1. REPRODUCIÓN DOS VEXETAIS
Carmen Cid Manzano
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense.
Departamento Bioloxía e Xeoloxía.
2. ALGAS
TALOFITAS
BRIOFITAS (MUSGOS) R
Sen vasos conductores
E
CRIPTÓGAMAS I
(Sen flores)
N
O
PTERIDOFITAS (FENTOS)
(Sen sementes)
M
CORMOFITAS E
ESPERMAFITAS FANERÓGAMAS T
Con vasos conductores (Con sementes) (Con flores) A
F
ANXIOSPERMAS I
(semente en ovario)
T
XIMNOSPERMAS
(semente descuberta) A
S
3. REINO METAFITAS
Avasculares: Tipo ou Philum BRIÓFITAS
Vasculares: Tipo ou Philum PTERIDÓFITAS
Tipo ou Philum ESPERMATÓFITAS
Subtipo XIMNOSPERMAS
Subtipo ANXIOSPERMAS
Clase MONOCOTILEDÓNEAS
Clase DICOTILEDÓNEAS
4. • Sen tecidos conductores polo que o transporte Philum BRIÓFITAS
de substancias é moi lento.
• De pequena altura.
• Dentro das briofitas hai especies acuáticas e
especies que viven en terra. As briofitas posúen
carácteres intermedios entre as algas, de
organización talofítica, e as plantas superiores
ou cormofitas, aínda que máis próximos aos
primeiros. Necesitan a auga de choiva ou do
rocío para evitar o súa desecación para poder
reproducirse, xa que os antererozoides están
dotados en xeral de cilios para desprazarse pola
auga cando se encharca o terreo. As especies
son monoicas e dioicas.
As briofitas divídense en dúas clases: as
hepáticas (forma laminar) e os brións.
5. -Con tecidos conductores.
-Sen sementes
Philum PTERIDÓFITAS
-As pteridofitas atópanse en zonas húmidas
e sombrías. O posuír tecidos condutores,
que actúan como tecidos de sostén,
permítelles elevarse ata varios metros do
chan, co que poden captar a luz con máis
facilidade que as briofitas. Con todo, como
estas últimas, necesitan a auga de choiva ou
do rocío para reproducirse.
- Os fentos foron os primeiros vexetais que
se adaptaron a vivir fora da auga. Durante
era Paleozoica, especialmente durante o
período carbonífero, chegaron a constituír
enormes bosques, con especies de ata 30
metros de alto, os seus restos deron lugar á
maioría dos xacementos de carbón que
agora se explotan.
6. Philum ESPERMÁFITAS
– Plantas vasculares con sementes.
– Os órganos reproductores localízanse na flor, onde despois
da fecundación prodúcese a semente.
– Comprende dous subtipos:
Ximnospermas. Ex:Pinus pinaster Anxiospermas. Ex: Castanea sativa
7. Características xerais das Xinnospermas
plantas vasculares (cormófitas)
son espermatófitas (con sementes) pero os
primordios seminais (óvulos) non están pechados
dentro das follas carpelares (carpelo). Sen froitos
plantas leñosas
xeralmente perennes
flores xeralmente unisexuales
polinización anemógama
follas xeralmente escuamiformes ou aciculares
8. Caracteristicas xerais das Anxiospermas
•son espermatófitas (con sementes)
•leñosas ou herbáceas
•follas xeralmente laminares
•Follas xeralmente caducas
•plantas vasculares (cormófitas)
•presencia de verdadeiras flores (fanerógamas)
•primordios seminales (óvulos) pechados por unha cuberta protectora
denominada carpelo ou pistilo, que ó madurar orixinará un froito
contendo as sementes
•polinización preferentemente zóogama (entomógama)
9. Clase Dicotiledóneas Clase Monocotiledóneas
a) Embrión con dous cotiledóns. a) O embrión ten un cotiledón.
b) Follas enteras e paralelinervias.
b) Follas pecioladas e poliformas.
c) Raíces en cabeleira.
c) Raíz principal e raíces d) Pezas florais en nº de 3 ou
secundarias. múltiplo de 3
d) Flores tetrámeras ou pentámeras.
Ver:
http://cienciasnaturales.es/FOTOSDICOTILEDONEAS.swf
10. REPRODUCIÓN ASEXUAL EN VEXETAIS
OU REPRODUCIÓN VEXETATIVA
ESCISIÓN OU FRAGMENTACIÓN
XEMACIÓN
ESPORULACIÓN
CLONACIÓN IN VITRO
Ver: http://crecea.uag.mx/flash/repasexplantas.swf
11. ESCISIÓN OU FRAGMENTACIÓN: a partir dun
pequeno fragmento do vexetal pódese reproducir o vexetal
completo.
Esqueixes: fragmentos de talo ou ramas que, unha vez
cubertos de terra, forman raíces. Cando son anacos de
consistencia leñosa denomínanse estacas.
estacas
12. Mediante esqueixes
propagan os xardineiros
moitas plantas
ornamentais, ás que trata
con auxinas (hormonas)
para favorecer o
desenvolvemento das
raíces.
14. RIZOMAS: talos
subterraneos, xeralmente
engrosados por
almacenar sustancias
nutritivas, que crecen
horizontalmente, as
xemas orixinan talos
aéreos. Ex: Lirios e os
bambús.
TUBÉRCULOS: Tubérculos
Porcións máis ou
menos esféricas de
talos que almacenan
sustancias nutritivas,
que posúen xemas
(ollos) capaces de dar
orixe a novas plantas.
Ex: patacas.
15. BULBOS: talos curtos,
cónicos cunha gran xema
terminal rodeada por
numerosas follas que
almacenan sustancias de
reserva. Nas axilas destas
follas fórmanse os bulbos
que se desprenden para dar
lugar a novas plantas. Ex:
cebola, allo, azucena,
tulipán, etc.
16.
17. ESPORULACIÓN
Son células orixinadas en estruturas especializadas
chamadas esporanxios que ao romper deixan en
liberdade ás esporas, que tras a súa dispersión,
orixinarán novos individuos cando o ambiente sexa
favorable. Este modelo de reprodución dáse en algas,
fungos, brións e fentos.
Esporanxios de fentos
18. Clonación in vitro de plantas
A clonación de plantas realízase
mediante o cultivo in vitro de
células illadas ou tecidos
vexetais nun medio de cultivo
sintético e en condicións
estériles. Tamén se poden utilizar
protoplastos (células vexetais sen
parede celulósica)
O cultivo desenvólvese en condicións de temperatura,
humidade, luz… controladas e nun espacio reducido, por
exemplo 500 plantas/m2..
19. Cultivo in vitro: Clonación de plantas
As células reprodúcense e forman
unha masa indeferenciada. Sepáranse
en pequenas porcións e ó medio de
cultivo bótanselle hormonas o que
fai que se diferencien en talos,
raices, etc. Formándose plantas
completas todas iguais (clones)
23. Ciclo biolóxico* dos vexetais haplo-diplonte
Gametofito Gametofito
n n
Mitosis 2n Esporofito Mitosis
Meiosis
Meiose esporoxénica
n n n n
Esporas sexuais
*Ciclo biolóxico é o círculo imaxinario que describe unha especie, partindo do estado
de cigoto ata que alcanza de novo o mesmo estado.
24. Ciclo de vida das Briofitas
Reprodución
asexual
Esporofito
(2n)
Gametofito Gametofito
femInino masculino e feminino
(n) (n)
Anterozoides
Oosfera
Reprodución
I.E.S. Otero Pedrayo. sexual
Ourense
31. O SEXO NOS VEXETAIS SUPERIORES
PLANTAS DIOICAS: con
pés de planta con flores
unisexuais masculinas e
outros con flores femininas.
Ex: acivro e loureiro.
Acivro
32. PLANTAS MONOICAS: un mesmo pé leva os dous
tipos de flores unisexuais: masculinas e femininas. Ex:
piñeiro e millo.
Estróbilos femininos
Pinus pinaster
Estróbilos masculinos
33. FLORES HEMAFRODITAS: No mesma
flor prodúcense os gametos masculinos e
femininos. Ex: roseira, castiñeiro, etc.
34. CICLO DE REPRODUCIÓN DAS ANXIOSPERMAS
´1.- Formación dol gametofito
masculino y femenino.
2.- Polinización e
formación do tubo
polínico.
3.- Fecundación dobre.
4.- Formación do froito e
a semente..
5.- Dispersión dos froitos e
sementes
6.- Xerminación da semente
36. Partes dunha flor:
I.E.S. Otero Pedrayo.
Flores: http://player.vimeo.com/video/27920977?title=0&%3bbyline=0&%3bportrait=0href= Ourense
37. O PERIANTO
Partes dunha flor .A Corola.
Pétalos(1)
.O Cáliz.
Sépalos (2)
O ANDROCEO
.Estambres.
Filamento (3)
Antera (4)
O XINECEO
. Carpelo
Estigma (5)
Estilo (6)
Ovario (7)
Óvulos (8)
O EIJE
FLORAL
Tálamo (9)
Ver: http://cienciasnaturales.es/FLOR.swf Pedúnculo (10)
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
38. ANDROCEO- ESTAMES
O Androceo é o aparello
reproductor masculino. Está
formado polo conxunto dos
estames.
Cada estame está
composto por: filamento e
antera. Cada antera está
formada por dous tecas Saco polínico
con dous sacos polínicos
onde se atopan os graos
de polen.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
39. Formación do gametofito masculino
Célula nai da
O gametofito microspora
masculino (2n)
desenvólvese no
interior do grao de
polen. No interior dos
sacos polínicos das (n)
anteras atópanse
localizadas as células
nais das microsporas,
diploides, que ó Microspora
dividirse por meiose
forman catro Mitosis
microsporas
haploides.
Masculino
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
42. Formación do gametofito femenino
O Xineceo é o
conxunto de carpelos
e constitúe o aparello
feminino da planta.
Un carpelo está
formado por:
ovario, estilo e
estigma. No
interior do ovario
atópanse os
rudimentos
seminais ou
óvulos
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
43. No interior dos carpelos
atópanse os óvulos. Cada
un está unido ó ovario polo
funículo e protexido por
dúas envoltas celulares
unha máis externa, a
primina, e outra máis
interna, a secundina.
Ambas o rodean deixando
un orificio chamado
micropilo. Máis ó interior
atopamos unha masa de
células: a nucela, unha
das células é a celula nai
do saco embrionario.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
44. Formación do saco embrionario
A célula nai do saco embrionario por meiose da catro células con n
cromosomas. Xeralmente, tres delas dexeneran e a que perdura
divídese varias veces formando o saco embrionario. Cada saco
embrionario contén oito núcleos (n)
megaspora
Gametofito
femenino
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
45. O saco embrionario ten oito células (n). As tres superiores, as máis
próximas o micropilo, son as sinérxidas. Unha das sinérxidas, a central,
é o gameto feminino ou oosfera; outras dúas son centrais, e na parte
oposta ás sinérxidas, atópanse as antípodas. Dúas sinérxidas e as tres
antípodas non teñen ningunha función e despois da fecundación
desaparecen.
(gameto femenino)
(núcleos polares)
47. http://www.youtube.com/v/xHkq1edcbk4?version=3
2.- POLINIZACIÓN
Proceso polo cal o polen é transportado desde as anteras de
os estames hasta os estigmas dos carpelos.
Autofecundación
Fecundación cruzada
Polinización anemógama ou anemófila
Polinización zoógama
Ver:
http://www.juntadeandalucia.es/averroes/manuelperez/curso0607/plantas/castellano/reproduccion/polinizacion/polinizacionflash.htm
48. Polinización por animais (zoógama)
Ornitógama
Entomógama
Murciélagos
http://www.youtube.com/v/xHkq1edcbk4?version=3
49. Formación do tubo polínico
Unha vez o grao de
polen chega o estigma
da flor fórmanse
substancias que van
provocar a formación
por parte do grao de
polen dun longo tubo:
o tubo polínico.
50. O tubo polínico penetra polo estigma e diríxese hacia o micropilo. Polo
interior do tubo polínico trasládase o núcleo xenerativo, que segundo
vai descendendo ó encontro da oosfera divídise, por mitose, en dous
núcleos. Fórmase así os dous anterozoides ou gametos
masculinos.
o
Núcleos espermáticos
Núcleo
vegetativo
53. 3.- Fecundación dobre S
E
Osfera (n) + anterozoide (n) Cigoto (2n) Embrión M
Endosperma E
Núcleo N
2 Núcleo secundario (2n) + anterozoide (n) O
endospérmico (3n) T
albumen
E
Cigoto (2n)
Núcleo
endospérmico (3n)
54. .- Formación da semente e o froito.
4
FROITO OVARIO TRASFORMADO E MADURO
SEMENTE ÓVULO FECUNDADO E MADURO
55. Partes da semente
radícula: futura raíz
Plúmula:futuro tallo
Xémula u xema
Cotiledóns: futuras follas
Tegumentos
Albumen ou endosperma:
substancias nutritivas
59. Particularidades e clasificación xeral do froito:
Existen moitos tipos de froitos e varios xeitos de clasificalos, atendendo á natureza
das flores pódense separar os siguientes catro tipos, aínda que existen froitos que
non encaixan en este esquema.
Froitos simples: desenvólvense a partir dunha soa flor que ten
oo ben un único carpelo ou ben varios carpelos soldados.
Froitos agregados: desenvólvense a partir de una sola flor que
ten varios carpelos libres, formándose a modo de froitos
independentes pero na mesma flor.
Froitos complexos: son froitos nos que ademais do
desenvolvemento dos carpelos únense outras partes da flor.
Frutos compostos, ou infrutescencias: todas as flores dunha
inflorescencia participan no desenvolvemento dunha estrutura que
parece un só froito pero que en realidade está formada por moitos
froitos.
61. Froito e a Semente
• O Froito é o ovario maduro dunha planta que contén as semente.
• Despois da fertilización, o ovario pose carnoso ou duro e seco para
protexer as sementes en desenvolvemento.
• Cada semente é unha planta minúscula (embrión) con follas, tallos, e
partes da raíz que espera polo medio e elementos apropiados para
xerminar e crecer.
• As sementes son protexidas por unha capa. Esta capa pode ser fina ou
grosa e dura. As capas finas non protexen ben ó embrión. Pero as capas
grosas poden axudar ó embrión a sobrevivir en condicións difíciles.
• A semente tamén contén reservas de almentos chamado endospermo,
que se ae atopa nos cotiledóns.
• As plantas con un cotiledón (como o maíz) chámanse monocotiledóneas. Se
teñen dous cotiledóns chámanse dicotiledóneas.
• As sementes son unha forma na que as plantas se trasladan dun lugar a
outro.
62. 5.- Dispersión de frutos e sementes
Frutos indehiscentes,
carecen de mecanismos de
apertura da semente
despréndense da planta
xunto co froito.
Dispersión Anemócara
Vilanos (compostas)
Sámara (olmo) Disámara (arce)
64. Frutos dehiscentes, as sementes quedan en libertad cando os
tecidos ábrense
Disiminación autócora
Pepinillo do diablo
Echballium ellaterium
legumes
65. 6.- Xerminación da semilla.
Cando a temperatura e a humidade ambiental son favorables,
prodúcese a xerminación da semente. Iníciase coa entrada
masiva de auga que fai hinchar a semente. As substancias
nutritivas do endospermo ou dos cotiledóns alimentan ó
embrión hasta que as follas realicen a fotosíntese.
Ver: http://www.juntadeandalucia.es/averroes/manuelperez/curso0607/plantas/castellano/reproduccion/germinacion/germinacionflash.htm
66. Se divide por
mitosis y origina el
embrión
Primeiras etapas do desenvolvemento
do embrión na sementeira
69. Briofitas Pteridofitas Espermatofitas
A evolución seleccionou a fase diploide cada vez máis longa e de maior
importancia. A dotación cromosómica diploide aumenta a estabilidade
xenética dos individuos porque cada carácter tendrá dous xenes.
