1. Coidades que eses galileos eran
máis pecadores cós demais galileos
porque acabaron así?
Dígovos que non;
e senón vos convertedes, todos
pereceredes
da mesma maneira.
Lc 13, 1-3
Domingo 3º de Coresma – Ciclo CDomingo 3º de Coresma – Ciclo C
2. Somos herdeiros dunha antiga cultura que vincula o
mal físico co mal moral.
Pensábase que os pecadores tiñan que ser castigados
nesta vida e as persoas virtuosas tiñan que prosperar
en todo.
3. A experiencia desmentía esa pretendida relación entre o
pecado e a desgraza.
O libro de Xob formulaba o problema da retribución
sen encontrar unha fácil resposta.
4. Xesús diría que a cegueira
dun home non respondía
á súa maldade.
Lucas recolle dous desastres:
Pilato sufocara en
sangue unhas protestas
de peregrinos galileos
Por outra parte, a Torre de
Siloé derrubárase sobre
dezaoito persoas
5. As xentes que oíron aquelas noticias deberon de pensar
que os mortos pagaban desa forma os seus pecados.
Pero Xesús di que as cousas non son tan simples.
6. Se houbese unha relación tan estreita
entre o pecado e a desgraza,
moitos dos seus oíntes mereceríana
máis que aqueles infortunados.
7. Así que a sorte dos mortos vén
recordar aos vivos
que aínda teñen un tempo para
a conversión.
O tempo que se nos dá é a vida
O tempo que entregamos aos demais é o amor
O tempo que nos queda é o espazo
para a conversión
8. Xustos e pecadores imos polo
mesmo camiño.
É certo que imos cun estilo
diferente.
O Señor diríxenos a súa palabra para invitarnos
a cambiar de mentalidade, de actitude.
9. Non para evitar
a morte senón para
encher de sentido a vida.
De sentido e de froitos.
Nunha viña hai unha
figueira que no dá froito.
O rogo do viñador ao
dono da viña
conmóvenos.
10. “Señor, déixaa aínda este ano”
Esa é a nosa oración por nós mesmos.
Presentamos ao Señor a nosa peripecia,
tan frustrante moitas veces e pedímoslle
un crédito de esperanza e confianza.
11. “Señor, déixaa aínda este ano”
Esa é tamén a nosa intercesión pola Igrexa, pola nosa
comunidade cristiá, pola nosa familia relixiosa.
O Señor coñece as nosas infidelidades.
Pola súa bondade ofrécenos luz e forza para o camiño.
12. “Señor, déixaa aínda este ano”
Esa é a nosa pregaria por toda a humanidade.
Vemos signos de corrupción por todas partes.
Pero o Señor sabe que nunca faltan sementes
de vida no mundo.
13. Pai dos ceos, que noutro tempo te manifestaches a
Moisés para liberar o teu pobo, dámosche grazas
pola túa misericordia que agora nos manifestas no teu
fillo Xesús, noso Señor.
14. Texto : José Román Flecha Andrés
PALABRA DO SEÑOR - Salamanca 2007
