3. ~ Sandrine~ “Xander! Ben je nou helemaal gek geworden?” schreeuwde ik door het hele appartement heen. Ik was zeer erg teleurgesteld in mijn eigen broer, “dat je met alle vrouwen rollebolt, oké. Maar gelukkige huishoudens kapot maken? Ben je eigenlijk goed in je hoofd?”
4. “Ik maak geen huishoudens kapot. Ik wou Jade gewoon troosten.” beweerde Xander. Ik lachte cynisch. Jade troosten? Troosten? Dat kon je noemen als haar vriend een eind aan hun relatie had gemaakt, omdat hij haar zag liggen met mijn broer. “Troosten? Door met haar naar bed te gaan? Die twee zijn wel uit elkaar of ben je te dom om dat te snappen?”
5. Xander zijn woede kwam weer te boven en gaf me een harde klap in me gezicht. Dat was niet de eerste keer dat hij dit deed. “Weet je wat? Kom maar zelf rond, ik ben hier weg.” Hij pakte zijn jas en stond op punt te vertrekken. “Wel ja! Rot maar een eind op!” riep ik hem nog na maar hij had de deur al met een harde klap dicht gegooid.
6. Op de sofa zakte ik in elkaar. Ik kreunde van de pijn die ik op mijn kaak voelde, door de slaag van Xander die ik had gekregen. Waarom stemde ik ooit toe dat we onder één dak gingen wonen? Sindsdien was alles erger… Xander en ik gedroegen zoals normaal als gewone broer en zus en nu we alleen bij elkaar woonden, was hij agressiever.
7. Ik zag nog een paar sigaretten en een aansteker op het bijzettafeltje liggen. Allemaal van Xander. Er hield me niets tegen waarom ik geen sigaret zou opsteken; Xander had onderweg toch een pakje sigaretten en aansteker bij zich en kwam wellicht nooit meer thuis. Ik stak één sigaret op en inhaleerde diep.
8. Ik zakte opnieuw neer op de sofa en inhaleerde opnieuw van mijn sigaret. Hoe zat dat verhaal alweer in elkaar? Xander ging met een Jade naar bed, Jade had al een vriendje die Nathan heette én die Nathan maakte een einde aan hun relatie. Misschien kon ik Nathan ontmoeten? Wie weet, was hij ook niet verkeerd, dacht hij van: ‘Het leven gaat verder’ en kwam hij nog een vrouw van zijn leven te lijf?
9. Ik nam mijn jas vast en trok hem aan. De mensen hadden gelijk: ik moest meer buiten komen en naar de mannen kijken. Ik was ook niet meer van de jongste en ik droomde wel van een leuk gezinnetje, met kinderen en met mijn ware. Let’s the show on!
