36. Είδε αγγείσλ
Σα ζργα τθσ κεραμικισ προορίηονται να
χρθςιμεφςουν είτε ωσ αρχιτεκτονικά μζλθ, που
διακρίνονται ςε λειτουργικά ι διακοςμθτικά
(ακροκζραμα, καπνοδόχοι, ζνκετα πλακίδια), είτε
ωσ χρθςτικά ςκεφθ (κανάτια, λαγίνια, πικάρια,
πιάτα, λφχνοι, κυμιατά).
Σα υλικά καταςκευισ τουσ είναι θ τερακότα και θ
φαγεντιανι, τα οποία χρθςιμοποιοφνται γυμνά,
εφυαλωμζνα ι χρωματιςμζνα με διάφορεσ φλεσ.
Σζχνθ κατεξοχιν εργαςτθριακι, με μόνιμεσ
θμιυπαίκριεσ εγκαταςτάςεισ, αναπτφχκθκε κυρίωσ
ςτα ελλθνικά νθςιά, αλλά και ςτθν θπειρωτικι
Ελλάδα.
37.
38.
39. Κεξακηθή ηέρλε
τθν εξζλιξθ τθσ νεότερθσ κεραμικισ
τζχνθσ ρόλο ζπαιξαν δυο παράγοντεσ:
Α)ο ερχομόσ των μικραςιατικϊν
αγγειοπλαςτϊν ςτον ελλαδικό χϊρο.
Β) οι μετακινιςεισ και θ ίδρυςθ
μόνιμων εργαςτθρίων από τουσ
αγγειοπλάςτεσ.
40. Οη πεξηνρέο κε θεξακηθή δξαζηεξηόηεηα
τθν Ελλάδα ιδρφκθκε ζνασ μεγάλοσ αρικμόσ εργαςτθρίων λόγω τθσ
φπαρξθσ πρϊτων υλϊν και τθσ ανάγκθσ εξυπθρζτθςθσ των ποικίλων
αναγκϊν . Οι περιοχζσ με κεραμικι δραςτθριότθτα μποροφν να
διακρικοφν ςε τρεισ κατθγορίεσ.
Α) τα ςθμαντικά κζντρα παραγωγισ με μεγάλο αρικμό εργαςτθρίων
και υψθλι παραγωγικότθτα.
Β) πόλεισ ι οικιςμοί που αποτελοφςαν κζντρα μικρότερθσ
παράγωγθσ και θ παραγωγι τουσ, ανάλογθ ςε μζγεκοσ, κάλυπτε τισ
ανάγκεσ ςε τοπικό κυρίωσ επίπεδο.
Γ) Οι οικιςμοί με λίγα, ακόμθ και ζνα, εργαςτιρια,
τα οποία κάλυπταν τθ ηιτθςθ ςε τοπικό επίπεδο.
41. Εκπόξην
Ζνα μεγάλο κομμάτι τθσ μελζτθσ
τθσ κεραμικισ τζχνθσ
καταλαμβάνει το εμπόριο. Οι
αγγειοπλάςτεσ πουλοφςαν τα
προϊόντα τουσ ςτο χϊρο του
εργαςτθρίου ι τα φόρτωναν
ςε υποηφγια και τα μετζφεραν
ςε χωριά και πόλεισ, δουλειά
που ζκαναν ςυχνά οι
μεταπράτεσ. Άλλεσ φορζσ πάλι
ζμποροι αγόραηαν τα
κεραμικά και τα μετζφεραν με
καΐκια ςε διάφορεσ περιοχζσ.
Άλλα ςθμεία για τθν πϊλθςθ
των κεραμικϊν ιταν τα
λιμάνια και τα παηάρια.
«Γαλατιά», καλακοειδζσ αγγείο για τθ μεταφορά
φαγθτοφ, φακιά, Κριτθ
49. Θ μεταλλοτεχνία περιλαμβάνει αντικείμενα
καταςκευαςμζνα από χαλκό (μπακίρι), ορείχαλκο
(μπροφντηο) ςίδερο, ατςάλι, καλάι (μίγμα από
μολφβι και καςςίτερο), που θ χριςθ τουσ
αναφζρεται ς’ ζνα ευρφ φάςμα οικιακϊν αναγκϊν
(τροφι, φωτιςμόσ, κζρμανςθ, κακαριότθτα) και
αγροτικϊν αςχολιϊν (γεωργία, κτθνοτροφία).
Σα αντικείμενα αυτά είναι ςφυριλατα ι χυτά και θ
διακόςμθςι τουσ χαρακτι ι φουςκωτι ανάγλυφθ.
Για τθν κατεργαςία του κάκε μετάλλου κακϊσ και
για τθν καταςκευι οριςμζνων κατθγοριϊν
αντικειμζνων απαιτοφνται ειδικευμζνοι τεχνίτεσ.
Αντιπροςωπευτικά δείγματα τθσ κατθγορίασ αυτισ
κα δει ο επιςκζπτθσ ςτθ ςυλλογι του μουςείου
μασ.
ΜΕΣΑΛΛΟΣΕΧΝΙΑ
50. ινί (ςκεφοσ προετοιμαςίασ και ςερβιρίςματοσ φαγθτοφ που
χρθςίμευε και ωσ τραπζηι φαγθτοφ), τζλθ 19ου - αρχζσ 20οφ αι
51. Παγοφρι για ρακί, με παράςταςθ Αγίου Γεωργίου, 18οσ αι.
«Γκιοφμι» (μεταλλικό δοχείο για τθν αποκικευςθ και
μεταφορά υγρϊν), τζλθ 19ου - αρχζσ 20οφ αι.
53. Ξπινγιππηηθή
Θ ξυλογλυπτικι είναι θ τζχνθ τθσ απεικόνιςθσ πάνω ςε
ξφλο διαφόρων μορφϊν ι καλλιτεχνικϊν ςχεδίων.
Αποτελεί μία από τισ αρχαιότερεσ και περιςςότερο
διαδεδομζνεσ τζχνεσ ςε ολόκλθρο τον κόςμο.
54. Θ λαϊκι ξυλογλυπτικι περιλαμβάνει ζργα που
ςυνδζονται με τισ ανάγκεσ του ςπιτιοφ
(ξυλόγλυπτεσ επενδφςεισ, ζπιπλα, ςκεφθ), τθσ
εκκλθςίασ (τζμπλα, άμβωνεσ, προςκυνθτάρια,
μανουάλια, αναλόγια, δεςποτικοί κρόνοι) ι τθσ
επαγγελματικισ ηωισ (ακρόπρωρα πλοίων,
γκλίτςεσ).
Σα ζργα ξυλογλυπτικισ τζχνθσ είναι
καταςκευαςμζνα από μια μεγάλθ ποικιλία ξφλου
(καρυδιά, οξυά, λεφκα, ςθμφδα, κυπαρίςςι,
μουριά, πυξάρι, κζδροσ, αγριελιά). Είναι επίςθσ
διακοςμθμζνα με χαρακτι, ανάγλυφθ ι
ηωγραφιςτι διακόςμθςθ ι ζνκετα ςτοιχεία όπωσ
ςεντζφι, φίλντιςι ι αςιμι). πάνιασ τζχνθσ ζργα
ευρίςκονται ςε ςθμαντικά κζντρα ξυλογλυπτικισ
που υπιρχαν ςτθ Βορειοδυτικι Ελλάδα, το Πιλιο,
τθ κφρο, τθν Κριτθ κ.ά.
«Καλτςόξυλο», ξυλόγλυπτο ςτιριγμα βελόνασ του
πλεξίματοσ, αρακατςάνοι, τζλθ 19ου - αρχζσ 20οφ
αι
56. φραγίδα άρτου, για το ςφράγιςμα εορταςτικϊν
άρτων, Ιπειροσ, 19οσ αι.
Σάςι, κοφπα ξυλόγλυπτθ για κραςί ι νερό, τζλθ
19ου - αρχζσ 20οφ αι
57. Ρόκα, υφαντικό εργαλείο για το γνζςιμο και ςτρίψιμο τθσ
κλωςτισ, αρακατςάνοι, τζλθ 19ου - αρχζσ 20οφ αι
Ξφλινθ ςτάμπα για το τφπωμα ςχεδίων πάνω ςε
φφαςμα, τζλθ 19ου - αρχζσ 20οφ αι.
58. τθν τουρκοκρατοφμενθ Ελλάδα του 18ου αιϊνα θ τζχνθ τθσ ξυλογλυπτικισ γνϊριςε μεγάλθ
ανάπτυξθ. Οι ξυλογλφπτεσ τθσ εποχισ λζγονται Σαγιαδόροι. Κζντρα ξυλογλυπτικισ ιταν θ
Ήπειροσ, το Πιλιο, θ Κριτθ και θ Δ. Μακεδονία.
Ξπινγιππηηθή
59. Ξπινγιππηηθή
Σο 19ο αιϊνα, μετά τθν απελευκζρωςθ, θ ελλθνικι ξυλογλυπτικι ςτρζφεται ςτθ Δφςθ όπου είχε ιδθ κυριαρχιςει το
μπαρόκ και το ροκοκό. Ζτςι κυριαρχεί θ υψθλι τεχνικι μπαρόκ που ςτοχεφει ςτθν ζκπλθξθ του κεατι αλλά και θ
περίτεχνθ διακόςμθςθ ροκοκό που ςτοχεφει ςτθν ευχαρίςτθςι του.
61. Ξπινγιππηηθή
τθν Ελλάδα ανκίηει θ εκκλθςιαςτικι ξυλογλυπτικι που ςταδιακά ζγινε ολόγλυφθ. Σζμπλα, βθμόκθρα, αναλόγια
γίνονται όλο και πιο εντυπωςιακά. Η επιρροι μπαροκ και ροκοκό φζρνει ςτοιχεία υψθλθσ τεχνικισ τεχνικισ και από τον
19ο αιϊνα παρατθροφμε διάκοςμουσ με λουλοφδια, περιςςότερεσ ανκρϊπινεσ μορφζσ και ζμφαςθ ςτθ λεπτομζρεια.
62. Ξπινγιππηηθή
Από τον 19ο αιϊνα τα τζμπλα επιχρυςϊνονται. Επίςθσ ξυλόγλυπτοι είναι και αρκετοί επιτάφιοι.
Ονομαςτά κζντρα εκκλθςιαςτικισ ξυλογλυπτικισ ιταν το Μζτςοβο, το Σοφρνοβο, το Άγιο Όροσ, και θ
Κριτθ.
63. Ξπινγιππηηθή
Ιδιαίτερθ όμωσ είναι και θ ναυτικι ξυλογλυπτικι. Γνωςτόσ ξυλογλφπτθσ ακρόπρωρων ιταν ο Πζτροσ Κόςςοσ, ο οποίοσ
αργότερα κα βρεκεί ςτον Πόρο όπου και κα εργαςτεί ςτον εκεί ναφςτακμο.
67. ΜΕΣΑΜΦΙΕΕΙ
Οι μεταμφιζςεισ αποτελοφν εκδθλϊςεισ με πανάρχαια καταγωγι, που ζχουν ςκοπό να εξαςφαλίςουν τθν
υγεία, τθ βλάςτθςθ και τθν καρποφορία τθσ γθσ, όπωσ οι αρχαίεσ διονυςιακζσ γιορτζσ. Άλλεσ τελοφνται το
Δωδεκαιμερο (Αράπθδεσ ςτθ Νικιςιανθ Καβάλασ, Μπαμποφγεροι ςτθν Καλι Βρφςθ Δράμασ) άλλεσ τισ
Απόκριεσ (Καρναβάλια οχοφ, Μποφλεσ Νάουςασ, Γζροσ και Κορζλα κφρου), άλλεσ τθν Πρωτομαγιά. Σο
Δωδεκαιμερο είναι όροσ που αναφζρεται ςτισ 12 θμζρεσ από τθν παραμονι των Χριςτουγζννων ωσ τα
Κεοφάνεια.
το διάςτθμα των θμερϊν αυτϊν -που ςυμπίπτει με τισ χειμερινζσ τροπζσ του ιλιου- παρατθρείται ςφμφωνα
με τισ δοξαςίεσ των λαϊν, μια κυριαρχία των κακϊν πνευμάτων ςτθ γθ. Οι μεταμφιεςμζνοι του
δωδεκαθμζρου αλλά και τθσ απόκριασ, μιμοφνται με τθν αμφίεςθ τουσ τισ κακζσ δυνάμεισ του χειμϊνα και
του ςκοταδιοφ, με ςκοπό να τισ διϊξουν μακριά από τισ κατοικίεσ και τισ καλλιζργειεσ των ανκρϊπων και να
εξαςφαλίςουν τθ βλάςτθςθ και τθν καρποφορία τθσ γθσ με τον ερχομό τθσ άνοιξθσ. το ςθμερινό ζκιμο των
μεταμφιζςεων -ζκιμο παγκόςμιο και διαχρονικό- ζχουν διαςωκεί πολλά λατρευτικά ςτοιχεία τθσ ελλθνικισ
αρχαιότθτασ, των ρωμαϊκϊν και βυηαντινϊν χρόνων.
Βαςικά εξαρτιματα των μεταμφιζςεων αυτϊν είναι τα παλαιά ροφχα, δζρματα ηϊων, προςωπεία ηωόμορφα
ι άλλα και κυρίωσ πολλά ποιμενικά κουδοφνια. Σόςο τα κουδοφνια όςο και οι μορφζσ των μεταμφιεςμζνων,
χαρακτθρίηονται από τουσ μελετθτζσ ωσ ‘αποτρόπαια του κακοφ ςφμβολα’.
70. ΘΕΑΣΡΟ ΚΙΩΝ
Σο λαϊκό κζατρο ςκιϊν, γζννθμα τθσ Ανατολισ,
αντιπροςωπεφει μια ιδιότυπθ μορφι τθσ κεατρικισ
τζχνθσ.
Ο ελλθνικόσ Καραγκιόηθσ αποτελεί ςυμπφκνωςθ
του λαϊκοφ πνεφματοσκαι εκφράηει εμπειρίεσ από
τθν πολιτικι και κοινωνικι ηωι του λαοφ, με ςτόχο
τθν ψυχαγωγία του.
Με κφρια εκφραςτικά μζςα τον μπερντζ, το λόγο,
τθ μουςικι και το τραγοφδι κακϊσ και τισ φιγοφρεσ
που καταςκευάηονται είτε από δζρμα είτε από
χαρτόνι, ο καραγκιοηοπαίχτθσ δθμιουργεί πίςω από
τον μπερντζ ζργα εμπνευςμζνα από τθν ελλθνικι
ιςτορία και μυκολογία, τισ λαϊκζσ μυκιςτορίεσ και
τθ ςφγχρονθ κακθμερινι ηωι.
71. «Παλικαρόπουλο», φιγοφρα Θεάτρου
κιϊν, που απεικονίηει ιρωα τθσ
Επανάςταςθσ του 1821.
κθνικό Θεάτρου κιϊν που παριςτάνει το Χάνι τθσ Γραβιάσ ι
χωριατόςπιτο.