ARGAZKI EGUNKARIA

1. ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 5.astea
Nafarroan, hurrengo ikasturtean
2001eko gela bakoitzeko ikasle
ratioetara bueltatzea espero da
Hauteskunde aurretiko berriak beti deigarriak eta
itxaropentsuak baina askotan hutsalak, erdibidean gelditzen direnak…
izaten direla uste izan dut beti eta itxaropenaren adibide izan da
gaur Diario de Noticias nafar egunkarian irakurritakoa. Begiak ireki
dizkit eta ez da gutxiagorako! Nafarroan 2016an hezkuntzan
750.000€ gehiago bideratuko dira, murriketen aurretiko oinarrietara
bueltatuz.
Baina titularraz haratago eta berria irakurri aurretik burura
hainbat galdera etortzen zaizkit. Noiz argitaratu da berri hau? Nork
hartuko luke konpromiso hau betetzearen ardura? Benetan aurrera
pauso bat suposatzen al du halako inbertsioa egiteak? Nahikoa al da
diru hau? Irakasle gehiagorako aurrekontua bai, baina ikastetxeek gela
bitan zatitzeko espaziorik ez badute?
Noski, galdera hauek ezin ditut objetibotasunez eta
baieztapenez erantzun, baina behintzat Mendozak harturiko
konpromezu honen testuingurua zein den jakitea ezinbestekoa
deritzot.
Lehenik eta behin, esan beharra dago, konpromiso hau atzo,
hilak 16, Nafarroako hezkuntza sailburuak Nafar parlamentuan
harturikoa izan zela eta Mendozak hurrengo ikasturtean (2016-2017)
2011. Urtean zeuden ratioak berreskuratuko zirela baieztatu zuen.
Honen harira parlamentuko alderdi ezberdinek iritzi ezberdinak
plazaratu zituzten eta honen inguruan bustitzeak atzera egin eta
gauzak nola zeuden birgogoratzeko aukera

2. ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 5.astea
eman dit. Esan beharra dago, Mendozak berri honen berri eman
aurretik, hainbat mugimendu eta hezkuntza sindikatuk atzera egite
honen beharraren eskaera egina zutela aspaldi (ratioa handitu zenean
eta murrizketak egon zirenean). Gainera, ezin dugu ahaztu, atzera
egiteko premia hau, Nafarroako programaketaren barnean EH bildu,
Geroa Bai, Podemos eta Izquierda-Ezkerrak sinatu zutela.
Bestalde, Mendozak esandakoa praktikara eramanez gero,
hurrengo ikasturtean, ratioak bi ikasle gutxiagotan murrizteko
750.000€ gehiago hezkuntzarantz bideratuko dira, hauek, 2016
aurrekontu foralen barnean aldaketa suposatuko dutelarik. Hala ere,
esan beharra dago, aldaketa hauek soilik 2016. Urterako bideraturik
daudela, eta honek esan nahiko lukeena da 2017. Urteko
aurrekontuetan hezkuntzari bideratutako dirua jeisteko aukera
badagoela.
Horrez gain, ¾ milioi euroko inbertsioa nahikoa al da ratioa
jeitsi eta behar izatekotan ikastaldeak bitan banatzeko? Iñigo Aritza
ikastolako adibidea jarriz gero, Nafarroan 50-60 irakasle
gehiagorentzat inbertsioa egiteak gauzak gutxi aldatuko dituelakoan
nago. Izan ere, Altsasuko ikastola geroz eta handiagoa bilakatzen ari
da eta 26 ikasleko taldeak ugaritzen ari dira urtez urte. Hala ere,
kontua da nahiz eta irakasle gehiago jarri (ziurrenik ez dira inondik
inora nahikoak izango) ez litzatekeela aukerarik egongo ikasleak bitan
banatzeko ez baitago leku fisikorik. Argi dago, aurrekontu honek ez
duela espazio gehiagoren beharrari erreparaziorik egin, gela berriak
eraikitzeak aurrekontua askozaz gehiago handitzea eskatzen baitu.
Beraz, nahiz eta ratioak zerbait jeisteko asmoa dagoen
(ikusiko dugu) oraindik ratioa erreala izateko azterketa sendoago bat
egin eta aurrekontuetan, ikastetxe bakoitzak suposatuko lituzkeen
espazio gehiagoren kopuruaren inbertsioak gehitzea beharrezkoa dela
deritzot. Ziur nago, ratioa 25era jeisteak ikastetxe askotan espazio
berriak eraikitzeko diru gehiagoren beharra suposatuko lukeela!
DNko berria:
http://www.noticiasdenavarra.com/2015/12/17/sociedad/navarra/navar
ra-reforzara-las-plantillas-para-recuperar-el-numero-maximo-de-
alumnos-por-aula-previo-a-los-recortes

3. ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 5.astea
Curriculumetik at baina ikaslearentzat
baliagarri zein motibagarri
16 urteko mutila, mugitua,
ikasketetan inongo interesik jartzen ez duena, alferra, motibaziorik
gabea, jarrera arazo bortitzak dituena, akademikoki emaitza oso
txarrak ateratzen dituena baina inongo HPB ez duena. Halako
perfileko ikaslea dugu Iñigo Aritza ikastolako D gelan (UCE egitura)
eta irakasleei izugarri kostatzen ari zaie ikasle honen ikasteko jarrera
aldatu eta motibazioa piztea. Irakasle ugari izan dira haurraren
irakasle eta askok “kasu galdutzat” hartzen dute, gogorra da hori
esatea baina hala diote batzuek, desesperatuta daude eta halako
ikasleekin ezer ezin dela egin diote. Hala ere, ikasleari gehienetan
jartzen zaizkion jarduerek ez dute haren interesa pizten eta gainera
jakin badaki beratik DBHko titulurik gabe aterako dela, beraz ez du
inongo gogorik jartzen ikasketak aurrera ateratzeko.
Hala ere, egun, D gelan dabilen PTak ikaslea motibatuko duen
zerbaiten bila jardun da azken hilabetetan … Izan ere, zera onartu
zidan behin: “begira Edurne, badakit mutil honi jada 16 urterekin ez
diogula ikasketekiko motibaziorik piztea lortuko, ikastetxeko
derrigorrezko urteak amaitzeko desioan baino ez dago baina tira,
curriculumeko edukiez aparte bere intereseko gaia zein den jakitea
lortu dut eta hortxe dago gakoa, hortik heldu ikaslea motibatu eta
gai dela ikustarazteko”
Kasu honetan, ni praktiketan hasi eta astebetera hasi zen
ikaslea motorreko karneta ateratzeko teorikoa prestatzen. Honek,
beste edukiak barneratzeak baino askoz motibazio handiagoa piztu
dio. Gainera, idazemana eta ulermena lantzearekin batera
etorkizunean baliagarri izango zaion

4. ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 5.astea
zerbaitetarako prestatzen ari da eta horrela eskolan ikasleari
baliagarria suertatuko zaion zerbaitetan zentratzea lortu da. Pratkika
eredugarria beraz Iñigo Aritzako PTak haur honekin jarritakoa!
Hala ere, motorreko karneta ateratzeak ikasle konkretu
honentzat motibagarria eta interesgarria izan daiteke beste
batzuentzat ordea denbora galtze hutsa. Ildo honetatik, hezitzaileok,
askotan, ez dakigu “motibazioari” eusteko nondik jo, are gehiago
eskola uzteko arrisku handian dauden ikasleak aurrean ditugunean.
Tira, orain arte ikusitakoaren arabera, geroz eta argiago daukat eredu
pedagogiko tradizionalistetan nagusitzen diren baliabideek ez dutela
ikasleria ikastera motibatzen eta ondorioz kasuan kasuko alternatibak
bilatzea ezinbestekoa izango da ikasleak gogoz lanean jardun daitezen.
Kasu honetan adinak zer ikusteko handia duela deritzot. Esaterako,
HH edo LH lehen zikloan darabilen haur bati sari bidezko motibazioa
pizteak lagundu egin dezake ez ordea DBHn dabilen bati. Izan ere,
12-16 urte bitarteko haur bati errealitatera gerturatzen diren gaiak
proposatu behar dizkiogu eta molde konstrukzionista baten bidez
ikaslea azterketara, hausnarketara, kritikotasunera eta bere ezagutza
propioa eraikitzera bideratu behar dugu. Era berean, ezin dugu
ahaztu proposatzen diegun proiektua errealitatean zenbat eta
baliagarriagoa izan zenbat eta motibazio maila altuagoa erakutsiko
dutela. Beraz argi dago ikasleria motibatuta mantentzeko hau
ezagutu eta interesak detekatzeaz gain balibide didaktiko ezberdinak
proposatu eta aurrera eramateko buruari hainbat buela eman behar
dizkiogula baita bilaketa ezberdinak egin ere!
Burua ez kolpatzeagatik loreak saritan

5. ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 5.astea
Ia egunero, etxean bere burua paretaren aurka jotzen du Petrak
(asmaturiko izena) askotan zauriak sortzeraino. Eskolan ordea, bere
burua jotzeari utzi dio urteetan zehar auto-erregulaziorako garaturiko
hainbat baliabideren barneratzea dela eta. Ildo honetatik, gurasoekin
bilera sakona izan ostean honen esku-hartzea burutzeko eskola-
familiaren arteko programa diseinatzea erabaki da. Eta noski, nire
esku-lanak egitea egokitu zait. Astelehenetik igandera, Petrak bere
burua kontralatze aldera puntu sitema moduko bat izango du eta
jarrera positiboa izanez gero loreak eskuratuko ditu bere panelean
txertatzeko. Horrela, aste amaieran X lore eskuratuz gero familia eta
Petraren artean adosturiko saria izanen du.
Metodo hau ez al zaizue ezaguna egiten? Bai, aztatu duzue!
Orientatzaileak Petren gurasoei proposaturiko esku-hartzea puntu
sistema baten gauzatzea izan da, sari bidezko programa konduktuala
alegia. Konduktisten taktika haurren nahia eta beharrak estimuluen
bidez kontrolatzea da. Haurrak aurretik definitutako bidean zehar
ibiltzen bada oparia ematea proposatzen dute, bidetik aterata, aldiz,
zigorra ezartzea. Opariak eta zigorrak ondo edo gaizki egindako
ekintzarekin erlazioa izan ohi dira eta horregatik klasean giro zehatz
batera moldatzeko teknika honek ez ditu haren xedeak betetzen:
Haurrak ez ditu betebeharrak egiten edo bizikidetza aproposa
eramaten bere beharrak edo nahiak direlako, kanpoko opari bat
lortzeko edo zigor desatzegina saihesteko baizik. Konduktisten
metodoa behin eta berriz aplikatuz kanpoko estimuluen beharra duten
haurrak hezten dira, etorkizunean arauak (arau sozialak, gizalegeak,
trafiko legeak, talde konpromezua etab.) goiko gainbegiratzerik gabe
eta etengabeko estimulatzerik gabe beteko ez dituztenak, arauen
barneraketan alienazio bat egon delako, ekintzak kanpo
estimuluengatik egiten direlako, ez barne behar eta
betebeharrengatik.
Baina, hau al da XXI. Mendeko eskolak jarraitu beharreko
esku-hartze metodologia? Zergatik erabiltzen da hau Iñigo Aritzako
TG gelan eta ez beste zerbait?
Tira erraza da pedagogia konduktualaren alde edo kontra
kokatzea. Honek ez du alderdi emozionala lantzen, jarreran
zentraturiko psikoterapia hutsa da. baina haur bakoitzari metodo
ezberdinak baliagarri zaizkio eta HPB dituzten ikasleengan, halako
metodologiak bere fruituak eman ohi ditu. Gauzak horrela puntu
sistema alboratu eta konduktisomoaren kontra sutsuki azaldu
beharrean, ezinbestekoa deritzot ikaslea bera eta honi baliagarri izan
dakizkiokeen baliabide ezberdinak mahai gaineratu eta hautaketa
egitea.

6. ARGAZKI EGUNKARIA. PRACTICUM III. 5.astea
Kasu honetan, Petrari, puntu sistema bezalako baliabideek
asko laguntzen dute. Autismoa duen heinean, haurrak, bere bizitza
antolatzea beharrezkotzat du eta helburu konkretu batzuetarako oso
baliagarria izaten zaio. Honen adibide garbia dugu bere buruaren
kontra jotzearen jokabidea.
Hala ere, esan beharra daukat puntu sistemak psicoterapiaz
horniturik egon beharko litzatekeela uste dudala. Izan ere, horrela
haurraren estimuluak erreprimitu baino ez ditugu egiten eta ez da
haurrak barnean duena askatzen ezta honen inguruko hausnarketa
konstruktiborik egiten ere. Egia esan, ni enaiz batere konduktista
zalea, hare gehiago psikoanalisian sinesten dudala ere esatera
ausartzen naiz baina batzuetan eta beti ere momentu, helburu eta
epe zehatz batzuetarako baliagarria izan daitekeela onartu beharra
daukat.