ใบงานที่5โครงร่างโครงงานคอมพิวเตอร์

1. 1
แบบเสนอโครงร่างโครงงานคอมพิวเตอร์
รหัสวิชา ง33201-33202 ชื่อวิชา เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร 6
ปีการศึกษา 2560
ชื่อโครงงานโลกใต้ทะเลลึก
ชื่อผู้ทาโครงงาน
1.นางสาวศรุตา สัพโส เลขที่38 ชั้น ม.6 ห้อง5
ชื่ออาจารย์ที่ปรึกษาโครงงาน ครูเขื่อนทอง มูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงาน ภาคเรียนที่ 1-2 ปีการศึกษา 2560
โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย จังหวัดเชียงใหม่
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 34

2. 2
ใบงาน
การจัดทาข้อเสนอโครงงานคอมพิวเตอร์
สมาชิกในกลุ่ม .……
1.นางสาวศรุตา สัพโส เลขที38
คาชี้แจง ให้ผู้เรียนแต่ละกลุ่มเขียนข้อเสนอโครงงานตามหัวข้อต่อไปนี้
ชื่อโครงงาน (ภาษาไทย)
โลกใต้ทะเลลึก
ชื่อโครงงาน (ภาษาอังกฤษ)
Deep sea
ประเภทโครงงาน พัฒนาสื่อเพื่อการศึกษา
ชื่อผู้ทาโครงงาน นางสาวศรุตา สัพโส
ชื่อที่ปรึกษา ครูเขื่อนทอง มูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงาน ภาคเรียนที่1
ที่มาและความสาคัญของโครงงาน
เป็นชั้นของระดับน้าที่มีความลึกตั้งแต่200เมตรลงไปซึ่งนับเป็น 70% ของน้าในมหาสมุทรทั่วโลกเป็นที่ๆมีแสง
น้อยจนถึงไม่มีแสงเลยสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่อาจจะกินสารอินทรีย์หรือซากศพจากทะเลด้านบนด้วยเหตุนี้ทาให้
นักวิทยาศาสตร์เคยสันนิษฐานว่าจะชีวิตจานวนน้อยมากในมหาสมุทรลึก แต่จากการตรวจสอบนั้นได้เปิดเผยว่า
มันเป็นอะไรตรงกันข้ามกับการสันนิฐานนั้นเพราะมันมีสิ่งมีชีวิตมากมายในทะเลลึกลึกนอกจากนี้ยังสามารถเห็น
การพัฒนาการที่ความหลากหลายมากมายของสิ่งมีชีวิตเพื่อใช้ในการดารงชีวิตอยู่อีกทั้งยังมีห่วงโซ่อาหารและ
ขยะหรือจากซากสัตว์ แบคทีเรียต่างๆตั้งแต่อดีตจนถึงประมาณปลายศตวรรษที่19 มนุษย์เชื่อว่าใต้ทะเลลึกนั้นไม่
มีสิ่งมีชีวิตอยู่ จนกระทั้งช่วงปีค.ศ.1872-1876เรือขุดเจาะและเรือลากได้นาสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลลึกมากมายขึ้มมาให้
ได้เห็นกันแต่ถึงอย่างนั้นนักวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่20ก็ยังคิดว่าสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลลึกนั้นเป็นเรื่องเหลวไหลและ
งมงาย เพราะทะเลลึกเป็นสถานที่ๆมืดมิดแรงกดดันของน้ามหาศาลและมีอุณหภูมิหนาวเย็นจึงทาให้พวกเขาคิด
เช่นนั้น แต่สิ่งที่เป็นจริงนั้นกับตรงกันข้ามเพราะแหล่งที่อยู่อาศัยของสายพันธุ์ทะเลส่วนมากในมหาสมุทรอยู่ที่
ระดับความลึกที่ต่ากว่า200เมตรลงไปขณะนี้มีเพียงประมาณ 1% ของท้องทะเลลึกทั้งหมดทีมนุษย์เคยสารวจ
โดยเมื่อเทียบกับการศึกษาจักรวาลแล้วเรายังรู้จักจักรวาลและดวงจันทร์ดีกว่าทะเลลึกเสียอีกผู้จัดทาจึงมีความ
สนใจที่จะศึกษาค้นคว้าและเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับโลกใต้ท้องทะเล

3. 3
วัตถุประสงค์ (สิ่งที่ต้องการในการทาโครงงาน ระบุเป็นข้อ)
1. เพื่อศึกษาโลกใต้ทะเลลึก
2. เพื่อศึกษาสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในทะเลลึก
3. เพื่อเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับโลกใต้ทะเลลึก
ขอบเขตโครงงาน (คุณลักษณะ ขอบเขต เงื่อนไขและข้อจากัดของการทาโครงงาน)
ลักษณะทั่วไปในใต้ทะเลลึกลักษณะสิ่งมีชีวิตในใต้ทะเลลึก
หลักการและทฤษฎี (ความรู้ หลักการ หรือทฤษฎีที่สนับสนุนการทาโครงงาน)
ทะเลลึก(อังกฤษ: Deep sea) เป็นชั้นของระดับน้าที่มีความลึกตั้งแต่200เมตรลงไปซึ่งนับเป็น 70% ของน้า
ในมหาสมุทรทั่วโลกเป็นที่ๆมีแสงน้อยจนถึงไม่มีแสงเลยสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่อาจจะกินสารอินทรีย์หรือซากศพจาก
ทะเลด้านบนด้วยเหตุนี้ทาให้นักวิทยาศาสตร์เคยสันนิษฐานว่าจะชีวิตจานวนน้อยมากในมหาสมุทรลึก แต่จาก
การตรวจสอบนั้นได้เปิดเผยว่ามันเป็นอะไรตรงกันข้ามกับการสันนิฐานนั้นเพราะมันมีสิ่งมีชีวิตมากมายในทะเลลึก
ลึกนอกจากนี้ยังสามารถเห็นการพัฒนาการที่ความหลากหลายมากมายของสิ่งมีชีวิตเพื่อใช้ในการดารงชีวิตอยู่อีก
ทั้งยังมีห่วงโซ่อาหารและขยะหรือจากซากสัตว์ แบคทีเรียต่างๆ
ตั้งแต่อดีตจนถึงประมาณปลายศตวรรษที่19 มนุษย์เชื่อว่าใต้ทะเลลึกนั้นไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ จนกระทั้งช่วงปีค.ศ.
1872-1876เรือขุดเจาะและเรือลากได้นาสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลลึกมากมายขึ้มมาให้ได้เห็นกันแต่ถึงอย่างนั้น
นักวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่20ก็ยังคิดว่าสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลลึกนั้นเป็นเรื่องเหลวไหลและงมงาย เพราะทะเลลึกเป็น
สถานที่ๆมืดมิดแรงกดดันของน้ามหาศาลและมีอุณหภูมิหนาวเย็นจึงทาให้พวกเขาคิดเช่นนั้น แต่สิ่งที่เป็นจริงนั้น
กับตรงกันข้ามเพราะแหล่งที่อยู่อาศัยของสายพันธุ์ทะเลส่วนมากในมหาสมุทรอยู่ที่ระดับความลึกที่ต่ากว่า200
เมตรลงไป
ในปี1960(พ.ศ.2503)ยานสารวจน้าลึกตรีเอสเตได้ลงไปสารวจที่ร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนาทางใต้ของหมู่เกาะมา
เรียนาใกล้กับเกาะกวมในระดับความลึก 10,911 เมตร (35,797 ฟุต 6.780 ไมล์)ซึ่งลึกที่สุดในโลกซึ่งถ้านามาวัด
กับยอดเขาเอเวอเรสต์ยอดของมันจะจมอยู่ใต้น้าถึง1ไมล์ และเมือยานสารวจน้าลึกตรีเอสเตถึงความลึก 10,911
เมตรมันได้ปล่อยยานสารวจน้าลึกไคโกะเพื่อทาการสารวจเพิ่มเติมและเก็บตัวอย่างสิ่งมีชีวิต และในเดือน
พฤษภาคมและมิถุนายน พ.ศ.2552 ก็ได้นายานสารวจน้าลึกนีรีอัสกลับไปสารวจที่แชลเลนเจอร์ดีปอีกครั้งเพื่อทา
การดาน้าสามครั้งให้มีระดับความลึกมากกว่า10,900เมตร
ขณะนี้มีเพียงประมาณ 1% ของท้องทะเลลึกทั้งหมดทีมนุษย์เคยสารวจ โดยเมื่อเทียบกับการศึกษาจักรวาลแล้ว
เรายังรู้จักจักรวาลและดวงจันทร์ดีกว่าทะเลลึกเสียอีกเนื่องจากไม่มีใครรู้เรื่องของอายุขัยบนพื้นมหาสมุทรลึกหรือ
การค้นพบโคโลนีที่เจริญเติบโตของกุ้งและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ รอบ ๆปล่องแบบน้าร้อนในช่วงปลายทศวรรษ1970 ซึ่ง
ก่อนที่จะมีการค้นพบปล่องแบบน้าร้อนนั้นนักวิทยาศาสตร์ได้มีการยอมรับว่าทุกสิ่งมีชีวิตบนโลกได้รับพลังงาน
ที่มาจากดวงอาทิตย์ ซึ่งจาการค้นพบปล่องแบบน้าร้อนนี้ทาให้พบว่าสิ่งมีชีวิตทะเลลึกได้รับสารอาหารและ
พลังงานโดยตรงจากแหล่งความร้อนและปฏิกิริยาทางเคมีที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของแร่ ซึ่งสิ่งมีชีวิต
เหล่านี้เจริญเติบโตได้ดีในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีแสงและใช้ออกซิเจนในน้าเกลือที่มีอุณหภูมิ 300 ° F (150 ° C)
และพวกมันยังได้รับการยังชีพของพวกมันโดยใช้ไฮโดรเจนซัลไฟด์ซึ่งเป็นพิษอย่างมากต่อสิ่งมีชีวิตบนผิวโลก

4. 4
การค้นพบสิ่งมีชีวิตที่ทรหดและอยู่ในสถานที่ๆเลวร้ายเหล่านี้ทาให้นักวิทยาศาสตร์ต้องเปลี่ยนความคิดของพวก
เขาเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมในการกาเนิดสิ่งมีชีวิตและการดารงชีวิตของสิ่งมีชีวิตในที่อื่นๆของจักรวาลทาให้กวิ
ทยาศาสตร์คาดการณ์ว่ายูโรปา (ดาวบริวาร)ซึ่งเป็นดวงจันทร์ดวงหนึ่งของดาวพฤหัสบดีอาจจะสามารถรองรับ
ชีวิตใต้พื้นผิวน้าแข็งได้โดยอาจมีสภาพเหมือนกันกับใต้ทะเลลึกของโลก
ระดับชั้นทะเลลึก
ทะเลจะแบ่งเป็น4ชั้นคือ
1.เขตที่แสงส่องถึง(ความลึก0-200เมตร)
2.เขตที่มีแสงเข้ม(200-1,000เมตร)
3.เขตแสงสลัว(1,000-4,000เมตร)
4.เขตที่แสงส่องไม่ถึง(4,000-6,000เมตร)หรือมากกว่าโดยเขตที่มีแสงเข้ม(200-1,000เมตร),เขตแสง
สลัว(1,000-4,000เมตร)และเขตที่แสงส่องไม่ถึง(4,000-6,000เมตร)นั้นจะถือว่าเป็นทะเลลึก
ลักษณะสิ่งแวดล้อม
ทะเลลึกคือเขตของน้าทะเลที่แสงไม่สามารถส่องถึงได้และจะมีสิ่งมีชีวิตและปลาทะเลลึกที่ปรับตัวแล้วเท่านั้นที่จะ
สามารถอาศัยอยู่ได้
ในทะเลลึกหิมะทะเลเป็นสิ่งสาคัญมากเพราะมันเป็นแหล่งอาหารอย่างหนึ่งของสิ่งมีชีวิตในทะเลลึก ซึ่งหิมะทะเล
จะมาจากทะเลด้านบน โดยหิมะทะเลนั้นจะมาจากแพลงก์ตอนที่ตายแล้ว,ไดอะตอม, อุจจาระ, ทราย, เขม่าและ
ฝุ่นอนินทรีอื่น ๆเกล็ดของหิมะทะเลอาจมีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายเซนติเมตรและมันใช้เวลาหลายสัปดาห์กว่าจะ
ตกลงถึงก้นสมุทรอย่างไรก็ตามส่วนประกอบอินทรีย์ส่วนใหญ่ของหิมะทะเลจะถูกกินโดยจุลินทรีย์แพลงค์ตอนและ
สัตว์อื่นๆ ด้วยเหตุนี้หิมะทะเลจึงได้รับการพิจารณาว่าเป็นรากฐานของระบบนิเวศในทะเลและสัตว์หน้าดินที่
อาศัยอยู่ในทะเลลึกเนื่องจากแสงแดดที่ไม่สามารถเข้าถึงได้สิ่งมีชีวิตในทะเลลึกส่วยใหญ่จึงอาศัยน้าหิมะเป็น
แหล่งพลังงาน
ความดันไฮโดรสแตติกจะเพิ่มขึ้น 1 บรรยากาศทุกๆ 10 เมตรซึ่งสิ่งมีชีวิตในทะเลลึกนั้นมีการปรับตัวให้ความ
กดดันภายในร่างกายเหมือนกันกับสภาพภายนอกดังนั้นพวกมันจึงไม่ถูกบดขยี้ด้วยแรงกดดันอันมหาสารของ
ทะเลลึก ความดันภายในที่สูงทาให้มีการไหลของเยื่อลดลงเนื่องจากโมเลกุลถูกบีบเข้าด้วยกันและการการที่จะ
เพิ่มประสิทธิภาพทางชีวภาพให้อาศัยอยู่ในทะเลลึกได้ดีและสาคัญที่สุดคือการผลิตโปรตีนเพื่อให้สิ่งมีชีวิตได้
ปรับตัวเข้ากับสถานที่ที่มีแรงดันอันมหาศาลนี้โดยการเพิ่มสัดส่วนของกรดไขมันไม่อิ่มตัวในไขมันของเยื่อหุ้มเซลล์
และนอกเหลือจากการปรับตัวเรืองความดันแล้วยังมีก่รพัฒนาปฏิกิริยาการเผาผลาญของพวกมันอีกด้วย
เนื่องจากปฏิกิริยาทางชีวเคมีจะมาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงของปริมาตรซึ่งถ้าผลของปฏิกิริยาส่งผลให้ปริมาณ
เพิ่มขึ้นก็จะถูกยับยั้งด้วยแรงกดดันที่มีความสัมพันธุ์กัน ซึ่งหมายความว่ากระบวนการเผาผลาญอาหารของพวก
มักก็ต้องลดปริมาณของสิ่งมีชีวิตลงด้วยในระดับหนึ่ง
อุณหภูมิ
กราฟแสดงการเปลียนแปลงอุณหภูมิ
การเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิอย่างฉับพลันนั้นส่วนมากมีอยู่สองพื้นที่ส่วนใหญ่ซึ่งก็คือ

5. 5
1.การเปลี่ยนแปลงระหว่างน้าผิวดินกับน้าในทะเลลึกซึ่งการเปลียนแปลนี้จะขึ้นอยู่กับระดับความลึกโดยทะเลเขต
ที่มีแสงส่องถึงอุณหภูมิจะอยู่ที่ประมาณ 20องศาเซลเซียส พอลึงลงไป100เมตร อุณหภูมิจะอยู่ที่ประมาณ 5-6
องศาเซลเซียส และค่อนลดลงไปพอึง 3000-4000เมตรอุณหภูมิจะอยู่ที่ประมาณ 0-3 องศาเซลเซียส ซึ่งน้าเย็น
เหล่านี้เกิดจากพวกมันไม่โดยแสงแดดและการจมของมวลน้าเย็นที่ละลายมาจากขั้วโลกทั้ง2ขั้ว
2.การเปลี่ยนแปลงระหว่างน้ามหาสมุทรกับน้าร้อนของปล่องไฮโดรเทอร์มอล โดยอุณหภูมิของน้าบริเวณปล่อง
แบบน้าร้อนจะอยู่ที่ประมาณ 400องศาเซลเซียส แต่น้าที่อยู่ห่างจากบริเวณปล่องไฮโดรเทอร์มอลประมาณ2-3
เมตรจะมีอุณหภูมิอยู่ที่ประมาณ 2-4องศาเซลเซียสเท่านั้น
แสง
แสงจากดวงอาทิตย์จะไม่สมารถทะลุผ่านมหาสมุทรลึกได้ยกเว้นเขตที่แสงส่องถึงจึงทาให้ไม่มีการสังเคราะห์แสง
ดังนั้นพืชจึงไม่สามารถอาศัยอยู่ในเขตนี้ได้ เนื่องจากพืชเป็นผู้ผลิตหลักของระบบนิเวศของโลกจึงทาให้เกือบ
ทั้งหมดของชีวิตในทะเลลึกนี้ต้องขึ้นอยู่กับแหล่งพลังงานจากที่อื่น ยกเว้นบริเวณที่ใกล้กับปล่องแบบน้าร้อน โดย
จะพึงพลังงานจากวัสดุอินทรีย์หรือซากสัตว์ล่องลอยตกลงมาจากทะเลด้านบนซึ่งวัสดุอินทรีย์ที่ฝังอยู่
ประกอบด้วยอนุภาคของสาหร่ายเศษซากและรูปแบบอื่น ๆของขยะทางชีวภาพซึ่งเรียกรวมๆกันว่าหิมะทะเลก็ได้
ความดัน
ความดันในทะเลลึกนั้นอันตรายต่อมนุษย์มากซึ่งความกดดันในทะเลจะเพิ่มขึ้นประมาณ 1 บรรยากาศทุกๆ 10
เมตรยิ่งมีความลึกมากความดันก็ยิ่งมาก แต่ถึงอย่างนั้นหลายปีที่ผ่านมาการศึกษาเรื่องความดันนั้นขาดข้อมูลและ
รายละเอียดเกี่ยวกับผลกระทบของแรงกดดันต่อสิ่งมีชีวิตในทะเลลึกมากที่สุดเนื่องจากตัวอย่างสิ่งมีชีวิตเมือนามา
ขึ้นฝั่งเพื่อทาการศึกษานั้นพวกมันก็จะตายก่อนที่จะได้ศึกษาเนื่องจากก๊าซที่ถูกบีบอัดภายใต้แรงดันสูงจะขยายตัว
ภายใต้แรงดันต่า ด้วยเหตุนี้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จึงถูกระเบิดหากพวกมันขึ้นสู่ผิวน้า
ความเค็ม
ความเค็มเป็นที่น่าทึ่งของทะเลลึกเหราะมันคงที่ตลอดโดยมีค่าประมาณ 35 ส่วนต่อ 1000 ซึ่งถือว่ามีความต่าง
เล็กน้อย
บริเวณด้านล่างของทะเลนั้นจะแบ่งออกเป็นโซนอื่น ๆ โดยเริ่มจากเขตที่มีแสงเข้มซึ่งมีช่วงความลึกตั้งแต่ 200
ถึง 1000 เมตรจากระดับน้าทะเลซึ่งมีแสงน้อยมากที่ทะลุผ่านลงมาในเขตนี้ได้การผลิตและสังเคราะห์แสงของพืช
ในเขตนี้จึงค่อนข้างยาก ด้านล่างของเขตนี้จะประกอบด้วยบริเวณที่คล้ายบ่อมีน้าขังอยู่ลึก ๆ และมีความอุดม
สมบูรณ์ อาหารประกอบด้วยสารอินทรีย์ที่ตกค้างซึ่งเรียกว่า 'หิมะทะเล' และซากที่ตกลงมาจากเขตที่แสงส่องถึง
โครงสร้างทางกายภาพ
สิ่งมีชีวิตใต้ทะเลนั้นส่วนใหญ่มีการปรับตัวที่แปลกประหลาดเช่นการเรืองแสง มีปากที่ใหญ่มีฟันที่แหลมคม
โครงสร้างที่สามารถกัดกินเหยือได้โดนไม่เกี่ยงขนาด อีกทั้งพวกมันยังมีตาที่ไวต่อแสงมีช่องมองภาพที่สามารถเห็น
เงาของเหยื่อได้ แต่เหยือก็มีการปรับตัวเช่นกันด้วยการทาให้ตัวเองรีบแบนและลดเงาด้วยการเรืองแสงและการที่
มีอวัยวะเรืองแสง(photophores)ใต้ท้องเพื่อปรับแสงให้เข้ากับด้านบนตัวปลาเพื่อให้นักล่าจากด้านล่างไม่
สามารถมองเห็นมันได้อีกด้วย
การลอยตัว

6. 6
ปลาทะเลลึกหลายสายพันธุ์มีเนื้อเหมือนวุ้นส่วนใหญ่ประกอบด้วยไกลโคสะมิโนไกลแคนเพื่อมาแทนที่ถุงลมหรือ
การใช้ก๊าซในการลอยตัวซึ่งการมีเนื้อแบบนี้จะทาให้มีความหนาแน่นต่านอกจากนี้ยังมีการค้นพบมหึกทะเลลึกที่
ใช้เนื้อเยื่อที่มีเจลาตินเข้ากับห้องลอยในตัวตัวที่เต็มไปด้วยของเหลวที่สร้างขึ้นจากของเสียจากการเผาผลาญซึ่ง
ของเหลวนั้นคือแอมโมเนียมคลอไรด์ซึ่งมีน้าหนักเบากว่าน้าโดยรอบ
การเผาผลาญพลังงาน
พวกมันมีการเผาผลาญอาหารที่ช้าและอาหารที่ล่ามานั้นพวกมันจะล่าแบบไม่เลือกและพวกมันชอบที่จะรอ
อาหารเหยื่อมากกว่าไล่ล่าเพราะมันว่ายน้าได้ช้าและเพื่อไม่ให้สูญเสียพลังงานมากจนเกินไป
การผสมพันธุ์
เนื่องจากใต้ทะเลลึกนั้นหาคู่ได้ยากพวกมันจึงมีการปรับตัวให้ตัวเองสามารถเปลียนแปลงเพศได้ในกรณีที่เจอเพศ
เดี่ยวกัน
อาหาร
สิ่งมีชีวิตในทะเลลึกเกือบทั้งหมดพึ่งพาการจมน้าและสารอินทรีย์ที่ตายแล้วเป็นส่วนใหญ่ซึ่งอยู่ในรูปของหิมะ
ทะเลประมาณ 1-3% กับซากสัตว์97-99%เช่นซากปลาหรือวาฬเป็นต้นและนอกจากนี้ยังมีFreyellidaeที่กิน
อาหารจากอนุภาคอินทรีย์โดยใช้หนวดได้อีกด้วยอีกทั้งไวรัสทะเลยังมีบทบาทสาคัญในการขับสารอาหารใน
ตะกอนในทะเลลึก (ระหว่าง 5x1012 และ 1x1013 เฟสต่อตารางเมตร) ในตะกอนของทั่วโลก
เคมีสังเคราะห์
มีหลายสายพันธุ์ที่ไม่ได้พึ่งพาอินทรียวัตถุโดยสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะอยู่บริเวณปล่องแบบน้าร้อนยกตัวอย่างเช่น
ความสัมพันธ์ทางชีวภาพระหว่างหนอนท่อและแบคทีเรียเคมีบาบัด ซึ่งปล่องแบบน้าร้อนนี้เป็นหนึ่งในระบบนิเวศ
ที่ไม่กี่แห่งบนโลกที่ไม่ต้องอาศัยแสงแดดในการจัดหาพลังงาน
การสารวจ
ทะเลลึกเป็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นมิตรกับมนุษย เป็นพื้นที่ที่ได้รับการสารวจน้อยมากบนโลกและเนื่องจาก
แรงดันทาให้เรือดาน้าบางลาไม่สามารถเข้าไปสารวจได้ ดั้งนั้นการสารวจจึงมีวิธีคือ1.ยานพาหนะดาน้าที่
ดาเนินการจากระยะไกล 2.เรือดาน้าทนแรงดันสูง
สิ่งมีชีวิตใต้ทะเลลึก
เป็นเวลานานมากที่นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าไม่มีชีวิตที่จะสามารถอาศัยอยู่ในทะเลลึกได้ แต่ในตอนนี้การวิจัยทาง
วิทยาศาสตร์ได้พิสูจน์ให้เห็นว่ามันเป็นตรงกันข้ามเลย ท้องทะเลลึกเป็นที่อยู่อาศัยที่ใหญ่ที่สุดในโลก ในความมืด
ทั้งหลายของสิ่งมีชีวิตจานวนมากแปลกประหลาดและไม่เคยพบเจอที่ไหน ทั้งนี้สัตว์ทะเลลึกมีการปรับตัวเพื่อให้
สามารถต้านทานแรงดันน้าได้ถึง 1,000 เท่าซึ้งเยอะมากกว่าความดันของอากาศบนบก ปลาบางชนิดในทะเลน้า
ลึกมันมักจะกินสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กและปลาอื่น ๆ อีกทั้งพวกมันมีขากรรไกรขนาดใหญ่และยาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง
ฟันโดยทุกอย่างที่แหวกว่ายอยู่จะถูกพวกมันคว้าและกลืน ปลาบางชนิดมีการขยายท้องเพื่อให้พวกมันสามารถที่
จะกินเหยื่อที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเองได้ ที่ใต้ทะเลลึกนั้นสิ่งชีวิตส่วนมากเป็นดอกไม้ทะเล, เวิร์ม , ปลิงทะเล, ดาว
เปราะปู , กุ้งและอื่น ๆ
ส่วนใหญ่ของปลาที่อาศัยอยู่ที่นี่จะมีการเรืองแสงโดยพวกมันสร้างแสงของตัวเองผ่านปฏิกิริยาทางเคมีในร่างกาย
ของพวกมันบางชนิดที่อาศัยอยู่ที่นี่ ชนิดที่แตกต่างกันของทะเลดอกไม้ทะเล

7. 7
ใต้ทะเลลึกนั้นสิ่งที่จาเป็นต่อการดารงชีวิตินั้นจะน้อยลงมีแรงดันน้ามหาศาลออกซิเจนน้อยสภาพน้านั้นเย็นยะ
เยือกเป็นจุดเยือกแข็งและบางส่วนมี่อุณหภูมิสูงถึง400 °C จนทาให้คิดได้ว่ายากที่จะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ แต่กลับ
กลายเป็นว่าใต้ทะเลลึกแห่งนี้มีปลาหลากหลายสายพันธุ์ชนิดมากมายโดยมีการค้นพบน้อบมากเพียง2%จากการ
ค้นพบปลาในทะเลทั้งหมดซึ่งอาจมีสายพันธ์ที่เรายังไม่ค้นพบอีกเป็นจานวนหนึ่งโดยพวกมันนั้นมีการวิวัฒนาการ
แปลกๆเพื่อให้พวกมันปรับสภาพเพื่อที่จะสามารถดารงชวิติอยู่ในสภาพที่สุดขั้วในสถานที่แห่งนี้ได้ แหล่งอาหาร
ของพวกมันส่วยใหญ่ก็จะเป็นซากศพที่ตายแล้วตกลงมาเบื้องล่างหรือการล่า ทั้งนี้ก็มีปลาสายพันธ์ต่างๆมากมาย
เช่นปลาฉลามครุย ปลาไหลกัลเปอร์ และอื่นๆอีกมากมาย
ปลาทะเลลึก ( Deep sea fish) คือปลาที่พบได้ในทะเลที่ลึกและแสงแดดส่องไม่ถึงจากการสารวจปลาทะเลลึก
นั้นจะมีจานวนคิดเป็น2%จากสายพันธ์และสิ่งมีชีวิตในทะเลทั้งหมดโดยพวกมันจะอาศัยอยู่ในก้นสมุทรที่มืดมิด
โดยทั่วไปปลาทะเลลึกจะพบอยู่ได้ตั้งแต่ความลึก1,000-4,000เมตรหรือบางชนิดอาจอยู่ได้ลึกถึง4,000-6,000
เมตรส่วนปลาที่สามารถเรืองแสงได้ส่วนใหญ่นั้นจะพบได้ในระดับความลึกประมาณ 200-1,000เมตรส่วนระดับ
ความลึกที่มีออกซิเจนน้อยมากจะอยู่ที่ระดับ700-1,000เมตรแต่ก็ขึ้นอยู่กับสถานที่นั้นด้วยว่ามีแหล่งผลิต
ออกซิเจนหรือไม่ ซึ่งจากความลึกของสถานที่แห่งนั้นมีทั้งความมืดมิดและหนาวเย็นถึง3 องศาเซลเซียส (37.4
องศาฟาเรนไฮต์) จนถึง-1.8 องศาเซลเซียส (28.76 องศาฟาเรนไฮท) อีกทั้งยังมีแรงกดดันของน้าจานวนมหา
สารขนาดความดันระหว่าง 20 ถึง 1,000 เท่าของบรรยากาศ (ระหว่าง 2 ถึง 100 megapascals)จึงเป็น
สถานที่ๆยากต่อการสารวจ
ปลาทะเลลึกนั้นจะมีการปรับตัวให้ใช้พลังงานน้อยลง ขนาดเล็กลง มีปากและกระเพาะขนาดใหญ่ มีการเรืองแสง
เพื่อหลอกล่อเหยือซึ่งแตกต่างจากปลาผิวน้าแต่ถึงอย่างนั้น โดยโครงสร้างทางกายภาพเช่นการหายใจ ขับน้า
การหายใจยังคงเหมือนปลาทะเลแต่จะมีการวิวัฒนาการแปลกๆเพื่อให้พวกมันสามารถดารงชีวิตอยู่ได้แต่ถึงอย่าง
นั้นทะเลลึกก็ยังมี่แหล่งอาหารจากปล่องแบบน้าร้อนและซากสัตย์จากทะเลด้านบน
ลักษณะทั่วไป
ปลาทะเลลึกนั้นมีรูปร่างเหมือนสัตว์ประหลาดพบเห็นได้ยากแต่ก็มีความน่าสนใจเพราะมีนิทานหลายเรื่องที่
กล่าวถึงสิ่งมีชีวิตที่ผิดปกติมากมายและยังไม่ได้รับการศึกษาในสมัยนั้นเนื่องจากพวกมันอยู่ในทะเลลึกที่มืดมิดซึ่ง
อาจจะโดนจาได้แค่ตอนเกยตื้นหรือกลายเป็นซากศพปลาทะเลลึกโดยทั่วไปนั้นจะพึงพาความรู้สึกมากกว่าการ
มองเห็นเนื่องจากแสงสว่างใต้ทะเลลึกนั้นมีไม่มากพอจึงไม่สามารถพึงพาการมองเห็นในการล่าเหยือหรือลีกหนี
การไล่ล่าได้โดยมันจะพึงพาการเปลียนแปลงความดันและกลิ่นแทนแต่ถึงอย่างนั้นปลาบางชนิดมีตาที่ไวต่อแสง
กว่ามนุษย์ถึง100เท่า นอกจากนี้มันยังมีสีที่เข้มเพื่อหลีกหนีการล่าของวาฬและนักล่าอื่นๆอีกด้วยปลาทะเลลึก
หลายชนิดเป็นสารเรืองแสงที่มีดวงตาที่ใหญ่มากเหมาะกับความมืด ปลาที่เรืองแสงมีความสามารถในการผลิต
แสงทางชีวภาพผ่านการกระเจิงของโมเลกุลของลูซิเพอลีน (luciferin) ซึ่งทาให้เกิดแสง โดยกระบวนการนี้ต้อง
ใช่ออกซิเจนด้วย ปลาเรืองแสงมากกว่า 50%พวกนี้ส่วนมากอยู่ตรงบริเวณไหล่ทวีปที่ระดับความลึกประมาณ
200เมตรและ 80%ของกุ้งและปลาหมึกก็มีความสามารถในการเรืองแสงด้วยเช่นกัน โดยตรงที่เรืองแสงได้
เรียกว่าอัวยวะเรืองแสง (photophores) ซึ่งผลิดมาจากเซลล์ที่มีแบคทีเรียโดยอวัยวัเรืองแสงเหล่านี้มีเซลล์ที่
คล้ายกับเลนส์ที่เหมือนกับที่อยู่ในดวงตาของมนุษย์เพื่อใช้ในการทาให้แสงกระจ่ายตัวอีกด้วย การเรืองแสงเหล่านี้
ใช้พลังงานเพียง1%ของพลังงานทั้งหมดแต่มีจุดประสงค์มากมายเช่นใช้ค้นหาอาหาร,สื่อสาร,หาคู่ผสมพันธุ์และ

8. 8
ดึงดูดเหยื่อเช่นปลาตกเบ็ดนอกจากนี้พวกมันยังลวงตานักล่าด้วยการปรับแสงให้ตรงกับความเข้มข้มของแสงจาก
ด้านบนได้อีกด้วย
วงจรชีวิตของปลาทะเลน้าลึกส่วนใหญ่จะเป็นไข่และตัวอ่อนตรงน้าตื้นและลงน้าลึกเมื่อโตเต็มวัย โดยไข่อาจจะ
ลอยเป็นแพลงค์ตอนหรือวางไว้ในหลุมก็ได้แล้วแต่ชนิดของปลาเมื่อพวกมันโตเต็มที่พวกมันจะมีการดัดแปลง
ร่างกายเนื่องจากพวกมันนั้นลอยน้าไดเนืองจากความหนาแน่นของน้าทาให้เกิดการลอยตัวของได้ พวกมันจึงเพิ่ม
ความหนาแน่นของตัวมันให้มากกว่าน้ารอบ ๆ จึงทาให้เนื้อเยื่อสัตว์ส่วนใหญ่มีความหนาแน่นมากกว่าน้าและมี
ลักษณะเนื้อเหลวๆเหมือวุ้นเพื่อหาสมดุลนั้นเองสิ่งมีชีวิตส่วนมากใต้ทะเลลึกนี้พัฒนาถุงลมของพวกมันแต่
เนื่องจากความดันที่สูงมากของสภาพแวดล้อมนี้ปลาทะเลลึกจึงมักจะไม่ได้มีอวัยวะนี้ แต่ถึงอย่างนั้นปลาทะเลลึก
ที่อยู่ลึกมากๆลงไปอีกนั้นจะกล้ามเนื้อที่เหมือนวุ้นของมันจะมีโครงสร้างกระดูกน้อยเนืองจากพวกมันลดความ
หนาแน่นของเนื้อเยื่อของพวกโดยเพิ่มไขมันสูงและลดน้าหนักโครงกระดูก -เพื่อลดขนาดความหนา,ปริมาณแร่
และการสะสมน้าจึงทาให้พวกมันช้าและคล่องตัวน้อยกว่าปลาบนผิวน้า
เนืองจากความลึกนี้ทาให้การสังเคราะห์แสงน้อยทาให้ทะเลลึกปลาส่วนใหญ่ต้องพึ่งพาการจมของซากศพและ
สารอินทรีย์จากทะเลด้านบนแต่บางที่พวกมันก็มีแหล่งอาหารอยู่เช่นบริเวณปล่องแบบน้าร้อนแต่ถึงอย่างนั้นทะเล
ลึกนี้ก็เป็นสถานที่ๆหาอาหารได้ยากดังนั้นพวกมันจึงมีการปรับตัวเพื่องให้ดารงชีวิตได้ง่ายขึ้นเช่นยืดหด
ขากรรไกรได้เช่นปลาฉลามก็อบลิน,มี่ติ่งเนื้อเรืองแสงที่คล้ายเบ็ดตกปลาเช่นปลาตกเบ็ด,มีปากที่ใหญ่เช่นปลาไหล
กัลเปอร์,และมีกระเพาะขนาดใหญ่เช่นปลาแบล็คสวอลโลและอื่นๆ
ปลาที่อยู่ในทะเลน้าลึกมีความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดทางโครงสร้างทางกายภาพและพฤติกรรมซึ่งเกิดจาก
โซนที่อยู่อาศัยการอพยพการล่าและอื่นๆนั้นเองครีบก้นและครีบหางเป็นของที่หาได้ยากในหมู่ปลาทะเลน้าลึกซึ่ง
แสดงให้เห็นว่าปลาทะเลน้าลึกมีความเก่าแก่และสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของมันได้ดีทาให้การ
รุกรานของปลาชนิดอื่นๆนั้นไม่ประสบความสาเร็จครีบส่วนใหญ่จะเป็นของปลาแบบโบราณ ปลาทะเลลึกคง
รูปร่างเดิมตั้งแต่อดีตจึงเป็นแบบอย่างของวิวัฒนาการที่ยาวนานในอดีตเมือหลายร้อนล้านปีที่ผ่านมาได้เป็นอย่าง
ดี ซึ่งต่างจากปลาผิวบนและปลาน้าจืดที่มีการวิวฒนาการเรือยมา
ปลาไหลกัลเปอร์หนึ่งในปลาน้าลึกรูปร่างประหลาด
ปัจจุบันเรารู้จักปลาทะเลลึกเพียง2%จากสายพันธุ์ปลาทะเลทั้งหมดเนื่องจากพวกมันสามารถพบเห็นและจับมา
ศึกษาได้ยากทาให้ได้ศึกษาเพียงซากศพที่ถูกกระแสน้าพัดพามาเกยตื้นส่วนที่นักวิทยาศาสตร์สามารถจับได้ก็
อาศัยอยู่ได้เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็จะตายลงเนื่องจากปลาทะเลลึกส่วนใหญ่ที่มีการพัฒนาในสภาพแวดล้อมที่มีแรงดัน
มหาศาลและนี้ทาให้พวกมันไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ในสภาพห้องปฏิบัติการและด้วยความพยายามที่จะเก็บพวก
มันไว้ในกรงขังนั้นจะทาให้พวกมันตายเพราะสิ่งมีชีวิตในทะเลลึกมีช่องว่างที่เต็มไปด้วยแก๊สvacuoles ซึ่งก๊าซ
นั้นจะถูกบีบอัดภายใต้แรงดันสูงและจะขยายตัวภายใต้แรงดันต่าด้วยเหตุนี้เองทาให้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ถูกระเบิดหาก
พวกมันขึ้นมาสู่ผิวน้า
สรีรวิทยา
การที่ทะเลลึกไม่มีแสงแดด,แรงกดดันมหาศาล,อุณหภูมิต่า,ออกซิเจนมีไม่มาก,และความหนาแน่นต่าอินทรียวัตถุ
ทั้งหมดนี่มีผลกับลักษณะทางสิ่งแวดล้อมของปลาทะเลลึกจึงได้มีการปรับตัวหลายอย่างดังนี้

9. 9
กล้ามเนื้อและกระดูก
น้าหนักของโครงกระดูกและโปรตีนที่มีอยู่ในร่างกายของปลามักจะเป็นสิ่งที่สาคัญมากในน้าเค็ม แต่เนื่องจากใต้
ทะเลนั้นขาดแคลนอาหารจึงต้องทาให้ประหยัดพลังงานมากที่สุด ดังนั้นจึงทาให้ความหนาแน่นของกล้ามเนื้อและ
กระดูกของปลาทะเลลึกนั้นที่มีขนาดเล็กลงแต่ก็มีการทดแทนโดยที่ร่างกายของปลาทะเลลึกนั้นมีน้าและไขมัน
จานวนมากจึงทาให้พวกมันพยุงตัวได้ดีเงี่ยงและครีบของปลาทะเลลึกมีน้าหนักเบา แต่การที่กล้ามเนื้อมีน้าและ
ไขมันเยอะจึงทาให้กล้ามเนื้อของปลามีลักษณะคล้ายวุ้นซึ้งจะทาให้การเคลื่อนที่ของมันช้าลงไปด้วย
ระบบทางเดินอาหาร
ส่วนมากปลาทะเลลึกจะมีปากขนาดใหญ่และประเพาะขนาดใหญ่เนื่องจากทะเลลึกนั้นเป็นสถานที่ที่ขาดแคลน
อาหารยิ่งลึกก็ยิ่งหาเหยื่อยากจึงทาให้ปลาทะเลลึกนั้นจับทุกอย่างที่พวกมันพบถึงแม้ว่าเหยื่อจะมีขนาดใหญ่เพื่อ
จะไม่ต้องใช้พลังงานมากเกินไปในการแสวงหาเหยือรายต่อไปเช่นปลาไหลกัลเปอร์ที่มีปากขนาดใหญ่และปลา
แบล็คสวอลโลที่มีกระเพาะขนาดใหญ่
การปรับเปลี่ยนลักษณะทางกายภาพ
ปลาทะเลลึกนั้นจะมีการเปลี่ยนแปลลักษณะทางกายภาพของตัวมันเองเพื่อให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่มันอาศัยอยู่
เช่นการมีดวงตาที่ใหญ่โต่ขึ้นเนื่องจากใช่เพื่อประสิทธิภาพในการรับแสงในใต้ทะเลอันมืดมิด
การมองเห็น
ทะเลลึกนั้นไม่มีแสงสว่างส่องผ่านลงไปถึงจึงทาให้ปลาทะเลลึกบางชนิดนั้นมีการปรับตัว2รูบแบบคือทาให้ดวงตา
ใหญ่กว่าปกติเพื่อเพิ่มการรับแสง,กับอีกบางชนิดนั้นเป็นปลาที่ตาบอด
การเรืองแสง
ปลาที่อาศัยอยู่ในความมืดของทะเลลึกนั้นมีสปีชีส์ 65% จากการสุ่มตรวจนั้นสามารถที่จะเรืองแสงได้โดนจะมี
อวัยวะเรืองแสงซึ่งสร้างขึ้นโดยปฏิกิริยาทางเคมีของแสงหรือมีการใช่แบคทีเรีย โดยอวัยวะเรืองแสงเหล่านี้จะมี
หน้าที่ต่างกันออกไปตามชนิดของปลาและสภาพแวดล้อม เช่นใช้หาคู่หรือเอาไว้ใช่ล่อเหยื่อ
การให้กาเนิด
เนื่องจากความหนาแน่นของประชากรที่ต่าจึงทาให้ความน่าจะเป็นของการที่เพศชายและหญิงมาเจอกันเป็นไปได้
ยากจึงทาให้เพศชายมีการเปลี่ยนแปลงร่างกายของตัวเองให้เล็กลงและทาตัวเองให้ติดไปกับเพศเมียเมื่อเจอกัน
จากนั้นจะค่อยๆรวมกันแล้วรับสารอาหารจากกระแสเลือดของเพศเมียเหมือเป็นปรสิตและรวมกันจนเหลือแต่
อวัยวะสืบพันธุ์เพื่อใช่ในการสืบพันธุ์
ตัวอย่างปลาใต้ทะเลลึก
ปลาอีรี
เจ้าปลาที่มีฟันแหลมคมเต็มปากนี้ได้กลายมาเป็นปีศาจแห่งฝันร้ายตัวใหม่สาหรับเด็กๆหลังจากที่ภาพยนตร์ดิสนีย์
เรื่อง"Finding Nemo" เข้าฉาย (ตอนที่พ่อนีโมกับดอรี่ร่วงไปในทะเลลึกพร้อมกับหน้ากาดาน้าและก็เจอแสงไฟ
จากเจ้านี้หลอกเอาอ่ะ) เจ้าปลาหน้ากลัวนี้ล่อเหยื่อให้เข้ามาใกล้โดยใช้แสงจาก "คันเบ็ด" ที่งอกออกมาจากหัว
เหยื่อล่อของปลาที่จริงแล้วก็คือส่วนหนึ่งของกระดูกสันหลังที่เต็มไปด้วยแบคทีเรียเรืองแสง

10. 10
ทากทะเลสั่นประสาท
ทากทะเลที่อาศัยอยู่ตามพื้นทะเลนั้นมีมากมายหลายสีสันยังกะสีรุ้ง ซึ่งสีเหล่านี้รวมถึงสีแดงเลือดพร้อมด้วย
ลายสีฟ้านีออนที่ทาให้เจ้ามอลลัสก์นี้ดูเหมือนกาลังลุกไหม้อยู่ ทากทะลาส่วนใหญ่นั้นเป็นสัตว์กินเนื้อที่มี
ขากรรไกรเต็มไปด้วยฟันแหลมๆเรียกว่า เรดุลล่า ฟันเหล่านี้ถูกใช้เพื่อแทะเอาเนื้อออกมาจากปลาโชคร้ายที่ว่าย
น้าผ่านไป ถึงแม้ว่าทากทะเลส่วนใหญ่นั้นมีความยาวน้อยกว่า 5 ซม. บางสปีชีส์นั้นก็สามารถยาวได้ถึง 30.5
ซม.
ปลาไวเปอร์เขี้ยวดาบ
เจ้าปลาไวเปอร์นี้มีฟันรูปร่างเหมือนเข็มยาวๆและขากรรไกรล่างที่เปิด-ปิดเหมือนบางพับ เจ้าสัตว์ประหลาด
แห่งทะเลลึกเหล่านี้ชอบอยู่ในน่านน้าอุ่นๆเขตร้อนซึ่งเป็นที่ๆพวกมันจะฝังเขี้ยวลึกลงไปในร่างกายของเหยื่อเพื่อ
หยุดการเคลื่อนไหว
เม่นทะเลหนามแหลม
เจ้าสัตว์กลมๆตัวเล็กเต็มไปด้วยหนามนี้มีหนามแหลมเพื่อปกป้องร่างกายจากนักล่า พวกมันมีสีดา, น้าตาล,
ม่วง, แดงหรือเขียวมะกอก
ฉลามเมก้าเมาธ์
ฉลามเมก้าเมาธ์นั้นคือฉลามน้าลึกหายากที่จะว่ายน้าไปด้วยปากเปิดเพื่อกรองเอาปลาและคริลกิน ปากใหญ่
เว่อร์ของมันนั้นกว้างไปเลยหลังตาและเต็มไปด้วยฟันแหลมเล็กๆ 50 แถว
แตงกวาทะเลร้ายกาจ
ถึงแม้ว่าเจ้าแตงกวาทะเละเหมือนสัตว์ที่ใช้ชีวิตง่ายๆคลานไปทั่วพื้นทะเลอย่างช้าๆ เจ้านี้ก็มีความลับดามืดอยู่
อย่างนึงซึ่งก็คือการปล่อยสารเคมีพิษชื่อโฮโลธูรินออกมาเมื่อโดนรบกวนหรือทาร้าย ซึ่งสารเคมีนี้สามารถฆ่า
หรือทาให้สัตว์แถวนั้นขยับร่างกายไม่ได้
ปลามังกรดา
เจ้าสัตว์เรืองแสงที่หากินตามท้องทะเลนี้มีอวัยวะปล่อยแสงที่ตั้งอยู่ตามพุงซึ่งถูกเอาไว้ใช้หลอกนักล่าโดยการ
เปลี่ยนภาพเงาของตัวเอง นอกจากนี้ เจ้าปลาน่าสยองขวัญก็ยังมี "ไฟฉาย" ตั้งอยู่ตรงตาทั้ง 2 ซึ่งถูกใช้ในการ
มองหาเหยื่อหรือส่งสัญญาณให้เพศตรงข้าม ปลามังกรดานี้เป็นปลาฟันแหลมซะขนาดที่ลิ้นก็มีฟันแหลมๆด้วย
สตาร์เกซเซอร์น่ากลัว
เจ้าปลาน่ากลัวนี้มีชื่อว่าสตาร์เกซเซอร์ (แปลได้ว่านักดูดาว) เพราะความที่มันมีลูกตาอยู่บนหัว เจ้าปลานี้จะฝัง
ร่างกายแบนๆของมันไว้ใต้ทรายและใช้ตาบนหัวทั้ง 2 ส่องดูรอบๆ เจ้านี้จะฝังตัวอยู่ในทรายจนเวลาที่เหยื่อผ่าน
เข้ามา
ปลาไหลมอเรย์
เจ้าปลาหน้ากลัวมีฟันแหลมเต็มปากนั้นเหมาะสมที่เป็นเจ้าตัววายร้ายลูกสมุนของเออร์ซิลล่าในเรื่อง "Little
Mermaid" จริงๆ
ซีโรบินติดเกราะ

11. 11
เจ้าปลาซีโรบินสีแดงๆนี้สามารถพบได้ในน่านน้าเขตร้อนลึกๆทั่วโลก พวกมันมีเกล็ดแข็งๆและหนวดตรงคางเพื่อ
เอาไว้หลอกเหยื่อ
ปลาแฟงค์ทูธน่าสะพรึงกลัว
เจ้านี้ได้ชื่อมาจากฟันยาวๆเหมือนฟันแวมไพร์ มันเป็นปลาน้าลึกมากๆที่พบได้ในมหาสมุทร เจ้านี้คือปลาที่มี
ฟันที่ใหญ่ที่สุดเมื่อเทียบกับขนาดร่างกาย ถึงแม้ว่าปลาแฟงค์ทูธจะดูน่ากลัว เจ้าปลาใกล้สูญพันธุ์นี้ก็มีความ
ยาวแค่ 16 ซม.เท่านั้น
กุ้งฮาลโลวีน
เจ้ากุ้งพาราไซส์ที่เกาะติดแตงกวาทะเลและทากทะลานี้มีชื่อว่า Periclimenes imperator มันมีสีส้มและม่วงที่
มองดูแล้วเหมือนฟักทองในวันฮาลโลวีน
หมึกแวมไพร์
ถึงแม้ว่าเจ้านี้จะมีชื่อน่ากลัว มันก็เป็นสัตว์ตัวกระจิ๋วที่ยาวแค่ 15.4 ซม.เท่านั้น หมึกแวมไพร์นั้นได้ชื่อมาจาก
ลูกเรืองแสงสีแดงและหนวดติดพังพืดที่ดูเหมือนผ้าคลุมผีดูดเลือด เจ้านี้อาจจะดูเหมือนหมึกยักษ์และหมึกกล้วย
รวมกัน แต่ที่จริงแล้วมันคือฟอซซิลมีชีวิตที่แยกออกมาต่างหาก เจ้านี้มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า
Vampyroteuthis infernalis ซึ่งแปลได้ว่า "หมึกแวมไพร์จากนรก"
ไอโซพอดยักษ์
เจ้าสัตว์ทะเลลึกนี้ไม่ใช่สัตว์สาหรับคนที่กลัวแมลงอย่างแน่นอน ไอโซพอดยักษ์นั้นคือสัตว์มีกระดองญาติของกุ้ง,
ปูและแมลงตามสวนอื่นๆที่อาศัยอยู่ตามพื้นสมุทร เจ้านี้สามารถโตได้ถึง 40.6 ซม.
ปลาโลงศพ
เจ้าปลานี้มีสีสันสวยงามเหมือนใบไม้แห่งฤดูใบไม้ร่วงมากกว่าจะเป็นโลงศพ พวกมันสามารถพบได้ตามพื้นทะเล
และมักจะพักผ่อนโดยใช้ครีบเล็กเป็นขาตั้ง
แมงกระพรุนโครงกระดูก
แมงกระพรุนคริสตัลหรือ Aequorea นี้มีร่างกายใสแจ๋วและหนวดยาว 30.5 ซม.ที่ทาให้มันดูเหมือนผีลอยได้
แมงกระพรุนสีแดงเลือด
แมงกระพรุนสีแดงเลือดหรือ Atolla wyvillei เป็นสัตว์น้าลึกที่สามารถปล่อยแสงสีฟ้าน่าสะพรึงกลัวออกมาได้
เมื่อโดนรบกวน แสงที่เจ้านี้ปล่อยออกมาจากเป็นเหมือนวงล้อรอบร่างกาย
ปลาตีนลายจุด
ปลาตีนลายจุดหรือ Brachionichthys hirsutus คือปลาน้าลึกใกล้สูญพันธุ์และหายากแห่งออสเตรเลย มันมี
ครีบหน้าอกที่เหมือนกับแขนสั้นๆติดมือ เจ้านี้สามารถว่ายน้าหรือเดินไปตามพื้นทะเลได้ด้วยครีบเหล่านี้ แต่
มันชอบที่จะเดินมากกว่า
วิธีดาเนินงาน
แนวทางการดาเนินงาน
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________

12. 12
เครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
งบประมาณ
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
__________________________________________________________________
___________________________________________________________________
ขั้นตอนและแผนดาเนินงาน
ลาดับ
ที่
ขั้นตอน สัปดาห์ที่ ผู้รับผิดชอบ
1 2 3 4 5 6 7 8 9
1
0
1
1
12
1
3
1
4
1
5
16 17
1 คิดหัวข้อโครงงาน
2 ศึกษาและค้นคว้าข้อมูล
3 จัดทาโครงร่างงาน
4 ปฏิบัติการสร้างโครงงาน
5 ปรับปรุงทดสอบ
6 การทาเอกสารรายงาน
7 ประเมินผลงาน
8 นาเสนอโครงงาน

13. 13
ผลที่คาดว่าจะได้รับ (ผลลัพธ์ที่ต้องการให้เกิดขึ้นเมื่อสิ้นสุดการทาโครงงาน)
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
สถานที่ดาเนินการ
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
กลุ่มสาระการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้อง
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
แหล่งอ้างอิง (เอกสาร หรือแหล่งข้อมูลต่าง ๆ ที่นามาใช้การทาโครงงาน)
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________