ΑΝΝΑ ΑΛΕΞΑΝΙΑΝ

1. ΑΡΟ ΤΘΝ ΑΝΝΑ ΑΛΕΞΑΝΛΑΝ
ΡΛΘ΢ΟΦΟ΢ΛΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΛΟ: 16
ΟΛ ΕΚΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΕΛΣ ΚΑΛ Θ ΡΟΛΛΤΛΚΘ
Ο΢ΓΑΝΩΣΘ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

2. Ιταν γιοσ του Μάκιου Τςωρτσ (Matthew
Church), εμπόρου από το Κορκ (Cork) τθσ Λρλανδίασ
και τθσ Αν Ντίαρμαν (Anne Dearman) (2
Σεπτεμβρίου 1745-17 Νοεμβρίου 1812), δεφτεροσ
γιοσ από τα ζξθ παιδιά τθσ οικογζνειασ.
Γεννικθκε ςτισ 23 Φεβρουαρίου 1784 .
Ραντρεφτθκε τθν Μζρι-Αν (Marie-Anne), πρϊτθ κόρθ
του Σερ ΢όμπερτ Γουίλμοτ (Sir Robert
Wilmot), δεφτερου βαρονζτου του Πημαςτον
(Osmaston), Ντζρμπι (Derby), ςτισ 17 Αυγοφςτου
1826, ςτο Γουόρκινγκ (Worthing).
Ο Τςωρτσ κρατοφςε τθ ςχζςθ με τθν οικογζνειά
του, ζχοντασ αλλθλογραφία με τον μεγάλο του
αδελφό Τηον Ντίαρμαν Τςωρτσ (John Dearman
Church), όπωσ προκφπτει από τισ επιςτολζσ που
δθμοςίευςαν οι ανθψιοί του Τς. Μ. Τςωρτσ (Rev. C.
M. Church) και ΢ίτςαρντ Γουίλιαμ Τςϊρτσ (Richard
William Church), αλλά και επιςκζψεισ (ο ανθψιόσ
του Τς. Μ. Τςωρτσ περιγράφει ότι τον είδε πρϊτθ
φορά το 1848 όταν τον επιςκζφκθκε ςτθν Ελλάδα).

3. • Ο ςερ ΢ίτςαρντ Τςωρτσ (Sir Richard
Church) ι ΢ιχάρδοσ
Τςουρτσ ι Τηουρτη ι Τςωρτη όπωσ τον
ανζφεραν ςτθν Ελλάδα, (Κορκ Λρλανδίασ
1784 - Ακινα, Μάρτιοσ 1873), ιταν
φιλζλλθνασ, Βρετανόσ
ςτρατιωτικόσ από τθν Λρλανδία που
υπθρζτθςε ςτθν υπθρεςία τθσ
Βρετανίασ, του Βαςιλείου των δυο
Σικελιϊν και τθσ Ελλάδασ και πολιτικόσ
τθσ Ελλάδασ. Ιταν ςτο ςτρατό από πολφ
νζοσ, από το 1801. Ρολζμθςε από το
1805 ςτουσΝαπολεόντειουσ
πολζμουσ, ςτθν Λςπανία, ςτθν
Αίγυπτο, ςτθ Σικελία, ςτθν Κορςικι και
ςτα Λόνια νθςιά, όπου ζφτιαξε για
λογαριαςμό των Βρετανϊν μια
ςτρατιωτικι μονάδα από Ζλλθνεσ μζχρι
το 1813. Το 1817 μπικε ςτθν υπθρεςία
του βαςιλιά Φερδινάρδου του Α' των
Δυο Σικελιϊν.

4. Σο 1827 τον κάλεςαν οι
Ζλλθνεσ για να αναλάβει
τθν αρχιςτρατθγία του
ςτρατοφ ξθράσ. ΢τθ
ςυνζχεια ζλαβε τισ κζςεισ
του αρχθγοφ τθσ Δυτικισ
Ελλάδοσ, ΢φμβουλου τθσ
Επικρατείασ, πλθρεξοφςιου
ςτθν Α' Εκνοςυνζλευςθ των
Ακθνών το
1843 και γερουςιαςτι το
1844. Πζκανε ςτθν Ακινα
το 1873 και τάφθκε
δθμοςία δαπάνθ ςτο Α'
Νεκροταφείο Ακθνών.

5. Ο Τςωρτσ ζφυγε από το ςπίτι του ςε θλικία 16
ετϊν παρόλο που θ μετζπειτα
αλλθλογραφία του δείχνει ότι δεν υπιρξε
ριξθ των ςχζςεϊν του με τθν οικογζνειά
του.
Στισ 3 Λουλίου 1800 κατατάχκθκε και ζγινε
ςθμαιοφόροσ ςτο 13ο ςφνταγμα Ρεηικοφ
του Σόμερςετ
Βρζκθκε ςτθ μάχθ του Φερρόλ ςτθ Βόρειο
Λςπανία το 1800 και ςτθν εκςτρατεία ςτθν
Αίγυπτο υπό τον Σερ ΢άλφ
Aμπερκρόμπυ όπου πιρε μζροσ ςτθ μάχθ
του Αμπουκίρ (ενάντια ςτον Ναπολζοντα
Βοναπάρτθ) και ςτθν κατάλθψθ
τθσ Αλεξάνδρειασ από τουσ Γάλλουσ το
1801 (Γαλλικι εκςτρατεία ςτθν Αίγυπτο και
τθ Συρία 1798-1801).
Μετά τθν αποχϊρθςθ των Γάλλων γφριςε ςτθν
Αγγλία. To 1802 ζγινε υπολοχαγόσ ςτο 37
Σφνταγμα Ρεηικοφ . Ζφυγε ξανά από τθν
Αγγλία με το ςτρατό το 1805.

6. Με τθν ζναρξθ των Ναπολεόντειων Ρολζμων,
το 1805 θ μονάδα του ςτάλκθκε για να
υπεραςπίςει τθ Σικελία, ενϊ ςτισ 7
Λανουαρίου του 1806 ζγινε λοχαγόσ
(Captain) ςτουσ Βαςιλικοφσ ΢άντηερσ τθσ
Κορςικισ (Royal Corsican Rangers).
Εκεί για πρϊτθ φορά ιταν υπεφκυνοσ για ξζνα
ςτρατεφματα αποτελοφμενα από τοπικό
πλθκυςμό.
Τον Οκτϊβριο του 1808 ζγινε Assistant
Quartermaster General ςτθ Σικελία.
Το 1809 ο Τςωρτσ ζγινε Quartermaster General
ςτθν αποςτολι που κατζλαβε τα Λόνια
νθςιά υπό τον Σερ Τηον Πςβαλντ (Sir John
Oswald).

7. Μετά τα Επτάνθςα: Λταλία, ςτο
Βαςίλειο των Δυο Σικελιϊν
Μετά τθ κθτεία του ςτα Επτάνθςα,
ο Τςωρτσ πιγε ςε αποςτολι τθσ
Βρετανικισ κυβζρνθςθσ ςτουσ
ςυμμαχικοφσ ςτρατοφσ Αυςτρίασ
και Ρρωςςίασ και ςτθ ςυνζχεια
υπθρζτθςε ωσ Βρετανικόσ
Στρατιωτικόσ Σφνδεςμοσ ςτον
Αυςτριακό Στρατό ςτθν Λταλία το
1814 και 1815 (British Military
Resident). Ριρε μζροσ
ςτο Συνζδριο τθσ Βιζννθσ όπου
υποςτιριξε τθν παραμονι των
Επτανιςων υπό Βρετανικι
κυριαρχία, αλλά και τθσ Ράργασ
και άλλων πρϊθν Ενετικϊν
πόλεων που ιταν τότε υπό τθν
κατοχι του Αλι Ραςά.

8. Μετά από προςφορά τθσ κυβζρνθςθσ του Βαςιλείου των
Δφο Σικελιϊν, επζςτρεψε ςτθν Λταλία το 1817 όπου με
τθν άδεια τθσ Βρετανικισ διοίκθςθσ ανζλαβε τθ κζςθ
Major General (υποςτράτθγου) ςτο ςτρατό κακϊσ και τθ
κζςθ του επικεωρθτι των ςτρατευμάτων των ξζνων, ςτθν
υπθρεςία του του βαςιλιά Φερδινάρδου του Α' των Δυο
Σικελιϊν. Υπθρζτθςε ςτθν Απουλία με ζδρα
το Λζτςε όπου κατάφερε να ςταματιςει τθ δράςθ των
τοπικϊν λθςτάρχων οι οποίοι δροφςαν μζχρι τότε
ανεξζλεγκτοι. Θ επιτυχθμζνθ κθτεία του του ζφερε
αναγνϊριςθ και τουσ τίτλουσ του ιππότθ (Commander)
του τάγματοσ του Αγίου Φερδινάρδου τθσ Νάπολθσ και
το Μεγαλόςταυρο του ευγενεςτάτου Στρατιωτικοφ
τάγματοσ του Αγίου Γεωργίου αμφοτζρων των Σικελιϊν.

9. Μετά τον Ιοφλιο του 1829, ο Σςωρτσ
παραιτικθκε από τθ κζςθ
του, δείχνοντασ τθ δυςαρζςκειά του ςτθν
επιλογι του Καποδίςτρια να διορίςει τον
αδελφό του Αυγουςτίνο πλθρεξοφςιο
τοποτθρθτι ςτθ Δυτικι Ελλάδα αλλά και
για τθν παραμζλθςθ των ςτρατιωτών του
από τθν Κυβζρνθςθ Καποδίςτρια. Με τθν
ζλευςθ του Όκωνα, θ Κυβζρνθςθ
΢πυρίδωνα Σρικοφπθ πρόςφερε ςτον
Σςωρτσ του τθ κζςθ του Πρζςβθ ςτθ
Ρωςία, κάτι που δεν αποδζχκθκε ο
Ρώςοσ αυτοκράτορασ . Kατά τθ διάρκεια
τθσ Κυβζρνθςθσ
Άρμανςπεργκ, διορίςτθκε Γενικόσ
επικεωρθτισ του ΢τρατοφ.

10. • Στθν Επανάςταςθ τθσ 3θσ Σεπτεμβρίου του 1843 ο Τςωρτσ επιλζχκθκε
ανάμεςα από τουσ Συμβοφλουσ τθσ Επικράτειασ που ιταν επαναςτάτεσ
να ζχει διαμεςολαβθτικό ρόλο μεταξφ αυτϊν και του Πκωνα και
ςυνυπζγραψε τθν επόμενθ θμζρα τθν προκιρυξθ του Συμβουλίου τθσ
Επικράτειασ που ευχαριςτοφςε το λαό και τθ φρουρά των Ακθνϊν για
τθ ςυμπεριφορά τουσ και ανακιρυςςε τθν 3θ Σεπτεμβρίου ωσ εκνικι
εορτι τζταρτοσ υπογράφων μετά τον Μαυρομιχάλθ, τον Κουντουριϊτθ
και το Νοταρά (E.M. Church, ςελ 322).
• Ζνα μινα μετά, εκλζχκθκε πλθρεξοφςιοσ Ηυγοφ Αιτωλίασ ςτθν Γ’
Σεπτεμβρίου εν Ακιναισ Εκνικι των Ελλινων
Συνζλευςθ, αντιπροςωπεφοντασ μια περιοχι από τα μζρθ τθσ Δυτικισ
Ελλάδασ που απελευκζρωςε το 1828-1829 και επιλζγεται ςτθ Γερουςία.

11. Σο ςπίτι του Σςωρτσ ςτθν Ακινα, θ Οικία
Σςωρτσ, διατθρείται μζχρι ςιμερα
ςτθν Πλάκα, ςτθν οδό ΢χολείου 5. Αρχικά ιταν
ιδιοκτθςία του Άγγλου ιςτορικοφ τθσ
Ελλθνικισ Επανάςταςθσ του 1821, Σηορτη
Φίνλεϊ από τον οποίο το αγόραςε. ΢το ςπίτι
αυτό ζηθςε ο Σςωρτσ μζχρι το κάνατό του.

12. Ο Τςωρτσ πζκανε μετά από αςκζνεια τθν
Ρζμπτθ 8 Μαρτίου (20 Μαρτίου ςφμφωνα
με το Γρθγοριανό θμερολόγιο ςε ιςχφ ςτθ
Βρετανία) και τάφθκε ςτο Ρρϊτο
Νεκροταφείο Ακθνϊν δθμοςία δαπάνθ ςτισ
15 Μαρτίου 1873.
Θ κθδεία ζγινε με κακυςτζρθςθ ςε αναμονι
του ανθψιοφ του που αναμενόταν από τθν
Αγγλία. Θ νεκρϊςιμθ ακολουκία ζγινε ςτον
προτεςταντικό ναό ςτθν οδό Φιλελλινων
παρουςία του Βαςιλιά και πλικουσ
επιςιμων.
Το μνθμείο του τάφου, απζναντί από τον ιερό
ναό του Αγίου Λαηάρου, φζρει αγγλικι
επιγραφι ςτο μπροςτινό και τθν αντίςτοιχθ
ελλθνικι ςτο πίςω μζροσ Επιτάφιο λόγο
εκφϊνθςε ςτισ 15 Μαρτίου 1873 (παλαιό
θμερολόγιο) ο υπουργόσ Δικαιοςφνθ