Στα πλαίσια της Ενότητας Δεν Ξεχνώ, οι μαθητές εργάστηκαν στα φύλλα εργασίας που αφορούσαν τις κατεχόμενες πόλεις και χωριά μας στην Κύπρο

1. Όνομα: ……………………………………………
Τάξη: ΣΤ΄
Δημοτικό Σχολείο Eπισκοπής
Σχολικό έτος :2019-2020

2. Πριν από πολλά χρόνια κρατούσαν την πατρίδα μας οι
Άγγλοι. Oι Κύπριοι όμως ξεσηκώθηκαν και με τον αγώνα της
Ε.Ο.Κ.Α το 1955 – 1959 κατάφεραν να ελευθερωθούν.
Την 1η
Οκτωβρίου του 1960 στην Κύπρο εφαρμóστηκε η Δημοκρατία.
Πρώτος πρόεδρος του νέου κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, έγινε ο
Αρχιεπίσκοπος Μακάριος με αντιπρόεδρο τον Τουρκοκύπριο Κουτσιούκ.
Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι και Μαρωνίτες αποκτήσαμε
επιτέλους την ελευθερία μας και ζούσαμε μαζί ειρηνικά.
Δεν προλάβαμε όμως να χαρούμε την ελευθερία μας για πολύ. Λίγα
χρόνια μετά άρχισαν οι προστριβές ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και
Τουρκοκύπριους. Η διχόνοια άρχισε να φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων.
Τον Αύγουστο του 1964 έγινε επιδρομή και βομβαρδισμός της Τηλλυρίας
από την τουρκική αεροπορία .
Στις 15 Ιουλίου 1974 η Χούντα της Ελλάδας με τη βοήθεια
του στρατού έκανε πραξικόπημα εναντίον του προέδρου
Αρχιεπισκόπου Μακάριου. Στο πραξικόπημα πήραν μέρος και
Ελληνοκύπριοι. Αυτό ήταν και η αφορμή που βρήκαν οι Τούρκοι
για να κάνουν εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974.
----------------------------------------------------------------------------------
Ήταν, κάποτε, στην άκρη
του πελάγου ένα νησί
που η θάλασσα κι ο ήλιος
το φιλούσαν με στοργή.
Όμως κάποιοι του ζηλέψαν
τη μεγάλη του ομορφιά
κι ήρθανε και το πατήσαν
και του κλέψαν τη χαρά.
Τώρα είναι μοιρασμένο
το νησί μας και πονά
περιστέρι πληγωμένο,
με σπασμένα τα φτερά.
Αλέξανδρος Ταπάκης

3. 20 Ιουλίου 1974- Τουρκική εισβολή
Μεμιάς γέμισε ο ουρανός μας μαύρα , σιδερένια πουλιά. Γέμισε η θάλασσά μας με
πολεμικά καράβια. Γέμισε ο τόπος μας με φωτιές και καπνούς.
Η Τουρκία έκανε εισβολή στην Κύπρο. Χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες με πολλά
τανκς, όπλα και κανόνια μπήκαν στο όμορφο νησί.
Ο Αττίλας, όπως ονόμασαν οι Τούρκοι την εισβολή τους, σκόρπισε παντού το
θάνατο και την καταστροφή. Οι βάρβαροι εισβολείς άρπαξαν με τη βία τη μισή μας
σχεδόν πατρίδα.
Διακόσιες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και
έγιναν πρόσφυγες. Στην αρχή έμεναν σε αντίσκηνα χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς νερό , χωρίς
κρεβάτια , χωρίς τίποτα. Μετά τους έδωσαν σπίτια στους συνοικισμούς.
Ήταν κι εκείνοι που δεν άντεχαν να βλέπουν τους Τούρκους να μπαίνουν στα σπίτια
τους. Έμειναν εκεί, εγκλωβισμένοι, να προσέχουν τις περιουσίες τους. Αντέχουν τις
κακουχίες και τα βάσανα των Τούρκων και περιμένουν κι αυτοί την άγια μέρα της
λευτεριάς.
Εκατοντάδες παλικάρια εκείνες τις μαύρες μέρες έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας
τον αμέτρητο εχθρό για να κρατήσουν την πατρίδα ελεύθερη.
Χιλιάδες άλλους οι Τούρκοι φόρτωσαν στα καράβια και τους έριξαν αιχμαλώτους
στις φυλακές της Τουρκίας. Πόση αλήθεια η χαρά της μάνας που έβλεπε το γιο της
ελεύθερο να γυρίζει πάλι κοντά της. Πόση όμως αλήθεια και η λύπη εκείνης της μάνας που
περίμενε, περίμενε… Κι ακόμα περιμένει. Της είπαν πως χάθηκε, είναι αγνοούμενος. Και
η πικραμένη μάνα κρατά στα χέρια μια φωτογραφία και ψάχνει, ψάχνει…
-Ζει ο γιος μου, μια μέρα θα γυρίσει πίσω. Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου θα τον περιμένω
και θα ζητώ δικαιοσύνη.

4. Προσφυγιά
1974. Οι Τούρκοι έρχονται με όπλα για να μας πάρουν την Κύπρο. Οι άνθρωποι τρέχουν
να γλιτώσουν. Φεύγουν αφήνοντας πίσω τους τα σπίτια, τα χωριά τους και τις περιουσίες
τους. Αφήνουν πίσω τη γη τους.
Ζητούν προστασία στο ελεύθερο κομμάτι του νησιού. Μένουν κάτω από τα δέντρα, μέσα σε
αντίσκηνα, σε αποθήκες, όπου τύχει. Νομίζουν ότι σε λίγες μέρες θα επιστρέψουν στα
σπίτια τους. Όμως οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρόνια…
Οι πρόσφυγες έφτιαξαν ξανά τη ζωή τους. Άφησαν τα αντίσκηνα και ζουν σε προσφυγικούς
συνοικισμούς ή σε σπίτια που έκτισαν στην ελεύθερη Κύπρο. Δεν ξεχνούν όμως ποτέ την
Αμμόχωστο, την Κερύνεια, τη Μόρφου , την Καρπασία. Δεν ξεχνούν τη γη τους, τα χωριά
τους, τις εκκλησιές και τα μνημεία που άφησαν πίσω.
Τώρα μας ζητούν να δείξουμε ταυτότητα για να επισκεφτούμε τα σπίτια μας! Ζητάμε άδεια
από τους κατακτητές για να δούμε τη γη μας, να προσκυνήσουμε στις εκκλησιές μας!
Ως πότε θα συνεχιστεί αυτή η αδικία;
Μάθημα στην προσφυγιά Παιδιά σε προσφυγικό
Κλάμα και πόνος καταυλισμό
στην προσφυγιά
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εγκλωβισμένοι
Κάποιοι Ελληνοκύπριοι δεν θέλησαν να φύγουν από τα χωριά τους.
Παρέμειναν εκεί εγκλωβισμένοι μέχρι σήμερα.
Ζουν κυρίως σε χωριά της Καρπασίας, όπως το Ριζοκάρπασο και η Γιαλούσα.
Η ζωή τους εκεί είναι πολύ δύσκολη. Οι Τούρκοι τους καταπιέζουν για να τους
αναγκάσουν να φύγουν. Θέλουν να ξεριζώσουν κάθε τι ελληνικό από την
κατεχόμενη γη μας. Οι εγκλωβισμένοι μας όμως αντέχουν όλα τα βάσανα γιατί
δεν θέλουν να φύγουν από τα σπίτια τους.

5. Έρχονται κάποτε για λίγες μέρες στο ελεύθερο κομμάτι του νησιού για να δουν
τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Πάντοτε όμως γυρίζουν πίσω στα κατεχόμενα,
στα σπίτια τους και μένουν εκεί περιμένοντας να ελευθερωθούν.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Αγνοούμενοι
Το πιο τραγικό πρόβλημα που έφερε στην
Κύπρο μας η τουρκική εισβολή του 1974 είναι το
πρόβλημα των αγνοουμένων.
Μετά το 1974 αγνοούνταν 1619 Ελληνοκύπριοι και περίπου 500
Τουρκοκύπριοι. Οι συγγενείς τους δεν ξέρουν αν είναι ζωντανοί ή αν πέθαναν.
Περιμένουν με αγωνία και πόνο να μάθουν τι απέγιναν οι δικοί τους άνθρωποι.
Ανάμεσά τους βρίσκονται άντρες , γυναίκες και παιδιά.
Οι περισσότεροι από τους αγνοούμενούς μας πιάστηκαν αιχμάλωτοι μέσα από
τα σπίτια τους ή κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων.
Τα τελευταία χρόνια, μετά από έρευνες μιας αρμόδιας επιτροπής που
αποτελείται από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους έχουν αποκαλυφθεί
μαζικοί τάφοι τόσο στα κατεχόμενα όσο και στην ελεύθερη Κύπρο . Γίνονται
εξετάσεις DNA και έχουν βρεθεί περίπου 60 λείψανα αγνοουμένων πολιτών και
στρατιωτών που σκότωσαν οι Τούρκοι κατά τη διάρκεια της εισβολής.
Κρατώντας μια φωτογραφία
Είναι τα χείλη του σφιγμένα,
είναι τα μάτια του θολά,
για χρόνια τώρα περιμένει
κι έχει φουρτούνα στην καρδιά.
Έχει αγνοούμενο πατέρα
που χάθηκε στην εισβολή
Κι όλο ρωτάει τη μητέρα
«γιατί ,μητέρα μου, γιατί;»
Κρατώντας μια φωτογραφία
σ’ όλο τον κόσμο διαλαλεί:
«Λύστε μου πια την απορία.
Ζει ο πατέρας μου ή δεν ζει;»
Αντρέας Βλάμης

6. Αμμόχωστος
Η Αμμόχωστος ή αλλιώς το Βαρώσι βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της
Μεσαορίας. Αμμόχωστος σημαίνει «πόλη χωσμένη στην άμμο». Πράγματι, η
πόλη του Ευαγόρα είναι ξακουστή για την αμμουδιά της, που θεωρείται από τις
καλύτερες τις Μεσογείου. Είναι γνωστή και ως «η πόλη του πορτοκαλιού», χάρη
στα πλούσια περβόλια της και ως «η πόλη των ανεμόμυλων».
Η Αμμόχωστος είναι μία πόλη γεμάτη ιστορικές μνήμες και παραδόσεις.
Κατά καιρούς έχουν δώσει στην Αμμόχωστο διάφορα ονόματα: Αλάσια,
Σαλαμίνα, Κωνστάντια, Φαμαγκούστα (πόλη που έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη
και έγινε ξακουστή σε όλο τον κόσμο).
Η Αμμόχωστος πριν την τούρκικη εισβολή του 1974, ήταν η πιο
αναπτυγμένη πόλη της Κύπρου. Το λιμάνι της ήταν το εμπορικότερο λιμάνι της
Κύπρου. Από το λιμάνι αυτό γίνονταν οι πιο πολλές εξαγωγές και εισαγωγές του
τόπου μας. Εξάγονταν κυρίως γεωργικά προϊόντα, όπως είναι τα εσπεριδοειδή,
οι πατάτες, τα καρότα, τα χαρούπια και τα σταφύλια και εισάγονταν
μηχανήματα, ξυλεία, λιπάσματα αυτοκίνητα κ.α. Στην Αμμόχωστο επιπλέον
είχε αναπτυχθεί η βιομηχανία τροφίμων, ποτών, καπνού, πλαστικών, παπουτσιών
κ.α.
Συγκέντρωνε κάθε χρόνο τους περισσότερους τουρίστες που έρχονταν
στο νησί μας. Είχε περισσότερα από τα μισά ξενοδοχεία του νησιού.
Κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής (14 Αυγούστου 1974) ο τούρκικος
στρατός βρέθηκε στην Αμμόχωστο. Η πόλη εκκενώθηκε από τους Έλληνες
κατοίκους της, οι οποίοι την εγκατέλειψαν μετά τους βομβαρδισμούς της από
την τούρκικη αεροπορία.
Σε αντίθεση με άλλες κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου, η πόλη της
Αμμοχώστου αποκλείστηκε από τα τούρκικα στρατεύματα αμέσως μετά την
κατάληψή της και σε κανένα δεν επιτρεπόταν η είσοδος, ούτε ακόμα σε
δημοσιογράφους.
Η τούρκικη εισβολή μετέτρεψε την Αμμόχωστο σε «πόλη φάντασμα».
Τον όρο αυτό χρησιμοποίησε ένας Σουηδός δημοσιογράφος, ο οποίος
επισκέφτηκε την Αμμόχωστο το 1977, 3 χρόνια μετά την εισβολή, και έγραψε
τα εξής: «Η άσφαλτος στους δρόμους ράγισε κάτω από τον ζεστό ήλιο και κατά
μήκος των πεζοδρομίων βλάστησαν θάμνοι. Σήμερα Σεπτέμβρης του 1977, τα

7. τραπέζια για το πρόγευμα είναι ακόμα στρωμένα, η μπουγάδα κρέμεται ακόμα
στις απλώστρες και οι λάμπες είναι ακόμα αναμμένες. Η Αμμόχωστος είναι μία
πόλη φάντασμα».
Τώρα, εδώ και τόσα χρόνια, η Αμμόχωστος περιμένει την ώρα που όλοι
οι πρόσφυγες θα γυρίσουν στα σπίτια τους. Περιμένει την άγια εκείνη μέρα της
επιστροφής.
Χώμα που περπάτησα,
γη που νοσταλγώ,
χώμα που μ΄ ανάστησες,
Αμμόχωστος!
Από τη γιορτή του πορτοκαλιού
Αρχαία Σαλαμίνα
Η Κερύνεια
Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας.
Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας στους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισε τους Πενταδάχτυλέ μου
Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους…
Κώστας Μόντης, 1975

8. Η κατεχόμενη Κερύνεια της Κύπρου
Η Κερύνεια είναι η μικρότερη από τις έξι πόλεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και μια από
τις αρχαίες πόλεις της Κύπρου, όπως φανερώνει και η ονομασία της, που διασώζει την
ονομασία της Κυρηνείας, αρχαιότατης πόλης της Αχαΐας. Σύμφωνα με τους αρχαίους
ιστορικούς, η πόλη της Κερύνειας ιδρύθηκε γύρω στο 1300 π.Χ. από τον Πράξανδρο και
τους Αχαιούς του, που έφτασαν από την Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν στο βόρειο
τμήμα της Κύπρου. ΄Εκτοτε η πόλη παρέμεινε ελληνική, παρόλες τις βάρβαρες επιδρομές
και κατακτήσεις που δέκτηκε στη μακραίωνη ιστορία της.
Το 1973, κατά την απογραφή πληθυσμού, η Κερύνεια είχε 2635 ΄Ελληνες κατοίκους,
1000 Τούρκους και 257 Μαρωνίτες και άλλους. Στο ελληνικό δημοτικό σχολείο που
λειτουργούσε στην Κερύνεια φοιτούσαν 338 μαθητές κατά το σχολικό έτος 1973-74.
Στην πόλη υπήρχαν επίσης δύο ελληνικά γυμνάσια, ενώ ο Γυμναστικός Σύλλογος
«Πράξανδρος» πρωτοστατούσε σε αθλητικές εκδηλώσεις.
Ολόλευκη, αρχοντική η Κερύνεια, με τα μεσαιωνικά της κτίσματα, τα λουλουδόστρωτα
στενά δρομάκια της, ήταν ένας μικρός παράδεισος για τους κατοίκους και τους επισκέπτες
της. Το μικρό λιμανάκι γεμάτο με ειδυλλιακές εικόνες. Ψαρόβαρκες, φορτωμένες δίκτυα το
πρωί, να επιστρέφουν από το ψάρεμα με τους ντόπιους ψαράδες, τα λιγοστά τότε κότερα,
τα πυκνά ψηλά σπίτια με τα χαρακτηριστικά μπαλκόνια, κυκλικά να το περικλείουν από τις
δυο πλευρές, τους μεγάλους πέτρινους βραχίονες που το προστατεύουν από τις άγριες
τραμουντάνες.
Πολύ γνωστό, σήμα κατατεθέν της Κερύνειας, το κάστρο της
Εκεί στο μικρό λιμάνι της πόλης, δεσπόζει το
κάστρο της με τους τέσσερις μεγάλους του
πύργους, που συνδέουν τα ενδιάμεσα
υπερύψηλα τείχη. Όταν βρεθείς στο
εσωτερικό του, έχεις την εντύπωση ότι
βρίσκεσαι σε παλιά ερειπωμένη πόλη. Τόση
ευρύτητα χώρου υπάρχει γύρω.
Είναι ένα κτίσμα ανθεκτικότατο από πέτρα
σκληρή, για ν’ αντέχει στην αλμύρα της
θάλασσας και στις επιθέσεις των εχθρών ,
που το πολιορκούσαν κατά καιρούς από στεριά και θάλασσα.
Στα 1878 οι Άγγλοι αγόρασαν το νησί και η κυριαρχία τους κράτησε ως το 1960. Στη
διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου κατά των Άγγλων, το κάστρο χρησίμευε
ως φυλακή, όπου οι κατακτητές φυλάκιζαν πολλά παλικάρια της οργάνωσης ΕΟΚΑ.
Στα 1960, όταν η Κύπρος ανακηρύχθηκε ως ανεξάρτητο κράτος, για πρώτη φορά
κυμάτισε στο κάστρο η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα τελευταία χρόνια πριν από την τουρκική εισβολή , το ενδιαφέρον όλων των
επισκεπτών, ντόπιων και ξένων, προσείλκυε η ειδική αίθουσα όπου ήταν εκτεθειμένο,
αφού είχε ανελκυστεί και συναρμολογηθεί από ξένους επιστήμονες, το ελληνικό καράβι,
που βρέθηκε βυθισμένο στα ανοιχτά της Κερύνειας, σε απόσταση 800 μέτρων από το

9. κάστρο. Ήταν ένα εμπορικό καράβι του 4ου αιώνα π.Χ. και πολλά αγγεία, νομίσματα και
ποικίλα σκεύη έχουν βρεθεί μέσα σ’ αυτό.
Πόλη με παράδοση στην παιδεία και τον πολιτισμό η Κερύνεια
Το ιστορικό Σεβέρειο Δημοτικό Σχολείο που από το 1912 που ιδρύθηκε έδωσε τα φώτα
του σε τόσες γενιές, το κτίριο του Ελληνικού Γυμνασίου της Κερύνειας, η Ανωτέρα
Εμπορική Σχολή, το παλιό Παρθεναγωγείο, γνωστό ως Πάνω Σχολείο, όλα σήμερα με
τουρκικές επιγραφές. Τα Δημοτικά σχολεία, το Γυμνάσιο, η Ανωτέρα Εμπορική Σχολή της
Κερύνειας έδιναν πολλή ζωντάνια στην πόλη με τις πολλές σχολικές και εξωσχολικές
τους δραστηριότητες, τις θεατρικές παραστάσεις, τις μουσικές εκδηλώσεις με τις
χορωδίες και τις μαντολινάτες, τους αθλητικούς αγώνες, τις εθνικές γιορτές με τους
πανηγυρικούς στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, τις παρελάσεις, που πάντοτε
κατέληγαν στην πλατεία του μεγαλοπρεπούς μεγάρου της Μητρόπολης για τους
καθιερωμένους εθνικούς χορούς.
Οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις γίνονταν στις λαϊκές εκδηλώσεις του δήμου Κερύνειας, σε
πάνδημες γιορτές, που ο κόσμος απ’ όλη την επαρχία πλημμύριζε το λιμάνι, ανέβαινε στις
βάρκες ή τα γύρω μπαλκόνια, για να παρακολουθήσει το βάφτισμα των νερών με το ρίξιμο
του σταυρού στη θάλασσα τα Θεοφάνεια ή να θαυμάσει τους αθλητές στα θαλάσσια
αγωνίσματα, όπως ο ολισθηρός ιστός, το κυνήγι της πάπιας, οι κολυμβητικοί αγώνες, οι
λεμβοδρομίες και τόσα άλλα στις γιορτές του Κατακλυσμού.
Άλλο μεγάλο πανηγύρι, εκτός από τον Κατακλυσμό, ήταν εκείνο της Παναγίας. Στις 8
Σεπτεμβρίου γινόταν το πανηγύρι της Γλυτζιώτισσας, ένα ξωκλήσι πάνω στο κύμα, ένα
μίλι στα δυτικά της Κερύνειας. Στο πανηγύρι κατέβαιναν όλα τα γύρω χωριά, ακόμη και
απ’ το τούρκικο χωριό, το Τέμπλος, άλλοι για να πουλήσουν τις πραμάτειες τους, άλλοι για
να προσκυνήσουν στη χάρη της Παναγίας . Πολλοί πίστευαν στο θαύμα της. Μια φορά
,λένε, που έπεσε μεγάλο θανατικό (χολέρα) στην Κερύνεια, όσοι κατέφυγαν στη χάρη της
γλιτώσανε. Γι’ αυτό πήρε και το όνομα Γλυτζιώτισσα.
Πολύ γνωστή εκδήλωση στην πόλη της Κερύνειας πριν την εισβολή και κατοχή ήταν και η
περίφημη ΄Εκθεση Ανθέων.
Η Έκθεση Ανθέων Κερύνειας, σκοπό είχε την ενθάρρυνση των ερασιτεχνών κηπουρών
να καλλιεργούν τους κήπους τους, να αγαπούν και να σέβονται όλα τα φυτά και να
διαγωνίζονται για το ποιος μπορούσε να παράξει το καλύτερο σε κάθε είδος, όχι μόνο
στην κατηγορία των λουλουδιών, αλλά και των λαχανικών και των φρούτων, φυτών σε
γλάστρες, κάκτων και άλλων.
Οι κάτοικοι της Κερύνειας, στην πλειοψηφία τους ΄Ελληνες Χριστιανοί, αναγκάστηκαν να
την εγκαταλείψουν μετά την τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου 1974 και αγωνίζονται
μέσα στο ξεριζωμό για λευτεριά και επιστροφή στην αγαπημένη τους πόλη.

10. Το κάστρο της Κερύνειας χτίστηκε το 1208 από τους Φράγκους στη θέση που υπήρχε
πρωτύτερα Βυζαντινό φρούριο, για υπεράσπιση της πόλης και του λιμανιού της. Υπάρχει
ακόμα ο Βυζαντινός ναός του Άγιου Γεωργίου μέσα στο κάστρο.
Ήταν πολύ ισχυρό. Παρόλο που πολιορκήθηκε εννιά φορές, ποτέ δεν πάρθηκε με έφοδο.
Λογγοβάρδοι, Γενουάτες, Μαμελούκοι, δοκίμασαν εναντίον του όλες τις πολεμικές
μηχανές της εποχής, μα δεν κατάφεραν να το εκπορθήσουν. Μονάχα με δόλο το κυρίευαν
ή με συνθηκολόγηση. Επιδιορθώθηκε από τους Βενετσιάνους και σήμερα βρίσκεται σε
καλή κατάσταση. Εκεί βρίσκονται τώρα το «καράβι της Κερύνειας» που ανασύρθηκε από
τα βάθη της Κερυνειώτικης θάλασσας κι άλλοι αρχαιολογικοί θησαυροί της Κύπρου.
Το φρούριο της Κερύνειας είναι κτισμένο γύρω από μια εσωτερική αυλή. Χώροι διαμονής,
αποθηκευτικοί χώροι, φυλακές αποθήκες, οπλαποθήκες,, θολωτές δεξαμενές
περιβάλλουν την αυλή. Στην είσοδο υπήρχε μια κρεμαστή γέφυρα πάνω από την τάφρο. Τα
νεώτερα χρόνια η εσωτερική αυλή του φρουρίου χρησιμοποιήθηκε για διάφορες
εκδηλώσεις όπως θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κ.α. Μέσα σε ειδικά διασκευασμένη
αίθουσα φυλάσσεται το αρχαίο καράβι της Κερύνειας.
Από το βιβλίο «Η κατεχόμενη γη μας»
Το φρούριο της Κερύνειας κτίστηκε κατά τη Βυζαντινή εποχή. Από την εποχή αυτή
σώζονται σήμερα τμήματα, καθώς και ένα μικρό παρεκκλήσι. Κατά τη Φραγκοκρατία

11. υπήρξε σπουδαίο οχυρωματικό έργο , όταν ο Ζιαν Ντ’ ‘ΙΒελιν έκανε σημαντικές
επεκτάσεις και προσθήκες. Οι Λουζινιανοί βασιλείς χρησιμοποίησαν το φρούριο σαν τόπο
διαμονής και σαν καταφύγιο σε καιρούς εσωτερικών ταραχών και εξωτερικών επιδρομών.
Το φρούριο πολιορκήθηκε πολλές φορές κυριεύτηκε όμως μόνο μετά από συνθηκολόγηση.
Η πιο καταστρεπτική πολιορκία υπήρξε εκείνη των Γενουατών το 1373. Οι διάφορες
επιδιορθώσεις μετά από πολιορκίες και οι προσθήκες των Ενετών άλλαξαν την αρχική
μορφή του φρουρίου. Ολόκληρη η νοτιοδυτική γωνιά του φρουρίου μετατράπηκε γι να
αναπροσαρμοστεί προς τους νέους τρόπους του πυροβολικού της εποχής.
Το φρούριο της Κερύνειας στη νεότερη ιστορία της Κύπρου χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακή
από τους Άγγλους κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59.
Από το βιβλίο «Της πατρίδας χώματα»

12. Η Κερύνεια πήρε το όνομά της …………………………………………………………………………....
……………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Κάνω κατάλογο με σημαντικές πληροφορίες για την επαρχία Κερύνειας.
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
Ερευνώ, ψάχνω, μαζεύω
Πληροφορίες …

13. Η πόλη φάντασμα διηγείται την ιστορία της
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………….

14. Η Καρπασία

15. Η Καρπασία είναι η ηρωϊκή χερσόνησος των εγκλωβισμένων και των αγίων .
Λέγεται χερσόνησος γιατί έχει θάλασσα στις τρεις πλευρές. Είναι μια
πανέμορφη περιοχή της Κύπρου. Εκεί βρίσκεται και το μοναστήρι του
Αποστόλου Ανδρέα.
Προσευχή στον Απόστολο Ανδρέα
Απόστολε Ανδρέα μου,
Σωτήρα και Άγιέ μου
εγώ θερμά σε παρακαλώ,
άκου την προσευχή μου.
Χαρά, αγάπη, λευτεριά
φέρε και στο νησί μου.
Εμείς τ’ αθώα τα παιδιά
θερμά παρακαλούμε
στην Κύπρο μας τον πόλεμο
να μην τον ξαναδούμε.
Η Μόρφου
Η Μόρφου είχε πολλά περιβόλια. Ολόγυρα ήταν γεμάτη με περβόλια από πορτοκαλιές και
λεμονιές.
Η μικρή αυτή πόλη ήταν γεμάτη ζωή πριν από την τουρκική εισβολή. Είχε δικαστήριο,
νοσοκομείο, σχολεία. Προστάτης άγιος της Μόρφου είναι ο Άγιος Μάμας.
Η δική μου η πατρίδα

16. Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν' αγαπά
λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν' αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά.
Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν' αγαπώ;
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν' αγαπώ;
Στίχοι: Νεσιέ Γιασίν
Μουσική: Μάριος Τόκας
Εργασίες:
1. Απάντησε στην ερώτηση:
• Πότε έγινε η τουρκική εισβολή και ποιες ήταν οι συνέπειες της για τους
κατοίκους του νησιού;
2. Δώσε στο τετράδιο σου τους ορισμούς των λέξεων: εισβολή, πρόσφυγες,
εγκλωβισμένοι, αγνοούμενοι.
3. Φτιάξε ακροστιχίδα για την εισβολή.
4. Φτιάξε κρυπτόλεξο με τις λέξεις που έχουν σχέση με την τουρκική εισβολή.
Κρατώντας μια φωτογραφία
σ’ όλο τον κόσμο διαλαλεί.
Λύστε μου πια την απορία…
Ζει ο πατέρας μου ή δεν ζει…