Ένα μέρος των ασθενών με τυχαιώματα επινεφριδίων μπορεί να παρουσιάσει αυτόνομη έκκριση κορτιζόλης, σε επίπεδα όμως που δεν είναι επαρκή για να προκαλέσουν την τυπική κλινική εικόνα του συνδρόμου Cushing.
Aγαπητοί Συνάδελφοι και Φίλοι
Στις 28 -30 Νοεμβρίου 2014 πραγματοποιείται στα Καλάβρυτα πολυθεματική εκδήλωση της Επιστημονικής Εταιρείας Καλαβρυτινών Ιατρών.
Στην ημερίδα αυτή συμμετέχουν διακεκριμένοι συνάδελφοι και συνεργάτες από πολλά Νοσοκομεία, συμβάλλοντας στο υψηλό επίπεδο του επιστημονικού προ- γράμματος.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η συμμετοχή σημαντικού αριθμού συναδέλφων Καλα- βρυτινής καταγωγής αλλά και συναδέλφων που δραστηριοποιούνται σήμερα στην επαρχία μας.
Οι εκδηλώσεις αυτές πρέπει να γίνουν ευκαιρία ανταλλαγής επιστημονικών από- ψεων αλλά και τόπος συνάντησης των ιατρών και των συνεργατών Καλαβρυτινής καταγωγής.
Τα Καλάβρυτα αποτελούν σημείο αναφοράς της εθνικής, θρησκευτικής και πολι- τιστικής μας κληρονομιάς. Επιπλέον, τα όμορφα φυσικά τοπία της περιοχής συνθέ- τουν ένα μοναδικό τουριστικό προορισμό.
Η επιστημονική αυτή εκδήλωση περιλαμβάνει θεματική ενότητα που αφορά το ψυχικό τραύμα και τον πόλεμο, και είναι αφιερωμένη στα θύματα του ολοκαυτώμα- τος των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου 1943 και της ναζιστικής κατοχής σε όλη την επαρχία Καλαβρύτων.
Εκ μέρους της Επιστημονικής Εταιρείας Καλαβρυτινών Ιατρών σας περιμένου- με στην εκδήλωση, σας ευχαριστούμε για την συμμετοχή και σας ευχόμαστε καλή διαμονή.
Ζωγράφος Ν Γεώργιος
Πρόεδρος Επιστημονικής Εταιρείας Καλαβρυτινών Ιατρών
Διευθυντής Χειρουργικής
Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών “Γ. Γεννηματάς”
Απεικονιστικά καθοδηγούμενες παρεμβάσεις για αντιμετώπιση του έντονου άλγους από συμπιεστικά κατάγματα σπονδύλων που δεν υφίεται με συντηρητική θεραπεία
Ανοικτή και λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των κακοήθων όγκων επινεφριδίων |...Γιώργος Ζωγράφος
ΣΚΟΠΟΣ:
Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή έχει αντικαταστήσει την ανοικτή ως επέμβαση εκλογής για τους καλοήθεις όγκους των επινεφριδίων. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η αξιολόγηση των άμεσων και απώτερων αποτελε- σμάτων της λαπαροσκοπικής και της ανοικτής χειρουργικής των κακοήθων όγκων των επινεφριδίων. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Διεξήχθη αναδρομική μελέτη των ασθενών με επινεφριδιακούς όγκους. Στο χρονικό διάστημα από το Μάιο 1997 έως το Δεκέμβριο 2010 έλαβαν χώρα 240 χειρουργικές επεμβάσεις για όγκους επινεφριδίων σε 229 ασθενείς. Έντεκα ασθενείς υποβλήθηκαν σε σύγχρονη ή μετάχρονη αμφοτερόπλευρη επινεφριδεκτομή. Η αναλογία του φύλου ήταν 89 άνδρες προς 140 γυναίκες, με εύρος ηλικιών τα 16−80 έτη. Από αυτούς, 13 έπασχαν από πρωτοπαθή κακοήθη φλοιοεπινεφριδιακή νεοπλασία, 4 από κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα, 5 από μεταστατικό καρκίνο στο επινεφρίδιο άλλης προέλευσης, 3 από παραγαγγλίωμα και 4 είχαν δυνητικά κακοήθεις όγκους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σε λαπαροσκοπική επέμβαση υποβλήθηκαν 191 ασθενείς, ενώ με ανοικτή προσπέλαση αντιμετωπίστηκαν 22 ασθενείς. Σε 16 περιπτώσεις, η επέμβαση μετατράπηκε σε ανοικτή. Αναφορικά με τους ασθενείς που παρουσίαζαν κακοήθεια, όλοι όσοι είχαν μεταστατικό όγκο, 2 ασθενείς με πρωτοπαθές φλοιοεπινεφριδιακό καρκίνωμα, καθώς και ένας με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Μετατροπή απαιτήθηκε σε 3 περιπτώσεις καρκινώματος φλοιού, καθώς και στον ασθενή με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα. Σε 6 ασθενείς με φλοιοεπινεφριδιακό καρκί- νωμα απαιτήθηκε en bloc εκτομή γειτονικών οργάνων με ανοικτή προσπέλα- ση. Δύο ασθενείς με δυνητικά κακόηθες αδενοκαρκίνωμα και 2 με δυνητικά κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Η μέση μετεγχειρητική διάρκεια νοσηλείας για τις λαπαροσκοπικές επινεφριδεκτομές κυμαινόταν από 1−3 ημέρες (2,2 ημέρες), ενώ για την ανοικτή ή τη μετατρα- πείσα επινεφριδεκτομή από 5−20 ημέρες. Για τους ασθενείς με κακοήθεια δεν υπήρξε περιεγχειρητική θνητότητα, ενώ όσον αφορά στη νοσηρότητα, παρατηρήθηκαν δύο διαπυήσεις τραύματος μετά από ανοικτή επέμβαση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής για τους περισσότερους μεταστατικούς όγκους των επινεφριδίων. Οι δυνητικά κακοήθεις όγκοι πρέπει να εξαιρούνται λαπαροσκοπικά. Το κα- κόηθες φαιοχρωμοκύτωμα και τα ευμεγέθη καρκινώματα του φλοιού σπάνια επιδέχονται λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης. En bloc εκτομές παρακείμενων οργάνων πρέπει να επιτελούνται εξ αρχής με ανοικτή προσπέλαση.
Εχινόκκοκος Κύστη Ήπατος Μεταβατικού Τύπου (CE3) και η εξελιξή της απο Τύπου CE1Radiology Archives
Εχινόκκοκος Κύστη Ήπατος Μεταβατικού Τύπου (CE3) και η eξελιξή της απο Τύπου CE1 - Παρουσίαση Εντυπωσιακού Περιστατικού - Η σημασία της έγκαιρης Διάγνωσης και η θέση της PAIR
Aγαπητοί Συνάδελφοι και Φίλοι
Στις 28 -30 Νοεμβρίου 2014 πραγματοποιείται στα Καλάβρυτα πολυθεματική εκδήλωση της Επιστημονικής Εταιρείας Καλαβρυτινών Ιατρών.
Στην ημερίδα αυτή συμμετέχουν διακεκριμένοι συνάδελφοι και συνεργάτες από πολλά Νοσοκομεία, συμβάλλοντας στο υψηλό επίπεδο του επιστημονικού προ- γράμματος.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η συμμετοχή σημαντικού αριθμού συναδέλφων Καλα- βρυτινής καταγωγής αλλά και συναδέλφων που δραστηριοποιούνται σήμερα στην επαρχία μας.
Οι εκδηλώσεις αυτές πρέπει να γίνουν ευκαιρία ανταλλαγής επιστημονικών από- ψεων αλλά και τόπος συνάντησης των ιατρών και των συνεργατών Καλαβρυτινής καταγωγής.
Τα Καλάβρυτα αποτελούν σημείο αναφοράς της εθνικής, θρησκευτικής και πολι- τιστικής μας κληρονομιάς. Επιπλέον, τα όμορφα φυσικά τοπία της περιοχής συνθέ- τουν ένα μοναδικό τουριστικό προορισμό.
Η επιστημονική αυτή εκδήλωση περιλαμβάνει θεματική ενότητα που αφορά το ψυχικό τραύμα και τον πόλεμο, και είναι αφιερωμένη στα θύματα του ολοκαυτώμα- τος των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου 1943 και της ναζιστικής κατοχής σε όλη την επαρχία Καλαβρύτων.
Εκ μέρους της Επιστημονικής Εταιρείας Καλαβρυτινών Ιατρών σας περιμένου- με στην εκδήλωση, σας ευχαριστούμε για την συμμετοχή και σας ευχόμαστε καλή διαμονή.
Ζωγράφος Ν Γεώργιος
Πρόεδρος Επιστημονικής Εταιρείας Καλαβρυτινών Ιατρών
Διευθυντής Χειρουργικής
Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών “Γ. Γεννηματάς”
Απεικονιστικά καθοδηγούμενες παρεμβάσεις για αντιμετώπιση του έντονου άλγους από συμπιεστικά κατάγματα σπονδύλων που δεν υφίεται με συντηρητική θεραπεία
Ανοικτή και λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των κακοήθων όγκων επινεφριδίων |...Γιώργος Ζωγράφος
ΣΚΟΠΟΣ:
Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή έχει αντικαταστήσει την ανοικτή ως επέμβαση εκλογής για τους καλοήθεις όγκους των επινεφριδίων. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η αξιολόγηση των άμεσων και απώτερων αποτελε- σμάτων της λαπαροσκοπικής και της ανοικτής χειρουργικής των κακοήθων όγκων των επινεφριδίων. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Διεξήχθη αναδρομική μελέτη των ασθενών με επινεφριδιακούς όγκους. Στο χρονικό διάστημα από το Μάιο 1997 έως το Δεκέμβριο 2010 έλαβαν χώρα 240 χειρουργικές επεμβάσεις για όγκους επινεφριδίων σε 229 ασθενείς. Έντεκα ασθενείς υποβλήθηκαν σε σύγχρονη ή μετάχρονη αμφοτερόπλευρη επινεφριδεκτομή. Η αναλογία του φύλου ήταν 89 άνδρες προς 140 γυναίκες, με εύρος ηλικιών τα 16−80 έτη. Από αυτούς, 13 έπασχαν από πρωτοπαθή κακοήθη φλοιοεπινεφριδιακή νεοπλασία, 4 από κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα, 5 από μεταστατικό καρκίνο στο επινεφρίδιο άλλης προέλευσης, 3 από παραγαγγλίωμα και 4 είχαν δυνητικά κακοήθεις όγκους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σε λαπαροσκοπική επέμβαση υποβλήθηκαν 191 ασθενείς, ενώ με ανοικτή προσπέλαση αντιμετωπίστηκαν 22 ασθενείς. Σε 16 περιπτώσεις, η επέμβαση μετατράπηκε σε ανοικτή. Αναφορικά με τους ασθενείς που παρουσίαζαν κακοήθεια, όλοι όσοι είχαν μεταστατικό όγκο, 2 ασθενείς με πρωτοπαθές φλοιοεπινεφριδιακό καρκίνωμα, καθώς και ένας με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Μετατροπή απαιτήθηκε σε 3 περιπτώσεις καρκινώματος φλοιού, καθώς και στον ασθενή με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα. Σε 6 ασθενείς με φλοιοεπινεφριδιακό καρκί- νωμα απαιτήθηκε en bloc εκτομή γειτονικών οργάνων με ανοικτή προσπέλα- ση. Δύο ασθενείς με δυνητικά κακόηθες αδενοκαρκίνωμα και 2 με δυνητικά κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Η μέση μετεγχειρητική διάρκεια νοσηλείας για τις λαπαροσκοπικές επινεφριδεκτομές κυμαινόταν από 1−3 ημέρες (2,2 ημέρες), ενώ για την ανοικτή ή τη μετατρα- πείσα επινεφριδεκτομή από 5−20 ημέρες. Για τους ασθενείς με κακοήθεια δεν υπήρξε περιεγχειρητική θνητότητα, ενώ όσον αφορά στη νοσηρότητα, παρατηρήθηκαν δύο διαπυήσεις τραύματος μετά από ανοικτή επέμβαση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής για τους περισσότερους μεταστατικούς όγκους των επινεφριδίων. Οι δυνητικά κακοήθεις όγκοι πρέπει να εξαιρούνται λαπαροσκοπικά. Το κα- κόηθες φαιοχρωμοκύτωμα και τα ευμεγέθη καρκινώματα του φλοιού σπάνια επιδέχονται λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης. En bloc εκτομές παρακείμενων οργάνων πρέπει να επιτελούνται εξ αρχής με ανοικτή προσπέλαση.
Εχινόκκοκος Κύστη Ήπατος Μεταβατικού Τύπου (CE3) και η εξελιξή της απο Τύπου CE1Radiology Archives
Εχινόκκοκος Κύστη Ήπατος Μεταβατικού Τύπου (CE3) και η eξελιξή της απο Τύπου CE1 - Παρουσίαση Εντυπωσιακού Περιστατικού - Η σημασία της έγκαιρης Διάγνωσης και η θέση της PAIR
Παρουσίαση μου στην Διημερίδα "ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΟΡΤΗΣ" της Β' Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο ( 22-23/1/2016 )
Η παρουσίαση μου στην Διημερίδα με θέμα "ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΟΡΤΗΣ" της Β' Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο (22-23/1/2016)
Επιλεκτική Ανασκόπηση Βιβλιογραφίας 2017-2019
Consensus, Recommendations, Guidelines
Prospective randomized trials
Meta analysis
Systematic review
Advances in Surgery 2018
Up to date 2019
Η λαπαροσκοπική χειρουργική έχει καθιερωθεί στη χειρουργική των καλοήθων όγκων των επινεφριδίων
- Λιγότερο μετεγχειρητικό άλγος
- Μικρότερος χρόνος νοσηλείας
- Μικρότερη νοσηρότης (διαπυήσεις, μτχ κήλες, ατελεκτασίες)
- Ταχύτερη επάνοδος στίς δραστηριότητες
* Δεν απαιτήθηκαν τυχαιοποιημένες μελέτες για την επικράτηση της λαπαροσκοπικής χειρουργικής στους καλοήθεις όγκους των επινεφριδίων
Τεχνικές Πλευρές Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής στον Πρωτοπαθή Υπεραλδοστερ...Γιώργος Ζωγράφος
Η λαπαροσκοπική χειρουργική έχει καθιερωθεί στην χειρουργική των καλοήθων όγκων των επινεφριδίων
Ganger M Laparoscopic adrenalectomy in Cushing’s syndrome and pheochromocytoma. N Engl J Med 1992;327:1033.
ΠΡΩΙΜΗ ΦΑΣΗ:
Η χειρουργική παρέμβαση στην πρώιμη φάση αντενδείκνυται, καθώς πρόσφατα δεδομένα κατέδειξαν αυξημένη θνητότητα στους ασθενείς που έτυχαν πρώιμης χειρουργικής αντιμετώπισης.
ΟΨΙΜΗ ΦΑΣΗ:
Η δεύτερη φάση της νεκρωτικής παγκρεατίτιδας τοποθετείται χρονικά περίπου 2-3 εβδομάδες μετά την έναρξη της νόσου και χαρακτηρίζεται από σηπτικές και αιμορραγικές επιπλοκές.
Ανοιχτή και Λαπαροσκοπική Αντιμετώπιση των Κακοηθών Όγκων των Επινεφριδί...Γιώργος Ζωγράφος
Η λαπαροσκοπική προσπέλαση, ενώ θεωρείται ως ο χρυσός κανόνας για τις καλοήθεις παθήσεις των επινεφριδίων, παραμένει αμφιλεγόμενη για τους κακοήθεις επινεφριδιακούς όγκους λόγω της σπανιότητας της νόσου και απουσίας προοπτικών τυχαιοποιημένων μελετών.
Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι μια φλεγμονώδης επεξεργασία του παγκρέατος, η οποία οφείλεται στην ενεργοποίηση και απελευθέρωση ενζύμων που μπορεί να οδηγήσουν στην αυτοπεψία του οργάνου. Στις περισσότερες των περιπτώσεων πρό¬κειται για μία καλοήθη αυτοπεριοριζόμενη ασθένεια, η οποία αντιμετωπίζεται συντηρητικά και υφίεται εντός μίας εβδομάδος. Ωστόσο, περίπου 20% των ασθενών αναπτύσσουν βαριά οξεία παγκρεατίτιδα, η οποία συνήθως συνοδεύεται από παγκρεατική νέ¬κρωση. Στις περιπτώσεις αυτές η νόσος χαρακτηρί¬ζεται από περιπαγκρεατικό οίδημα, την εμφάνιση του συνδρόμου της συστηματικής φλεγμονώδους απάντησης (SIRS), του συνδρόμου πολυοργανικής ανεπαρκείας (MODS) και ενίοτε από μικροβιακή επιμόλυνση του παγκρέατος και σήψη. Η θνητότητα τότε κυμαί¬νεται μεταξύ 10% και 15%.
Συστάσεις στη Χειρουργική του Θυρεοειδούς για την Δημιουργία Κατευθυντήρ...Γιώργος Ζωγράφος
Grade Evidence level Description
A la, lb Requires at least one randomised controlled trial as part of the body of literature of overall good quality and consistency addressing the specific recommendation.
B IIa, IIb, III Requires availability of well-conducted clinical studies but no randomised clinical trials on the topic of recommendation
C IV Requires evidence from expert committee reports or opinions and/or clinical experience of respected authorities. Indicates absence of directly applicable studies of good quality.
ενδείξεις χειρουργικής παρέμβασης στη παγκρεατίτιδα | γιώργος ζωγράφος ...Γιώργος Ζωγράφος
Η αντιμετώπιση της οξείας παγκρεατίτιδας είναι κατ’αρχήν συντηρητική. Η χειρουργική παρέμβαση έχει θέση στην υποομάδα των ασθενών με βαρειά νεκρωτική παγκρεατίτιδα, καθώς και στην αντιμετώπιση των απώτερων επιπλοκών της παγκρεατίτιδας (απόστημα, ψευδοκύστη).
Η κλινική πορεία της νεκρωτικής παγκρεατίτιδας χαρακτηρίζεται από δύο φάσεις: την πρώτη πρώιμη φάση στην οποία εκδηλώνεται το σύνδρομο συστηματικής φλεγμονώδους αντίδρασης, και τη δεύτερη όψιμη φάση όπου προεξάρχουν οι σηπτικές επιπλοκές.
Adrenocortical carcinoma (ACC) is a relatively rare malignancy with an estimated incidence of 0.7-2.0 per 1 million population per year showing two distinct age peaks in early childhood and in the 4th-5th decade of life. Most cases of ACCs are sporadic but can also occur in association with several hereditary syndromes, including Li-Fraumeni, Beckwith-Wiedemann, multiple endocrine neoplasia (MEN) 1, congenital adrenal hyperplasia, familial polyposis coli, and germline β-catenin or p53 mutations. Patients with ACC present with either symptoms due to hormone hypersecretion or manifestations of tumor mass effect, although an increasing percentage is discovered as incidentalomas during abdominal imaging.
Αγαπητοί Συνάδελφοι
Ευχαριστούμε για την συμμετοχή και υποστήριξη της εαρινής διημερίδας της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων με θέμα «Συστάσεις για την δημιουργία κατευθυντήριων οδηγιών στη χειρουργική του θυρεοειδούς – 1η Επιστημονική συνάντηση».
Η επιστημονική αυτή εκδήλωση φιλοδοξεί να συστηματοποιήσει βασικές γνώσεις στη χειρουργική του θυρεοειδούς, να συγκροτήσει συστάσεις με στόχο την πληρέστερη επιστημονική βοήθεια των χειρουργών και ιδιαίτερα των νέων συναδέλφων. Κατά την διάρκεια της διημερίδας θα τεθούν κλινικά ερωτήματα που απασχολούν τον χειρουργό, ενώ θα συζητηθούν σύνθετα η αμφιλεγόμενα θέματα.
Oι εισηγητές θα παρουσιάσουν τις διατυπωθείσες θέσεις διεθνών εταιρειών ενδοκρινών αδένων καθως και τις τάσεις που διαμορφώνονται στις προοπτικές τυχαιοποιημένες μελέτες, τις συστηματικές ανασκοπήσεις και τις μεγάλες διεθνείς σειρές που έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα διεθνή περιοδικά. Πιστεύουμε ότι οι εισηγήσεις και οι σχολιασμοί από εμπείρους συναδέλφους αποτελούν συνεισφορά στην εκπαίδευση των ειδικευομένων χειρουργικής των οποίων η μεγάλη συμμετοχή μας δίνει δύναμη.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η συμμετοχή στην διημερίδα αυτή της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας η οποία καθιστά την εκδήλωση πληρέστερη και προσθέτει ευρύτητα και ποιότητα. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΕΧΕΑ εκφράζει θερμές ευχαριστίες για αυτή την συμμετοχή.
Ολη η επιστημονική εκδήλωση θα ηχογραφηθεί, απομαγνητοφωνηθεί ενώ θα ακολουθήσει ηλεκτρονική επεξεργασία των κειμένων, τα οποία θα διανεμηθούν στους εισηγητές, σχολιαστές.
Στο τέλος της διημερίδας θα γίνει παρουσίαση συμπερασμάτων, συμφωνία σε βασικά θέματα (consensus), και ψηφοφορία σε ορισμένα αμφιλεγόμενα θέματα.
Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε ενεργά στην διημερίδα αυτή.
Although the great majority of incidentalomas are adrenocortical adenomas, a number of them, depending on the size and radiological characteristics of the lesions, will turn out to be carci- nomas. These tumors may present as suspicious on initial evaluation and potentially malignant or malignant on histology. Adrenocortical carcinoma is a rare and aggressive malignancy with evolving diagnostic and therapeutic approaches. Laparoscopic surgery has become the gold standard for surgery of benign adrenal tumors. Despite the extensive experience gained in laparoscopic adrenalectomy, controversy still remains in the management of adrenal tumors with high suspicion or evidence of malignancy. The aim of this review is to update the existing information regarding the diagnostic approach and surgical management of suspicious and potentially malignant primary adrenal tumors. The interpretation of radiologic characteris- tics is a cornerstone in pre-operative assessment of large adrenal masses, since open surgery remains the preferred procedure when malignancy is suspected in large tumors with possible local invasion. Despite the improvement of imaging techniques, they lack sufficient accuracy to exclude primary malignancy in tumors from 4 cm to 10 cm in size. An initial laparoscopic approach can be used in this group of patients, but early conversion to open technique is mandatory if curative resection cannot be performed. Adrenal tumors >10 cm of malignant potential should be treated by the open approach from the start. Solitary adrenal metastasis from another primary malignancy is usually amenable to laparoscopic surgery. Patients with suspected adrenal cancer should be referred to tertiary centers that perform laparoscopic and open adrenal surgery with minimal morbidity and mortality.
Clinically inapparent adrenal masses which are incidentally detected have become a common problem in everyday practice. Approximately 5-20% of adrenal incidentalomas present subclini- cal cortisol hypersecretion which is characterized by subtle alterations of the hypothalamic- pituitary-adrenal axis due to adrenal autonomy. this disorder has been described as subclinical cushing’s syndrome, since there is no typical clinical phenotype. the diagnosis of subclinical cushing’s syndrome is based on biochemical evaluation; however, there is still no consensus for the biochemical diagnostic criteria. An abnormal 1mg dexamethasone suppression test (Dst) as initial screening test in combination with at least one other abnormal test of the hypothalamic-pituitary-adrenal axis has been advocated by most experts for the diagnosis of subclinical cushing’s syndrome. Dst is the main method of establishing the diagnosis, while there is inhomogeneity of the information that other tests provide. Arterial hypertension, diabetes mellitus type 2 or impaired glucose tolerance, central obesity, osteoporosis/vertebral fractures and dyslipidemia are considered as detrimental effects of chronic subtle cortisol excess, although there is no proven causal relationship between subclinical cortisol hyperse- cretion and these morbidities. therapeutic strategies include careful observation along with medical treatment of morbidities potentially related to subtle cortisol hypersecretion versus laparoscopic adrenalectomy. the optimal management of patients with subclinical cushing’s syndrome is not yet defined. the conservative approach is appropriate for the majority of these patients; however, the duration of follow-up and the frequency of periodical evaluation still remain open issues. surgical resection may be beneficial for patients with hypertension, diabetes mellitus type 2 or abnormal glucose tolerance and obesity.
Laparoscopic adrenalectomy in patients with subclinical cushing syndrome | γι...Γιώργος Ζωγράφος
Abstract:
Background Subclinical Cushing syndrome in patients with adrenal incidentalomas has been associated with an increased prevalence of the metabolic syndrome and car- diovascular risk. The management of these patients, be it conservative or surgical, is still debated, but there is accumulating evidence that surgery is best and that lapa- roscopic adrenalectomy, when possible, is the most pre- ferred procedure. Here we present the short- and long-term results of laparoscopic adrenalectomy for subclinical Cushing syndrome and determine the effect of this proce- dure on components of the metabolic syndrome.
Methods Twenty-nine patients, 8 men and 21 women with adrenal incidentalomas and subclinical Cushing syn- drome who underwent laparoscopic adrenalectomy, were studied retrospectively. They had undergone postoperative follow-up for improvement or worsening of their arterial blood pressure, body weight, and fasting glucose level for a mean period of 77 months.
Results:
Preoperatively, 17 patients (58.6 %) had arterial hypertension, 14 (48.3%) had a body mass index exceeding 27 kg/m2, and 12 (41.4 %) had diabetes melli- tus. Postoperatively, a decrease in mean arterial pressure was found in 12 patients (70.6 %), a decrease in body mass index in 6 patients (42.9 %), and an improvement in gly- cemic control in 5 patients (41.7 %).
Conclusions Laparoscopic adrenalectomy is beneficial in many patients with subclinical Cushing syndrome because it reduces arterial blood pressure, body weight, and fasting glucose levels. Prospective randomized studies are needed to compare laparoscopic adrenalectomy with a conserva- tive approach and to confirm these results.
Abstract
OBJECTIVE: Complete surgical resection is the only potentially curative treatment of localized pancreatic neuroendocrine tumors. Unfortunately, a significant proportion of these patients present with unresectable locally advanced tumors or massive metastatic disease. Recently, a new therapeutic approach for this subset of patients has emerged consisting of neoadjuvant therapy followed by surgical exploration in responders.
DESIGN: We searched MEDLINE for the purpose of identifying reports regarding neoadjuvant treatment modalities for advanced pancreatic neuroendocrine tumors.
RESULTS: We identified 12 studies, the vast majority of which were either case reports or small case series. Treatment options included chemotherapy, radiotherapy, peptide receptor radionuclide therapy, biological agents or various combina- tions of them.
CONCLUSIONS: Increasing evidence supports the application of neoadjuvant protocols in advanced pancreatic neuroendocrine tumors aiming at tumor downsizing, thus rendering curative resection feasible. Given that prospective and controlled randomized clini- cal trials from high-volume institutions are not feasible, expert panel consensus is needed to define the optimal treatment algorithm.
2. ΥΠΟΚΛΙΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ CUSHING
Ένα μέρος των ασθενών με τυχαιώματα επινεφριδίων
μπορεί να παρουσιάσει αυτόνομη έκκριση κορτιζόλης,
σε επίπεδα όμως που δεν είναι επαρκή για να
προκαλέσουν την τυπική κλινική εικόνα του
συνδρόμου Cushing.
3. ΥΠΟΚΛΙΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ CUSHING
Ορμονικές διαταραχές στο υποκλινικό Cushing (SCS):
Μειωμένη βασική έκκριση κορτικοτροπίνης (ACTH)
(79%)
Αδυναμία καταστολής της έκκρισης κορτιζόλης μετά
από χορήγηση 1 mg δεξαμεθαζόνης (73%)
Αυξημένη απέκκριση κορτιζόλης ούρων 24ώρου (75%)
Διαταραχή του κιρκαδιανού ρυθμού έκκρισης
κορτιζόλης (43%)
Ελαττωμένη απάντηση της ACTH πλάσματος στην
κορτικοεκλυτίνη (CRH) (55%)
6. ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΕΚΤΟΜΗΣ ΣΤΟ
ΥΠΟΚΛΙΝΙΚΟ CUSHING
Σε ασθενείς με SCS η χειρουργική εξαίρεση θα πρέπει να
περιορίζεται σε εκείνους με επιδεινούμενη υπέρταση,
διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη, δυσλιπιδαιμία ή
οστεοπόρωση. ( Grade D, BEL 4 )
Endocrine Practice 2009, vol 15, suppl 1
American Association of Clinical Endocrinologists &
American Association of Endocrine Surgeons Medical Guidelines for the
management of adrenal incidentalomas
7. ΣΚΟΠΟΣ
Η παρουσίαση της εμπειρίας της κλινικής μας κατά
την περίοδο 1997-2011 στη λαπαροσκοπική
επινεφριδιεκτομή για την αντιμετώπιση του
υποκλινικού συνδρόμου Cushing, καθώς και των
μεσο- και μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων αυτής.
8. ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ
Αναδρομική μελέτη
Εκτίμηση της επίδρασης της επέμβασης στην
αρτηριακή υπέρταση, τον σακχαρώδη διαβήτη και την
παχυσαρκία, εφόσον αυτά υπήρχαν προεγχειρητικά.
9. ΤΕΧΝΙΚΗ
Διακοιλιακή προσέγγιση σε πλάγια κατακεκλιμένη
θέση
Δεξιά χρησιμοποιούμε 3 trocars των 10mm και ένα
των 5mm, ενώ αριστερά δύο των 10mm και δύο των
5mm.
Εγκατάσταση πνευμοπεριτοναίου με την τεχνική
Hasson.
12. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Χρονική περίοδος: Ιούνιος 1997- Ιούλιος 2011
Συνολικά 240 ασθενείς με όγκους επινεφριδίων
αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά
Από αυτούς 29 παρουσίαζαν υποκλινικό Cushing.
Φύλο: 8 άνδρες και 21 γυναίκες
Μέση ηλικία: 54 έτη (εύρος 31-68)
Μέση διάρκεια παρακολούθησης: 77 μήνες (εύρος 2-
171)
13. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
18 αφορούσαν το αριστερό και 11 το δεξιό επινεφρίδιο.
3 περιπτώσεις οζώδους υπερπλασίας και 26
φλοιοεπινεφριδιακών αδενωμάτων.
Μέσο μέγεθος όγκου: 3.7cm (εύρος 1.9-6.7cm)
18. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η λαπαροσκοπική επινεφριδιεκτομή βελτίωσε τη
βαρύτητα της αρτηριακής υπέρτασης, του σακχαρώδη
διαβήτη και του παθολογικού ΒΜΙ στην υποομάδα των
ασθενών με υποκλινικό σύνδρομο Cushing.
19. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Περαιτέρω προοπτικές μελέτες που θα συγκρίνουν τη
χειρουργική με τη συντηρητική αντιμετώπιση θα
τεκμηριώσουν τη συμβολή της λαπαροσκοπικής
επινεφριδιεκτομής στην αντιμετώπιση του
υποκλινικού συνδρόμου Cushing.