1. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 4 ตอนที่ 151-200 หนาที่ 1
สามกกฉบับคนขายชาติ: เรืองวิทยาคม
แผน "ผลาญนาย ขายพวก" (ตอน 151)
อวนเสี้ยวเห็นแสงเพลิงลุกโชติชวงจับทองฟามาแตดานตําบลอัวเจาก็คาดการวาโจโฉไดยกทหารไปโจมตีเผา
คลังเสบียงใหญแลวก็เสียใจ ครั้นเรียกบรรดาแมทัพนายกองมาปรึกษาวาจะจัดการประการใด ความเห็นของ
ฝายทหารกับฝายที่ปรึกษาก็ขัดแยงกันอีก ฝายทหารที่มีเตียวคับและโกลําเปนตัวแทนไดเสนอใหยกทหารไป
สกัดตีโจโฉซึ่งยกไปเผาคลังเสบียง เพราะเห็นวากําลังทหารที่ยกไปมีจํานวนนอย จึงสามารถเล็ดลอดลวงไป
ถึงตําบลอัวเจาได คงจะจับโจโฉไดโดยงาย ฝายที่ปรึกษาซึ่งมีสิมโพยเปนตัวหลักไดเสนอใหยกทหารไปปลน
คายโจโฉเพราะเห็นวาเมื่อโจโฉยกทหารไปเผาคลังเสบียงที่ตําบล อัวเจาแลวกําลังทหารในคายคงจะเบาบาง
และสามารถโจมตีใหแตก พายไปไดโดยงาย
ความเห็นทั้งสองนี้เมื่อเปรียบเทียบกันแลวทําใหเห็นไดวาสิมโพย เปนที่ปรึกษาที่ขาดความรอบคอบ เพราะ
มองขามไปวาตําบลอัวเจาอันเปนคลังเสบียงใหญนั้นอยูในเขตแดนของอวนเสี้ยว โจโฉมีแตตอง ยกทหาร
จํานวนนอยจึงจะสามารถเล็ดลอดยกลวงไปถึงตําบลอัวเจาได หากไปสกัดโจมตีคงจะไดชัยแกขาศึก แตกลับ
เสนอใหยกไปตีคายของโจโฉ อวนเสี้ยวเปนผูบัญชาการทัพที่ไรสติปญญา เชื่อฟงความเห็นของกัวเตา สั่งให
เตียวคับและโกลํายกทหารหาพันยกไปตีคายโจโฉ ในขณะเดียวกันก็ไมสามารถทิ้งขอเสนอของเตียวคับได
จึงสั่งใหเจียวกี๋คุมทหารหมื่นหนึ่งยกไปตําบลอัวเจา การใหน้ําหนักการตีคายโจโฉและการสกัดตีกองทหาร
ของโจโฉ ที่ตําบลอัวเจาตางกันถึงเทาตัว แสดงใหเห็นถึงความสับสนในการใชกําลังทหาร ก็แลเมื่ออวนเสี้ยว
ฟงคําของสิมโพยเห็นวาคายทหารโจโฉเบาบางก็นาที่จะยกทหารจํานวนมากไปตีคาย แตกลับใชทหารเพียง
หาพัน สวนทางดานตําบลอัวเจาใชทหารถึงหนึ่งหมื่นซึ่งคลายกับวาเห็นชอบกับขอเสนอของเตียวคับอยู
เพราะความสับสนเชนนี้จึงทําใหการบัญชาการรบครั้งนี้ขาดอานุภาพและไรทิศทาง
ทางดานโจโฉเมื่อเผาคลังเสบียงและโจมตีกองทหารของอิเขงที่ตําบลอัวเจาแตกพายไปแลว ไดเก็บอาวุธ
ยุทโธปกรณของฝายอวนเสี้ยวไวไดเปนจํานวนมาก ตัวอิเขงนั้นโจโฉเห็นวาเปนทหารที่ไมรับผิดชอบตอหนาที่
จึงสั่งใหตัดนิ้ว ตัดจมูก ตัดหู แลวใหปลอยตัวไปเพื่อประจานใหไดความอัปยศมิใหเปนเยี่ยงอยางสืบไป
จากนั้นโจโฉใหทหารยึดเครื่องแบบของทหารอิเขงตลอดจนธงทิวประจํากองทหารของอิเขงแลวสั่งใหทหาร
เปลี่ยนเครื่องแบบปลอมเปนทหารของอิเขงยกกลับมาตามทางเดิมใหเคาทูและเตียวเลี้ยวเปนกองหนา วาง
อุบายวาถาหากพบกองทหารของอวนเสี้ยวยกมาชวยอิเขง ก็ใหลวงไปวาเปนกองทหารของอิเขงเสียทีขาศึก
กําลังจะกลับไปคายหลวง จัดแจงเสร็จแลวโจโฉจึงสั่งใหเคลื่อนกองทหารกลับตามเสนทางเดิม พอมาถึงซอก
เขาแหงหนึ่งพบกับกองทหารของเจียวกี๋ซึ่งอวนเสี้ยวสั่งใหยกไปชวยอิเขง เจียวกี๋เห็นกองทหารยกสวนมา แต
เครื่องแบบและธงทิวมีลักษณะเปนพวกเดียวกันก็รองถามวานั่นเปนกองทหารของผูใด ทหารของเคาทูและ
เตียวเลี้ยวก็รองตอบไปวาเปนทหารของอิเขง แตกทัพมากําลังจะเดินทางกลับไปคายหลวง เจียวกี๋ก็มิไดสงสัย
ในขณะที่กองทหารทั้งสองกําลังสวนทางกันนั้น เคาทูและเตียวเลี้ยวเห็นเจียวกี๋เคลื่อนมาอยูในทามกลาง
ทหารของโจโฉแลวจึงชักมาตรงเขาไปที่เจียวกี๋แลวเอาทวนแทงเจียวกี๋ตกมาตาย
ทหารของโจโฉเห็นเปนทีจึงพากันฆาฟนทหารของเจียวกี๋ลมตายลงเปนอันมาก สวนที่เหลือก็แตกหนีไป
ในขณะนั้นเตียวเลี้ยวไดสั่งใหทหารมากองหนารีบตรงไปที่คายของอวนเสี้ยว แลวรองบอกใหไดยินโดยทั่วกัน
วาเจียวกี๋ยกไปสกัดตีโจโฉไดรับชัยชนะ ทหารโจโฉบาดเจ็บลมตายลงเปนอันมากและแตกพายไปแลว ขาวชัย
ชนะของเจียวกี๋แพรสะพัดไปทั่วทั้งคายของอวนเสี้ยว อวนเสี้ยวทราบความก็มีใจยินดีและมิไดสงสัยวาเปนกล
อุบาย และเห็นวาเหตุการณขางตําบลอัวเจาโจโฉพายแพแลวจึงสั่งใหกองทหารอีกจํานวนหนึ่งยกหนุนไปชวย
เตียวคับและโกลําซึ่งรับคําสั่งใหไปตีคายโจโฉ ดวยแผนการดังกลาวโจโฉจึงนํากองทหารเดินทัพกลับตาม
เสนทางเดิม จนลวงพนจากเขตทหารของอวนเสี้ยวและโฉมหนาจะกลับไปที่คายของตัว
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ฝายอิเขงเมื่อถูกปลอยตัวใหกลับไปถึงคายหลวง อวนเสี้ยวทราบ วาอิเขงเสียทีเพราะมิไดระมัดระวังรักษาคลัง
เสบียงก็โกรธจึงเอากระบี่ฟนอิเขงตัวขาดสองทอน ฝายเตียวคับและโกลํารับคําสั่งอวนเสี้ยวแลวนําทหารตรง
เขาตีคายโจโฉ โจหองไดทราบจากทหารลาดตระเวนวาทหารอวนเสี้ยวยกมา จึงยกทหารออกไปตั้งรับอยูที่
หนาคาย พอกองทหารของโจหองปะทะกับกองทหารของเตียวคับและโกลํา แฮหัวตุน แฮหัวเอี๋ยน โจหยิน
และลิเตียน นายทหารของโจโฉซึ่งคุมทหารเปนกองซุมอยูทั้งสองขางทางจึงสั่งการใหทหารที่ซุมอยูนั้นลอมตี
กระหนาบเขามาเปนสองดาน เตียวคับและโกลําตกอยูในวงลอมของทหารโจโฉถึงสามดานก็ตกใจ ทหารที่ยก
มาก็แตกตื่นถูกทหารของฝายโจโฉสังหารบาดเจ็บลมตายลงเปนอันมาก ในขณะที่ชุลมุนกันอยูนั้นโจโฉก็ยก
ทหารกลับมาถึงและไดลอมตีกระหนาบเปนดานที่สี่ เตียวคับและโกลําเห็นวาจะสูขาศึกไมไดจึงพาทหารตีฝา
วงลอมหนีออกไปได

2. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 4 ตอนที่ 151-200 หนาที่ 2
ฝายกัวเตาที่ปรึกษาซึ่งเปนตนความคิดเสนอใหอวนเสี้ยวสั่งเตียว คับและโกลําไปตีคายโจโฉ ครั้นไดทราบ
ขาวจากทหารลาดตระเวนวา บัดนี้เตียวคับและโกลําเสียทีแกทหารของโจโฉก็หวั่นเกรงวาอวนเสี้ยว จะพาล
เอาผิดกับตัวที่เปนผูเสนอแผนการใหโจมตีคายของโจโฉ จึงคิดหาหนทางเอาตัวรอดกัวเตาใครครวญแลว
ตัดสินใจใชแผน "ผลาญนาย ขายพวก" วาแลวกัวเตาจึงเขาไปหาอวนเสี้ยวแลวรายงานวาบัดนี้ทราบขาวจาก
กองทหารของเตียวคับและโกลําวาเตียวคับและโกลําไดทราบวาทานเสียคลังเสบียงที่อัวเจาแลวตางมีใจยินดี
พูดแลวก็ทิ้งคางไว อวนเสี้ยวไดฟงดั่งนั้นก็สงสัยหลงเขามาในแผนการของกัวเตาแลวถามวาเหตุไฉนเตียวคับ
และโกลําจึงยินดีในความเสียหายของเราเลา กัวเตาเห็นอวนเสี้ยวเดินเขามาในกลจึงวาขาพเจาไดทราบมาแต
กอนแลววาสองคนนี้ไมมีใจภักดีในราชการ เพราะมีน้ําใจฝกใฝกับโจโฉแตยังไมไดที ครั้นบัดนี้ทานสั่งใหยกไป
ตีคายของโจโฉจึงฉวยโอกาสเอาใจออกหาก ทําเปนเสียทีพายแพแกทหารที่รักษาคายของโจโฉ
อวนเสี้ยวไดฟงก็เชื่อตามแลวโกรธเตียวคับและโกลํา สั่งทหารใหไปเรียกตัวเตียวคับและโกลําจากแนวหนา
เพื่อจะเอามาปรึกษาโทษตอไป กัวเตาเห็นการสําเร็จตามความคิดก็รีบลาอวนเสี้ยวออกมาที่คายพัก แลวสั่งให
ทหารคนสนิทรีบขึ้นมาเร็วตามไปที่กองทหารของ เตียวคับและโกลํา แจงแกเตียวคับและโกลําวาขณะนี้อวน
เสี้ยวทราบ วาเตียวคับและโกลําเสียทีแกขาศึก มีใจโกรธเปนอันมาก คิดจะลงโทษประหารนายทัพทั้งสองเสีย
กัวเตามีความหวงใยในฐานะที่เปน ขาราชการดวยกัน จึงสงขาวมาใหรูตัวจะไดคิดอานผันผอนแกไข
เตียวคับไดทราบความดังนั้นก็ตกใจเพราะรูใจอวนเสี้ยวเปนอยางดีวาเปนคนมุทะลุ ขี้ระแวง และโกรธงาย ไมมี
น้ําใจรักทหาร หากพลาดพลั้งก็จะเอาโทษถึงตาย จึงปรึกษากันวาทําอยางไรเราจึงจะรอดตาย ในขณะที่กําลัง
ปรึกษากันอยูนั้นทหารที่อวนเสี้ยวใชใหมาเรียกตัวไดเดินทางมาถึงและแจงใหนายทหารทั้งสองรีบกลับไปพบ
อวนเสี้ยวในทันที เตียวคับและโกลําพอทราบความก็มั่นใจในความที่กัวเตาใหทหารมาบอกโดยสนิทใจ จึง
แสรงถามขึ้นวามีราชการเรงดวนประการใด อวนเสี้ยวจึงสั่งใหเจามาเรียกตัวพวกเรากลับไป ทหารนั้นแจงวา
อวนเสี้ยวสั่งใหมาเรียกตัวและใหรีบกลับไป แตไมทราบสาเหตุ โกลําไดฟงก็โกรธชักกระบี่ฟนทหารคนนั้นถึง
แกความตาย เตียวคับเห็นก็ตกใจ ถามขึ้นดวยความไมพอใจวาเหตุใดทานจึง ฆาทหารของอวนเสี้ยว โกลําจึง
วา "อันน้ําใจอวนเสี้ยวนั้นมิไดเลี้ยงคนสัตยซื่อโดยปรกติ มักเชื่อฟงคําคนชั่วยุยง ซึ่งใหมาหาเราทั้งสองไป
บัดนี้ก็จะฆาเสียเหมือนคําคนใชกัวเตามาบอก ถึงมาตรวาครั้งนี้จะรอดชีวิตอยู นานไปก็จะตายดวยฝมือทหาร
และความคิดโจโฉ" วาแลวก็ชวนเตียวคับวาเราทั้งสองเห็นจะอยูกับอวนเสี้ยวตอไป ไมไดแลว ขืนกลับไปก็
ตาย อยูก็ตาย กระนั้นเลยควรจะไปสวามิภักดิ์ เขาดวยโจโฉก็จะมีความสุขสืบไป
เตียวคับไตรตรองแลวเห็นจริง จึงพาทหารที่เหลือไปที่คายของ โจโฉ แจงความขอเขาสวามิภักดิ์ใหทหาร
ลาดตระเวนเขาไปรายงานแกโจโฉ โจโฉพอทราบความก็ยินดี ลุกขึ้นรําพึงวากองทัพของอวนเสี้ยวไรเอกภาพ
คงจะพายแพแกกองทัพเราเปนมั่นคงแฮหัวตุนไดยินดังนั้นจึงทักทวงวาบัดนี้ทานกับอวนเสี้ยวกําลังขับเคี่ยวทํา
สงครามกันอยูในระยะวิกฤติ เตียวคับและโกลํามาครั้งนี้เห็นทีวาจะเปนอุบายของอวนเสี้ยว ขอทานอยาเพิ่ง
ไวใจและโปรดไตรตรองใหจงหนัก โจโฉไดยินคําทัดทานก็หัวเราะแลววาจะเกรงไปไยกับความคิดของอวน
เสี้ยวเพียงเทานี้ แมหากเปนกลอุบายเราก็คิดอานผอนผันแกไขได และถาหากนายทหารทั้งสองยกพวกมา
สวามิภักดิ์โดยสุจริต อวนเสี้ยวคงจะเสียทีแกเราโดยงาย วาแลวจึงสั่งทหารใหไปนําตัวเตียว คับและโกลําเขา
มาพบ สองนายทหารของอวนเสี้ยวถูกนําเขามาในคายของโจโฉ พอเห็นโจโฉยืนอยูในคาย นายทหารทั้งสอง
ก็คุกเขาลงคํานับแลวเลาความทั้งปวงใหโจโฉทราบ แลววาขาพเจาทั้งสองและพวกตกลงพรอมใจกันที่จะเขา
สวามิภักดิ์รับราชการอยูดวยทานสืบไป
โจโฉจึงวาอวนเสี้ยวไมมีน้ําใจรักทหาร เอาแตเชื่อฟงคําคนชั่วยุยง หากอวนเสี้ยวฟงคําของทานกองทัพของ
เราคงจะลําบาก แตนี่เพราะบุญเรายังรุงเรืองอยูในแผนดิน อวนเสี้ยวจึงมีอันเปนไมนับถือรับฟงคําของนาย
ทหารที่ภักดี เราไดทานทั้งสองมาทําการดวยครั้งนี้จะทําใหการศึกเสร็จสิ้นไปโดยเร็ว เพราะสติปญญาและ
ฝมือของทานทั้งสอง จงตั้งใจทําราชการอยางเต็มที่ เราจะเลี้ยงดูมิใหอนาทร เตียวคับและโกลําจึงย้ําวา
ขาพเจาทั้งสองและพวกที่ติดตามมา พรอมที่จะรับใชทานไมคํานึงแมชีวิต ทานมีขอราชการสิ่งใดขอไดชวงใช
อยาไดแคลงใจสืบไปเลย โจโฉไดฟงก็ยินดี ตั้งใหเตียวคับและโกลําเปนนายทหารประจํากองทัพ นายทหาร
ทั้งสองเห็นโจโฉวางใจเลี้ยงดูเปนปกติก็ขันอาสาวาหากโจโฉยกไปรบกับอวนเสี้ยวเมื่อใดก็จะขออาสาเปนกอง
หนาโจโฉจึงสั่งใหเตียวคับและโกลําใหสั่งทหารที่ติดตามมาใหไปปลอยขาวกับทหารของอวนเสี้ยววาบัดนี้
อวนเสี้ยวหมดบุญแลว แมทัพนายกองตางพากันเขาดวยโจโฉ แมเตียวคับและโกลําก็ไดเขาสวามิภักดิ์กับโจ
โฉแลว ทหารอวนเสี้ยวไดทราบขาวแพรหลายดังนั้นก็เสียน้ําใจ ไมเปนอันสูรบ คิดแตจะหนีทัพ นี่คือผลที่
เกิดขึ้นจากแผนการ "ผลาญนาย ขายพวก" ซึ่งใชไดผลกับคนแบบอวนเสี้ยวดังนี้แล
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

3. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 4 ตอนที่ 151-200 หนาที่ 3
สามกกฉบับคนขายชาติ: เรืองวิทยาคม
อุบาย "แยกไผออกจากกอ" (ตอน 152)
หลังจากโจโฉเผาคลังเสบียงใหญของอวนเสี้ยวที่ตําบลอัวเจาราพณาสูรไปแลว การ "ผลาญนาย ขายเพื่อน"
ที่เกิดขึ้นในกองทัพของอวนเสี้ยวไดทําใหกองทัพของอวนเสี้ยวตองเสียนายทหารสําคัญคือเตียวคับ และโก
ลําแกโจโฉ และโจโฉไดฉวยเอาโอกาสนี้สรางขาวลือขึ้นวาอวนเสี้ยวหมดบุญแลว แมทัพ นายกองตางตีตัว
ออกหาง จึงทําใหขวัญทหารของกองทัพอวนเสี้ยวเสื่อมทรุดลง เขาฮิวที่ปรึกษาใหมกุมสภาพการณอยูอยาง
ใกลชิด จึงเสนอแก โจโฉวาในขณะที่กองทัพอวนเสี้ยวกําลังระส่ําระสายอยูนี้เปนโอกาสอันเหมาะสมที่จะยก
กองทัพเขาโจมตีกองทัพของอวนเสี้ยว โจโฉเห็นเปนโอกาสที่จะลองใจเตียวคับและโกลําสองนายทหาร ของ
อวนเสี้ยวที่แปรพักตร และเห็นเปนโอกาสที่จะลิดรอนกองทัพอวนเสี้ยวใหออนแอลง จึงสั่งใหเตียวคับและโก
ลําคุมทหารยกเขาปลน คายอวนเสี้ยวในเวลาสองยาม
ครั้นถึงเวลาเตียวคับและโกลําไดยกทหารออกไปตีคายอวนเสี้ยวตามคําสั่ง ทหารของอวนเสี้ยวกําลังเสียขวัญ
ไมกลายกออกมารบไดแตปองกันอยูภายในคาย ทั้งสองฝายไดตอสูกันในลักษณะเขาตีและตั้งรับตลอดทั้งคืน
ทหารอวนเสี้ยวบาดเจ็บลมตายลงเปนอันมาก ครั้นสวางขึ้นเตียวคับและโกลําจึงยกทหารกลับมายังคายแลว
รายงาน ความศึกใหโจโฉทราบทุกประการ ในขณะนั้นซุนฮกที่ปรึกษาซึ่งโจโฉไดแตงตั้งใหรักษาราชการใน
เมืองหลวงไดเดินทางมาเยี่ยมกองทัพ พอไดทราบความจึงไดเสนอแกโจโฉวาสถานการณขณะนี้กองทัพของ
อวนเสี้ยวถูกลิดรอนลงทั้งดานเสบียงอาหาร กําลังพล และขวัญกําลังใจ แตกระนั้นกองกําลังทหารของอวน
เสี้ยวยังคงมีจํานวนมากกวากองทัพของฝายเราอีกหลายเทา แลววาหากจะยกกองทัพเขาตีซึ่งหนาก็จะเปน
การใชกําลังนอยเขาตีกําลังมาก แมหากไดชัยชนะก็ยอมสูญเสียมากตาม ดังนั้นขาพเจาจึงขอเสนอแผนเผด็จ
ศึกเพื่อตีทัพอวนเสี้ยวใหแตกพายไปในครั้งนี้
โจโฉไดฟงก็ดีใจ เรงใหซุนฮกเสนอรายละเอียดของแผนการ ซุนฮกจึงเสนอวาจําเปนที่จะตองใหกองทัพของ
อวนเสี้ยวแบงแยกกําลังออกเสียกอนแลวจึงคอยตีกองทัพหลวง ก็จะไดชัยชนะโดยงาย ขาพเจาขอเสนอ
"อุบายแยกไผออกจากกอ" แลวทําลายเสียทีละตน โจโฉจึงถามวา "อุบายแยกไผออกจากกอ" ของทานเปน
ประการใด ซุนฮกจึงวาขอใหทานแตงทหารออกไปปลอยขาวลวงใหลวงรูไปถึงทหารของอวนเสี้ยววาทานได
จัดทหารออกเปนสองกอง กองหนึ่งใหยกไปตีเมืองเงียบกุน ซึ่งเปนคลังเสบียงใหญอีกแหงหนึ่งของ กองทัพ
อวนเสี้ยว สวนอีกกองหนึ่งใหยกไปตั้งอยูที่ตําบลลิหยงซึ่งเปนตนทางของเสนทางที่กองทัพอวนเสี้ยวจะตอง
ถอยกลับเมืองกิจิ๋ว เปนทีใหรูวาเมื่อกองทัพอวนเสี้ยวแตกแลวก็จะถูกตีสกัด แลววาเมื่อขาวนี้ลวงรูไปถึงอวน
เสี้ยวก็จะเกิดความประหวั่นพรั่นพรึงขึ้นวาจะสูญเสียคลังเสบียงและถูกปดทางถอย อวนเสี้ยวยอมแบงกอง
ทหารออกไปรักษาเมืองเงียบกุน และอีกกองหนึ่งจะตอง ยกไปตีกองทหารที่ไปตั้งสกัดอยูที่ตําบลลิหยง เมื่อ
เปนเชนนี้กองทัพหลวงของอวนเสี้ยวก็จะเหลือกําลังทหารนอยลง ในโอกาสนั้นเราจะระดมกองทัพทั้งปวงเขา
ตีกองทัพหลวงของอวนเสี้ยวใหแตกพายไป เผด็จศึกในครั้งนี้ไดโดยสะดวก
โจโฉไดฟงแผนการตลอดแลวลุกขึ้นยืนหัวเราะ ปรบมือดังสนั่นแลววา ความคิดแผนการอุบายของทานครั้งนี้
ประดุจดังเทพยดาเขาดลใจ กองทัพอวนเสี้ยวคงจะพินาศไปในไมเกินสามวันนี้ วาแลวก็เรียกปลัดทัพเขามาสั่ง
การตามแผนการของซุนฮกทุกประการ ฝายทหารของอวนเสี้ยวเห็นมีการเคลื่อนไหวอึกทึกทางคายของโจโฉ
ก็เที่ยวไลจับชาวบานมาไตสวนวาเกิดเหตุการณประการใดขึ้น ทหารของโจโฉซึ่งปลอมตัวเปนชาวบานตาง
บอกความตรงกันทุกสาย วาโจโฉกําลังจัดเตรียมทหารเพื่อจะยกไปตีเมืองเงียบกุนและจะยกไปที่ตําบลลิหยง
หนวยลาดตระเวนทุกสายไดเขาไปรายงานเหตุการณดังกลาว ตออวนเสี้ยวตรงกัน อวนเสี้ยวทราบความแลวก็
เชื่อโดยสนิทใจและตกใจ เพราะหากเปนเชนนั้นกองทัพของอวนเสี้ยวก็จะตกอยูในอันตรายอยางยิ่ง ไมทันได
ปรึกษากับผูใดก็สั่งใหอวนชงผูบุตรคุม ทหารหาหมื่นใหรีบยกไปปองกันเมืองเงียบกุน รักษาคลังเสบียงใหญ
อยาใหเปนอันตรายและใหซินเบงนายทหารคนสําคัญคุมทหาร อีกหาหมื่นยกไปที่ตําบลลิหยงเพื่อตีกองทัพ
ของโจโฉที่จะยกมาตั้งสกัดนั้น อวนชงและซินเบงรับคําสั่งแลวรีบยกทหารออกจากที่ตั้งตามคําสั่งของอวน
เสี้ยว
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ทางฝายโจโฉหลังจากปลอยขาวลวงแลวใหทหารลาดตระเวนคอยสดับตรับฟงขาวคราวความเคลื่อนไหวทาง
คายของอวนเสี้ยว ครั้นเห็นกองทหารสองกองยกออกไปตามทิศทางที่จะไปเมืองเงียบกุน และตําบลลิหยงจึง
นําความเขาไปรายงานใหโจโฉทราบ โจโฉพอทราบรายงานขาวก็ดีใจ เรียกประชุมแมทัพนายกองแลว สั่งให
ระดมกําลังทั้งสิ้นเขาทําการเผด็จศึกในครั้งนี้ โดยใหแบงทหารออกเปนแปดกองยกเขาตีคายอวนเสี้ยวพรอม
กันทั้งแปดทิศ แลวสั่งทหารใหรีบหุงขาวและกินขาวใหเร็วขึ้นกําหนดใหเสร็จสิ้นกอนตะวันพลบ พอตะวันใกล
พลบโจโฉไดสั่งใหเคลื่อนกําลังทุกหนวยเขาตีกองทัพอวนเสี้ยวพรอมกันทั้งแปดทิศ ซึ่งเปนเวลาที่กองทัพ

4. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 4 ตอนที่ 151-200 หนาที่ 4
ของอวนเสี้ยวกําลังหุงขาวและกินขาวเย็นกันอยู เสียงทหารของกองทัพโจโฉกองกระหึ่มพรอมกันทั้งแปดทิศ
ทหารอวนเสี้ยวรูวาถูกกองทัพโจโฉยกมาโจมตีก็ตกใจแตกตื่น กองทัพโจโฉไดบุกเขาฆาฟนทหารของอวน
เสี้ยวในคายเล็กคาย นอยบาดเจ็บลมตายลงเปนอันมาก สามกกฉบับภาษาจีนระบุวาเลือด ทหารของ
อวนเสี้ยวไหลนองทวมแผนดิน สามกกฉบับเจาพระยาพระคลัง (หน) ระบุวาการโจมตีคายหลวงของอวนเสี้ยว
ครั้งนี้ กองทัพของอวนเสี้ยวไมไดคาดคิดและไมทันระวังตัว แมตัวอวนเสี้ยวก็ยังไมทันสวมเกราะ เห็นคาย
ตางๆ แตกและทหารของโจโฉบุกเขามาทุกดานก็ตกใจ พาอวนถําผูบุตรอีกคนหนึ่งและทหารอีกแปดรอยคนที่
รักษาคายหลวงตีฝาหนีกองทหารโจโฉเอาแตตัวรอดไดเทานั้น ในขณะที่อวนเสี้ยวตีฝาหนีออกจากคาย เตียว
เลี้ยว เคาทู อิกิ๋ม และซิหลงสี่นายทหารของโจโฉเห็นเหตุการณจึงพาทหารไลตามตีไป จนถึงริมฝงแมน้ําฮ
วงโห ไดฆาฟนทหารอวนเสี้ยวที่ติดตามไปลมตาย ลงกวาครึ่งตัวอวนเสี้ยว อวนถําและทหารที่เหลือลงเรือขาม
แมน้ําฮวงโหหนีรอดไปได ทหารของอวนเสี้ยวบาดเจ็บลมตายและถูกจับเปนเชลยเกือบครึ่ง กองทัพโจโฉได
ยึดเอาเสบียงและอาวุธยุทโธปกรณที่ถูกทิ้งตกหลนอยูไดเปนจํานวนมาก
รุงขึ้นโจโฉไดสั่งใหเอาสินศึกจัดสรรแบงปนเปนบําเหน็จแกทหารทุกกรมกองแผน "อุบายแยกไผออกจากกอ"
สลายกองทัพใหญใหเหลือเล็ก แลวเขาโจมตีทําลายในครั้งนี้ไดกลายเปนตนแบบของยุทธวิธีทาง การทหารที่
สําคัญในระยะหลัง กองทัพปลดแอกประชาชนจีนไดพัฒนายุทธวิธีนี้ไปใช ทั้งในสงครามแบบแผนคือ สงคราม
ที่รบกันซึ่งหนาดวยกําลังทหารหลักและในสงครามจรยุทธหรือสงครามกองโจร และอาศัยยุทธวิธีนี้ทําลายลาง
ขาศึกบั่นทอนศักยะทางสงคราม ของขาศึกที่เขมแข็งเติบใหญใหออนแอและเล็กลงเปนขั้นตอนอยางตอเนื่อง
ครั้นพอดุลกําลังทางทหารเปลี่ยนแปลงเปนเหนือกวาแลวจึงโหมกําลังเขาโจมตีทําลายลางแบบเบ็ดเสร็จ
เด็ดขาด แมในสงครามเวียดนามกองทัพเวียดมินตและเวียดกงก็ไดสืบทอดยุทธวิธีดังกลาวมาใชอยางไดผล
ทําใหกองทัพอเมริกันและสมุนบริวารตกเปนฝายถูกกระทํา และพายแพสงครามในที่สุด ในขณะที่กําลังจัดสรร
แบงปนสินศึกอยูนั้น ไดพบเอกสารกองใหญซึ่งเปนแผนที่ทางการทหารบัญชีกําลังพลและเอกสารการ
บัญชาการเปนจํานวนมาก และยังมีจดหมายอีกหลายรอยฉบับ นายทหารที่คุมสินศึกไดรายงานวาสิ่งของ
เหลานี้ยึดไดจากคายหลวงของอวนเสี้ยว
โจโฉจึงสั่งใหแยกสรรพเอกสารดังกลาวออกจากสินศึกแลวใหนําเขาไปในคาย พอปูนบําเหน็จทหารเสร็จ โจ
โฉพรอมดวยที่ปรึกษา และแมทัพนายกองไดเขาไปตรวจดูเอกสารที่ยึดไดจากคายหลวงของอวนเสี้ยว พอ
ตรวจเอกสารมาถึงจดหมายหลายรอยฉบับนั้นทุกคนก็ตองตกตะลึงเพราะเปนจดหมายของทหารในกองทัพโจ
โฉมีไปถึงอวนเสี้ยว มีเนื้อความเปนทํานองเดียวกันวาที่ตองมาอยูในกองทัพของโจโฉเพราะความจําใจ แตใจ
จริงนั้นตองการจะเขาดวยอวนเสี้ยว เพื่อผดุงคุณธรรม เชิดชูฮองเต จึงขอฝากเนื้อฝากตัวไวกอน เมื่อใดมี
โอกาสแลวจะเขาสวามิภักดิ์ดวยอวนเสี้ยวบรรดาที่ปรึกษาและแมทัพนายกองเห็นโจโฉตรวจอานจดหมาย
เหลานั้นแลวมีสีหนาเครงเครียด ลุกขึ้นเดินวนไปวนมาอยูในคาย จึงเสนอวาพวกทหารเหลานี้มีใจออกหาก
ขาดความภักดีตอทาน จึงขอใหตั้งหนวยงานขึ้นทําการสอบสวนแลวลงโทษตามพระอัยการศึก โจโฉไดฟงคํา
ที่ปรึกษาแลวยังไมตอบประการใด ยังคงเดินครุนคิดอยูครูหนึ่งแลวจึงวาจดหมายเหลานี้เปนจดหมายปลอมที่
ฝายอวนเสี้ยวทํากลอุบายสรางความแตกแยกขึ้นในกองทัพของเราใหเกิด ความระแวงแคลงใจกัน แลวจะฉวย
โอกาสที่เกิดความวุนวายขึ้นนั้นยกมาโจมตี วาแลวสั่งใหทหารเอาจดหมายทุกฉบับเผาไฟเสียในคายนั้น
สามกกฉบับเจาพระยาพระคลัง (หน) ไดบรรยายความตอนนี้วาโจโฉไดตอบบรรดาที่ปรึกษาและแมทัพนาย
กองที่เสนอใหพิจารณาโทษของทหารที่เขียนจดหมายไปถึงอวนเสี้ยววา "ซึ่งเราจะพิจารณานั้นไมควร ดวย
นายทหารทั้งนี้จะไดคิดรายตอเรานั้นหามิได หากเกรงวาอวนเสี้ยวนั้นมีทหารมากกวา เกลือกเราจะเพลี่ยงพล้ํา
จึงวากลาวไปแกอวนเสี้ยวหวังจะฝากตัวไว มาตรวาจะพิจารณาไดตัวแลว ซึ่งจะลงโทษเขานั้นไมได ถึงตัวเรา
เมื่ออยูหวางศึกนั้นก็ปมจะรักษา ตัวไมรอด" และไดพรรณนาความคิดของโจโฉไวดวยวาในขณะที่เห็นจด
หมายของทหารที่มีไปถึงอวนเสี้ยว โจโฉไดคิดแตในใจวา "ถาพิจารณา ตามหนังสือก็จะไดตัวอยู แตบรรดาผู
ผิดนั้นก็จะแกลงซัดผูซึ่งมิไดรูเห็น ทหารทั้งปวงก็จะพลอยช้ําชอกวุนวายไป" การไมเอาความแกทหารที่มี
จดหมายไปขอสวามิภักดิ์ดวยอวนเสี้ยวและการสั่งใหเผาจดหมายเสียทั้งสิ้นนั้น ดูประหนึ่งวาเปนการชวย
เหลือไมเอาผิด ไมเอาความแกทหารที่นอกใจเหลานั้น แตแทจริงเปนอุบายในการปกครองคนที่ล้ําเลิศ มุงหวัง
ขจัดความกังวล ความคลางแคลงใจใหหมดสิ้นไปจากกองทัพ ทําใหบรรดาทหารที่มีจดหมายไปถึงอวนเสี้ยว
ตางตองสํานึกบุญคุณของ โจโฉและไมกลากระทําความผิดหรือนอกใจอีกตอไป ทั้งเปนการขจัดปญหาที่จะ
ขยาย ตัวลุกลามวุนวายไปทั้งกองทัพใหสิ้นสุดยุติลง จึงกลาวไดวาการเผาจดหมายครั้งนี้ก็คือการเผาความ
คลางแคลงระแวงสงสัยใหหมดสิ้นไปจากกองทัพ และครองใจกําลังพลทั้งกองทัพใหสวามิภักดิ์ดวยใจภักดี
แท นี่แลจึงเปนอุบายในการครองใจคนที่ล้ําเลิศ
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
โจโฉสั่งเผาจดหมายแลวไดยืนดูการเผาจดหมายนั้นจนมอดไหมไปสิ้นและสั่งกําชับบรรดาที่ปรึกษาและแมทัพ
นายกองวาเรื่องนี้ตองยุติจบสิ้นลงแตเพียงเทานี้ จะไปตั้งความระแวงแคลงใจใหเกิดความ วุนวายใดๆ ขึ้นใน

5. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 4 ตอนที่ 151-200 หนาที่ 5
กองทัพไมไดเปนอันขาด บรรดาที่ปรึกษาและแมทัพนายกองสวนที่ไมรูเทาทันความคิดของโจโฉ เมื่อเห็นโจ
โฉมีทีทาจริงจังก็ยอมรับปฏิบัติตามคําโดยดุษณีย สวนพวกที่ทราบและเขาใจความคิดของโจโฉก็นึกสรรเสริญ
ความคิด และสติปญญาของโจโฉเปนอันมาก โจโฉไดแปรเอาสถานการณที่ทหารจํานวนหนึ่งมีใจออกหากเอา
ตัวรอดใหเปนคุณแกกองทัพทั้งในดานการครองใจทหารและในดานการขจัดความระแวงแคลงใจและความ
วุนวายภายในกองทัพไดโดยการเสียเพียงจดหมายที่ไรคาไมกี่รอยฉบับเทานั้น ลองนึกดูเถิดหากเปลี่ยนเปน
การสอบสวนเอาผิดแลว ความวุนวายและเสียหายจะขยายผลไปสักเพียงไหน
สามกกฉบับคนขายชาติ: เรืองวิทยาคม
คติในการเลือกนาย (ตอน 153)
จากการคนคายหลวงของอวนเสี้ยว นอกจากพบสรรพเอกสารสําคัญเกี่ยวกับการสงครามและจดหมายที่ทหาร
ของโจโฉมีไปถึงอวนเสี้ยวขอสวามิภักดิ์แลว ทหารของโจโฉไดตรวจพบจอสิวถูกลามโซขังอยูในคายนอกจึง
คุมตัวเขาไปหาโจโฉ โจโฉเห็นหนาจอสิวถูกคุมเขามาพรอมดวยเครื่องจองจําก็จําไดเพราะเคยรูจักกันมาแต
กอน และทราบวาเปนที่ปรึกษาคนสําคัญของอวนเสี้ยว จึงลุกออกมาแกมัดจอสิวและสั่งทหารใหถอดเครื่อง
จองจําออกจากตัวจอสิว แลววาทานเปนผูมีสติปญญา เหตุใดจึงถูกจองจําไวเชนนี้ จอสิวเห็นกิริยาอาการ
ของโจโฉก็รูวาเปนการเอาใจเพื่อจะเกลี้ยกลอมใหสวามิภักดิ์ดวย แตน้ําใจจอสิวนั้นแมจะไมไดรับความเชื่อถือ
จากอวนเสี้ยวและยังถูกลงโทษจองจําถึงเพียงนี้แลว ยังคงมีน้ําใจสัตยซื่อตออวนเสี้ยวมั่นคงอยู จึงวาทานอยา
เสียเวลามาเกลี้ยกลอมขาพเจาเลย ไมวาประการใดขาพเจาก็ไมมีวันที่จะแปรพักตรเขากับทาน เปนอันขาด โจ
โฉไดฟงดังนั้นจึงวาทานถูกจองจําไดรับความทุกขทรมานจงพักผอนใหเปนที่สบายกอน เรื่องอื่นคอยวากลาว
กันในภายหลัง วาแลวสั่งทหารใหเอาเสื้อผามาใหจอสิวเปลี่ยน
จอสิวยอมเปลี่ยนเสื้อผาแตโดยดีเพราะเสื้อผาเกาขาดวิ่นไมเปนชิ้นดี และเหม็นสาบเหงื่อไคลจนสุดแสนจะ
ทนทาน พอจอสิวเปลี่ยนเสื้อผาเสร็จโจโฉจึงวา "อวนเสี้ยวนั้นเปนคนหาสติปญญามิไดจึงไมเลี้ยงทานใหถึง
ขนาด แมเราไดทานมาไวดวย เราจะคิดอานกําจัดอวนเสี้ยวเสียก็จะไดโดยงาย เหตุใดทานยังคิดรักอวนเสี้ยว
อยูอีกเลา?" จอสิวไดฟงคําโจโฉที่ตําหนิอวนเสี้ยวนายตัวและยกยองสติปญญาวาจะสามารถคิดอานชวยเหลือ
ใหโจโฉเอาชนะตออวนเสี้ยวไดโดยงายก็มิไดหวั่นไหวดวยรูมาแตตนแลววาการกระทําของโจโฉทั้งปวงนั้น
ลวนเปนไปเพื่อเกลี้ยกลอมใหเขาสวามิภักดิ์ ครั้นจะตอลอตอเถียงตอไปก็ไมเห็นประโยชนอันใด จึงนิ่งเสียไม
ตอบคํา โจโฉเห็นจอสิวไมโตตอบประการใดก็เขาใจวาจอสิวเกิดความลังเลขึ้นในใจวาจะอยูกับอวนเสี้ยวตอไป
หรือวาจะเอนเอียงมาในทางที่จะเปลี่ยนใจจึงสั่งทหารใหแตงโตะเลี้ยงจอสิว เลี้ยงโตะเสร็จแลว โจโฉสั่งทหาร
ใหจัดที่พักแกจอสิว และจัดทหารรับใชใหจอสิวใชสอยประหนึ่งมีฐานะเปนที่ปรึกษา
พอค่ําลงจอสิวออกมาเดินนอกคาย เห็นปลอดคนจึงตรงเขาไปที่โรงมา ลักมาไดตัวหนึ่งแลวรีบขึ้นมาควบหนี
ออกจากคายตรงไป ทางริมแมน้ําฮวงโหเพื่อจะกลับไปหาอวนเสี้ยวที่เมืองกิจิ๋ว จอสิวขี่มาหนีออกจากคายโจ
โฉไดไมถึงรอยเสนก็ถูกทหารลาดตระเวนของโจโฉจับตัวได และคุมตัวเขามาที่คายของโจโฉ โจโฉไดทราบ
รายงานจากทหารที่จับตัวจอสิวแลวเห็นวาจอสิวยังมีน้ําใจภักดีตออวนเสี้ยวไมคลอนแคลนจะเลี้ยงดูตอไป
ไมได จึงสั่งทหารใหเอาตัวจอสิวไปประหาร แตพอประหารเสร็จโจโฉกลับไดคิดวาจอสิวผูนี้มีน้ําใจสัตยซื่อ
ภักดีตอนายความจริงไมควรที่จะประหาร แตเมื่อประหารไปแลวทําประการใดก็ไมอาจฟนกลับคืนมาได อยา
กระนั้นเลยควรอาศัยศพจอสิวนี้ เปนบทเรียนใหทหารในกองทัพถือเปนแบบอยางที่ตองจงรักภักดีตอเจานาย
ดําริดังนั้นแลวโจโฉจึงใหประกาศไปทั่วกองทัพวาจอสิวนี้มีน้ําใจสัตยซื่อตอนายสมควรเปนแบบอยางของเหลา
ทหารทั้งปวง และเพื่อเปนเกียรติจึงใหจัดการพิธีศพของจอสิวอยางวีรชน ใหนําศพไปฝงไวที่ริมฝงแมน้ําฮ
วงโห ใหจารึกความไวในแผนศิลาหนาหลุมศพวา "จอสิวนี้มีความสัตยสุจริต รักนายเปนอันมาก ผูใดจะทําการ
ไปภาย หนาจงดูเยี่ยงอยางจอสิวนี้เถิด" ครั้นจัดการเกี่ยวกับสินศึกและการศพจอสิวเรียบรอยแลว โจโฉ จึงสั่ง
ใหจัดทหารเตรียมยกกองทัพไลตามตีอวนเสี้ยวตอไป
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ฝายอวนเสี้ยวเมื่อแตกทัพขามแมน้ําฮวงโหไปไดพรอมกับทหาร ไมกี่รอยคนก็เดินทางไปตําบลลิหยงเจียวหงี
ซึ่งเปนผูรักษาตําบลลิหยงครั้นทราบขาววาอวนเสี้ยวเสียทีแกโจโฉแตกมาถึงตําบลลิหยงก็พาทหารออกมา
ตอนรับอวนเสี้ยวเชิญเขาไปในคายแลวตั้งมั่นอยูที่ตําบลลิหยงนั้น ฝายทหารของอวนเสี้ยวที่แตกทัพกระจัด
กระจาย พอคุมกันติดและทราบขาววาอวนเสี้ยวถอยไปตั้งอยูที่ตําบลลิหยงจึงพากันยกไปรวมพลอยูที่ตําบล
ลิหยง อวนเสี้ยวเห็นทหารที่แตกทัพมารวมพลกันเปนจํานวนมาก สํารวจแลวสูญเสียทหารไปกวาครึ่งหนึ่งก็
เสียใจ ไมคิดจะสูรบกับโจโฉอีกตอไป ประกอบทั้งยางเขาฤดูหนาวจึงสั่งใหเคลื่อนทัพกลับไปเมืองกิจิ๋ว ใน
ระหวางเดินทัพกลับ พอค่ําลงถึงเนินเขาแหงหนึ่งอวนเสี้ยวใหปลงทัพไวเพื่อเดินทางตอในวันรุงขึ้น พอยามตน
ผานพนไป อวนเสี้ยวไดยินเสียงคนรองไหอยูภายนอกคายก็สงสัย เดินออกไปลอบฟงความก็ไดยินเสียง

6. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 4 ตอนที่ 151-200 หนาที่ 6
รองไหของทหารคร่ําครวญวาถาหากแมนนายเราเชื่อฟงคําเตียนหองแลว ไหนเลยพี่นองของเราจะลมตายเปน
จํานวนมาก และเสียทีแกขาศึกถึงเพียงนี้
อวนเสี้ยวไดฟงความที่ทหารรองคร่ําครวญแลวก็นึกขึ้นไดวากอนยกทัพมาครั้งนี้เตียนหองซึ่งเปนที่ปรึกษาได
หามปรามอยางแข็งขัน ทั้งยังยืนยันวาจะเสียทีแกขาศึก หากฟงคําเตียนหองก็คงไมเสียหายถึงเพียงนี้ แตใจ
อวนเสี้ยวและดวยมานะคิดวาเตียนหองเปนเพียงแคที่ปรึกษา หากคนทั้งปวงรูวาคิดอานขามสติปญญาเราไป
ยอมเสื่อมเสียเกียรติภูมิของตระกูล "อวน" ครั้นกลับถึงเมืองกิจิ๋วก็ละอายใจแกเตียนหอง อวนเสี้ยวครุนคิด
กังวลอยูกับเรื่องไมเขาทาจนลวงสองยามจึงมอยหลับไป พอรุงเชาอวนเสี้ยวสั่งใหเคลื่อนทัพกลับเมืองกิจิ๋ว
ตอไป พบกับฮองกี๋ซึ่งเปนที่ปรึกษาคุมทหารมาสมทบจึงปรารภความที่หนักใจเกี่ยวกับเตียนหองใหฟงวาเรา
ยกมาทําศึกครั้งนี้โดยไมฟงคําเตียนหองจึงเสียที ครั้นกลับไปเห็นหนาเตียนหองก็จะขายหนาเตียนหอง ฮองกี๋
ไดฟงคําปรารภของอวนเสี้ยวเห็นเปนโอกาสที่จะผลาญเพื่อนรวมงานใหวายวอดไปไดจึงกลาววาตัวขาพเจาก็
หนักใจในเรื่องนี้ เพราะขาพเจาทราบวาเตียนหองแมถูกจําอยูในคุกก็ยังใหคนติดตาม ขาวคราวของกองทัพอยู
อยางใกลชิด พอทราบขาววาทานเสียทีโจโฉ เตียนหองไดปรบมือหัวเราะแลวกลาวเยาะเยยวาที่ทานเสียทีแก
ขาศึก ก็เพราะดื้อรั้นไมฟงคํา อวนเสี้ยวไดฟงคําฮองกี๋ก็เชื่อวาเตียนหองเยาะหยันตัว จึงโกรธเตียนหองเปนอัน
มาก จึงวาไอเตียนหองนี้ดีแตคิดสาปแชงใหเราตองเสียหายอัปยศ มิหนําซ้ํายังบังอาจมาตบมือหัวเราะเยาะเรา
อีกเลา วาแลวก็ชักกระบี่ประจําตัวสงใหทหารคนสนิทแลวสั่งวาเจาจงรีบเดินทางกลับไปเมืองกิจิ๋ว แลวเอา
กระบี่นี้ประหารเตียนหองเสีย อยาใหเราไดทันพบหนา
อวนเสี้ยวกระทําการดังนี้จะวาหลงเชื่อฮองกี๋ก็ไมถนัดนัก เพราะตลอดทั้งคืนนอนไมหลับก็เพราะรูสึกอับอายไม
กลาสูหนาเตียนหอง แตยังหาทางออกไมได ครั้นเห็นเปนโอกาสที่ฮองกี๋รายงานวาเตียนหองดูหมิ่นเยาะหยัน
จึงถือโอกาสนั้นสั่งประหารเตียนหองเสีย ผูนําแบบอวนเสี้ยวนี้จึงเปนผูนําที่โฉดชั่วคนหนึ่งในประวัติศาสตร ทํา
ผิดแลวไมยอมรับผิด คิดซัดทอดความผิดใหกับคนอื่น เอาดีเขาตัว เอาชั่วใสเพื่อน แทนที่จะสํานึกผิด แลว
กลับตัวทําในสิ่งที่ถูกหรือแทนที่จะเห็นวาเตียนหองมีสติปญญา ควรถือเปนที่พึ่งพาอาศัยทางความคิดกลับ
วิปริตคิดผลาญผูมีสติปญญา เพียงเพื่อหนาตาของตัวเอง ดังนั้นผูนําชนิดนี้จึงมีแตวิบัติและวินาศอยูเบื้องหนา
ผูใดใครเขาอยูดวยก็มีแตตองฉิบหายสถานเดียวเทานั้น
ขาวคราวที่อวนเสี้ยวแตกทัพเสียทีแกโจโฉกระฉอนถึงเมืองกิจิ๋ว ผูคุมไดยินขาวแลวเขาไปคํานับเตียนหองถึง
ในคุกแลววาขาพเจารับราชการเปนผูคุมมาชานาน ไมมีความกาวหนาในราชการเพราะไมไดรวมขบวนการคา
ยาเสพยติดในคุกเหมือนกับคนอื่น และไมยอมสวามิภักดิ์กับเจานายซึ่งเปนหัวหนาขบวนการคายาเสพยติด
ของเรือนจําจึงตกต่ําอยูดังนี้ ดังนั้นขาพเจาจึงขอฝากตัวไวพึ่งใบบุญทานในวันหนา เตียนหองไดฟงดังนั้นจึงวา
ตัวเราเปนคนโทษอยูในอํานาจของทาน ไฉนจึงมาฝากตัวไวกับเราเลา ผูคุมจึงวากอนออกเดินทัพทานไดทัด
ทานอวนเสี้ยวมิใหยกกองทัพไปเพราะวาจะเสียทีแกขาศึก บัดนี้อวนเสี้ยวไมฟงคําทานก็เสียทีแกขาศึกแลว
สมกับคําที่ทานวา ดังนั้นเมื่ออวนเสี้ยวกลับมาคงฟนคืนความสําคัญของทาน นับถือเชื่อฟงยกยองใหเปนใหญ
ในราชการสืบไป เหตุนี้ขาพเจาจึงขอฝากตัวไวกับทาน เตียนหองถูกจําอยูในคุกไมสามารถติดตอรับรูขอมูล
ขาวสารภายนอก พอไดยินความจากผูคุมวาอวนเสี้ยวแตกทัพเสียทีแกโจโฉก็ตกใจ ตะลึงอยูครูหนึ่งจึงหัวเราะ
แลววาการที่ทานปลงใจฝาก ตัวไวกับเรานั้นขอบใจนัก แตเห็นทีบุญเราจะสิ้นแลว เพราะอวนเสี้ยวเปนคนเห็น
แกหนาคาตาตัวยิ่งกวาสิ่งไหน ผิดแลวไมยอมรับผิด ดังนั้นอวนเสี้ยวกลับมาถึงเมืองกิจิ๋ววันใด วันนั้นเราก็คง
ถูกถอดออกจากคุก แลวไปยมโลกเปนมั่นคง
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ผูคุมไดฟงก็สงสัยจึงถามวาแลเมื่ออวนเสี้ยวไมฟงคําทาน ปราชัยแกขาศึกสมดังที่ทานทัดทานแลว ไฉนจะมา
ประหารทานเสีย เตียนหองจึงวา "ถาอวนเสี้ยวมีชัยชนะมาเห็นจะไวชีวิตเรา บัดนี้แตกมาตองกับคําเราวาเห็น
จะมีความอัปยศแกเรา จะใหฆาเรา เสียเปนมั่นคง ดวยเหตุวาน้ําใจอวนเสี้ยวนั้นถือมานะอยูวาตัวเปนใหญ มิได
เอาความคิดผูใด ทําอาการประหนึ่งวาตัวนั้นกลาหาญมีสติ ปญญาลึกซึ้งหาผูใดจะเสมอมิได" ผูคุมไดฟงดังนั้น
จึงวาทานอยาเพิ่งเล็งการราย แตในขณะเดียวกันก็นึกลังเลสงสัยอยูในใจวาการอาจเปนไปดังที่เตียนหอง ได
คาดการณ พอผูคุมออกมาจากหองขังไมทันพนประตูเรือนจําก็สวนกับทหารที่อวนเสี้ยวสั่งใหถือกระบี่มา
ประหารเตียนหอง ทหารของอวนเสี้ยวเห็นผูคุมจึงแจงคําสั่งของอวนเสี้ยวใหผูคุมทราบ และเรงใหเบิกตัวเตียน
หองไปที่ลานประหารเตียนหองไดฟงคําโตตอบของทหารที่รับคําสั่งอวนเสี้ยวกับผูคุมจึงกลาวขึ้นเปนเชิงใหผู
คุมไดยินวาบัดนี้คําเรากลาวเปนความจริงแลวมิใชหรือ ผูคุมไดยินก็รองไหสงสารเตียนหอง เตียนหองจึงปลอบ
วาทานจะรองไหไปไย "อันคําโบราณกลาวไววาธรรมดาเกิดมาเปนชายถาจะหาเจานายก็ใหพึงพิเคราะหดู
น้ําใจซึ่งดีแลรายกอนจึงใหเขาอยูดวย แลตัวเราทิ้งคําโบราณเสียมิไดพิจารณาดูน้ําใจอวนเสี้ยวใหปรากฏวาดี
แลราย เห็นแตกับยศถาศักดิ์เขามาอยูดวยอวนเสี้ยว อวนเสี้ยวเปนคนหาสติปญญามิไดจึงเกิดเหตุทั้งนี้ก็เพราะ
กรรมของเรา" คําเตียนหองอันประหนึ่งเปนปจฉิมวาจากอนอําลาไปสูยมโลกนี้คือคติสอนใจชายชาติอาชาไนย
ทั้งปวงวาในการเลือกนายใหพิจารณาน้ําใจนายในสองประการ คือน้ําใจดีฤาน้ําใจราย แลวจึงคอยตัดสินใจ

7. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 4 ตอนที่ 151-200 หนาที่ 7
อยาไดคิดเห็นแกยศถาบรรดาศักดิ์หรืออํานาจวาสนา มิฉะนั้นอยาวาแตอํานาจวาสนาเลย แมแตศีรษะบนบา ก็
จะรักษาไวไมได เตียนหองรับกรรมเพราะฝนคําโบราณนี้แตกระนั้นคนในยุคหลังบางครั้งก็ลืมเลือน อุทาหรณนี้
หลงทํานุบํารุงอุมชูคนชั่วชาใหเปนใหญในแผนดิน ยอมทําการทุกสิ่งอยางทั้งทางดําและทางขาวโดยไม
คํานึงถึงบาปกรรมใดๆ ที่จะเปนวิบากแกตัว ในที่สุดก็กลับตองถูกประหารดวยน้ํามือของนายตัวนั่นเอง วาแลว
เตียนหองก็ขอกระบี่จากทหารของอวนเสี้ยวแลวเชือดคอตัวเองตาย สังเวยเคราะหกรรมที่ฝนคําโบราณในการ
เลือกนายผิดดั่งนี้
สามกกฉบับคนขายชาติ: เรืองวิทยาคม
คําพยากรณจากดวงดาว (ตอน 154)
อวนเสี้ยวหลังจากสั่งทหารใหเอากระบี่สําหรับตัวไปประหารเตียนหองแลว ไดเดินทัพกลับเมืองกิจิ๋ว ในขณะที่
เบื้องลึกของจิตใจกลับระทดทอถอยและอดสูที่เสียทีแกโจโฉมาในครั้งนี้ พอถึงเมืองกิจิ๋วก็ซุมตัวอยูแตในจวน
มิไดออกวาราชการตามปกติ กลุมใจหนักเขาก็เรียกหาสุรามาดื่ม ยึดเอาสุราเปนโอสถสําหรับปลดเปลื้องความ
ทุกขและความอัปยศ นานวันความคิดอานก็ฟนเฟอนเปลี่ยนแปลงไปเปนคนละคนจนกลายเปนคนปวย นอน
ซมอยูแตในจวน ในขณะนั้นอวนถําบุตรคนโตไดรับคําสั่งใหไปอยูรักษาเมืองเชียงจิ๋ว อวนฮีผูนองไปรักษา
เมืองอิวจิ๋ว คงเหลือแตอวนชงซึ่งเปนบุตรคนเล็ก ยังคงพํานักอยูที่เมืองกิจิ๋ว ฝายนางเลาซือผูเปนภรรยาคน
โปรดของอวนเสี้ยว เห็นอวนเสี้ยว สุขภาพทรุดโทรมปวยซมอยูในจวน ไมออกวาราชการตามปรกติ เห็นเปน
โอกาสที่จะสนับสนุนอวนชงบุตรคนเล็กซึ่งเกิดแตครรภของนางขึ้นครองอํานาจในเมืองกิจิ๋ว จึงเขาไปวากลาว
กับอวนเสี้ยววาขณะนี้การ ศึกกับโจโฉยังติดพันคับขันอยู งานราชการเมืองกิจิ๋วก็วางเวนไมมีผูใดวากลาวจะ
เสียราชการไป แลววาบุตรคนอื่นๆ ตางแยกยายไปรักษาเมืองที่ขึ้นตอเมืองกิจิ๋ว คงเหลือแตอวนชงบุตรของ
ขาพเจาพอที่จะรับแบงเบาภาระในระยะที่ทานปวยไขใหวาราชการไปพลางกอนจนกวาทานจะหายปวย อวน
เสี้ยวหลงนางเลาซือเปนทุนเดิมอยูแลว ประกอบทั้งอวนชงเปนเด็กที่มีสติปญญายิ่งกวาบุตรคนอื่น ครั้นไดฟง
คํานางเลาซือความคิดก็คลอยตาม จึงใหหาที่ปรึกษาทั้งสี่คนคือสิมโพย ฮองกี๋ ซินเบง และกัวเตามาปรึกษาวา
จะตั้งใหอวนชงเปนผูรักษาราชการเมืองกิจิ๋วแทนตัว ที่ปรึกษาทั้งสี่คนลวนแตเปน "ที่ปรึกษาเสีย" เพราะ
คิดเห็นแตประโยชนตัวยิ่งกวาประโยชนนาย ทั้งคอยกีดกันแขงแยงแกงดีกันและกันจึงเสนอความเห็นไมลง
รอยกัน
สิมโพยและฮองกี๋มีความสนิทสนมคุนเคยกับอวนชง และเห็นวาอวนชงมีสติปญญากวาบุตรคนอื่นพอที่จะอาศัย
ใบบุญฝากเนื้อฝากตัวในวันหนาได จึงเห็นดวยกับขอปรึกษาของอวนเสี้ยวที่จะใหอวนชงวาราชการเมืองกิจิ๋ว
ในระหวางอวนเสี้ยวปวยไข สวนกัวเตากับซินเบงสนิทสนมคุนเคยอยูกับอวนถําซึ่งเปนบุตรคนโต เห็นวาหาก
อวนถําไดครองอํานาจประโยชนโภคผลและอํานาจของตัวก็จะมีมากขึ้นกวาเดิม จึงมีความเห็นคัดคานและเห็น
วาสมควรใหอวนถําผูพี่วาราชการแทนตามอยางธรรมเนียม อวนเสี้ยวเห็นที่ปรึกษาทั้งสี่คนปรึกษาไมลงรอยกัน
แบงออกเปนสองฝายและตางยืนยันในความเห็นของตัว จึงปรารภขึ้นดวยความทอแทใจวา "ครั้งนี้ศึกภายนอก
ก็ติดพันอยูยังไมปรกติ ตัวเราก็หาความสบายมิได ภายในเมืองนี้เราคิดจะตั้งแตงบุตรเราไวใหเปนหลักเมืองจะ
ไดปองกันรักษาอาณาประชาราษฎรสืบไปแลบุตรเราทั้งสามคนนี้อวนถําน้ําใจหยาบชา มักฆาฟนผูคนเสีย
อวนฮีนั้นเลา เปนคนใจเย็นเอาการเร็วไมได แตอวนชงบุตรนางเลาซือนั้นมีสติปญญา ทั้งน้ําใจก็โอบออมอารี
รักทหารแลไพรบานพลเมือง ควรที่เราจะตั้งอวนชงใหเปนใหญในเมืองกิจิ๋วนี้" คําอวนเสี้ยวหากฟงผิวเผินก็จะ
เห็นวาเขาทา เพราะเปนเหตุผลที่ตั้งอยูบนผลประโยชนของบานเมือง และประชาชนชาวเมืองกิจิ๋ว แตแทจริง
ยังคงเปนความเห็นที่อยูภายใตการครอบงําของความหลงสตรีคือนางเลาซือ จึงดึงดันที่จะตั้งอวนชงบุตรคน
เล็กใหเปนผูรักษาราชการเมืองกิจิ๋ว
กัวเตาที่ปรึกษาที่มีจุดยืนอยูขางฝายอวนถําเห็นทาทีอวนเสี้ยวไมสมขางตัวก็หาหนทางออกในทางประวิงไว
กอนวา "อวนถําเปนบุตรใหญ ทานใหไปรักษาเมืองเชียงจิ๋ว ซึ่งขึ้นแกเมืองกิจิ๋ว บัดนี้ทาน จะใหอวนชงซึ่งเปน
บุตรนอยเปนใหญในเมืองกิจิ๋ว บังคับบัญชาอวนถําผูพี่นั้นจะมิเสียขนบธรรมเนียมไปหรือ" แลววาบุตรคนอื่น
ของทานซึ่งเปนพี่อวนชง หากทราบความนี้แลวก็จะเสียน้ําใจ ความปรองดองระหวางพี่นองก็จะถูกทําลายลง
เพราะการที่ไมเปนไปตามธรรมเนียมนี้ ทั้งบัดนี้ความศึกระหวางทานกับโจโฉอันเปนความภายนอกยังคุมเชิง
กันอยู ไมสมควรที่จะใหการขางในเกิดปญหาขึ้น ดังนั้นทางออกที่ดีที่สุดขอใหทานงดการแตงตั้งผูรักษา
ราชการไวกอน ไวเมื่อเสร็จการศึกขางโจโฉแลวคอยคิดอานสืบไป
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ขางบุตรของอวนเสี้ยวสองคนที่ออกไปอยูรักษาหัวเมืองและโกกันผูหลานซึ่งรับคําสั่งใหไปรักษาเมืองเปงจิ๋ว
ครั้นไดขาววาอวนเสี้ยวปวยไมออกวาราชการเปนเวลาหลายวัน ตางเกรงวาหากอวนเสี้ยวมีอันเปนแลวอํานาจ
จะหลุดไปจากมือตัว จึงพากันยกทหารเขามาที่เมืองกิจิ๋ว โดยอวนถํายกทหารมาจากเมืองเชียงจิ๋วถึงหาหมื่น