The document provides a list of websites related to Islamic teachings and topics. It includes the website addresses and brief descriptions of each site in Arabic. Some of the sites listed include www.aqeedeh.com, www.islamtape.com, and www.nourtv.net. The document also contains chapter headings and page numbers in Arabic.
11. 9 ﻣﻘﺪﻣﻪي ﻣﺘﺮﺟﻢﺧﻼﺻﻪي ﻛﻼم اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﭼﺮاﻏﻲ ﻓﺮوزان ﺑﺮاي ﻫـﺮ ﻣﺮﺑـﻲ و دﻋـﻮﺗﮕﺮ، رﻫﺒـﺮ وﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار، ﻣﻌﻠﻢ و داﻧﺶآﻣـﻮز، ﭘـﺪر و ﻣـﺎدر، زن و ﺷـﻮﻫﺮ، ﻛﺎﺳـﺐ و ﺑﺎزرﮔـﺎن، و ﺑﻠﻜـﻪ ﻣﺎﻫﺘﺎﺑﻲ ﻋﺎﻟﻤﺘﺎب ﺑﺮاي اﻗﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ و ﻣﻄﺎﻟﺐ زرﻳﻦ و اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺣﺎﻳﻞ ﻧﻤﻲﺷﻮم، اﻣﻴﺪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤـﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﮔﺎﻣﻲ در راﺳﺘﺎي اﺻﻼح اﻣﺖ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ﮔﺮ ﻗﺒﻮل اﻓﺘﺪ زﻫﻲ ﻋﺰ و ﺳﻌﺎدت.ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻨﻴﻒ ﺣﺴﻴﻦ زاﻳﻲ ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ:hanif2359@yahoo.com
12. ﻣﻘﺪﻣﻪي ﻣﺆﻟﻒ اﳊﻤﺪ ﷲ واﻟﺼﻼة واﻟﺴﻼم ﻋﲆ ﻣﻦ ﻻ ﻧﺒﻲ ﺑﻌﺪه, وﺑﻌﺪ:در ﺳﻨﻴﻦ ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم »آﻳﻴﻦ دوﺳﺖﻳﺎﺑﻲ« ﻳﺎ »ﻓﻦ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻣﺮدم«اﺛﺮ دﻳﻞ ﻛﺎرﻧﮕﻲ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ رﺳﻴﺪ. اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒـﻪ آن را ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ ﻛﺮدم.ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه، ﻫﺮ ﻣﺎه ﻳﻚ ﺑﺎر اﻳﻦ ﻛﺘﺎب را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻛﻨﺪ و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮدم و ﻗﻮاﻋﺪ و راﻫﻜﺎرﻫﺎي آن را در ﺑﺮﺧﻮرد و ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻛـﺎر ﺑﺴﺘﻢ و ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻬﻲ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ آن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮدم.دﻟﻴﻞ ﻛﺎرﻧﮕﻲ در ﺷﻴﻮه ﻧﮕﺎرش اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻧﺨﺴﺖ ﻗﺎﻋﺪه و راﻫﻜﺎر را ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﺳﭙﺲﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن، ﻣﺜﺎلﻫﺎ و داﺳﺘﺎنﻫﺎﻳﻲ از رﺟﺎل و ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي ﻣﻮﻓﻖ ﻗﻮم و ﻣﻠـﺘﺶ، از ﻗﺒﻴـﻞ:روزوﻟﺖ، ﻟﻨﮕﻮﻟﻦ ژوزف، ﻣﺎﻳﻚ و... را ﻣﻲآورد ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖﻫﺎﻳﻲ را ﻛﺴﺐ ﻛﺮدهاﻧﺪ. ﻣـﻦ دراﻳﻦ اﻣﺮ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪم و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪم ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﻓـﺮد ﻛﺘـﺎب ﺗـﺄﻟﻴﻒ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ و ﻣـﺮدم راراﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻌﺎدت و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ دﻧﻴﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ، ﭘـﺲ ﭼـﻪ ﻧﻴﻜﻮﺳـﺖ اﮔـﺮ آدﻣـﻲ،اﺳﻼم و اﺧﻼق اﺳﻼﻣﻲ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ دﻧﻴـﺎ و آﺧـﺮت را ﺑـﻪ دﺳـﺖآورﻧﺪ! ﭼﻪ زﻳﺒﺎﺳﺖ اﮔﺮ اﻧﺴﺎن ﻣﻬﺎرتﻫﺎ و ﺷﻴﻮهﻫﺎي ﺗﻌﺎﻣﻞ را ﻋﺒﺎدﺗﻲ ﺑﻪ ﺣﺴـﺎب آورد ﺗـﺎﺑﻨﺪه ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ آن ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرش ﺗﻘﺮب ﺟﻮﻳﺪ. ﺑﺎز ﺑـﺮاﻳﻢ روﺷـﻦ ﮔﺮدﻳـﺪ ﻛـﻪ آﻗـﺎي دﻳـﻞﻛﺎرﻧﮕﻲ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ، در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻳﻘـﻴﻦ ﻛـﺮدم ﻛـﻪ ﻛﺘـﺎﺑﺶ در ﻋـﻴﻦ زﻳﺒـﺎﻳﻲ و ﺷﮕﻔﺘﻲ ﺑﻪ وي ﺳﻮدي ﻧﺒﺨﺸﻴﺪه اﺳﺖ.ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺤﻘﻴﻖ در ﺗﺎرﻳﺦ ﺧﻮدﻣﺎن ﭘﺮداﺧﺘﻢ و در ﺳﻴﺮت رﺳﻮل ﺧـﺪا واﺻﺤﺎب وي و ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ اﻓﺮاد ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ و اﻧﺴﺎنﻫﺎي ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺎم اﻣﺖ اﺳﻼﻣﻲ ﻣـﻮاردي راﻳﺎﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ را از دﻳﮕﺮان ﺑﻲﻧﻴﺎز ﻣﻲﺳﺎزد، ﻟﺬا از آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺗﺄﻟﻴﻒ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب در ﻓﻦ ﺗﻌﺎﻣـﻞﺑﺎ ﻣﺮدم ﻣﺒﺎدرت ورزﻳﺪم، ﻛﺘﺎب ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺎﺣﺼﻞ ﻳﻚ ﻣﺎه ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳـﺎل ﺗـﻼش ﻧﻴﺴـﺖ، ﺑﻠﻜـﻪﺣﺎﺻﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻦ اﺳﺖ و در ﻋﻴﻦ ﺣـﺎل ﺧﺪاوﻧـﺪ ﺑـﺮ ﻧﮕﺎرﻧـﺪه
13. 11 ﻣﻘﺪﻣﻪي ﻣﺆﻟﻒﻣﻨﺖ ﻧﻬﺎده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪام ﺣﺪود ﺑﻴﺴﺖ ﻋﻨﻮان ﻛﺘﺎب ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﺧـﻲاز آنﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻴﺮاژ ﺑﻴﺶ از دو ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﺴﺨﻪ ﺑﻪ ﭼﺎپ رﺳﻴﺪهاﻧﺪ؛ اﻣﺎ از ﻫﻤﻪي آنﻫﺎ اﻳﻦ ﻛﺘـﺎب در ﻧﺰد ﻣﻦ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮ و ارزﺷﻤﻨﺪﺗﺮ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ از ﻫﻤﻪ ﻣﻔﻴﺪﺗﺮ و ﻛﺎرﺑﺮديﺗﺮ اﺳﺖ.اﻳﻦ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻛﺘﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻠﻤﺎت آن را ﺑﺎ ﻗﻠﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﻢ آﻏﺸﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻧﻮﺷـﺘﻪامو ﻛﺎﻟﺒﺪ روﺣﻢ را در ﻗﺎﻟﺐ ﺳﻄﺮﻫﺎﻳﺶ رﻳﺨﺘﻪ و ﭼﻜﻴﺪهي ﺧﺎﻃﺮاﺗﻢ در آن ﻧﮕﺎﺷﺘﻪام. واژﮔﺎناﻳﻦ ﻛﺘﺎب از ﻋﻤﻖ وﺟﻮد ﺗﺮاوش ﻧﻤﻮده، »ﻻﺟﺮم از دل ﺑﺮآﻳﺪ، ﺑﺮ دل ﻧﺸﻴﻨﺪ« و ﺳـﻮﮔﻨﺪ ﻳـﺎدﻣﻲﻛﻨﻢ آن ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ از ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﺗﺮاوش ﻛﺮده ﻣﺸﺘﺎق و ﻋﻼﻗﻤﻨـﺪم ﺗـﺎ در ﻗﻠـﺐ ﺗـﻮ ﻧﻴـﺰ اﺳﺘﻘﺮار ﻳﺎﺑﺪ، ﭘﺲ درود ﺑﺮ ﺷﻤﺎ.ﭼﻪ ﻗﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲﺷﻮم اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻢ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻋﺰﻳﺰ اﻋﻢ از ﻣﺮد و زن ﺑـﺮ ﻣﻄﺎﻟـﺐاﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮده، ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺗﺤﻮﻟﻲ در دورن و ﺑﺎﻃﻦ آنﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﺎﺷـﺪ و اﻳـﻦدﮔﺮﮔﻮﻧﻲ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮده، ﺑﻪ ﺑﻬـﺮهﺑـﺮداري و اﺳـﺘﻔﺎدهي ﺟﺪﻳـﺪي درزﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﻳﻞ ﮔﺮدﻧﺪ، آﻧﮕﺎه ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﻣﺒﺎركﺷﺎن از ﺑﺎب ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري، ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖﻫـﺎيﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه و اﺣﺴﺎﺳﺎت و دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎي ﺧـﻮد را ﺻـﺎدﻗﺎﻧﻪ و ﺑـﺎ ﺻـﺮاﺣﺖ ﻧﮕﺎﺷـﺘﻪ و ازﻃﺮﻳﻖ ﭘﺴﺖ ﻳﺎ ﭘﻴﺎم ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه، ﺑﺮاي ﻧﮕﺎرﻧﺪه اﻳﻦ ﺳﻄﻮر ارﺳﺎل ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ از ﻟﻄﻒ آنﻫﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﻧﻤﻮده و ﻏﺎﺋﺒﺎﻧﻪ دﻋﺎﮔﻮي آﻧﺎن ﺑﺎﺷﻢ.از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻣﻄﺎﻟﺐ اﻳﻦ ﻛﺘـﺎب را ﺳـﻮدﻣﻨﺪ ﻧﻤـﻮده و ﺧﺎﻟﺼـﺎﻧﻪ ﺑـﺮاي رﺿـﺎيﺧﻮدش ﻗﺮار دﻫﺪ و ﺑﻪ ﺑﺮادران ﮔﺮاﻣﻲ در »ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻲ« ﺟﺰاي ﺧﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳـﺪ ﻛـﻪ در ﻧﺸﺮ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻫﻤﻜﺎري ﻧﻤﻮدﻧﺪ. دﻋﺎﮔﻮي ﺷﻤﺎ دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ ﻋﺮﻳﻔﻲ ﺑﺮاي ﺣﺴﻦ ﺷﺮوع ﻳﺎدآوري ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻢ:»ﻫﺪف اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻲ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺪف اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛـﻪ از آن در زﻧـﺪﮔﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ«.
14. اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻫﺮﮔﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ﭘﻴﺎﻣﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدم ﻛﻪ در آن ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد:ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ! ﺣﻜﻢ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﺆالﻛﻨﻨﺪه ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﺷﺨﺼﻲ ﻛـﻪ در آﻏﺎز ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد. ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ، ﺳﺆاﻟﺘﺎن را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم دوﺑﺎره آن را ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻴﺪ. وي ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ آﻛﻨﺪه از درد و رﻧﺞ ﮔﻔﺖ: ﺳﻮال واﺿﺢ اﺳﺖ: ﺣﻜﻢ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﭼﻴﺴﺖ؟ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﺪﻫﻢ ﻛـﻪ ﺗﻮﻗـﻊ آن را ﻧﺪاﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ، ﻟـﺬا ﺑـﺎ ﺧﻨـﺪه ﮔﻔـﺘﻢ:ﻣﺴﺘﺤﺐ اﺳﺖ. او ﻓﺮﻳﺎد زد: ﭼﺮا؟ ﻣﻦ ﻋﺮض ﻧﻤـﻮدم: ﻧﻈـﺮ ﺷـﻤﺎ ﭼﻴﺴـﺖ؛ ﻣـﻲﺧـﻮاﻫﻢ درﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻜﺎري ﻧﻤﺎﻳﻢ! ﺟﻮان ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺘﻢ: ﺧُـﺐ، ﭼـﺮاﻗﺼﺪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻛﺮدهاﻳﺪ؟ ﺟﻮان اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: ﭼﻮن ﺷﻐﻠﻲ ﻧﺪارم، ﺑﻴﻜﺎر ﻫﺴﺘﻢ و ﻣـﺮدم ﻣـﺮادوﺳﺖ ﻧﺪارﻧﺪ و اﺻﻼً ﻣﻦ ﻳﻚ اﻧﺴـﺎن ﺷﻜﺴـﺖﺧـﻮرده ﻫﺴـﺘﻢ و... ﺑﻌـﺪ ﺑـﻪ ﺑـﺎزﮔﻮﻧﻤﻮدنداﺳﺘﺎنﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ از ﺷﻜﺴﺖ در زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮداﺧﺖ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ و ﺿﻌﻒ در اﺳـﺘﻔﺎدهاز ﻧﻴﺮوﻫﺎ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲﻫﺎي ﺧﻮﻳﺶ را ﻋﻨﻮان ﻛﺮد ﻛﻪ در واﻗﻊ اﻳـﻦ ﻳـﻚ ﻣﻌﻀـﻞ ﺑـﺰرگ ﺑـﺮاي ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺮدم اﺳﺖ. ﭼﺮا ﻫﺮﻛﺪام از ﻣﺎ ﺧﻮدش را ﺑﺎ دﻳﺪي ﭘﺴﺖ و ﺣﻘﻴﺮ ﻣﻲﻧﮕﺮد!زﻳﺮا ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮدش ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻي ﻗﻠﻪي ﻛﻮه اﻳﺴﺘﺎدهاﻧـﺪ و ﺧـﻮدش را ﻛﻤﺘﺮ از آن ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﺎن ﺑﻪ ﻗﻠﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺣﺪ اﻗﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ آنﻫﺎ ﺑﺎﻻي ﻛﻮه ﺑﺮود.ﻳﻌــــــــﺶ أﺑــــــــﺪ اﻟــــــــﺪﻫﺮ ﺑــــــــﲔ اﳊﻔــــــــﺮ وﻣـــــــــﻦ ﻳﺘﻬﻴـــــــــﺐ ﺻـــــــــﻌﻮد اﳉﺒـــــــــﺎلﻳﻌﻨﻲ: »ﻫﺮﻛﺲ از ﺑﺎﻻرﻓﺘﻦ ﻛﻮهﻫﺎ ﺑﻬﺮاﺳﺪ، ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻣﻴﺎن ﭼﺎﻟﻪﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ«.آﻳﺎ ﻣﻲداﻧﻲ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ از اﻳﻦ ﻛﺘﺎب و ﻳﺎ ﻫـﺮ ﻛﺘـﺎب دﻳﮕـﺮي ﻛـﻪ در ﺑﻌـﺪ ﻣﻬـﺎرتﻫـﺎ وﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ؟ او ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻜﻴﻦ و درﻣﺎﻧﺪهاي اﺳﺖ ﻛـﻪدر ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺶ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺎﻧﻊ اﺳﺖ و ﭼﻨـﻴﻦ ﻣـﻲﮔﻮﻳـﺪ:اﻳﻦ ﺳﺮﺷﺖ و ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ آن ﺑﺰرگ ﺷﺪهام و ﺑـﺮ آن ﻋـﺎدت ﻛـﺮدهام و اﻣﻜـﺎن
15. 31 اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻫﺮﮔﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮدﺗﻐﻴﻴﺮ در آن وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻦ ﻋﺎدت ﻛﺮدهاﻧﺪ؛ ﻣﮕﺮ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ درﺳﺨﻨﻮري ﻣﺜﻞ »ﺧﺎﻟﺪ« ﺑﺎﺷﻢ و ﻳﺎ در ﮔﺸﺎدهروﻳﻲ و ﺑﺸﺎﺷﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ »اﺣﻤﺪ« ﻳﺎ ﭼﻮن »زﻳﺎد« در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟! اﻳﻦ اﻣﺮي ﻣﺤﺎل و ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ.روزي ﺑﺎ ﻳﻚ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻛﻬﻦ ﺳﺎل در ﻳﻚ ﺟﻠﺴﻪ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ اﻫﻞ ﻣﺠﻠﺲ اﻓﺮادﻋﻮام و ﺳﺴﺖﻫﻤﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و اﻳﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻃﺮاف او ﺑﻮدﻧﺪ ﺳـﺨﻨﺎﻧﻲ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧـﻪرد و ﺑﺪل ﻣﻲﻛﺮد. در اﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺨﺼـﻴﺘﻲ ﺑـﺰرگ ﺑﺎﺷـﺪ وﺟـﻮدﻧﺪاﺷﺖ، ﺟﺰ ﻳﻜﻲ از آنﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻬﻮﻟﺖ ﺳﻦ ﺑﻪ او اﺣﺘﺮام ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ. ﺳـﺨﻨﺎنﻛﻮﺗﺎﻫﻲ در اﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ اﻳﺮاد ﻧﻤﻮدم و در ﺧﻼل ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ ﻳﻚ ﻓﺘﻮا از ﺷﻴﺦ ﻋﻼﻣﻪ ﺑﻦ ﺑﺎز ﻧﻴـﺰذﻛﺮ ﻧﻤﻮدم وﻗﺘﻲ از ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻓﺎرغ ﺷﺪم، آن ﺷﻴﺦ از روي اﻓﺘﺨﺎر رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛـﺮد و ﮔﻔـﺖ:ﻣﻦ و ﺷﻴﺦ ﺑﻦ ﺑﺎز ﺑﺎﻫﻢ ﻫﻤﻜﻼس ﺑﻮدﻳﻢ و ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﭘـﻴﺶ در ﻣﺴـﺠﺪ ﺷـﻴﺦ ﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﻦ اﺑﺮاﻫﻴﻢ درس ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ.ﺻﻮرﺗﻢ را ﺑﺮﮔﺮداﻧـﺪم و ﺑـﻪ وي ﻧﻈـﺮي اﻧـﺪاﺧﺘﻢ، اﻧﮕـﺎر ﭼﻬـﺮهي وي ﺑـﺎ داﺷـﺘﻦ اﻳـﻦﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻣﻲدرﺧﺸﻴﺪ و ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ، ﭼﻮن ﻳﻚ ﺑﺎر در ﻃﻮل ﺣﻴـﺎﺗﺶ ﺑـﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻮﻓﻘﻲ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ: اي ﺑﻲﭼﺎره! ﺗﻮ ﭼﺮا ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻦ ﺑﺎز ﻣﻮﻓـﻖ ﻧﺸـﺪي، ﺣـﺎل آن ﻛـﻪ راه را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﭘﺲ ﭼﺮا ﺗﻮ ﺑﻪ آن ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﺮﺳﻴﺪي؟ﭼﺮا آن ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ ﺷﻴﺦ ﺑﻦ ﺑﺎز دار ﻓﺎﻧﻲ را وداع ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ، در ﻓﻘـﺪانوي ﻣﻨﺎﺑﺮ، ﻣﺤﺮابﻫﺎ و ﻣﻜﺘﺐﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ و زاري درﻣﻲآﻳﻨﺪ و روزي ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﻣﻴﺮي، ﺷـﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻧﮕﺮﻳﺪ؛ ﻣﮕﺮ از روي ﻣﺠﺎﻣﻠﻪ ﻳﺎ ﻋﺎدت!ﻫﻤﻪي ﻣﺎ روزي ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﮔﻔﺖ: ﻓﻼﻧﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻴﻢ و ﺑـﺎ ﻓﻼﻧـﻲ ﻫﻤـﺮاه و ﻫﻤﻜـﻼسﺑﻮدﻳﻢ و ﺑﺎ ﻓﻼن ﻫﻢ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻮدﻳﻢ، ﺣﺎل اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜـﻪ اﻓﺘﺨـﺎر آن اﺳـﺖﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﺑﺎﻻي ﻗﻠﻪ ﺑﺮوي. ﭘﺲ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺷﺠﺎع و ﭘﻬﻠﻮان ﺑﺎش و ﺣﺎﻻ ﺗﺼـﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴـﺮ ﺗـﺎﺗﻤﺎم ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎﻳﺖ را در ﺟﻬﺖ ﻣﻔﻴﺪ و ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻛـﺎر ﮔﻴـﺮي، ﺧـﻮدت را ﺑـﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ
16. از زﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ 41ﺑﺮﺳﺎن، ﺗﺮﺷﺮوﻳﻲ را ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ، اﻓﺴﺮدﮔﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺮوﻳﻲ، ﺑﺨﻞ را ﺑﻪ ﺳـﺨﺎوت و ﺑﺨﺸـﺶ،ﺧﺸﻢ را ﺑﻪ ﺑﺮدﺑﺎري و ﻣﺼﺎﻳﺐ را ﺑﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻦ. و اﻳﻤﺎن را اﺳﻠﺤﻪات ﻗﺮار ده و اززﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ، زﻳﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ و زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﻧﻴﺴﺖ، اﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧـﻪﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﺪف دﺳﺖ ﻣﻲﻳﺎﺑﻲ؟ ﭘﺎﺳﺨﺶ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻲ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧـﺎﻃﺮ آن را ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺮدهام، ﭘﺲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎش ان ﺷﺎء اﷲ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺧﻮاﻫﻲ رﺳﻴﺪ. ﺗﻮﺟﻪ: ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎش...»ﭘﻬﻠـﻮان ﻛﺴـﻲ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺗﺼـﻤﻴﻢ ﻣـﻲﮔﻴـﺮد و ﭘﺎﻓﺸـﺎري ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ﺗـﺎ ﻣﻬـﺎرتﻫـﺎ و ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ﺧﻼﻗﻴﺖﻫﺎﻳﺶ را ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ دﻫﺪ و از ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎﻳﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ«.
17. ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻓﺮا ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﻢ؟ ﻣﺮدم ﻏﺎﻟﺒﺎً در اﺳﺒﺎب اﻧﺪوه و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺸﺘﺮك ﻫﺴﺘﻨﺪ. زﻳﺮا ﻫﻤﮕﻲ ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ وﻗﺘﻲ اﻣﻮالﺷﺎن زﻳﺎد ﺷﻮد. ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ وﻗﺘﻲ در ﻛﺎرﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﺗﺮﻗﻲ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ. ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ وﻗﺘﻲ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ روﻳﺸﺎن ﺑﺨﻨﺪد و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎﻳﺸﺎن ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ. در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻫﻤﮕﻲ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻓﻘﺮ و ﻓﺎﻗﻪ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻣﺒﺘﻼ ﺷﻮﻧﺪ. ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ آﻧﮕﺎه ﻛﻪ ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ و ﺑﻲاﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ.ﭘﺲ ﻣﺎداﻣﻲ ﻛﻪ اﻣﻮر اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ، ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ و از روشﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲﻫﺎي ﻣﺎن را ﭘﺎﻳﺪار ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﺎ را ﺑﺮ ﻏﻢﻫﺎ و اﻧﺪوهﻫﺎيﻣﺎن ﭘﻴﺮوز ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﻢ. آري، ﻗﺎﻧﻮن زﻧﺪﮔﻲ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻴﻦ ﺗﻠﺨﻲﻫﺎ و ﺷﻴﺮﻳﻨﻲﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮد. ﻣﻦ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻮاﻓﻖ ﻫﺴﺘﻢ.اﻣﺎ ﭼﺮا ﻣﺎ در ﺑﺴﻴﺎري اوﻗﺎت ﺑﺮاي ﻣﺼﺎﺋﺐ و ﺳﺨﺘﻲﻫﺎ ﺟﺎي ﺑﺰرﮔﺘﺮي از ﺣﺠﻤـﺶ ﺑـﺎزﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؛ و روزﻫﺎﻳﻲ را در ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﺳﭙﺮي ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؛ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻛـﻪ ﻣـﻲﺗـﻮاﻧﻴﻢ ﻏـﻢ واﻧﺪوهﻣﺎن را ﺑﻪ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﺎﻫﺶ دﻫﻴﻢ و ﭼﺮا ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ﺑﺮاي ﭼﻴـﺰي ﻛـﻪ ﺳﺰاوار ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﻧﻴﺴﺖ! ﭼﺮا؟ﺑﺪان ﻛﻪ ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻫﺠﻮم آورده و ﺑﺪون اﺟـﺎزه وارد آن ﻣـﻲﺷـﻮد،وﻟﻲ ﻫﺮ وﻗﺖ دروازه ﻏﻢ ﺑﺎز ﻣﻲﺷﻮد ﻫﺰار راه ﺑﺮاي ﺑﺴﺘﻦ آن ﻧﻴﺰ وﺟـﻮد دارد؛ اﻳـﻦ ﭼﻴـﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ آن را در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻓﺮا ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﻢ.از ﺟﻬﺘﻲ دﻳﮕﺮ، ﭼﻪﻗﺪر اﻧﺴﺎنﻫﺎي ﻣﺤﺒﻮﺑﻲ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﺎ دﻳﺪن آنﻫﺎ ﺷـﺎدﻣﺎنﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻲ آنﻫﺎ اﻧﺲ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ، آﻳﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدهاي ﻛﻪ ﺗـﻮ ﻳﻜـﻲ از آنﻫـﺎ ﺑﺎﺷﻲ؟
18. از زﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ 61ﭼﺮا ﻋﻤﻠﻜﺮد دﻳﮕﺮان ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺘﻲ واﻣﻲدارد و ﺗـﻮ ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل اﻳـﻦ ﻧﻴﺴـﺘﻲ ﻛـﻪ ﻣﺎﻳـﻪ ﺷﮕﻔﺘﻲ دﻳﮕﺮان ﻗﺮار ﮔﻴﺮي! ﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲآﻣﻮزﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻲ.ﭼﺮا وﻗﺘﻲ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﺖ در ﻣﺠﻠﺴﻲ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ، ﻫﻤﻪي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧـﺎﻃﺮ او ﺳـﻜﻮتﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن او ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و از ﺷﻴﻮه ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﺷـﮕﻔﺖ درﻣـﻲآﻳﻨـﺪ، اﻣـﺎ وﻗﺘﻲ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ از ﺗﻮ روي ﻣﻲﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ؟ ﭼﺮا؟ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﺗﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ و از ﻣﺪرك ﻋﻠﻤﻲ ﺑﺎﻻﺗﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﻫﺴـﺘﻲ وﺷﻐﻞ و ﻣﻨﺼﺐ ﺑﺮﺗﺮي در اﺧﺘﻴﺎر داري؟ ﭘﺲ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﭼﺮا او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺧـﻮدﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ، اﻣﺎ ﺗﻮ از آن ﻋﺎﺟﺰ ﻫﺴﺘﻲ؟ ﭼﺮا ﻓﺮزﻧﺪان ﻓـﻼن ﭘـﺪر، او را دوﺳـﺖ دارﻧـﺪ و ﺑـﻪﻫﻤﺮاﻫﻲ او در دﻳﺪ و ﺑﺎزدﻳﺪﻫﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، وﻟﻲ ﻓﺮزﻧﺪان ﭘﺪري دﻳﮕﺮ از او رويﮔـﺮدانﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ذﻛﺮ اﻧﻮاع ﻋﺬرﻫﺎ و ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎ از ﻫﻤﺮاﻫﻲ او ﭘﻮزش ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ. ﭼـﺮا؟ آﻳـﺎ ﻫـﺮدوﭘﺪر ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ اﻳﻦ ﭼﺮا و آن ﭼﺮا؟ در اﻳـﻦ ﻛﺘـﺎب ﭼﮕـﻮﻧﮕﻲ ﺑﻬـﺮهﺑـﺮدن از زﻧـﺪﮔﻲ را ﻳـﺎدﻣﻲﮔﻴﺮﻳﻢ. روشﻫﺎي ﺟﺬب ﻣﺮدم، اﻳﺠﺎد ﺗﺄﺛﻴﺮ در آنﻫﺎ، ﺗﺤﻤﻞ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت آنﻫـﺎ، ﺗﻌﺎﻣـﻞ ﺑـﺎ اﻓﺮاد ﺳﺨﺖﻣﺰاج و ﺑﺪاﺧﻼق و... را ﻳﺎد ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﻢ. ﭘﺲ درود ﺑﺮ ﺷﻤﺎ...»ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﺸـﻒ ﻛﻨـﻲ ﻛـﻪ ﻣـﺮدم دوﺳـﺖ دارﻧـﺪ؛ ﺑﻠﻜـﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻬﺎرتﻫﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﻴﺮي ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ آنﻫﺎ را ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻲ«.
19. ﭼﺮا ﻣﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻬﺎرتﻫﺎ ﻣﻲﮔﺮدﻳﻢﻣﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻓﻘﻴﺮﻧﺸﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ رﻓﺘﻢ، ﭘﺲ از اﻳـﺮاد ﺳـﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻳﻜـﻲ ازاﺳﺎﺗﻴﺪ ﻛﻪ از ﺧﺎرج ﻣﻨﻄﻘﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد، ﻧﺰد ﻣﻦ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: از ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ در ﺗﻜﻔﻞ وﻧﮕﻬﺪاري ﺑﻌﻀﻲ از ﻃﻼب ﻫﻤﻜﺎري ﻧﻤﺎﻳﻲ. ﻣﻦ ﻋـﺮض ﻛـﺮدم: ﻳﻌﻨـﻲ ﭼـﻪ؟ ﻣﮕـﺮ ﻣـﺪارسدوﻟﺘﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت راﻳﮕﺎن ﻛﺎر ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ؟ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮا؛ اﻣﺎ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﺗﺤﺼﻴﻼت داﻧﺸﮕﺎﻫﻲ آنﻫﺎرا ﻣﺴﺎﻋﺪت ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ. ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﺤﺼﻴﻞ در داﻧﺸﮕﺎه دوﻟﺘﻲ راﻳﮕﺎن اﺳـﺖ؛ ﺣﺘـﻲ ﺑـﻪ آنﻫـﺎ ﺣﻘﻮق ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.وي اﻓﺰود: ﻣﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﻢ: ﻧﺰد ﻣﺎ داﻧـﺶآﻣـﻮزاﻧﻲ وﺟـﻮددارﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻮن از دوره دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﻣﻲﺷـﻮﻧﺪ99% آنﻫـﺎ، از ﭼﻨـﺎن ذﻛـﺎوت وﻫﻮش ﻓﻮق اﻟﻌﺎدهاي ﺑﺮﺧﻮردار ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻴﻦ ﻛﻞ اﻣﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺮاي آﻧـﺎن ﻛـﺎﻓﻲﻫﺴﺘﻨﺪ؛ اﻣﺎ وﻗﺘﻲ از دوره دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﺮاي اداﻣـﻪﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻪ ﺧﺎرج از روﺳﺘﺎيﺷﺎن ﺑﺮوﻧﺪ و ﻋﻠﻮم ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ از ﻗﺒﻴﻞ: ﭘﺰﺷﻜﻲ، ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ، دﻳﻦ وﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ و... را ﻓﺮا ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ، ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﺷـﺎن از رﻓـﺘﻦ آنﻫـﺎ ﻣﻤﺎﻧﻌـﺖ ﻧﻤـﻮده و ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﻧﺪهاﻳﺪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ، ﻟﺬا ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ و ﭼﻮﭘﺎﻧﻲ ﻛﻨﻴﺪ.ﻣﻦ ﻧﺎﺧﻮد آﮔﺎه ﻓﺮﻳﺎد زدم: ﭼﻮﭘﺎﻧﻲ! ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻪ ﭼﻮﭘﺎﻧﻲ و اﻛﻨﻮن ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن ﻧﺰد ﭘﺪرانﺷﺎنﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭼﻮﭘﺎﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ازدواج ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻲ ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ و آنﻫـﺎﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻴﻮه ﭘﺪرانﺷﺎن رﻓﺘﺎر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺷﻐﻞ ﭼﻮﭘﺎﻧﻲ را ﺑﺮﻣﻲﮔﺰﻳﻨﻨﺪ! ﻣﻦ ﮔﻔـﺘﻢ راه ﺣﻞ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻴﺴﺖ؟ﮔﻔﺖ: راه ﺣﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﭘﺪرانﺷﺎن را ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺪام ﻳﻚ ﭼﻮﭘﺎن ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨـﻴﻢ ﺗـﺎ او راﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﺒﻠﻐﻲ اﻧﺪك ﻛﻪ ﺗﻮﺳـﻂ ﻣـﺎ ﺟﻤـﻊآوري ﺷـﺪه اﺳـﺖ، اﺳـﺘﺨﺪام ﻧﻤﺎﻳـﺪ و ﭘﺴـﺮﻧﺎﺑﻐﻪاش از ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎ و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دارد اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ و ﻧﻴﺰ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻓﺮزﻧﺪش را ﺗﺎ اﻳﻦﻛﻪ ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ. ﺑﺎز آن اﺳﺘﺎد ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﺣـﺮاماﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎ و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎي ﻓﻄﺮي در ﺳﻴﻨﻪي ﺻﺎﺣﺒﺎنﺷـﺎن ﺑﻤﻴـﺮد، در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ
20. از زﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ 81ﺑﺮاي آن ﺣﺴﺮت ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ. ﺑﻌﺪ از آن در ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪم و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠـﻪ رﺳـﻴﺪم ﻛـﻪ اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﻠﻪ ﺑﺮﺳﻴﻢ، ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻬﺎرتﻫﺎ را دﻧﺒﺎل ﻛﺮده و آنﻫﺎ را ﻛﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ.آري! ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﻢ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﻣﻮﻓﻖﺷﺪﮔﺎن را ﺑﻴﺎﺑﻲ اﻋـﻢ از اﻳـﻦ ﻛـﻪ درﻋﻠﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ دﻋﻮت ﻳﺎ ﺳﺨﻨﻮري، اﻗﺘﺼﺎد، ﻃﺐ، ﻫﻨﺪﺳﻪ و ﻳﺎ ﻛﺴﺐ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ در ﻣﻴﺎن ﻣـﺮدمو اﻳﻦ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺧﺎﻧﻮادهاش ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﻣﺎﻧﻨﺪ: ﭘﺪر ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎ ﻓﺮزﻧـﺪاﻧﺶ،ﻳﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮش ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑـﻪ دﺳـﺖ آورده اﺳـﺖ، ﻣﺎﻧﻨـﺪﺷﺨﺺ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن و دوﺳﺘﺎﻧﺶ – ﻫﺪف ﻣﻦ اﻓﺮاد ﻣﻮﻓﻖ اﺳﺖ ﻧـﻪ ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺎﭘﺸﺘﻮاﻧﻪ و ﺑﺎزوي دﻳﮕﺮان ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪاﻧﺪ – ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺤﺪي ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﻢ اﮔﺮ ﻳﻜـﻲ از اﻳـﻦﻫـﺎ راﺑﻴﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪاي از ﻣﻮﻓﻘﻴﺖﻫﺎ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ – داﻧﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮدآﮔـﺎه – ﺑـﻪﻣﻤﺎرﺳﺖ و ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﺑﻪ وﺳـﻴﻠﻪي آن ﺗﻮاﻧﺴـﺘﻪاﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ و ﭘﻴﺮوزي دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ.ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺮدم ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺳﺮﺷـﺖ و ﻃﺒﻴﻌـﺖ ﺧـﻮﻳﺶ ﺑـﻪ ﻛﺴـﺐ ﻣﻬـﺎرتﻫـﺎي ﻫﺪﻓﻤﻨـﺪ وﻣﻮﻓﻘﻴﺖآﻣﻴﺰ ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺮدم ﻣﻬﺎرتﻫﺎ و ﺧﻼﻗﻴﺖﻫﺎﻳﻲ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ و آنﻫـﺎ رااﻋﻤﺎل ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ، ﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ از اﻳﻦ اﻓـﺮاد ﻣﻮﻓـﻖ ﺑﺤـﺚﻛﺮده، زﻧﺪﮔﻲ آنﻫﺎ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و روش و ﺷﻴﻮهي آنﻫﺎ را ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻴﻢﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪهاﻧﺪ و آﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻋﻴﻦ راه و روش آنﻫـﺎ را ﻃـﻲ ﻧﻤـﺎﻳﻴﻢ و ﻣﺎﻧﻨﺪ آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺮﺳﻴﻢ؟ﭼﻨﺪي ﭘﻴﺶ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺟﻬﺎن ﺟﻨﺎب ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻴﻤﺎن راﺟﺤﻲ ﺑﺮﺧـﻮرد ﻧﻤـﻮدم،وي را داراي ﺗﻔﻜﺮ اﺳﺘﻌﺎﻟﻲ و در اﺧﻼق ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﻮﻫﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ، ﻓﺮدي ﻛﻪ ﺻـﺎﺣﺐ ﻣﻴﻠﻴﺎردﻫـﺎﭘﻮل و ﻣﺎﻟﻚ ﻫﺰاران ﻗﻄﻌﻪ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮده و ﻫـﺰاران ﻳﺘـﻴﻢ را ﻛﻔﺎﻟـﺖ وﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ ﻧﻤﻮده اﺳـﺖ، ﻣـﺮدي در اوج ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖ و ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ، از ﻧﺨﺴـﺘﻴﻦ دوران زﻧـﺪﮔﻲﺧﻮﻳﺶ، ﻳﻌﻨﻲ از ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ در آن زﻣﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻤـﻮم ﻣـﺮدم ﺑـﻮد وﺟﺰ ﺧﻮراك و ﻛﻔﺎف روزاﻧﻪاش ﭼﻴﺰي دﻳﮕﺮ در ﺑﺴﺎط ﻧﺪاﺷﺖ و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﻳﻦ ﻣﻘﺪار را ﻫـﻢ
21. 91 ﭼﺮا ﻣﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻬﺎرتﻫﺎ ﻣﻲﮔﺮدﻳﻢﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآورد ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻲ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﺮدم را ﺗﻤﻴﺰ ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺎﻳﺤﺘﺎج زﻧﺪﮔﻲاش را ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﺪ و ﮔﺎﻫﻲ ﺷﺐ و روز در ﻣﻐﺎزه و ﺻﺮاﻓﻲ ﺧﻮد ﻛﺎر ﻣﻲﻛﺮد.وي ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در اﺑﺘﺪا در داﻣﻨﻪي ﻛﻮه ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﻫﻤﻮاره ﺑـﺎﻻ ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻪي ﺗﺮﻗﻲ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ رﺳﻴﺪ.ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻬﺎرتﻫﺎ و ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻴﺪم و ﭼﻨﻴﻦ درﻳﺎﻓﺘﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺴـﻴﺎري از ﻣـﺎاﻳﻦ ﻣﻬﺎرتﻫﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ آنﻫﺎ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ و اﺳـﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤـﻮده و در اﻳـﻦ راﺳـﺘﺎ ﺛﺎﺑﺖﻗﺪم ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﺑﺎﺷﻴﻢ.آري، اﻣﺮ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻣﺎ را وادار ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻬﺎرتﻫﺎ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ، اﻳـﻦ اﺳـﺖ ﻛـﻪﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺎ داراي ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎي ﻓﻄﺮي و ﺧﺪادادي ﻣﻲﺑﺎﺷﻴﻢ؛ اﻣﺎ از آنﻫﺎ ﻏﺎﻓﻞ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﻳـﺎدر رﺷﺪ و ﺑﺎروري آنﻫﺎ ﺗﻼش ﻧﻤﻲﻛﻨـﻴﻢ، ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻗـﺪرت ﺳـﺨﻨﻮري، اﻧﺪﻳﺸـﻪ ﺗﺠـﺎري، ﻳـﺎ ذﻛﺎوت ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ و ﻏﻴﺮه.ﮔﺎﻫﻲ ﺧﻮد ﻓﺮد، اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎ را ﻛﺸﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ، اﻣﺎ ﮔﺎﻫﻲ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮادي دﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨـﺪاﺳﺘﺎد، ﻣﺴﺌﻮل، ﻣﺮﺑﻲ، ﻳﺎ ﺑﺮادر ﺧﻴﺮﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺸﻒ ﺷﺪه و ﻣﺎ ﺑـﻪ آنﻫـﺎ ﭘـﻲ ﻣـﻲﺑـﺮﻳﻢ، وﻟـﻲاﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪك اﻧﺪ و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﻳﻦ اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎي ﺑﺎﻟﻘﻮه در درون ﻓﺮد ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺷﺪه )وﺑﻪ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ( ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ آنﻫﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﻤﻨـﺪيﻫﺎﻳﺸـﺎن در ﻧﻄﻔﻪ ﺧﻔﻪ ﻣﻲﺷﻮد.ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺎ ﻳﻚ رﻫﺒﺮ، ﺧﻄﻴﺐ، داﻧﺸﻤﻨﺪ و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﻳـﺎ ﭘـﺪري دﻟﺴﻮز را از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻴﻢ.ﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻬﺎرتﻫﺎي وﻳﮋه و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاي را ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺮﺧـﻲ از آنﻫـﺎ ﻧـﺰدﺗﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎدآوري ﻣﻲﻛﻨـﻴﻢ و اﮔـﺮ ﺑﺨﺸـﻲ را از دﺳـﺖدادهاي ﺗـﻮ را ﺑـﻪ آن ﺗﻤـﺮﻳﻦ ﻣﻲدﻫﻴﻢ، ﭘﺲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ. ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ!
22. از زﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ 02»وﻗﺘﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﺎﻻي ﻛﻮه ﺑﺮوي، ﺑﻪ ﻗﻠﻪ ﺑﻨﮕﺮ و ﺑﻪ ﺗﺨﺘـﻪ ﺳـﻨﮓﻫـﺎي ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧـﺖ ﺗﻮﺟـﻪﻣﻜﻦ، ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎي ﻣﺤﻜﻢ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﺮو و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﻬﺶ و ﭘـﺮش ﺣﺮﻛـﺖ ﻧﻜـﻦ ﻛـﻪ ﻣﺒﺎدا ﭘﺎﻳﺖ ﺑﻠﻐﺰد«.
23. ﺧﻮدت را ﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮﺑﺎ ﻳﻚ ﻓﺮدي ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل ﻋﻤﺮ دارد، وي را در ﻳﻚ اﺳﻠﻮب، ﻣﻨﻄﻖ و ﺗﻔﻜـﺮﻣﺸﺨﺼﻲ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ و ﺑﺎز وﻗﺖ دﻳﮕﺮي ﺑﺎ او ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ ﺳﻲ ﺳﺎﻟﮕﻲ رﺳـﻴﺪه اﺳـﺖ؛اﻣﺎ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎﻳﺶ ﻋﻴﻦ زﻣﺎن ﺳﺎﺑﻖ )ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﻲاش( ﺑﻮده و در آن ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺸـﺮﻓﺘﻲﻧﻜﺮده اﺳﺖ! در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺎ اﻓﺮاد دﻳﮕﺮي ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻲ و درﻣﻲﻳـﺎﺑﻲ ﻛـﻪ از زﻧـﺪﮔﻲ ﺧـﻮﻳﺶاﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮدهاﻧﺪ؛ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﻫﺮ روز از روز ﻗﺒﻞﺷﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﺗﺮﻗﻲ ﻛﺮدهاﻧﺪ. ﺑﻠﻜﻪ ﻫـﺮﻟﺤﻈﻪاي ﻛﻪ ﻣﻲﮔﺬرد در اﻣﻮر دﻳﻨﻲ ﻳﺎ دﻧﻴﻮي ﺑﺎﻻ ﻣﻲروﻧﺪ، اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ اﻧﻮاع ﻣﺮدم را در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺸﻨﺎﺳﻲ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ در اﺣﻮال و ﻧﮕﺮشﻫﺎي آنﻫﺎ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﻢ.ﻣﺜﻼً ﺷﺒﻜﻪﻫﺎي ﻣﺎﻫﻮارهاي را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار دﻫﻴﻢ، ﺑﺮﺧـﻲ از ﻣـﺮدم ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎﻳﻲ رادﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ ﻓﻜﺮي رﺷﺪ ﻛﺮده و ذﻛﺎوت و ﺗﻴﺰﻫﻮﺷﻲ آنﻫﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ودر ﺧﻼل ﭘﻲﮔﻴﺮي ﮔﺰارشﻫﺎي ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ، از اﻃﻼﻋﺎت دﻳﮕـﺮان اﺳـﺘﻔﺎده ﻣـﻲﻛﻨﻨـﺪ و ﺑـﺪﻳﻦﺷﻜﻞ در ﻃﻮل ﺑﺤﺚﻫﺎي آﻧﺎن ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻳﺒﺎﻳﻲ از ﻗﺒﻴﻞ: زﺑـﺎن، ﻓﻬـﻢ، ﺳـﺮﻋﺖ اﻧﺪﻳﺸـﻪ وﺣﺎﺿﺮﺟﻮاﺑﻲ، ﻗﺪرت ﻣﻨﺎﻇﺮه، و ﺷﻴﻮهﻫﺎي ﺧﺎﻣﻮشﻛﻨﻨـﺪه و ﻗـﺎﻧﻊﻛﻨﻨـﺪهي ﻃـﺮف ﻣﻘﺎﺑـﻞ را ﻛﺴﺐ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.اﻣﺎ دﻳﮕﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﺮﻳﺎلﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ از ﻳﻚ داﺳﺘﺎن ﻋﺎﺷـﻘﻲ ﺑـﻲارزش، ﻳـﺎﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻋﺎﻃﻔﻲ، ﻳﺎ ﻳﻚ ﻓﻴﻠﻢ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨـﺪ و ﻧﻤﺎﻳـﺎﻧﮕﺮ ﻓـﻴﻠﻢﻫـﺎيﻓﺮﺿﻲ و ﺑﻲارزﺷﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﻧﺪارﻧﺪ. ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎ و ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ده ﺳﺎل،ﺣﺎل ﺷﺨﺺ اول و ﺣﺎل ﺷﺨﺺ دوم را ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﻢ، ﻛﺪاﻣﻴﻚ در ﻛﺴﺐ ﻣﻬﺎرتﺷﺎن،در ﻗﺪرت درك ﻣﻄﺎﻟﺐ، در ﺗﻮﺳﻌﻪي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، در ﻗﺪرت ﺑﺮ ﻗﺎﻧﻊﺳﺎﺧﺘﻦ اﻓﺮاد، در اﺳـﻠﻮب ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ رﺧﺪادﻫﺎ و ﺣﻮادث ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ؟ﻗﻄﻌﺎً اوﻟﻲ؛ زﻳﺮا ﺷﻴﻮه اوﻟﻲ را ﻣﺘﻔﺎوت از ﺷﻴﻮه دوﻣﻲ ﻣﻲﺑﻴﻨـﻲ، ﭼـﻮن اﺳـﺘﻨﺎدات اوﻟـﻲﺑﺮاﺳﺎس ﻧﺺ ﺷﺮﻋﻲ ﺑﻮده و ﺑﺎ ﻣﻮازﻳﻦ ﻋﻘﻠﻲ و ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ دارد. وﻟﻲ دوﻣﻲﺑﻪ اﻗﻮال ﺑﺎزﻳﮕﺮان، ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان و ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن اﺳﺘﻨﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از آنﻫﺎ در ﻃـﻲ
24. از زﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ 22ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: اي ﺑﻨﺪهي ﻣﻦ! ﺗﻮ ﺗﻼش ﻛﻦ و ﻣـﻦ ﻧﻴـﺰ ﺑـﺎ ﺗـﻮ ﺗـﻼشﻣﻲﻛﻨﻢ! در اﻳﻦ وﻗﺖ ﻣﺎ وي را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮدﻳﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ آﻳﻪاي ﻧﻴﺴﺖ. آﻧﮕﺎه ﭼﻬﺮهاش ﻋـﻮضﺷﺪه و ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﻣﻦ در اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت اﻧﺪﻳﺸﻴﺪم و ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ اﻳﻦ ﻳﻚ ﺿﺮب اﻟﻤﺜﻞ ﻣﺼﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﻳﺎلﻫﺎ در ذﻫﻦ وي ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ! آري، از ﻛﻮزه ﻫﻤﺎن ﺗﺮاود ﻛﻪ در اوﺳﺖ.اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ دﻳﮕﺮي ﻧﮕﺎه ﻛﺮده و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻛﻨﻨـﺪﮔﺎن روزﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎ و ﻣﺠـﻼت را ﻣـﻮردﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار دﻫﻴﻢ! ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﭼـﻪ ﺗﻌـﺪاد ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ اﺧﺒـﺎر ﻣﻔﻴـﺪ و اﻃﻼﻋـﺎتﺳﻮدﻣﻨﺪي ﻛﻪ در ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و رﺷﺪ ﻣﻬﺎرتﻫﺎ و اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎتﺷﺎن ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﺪ، اﻫﺘﻤـﺎمﻣﻲورزﻧﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻪ ﺗﻌﺪادي از اﻧﺴﺎنﻫﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛـﻪ ﺗﻮﺟـﻪ آنﻫـﺎ ﻓﻘـﻂ ﺑـﻪ اﺧﺒـﺎرورزﺷﻲ و ﻫﻨﺮي اﺳﺖ، ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ در ﻧﺸﺮ ﺻﻔﺤﺎت ورزﺷﻲ و ﻫﻨﺮي ﺑـﺎﻫﻢ ﺑـﻪرﻗﺎﺑﺖ ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ، ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮرت ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺠﺎﻟﺴﻲ ﻛـﻪ ﻣـﺎ ﺗﺸـﻜﻴﻞ ﻣـﻲدﻫـﻴﻢ و اوﻗـﺎﺗﻲ ﺻﺮف ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ.ﻟﺬا اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ رﻫﺒﺮ ﺑﺎﺷﻲ ﻧﻪ زﻳﺮ دﺳﺖ، ﭘﺲ در ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻣﻬﺎرتﻫﺎ ﺣﺮﻳﺺ ﺑﺎش و ﻫﺮﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦ آنﻫﺎ را ﻛﺴﺐ ﻛﻦ. ﻧﻤﻮﻧﻪ: ﻋﺒﺪاﷲ ﺷﺨﺺ ﭘﺮﺗﻼﺷﻲ ﺑﻮد، اﻣﺎ در ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻬﺎرتﻫﺎ ﻧﻘﺺ داﺷﺖ.روزي ﺟﻬﺖ اداي ﻧﻤﺎز ﻇﻬﺮ از ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻴﺮون آﻣﺪ. ﻣﺤﺒﺖ و ﻋﻼﻗﻪ ﻧﻤـﺎز، او را ﺑﻴـﺮونآورده و ﺗﻌﻈﻴﻢ و اﺣﺘﺮام دﻳﻦ وي را ﺗﺤﺮﻳـﻚ ﻛـﺮده ﺑـﻮد، ﮔـﺎمﻫـﺎﻳﺶ را ﺑـﺎ ﺷـﺘﺎب زﻳـﺎد ﺑﺮﻣﻲداﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﻗﺒﻞ از رﺳﻴﺪن او ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻤﺎز اﻗﺎﻣﻪ ﺷﻮد.در ﻣﺴﻴﺮ راﻫﺶ درﺧﺖ ﻧﺨﻠﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻻي آن ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻛﺎر ﻣﺸـﻐﻮلاﺻﻼح درﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﻮد. ﻋﺒﺪاﷲ از اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﺑﻲﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد، ﺷﮕﻔﺖزدهﺷﺪ! اﻧﮕﺎر اذان را ﻧﺸﻨﻴﺪه و در اﻧﺘﻈﺎر اﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎز ﻧﻴﺴـﺖ! ﻟـﺬا از روي ﺧﺸـﻢ ﻓﺮﻳـﺎد زد: ﺑﻴـﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ وﻗﺖ ﻧﻤﺎز اﺳﺖ. آن ﻓﺮد در ﻛﻤﺎل ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺟﻮاب داد: ﺧﺐ، ﺑﺎﺷﻪ.
25. 32 ﺧﻮدت را ﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮ ﺑﺎز ﻋﺒﺪاﷲ اﻓﺰود: ﻋﻠﺠﻪ ﻛﻦ اي ﺧﺮ! ﻧﻤﺎزت را ﺑﺨﻮان!آن ﻣﺮد ﻓﺮﻳﺎد زد: ﻣﻦ ﺧﺮم! ﺳﭙﺲ ﺷﺎﺧﻪاي از آن درﺧﺖ ﺑﺮﻳﺪ و ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻋﺒﺪاﷲرا ﺑﺎ آن ﺑﺸﻜﻨﺪ. ﻋﺒﺪاﷲ ﭼﻬﺮهاش را ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﻋﺒـﺎﻳﺶ ﭘﻮﺷـﺎﻧﺪ ﺗـﺎ آن ﻣـﺮد او را ﻧﺸﻨﺎﺳـﺪ ودوان دوان ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺴﺠﺪ ﻓـﺮار ﻛـﺮد. آن ﺷـﺨﺺ ﺧﺸـﻤﮕﻴﻦ از ﻧﺨـﻞ ﭘـﺎﻳﻴﻦ آﻣـﺪ و ﺑـﻪﺧﺎﻧﻪاش رﻓﺖ و ﻧﻤﺎزش را ﺧﻮاﻧﺪ و اﻧﺪﻛﻲ آرام ﺷﺪ. دوﺑـﺎره ﺑـﻪ ﺳـﻮي ﻧﺨﻠـﺶ رﻓـﺖ ﺗـﺎﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه ﻛﺎرش را ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ. وﻗﺖ ﻧﻤﺎز ﻋﺼﺮ داﺧﻞ ﺷـﺪ و ﻋﺒـﺪاﷲ دوﺑـﺎره ﺑـﻪ ﻃـﺮفﻣﺴﺠﺪ رﻓﺖ و از ﻛﻨﺎر ﻧﺨﻞ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎز آن ﺷﺨﺺ را ﺑﺮ ﺑﺎﻻي آن درﺧﺖ دﻳﺪ. اﻳﻦ ﺑـﺎرروش ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺧﻮﻳﺶ را ﻋﻮض ﻧﻤﻮد. ﮔﻔﺖ: اﻟﺴﻼم ﻋﻠـﻴﻜﻢ. ﺣـﺎل ﺷـﻤﺎ ﭼﻄـﻮر اﺳـﺖ؟ آن ﺷﺨﺺ ﮔﻔﺖ: »اﻟﺤﻤﺪ ﷲ ﺧﻮﺑﻢ«. ﻋﺒﺪاﷲ ﮔﻔﺖ: »ﻣﮋده ﺑﺪه« ﻣﺤﺼﻮل اﻣﺴﺎل ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ؟وي ﮔﻔﺖ: اﻟﺤﻤﺪ ﷲ، ﻋﺒﺪاﷲ اﻓﺰود: ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗـﻮ را ﻣﻮﻓـﻖ ﺑـﺪارد و در روزﻳـﺖ ﺑﺮﻛـﺖﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ و ﺗﻮ را از ﭘﺎداش ﻛﺎر و زﺣﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺖ ﻣﻲﻛﺸﻲ ﻣﺤﺮوم ﻧﺴـﺎزد،آن ﻣﺮد ﺑﺎ اﻳﻦ دﻋﺎ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪ و آﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ. و ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﮔﻔﺖ، ﺑﺎز ﻋﺒـﺪاﷲ اداﻣـﻪ داد،ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﺳﺎﻟﻢ ﻧﮕﻪ دارد، ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺷﺪت ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ اذان ﻋﺼﺮ ﻧﺸﺪهاي! اذانﻋﺼﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و وﻗﺖ اﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎز ﻓﺮا رﺳﻴﺪه اﺳـﺖ. ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﭘـﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴـﺎﻳﻲ ﺗـﺎاﻧﺪﻛﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ و ﻧﻤﺎز را ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻋﺖ ادا ﻛﻨـﻲ، و ﺑﻌـﺪ از ﻧﻤـﺎز، ﻛـﺎرت را ﺑـﻪ ﭘﺎﻳـﺎنﺑﺮﺳﺎﻧﻲ. آن ﺷﺨﺺ ﮔﻔﺖ: إن ﺷﺎء اﷲ، إن ﺷﺎء اﷲ و ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﺎ ﻧﺮﻣﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣـﺪ، ﺳـﭙﺲ ﺑـﻪﺳﻮي ﻋﺒﺪاﷲ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و از ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﺑﺎ او ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﺑـﺎاﻳﻦ اﺧﻼق زﻳﺒﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري ﻣﻲﻛﻨﻢ، اﻣﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ وﻗﺖ ﻇﻬﺮ از ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﮔﺬﺷـﺖ، ﻛـﺎش او را ﻣﻲدﻳﺪم ﺗﺎ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادم ﻛﻪ ﺧﺮ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ! ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي»ﺷﻴﻮه ﺑﺮﺧﻮرد و ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺗﻮ در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ دﻳﮕﺮان، روش ﺑﺮﺧﻮرد ﻣـﺮدم را ﺑـﺎ ﺗـﻮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ«.
26. آب رﻓﺘﻪ ﺑﺎز ﻧﮕﺮدد ﺑﻪ ﺟﻮيﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺮدم آن ﺧﺼﻠﺖﻫﺎ و ﻋﺎدات ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣـﻲﺷـﻤﺎرﻧﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺎ آن ﺑـﺰرگﺷﺪهاﻧﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ آنﻫﺎ را، ﺑﺎ آن ﺧﻮ و ﺧﺼﻠﺖ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و در اذﻫﺎنﺷﺎن ﺗﺼـﻮﻳﺮي ازآﻧﺎن ﺑﺮاﺳﺎس آن ﻋﺎدات و ﺧﺼﺎﻳﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ و اﻳﻦ ﻋﺎدات را ﻳﻚ اﻣﺮ ﻓﻄـﺮي ﻣـﻲداﻧﻨـﺪ ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺗﺒﺪﻳﻞ آن اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ.ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ درازي ﻗﺪ ﻳﺎ رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪهاﻧﺪ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋـﺎداتﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ؛ زﻳﺮا ﺗﻐﻴﻴﺮ آن را ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲداﻧﻨﺪ، وﻟﻲ اﻓﺮاد زﻳﺮك ﻣﻲداﻧﻨﺪﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖﻫﺎ آﺳﺎنﺗﺮ از ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻟﺒﺎسﻫﺎﺳـﺖ! زﻳـﺮا ﺳﺮﺷـﺖﻫـﺎي ﻣـﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ ﺷـﻴﺮرﻳﺨﺘﻪﺷﺪهاي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻊآوري آن ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻠﻜﻪ آن در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﺎﺳﺖ. و ﺣﺘـﻲﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ روشﻫﺎي ﻣﺸﺨﺼﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖﻫﺎي ﻣﺮدم و ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻜﺮ و اﻧﺪﻳﺸـﻪ آنﻫـﺎ را ﻋـﻮض ﻛﻨﻴﻢ و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ..! ﺑﻪ داﺳﺘﺎن زﻳﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮ ﻓﻜﺮ و اﻧﺪﻳﺸﻪ اﻓﺮاد ﻓﺎﻳﻖ آﻣﺪ:اﺑﻦ ﺣﺰم در ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺑﻪ ﻧﺎم »ﻃﻮق اﻟﺤﻤﺎﻣﺔ« ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: در اﻧﺪﻟﺲ ﺗـﺎﺟﺮ ﻣﺸـﻬﻮري ﺑـﻮد.ﺑﻴﻦ وي و ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﺗﺠﺎر ﺷﻬﺮ رﻗـﺎﺑﺘﻲ درﮔﺮﻓـﺖ. آنﻫـﺎ از دﺳـﺖ او ﻋﺼـﺒﺎﻧﻲ ﺷـﺪه وﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ آزارش دﻫﻨﺪ. ﻳﻚ روز ﺻﺒﺢ وي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺎس و ﻋﻤﺎﻣـﻪاي ﺳـﻔﻴﺪﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺠﺎري ﺧﻮدش ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. اوﻟﻴﻦ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺎ او ﻣﻼﻗﺎت ﻧﻤـﻮد وﺑﻪ او ﺧﻮشآﻣﺪ ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻋﻤﺎﻣﻪاش ﻧﻈﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: ﭼـﻪ ﻋﻤﺎﻣـﻪ زردرﻧـﮓزﻳﺒﺎﻳﻲ اﺳﺖ! ﺗﺎﺟﺮ ﮔﻔﺖ: ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻛﻮر ﺷﺪهاﻧﺪ؟ اﻳﻦ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺳﻔﻴﺪ اﺳـﺖ. آن ﻓـﺮد ﮔﻔـﺖ: ﺧﻴﺮ زردرﻧﮓ اﺳﺖ. زردرﻧﮓ، اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ. ﺗﺎﺟﺮ از وي ﺟﺪا ﺷﺪه و ﺑﻪ راﻫﺶ اداﻣﻪ داد.ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻲ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺎﺟﺮ دوم ﺑﺎ او ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد. ﭘﺲ از اﺣﻮالﭘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﺎﻣـﻪاشﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: اﻣﺮوز ﭼﻪ ﻟﺒﺎسﻫﺎي زﻳﺒﺎﻳﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪهاي؟ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻋﻤﺎﻣـﻪﺳﺒﺰرﻧﮓ ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺒﺎ ﺷﺪهاي. ﺗﺎﺟﺮ ﮔﻔﺖ: آﻗﺎ! اﻳﻦ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺳﻔﻴﺪ اﺳﺖ. آن ﺷﺨﺺ ﮔﻔﺖ: ﺧﻴﺮﺳﺒﺰرﻧﮓ اﺳﺖ، ﺗﺎﺟﺮ ﮔﻔﺖ: آﻗﺎ ﺳﻴﺪ اﺳﺖ. از ﻣـﻦ دور ﺷـﻮ. ﺗـﺎﺟﺮ ﻣﺴـﻜﻴﻦ و ﺑﻴﭽـﺎره ﺑـﻪ
27. 52 آب رﻓﺘﻪ ﺑﺎز ﻧﮕﺮدد ﺑﻪ ﺟﻮيراﻫﺶ اداﻣﻪ داد، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ و ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪي ﻋﻤﺎﻣﻪاش ﻛـﻪﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪاش آوﻳﺰان ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻔﻴﺪ اﺳﺖ. ﺑـﻪ ﻣﻐـﺎزهاش رﺳـﻴﺪ و ﻗﻔﻞ آن را ﺣﺮﻛﺖ داد ﺗﺎ ﺑﺎزش ﻛﻨﺪ.ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺎﺟﺮ ﺳﻮم از راه رﺳﻴﺪ. و ﮔﻔـﺖ: ﻓﻼﻧـﻲ اﻣـﺮوز ﺻـﺒﺢ ﭼـﻪﻗـﺪر زﻳﺒـﺎ ﺷـﺪهاي. ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻟﺒﺎسﻫﺎي زﻳﺒﺎ و اﻳﻦ ﻋﻤﺎﻣﻪي آﺑﻲ زﻳﺒﺎﻳﻲات را ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ.ﺗﺎﺟﺮ ﺑﻪ ﻋﻤﺎﻣﻪاش ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ از رﻧﮕﺶ ﻣﻄﻤـﺌﻦ ﮔـﺮدد و ﺳـﭙﺲ ﭼﺸـﻤﺎﻧﺶ راﻣﺎﻟﻴﺪ و ﮔﻔﺖ: ﺑﺮادر! ﻋﻤﺎﻣﻪي ﻣﻦ ﺳﻔﻴﺪ اﺳﺖ. آن ﻓﺮد ﮔﻔﺖ: ﺧﻴﺮ، ﻋﻤﺎﻣﻪات آﺑﻲ اﺳﺖ، اﻣـﺎدر ﻛﻞ ﭼﻴﺰ زﻳﺒﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش. ﺳﭙﺲ از او ﺟﺪا ﺷﺪ. آﻧﮕﺎه ﺗـﺎﺟﺮ ﻓﺮﻳـﺎد زد. ﻋﻤﺎﻣـﻪﺳﻔﻴﺪ اﺳﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﺮد، ﺳﺨﺖ دﮔﺮﮔﻮن و ﺗﺤﺖ ﺗـﺎﺛﻴﺮ ﺳـﺨﻨﺎن آﻧـﺎنﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، اﻧﺪﻛﻲ در دﻛﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﻤﻮاره ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪي ﻋﻤﺎﻣﻪاش ﺑﻮدﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﻔﺮ ﭼﻬﺎرم وارد ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮر اﺳﺖ ﻓﻼﻧﻲ! ﻣﺎﺷﺎء اﷲ، اﻳﻦ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻗﺮﻣﺰرﻧﮓ را از ﻛﺠﺎ ﺧﺮﻳﺪهاي؟!ﺗﺎﺟﺮ ﻓﺮﻳﺎد زد: ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻣﻦ آﺑﻲرﻧﮓ اﺳﺖ! ﮔﻔﺖ: ﺧﻴـﺮ. ﻗﺮﻣﺰرﻧـﮓ اﺳـﺖ! ﺗـﺎﺟﺮ ﮔﻔـﺖ:ﺳﺒﺰرﻧﮓ اﺳﺖ! ﻧﻪ! ﻧﻪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺳﻔﻴﺪ اﺳﺖ. ﻧﻪ! آﺑﻲ، ﺳـﻴﺎه. ﺳـﭙﺲ ﺧﻨﺪﻳـﺪ، ﺳـﭙﺲ ﻓﺮﻳـﺎد زد، ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ اﻓﺘﺎد، ﺳﭙﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮار ﮔﺬاﺷﺖ.اﺑﻦ ﺣﺰم ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻌﺪ از آن، ﻣﻦ او را ﭼﻮن دﻳﻮاﻧﻪاي در ﺧﻴﺎﺑﺎنﻫﺎي اﻧﺪﻟﺲ ﻣـﻲدﻳـﺪم ﻛﻪ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﺳﻨﮓ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ)1(.ﭘﺲ وﻗﺘﻲ آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﻧﻮﻳﻦ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ آن ﻣﺮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ دادﻧﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻘﻠﺶرا ﻧﻴﺰ ﻋﻮض ﻧﻤﻮدﻧﺪ، ﭘﺲ ﻧﻈﺮت ﭼﻴﺴﺖ در ﻣﻮرد ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ و ﺳﻨﺠﻴﺪه و ﻣﻨـﻮرﺑﺎ ﻧﺼﻮص ﻛﺘﺎب و ﺳﻨﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺒﺎدت ﭘﺮوردﮔﺎر، آنﻫﺎ را اﻋﻤﺎل ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ، آﻳﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮان در ﻃﺒﻴﻌﺖ اﻓﺮاد ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬاﺷﺖ؟ 1- ﺻﺤﺖ و ﺳﻘﻢ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮ ﻋﻬﺪه اﺑﻦ ﺣﺰم / اﺳﺖ.
28. از زﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ 62ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺑﻪ ﻣﻬﺎرتﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ آنﻫﺎ واﻗﻒ ﻣﻲﺷﻮي، ﻋﻤﻞ ﻛﻦ. اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻲ: ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ! ِ ِﻣﻲﮔﻮﻳﻢ: ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮ. ﺣﺎل آن ﻛﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ: »إِﻧ َﱠﲈ اﻟﻌﻠﻢ ﺑِﺎﻟﺘﻌﻠﻢ وإِﻧ َﱠﲈ اﻟـﺤﻠﻢ ْ ُْ ْ ُ ﱠَﱡ ِ َ ﺑِﺎﻟﺘّﺤﻠﻢ« ﻳﻌﻨﻲ: »ﻋﻠﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻢ و ﻳﺎدﮔﻴﺮي، و ﺑﺮدﺑﺎري ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺻﺒﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ؟«. ﻧﻜﺘﻪ ﻧﻈﺮ...»ﭘﻬﻠﻮان ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ در ﻣﻬﺎرتﻫﺎ ﺑﺮ ﻗﺪرت ﻏﻠﺒﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻗﺪرﺗﻲ دﺳﺖ ﻣﻲﻳﺎﺑـﺪ ﻛـﻪ ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﻣﺮدم را ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ داده و ﺣﺘﻲ آنﻫﺎ را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲدﻫﺪ«.
29. ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﺎشﭼﺮا دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ در ﻣﺠﻠﺴﻲ ﮔﻔﺘﮕـﻮ ﻣـﻲﻛﻨﻨـﺪ و در ﻧﻬﺎﻳـﺖ، ﮔﻔﺘﮕـﻮيﺷـﺎن ﺑـﻪﺧﺼﻮﻣﺖ ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ؟ ﺣﺎل آن ﻛﻪ دو ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﺨﻨﺎنﺷﺎن ﺑﺎ اﻧﺲ و ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد؟ ﻗﻄﻌﺎً اﻳﻦ ﻣﻬﺎرت ﮔﻔﺘﮕﻮ اﺳﺖ.ﭼﺮا دو ﻧﻔﺮ ﻳﻚ ﺧﻄﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎت و اﻟﻔﺎظ ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ اﻳﺮاد ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺣﺎﺿﺮان ﻣﺠﻠﺲ اولرا ﻛﺴﻞ و ﺧﻮابآﻟﻮد ﻣﻲﻳﺎﺑﻲ ﻳﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻤﺎزﻫﺎي ﻣﺴﺠﺪ ﻣﺸـﺎﻫﺪه ﻣـﻲﻛﻨـﻲ ﻳـﺎﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﺑﺎرﻫﺎ ﺟﺎﻳﺸﺎن را ﻋﻮض ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. در ﺣﺎﻟﻲ ﻛـﻪ اﻓـﺮاد ﻣﺠﻠـﺲ دوم ﺑﺴـﻴﺎر ﻣﺘـﺄﺛﺮ وﺣﻮاسﺷﺎن ﺟﻤﻊ اﺳﺖ، اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﭼﺸﻢﺷﺎن ﺗﻜﺎن ﺑﺨﻮرد ﻳﺎ ﻗﻠﺐﺷﺎن ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﺪ. ﻗﻄﻌـﺎً اﻳﻦ ﻣﻬﺎرت ﺑﻴﺎن و ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ اﺳﺖ.ﭼﺮا وﻗﺘﻲ ﻓﻼن ﻛﺲ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﭼﺸﻢﻫﺎﻳﺸـﺎنرا ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺣﺎل آن ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﻓﺮد دﻳﮕﺮي ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ، ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﺳـﺨﻨﺎن اوﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺟﺎﻧﺒﻲ ﭘﺮداﺧﺘـﻪ، ﻳـﺎ ﺑـﻪ ﺧﻮاﻧـﺪن ﭘﻴـﺎمﻫـﺎي ﻣﻮﺑﺎﻳـﻞ ﺧـﻮﻳﺶ ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ، ﻗﻄﻌﺎً اﻳﻦ ﻣﻬﺎرت ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ اﺳﺖ.ﭼﺮا وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻣﻌﻠﻢ در راﻫـﺮُوِ ﻣﺪرﺳـﻪ راه ﻣـﻲرود، داﻧـﺶآﻣـﻮزان را ﻧﻴـﺰ ﭘﻴﺮاﻣـﻮﻧﺶﻣﻲﺑﻴﻨﻲ، ﻳﻜﻲ ﺑﺎ او ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و دﻳﮕﺮي از او ﻣﺸﻮرت ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ. ﺳﻮﻣﻲ ﻣﺸﻜﻠﺶ راﺑﺎ او در ﻣﻴﺎن ﻣﻲﮔﺬارد. اﮔﺮ در دﻓﺘﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ داﻧﺶآﻣـﻮزان اﺟـﺎزه ورود ﺑﺪﻫـﺪدر ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﭘﺮ ﻣﻲﺷﻮد، ﻫﻤﻪ دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﺑﺎ او ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ. در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﻣﻌﻠـﻢ ﻳـﺎاﺳﺘﺎد دﻳﮕﺮي را ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﻚ و ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺪرﺳﻪ راه ﻣﻲرود و ﺗﻨﻬﺎ از ﻣﺴﺠﺪ وارد ﻣﺪرﺳﻪﻣﻲﺷﻮد، ﻫﻴﭻ داﻧﺶآﻣﻮزي ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﻤﻲﺷﻮد و از دﻳﺪن او ﺷﺎدﻣﺎن ﻧﻤـﻲﺷـﻮد و ﺑـﺎ اوﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﺑﻪ او ﻧﻤﻲرﺳﺎﻧﺪ و از او ﻣﺸﻮرت ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫـﺪ و اﮔـﺮ از ﻃﻠـﻮعﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻏﺮوب آن و ﺷﺐ و روز دﻓﺘﺮش را ﺑﺎز ﺑﮕﺬارد، ﻛﺴﻲ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﻤﻲﺷـﻮد وﺑﻪ ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻲ ﺑﺎ او ﺗﻤﺎﻳﻞ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ. ﭼﺮا؟! ﻗﻄﻌﺎً اﻳﻦ ﻣﻬﺎرت ﺗﻌﺎﻣـﻞ و ﺑﺮﺧـﻮرد ﺑـﺎ ﻣـﺮدم اﺳﺖ.
30. از زﻧﺪﮔﻲات ﻟﺬت ﺑﺒﺮ 82ﭼﺮا وﻗﺘـﻲ ﺷﺨﺼـﻲ وارد ﻣﺠﻠﺴـﻲ ﻣـﻲﺷـﻮد ﻣـﺮدم از دﻳـﺪن او ﺑﺸـﺎش و ﺧﻮﺷـﺤﺎلﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، و از دﻳﺪار او ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ و ﻫﺮﻛﺪام دوﺳﺖ دارﻧـﺪ در ﻛﻨـﺎر او ﺑﻨﺸـﻴﻨﺪ. درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮي وارد ﻫﻤﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻲﺷـﻮد، ﻫﻤﮕـﻲ از روي ﻋـﺎدت ﻳـﺎ ازروي ﺗﻜﻠﻒ ﺑﺎ او ﻣﺼﺎﻓﺤﻪاي ﺳﺮد اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﻧﮕـﺎه ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ﺗـﺎ ﺟـﺎﻳﻲ ﺑـﺮايﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ، ﻛﺴﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ او ﺟﺎ ﺑﺪﻫﺪ ﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﺷـﻮد ﺗـﺎ او را ﺻـﺪا ﺑﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺰد او ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ، ﭼﺮا؟!ﻗﻄﻌﺎً اﻳﻦﻫﺎ ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺟﺬب دلﻫﺎ و ﺗﺄﺛﻴﺮ در ﻣـﺮدم اﺳـﺖ. ﭼـﺮا وﻗﺘـﻲ ﭘـﺪري واردﺧﺎﻧﻪاش ﻣﻲﺷﻮد ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ از وي اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨـﺪ، درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر دﻳﮕﺮي ﻧﺰد ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻣﻲرود، وﻟﻲ آنﻫﺎ ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ؟ ﻗﻄﻌﺎً اﻳﻦﻫﺎﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪان اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻـﻮرت در ﻣﺴـﺠﺪ، ﻋﺮوﺳـﻲﻫـﺎ و ﻣﺮاﺳـﻢ دﻳﮕﺮ.ﻣﺮدم ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎ و ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺧﻮﻳﺶ در ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﺴﺘﻨﺪو در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ در ﺷﻴﻮه اﺳﺘﻘﺒﺎل و ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎﻫﻢ ﻓﺮق دارﻧـﺪ و ﺗـﺄﺛﻴﺮ در ﻣـﺮدم و ﻛﺴﺐ ﻣﺤﺒﺖ آﻧﺎن، ﺑﺴﻴﺎر آﺳﺎنﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻧﻤﺎﺋﻴﺪ.ﻣﻦ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎرﻫﺎ اﻳﻦ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮدهام و درﻳﺎﻓﺘﻪام ﻛﻪ دلﻫﺎياﻏﻠﺐ ﻣﺮدم ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ روشﻫﺎ و ﻣﻬﺎرتﻫﺎي آﺳﺎﻧﻲ ﺷﻜﺎر ﺷﻮد، ﺑﻪ ﺷﺮط اﻳﻦ ﻛـﻪ ﻣـﺎدر آن ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻴﻢ و آن را ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻛﻨﻴﻢ و ﺧﻮب ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣـﺮدم ﻧﻴـﺰ از روش ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﺎ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ، اﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎ آن را اﺣﺴﺎس ﻧﻜﻨﻴﻢ.ﺳﻴﺰده ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮل اﻣﺎﻣﺖ و ﺧﻄﺎﺑﺖ در ﻣﺴﺠﺪ ﺟـﺎﻣﻊ داﻧﺸـﻜﺪه اﻓﺴـﺮيﻫﺴﺘﻢ. ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺴـﺠﺪ، از ﻛﻨـﺎر دروازهاي ﻣـﻲﮔـﺬرد ﻛـﻪ ﻳـﻚ ﻧﮕﻬﺒـﺎن ﻣﺘـﻮﻟﻲﺑﺎزﻛﺮدن و ﺑﺴﺘﻦ آن اﺳﺖ. ﺗﻼش ﻣﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻮده اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫﺮﮔـﺎه از ﻛﻨـﺎر او ﺑﮕـﺬرم، ازﻣﻬﺎرت ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺎ وي اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻢ و ﺑﺎ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﻼم و ﻳﻚ ﻟﺒﺨﻨﺪ واﺿﺢ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﻛﻨﻢ. ﺑﻌﺪ از ﻧﻤﺎز ﺑﺮ ﻣﺎﺷﻴﻨﻢ ﺳﻮار ﺷﻮم و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪام ﺑﺮﮔﺮدم.
31. 92 ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﺎشاﻏﻠﺐ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﻢ داراي ﺗﻤﺎسﻫـﺎ و ﭘﻴـﺎمﻫـﺎﻳﻲ اﺳـﺖ ﻛـﻪ در ﺣـﻴﻦ ﻧﻤـﺎز درﻳﺎﻓـﺖﻣﻲﺷﻮﻧﺪ از اﻳﻦ رو ﻣﻦ در ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﭘﻴﺎمﻫﺎ ﻣﻲﺷـﻮم ﻛـﻪ ﻧﮕﻬﺒـﺎن در را ﺑـﺎزﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻦ از ﻛﻨﺎرش ﻣﻲﮔﺬرم و ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ و از ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﻏﻔﻠﺖﻣﻲﻛﻨﻢ. روزي ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﻣﺮا ﺑﻴﺮون در ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﮔﻔﺖ: ﺟﻨـﺎب ﺷـﻴﺦ! ﺗﻮ از ﻣﻦ ﻧﺎراﺣﺖ ﻫﺴﺘﻲ؟!ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮا؟ وي ﮔﻔﺖ: زﻳﺮا ﺷﻤﺎ در ﺣﺎﻟﻲ داﺧﻞ ﻣﻲﺷﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣـﻲزدﻳـﺪ و ﺳـﻼمﻣﻲﮔﻔﺘﻴﺪ و ﺷﺎد ﺑﻮدﻳﺪ، اﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺮوج ﻧﻪ از ﻟﺒﺨﻨـﺪ ﺧﺒـﺮي ﺑـﻮد و ﻧـﻪ روﺣﻴـﻪي ﺷـﺎديداﺷﺘﻴﺪ! اﻳﺸﺎن ﻓﺮد ﺳﺎدهاي ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺑﻴﭽﺎره ﻗﺴﻢ ﻣﻲﺧﻮرد ﻛـﻪ ﻣـﺮا دوﺳـﺖ دارد و ﺑـﺎدﻳﺪن ﻣﻦ ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﻲﺷﻮد. ﻣﻦ از او ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻤﻮدم و ﺳﺒﺐ ﻣﺸـﻐﻮﻟﻴﺖ ﺧـﻮدم را ﺑﻴـﺎنﻛﺮدم و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻲ ﺑﺮدم ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﺎرتﻫﺎ ﺑﺎ ﻋﺎدتﻛﺮدنﻣﺎن ﺑﺮ آنﻫﺎ ﺟﺰء ﺳﺮﺷـﺖ و ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺎ ﺷﺪه و ﻫﺮﮔﺎه از آن ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ، ﻣﺮدم ﻣﺘﻮﺟﻪ آن ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. روﺷﻨﮕﺮي...»ﻣﺎل ﻛﺴﺐ ﻧﻜﻦ ﻛﻪ ﻣﺮدم را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻲ، زﻳﺮا ﻛﺴﺐ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺮدم راﻫﻲ ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ ﻣﺎل اﺳﺖ«.
32. ﻛﺪام ﻣﺮدم ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮ اﻧﺪ؟ﺷﻤﺎ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮدم در اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑـﺎ دﻳﮕـﺮان ﺧـﻮاﻫﻲ ﺷـﺪ، درﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺑـﺎ ﻫﺮﻛـﺪام ﭼﻨـﺎن ﺑﺮﺧـﻮرد زﻳﺒـﺎﻳﻲ اﻧﺠـﺎم دﻫـﻲ ﻛـﻪ او اﺣﺴـﺎس ﻧﻤﺎﻳـﺪ ﻛـﻪﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد در ﻧﺰد ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﭘﺲ ﺑﺎ ﻣﺎدرت ﭼﻨـﺎن ﺑﺮﺧـﻮرد زﻳﺒـﺎ ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ اﻧـﺲ وﻣﺤﺒﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ﻛﻪ او اﺣﺴﺎس ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﻋﺎﻟﻲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ از ﺟﺎﻧـﺐ ﻫـﻴﭻ ﻛﺴـﻲﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮرت در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﭘﺪر، ﻫﻤﺴـﺮ، ﻓﺮزﻧـﺪان،دوﺳﺘﺎن، ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﺮﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ او ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲﻛﻨﻲ، ﻣﺎﻧﻨﺪ: ﻣﻐﺎزهدار ﻳﺎ ﻛﺎرﮔﺮﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﻳﻦ ﻫﻤﻴﻦ رﻓﺘﺎر را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ، در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﻫﻤﻪ آﻧﺎن را وادار ﻧﻤﺎﻳﻲ ﺗﺎ اﻗﺮارﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد در ﻧﺰد آنﻫﺎ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ اﻳﻦ اﺣﺴـﺎس را در آﻧـﺎن ﺑـﻪ وﺟﻮد آورده ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ آنﻫﺎ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد در ﻧﺰد ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.رﺳﻮل ﺧﺪا در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ اﺳﻮه و اﻟﮕﻮه اﺳﺖ؛ زﻳﺮا ﻫﺮﻛﺴﻲ ﺳـﻴﺮت آﻧﺤﻀـﺮت راﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ، درﻣﻲﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ وي ﺑﺎ ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﭘﻴﺸـﺮﻓﺘﻪ و ﻋـﺎﻟﻲ ﺑـﺎ ﻣـﺮدم ﺑﺮﺧـﻮرد ﻛـﺮدهاﺳﺖ، رﺳﻮل ﺧﺪا ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﺮدي ﻛﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲﻛﺮد، ﺑﺎ ﻣﻬﺎرتﻫﺎي ﺧﺎﺻـﻲ ﭼـﻮن اﺳـﺘﻘﺒﺎل،ﻫﻤﺴﻮﻳﻲ و ﺑﺸﺎﺷﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣـﻲﻛـﺮد ﺗـﺎ ﺟـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ آن ﺷـﺨﺺ اﺣﺴـﺎس ﻣـﻲﻛـﺮد ويﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد در ﻧﺰد اﻳﺸﺎن اﺳﺖ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺧﻮد ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد در ﻧﺰد آنﻫﺎ ﺑﻮد، زﻳﺮا ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ را در دل آنﻫﺎ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮد.»ﻋﻤﺮو ﺑﻦ ﻋﺎص« از ﻧﻈﺮ ﺣﻜﻤﺖ، ﺗﻴﺰﻫﻮﺷﻲ و زﻳﺮﻛﻲ ﻳﻜﻲ از ﻧﺎﺑﻐﻪﻫﺎ و ﺧﺮدﻣﻨـﺪانﻋﺮب ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ، ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮاﺑﻎ ﻋﺮب ﭼﻬﺎر ﻧﻔـﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻳﻜـﻲ از آنﻫـﺎ»ﻋﻤﺮو ﺑﻦ ﻋﺎص« ﺑﻮد. ﻋﻤﺮو ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺮدار ﻗﻮﻣﺶ ﺑﻮد، اﺳﻼم آورد. ﺑﻨـﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﻫﺮﮔـﺎهدر ﻣﺴﻴﺮ راه ﺑﺎ رﺳﻮل ﺧﺪا ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲﻛﺮد، ﮔﺸﺎدﮔﻲ ﭼﻬﺮه، ﺧﻮﺷﺮوﻳﻲ، اﻧﺲ و اﻟﻔﺖ رادر آﻧﺤﻀﺮت ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﺮد و اﮔﺮ در ﻣﺠﻠﺴﻲ ﻛﻪ آﻧﺤﻀﺮت ﺣﻀﻮر داﺷـﺘﻨﺪ، واردﻣﻲﺷﺪ، ﺑﺎ ورود ﺧﻮﻳﺶ در آن ﻣﺤﻔﻞ، اﺳﺘﻘﺒﺎل و اﻛﺮام را از ﺟﺎﻧﺐ وي ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣـﻲﻛـﺮد وﻫﺮﮔﺎه رﺳﻮل ﺧﺪا او را ﺻﺪا ﻣﻲزد ﻋﻤﺮو ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه و ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻳﺒﺎ و ﺗﻮﺟﻪ
33. 13 ﻛﺪام ﻣﺮدم ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮ اﻧﺪ؟ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ آﻧﺤﻀﺮت اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ وي ﻣﺤﺒﻮﺑﺘﺮﻳﻦ ﻓﺮد در ﻧـﺰد رﺳـﻮل ﺧـﺪا اﺳﺖ.ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ اﻳﻦ ﺷﻚ و ﺷﺒﻬﻪ را ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ، از اﻳﻦ ﺟﻬـﺖ روزيﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا آﻣﺪه در ﻛﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: ﻳﺎ رﺳﻮل اﷲ! ﭼﻪ ﻛﺴـﻲ در ﻧـﺰد ﺷـﻤﺎﻣﺤﺒﻮبﺗﺮ اﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮد: ﻋﺎﻳﺸﻪ. ﻋﻤﺮو ﮔﻔﺖ: ﻳﺎ رﺳﻮل اﷲ! ﻣﻨﻈـﻮرم از اﻫـﻞ ﺷـﻤﺎ ﻧﻴﺴـﺖ،ﺑﻠﻜﻪ از ﻣﻴﺎن ﻣﺮدان؟ رﺳﻮل ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮد: ﭘﺪرش. ﻋﻤﺮو ﮔﻔﺖ: ﺑﻌﺪ از او؟ ﮔﻔﺖ: ﻋﻤﺮ ﺑـﻦﺧﻄﺎب. ﺑﺎز ﻋﻤﺮو ﻋﺮض ﻧﻤﻮد: ﺑﻌﺪ از وي... و رﺳﻮل ﺧﺪا ﻳﻜـﻲ ﻳﻜـﻲ اﺳـﻢ ﻣـﺮدان راﺑﺮﻣﻲﺷﻤﺮد و ﻣﻲﻓﺮﻣﻮد: ﻓﻼﻧﻲ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺒﻘﺖ آنﻫﺎ ﺑﻪ اﺳﻼم و ﻓﺪاﻛﺎريﺷﺎن ﺑﻪ ﺧـﺎﻃﺮ آن، ﻋﻤﺮو ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻣﻦ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪم از ﺗﺮس اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮا آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮ آنﻫﺎ ﻗﺮار ﻧﺪﻫﺪ.ﺑﺒﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ رﺳﻮل اﷲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﻬـﺎرتﻫـﺎي اﺧﻼﻗـﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﻋﻤـﺮو اﻋﻤـﺎل ﻣﻲﻛﺮد، ﻗﻠﺐ وي را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد.ﺑﻠﻜﻪ آﻧﺤﻀﺮت ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻲ را در ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﺎص ﺧﻮدش ﻗﺮار ﻣـﻲداد و ﻛﺎرﻫﺎﻳﺸـﺎنرا ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن واﮔﺬار ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ و ﻗـﺪر و ﻣﻨﺰﻟـﺖ آنﻫـﺎ را در ﻧـﺰد ﺧـﻮد ﺑـﻪ آﻧـﺎن ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ.وﻗﺘﻲ ﻗﻠﻤﺮو ﻓﺘﻮﺣﺎت اﺳﻼﻣﻲ وﺳﻴﻊ ﮔﺸﺖ و اﺳﻼم ﮔﺴﺘﺮش ﭘﻴـﺪا ﻛـﺮد، آﻧﺤﻀـﺮت دﻋﻮﺗﮕﺮاﻧﻲ را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺟﻬﺖ ﺗﺒﻠﻴﻎ اﺳﻼم ﮔﺴﻴﻞ داﺷﺖ و ﮔﺎﻫﻲ ﻧﻴﺎز ﭘﻴﺪا ﻣﻲﺷـﺪ ﺗـﺎ ﻟﺸﻜﺮي را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﺮﺧﻲ ﻗﺒﺎﻳﻞ اﻋﺰام ﻧﻤﺎﻳﺪ.»ﻋﺪي ﺑﻦ ﺣﺎﺗﻢ ﻃﺎﻳﻲ« ﺳﺮدار ﻗﺒﻴﻠﻪ »ﻃﻲ« ﺑـﻮد. رﺳـﻮل ﺧـﺪا ﻟﺸـﻜﺮي را ﺑـﻪ ﺳـﻮيﻗﺒﻴﻠﻪي »ﻃﻲ« اﻋﺰام ﻧﻤﻮد. ﻋﺪي از ﺟﻨﮓ ﻓﺮار ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ ﺷﺎم ﻛﻪ در ﻗﻠﻤﺮو روم ﺑﻮد ﭘﻨﺎﻫﻨﺪهﺷﺪ، ﻟﺸﻜﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ »ﻃﻲ« رﺳﻴﺪ و ﺷﻜﺴﺖ »ﻃﻲ« ﺑﺴﻴﺎر آﺳـﺎن ﺑـﻮد؛ زﻳـﺮا ﻧـﻪرﻫﺒﺮ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهاي داﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﻟﺸﻜﺮ ﻣﻨﻈﻢ و ﻣﺮﺗﺒﻲ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪو ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن در ﺟﻨﮓﻫﺎ و ﻧﺒﺮدﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺧﻮﺷﺮﻓﺘﺎري ﻣﻲﻛﺮدﻧـﺪ و در ﻋـﻴﻦ ﻧﺒـﺮد ﺑـﺎ