1. Είναι φθινόπωρο του 480 π. Χ. Ο
Ξέρξης με τη ναυμαχία της
Σαλαμίνας έπαθε μεγάλη
καταστροφή. Οι Έλληνες είναι οι
μεγάλοι νικητές. Τι θα κάνει τώρα;
Α. Θα τα παρατήσει και θα φύγει
για την πατρίδα του.
Β. Μια ατυχία είχε. Θα
ξαναπροσπαθήσει.
Γ. Κάτι άλλο θα σκεφτεί.
2. Ο Ξέρξης με την ήττα του στη Σαλαμίνα αναχώρησε βιαστικά
για την πατρίδα του!
3. Και τι; Τα σχέδιά του να υποδουλώσει την Ελλάδα και να
προχωρήσει στην Ευρώπη τα εγκατέλειψε;
5. Ο Ξέρξης υποχώρησε στην Ασία, αλλά άφησε πίσω 300.000
άνδρες με αρχηγό τον γαμπρό του, τον Μαρδόνιο.
6. Τι θα κάνει τώρα ο Μαρδόνιος;
Α. Θα επιτεθεί αμέσως. Σιγά μην
αφήσει τους Έλληνες έτσι.
Β. Θα περιμένει λίγο και μετά θα
επιτεθεί.
Γ. Θα περιμένει πολύ. Πρέπει να
προετοιμαστεί καλά.
7. Και οι Έλληνες τι θα κάνουν;
Α. Θα επιτεθούν αμέσως. Τόσους στρατιώτες άφησε πίσω του ο
Ξέρξης. Κινδυνεύουν οι πόλεις τους.
Β. Οι Έλληνες είναι νικητές. Δε φοβούνται καθόλου τους Πέρσες.
Δεν κινδυνεύουν. Θα πάνε σπίτια τους.
Γ. Θα περιμένουν πρώτα να δουν τι θα κάνει ο Μαρδόνιος και
μετά θα αποφασίσουν.
8. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας έγινε φθινόπωρο. Σύντομα ερχόταν
χειμώνας. Δεν μπορούσαν να πολεμήσουν το χειμώνα. Ο
Μαρδόνιος πήρε τον στρατό του και πήγε στη Θεσσαλία.
Γιατί στη Θεσσαλία;
10. Ο Μαρδόνιος βέβαια όλο το χειμώνα έκανε σχέδια. Λίγο καιρό
αργότερα έστειλε αγγελιοφόρους στην Αθήνα, που
προσπάθησαν να πείσουν τους Αθηναίους να δεχτούν ειρήνη.
11. Τι θα κάνουν οι Αθηναίοι;
Α. Θα κλείσουν ειρήνη με τον Μαρδόνιο. Πού να πολεμάνε πάλι…
Και αν αυτή τη φορά χάσουν;;;;;;
Β. Δε θα κλείσουν ειρήνη με τον Μαρδόνιο. Οι Πέρσες σίγουρα
θέλουν να τους καταφέρουν με διαφορετικό τρόπο.
Γ. Θα κλείσουν ειρήνη. Ο Μαρδόνιος θέλει να γίνει φίλος τους.
Δεν είναι κακό αυτό!
12. Οι Αθηναίοι, αφού εξασφάλισαν την βοήθεια των Σπαρτιατών,
αρνήθηκαν και απάντησαν στους αγγελιοφόρους: «Αν και
ξέρουμε ότι οι Μήδοι είναι περισσότεροι από εμάς, εμείς θα
αμυνθούμε, καθώς αγαπούμε την ελευθερία μας»
13. Η μάχη των Πλαταιών
και η
ναυμαχία της Μυκάλης
14. Και έφτασε το καλοκαίρι του 479 π.Χ. Ο Μαρδόνιος ξεκίνησε
για την Αθήνα. Τι θα κάνουν τώρα οι Αθηναίοι;
15. Οι Αθηναίοι όταν έμαθαν ότι ο
Μαρδόνιος με το στρατό του
έρχεται έκαναν δύο
πράγματα:
1. Εκκένωσαν την πόλη τους
και έστειλαν τις γυναίκες και
τα παιδιά σε άλλο μέρος, πιο
ασφαλές.
2. Ποιο ήταν το δεύτερο
πράγμα που έκαναν καθώς
όπως φαίνεται βρίσκονται σε
μεγάλο κίνδυνο;
17. Ο Μαρδόνιος έφτασε στην Αθήνα και τη βρήκε ΑΔΕΙΑ! Όταν
μάλιστα έμαθε ότι έρχονται οι Πελοποννήσιοι, την κατέστρεψε
και μετά κινήθηκε προς τις Πλαταιές και στρατοπέδευσε εκεί.
19. «Δε θα βάλω τη ζωή μου πάνω από την ελευθερία και δε θα
εγκαταλείψω τους αρχηγούς ούτε ζωντανούς ούτε νεκρούς.
20. «Θα θάψω όλους τους συμμάχους που θα σκοτωθούν στη μάχη».
21. «Άμα νικήσω τους εχθρούς, δε θα καταστρέψω καμία από
τις πόλεις που έλαβαν μέρος στον κοινό αγώνα».
22. «Δε θα ξαναχτίσω κανέναν από τους ναούς που έκαψαν ή
γκρέμισαν οι βάρβαροι, αλλά θα τους αφήσω όπως είναι. Κι
αυτό για να θυμούνται οι νεότεροι την ασέβεια των Περσών».
23. Όταν έδωσαν τον όρκο, ξεκίνησαν για τη Βοιωτία με
αρχιστράτηγο τον βασιλιά της Σπάρτης Παυσανία.
24. Η μάχη θα δινόταν στις Πλαταιές, κοντά στον ποταμό Ασωπό.
Ο Μαρδόνιος μάλιστα για να πολεμήσει διάλεξε ένα πεδινό
μέρος δίπλα στο ποτάμι. Γιατί;
25. Διάλεξε το πεδινό μέρος, γιατί είναι επίπεδο και το ιππικό
του θα μπορούσε να πολεμήσει άνετα.
26. Οι δύο στρατοί είχαν στρατοπεδεύσει ο ένας απέναντι από τον
άλλον. Ο Ηρόδοτος λέει ότι οι Έλληνες είχαν 110.000 άνδρες
ενώ οι Πέρσες 300.000 άνδρες.
27. Ο Παυσανίας μόλις είδε τη σκηνή του Μαρδόνιου με χρυσά
και ασημένια αντικείμενα και κεντημένα υφάσματα διέταξε
τους μαγείρους να φτιάξουν ένα δείπνο σαν να τους το είχε
ζητήσει ο Μαρδόνιος.
28. Οι μάγειροι ετοίμασαν ένα δείπνο πολυτελέστατο. Τότε ο
Παυσανίας το έδειξε στους στρατιώτες του και είπε:
«Έλληνες, δείτε πόσο επιπόλαιοι είναι οι Πέρσες. Ενώ κάθε
μέρα είχαν τέτοια τροφή και πλούτη, ξεκίνησαν να έρθουν
εδώ να πολεμήσουν εναντίον μας, για να μας πάρουν τη
δική μας που είναι τόσο λίγη!».
29. Η νύχτα έπεσε και κανένας στρατός από τους δύο δεν είχε
επιτεθεί. Την ώρα που όλοι κοιμούνταν ο Αλέξανδρος, ο γιος
του Αμύντα, βασιλιάς των Μακεδόνων, έφυγε κρυφά από το
στρατόπεδο των Περσών και πήγε και βρήκε τους Έλληνες.
Και τους είπε: «Νοιάζομαι πολύ για την Ελλάδα, γιατί κι εγώ
είμαι Έλληνας και δε θέλω να σκλαβωθεί. Σας λέω λοιπόν ότι ο
Μαρδόνιος το πρωί θα επιτεθεί. Γι’ αυτό προετοιμαστείτε. Αν
πάλι ο Μαρδόνιος αναβάλει τη μάχη, να μείνετε στις θέσεις σας,
γιατί έχει λίγα τρόφιμα. Κι αν ο πόλεμος τελειώσει και νικήσετε,
να ελευθερώσετε και μένα που δε φοβήθηκα και ήρθα εδώ
απόψε να σας φανερώσω τα σχέδια του εχθρού».
30. Έτσι το πρωί ο Πέρσες επιτέθηκαν πρώτοι με όλες τις
δυνάμεις τους. Οι Έλληνες όμως ενωμένοι αντιστάθηκαν
πολύ δυνατά, πολέμησαν ηρωικά και οι Πέρσες
αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
32. Πολλοί Πέρσες για να σωθούν έτρεξαν σε ένα ξύλινο οχυρό
που είχαν στήσει εκεί κοντά, αλλά κι από κει αναγκάστηκαν
να φύγουν αφήνοντας πίσω πολλούς νεκρούς.
34. Και δε νίκησαν μόνο στις Πλαταιές, αλλά και στη Μυκάλη,
όπου ο ελληνικός στόλος νίκησε τον περσικό!
35. Μετά τη μάχη μοίρασαν μεταξύ
τους τα λάφυρα. Αφιέρωσαν
όμως στο ιερό του Απόλλωνα
στους Δελφούς το ένα δέκατο
από αυτά. Με τα λάφυρα αυτά
κατασκευάστηκε ένας χρυσός
τρίποδας που βρισκόταν πάνω
σε ένα χάλκινο τρικέφαλο φίδι.
Πάνω στο φίδι ήταν χαραγμένα
τα ονόματα των 31 πόλεων-
κρατών που είχαν πάρει μέρος
στους περσικούς πολέμους.
Συμβόλιζε την ενότητά τους.
Σήμερα η Στήλη των Όφεων
βρίσκεται στην
Κωνσταντινούπολη.
36. Τι θα κάνουν τώρα οι Πέρσες;
Α. Θα φύγουν για λίγο και θα ξαναγυρίσουν. Δεν τα
παρατάνε αυτοί τόσο εύκολα.
Β. Θα φύγουν και δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ. Ηττήθηκαν τώρα
για τα καλά.
37. Με τις νίκες αυτές πέρασε για πάντα ο περσικός κίνδυνος. Το
όνειρο του Ξέρξη να κατακτήσει τη Δύση χάθηκε οριστικά.
Οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας κέρδισαν την ελευθερία
τους. Οι Έλληνες επέστρεψαν στην ειρηνική ζωή τους
περήφανοι για τον άθλο που είχαν καταφέρει.
Γιατί ήταν άθλος;
38. Όμως για να δούμε,
γιατί νίκησαν τελικά οι Έλληνες και όχι οι Πέρσες που ήταν
τόσοι πολλοί;
48. Χωρίς τους αγώνες και τις νίκες των Ελλήνων τότε ο κόσμος
σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετικός. Αν δεν τα είχαν
καταφέρει τότε, δε θα είχαν αναπτυχθεί ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ