Poema con fotos.Biografía de Curros Enríquez. Libros

1. O ULTIMOFIDALGO
Érmo –los seus terreos ,
os cancelos pechados ,
fudidos teitos,escaleiras,trabes,
sin tellas o tellado ,
non paso un día polos seus lindeiros
sin pararme ante a casa do Fidalgo.
Non fumega a cheminea,
non se escoitan nos patios
os ladridos dos cans, nin o sonoro
rinchar dos feros potros e cabalos.
No escudo en que descansa
O corredor voado
Fan niño as anduriñas voadoras
E escóndense os lagartos.
E na cima da torre o galo da veleta, desplumado,
Revira os ollos cara o vento Leste,
¡o vento da ruina e dos estragos!
Un vello pergamino
co sello real sellado
asinado coas cruces, non coas firmas
-¡pois non sabían firmar!- de dez perlados
manda que ninguen poda
erguer cabana ou pazo
a carón desta casa ,que lle quite
aire ou solo polo frente ou polos lados.

2. Despois de nove séculos
inda e firme o mandado .
As pallozas do pobo,
cheas das harmonias do traballo ,
agachadas cal tigres,
dende lonxe respétano e acátano
agardando que os muros se despromen,
e ríndose namentres polo baixo…
¿Qué foi do morador desa vivenda ,
na que en tempos pasados
se esnaquizou a patria en mil parcelas
entre os que por seu amo pelexaron,
e onde nunca petou a man tembrona
do camiñante canso
que atopara agarimo ou doce fogo
dos ateridos membros pra reparo?
O dono derradeiro
védelo, aí vai, miraino…
cuberto coa coroza ,
calzado o zoco, cos seus bois falando,
encamíñase á vila
pra nela vender de estrume un carro
e contentar co voto,
-feroz limosna que lle arroxa o Estado-
ó seu señor de agora,
que onte foi seu escravo!

3. Acontéceme vendo estas traxedias
o que me pasa cando
tropezo cunha pedra de muíño
nun valado posta ou dunha herdá por marco.
Recordo o que ela esquece
das cousas que non sinten no letargo:
¡O grau que ten moído,
Os himnos que a dar voltas ten cantado!
M.Curros Enrríquez ”Aires da Miña Terra”
Predominan as estrofas de oito versos.
Mezcla versos de arte menor e arte maior
predominando os de arte maior.
Érmo: Lugar dehabitado e sen cultivar.
Saídos: Terreos que hai o redor da casa.
Trabes: Madeiro groso e longo que se coloca
horizontalmente para soster o piso ou o teito dun
edificio(viga).
Lindeiros: (estremoiro) propiedade que linda con outra.
Rinchar: A voz do cabalo.
Corredor: Espazo exterior dunha casa, cuberto polo tellado e con baranda pola parte de fora, que percorre
a fachada principal (balcón , solaina).
Veleta: Cataventos.
Remela: Abrir moito os ollos e reviralos dun lado a o outro.
Perlados (prelados): Dignatario ecresiástico con xurisdición territorial ou persoal, ou ben con título
soamente honorífico (os abades, bispos e arcebispos son prelados da igrexa católica).
Acñatano: Acetano con sumisión ás disposicions que emanan dunha autoridade.
Coroza: Capa con carapucho confecionada con palla de centeo ou con xuncos, utilízase para protexerse da
choiva .
Estrume: Vexetación propia do monte como toxos , queiroas , fentos, herba, etc.,que se aproveita
principalmente para estrar a corte (esterco).
Letargo: Estado caracterizado pola falta de actividade ,interese etc.

4. MANUELCURROSENRÍQUEZ
Naceu en Celanova o 15 de setembro de 1851 e faleceu na Habana (Cuba) o 7 de marzo de 1908. Era fillo
do escribano José María de Curros Vazquez (de Santiso - Melide) e de Petra Enríquez (de Villanueva de los
Infantes).
Foi un dos tres grandes poetas galegos do Rexurdimento, xunto con Rosalía de Castro e Eduardo Pondal
A súa obra caracterízase polo contido social, pois foi capaz de denunciar as condicións de vida das clases
menos favorecidas. Destaca na súa faceta de poeta (con “Aires da Miña Terra”, El maestre de Santiago ou
O Divino Sainete) e tamén na súa faceta periodística. Cabe destacar que xunto con Manuel Murguía e
outros intelectuais galegos constituiron a actual Real Academia da Lingua Galega.
De moi mozo foi a Madrid, onde fixo os seus estudos e ingresou como escribano no concello de Madrid e
visita os círculos literarios coa intención de facer alí carreira literaria
En 1873 casouse con Modesta Luisa Polonia Vázquez Rodríguez (de Puebla de Sanabria-Zamora)
En 1877 gaña un certame poético en Ourense co poema Virxe do Cristal. Esta victoria determinouno como
poeta galego. Curros estableceuse en Ourense e traballou na “Intervención da Administración Económica”.
En 1880 publicou Aires da Miña Terra. Ese ano o bispo de Ourense (D. Cesáreo Rodrigo Rodríguez)
denunciouno por “herexías e ataques á relixión” e publicou un edicto condenando o libro de Curros. Foi
condenado en Ourense a dous anos, catro meses e un día de prisión e absolto na Coruña.
Ao perder o seu traballo en Ourense volveu a Madrid, en 1894 emigrou a América.
A súa morte, os seus restos foron embarcados para Galicia onde se lle tributaron diversos honores. Esta
enterrado no cemiterio de S.Amaro, na Coruña.
OBRAS
-Cartas del Norte ( 1875 . 1876) -Aires da Miña Terra ( 1880 )
-A Virxe do Cristal ( 1877) -O Divino Sainete ( 1888 )
LINEAS TEMÁTICAS
As súas obras xiran ao redor das ideoloxías que o caracterizaban e plasmaba nos seus poemas.
O obxetivo que perseguía cos seus poemas era ser o defensor do pobo; posto que tiña un determinado
poder de influencia cría que a súa misión era criticar e satirizar as inxustizas que se cometían coas persoas
de clase baixa.
Ataca o caciquismo, a boa vida dos privilexiados e a explotación campesiña…
ESTETICA DOS SEUS POEMAS
Os seus poemas non seguen un modelo claro en canto a estética se refire.
Destaca o uso de estrofas de oito versos, mezclando versos sextasílabos, decasílabos e dodecasílabos, cuia
rima é asonante nos versos pares e libre nos impares.

5. SHAILA ELFAHAM PRIETO6ºA