kaugaliang nakasanayan ng mga Pilipino

1. PAGMAMANO SA MATATANDA
Ang pagmamano ay kaugalian ng mga Pilipino upang ipakita ang paggalang sa
nakatatanda. Tinutukoy nito ang pagkuha sa kamay ng nakatatanda at
paglapat nito sa noo, sabay ang pagsabi ng mano po. Madalas itong ginagawa
bilang pagbati sa pagdating o bago umalis. Maagang itinuturo sa mga bata ang
pagmamano bilang isang tanda ng paggalang.

2. PAGKAKABUKLOD NG MAG-ANAK
Matinding Pagkakabuklod-buklod ng Mag-anak: Ang mga Pilipino ay
kadalasang malalapit sa kanilang mag-anak at iba pang kamag-anak. Ang
pangunahing sistemang panlipunan ng mga Pilipino ay mag-anak. Maraming
mga Pilipino ang tumitira malapit sa kanilang mga kamag-anak, kahit pa sila
ay may edad na o kaya naman ay may sarili na ring mag-anak. Kadalasan ang
isang bahay sa Pilipinas ay binubuo ng mahigit sa dalawang mag-anak. Sa mga
lalawigan, ang mga nayon ay kadalasang binubuo ng iisang angkan, at halos
lahat ay mag-kakakilala

3. AMOR PROPIO
Amor Propio: Pagpapahalaga ng isang tao sa kanyang dignidad.

4. BAYANIHAN
Bayanihan: Nabuo ang Bayanihan sa mga samahan ng mga magkakapitbahay
na nagtutulungan kahit kailan o saan man kailanganin ng tulong. Kadalasan
makikita ang bayanihan sa mga sasakyang nasisiraan ng gulong. Ang mga
tambay at ang mga taong-bayang na malapit dito ay agad agad ding
tutulungan ang drayber kahit ano pa man ang mangyari maayos lamang ang
nasirang sasakyan. O kaya naman mas kadalasang inilalarawan ito ng
paglilipat bahay noon ng mga nasa lalawigan. Ang mga bahay ay sabay sabay
bubuhatin ng mga kalalakihan na sinasabayan pa kung minsan ng awitin
upang di gaanong madama ang kabigatan nito. Ito ay kabaligtaran ng
ugaling indibidwalismo ng mga lipunang Europeo at Amerikano.

5. PAGHAHARANA
Ang harana ay isang gawaing nakagisnan na ng mga Pilipino at naging tanyag
mahabang panahon na ang nakaraan. Noong araw, karaniwan na sa mga taga-
nayon ang makarinig ng tinig ng binata habang hinaharana ang dalagang
kanyang sinisinta. Ito ay isang pagpapahayag ng binata sa napupusuan niyang
dalaga ng kanyang pag-ibig. At kapag siya ay magiliw na pinatuloy ng dalaga
sa tahanan nito, ito’y isang tanda na siya’y may pag-asa sa puso ng babaeng
sinisinta. Ang panghaharana ng binata kadalasan ay sinasagot din ng dalaga sa
pamamagitan ng pag-awit. Sa matiyagang pagdalaw ng binata kalakip ang
masuyong pangungusap, nakakamit nito ang pagmamahal ng dalagang iniibig.

6. PAMAMANHIKAN
Ang pamamanhikan (Ingles: supplication, request) ay isinasagawa kapag
ang babae at lalaki ay nagkasundong magpakasal. Pormal na hinihingi ng
lalaki ang kamay ng babae sa magulang nito habang kaharap ang sarili niyang
magulang. Sa ilang lugar ay isinasama pa ng lalaki ang Punong Barangay o iba
pang maimpluwensiyang kamag-anak o kaibigan upang lumahok sa
pamamanhikan. Kadalasang may malaking salu-salo sa hapag ang magaganap
na pamamanhikan. Dito ay pinag-uusapan ang petsa at pook-kasalan ng mag-
sing irog, maging ang ilan pang detalye, katulad ng magiging ninong at ninang,
ang paring magkakasal, mga abay, lugar ng kainan, at maging ang listahan ng
mga bisita.

7. SIMBANG GABI
Ang Simbang Gabi ay isang kinaugaliang pagdaraos ng Santa Misa sa Pilipinas
tuwing panahon ng Kapaskuhan. Tinatawag din itong Misa-de-galyo (mula sa
Kastilang Misa de Gallo, o "misa ng tandang", sapagkat sa pagtilaok ng lalaking
manok, magsisibangon na ang mga mag-anak para makinig ng misa sa
pinakamalapit na simbahang pamparokya[1]), Misa Aginaldo (mula sa
Kastilang Misa de Aguinaldo, o "misa ng mga handog, alay o regalo"), Misa-de-
notse, o Misa-de-noche (o "misa ng/sa gabi").[2] Isa itong misang idinaraos
bawat madaling araw sa loob ng siyam na araw bago sumapit ang araw
ng Pasko.[2]Nagsisimula ang pagmimisa tuwing ika-16 ng Disyembre
hanggang ika-24 ng Disyembre, na kadalasang sinasagawa sa mga Romano
Katolikong simbahan[1] sa Pilipinas tuwing ikaapat hanggang ikalima ng

8. umaga. Ang misa sa madaling araw na ito isa sa pinakamatagal na at
pinakabantog na tradisyong Pilipino.[3]Nagsisilbi rin ang misa bilang
isang nobena para sa Birheng Maria.[1][3] Bukod dito, nagsisilbi ring
pagkakataon ang pagnonobena upang idalangin ang mga kahilingang
nakatuon kay Hesukristo, kaugnay ng paniniwalang matutupad ang hinihingi
kapag nakumpleto ang siyam na misa sa madaling-araw.[4] Sa ibang
pagkakataon, isinasagawa ring kasama ng Simbang Gabi ang panuluyan,
partikular na sa pinakahuling misa, ang tunay na Misa Aginaldo[1] o Misa-de-
galyo.[
PAKIKISAMA
Pakikisama[1]: Ang pakikisama ay ang kaugaliang Pilipino na nagnanais
magkaroon ng maganda at mabuting pakikitungo sa iba.

9. UTANG NA LOOB
Utang na Loob[1]: Ang Utang na Loob, ay isang utang ng tao sa taong
tumulong sa kanya sa mga pagsubok na kanyang dinaanan. May mga
kasabihan nga na: Ang hindi lumingon sa pinanggalingan ay hindi
makararating sa paroroonan

10. PALABRA DE HONOR
Palabra de Honor: "May isang salita" Isang kaugalian ng mga Pilipino na
kailangan tuparin ang mga sinabi nitong mga salita o pangako.