3. Էդվարդ Գրիգի նախնիները գաղթել են
Շոտլանդիայից. հայրը՝ Ալեքսանդր Գրիգը , աշխատել
է բրիտանական հյուպատոսարանում, մայրը՝
Գեսինան, որդու դաշնամուրի առաջին ուսուցիչն էր։
Գրիգը 1862 թ. ավարտել
է Լայպցիգի կոնսերվատորիայի դաշնամուրի և
ստեղծագործական բաժինները։ 1863–1866 թթ. ապրել
է Կոպենհագենում և դասեր առել դանիացի
կոմպոզիտոր Նիլս Գադեից։ 1866 թվականին
տեղափոխվել է Քրիստիանիա (այժմ՝
Օսլո), եղել տեղի ֆիլհարմոնիայի
դիրիժոր, ապա հիմնել է երաժշտական
ակադեմիա (Յուհան Սվենսենի հետ),
«Եվտերպե» համերգային
կազմակերպությունը, երաժշտական
ընկերություն։
4. Գրիգի պարզ, մարդամոտ, կենսունակ արվեստը
հուզել է ոչ միայն հայրենակիցներին, այլև
աշխարհի երաժշտասեր հասարակայնությանը։ Նա
ստեղծել է ինչպես փոքր, այնպես էլ մեծածավալ
ժանրերի գործեր։ Գրիգը Ֆրանսիայի ակադեմիայի
անդամ էր, Բեռլինի ակադեմիայի պատվավոր
անդամ,Քեմբրիջի և ի համալսարանների
երաժըշտության դոկտոր։ Կտակի համաձայն՝
Գրիգի աճյունն ամփոփվել է Տրոլհ
աուգենի առանձնատան (1925
թվականից՝ տուն-թանգարան)
մերձակա ծովահայաց
ժայռախորշում։
5. Գրիգի ստեղծագործությունը լայնածավալ և
բազմակողմանի է։ Գրիգը գրել է ամենատարբեր
ժանրերի ստեղծագործություններ։ Դաշնամուրային
կոնցերտը ևբալլադը, ջութակի և դաշնամուրի
համար երեք սոնատները և թավջութակի և
դաշնամուրի համար սոնատը, կվարտետը վկայում
են խոշոր ձևերի նկատմամբ ունեցած Գրիգի
մշտական ձգտման մասին։ Դրա հետ մեկտեղ,
անփոփոխ է մնում կոմպոզիտորի
հետաքրքրությունը գործիքային
մանրանվագի նկատմամբ.
«Բանաստեղծական պատկերները»,
«Թերթիկներ ալբոմից», «Լիրիկական
պիեսներ» ցիկլերը։ Նույն չափով, որքան
և դաշնամուրայինը, կոմպոզիտորին
մշտապես հրապուրում էր կամերային
վոկալ մանրաերգը՝ ռոմանսը, երգը։
6. Սիմֆոնիկ ստեղծագործության բնագավառը նշանավորվում
է այնպիսի գլուխգործոցներով, ինչպիսիք են «Պեր Գյունտ»,
«Հոլբերգի ժամանակներից» սյուիտները։ Գրիգի
ստեղծագործության բնորոշ տեսակներից մեկը՝
ժողովրդական պարերի և երգերի մշակումներն են։ Ոչ բարդ
դաշնամուրային պիեսները ,սյուիտային ցիկլը չորս ձեռքով
դաշնամուրի և նվագախմբի համար «Նորվեգական
պարերի» նվագախմբային խմբագրությունը, նորվեգական
ժողովրդական մոտիվներով «Սիմֆոնիկ պարերը»)։ Գրիգի
ստեղծագործության հիմքն են կազմում ժողովրդական
կյանքի, հայրենի բնության պատկերները, ժողովրդական
ֆանտաստիկայի կերպարները,
մարդը կենսազգացողության իր
ամբողջ լիությամբ։
7. Գրված լինելով թատերական բեմադրության
համար, «Պեր Գյունտի» երաժշտությունը ստացել է
ինքնուրույն գեղարվեստական ստեղծագործական
նշանակություն։ «Պեր Գյունտի» լրիվ
պարտիտուրան իր մեջ ներառում է 23 համար,
որոնց թվում՝ նախանվագներ դրամայի 5
գործողությունների համար, երգեր (Սոլվեյգի երգը
և օրորոցայինը, Պեր Գյունտի սերենադը), պարեր
(Ինգրիդի հարսանիքում, արաբական պարը,
Անիտրայի պարը), ֆանտաստիկական («Լեռնային
թագավորի քարայրում») և լիրիկա-
դրամատիկական նվագախմբային էպիզոդներ
(«Օզեյի մահը»), մելոդրամաներ։
https://www.youtube.com/watch?v=LpB2-2Ec5K0
