2. • Να γνωρίσουμε και να εκτιμήσουμε τα πολιτιστικά
επιτεύγματα της κλασικής περιόδου
3. Πνευματικά επιτεύγματα
Καλλιτεχνικά επιτεύγματα
Καθημερινή ζωή στις πόλεις (μητροπόλεις και
αποικίες)
4. Αριστοτέλης, Πολιτικά, 7, 1328b-
1329a
«Είναι φανερό λοιπόν απ’ αυτά ότι
στην πόλη που έχει την καλύτερη
οργάνωση και έχει πολίτες πολύ
δίκαιους, όχι μόνο αναφορικά με τις
αρχές του πολιτεύματος, οι πολίτες
αυτοί δεν επιτρέπεται να ζουν ζωή
χειρωνακτών ή εμπόρων, γιατί μια
τέτοια ζωή είναι ταπεινή και
ασυμβίβαστη με την αρετή, ούτε
επιτρέπεται να είναι γεωργοί όσοι
πρόκειται να γίνουν πολίτες – γιατί
χρειάζεται ελεύθερος χρόνος και για
την απόκτηση της αρετής και για την
άσκηση των πολιτικών
καθηκόντων»
5. Τοιχογραφία από τάφο της Ποσειδωνίας. Σκηνή συμποσίου. Αντιπροσωπευτικό
έργο της ελληνικής ζωγραφικής των κλασικών χρόνων (Μουσείο Paestum)
6.
7. Μ. Τιβέριος, Εισαγωγή στην
αρχαία ελληνική τέχνη,
Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν,
Αθήνα 1995, σ.27-29.
«Όλα αυτά τα κτήρια μαζί με τον πλούσιο
διάκοσμό τους τόνωσαν την υπερηφάνεια
των Αθηναίων για την πόλη τους και
επιβεβαίωναν την αξία του οικοδομικού
προγράμματος του Περικλή. Η οικοδομική
και γενικότερα η καλλιτεχνική
δραστηριότητα της Αθήνας στο δεύτερο
μισό του 5ου
αι. π.Χ. είναι μοναδική. Στο
χρονικό αυτό διάστημα θα συνυπάρξουν
εδώ οι καλύτεροι πνευματικοί εκπρόσωποι
όλου του ελληνισμού. Αρχιτέκτονες,
γλύπτες, ζωγράφοι, φιλόσοφοι, σοφιστές,
ποιητές θα έλθουν εδώ για να
δημιουργήσουν ένα κόσμο στον οποίο θα
χωνευτούν οι παραδόσεις και οι κατακτήσεις
όλων των εποχών και όλων των περιοχών
του ελληνισμού και θα χαραχθεί η μετέπειτα
πορεία της τέχνης».
8. Τοποθετεί στο κέντρο του
ενδιαφέροντος τον άνθρωπο
Προσπαθεί να ερμηνεύσει τον
κόσμο με βάση τη λογική
Σωκράτης, Πλάτων,
Αριστοτέλης: πρακτικές
εφαρμογές της φιλοσοφίας
που θα βελτιώνουν τη ζωή
του ανθρώπου
9. «Οι αγορεύσεις που εκφωνήθηκαν από διάφορα πρόσωπα είτε στις
παραμονές του πολέμου είτε κατά την διάρκειά του, ήταν δύσκολο να
αποδοθούν με ακρίβεια, τόσο εκείνες τις οποίες άκουσα ο ίδιος όσο κι
εκείνες που άλλοι είχαν ακούσει και μου τις ανακοίνωσαν. Γι΄αυτό και
τις έγραψα έχοντας υπόψη τι ήταν φυσικό να πουν οι ρήτορες που να
αρμόζει καλύτερα στην περίσταση και ακολουθώντας, όσο το δυνατόν,
τη γενική έννοια των όσων πραγματικά είπαν. Για τα γεγονότα του
πολέμου δε θέλησα να αρκεστώ σε πληροφορίες του πρώτου τυχόντος
ούτε στην προσωπική μου αντίληψη και μόνο, αλλά έκανα προσεκτική
έρευνα και για τα γεγονότα στα οποία ήμουν παρών και για τα όσα μου
ανέφεραν άλλοι. Η εξακρίβωση ήταν δύσκολη, γιατί όσοι ήταν
αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων μου έδιναν ο καθένας τη δική του
εκδοχή, ανάλογα με τη συμπάθειά του προς τον έναν ή τον άλλο…
Έγραψα την ιστορία μου για να μείνει αιώνιο κτήμα των ανθρώπων
και όχι σαν έργο επίκαιρου διαγωνισμού για ένα πρόσκαιρο
ακροατήριο».
Θουκυδίδη, Ιστορία, Α 22