1. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 1
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
กลศึกเขางูเลื้อย (ตอนที่501)
ขงเบงจับและปลอยตัวเบงเฮ็กเปนครั้งที่หก โดยเบงเฮ็กไดกระทําสัตยสาบานวาหากถูกจับไดอีกครั้งหนึ่ง
แลวจะยอมออนนอมแตโดยดี หลังจากนั้นเบงเฮ็กจึงไปขอความชวยเหลือจากลุดตัดกุดเจาเมืองออโกกก
เพื่อใหยกกองทัพมาชิงเอาเมืองหมั่นอองกลับคืน
ลุดตัดกุดไดฟงความจากเบงเฮ็กตลอดแลว จึงกลาววาซึ่งกองทัพจีนยกมารุกรานแดนพุกามประเทศนั้น
เปนการคุกคามตอความสงบเรียบรอยทั่วทั้งอาณาจักรแหงนี้ ตัวทานกับเราอยูในผืนดินอันเปนพุกาม
ประเทศดวยกัน ถือวาเปนพี่นองกัน ทุกขของทานก็คือทุกขของเรา ความแคนของทานก็คือความแคนของ
เรา อยาไดปรารมภเลย เราจะแกแคนแทนทานเอง
หลังจากจัดงานเลี้ยงตอนรับเบงเฮ็กอยางสมเกียรติแลว หาวันตอมาลุดตัดกุดก็ยกกองทัพออกจากเมือง
ออโกกก ตั้งใหเขาอั๋นและเคหลีสองนายทหารเอกคุมทหารกองทัพเกราะหวายสามหมื่นคนเปนกองทัพ
หนายกไปตั้งขัดตาทัพกองทัพเมืองเสฉวนที่ริมแมน้ําโทฮัวสุยชายแดนเมืองออโกกกดานทิศตะวันออก
สวนลุดตัดกุดและเบงเฮ็กจะยกกองทัพหนุนตามไปในภายหลัง
ฝายขงเบงซึ่งตั้งกองทัพอยูในเมืองงินแขเห็นขาวคราวของเบงเฮ็กเงียบหายไป จึงใหทหารหนวยสอด
แนมติดตามหาขาวคราววาเบงเฮ็กหนีไปอยูบานเมืองใด ครั้นไดทราบวาเบงเฮ็กหนีไปอาศัยอยูกับลุดตัด
กุด และทหารเมืองออโกกกไดยกมาตั้งขัดตาทัพไวที่ริมแมน้ําโทฮัวสุยเปนจํานวนมาก ขงเบงจึงสั่งให
เคลื่อนทัพยกไปที่แมน้ําโทฮัวสุย
พระพุทธศาสนายุกาลลวงแลวไดเจ็ดรอยหกสิบแปดพรรษา เดือนอาย กองทัพเมืองเสฉวนไดยกไปถึงริม
แมน้ําโทฮัวสุย ประจัญหนากับกองทัพเมืองออโกกกคนละฟากฝงแมน้ํา
เมื่อกองทัพเมืองเสฉวนยกไปถึงริมแมน้ําโทฮัวสุย ขงเบงไดขี่เกวียนนอยพรอมทหารองครักษออกไป
ลาดตระเวนดูภูมิประเทศตามแนวฝงแมน้ํา มองไปฝงตรงกันขาม เห็นทหารลุดตัดกุดรูปรางเปนชาวดง
แลวน้ํานั้นก็วิปริต คิดสงสัย จึงหาชาวบานมาสืบถาม ชาวบานจึงบอกวาน้ําในแมน้ําโทฮัวสุยนี้ถาใบทอ
หลนลงแลวเมื่อใด คนตางประเทศไมรูตักมากินก็เมาตายในขณะนั้น ถาชาวเมืองออโกกกมาตักกินก็ให
เกิดสติปญญาแลกําลังมากขึ้น
ขงเบงทราบสภาพภูมิประเทศและอันตรายดังนั้น ก็เกรงวาหากตั้งกองทัพอยูริมแมน้ํา ทหารดื่มกินน้ําก็จะ
เปนอันตราย จึงสั่งใหถอยทัพหลวงออกมาตั้งคายอยูหางริมแมน้ําสองรอยหาสิบเสน แตใหอุยเอี๋ยนคุม
ทหารตั้งคายอยูใกลริมแมน้ําเพื่อคอยสังเกตการณฝายขาศึก และกําชับทหารทั้งปวงมิใหอาบกินน้ําใน
แมน้ําเปนอันขาด
ฝายเขาอั๋นและเคหลีสองแมทัพเมืองออโกกกเห็นกองทัพหลวงเมืองเสฉวนลาถอยออกไป คงมีแตทหาร
สวนยอยตั้งคายอยูใกลแมน้ํา จึงคุมทหารใสเกราะหวายแชน้ํามันลอยขามแมน้ําบุกเขาโจมตีคายของอุย
เอี๋ยน
อุยเอี๋ยนทราบวาขาศึกลอยตัวขามแมน้ํายกมาโจมตีโดยที่ไมมีเรือแพก็แปลกประหลาดใจ แตดวยวิสัยชาย
ชาติทหาร อุยเอี๋ยนจึงคุมทหารออกไปรบกับทหารออโกกกซึ่งถึงแมวากองทัพเมืองเสฉวนจะเปนทหาร
ฝมือดี มีการรบเปนแบบแผนตามกระบวนศึก มีเชิงชั้นเหนือกวาทหารเมืองออโกกก แตปรากฏวาไม
สามารถตีทหารเมืองออโกกกใหแตกพายไปไดเพราะเสื้อเกราะหวายแชน้ํามันซึ่งหุมตัวทหารออโกกกอยู
นั้นทนทานตอคมศาสตราวุธทั้งปวง จะฟนแทงประการใดก็ไมเขา หอกดาบเกาทัณฑกระทบเกราะหวาย
แลวกระดอนกระเด็นไปทั้งสิ้น
อุยเอี๋ยนคุมทหารสูรบกับทหารเมืองออโกกกถึงสองชั่วยามก็ยังไมสามารถตีโตทหารเมืองออโกกกใหลา
ถอยไปได และทหารเมืองออโกกกที่อยูอีกฝงแมน้ําหนึ่งก็หนุนเนื่องลอยตัวขามแมน้ํามาเปนอันมาก เห็น
จะตานทานไมได อุยเอี๋ยนจึงสั่งใหทิ้งคายแลวพาทหารหนีไปกลับไปสมทบกับกองทัพหลวง
ทหารเมืองออโกกกไดชัยชนะในศึกยกแรกก็มีความยินดี พากันยกกลับโดยลอยตัวขามแมน้ําบาง ถอด
เกราะหวายลอยน้ําแลวขี่ขามแมน้ําแทนเรือบาง กลับไปยังอีกฟากหนึ่งตามเดิม
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

2. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 2
ฝายอุยเอี๋ยนเมื่อพาทหารไปถึงคายหลวงแลวก็รายงานความใหขงเบงทราบทุกประการ และกลาววาทหาร
ออโกกกนี้ประหลาดนัก สามารถลอยตัวขามแมน้ําไดโดยไมตองใชเรือแพ หากอาศัยแตเกราะหวายแหง
แชน้ํามันก็สามารถลอยตัวขามแมน้ําไดโดยสะดวก ทั้งทนทานตออาวุธทั้งปวง ฟนแทงไมเขา
ขงเบงไดฟงดังนั้นก็สงสัย จึงเรียกลิคีนายทหารผูนําทางมาสอบถามวาเพราะเหตุผลกลใดจึงเปนไปดั่งนี้
ลิคีจึงวา ทหารเมืองออโกกกนี้เปนหนวยรบพิเศษ เรียกวากองทัพเกราะหวาย มีพละกําลังกลาแข็งยิ่งกวา
คนธรรมดา สวมเสื้อเกราะหวายแหงแชน้ํามันหมักไวถึงหกเดือนแลวผึ่งแดดจนแหงสนิท คงทนตอ
ศาสตราวุธทั้งปวง ฟนแทงไมเขาดังนี้ เห็นทีจะรบตอไปก็ไมไดชัยชนะ จึงควรที่มหาอุปราชจะไดเลิกทัพ
กลับคืนเมืองเสฉวน แลเบงเฮ็กนั้นบัดนี้สิ้นความคิดแลว ทั้งกําลังก็นอยลง แมมหาอุปราชจะลาทัพกลับไป
ก็เห็นวาเบงเฮ็กจะไมกลายกกองทัพไลตามตี
ขงเบงไดฟงดังนั้นก็หัวเราะ แลวกลาววาเรายกมาทําการลวงมาถึงเพียงนี้แลว ซึ่งจะลาทัพกลับไปโดยที่
การไมสําเร็จนั้น ไมใชฐานะที่จะพึงเปนไปได แมวาทหารเมืองออโกกกใสเสื้อเกราะหวาย คงทนตอ
ศาสตราวุธ เราก็จะคิดกลอุบายเอาชัยชนะใหจงได
วันรุงขึ้นขงเบงจึงใหจูลงและอุยเอี๋ยนอยูรักษาคาย ตัวขงเบงขึ้นเกวียนนอย พา ทหารองครักษพรอมกับ
ชาวบานนําทางออกไปลาดตระเวนเลียบไปตามริมแมน้ําโทฮัวสุย ขึ้นไปทางดานทิศเหนือ เห็นปาเขาเปน
ที่ชอบกล ขงเบงจึงลงจากเกวียนเดินไปสํารวจภูมิประเทศอันสลับซับซอน
ขงเบงเห็นภูมิประเทศเปนชองเขาลดเลี้ยวเคี้ยวคดคลายรูปงู ปากทางเขากวางหนอยหนึ่งพอทหารขี่มา
เรียงหนากระดานไดแปดตัว ตรงกลางเปนทุงราบกวางคลายกับทองงูยามกลืนกินสัตวใหญ อันอาจกลืน
กินทหารเกราะหวายทั้งสามหมื่นคนไดในคราวเดียว ดานปลายเปนทางแคบ สภาพพื้นที่เสนทางราบเรียบ
มีแตกอนหิน ไมมีตนไม หญาและฟน สองขางทางเปนแนวผาสูงชัน ดานบนเปนปาชัฏ กอนถึงทุงราบมี
ทางเล็กอยูในปารกชัฏเปนที่ชอบกล จึงเรียกชาวบานมาสอบถามวาหุบเขานี้มีชื่อใด
ชาวบานไดชี้แจงวา ชองเขานี้เปนที่ชอบกลคลายกับรูปงู จึงมีชื่อวาเขาจัวปวสกหรือเนินเขางูเลื้อย มี
เสนทางใหญลงไปถึงเมืองสํากั๋ง ขงเบงไดฟงดังนั้นก็มีความยินดี รําพึงขึ้นโดยลืมตัววา การครั้งนี้จะสําเร็จ
เปนมั่นคง กลาวแลวก็ลงจากเนินเขาขึ้นเกวียนนอยพา ทหารกลับไปคาย
เมื่อไปถึงคายหลวงขงเบงจึงเรียกแมทัพนายกองทั้งปวงมาประชุมปรึกษาแลวสั่งมาตายวา ใหเอาเกวียน
บรรทุกฟางหญาราดดินประสิวเต็มทุกเลมจํานวนสิบเลมไปจอดทิ้งไวในทุงราบกวางคลายทองงูในชอง
เขาจัวปวสกและจัดการตามคําสั่งลับอีกฉบับหนึ่งใหเสร็จสิ้นภายในสิบหาวัน แลวยกทหารไปซุมอยูที่ซอก
เขาตนทาง และใหจูลงคุมทหารไปตั้งสกัดอยูที่ชายปาปลายทางที่จะไปยังเมืองสํากั๋ง ใหเตรียมการให
พรอมภายในสิบหาวันเชนเดียวกัน ใหอุยเอี๋ยนคุมทหารยกไปตั้งอยูที่คายเดิมที่ริมแมน้ําโทฮัวสุย ถาหาก
ทหารของลุดตัดกุดยกมารบก็ใหทําทีสูไมได แตกถอยเขาไปในชองเขาจัวปวสก ถาเห็นธงขาวปกอยูที่
ไหน ก็ใหพักทหารไวที่นั่น กําชับใหแกลงรบแพสิบหาครั้งในสิบหาวัน
อุยเอี๋ยนไดฟงคําสั่งขงเบงแตไมทราบความนัยก็อึดอัดใจ ดวยเปนคําสั่งใหยอมแพแกขาศึกแลวทําทีแตก
ถอยไปที่คายธงขาวที่ปกไว แตเกรงอาญาของขงเบงจึงไมกลาถามความนัย คํานับลาขงเบงพาทหาร
ออกไปที่คายเดิมตามคําสั่ง
เมื่ออุยเอี๋ยนออกไปแลว ขงเบงจึงเรียกเตียวหงีและมาตงใหคุมชนชาวทองถิ่นที่เกลี้ยกลอมเขาเปนพวก
พันคนยกไปตั้งคายอยูตามแนวแมน้ําโทฮัวสุย เรียงรายเปนระยะตั้งแตริมแมน้ําไปจนถึงชองเขาจัวปวสก
คายแตละแหงใหปกธงขาวไวเปนสําคัญ
ทางฝายลุดตัดกุด ครั้นเกณฑทหารไดพรอมสรรพก็ยกหนุนเนื่องมาที่กองทัพซึ่งตั้งอยูที่ริมแมน้ําโทฮัวสุย
เห็นกองทัพของอุยเอี๋ยนตั้งคายอยูริมแมน้ําคายหนึ่ง และทางดานเหนือขึ้นไปก็มีคายเล็กคายนอยมิได
เปนกระบวนศึก ลุดตัดกุดก็หัวเราะเยาะวานี่หรือเปนความคิดสติปญญาของจูกัดเหลียง ซึ่งเขาลือวามี
สติปญญาในการสงครามเปนอันมาก
เบงเฮ็กเห็นลุดตัดกุดประมาทความคิดของขงเบงดังนั้นก็เตือนวา อันขงเบงนี้มีสติปญญาทํากลอุบาย
ลอลวงตาง ๆ เราจะทําศึกกับขงเบง จําจะกําชับทหารทั้งปวงเสียกอนวาเมื่อรบพุงกับขงเบง ถาถึงชายปา
แลเนินเขาที่สําคัญ ถึงจะไดทีก็อยาใหติดตาม
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ลุดตัดกุดไดฟงก็หัวเราะแลวกลาววา ทานเสียทีแกขงเบงหลายครั้งคราจึงไดขยาดเกรงกลัวขงเบงเสมือน
หนึ่งงูเกรงกลัวเชือกกลวยฉะนี้ เราไดเห็นกับตาวาขงเบงหาไดมีสติปญญาสมคําลือไม ถึงแมวาขงเบงจะมี

3. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 3
กลอุบายเราก็ไมกลัว เราจะคุมทหารยกขามแมน้ําไปจับขงเบงฆาเสียใหจงได ตัวทานเมื่อหวั่นเกรง
ความคิดขงเบงก็จงคุมทหารเปนกองหลัง คอยหนุนตามเราไป
กลาวแลวลุดตัดกุดก็พาทหารลอยขามแมน้ําไปที่คายของอุยเอี๋ยน อุยเอี๋ยนเห็นลุดตัดกุดยกทหารขาม
แมน้ําจึงพาทหารยกออกไปรบ แตพอรบกันไดหาเพลงอุยเอี๋ยนก็ทําเปนแพทิ้งคายหนี แตลุดตัดกุดระแวง
สงสัยวาเหตุไฉนเพิ่งประมือกันไดหาเพลง ทหารเมืองเสฉวนจึงยอมแพโดยงายดาย จึงคิดวาอาจเปนกล
อุบาย คิดดังนั้นแลวลุดตัดกุดก็ไมไลตาม กลับพาทหารยกขามฟากกลับมาคาย
ฝายอุยเอี๋ยนเห็นลุดตัดกุดไมไลติดตามก็พาทหารเขาไปตั้งอยูในคายดังเกา
วันรุงขึ้นลุดตัดกุดก็ยกทหารขามแมน้ําไปรบกับอุยเอี๋ยนอีกครั้งหนึ่ง รบกันไดเจ็ดเพลงอุยเอี๋ยนก็ขับมาหนี
ลุดตัดกุดสงสัยวาจะเปนกลอุบายแตใจหนึ่งก็คิดวาอุยเอี๋ยนหนีไปถึงสองครั้งหรือวาเกรงกลัวฝมือเรา คิด
สองจิตสองใจอยูดังนี้ ลุดตัดกุดจึงสั่งทหารกองหนึ่งใหลอบไลตามอุยเอี๋ยนไป
ทหารลุดตัดกุดไลตามอุยเอี๋ยนไปเปนระยะทางถึงแปดสิบเสน ก็เห็นเงียบกริบไมมีสิ่งใดระแวงสงสัย จึงให
มาเร็วรีบกลับไปรายงานใหลุดตัดกุดทราบ ลุดตัดกุดจึงคิดวาที่อุยเอี๋ยนหนีไปนั้นเปนเพราะเกรงกลัวฝมือ
จึงพาทหารทั้งคายขามแมน้ํายกตามอุยเอี๋ยนไป
อุยเอี๋ยนแกลงถวงเวลาลาถอยจนเห็นลุดตัดกุดยกทหารไลตามมา จึงแกลงทําเปนกลัว ใหทหารถอด
เกราะทิ้ง แลวขี่มาหนีเขาไปอยูในคายซึ่งปกธงขาวคายแรกนั้น ลุดตัดกุดเห็นไดทีก็ยกทหารตามไปจนถึง
คาย
อุยเอี๋ยนจึงขับมาออกรบกับลุดตัดกุดอีกสามเพลงก็ทิ้งคาย พาทหารหนีขึ้นไปทางดานทิศเหนือแลวเขา
ไปตั้งอยูในคายที่สองซึ่งปกธงขาวเปนสัญญาณอยู
ลุดตัดกุดไดชัยชนะถึงสองครั้งติดตอกันก็กําเริบใจ ยกทหารไลตามอุยเอี๋ยนไปจนถึงคายธงขาวคายที่สอง
อุยเอี๋ยนก็แกลงยกทหารออกมารบกับลุดตัดกุดอีกคํารบหนึ่ง ตอสูกันไดสามเพลงอุยเอี๋ยนก็พาทหารหนี
กลับเขาคาย พอลุดตัดกุดคุมทหารเขาตีคาย อุยเอี๋ยนก็แสรงรบปองกันคายพอเปนพิธี แลวพาทหารทิ้ง
คายหนี ครั้นลุดตัดกุดไลตามตีก็ทําเปนตอสูอีกสองสามเพลง แลวหนีไปเขาคายธงขาวถัดไป
อุยเอี๋ยนแสรงรบแพสิบหาครั้งในระยะเวลาเพียงสิบหาวัน และทิ้งคายถึงเจ็ดคายอยางตอเนื่อง จนกระทั่ง
หนีไปถึงหุบเขาจัวปวสก
ลุดตัดกุดในเวลานี้มั่นใจวาอุยเอี๋ยนตอสูไมได จึงตองพายแพถึงสิบหาครั้ง และทิ้งคายถึงเจ็ดคายใน
ระยะเวลาเพียงสิบหาวัน ลุดตัดกุดจึงยิ่งกําเริบน้ําใจ ขี่มานําหนาทหารไลตามอุยเอี๋ยนไปจนถึงเขาจัวปวสก
เห็นเปนซอกเขาราบเรียบ มีหนาผาสูงชันทั้งสองขาง แตขางทางขวามือมีทางยอยเปนปาชัฏ ลุดตัดกุดก็
กริ่งใจจึงรั้งทหารไว
เบงเฮ็กเห็นลุดตัดกุดครุนคิดตรึกตรองก็หัวเราะ แลวกลาววาขงเบงเปนคนเจาอุบาย สูรบเราซึ่งหนาไมได
แลว จึงคิดวางอุบายซุมโจมตีเรา ชอบที่จะรั้งทหารไวที่นี่ ดูทาทีของขงเบงสักคืนหนึ่ง เห็นเปนทีแลวคอย
ไลตามตีตอไป จะไดชัยชนะเปนมั่นคง
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
ยุทธการเพลิงสยอง (ตอนที่502)
ลุดตัดกุดหัวหนาชนเผากลุมนอยไดยกกองทัพทหารเกราะหวายไปชวยเบงเฮ็กเพื่อจะตีเมืองงินแขกลับคืน
อาวุธทหารเมืองเสฉวนไมสามารถระคายเกราะหวายแชน้ํามันได ขงเบงจึงคิดกลอุบายลวงใหทหารลุดตัด
กุดกําเริบ ไลตามเขาไปในหุบเขางูเลื้อย โดยแกลงใหอุยเอี๋ยนแสรงรบแพในระยะเวลาสิบหาวันถึงสิบหา
ครั้ง ละทิ้งคายถึงเจ็ดคาย
ลุดตัดกุดไดฟงคําทวงของเบงเฮ็กที่ใหรั้งทัพตั้งคายในหุบเขางูเลื้อย ดูทาทีกองทัพเมืองเสฉวนกอนก็เห็น
ดวย จึงสั่งใหทหารตั้งคายและหยุดพักในหุบเขางูเลื้อยคืนหนึ่ง
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
พอยามบายวันรุงขึ้นอุยเอี๋ยนก็ยกทหารมาลอรบทหารออโกกกอีก ลุดตัดกุดยังคงลําพองใจในชัยชนะที่
ไดมาอยางตอเนื่อง จึงสั่งใหเบงเฮ็กอยูรักษาคาย แลว แตงตัวหมเกราะประดับพลอย ใสลูกประคําคอ ขึ้น
ขี่ชางออกหนาทหาร ยกออกไปรบกับอุยเอี๋ยน

4. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 4
อุยเอี๋ยนเห็นลุดตัดกุดยกทหารออกมาดังนั้นก็แสรงดาวายั่วยุเปนหยาบชา ลุดตัดกุดโกรธอุยเอี๋ยนเปนอัน
มาก จึงไสชางนําทหารเขาโจมตีทหารของอุยเอี๋ยน อุยเอี๋ยนทําทีจะเขาปะทะแตเมื่อใกลถึงชางของลุด
ตัดกุดก็ทําทีเปนตกใจกลัว ชักมาพาทหารหนี ลุดตัดกุดเห็นไดทีก็ไสชางพาทหารไลตามตีอุยเอี๋ยนลึกเขา
ไปในหุบเขางูเลื้อย เห็นธงทิวจํานวนมากปกอยูบนแนวผาแตไมเห็นมีทหารซุมซอน ทั้งในหุบเขานั้นก็เปน
ที่ราบ ไมสามารถซุมซอนทหารหรือวางกลอุบายใดๆ ได
ลุดตัดกุดเห็นดังนั้นก็สําคัญวาขงเบงปกธงทิวหลอกลวงวามีทหารซุมซอนเพื่อไมใหติดตามก็ยิ่งกําเริบใจ
จึงเรงฝเทาชางนําหนาทหารไลตามอุยเอี๋ยนตอไป จนเวลาค่ําก็ถึงทุงราบกวางในหุบเขาจุดที่มาตายซุม
อยูแตไมเห็นผูคนหรือแสงไฟ เห็นแตเกวียนเหมือนกับเกวียนบรรทุกเสบียงจอดระเกะระกะอยูในหุบเขา ก็
สําคัญวาทหารเมืองเสฉวนรีบหนีเอาเสบียงตามไปไมทันจึงทิ้งเสบียงไวในหุบเขา ความกําเริบใจก็ยิ่งมาก
ขึ้น จึงคิดวาจําจะไลตามจับอุยเอี๋ยนใหไดกอนแลวคอยกลับมายึดเกวียนเสบียง
คิดดังนั้นแลวลุดตัดกุดก็รีบพาทหารเรงตามอุยเอี๋ยนไปตามชองเขา แตเปนทางแคบ ทหารเกราะหวาย
เกือบทั้งหมดจึงคั่งกันอยูในทุงราบกวางนั้น ทหารเกราะหวายจํานวนนอยที่สามารถไลตามจนถึงปลาย
ซอกเขาอันเปนจุดที่จูลงซุมทหารไว ก็เห็นทหารเมืองเสฉวนซึ่งอยูบนหนาผาชวยกันขนกอนศิลาและกิ่ง
ไมปดกั้นทางไมใหไลตามไปได
ลุดตัดกุดเห็นดังนั้นก็สําคัญวาทหารเมืองเสฉวนจวนตัวหนีไมพน จึงใชกอนศิลาและกิ่งไมปดกั้นซอกเขา
ขวางทางเคลื่อนทัพ จึงสั่งทหารใหเขาไปขนกอนศิลาและกิ่งไมออกไปใหพนเสนทาง
ในขณะที่ทหารสวนหนาของกองทัพเกราะหวายกําลังสาละวนอยูกับการรื้อขนกิ่งไมและกอนศิลา และกอง
ทหารสวนใหญยังคงออกันอยูที่เนินราบกวางในหุบเขานั้น จูลงก็ใหทหารจุดประทัดสัญญาณขึ้น ในทันใด
นั้นแสงเพลิงก็ลุกโชติชวงขึ้นที่ปลายทางและสองขางทางเปนอันมาก แสงไฟสวางโชติชวงทั้งปลายหุบ
เขา ควันคละคลุง ประสานกับเสียงมาลอฆองกลองและเสียงโหรองของทหารเมืองเสฉวน ลุดตัดกุดเห็น
ดังนั้นก็รูวาตองกล จึงสั่งทหารใหลาถอยกลับไปในทางเดิม
แตพอหันหลังกลับก็เห็นจุดที่เกวียนจอดอยูนั้นเกิดแสงไฟลุกขึ้น มีเสียงระเบิดซึ่งฝงไวในเกวียนดังสนั่น
หวั่นไหว ทหารเกราะหวายแชน้ํามันทั้งสามหมื่นคนตกอยูในทามกลางกองเพลิงทั้งดานหนาดานหลัง ตาง
พากันวิ่งหนีจาละหวั่น จะปนขึ้นหนาผาก็ไมไดเพราะเปนหนาผาสูงชัน ทั้งทหารเมืองเสฉวนไดปรากฏกาย
ขึ้นตามแนวหนาผาแลวยิงธนูเพลิงเปนอันมากมาที่ทหารเกราะหวาย ธนูเพลิงถูกเกราะหวายเมื่อใดไฟก็ลุก
พรึบทวมตัวเมื่อนั้น
เพลิงไดโหมประสานกับเสียงประทุของระเบิดที่ฝงไวในเกวียนทั้งสิบเลม และตามแนวพื้นในทุงราบ
กระหนาบเขามาทั้งหนาหลัง เกราะหวายแชน้ํามันซึ่งสามารถปองกันศาสตราวุธทั้งปวงได แตพอถูกเปลว
เพลิงกลับกลายเปนเชื้อเพลิงอันวิเศษ เปลวเพลิงตองเกราะหวายจุดไหนไฟก็ลุกขึ้นที่จุดนั้น ทหารออโก
กกจะดับไฟตามเสื้อเกราะก็ไมทัน เพราะน้ํามันอันแชซึมอยูในเกราะหวายเปนเชื้อใหไฟไหมเกราะหวาย
นั้นอยางรวดเร็ว จะแกะเสื้อหวายออกก็ไมได เพราะรัดแนนอยูกับตัว
ทหารนักรบเกราะหวายของลุดตัดกุดถูกเพลิงไหมรองครวญครางอยางนาเวทนากระหึ่มไปทั้งหุบเขา แสง
เพลิง เสียงประทุของระเบิดและเสียงรองไหโหยหวนราวกับเสียงปศาจร่ําใหระงมไป เพียงครูเดียวเพลิงก็
ลุกไหมทวมตัวทหารเกราะหวายทั้งสามหมื่นคน ทําใหหุบเขางูเลื้อยซึ่งเปนที่โลงเตียนไมมีเชื้อไฟได
อาศัยเกราะหวายแชน้ํามันนั่นแลวเปนเชื้อไฟอันดีสําหรับเผาทหารนักรบที่เขมแข็งแกรงกลาแหงออโกกก
จนเปนจุณ
ตัวลุดตัดกุดเองก็ถูกไฟไหมเสื้อเกราะดิ้นรนรองไหครวญครางเชนเดียวกับทหารทั้งปวง สามกกฉบับ
สมบูรณไดพรรณนาการวางเพลิงเผาทหารลุดตัดกุดของขงเบงในครั้งนี้วา บนเขาทั้งสองฟากตางทิ้งคบ
เพลิงลงมา คบเพลิงตกลงไปที่ใด ครั้นไหมถูกชนวนไฟไปกระทบถูกดินปน ลูกปนเหล็กก็ระเบิดบินวอน
บัดนี้แสงเพลิงภายในหุบเขาไดระเริงรําอยางโกลาหล แมนพบเสื้อเกราะหวายไมมีวาไมติดเพลิงไฟ ทหาร
เสื้อเกราะหวายสามหมื่นคนของลุดตัดกุดถูกเพลิงไหมเผาผลาญ ตางกอดกันตัวกลม ตายอยูภายในหุบ
เขา
และไดพรรณนาสภาพของทหารนักรบเกราะหวายวา ถูกเพลิงไหมเผาคลอก บางก็ยื่นหมัด บางก็เหยียด
ขา สวนใหญถูกลูกปนตีจนหนาตาศีรษะแตกกระจายแหลก ราน ลวนตายอยูในหุบเขา กลิ่นเหม็นจนทน
ไมได
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

5. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 5
ลุดตัดกุดและทหารนักรบเกราะหวายสามหมื่นคนไดถูกเพลิงคลอกตายทั้งเปนอยางทารุณในหุบเขางู
เลื้อยนั้น
ในขณะนั้นขงเบงพรอมทหารองครักษยืนสังเกตการณอยูบนยอดเขาใกลกับคายเบงเฮ็ก เห็นเพลิงคลอก
ทหารนักรบเกราะหวายรองไหโหยหวนลมตายลงอยางรวดเร็ว กลิ่นไฟไหมศพเหม็นคละคลุงไปทั้งหุบเขา
แลวโชยลอยมาบนยอดเขา กระทบกับจมูกของขงเบง
ขงเบงไดกลิ่นสะอิดสะเอียนเหม็นเขียวของควันไฟที่ไหมศพทหารออโกกก ตองถอยหลังหลบควันไฟ
ออกมาสามสี่กาว พลางรําพึงวาชีวิตเรานี้ไดสังหารผลาญชีวิตมนุษยมากมายเหลือเกินแลว เห็นทีชีวิตเรา
จะไมยืนยาวสืบไป
สามกกฉบับเจาพระยาพระคลัง (หน) บรรยายความรูสึกของขงเบงวา ขงเบงคิดสังเวชน้ําตาตก วาเราทํา
การครั้งนี้ถึงจะไดบําเหน็จความชอบสักเทาใดก็ดี เห็นอายุเราจะสิ้นเสียมั่นคงเพราะฆาชีวิตสัตวเสียมากนัก
ทหารทั้งปวงเห็นดังนั้นก็คิดสงสาร ทอดใจใหญทุกคน
สามกกฉบับวิจารณบางฉบับระบุวากลิ่นศพที่ฉุนเฉียวเหม็นคลุงทําใหขงเบงหนามืดตาลาย ทรุดตัวลงนั่ง
บนกอนหินในที่ใกล ปลงสังเวชใหกับตนเองวาตัวเราก็ถือพรตในลัทธิเตา อันตองหามมิใหฆาสัตวตัดชีวิต
แตเราไดละเมิดพรตแหงเตา สังหารผลาญชีวิตมนุษยเปนจํานวนมาก เมื่อครั้งทุงพกบองก็ไดวางเพลิงเผา
ทหารโจโฉถึงสิบหมื่น ที่แมน้ําแปะโหเลาก็ไขน้ําทวมทหารโจโฉเสียอีกสิบหมื่น ในสงครามเซ็กเพ็กก็ได
คิดอานผลาญทหารโจโฉเกือบแปดสิบหมื่น และยังไดผลาญชีวิตผูคนในสงครามใหญนอยอีกเปนจํานวน
มาก รวมทั้งครั้งนี้ซึ่งไดเห็นอาการที่ทหารถูกไฟคลอกตําตาก็น้ําตาไหลพราก ตระหนักวาอํานาจวาสนา
และความสําเร็จในการบัญชาการทหารนั้นลวนตั้งอยูบนความวายวอดของชีวิตสัตวจํานวนมากมาย
มหาศาล ซึ่งโบราณวาผูทําการเบียดเบียนชีวิตสัตวและมนุษยยอมมีอายุสั้น ขงเบงรําพึงดังนั้นแลวก็
คาดหมายชะตาตนวาเห็นอายุจะไมยืนยาวสืบไป การซึ่งจะรวบรวมแผนดินเขาเปนหนึ่ง ทํานุบํารุงพระเจา
เลาเสี้ยนใหเปนจักรพรรดิครองแผนดินจีนแตผูเดียวสนองพระคุณพระเจาเลาปเจานายผูภักดีแหงตน เห็น
จะไมแลวเสร็จสิ้นภารกิจในชีวิตนี้ และเมื่อเปนเชนนี้จกกกก็จะตกอยูในความเสี่ยงภัย จําจะตองกําราบ
ปรามวุยกกใหเข็ดขยาดไมกลาที่จะยกมารบกับจกกก ถึงแมวาตัวเราจะสิ้นบุญไปแลวก็ตามที ขงเบงเล็ง
การขางหนาดังนี้ก็รันทดหดหูใจยิ่งนัก
พอขงเบงตั้งสติได ก็สั่งใหอองเปงและเตียวเอกรีบยกทหารไปตีคายของเบงเฮ็กที่ริมแมน้ําโทฮัวสุย
กําชับใหจับตัวนางจกหยงภรรยาของเบงเฮ็กกับพรรคพวกไวใหจงสิ้น แลวสั่งเตียวหงีใหคุมทหารพมาที่
เกลี้ยกลอมไดทําทียกกลับไปหาเบงเฮ็กที่ตนซอกเขา ใหไปลวงเบงเฮ็กวาบัดนี้ลุดตัดกุดลอมขงเบงไวได
มั่นคงแลว ใหเบงเฮ็กรีบยกทหารหนุนไปชวย
อองเปงและเตียวเอกรับคําสั่งขงเบงแลวจึงรีบยกทหารไปที่คายของเบงเฮ็ก สวนเตียวหงีรับคําสั่งขงเบง
แลวก็พาทหารพมาซึ่งเกลี้ยกลอมเปนเชลยกลับไปที่ตนซอกเขา แลวบอกเบงเฮ็กตามที่ขงเบงวาง
แผนการทุกประการ
เบงเฮ็กเห็นทหารซึ่งมาบอกขาวนั้นเปนชนเผาพมาดวยกันก็วางใจ รีบพาทหารตามลุดตัดกุดไป แตเมื่อยก
ไปใกลก็เห็นแสงไฟลุกโชติชวง กลิ่นเหม็นของซากศพโชยมาตามลม เบงเฮ็กสัมผัสสภาพเชนนั้นก็หวั่น
ใจวาตองกลอุบายถูกลวงเขาบวงกลของขงเบงอีก จึงชะงักมาแลวออกคําสั่งใหทหารรีบถอยกลับไปตาม
เสนทางเดิม
ในทันใดนั้นเสียงประทัดสัญญาณก็ดังขึ้น มาตงไดคุมทหารตีกระหนาบเขามาจากขางซอกเขา สมทบกับ
ทหารของเตียวหงี โจมตีทหารของเบงเฮ็กอยางรวดเร็ว เบงเฮ็กก็เรงรองดวยเสียงอันดังใหทหารรีบตีฝา
ถอยออกไป
ตัวเบงเฮ็กรีบขี่มาตีฝาหนีกลับไปตามเสนทางเดิม พอไปถึงทางแยกยอยของซอกเขาก็เห็นแสงเพลิงสวาง
บนเนินเขา เบงเฮ็กรูสึกประหลาดใจมองตามแสงเพลิงขึ้นไป เห็นขงเบงนั่งอยูบนเกวียนนอย มีทหาร
องครักษลอมรอบ ในทันใดนั้นขงเบงก็รองกลาวกับเบงเฮ็กวา อายโจรขบถ มึงจะหนีไปไหนเลา กลาวแลว
ขงเบงก็สั่งใหทหารเข็นเกวียนและยกกลับไปคาย
ฝายเบงเฮ็กเห็นดังนั้นก็ตกใจ ไมกลาตอบคําใดๆ กับขงเบง รีบควบมาหนี ในพลันนั้นมาตายก็คุมทหาร
ออกจากทางแยก รุกเขาลอมเบงเฮ็กไวและจับตัวเบงเฮ็กไดโดยละมอม มาตายใหทหารมัดตัวเบงเฮ็กก
ลับไปที่คายเพื่อจะนําตัวไปมอบแกขงเบง
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

6. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 6
ขงเบงกลับไปถึงคายแลวก็เรียกทหารซึ่งรักษาคายมาประชุมแลวกลาววา เราคิดกลอุบายทําการไดชัย
ชนะศึกครั้งนี้ แตทหารเลวคนหนึ่งก็มิไดเสีย เมื่อลุดตัดกุดไลอุยเอี๋ยนไปถึงชายเขานั้นเราเอาแตธงไปปก
ลวงไวในปา ก็สําคัญวาทหารตั้งอยูเปนอันมาก หาอาจจะยกตามไปไม กลับไลอุยเอี๋ยนขึ้นไปบนเนินเขา
เราจึงใหมาตายเอาเกวียนเปลา ซึ่งบรรทุกดินน้ํามันดํานั้นออกทิ้งไวกลางทาง แลวเราใหเอาประทัดเหล็ก
ลงฝงดินลามสายชนวนทํากลไวเปนอันมาก ลุดตัดกุดโอหังความคิดนอยก็เสียทีแกเรา อนึ่งลุดตัดกุด
แกลงมาตั้งอยูริมแมน้ําโทฮัวสุยหวังจะลวงเราใหตายดวยน้ําราย เราคิดเห็นวาทหารลุดตัดกุดใสเสื้อเกราะ
หวายชุบน้ํามัน เราจึงเอาเพลิงรายออกลวงบาง ก็แพรูเสียทีแกเรา บัดนี้ทหารลุดตัดกุดที่มีฝมือพากันตาย
เสียในเพลิงนี้สิ้น เราก็คิดถึงโทษตัวสังเวชใจนัก เดชะผลที่เราตั้งใจทําราชการสนองพระคุณเจาโดยสุจริต
ขออยาใหเปนเวรตอกันสืบไปเลย
ขงเบงกลาวความประหนึ่งอรรถาธิบายแผนการรบครั้งนี้อยางละเอียดถี่ถวน ทั้งยังไดกลาวขออโหสิกรรม
แกผูตายทั้งหลายอยาไดจองเวรตอกัน ทหารทั้งปวงไดฟงดังนั้นตางพากันสรรเสริญสติปญญาความคิด
ของขงเบงเปนอันมาก พากันคุกเขาคํานับขงเบงพรอมกันแลวกลาววา อันความคิดมหาอุปราชนี้ลึกซึ้ง
หลักแหลมนัก อยาวาแตมนุษยเลย ถึงปศาจแลเทพารักษซึ่งสําแดงฤทธิ์เดชตางๆ ก็หารูถึงกลมหาอุปราช
ไม
ครูหนึ่งมาตายและทหารซึ่งยกไปทําการดานตางๆ ไดพากันกลับมาถึงคาย มัดเอาตัวเบงเฮ็ก เบงฮิว ตั้ว
ไหล และนางจกหยงเขามาหาขงเบง
ขงเบงเห็นดังนั้นจึงลงมาจากที่วาราชการ แกมัดเบงเฮ็ก เบงฮิว ตั้วไหลและนางจกหยง พลางยิ้มให แลว
ขึ้นไปนั่งบนที่วาราชการตามเดิม โดยมิไดพูดจาแตประการใด เบงเฮ็กก็พูดจาประการใดไมออก คุกเขาลง
คํานับขงเบงแลวนิ่งอยู
ครูหนึ่งขงเบงจึงสั่งใหแตงโตะเลี้ยงเบงเฮ็ก เบงฮิว ตั้วไหลและนางจกหยง แลวเชิญดื่มสุราแตมิไดพูดจา
ประการใด โดยขงเบงนั่งกินโตะอยูในที่ไกลกับเบงเฮ็ก แตพอกลาวใหไดยินเสียง
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
เสียงเจากรรมนายเวร (ตอนที่503)
ขงเบงไดใชพลังจักรวาลธาตุไฟเผาผลาญทหารนักรบเกราะหวายของลุดตัดกุดซึ่งอยูยงคงกระพัน
ศาสตราวุธทั้งปวงไมอาจระคายเกราะหวายนั้นไดจนวายวอดสิ้นทั้งสามหมื่นคน และจับเปนเบงเฮ็กไดเปน
ครั้งที่เจ็ด แตก็ทําใหขงเบงตองปลงอายุสังขารตัวเองวาการผลาญชีวิตคนจํานวนมากจะทําใหอายุขัยแหง
ตัวไมอาจยืนยาวไดสืบไป จากนั้นจึงแตงโตะเลี้ยงเบงเฮ็กและพรรคพวก
ในขณะที่กินโตะอยูนั้นทหารคนหนึ่งซึ่งขงเบงไดสอนไวไดเขาไปกลาวกับเบงเฮ็กวา บัดนี้มหาอุปราชจะ
ใหปลอยทานเสีย ถาทานจะใครทําศึกกับมหาอุปราชดูฝมือความคิดอีก เราจะปลอยทานไปซองสุมทหาร
ยกมารบใหสิ้นฝมือ จะไดเห็นประจักษวาผูใดแพแลชนะ
เบงเฮ็กในขณะที่กินโตะนั้น ในใจก็ครุนคิดถึงคําสัตยที่ไดใหกับขงเบงวา ถาถูกจับตัวไดอีกครั้งหนึ่งก็จะ
ยอมแพดวยใจ แตใจหนึ่งก็คิดวาขงเบงจะถือเอาคําสัตยนั้นเปนสําคัญ จะไมยอมปลอยตัวกลับไปใหซอง
สุมผูคนกลับมาตอสูกันอีก หากคิดที่จะตอสูก็จะตองถูกประหารชีวิต ไมเคยคิดเลยวาขงเบงจะมีน้ําใจ
ปลอยกลับไปอีกครั้งหนึ่ง
ดังนั้นพอไดฟงคําของทหารซึ่งขงเบงเสี้ยมสอนใหมาวากลาว ก็ผิดคิดผิดคาด เบงเฮ็กแมจะเปนคนแข็ง
กราว แปลกเพศภาษาวัฒนธรรมกับชาวจีน แตไมอาจทนทานตอน้ําใจดังกลาวไดอีกตอไป
สามกกฉบับเจาพระยาพระคลัง (หน) ระบุวา เบงเฮ็กไดฟงดังนั้นก็คิดนอยใจ น้ําตาตก จึงวาแตกอนมาก็
ยังไมเคยไดยินวาทําการศึกกันเขาจับไดแลวปลอยเสียถึงเจ็ดครั้ง ดวยเราเปนคนตางแดนกับทานก็จริง
แตรูจักผิดแลชอบ มีความอายอยูบาง ตัวเรากับภรรยาแลสมัครพรรคพวกทั้งปวงควรจะไปกราบลงกับตีน
มหาอุปราชขอชีวิตจึงจะชอบ
ความในใจของเบงเฮ็กดังกลาวนี้เปนที่ปราศจากสงสัยใดๆ อีกแลววาน้ําใจอันแกรงกราวไดถูกทรมานดวย
ความใจกวางอยางเต็มที่ของขงเบงจนออนลง เปนบทพิสูจนวาน้ําใจคนนั้นถึงแมจะแข็งดังเหล็กเพชรก็หา
ใชวาจะงางใหออนไดดวยอํานาจน้ําเงินแตเพียงประการเดียวไม หากสามารถงางใหออนลงไดอยางยั่งยืน
ดวยน้ําใจอันประเสริฐอีกดวย
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

7. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 7
เบงเฮ็กกลาวดังนั้นแลวจึงลุกขึ้นจากโตะ พาเบงฮิว ตั้วไหล และนางจกหยงผูเปนภรรยาเดินเขาไปหาขง
เบงในทามกลางสายตาจองมองของบรรดาทหารทั้งปวง แลวคุกเขาคํานับกมศีรษะแนบกับพื้น และกลาว
วา ตัวขาพเจาไดกระทําความผิด มหาอุปราชไวชีวิตปลอยไปมิเอาโทษขาพเจาถึงหกครั้ง มหาอุปราชจง
อดโทษขาพเจาเถิด แตนี้ไปเมื่อหนาขาพเจามิไดคิดคดตอมหาอุปราชสืบไปเลย
เบงเฮ็กกลัววาขงเบงจะพูดจาวากลาวปลอยตัวกลับไปแลวยกมารบกันใหม จึงรีบชิงออนวอนขออภัยโทษ
และขอยอมจํานนดวยใจ ขงเบงไดฟงดังนั้นก็มีความยินดี ยิ้มใหดวยความเมตตาแลวกลาววา ทานยอม
ออนนอมตอเราแลวหรือ
เบงเฮ็กไดยินดังนั้นก็สะเทือนใจ รองไหโฮดังลั่น แลวกลาวสืบไปวาขาพเจาจะขอยอมเปนขาของมหา
อุปราชไปตลอดชั่วลูกหลาน ขอเทพยดาฟาดินจงเปนพยานใหแกคําปฏิญาณนี้เถิด
ขงเบงไดฟงดังนั้นก็มีความยินดี ลุกออกมาจากโตะ กมประคองเบงเฮ็กใหลุกขึ้น แลวเชิญเบงเฮ็กเขาไป
นั่งที่โตะเดียวกัน เชิญเบงเฮ็กเสพสุราเพื่อความเปนมิตรไมตรีกันสืบไป แลวกลาววาการตัดสินใจของทาน
ครั้งนี้จะนํามาซึ่งความสงบสุขของบานเมืองและราษฎรทั้งปวง
แลวขงเบงจึงกลาวประกาศแตงตั้งเบงเฮ็กเปนเจาเมืองหมั่นอองตามเดิม บรรดาเชลยศึกและสินศึกทั้งปวง
ก็ใหคืนกลับแกเบงเฮ็กจนหมดสิ้น แลวกําชับวาใหเบงเฮ็กทานปกบานครองเมืองดวยน้ําใจเมตตาอาทรแก
ราษฎรทั้งปวง กําจัดคนชั่วสงเสริมคนดีใหมีอํานาจ ทําการสิ่งไรตองเห็นแกความสงบสุข และความ
เจริญรุงเรืองของบานเมืองเปนที่ตั้ง อยาไดเห็นแกประโยชนตนหรือหมูคณะเปนเด็ดขาด อํานาจนั้นจัก
สําแดงอานุภาพไดก็ตอเมื่อการใชอํานาจนั้นเปนไปเพื่อประโยชนสุขแหงมหาชน จนกอตัวเปนบารมีเปนที่
นับถือศรัทธาของคนทั้งปวง แตหากอํานาจนั้นไดใชไปเพียงเพื่อแสวงหาประโยชนแกตนหรือคณะของตน
แลว ยอมเปนการบังคับเบียดเบียนทานใหไดรับความเดือดรอนและความไมยุติธรรม จะกอเกิดศัตรูและ
ความเคียดแคนใหแกมหาชน ถึงแมอํานาจนั้นจะยิ่งใหญสักเพียงไหนก็จะตองถูกโคนลมลง ไมก็จะตองถูก
อํานาจนั้นกัดกรอนทําลายลง ขอจงจําคําเราไวใหมั่น สันติสุขและความเจริญรุงเรืองจะบังเกิดแกทานและ
บานเมืองสืบไป
เบงเฮ็กไดฟงโอวาทของขงเบงดังนั้นก็คํานับรับคํา แลวกลาววาคําสอนของมหาอุปราชลึกซึ้งกินใจ
ขาพเจานัก จักใหจารึกไวบูชาทุกวันคืน และจะถือเอาโอวาทนี้เปนหลักชัยในการบริหารบานเมืองสืบไป
ขงเบงไดฟงดังนั้นก็มีความยินดี มีความเบิกบานปรีดาปราโมทยยิ่งนัก ในใจก็รําพึงวาไมเสียแรงที่เราสู
ยากลําบาก การไดทั้งกายทั้งใจของเบงเฮ็กในครั้งนี้จะทําใหภาคใตสงบสุขปราศจากการศึกสงครามอีก
ตอไป แตนี้ไปจะไดทําการกับวุยกกไดถนัดมือ
ครั้นงานเลี้ยงเสร็จสิ้นลงแลว ปฮุยซึ่งเปนนายทหารฝายเสนาธิการ เห็นขงเบงปลอยเบงเฮ็กและแตงตั้งให
เปนเจาเมืองดังเกาจึงเขาไปทักทวงกับขงเบงวา มหาอุปราชมาทําการครั้งนี้ก็ลําบากไพรพลนัก เบงเฮ็กจึง
สมัครออนนอมดวย ซึ่งมหาอุปราชจะใหแตเบงเฮ็กอยูรักษาเมืองแตผูเดียวนั้น เกลือกเบงเฮ็กกลับกลอก
นานไปจะไดความเดือดรอน ขอใหมหาอุปราชตั้งขุนนางไวกํากับดวย
ขงเบงไดฟงจึงแกวา ซึ่งจะตั้งขุนนางเมืองเราไวกํากับราชการดวยนั้นจะประสบความยากลําบากสามสถาน
สถานหนึ่งชาวเมืองหมั่นอองการกินการอยูแตกตางกับชาวจีน หากตั้งขุนนางจีนไวกํากับก็จะตองมีกองทัพ
มาคอยสนับสนุน จะตองลําเลียงขาวปลาอาหารมาแตเมืองเสฉวนเปนทางไกล ไดยากลําบากนัก สถาน
หนึ่งกองทัพเรายกลงใตครั้งนี้ไดฆาฟนลูกหลานชาวเมืองหมั่นอองเสียเปนอันมาก หากมีกองทหารและขุน
นางอยูกํากับ ความพยาบาทก็จะคุกรุนขึ้นกลายเปนความขัดแยง และอาจนําไปสูศึกสงครามในอนาคต อีก
สถานหนึ่งเราทําการกับเบงเฮ็กอยางยากลําบากก็เพราะหวังใหยอมออนนอมทั้งกายแลใจ เบงเฮ็กนั้นแม
เปนคนปาเถื่อนแตถือศักดิ์ศรีและความสัตยอยู ยอมออนนอมตอเราแลวเห็นจะไมบิดพลิ้วกลับกลอก หาก
ใหขุนนางและทหารจีนกํากับอยูก็เหมือนกอแผลเปนไวกับใจ เหมือนกอสนิมไวในเนื้อเหล็ก นานไปก็จะ
พิพาทบาดหมางกัน นี่เปนความยากลําบากสามสถาน อนึ่งเลาตัวเราวางใจเบงเฮ็กวาถือมั่นในคําสัตย
ทานอยาไดระแวงเลย
เบงเฮ็กและพรรคพวกไดฟงคําขงเบงโดยตลอดใหรูสึกซาบซึ้งและปติที่ขงเบงใหเกียรติและวางใจ จึงพา
กันคุกเขาคํานับขอบคุณแลวลากลับไปที่อยู
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
วันรุงขึ้นเบงเฮ็กเรียกประชุมขุนนางทั้งปวง แลวประกาศยอมเปนประเทศราช ขึ้นตอขอบขัณฑสีมาแหง
เมืองเสฉวน ใหนับถือขงเบงเปนเทพบิดรของชาวเมืองทั้งปวง และใหตั้งศาลเทพารักษขึ้นศาลหนึ่ง ปนรูป
ขงเบงไวในศาล จารึกชื่อวา จูฮู ซึ่งหมายความวาเปนเทพบิดรแหงเมืองหมั่นออง และกลาวย้ําวานับแตนี้

8. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 8
ไปชาวเมืองหมั่นอองจะซื่อตรงจงรักภักดีตอเมืองเสฉวนชั่วลูกหลาน หากผูใดทรยศไมปฏิบัติก็จะลงโทษ
ประหารชีวิต
ชาวเมืองทั้งปวงซึ่งพอหรือพี่นองเปนทหารและไดรับน้ําใจจากขงเบง จับไดแลวปลอยตัวกลับมาตางรูสึก
นึกถึงคุณของขงเบง จึงพากันสนับสนุนชื่นชมการกระทําของเบงเฮ็กถวนหนากัน
เบงเฮ็กจึงใหจัดแกวแหวนเงินทอง พลอย เสื้อผาอาภรณอันมีคาที่มีอยูในเมืองหมั่นอองเปนจํานวนมากใส
เกวียนเอาไปมอบแกขงเบงที่คายหลวง แลวกลาววา ตัวขาพเจานี้เปนขาอยูในมหาอุปราช แมมหาอุปราช
จะมีกิจธุระสิ่งใด ก็ใหแตทหารเลวถือหนังสือมาถึงขาพเจาเถิด ขาพเจาจะปฏิบัติตามทุกประการ
แลวเบงเฮ็กจึงนําของทั้งนั้นมอบแกขงเบงเพื่อเปนบรรณาการตามประเพณี ขงเบงไดยอมรับสิ่งของ
เหลานั้น และมอบของตอบแทนน้ําใจแกเบงเฮ็กอยางทัดเทียมกัน และใหบําเหน็จแกทหารเปนอันมาก
ขงเบงแนะนําการดูแลปกครองบานเมืองแกเบงเฮ็กอีกสัปดาหเศษ จนบานเมืองเปนปกติแลวจึงสั่งให
เตรียมการเคลื่อนทัพกลับเมืองเสฉวน เบงเฮ็ก แมทัพนายกองและขุนนางตลอดจนชาวเมืองหมั่นอองได
ตั้งขบวนสงกองทัพเมืองเสฉวนแนนขนัดยาวเหยียดจนกระทั่งกองทัพเมืองเสฉวนเคลื่อนพนออกจาก
เมืองงินแขซึ่งเปนเมืองหลวงแลว เบงเฮ็กจึงใหขุนนางและราษฎรกลับเขาเมือง ตัวเบงเฮ็กพรอมทหาร
องครักษติดตามไปสงกองทัพของขงเบงจนกวาจะพนเขตแดนเมืองหมั่นออง
ขงเบงใหอุยเอี๋ยนเปนกองทัพหนา ขงเบงคุมกองทัพหลวง เดินทัพกลับตามเสนทางเดิม จนกระทั่งมาถึง
ริมแมน้ําลกซุยปรากฏทองฟามืดครึ้ม ลมพายุแรงกลา กอนศิลาปลิววอนกระเด็นมาจากภูเขา น้ําในแมน้ํา
ลกซุยเปนหมอกมืดมัวทั่วไป และบังเกิดคลื่นขนาดใหญไมอาจขามแมน้ําไปได
อุยเอี๋ยนรั้งรออยูที่ริมแมน้ําเปนเวลานาน ความวิปริตทั้งนั้นก็ไมสรางซา จึงรูสึกผิดปกติ อุยเอี๋ยนจึงขี่มามา
ที่กองทัพหลวง รายงานความทั้งปวงใหขงเบงทราบ
ขงเบงทราบความก็รูสึกวาเปนเหตุการณไมปกติ จึงขี่เกวียนนอยพรอมดวยทหารองครักษไปที่ริมแมน้ําลก
ซุย ไดยินเสียงลมดุจดังเสียงปศาจรองไหโหยหวนสะเทือนจิตสะทานใจยิ่งนัก บรรยากาศมืดครึ้มเย็นยะ
เยือกหัวใจ คลื่นใหญถาโถมเขาสูฝงไมขาดระยะ จนถึงเวลาค่ําก็บังเกิดดวงไฟขนาดเทาไขไกนับหมื่นดวง
ลอยอยูทามกลางหมอกในแมน้ําลกซุยนั้น
ขงเบงจึงเรียกเบงเฮ็กมาถามวา ปรากฏการณประหลาดฉะนี้มีมาแตสาเหตุประการใด
เบงเฮ็กจึงวา ปรากฏการณเชนนี้เคยเปนมาชานานแลว ดวยในแมน้ําลกซุยมีวิญญาณปศาจรายสิงสถิต
คอยรบกวนอาณาประชาราษฎรอยูเสมอ เพื่อเรียกรองเอาของเซน มิฉะนั้นความวิปริตก็ทวีความรุนแรงขึ้น
ขงเบงจึงถามวาจะเซนสรวงดวยสิ่งใด เบงเฮ็กจึงบอกวาจะตองตัดศีรษะคนสี่สิบเกาศีรษะ พรอมดวยเลือด
ของมาเผือก กระบือดํา มาเซนสรวงที่ริมแมน้ํา ความวิปริตจึงจะหาย ขอมหาอุปราชไดทําพิธีบวงสรวงตาม
แบบฉบับที่เคยทํามานั้นเถิด จะไดขามแมน้ําไปไดโดยสะดวก
ขงเบงไดฟงก็สายหนา แลววา เราทําศึกกับทานจนเสร็จการ แผนดินราบคาบถึงเพียงนี้ คนแกคนหนึ่งก็มิ
ตายเพราะมือเรา บัดนี้กลับมาถึงแมน้ําลกซุยจะเขาแดนเมืองอยูแลว จะมาฆาคนเสียนั้นไมชอบ
ขงเบงยังคงยืนจองมองอยูที่ริมฝงแมน้ํา เห็นเหตุการณวิปริตคอยๆ รุนแรงขึ้น ลมพายุพัดแรงกลาขึ้นกวา
เกา เศษไมและกอนศิลาปลิววอน เสียงลมดังหวีดหวิววิเวกสะเทือนสะทานใจดุจดั่งเสียงร่ําไหของคนนับ
หมื่นแสน น้ําในแมน้ําเปนคลื่นใหญครืนครั่นสนั่นตลอดริมแมน้ํา มีดวงไฟสีเขียวดั่งแสงหิ่งหอยลอยกรีด
หวีดหวิวในทามกลางสายหมอกทึบ สามกกฉบับเจาพระยาพระคลัง (หน) ระบุวา แตเวลาพลบค่ําไปจน
สวางไดยินเสียงปศาจรองอื้ออึงไป เห็นรูปปลิวขึ้นไปตามควันหมอกเปนอันมาก มิไดมีผูใดจะอาจขามไป
มาได
ในยามดึกของคืนนั้นขงเบงแตงกายดวยชุดนักพรตในลัทธิเตา สวมหมวกที่สานดวยหญา มือถือพัดขนนก
ออกจากคายพักมายืนอยูที่ริมฝงแมน้ําอีกครั้งหนึ่ง ทอดสายตามองปรากฏการณประหลาดอยางสงบเยือก
เย็น ดวยจิตใจที่ตั้งมั่นบริสุทธิ์และกลาแกรง เพงพินิจทอดสายตาไปตามดวงไฟที่รอนปลิวทามกลาง
หมอกทึบ แลวหลับตาพริ้มอยูครูหนึ่ง
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

9. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 11 ตอนที่ 501-550 หนาที่ 9
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
คนหลอกผี (ตอนที่504)
พระพุทธศาสนายุกาลลวงแลวไดเจ็ดรอยหกสิบแปดพรรษา เดือนยี่ ขางแรม ขงเบงสยบเบงเฮ็กไดทั้งกาย
และใจ ใหโอวาทในการปกครองบานเมืองและราษฎรใหเปนสุขแลวจึงเลิกทัพจะกลับไปเมืองเสฉวน
ในขณะที่เดินทัพถึงแมน้ําลกซุยก็ถูกภูตผีหลอกหลอน จนเกิดวิปริตอาเพศไมสามารถขามแมน้ําลกซุยได
ขงเบงยืนเพงพินิจอยูที่ริมฝงแมน้ําลกซุยดวยใจที่เปนสมาธิมั่นอยูพักใหญ จึงคอย ๆ ลืมตาขึ้น พลางรําพึง
แตแผวเบาวา จงเปนสุขเปนสุขเถิด อยาไดมีเวรและกรรมซึ่งกันและกันเลย จงรักษาตนใหพนจากทุกขภัย
ทั้งสิ้นเทอญ ครูหนึ่งขงเบงจึงเดินกลับไปที่คายพัก
รุงขึ้นเชาขงเบงจึงใหหาชาวบานในแถบนั้นมาไตถามอีกวา ซึ่งความวิปริตที่แมน้ําลกซุยนี้มีมาแตเหตุ
ประการใด
ชาวบานไดกลาวตรงกันวา นับตั้งแตวันที่มหาอุปราชยกกองทัพขามแมน้ําลกซุยไปแลว ก็เกิดเหตุอาเพศ
ดังที่เห็นนี้ตลอดมาติดตอทุกวัน ราษฎรทั้งปวงไดความเดือดรอน ไมอาจขามแมน้ําหรือทํามาหากินจับปู
ปลาในแมน้ําไดเลย
ขงเบงจึงวา ซึ่งเกิดอาเพศฉะนี้เปนเพราะความประมาทพลั้งพลาดของเราเอง เมื่อครั้งเราใหมาตายคุม
ทหารพันหนึ่งยกมานั้น ทหารทั้งปวงก็ตายอยูในแมน้ํานี้สิ้น แลวเมื่อทําศึกอยูนั้น ทหารเบงเฮ็กก็ลมตายอยู
ในที่นี้เปนอันมาก ปศาจทั้งปวงผูกเวรเรา จึงบันดาลใหเปนเหตุตาง ๆ เราจะคิดอานทําการคํานับใหหาย
เปนปกติจงได
ชาวบานทั้งนั้นจึงวา อาเพศวิปริตเชนนี้เคยมีมาแตกอน ขอมหาอุปราชไดตั้งการพิธีบวงสรวงตัดศีรษะคนสี่
สิบเกาศีรษะ และเชือดมาเผือก กระบือดํา เอาเลือดเซนสังเวยที่ริมแมน้ํา ความวิปริตก็จะหายไป
ขงเบงไดฟงเห็นเปนวิธีการเชนเดียวกันกับที่เบงเฮ็กบอก จึงวาพวกทานอยาไดวิตกเลย เราจะคิดอานวิธี
เซนสรวงบวงกลาว โดยไมตองฆาฟนผูคนอีกตอไป ชาวบานเหลานั้นไดฟงก็มีความยินดี พากันคํานับลา
ขงเบงกลับไป
ขงเบงจึงเรียกทหารฝายพลาเขามาสั่งวา ใหเอาแปงมาปนเปนรูปศีรษะคนจํานวนสี่สิบเกาศีรษะ ใหแลว
เสร็จในกอนค่ําวันนี้ และใหจัดเตรียมมาขาว กระบือดําอยางละหาตัว ทหารฝายพลารับคําสั่งแลวคํานับลา
ขงเบงออกไปจัดแจงตามคําสั่ง ทั้งมาเผือกและกระบือดํา แลวเอาแปงมาปนเปนรูปศีรษะคนจํานวนสี่สิบ
เกาศีรษะนึ่งจนสุก และเรียกวาหมั่นโถ ซึ่งกลายเปนอาหารประจําของชาวจีนแตนั้นมา
ค่ําลงขงเบงก็ตั้งการพิธีบวงสรวงภูตผีปศาจพเนจรอันเปนวิญญาณสัมภเวสี ณ ที่ริมแมน้ําลกซุย เอาศีรษะ
คนเทียมที่ทําขึ้นสี่สิบเกาศีรษะและฆามาเผือก กระบือดําที่เตรียมไวนั้นวางรายเรียงที่ริมแมน้ํา แตงโตะพิธี
จุดธูปเทียนอยางละสี่สิบเกา พรอมจอกสุราสี่สิบเกาจอก ตัวขงเบงแตงชุดนักพรตในลัทธิเตา สวมหมวก
ฟาง ถือกระบี่อาญาสิทธิ์ประจําตัวแมทัพ จุดธูปเทียนแลวยืนสงบนิ่ง ใหทหารองครักษอานโองการความวา
บัดนี้พระเจาเลาเสี้ยนครองราชสมบัติไดสามป ตรงกับปพุทธศักราชเจ็ดรอยหกสิบแปด มีรับสั่งใชเราผูเปน
อุปราชใหยกทหารมาปราบปรามขาศึกตางประเทศ เราก็ตั้งใจสนองพระคุณ มิไดคิดความลําบากจนสําเร็จ
ราชการไดชัยชนะขาศึกแลว แลทหารทั้งปวงซึ่งมีความสัตยตั้งใจมากับเรา หวังจะทํานําบํารุงพระเจาเลา
เสี้ยนยังไมทันสําเร็จ ทานตายเสียบางก็มี ทานทั้งปวงจงกลับไปเมืองกับเราเถิด ลูกหลานจะไดเซนตาม
ธรรมเนียม เราจะกราบทูลพระเจาเลาเสี้ยนใหพระราชทานบําเหน็จรางวัลแกสมัครพรรคพวกพี่นองทานให
ถึงขนาด ฝายทหารเบงเฮ็กซึ่งตายอยูในที่นี้ก็ดี ใหเรงหาความชอบ อยามาวนเวียนทําใหเราลําบากเลย
จงคิดถึงพระเจาเลาเสี้ยนซึ่งครองราชสมบัติเปนธรรมประเพณีกษัตริยแตกอน แลเห็นแกเราผูมีความสัตย
จงรับเครื่องเซนเราแลวกลับไปอยูที่ถิ่นฐานเถิด
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
สามกกฉบับสมบูรณ ไดระบุความวา ขงเบงมีบัญชาใหตั๋งเขียกอานบทบวงสรวงเปนใจความตอนหนึ่งวา
จึงขอวิงวอนตอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ พวกทานคงไดฟง จงติดตามธงสดุดีของขา ติดตามกองทัพเราพรอมกัน
กลับไปยังประเทศที่เจริญดวยอารยธรรมของเรา ตางจดจําบานเกิดเมืองเดิมของตน ไดลิ้มรสการ
ทําอาหารจากเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน รับการเซนสรวงบูชาจากคนในครอบครัว มิควรเปนผีเมืองอื่น ดวง
วิญญาณอยาอาศัยอยูตางแดนโดยไรประโยชน ขาจะรับเปนธุระกราบทูลแดองคจักรพรรดิใหครอบครัว
ของทานทั้งหลายลวนไดรับพระมหากรุณาธิคุณ ใหอาหารเครื่องนุงหมตลอดป ทุกเดือนมีพระราชทานเบี้ย
หวัดใหกิน อาศัยยึดถือหลักการมิไกลจากนี้ ผูที่เกิดในแดนอานุภาพแหงสวรรค ผูที่ตายไปก็ควรคืนสูอารย