4. 44 5
Uważne obserwowanie otoczenia, dokumentowanie fotograficzne
i rysunkowe stanu obecnego, zwiedzanie wystaw architektonicz-
nych, spotkania z architektami i architektami krajobrazu, projek-
towanie czy ćwiczenia plastyczne, takie jak budowanie modeli
i konstrukcji przestrzennych, rozwijają zmysł estetyczny i plastycz-
ny, a także wspomagają kreatywne myślenie, dlatego idealnie nadają
się do wykorzystania na zajęciach z przedmiotu sztuka.
Edukacja przestrzenna odpowiada również na pytania związane
z ekologią: w jaki sposób dom może umiejętnie wykorzystywać zaso-
by naturalne i nie szkodzić środowisku, na czym polega zrównowa-
żony rozwój, jak sposób użytkowania terenu wpływa na środowisko
naturalne. Analizując związki pomiędzy warunkami środowiska
a wyborem materiału budowlanego i formy zabudowy, nawiązujemy
do edukacji regionalnej.
W roku 2001 Ministerstwo Edukacji Narodowej zatwierdziło nową
ścieżkę międzyprzedmiotową „Edukacja regionalna – dziedzictwo
kulturowe w regionie”. W ramach tej ścieżki powstały liczne pro-
gramy mające na celu przybliżenie uczniom dziedzictwa kulturowe-
go ich regionu, w tym architektury regionalnej czy zagadnień zwią-
zanych z ochroną krajobrazu kulturowego. Programem szczególnie
godnym polecenia jest „Dialog z otoczeniem”, zatwierdzony przez
MEN w 2005 roku. Jest to jedyny w Polsce program poświęcony
w całości edukacji przestrzennej. Opis programu jest dostępny na
stronie www.ea.org.pl/konferencja/edu.pdf
Edukacja przestrzenna może być realizowana w ramach interdyscy-
plinarnych lekcji, zajęć pozalekcyjnych lub zielonej szkoły. Wybrane
jej elementy można wprowadzić do programów poszczególnych
przedmiotów. W niniejszej publikacji przedstawiamy wybraną przez
nas formę realizacji edukacji przestrzennej. Jest to oczywiście jedna
z wielu możliwości. Mamy nadzieję, że zachęci Państwa do udziału
w naszym projekcie, jak również do tworzenia własnych programów
nauczania o przestrzeni.
14. 44 5
Uważne obserwowanie otoczenia, dokumentowanie fotograficzne
i rysunkowe stanu obecnego, zwiedzanie wystaw architektonicz-
nych, spotkania z architektami i architektami krajobrazu, projek-
towanie czy ćwiczenia plastyczne, takie jak budowanie modeli
i konstrukcji przestrzennych, rozwijają zmysł estetyczny i plastycz-
ny, a także wspomagają kreatywne myślenie, dlatego idealnie nadają
się do wykorzystania na zajęciach z przedmiotu sztuka.
Edukacja przestrzenna odpowiada również na pytania związane
z ekologią: w jaki sposób dom może umiejętnie wykorzystywać zaso-
by naturalne i nie szkodzić środowisku, na czym polega zrównowa-
żony rozwój, jak sposób użytkowania terenu wpływa na środowisko
naturalne. Analizując związki pomiędzy warunkami środowiska
a wyborem materiału budowlanego i formy zabudowy, nawiązujemy
do edukacji regionalnej.
W roku 2001 Ministerstwo Edukacji Narodowej zatwierdziło nową
ścieżkę międzyprzedmiotową „Edukacja regionalna – dziedzictwo
kulturowe w regionie”. W ramach tej ścieżki powstały liczne pro-
gramy mające na celu przybliżenie uczniom dziedzictwa kulturowe-
go ich regionu, w tym architektury regionalnej czy zagadnień zwią-
zanych z ochroną krajobrazu kulturowego. Programem szczególnie
godnym polecenia jest „Dialog z otoczeniem”, zatwierdzony przez
MEN w 2005 roku. Jest to jedyny w Polsce program poświęcony
w całości edukacji przestrzennej. Opis programu jest dostępny na
stronie www.ea.org.pl/konferencja/edu.pdf
Edukacja przestrzenna może być realizowana w ramach interdyscy-
plinarnych lekcji, zajęć pozalekcyjnych lub zielonej szkoły. Wybrane
jej elementy można wprowadzić do programów poszczególnych
przedmiotów. W niniejszej publikacji przedstawiamy wybraną przez
nas formę realizacji edukacji przestrzennej. Jest to oczywiście jedna
z wielu możliwości. Mamy nadzieję, że zachęci Państwa do udziału
w naszym projekcie, jak również do tworzenia własnych programów
nauczania o przestrzeni.
