3. TRAXECTORIA
No ano 1910 emigrou a Cuba, onde
publicou as súas primeiras obras e
entrou en contacto co galeguismo da
emigración.
De volta á Galiza, traballou en varios
concellos do país e coñeceu de primeira
man a loita agrarista. O compromiso co
proxecto das Irmandades da Fala
levouno a colaborar asiduamente no
periódico “A Nosa Terra”.
En 1920 foi elixido membro da Real
Academia Galega.
En 1976 foille adicado o Día das Letras
Galegas. A Xunta de Galicia acordou
dedicar o ano 2009 a Cabanillas
5. POESÍA LÍRICA
Segue aos poetas do Rexurdimento, Rosalía e Curros.
De carácter intimista (temas como o amor e natureza)
De carácter costumista (temas rurais)
De carácter cívico (temas agraristas e anticaciquís,
exaltación do medio rural fronte á cidade)
6. POESÍA NARRATIVA
Poesía narrativa: segue a Pondal.
Cabanillas realiza un poemario orientado cara á
recuperación das raíces e ´s creación de mitos como un
xeito de mobilizar a conciencia colectiva. Así nace Na
noite estrelecida.
Tamén de carácter narrativo é O bendito San Amaro,
que narra o pecado, penitencia e milagres de don Amaro
de Aventei, personaxe lendario na tradición popular da
comarca do Salnés.
Samos, que presenta a historia e a vida comunitaria
deste mosteiro no que Cabanillas pasou algunhas
temporadas.
7. OBRAS TEATRAIS
Como autor teatral ten dúas obras:
A man de Santiña, ambientada nun
tema amoroso.
O Mariscal é unha traxedia histórica
sobre a execución do mariscal Pardo de
Cela polos Reis Católicos; serve para
denunciar a vinganza de poder central
castelán contra os señores feudais
galegos, con clara intención ideolóxica.
9. ETAPA PREGALEGUISTA
Nesta etapa mostra a nostalxia
do desterrado polo que quedou
atrás. É unha etapa de poesía
cívica, reivindicativa e
anticaciquista. As obras máis
destacadas desta etapa foron:
No desterro (1913) e Vento
mareiro (1915).
10. ETAPA GALEGUISTA 1916-1920
Nesta etapa emprega a Galiza como suxeito colectivo
para mostrar a contraposición entre o labrego galego
de actitude positiva e o fidalgo castelán de actitude
negativa ou pesimista. As obras máis destacadas
desta etapa foron Da terra asoballada (1917) e A
saudade nos poetas galegos (1920).
11. ETAPA MÍTICO-SAUDOSISTA 1921-1930
A intención da obra literaria de Ramón Cabanillas nesta
etapa era crear unha verdade paralela que mostre as
leccións do pasado para dominar o presente e ter un
mellor futuro. A linguaxe da produción literaria desta
etapa era complexa e sistemática, con moito simbolismo,
polo que non era entendible pola maior parte da
poboación. As obras máis destacadas desta etapa foron A
man da santiña (1921), O cabaleiro do Santo
Grial (1922), Estoria do bendito San Amaro que
foi chamado no mundo o Cabaleiro de Arentéi (1925),
Na noite estrelecida (1926), O Mariscal (1926) e A
rosa de cen follas (1927).
12. ETAPA DA POSGUERRA 1949-1959
As obras máis destacadas desta etapa foron Camiños
no tempo (1949), Antífona da cantiga (1951), Da
miña zanfona (1954), Versos de alleas terras e
tempos idos (1955) e Samos (1958)