χχ

1. 1900-1971

2.  29 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1900: o ποιητής
γεννιέται ση Σμύρνη
 ΄Ηταν ο πρωτότοκος γιος του Στέλιου και
της Δέσπως Σεφεριάδη

3.  Το σπίτι κοντά στη θάλασσα
 Τα σπίτια που είχα μου τα
πήραν.
Έτυχε να ‘ναι τα χρόνια δίσεχτα
πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί
κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα
διαβατάρικα πουλιά
κάποτε δεν τα βρίσκει το κυνήγι
ήταν καλό στα χρόνια μου,
πήραν πολλούς τα σκάγια
οι άλλοι γυρίζουν ή
τρελαίνουνται στα καταφύγια.
Μη μου μιλάς για τ’ αηδόνι μήτε
για τον κορυδαλλό
μήτε για τη μικρούλα
σουσουράδα
που γράφει νούμερα στο φως
με την ουρά της
δεν ξέρω πολλά πράγματα από
σπίτια
Ο Γιώργος Σεφέρης στο
σπίτι όπου γεννήθηκε, στα
Βουρλά της Σμύρνης.

5.  Το 1914, όταν ξεκινά ο Α΄ Παγκόσμιος
πόλεμος η οικογένεια Σεφεριάδη
εγκαθίσταται στην Αθήνα
 Το 1915 η οικογένεια πηγαίνει στο Παρίσι
όπου ο Σεφέρης θα μείνει ως το1924
σπουδάζοντας νομικά και λογοτεχνία

7.  Το 1925 ο Σεφέρης επιστρέφει στην Αθήνα
και νιώθοντας μόνος και απελπισμένος,
αρχίζει να κρατά το ημερολόγιό του που
εκδίδεται μετά το θάνατό του με τον τίτλο
Μέρες.
 το 1927 διορίζεται στο διπλωματικό σώμα,
ακόλουθος του Υπουργείου Εξωτερικών

8.  Τον Μάϊο του 1931
εκδίδει τη "Στροφή"
με το ψευδώνυμο Γ.
Σεφέρης
Στιγμή, σταλμένη π να χέριἀ ὸ ἕ
πο ε χα τόσο γαπήσειὺ ἶ ἀ
μ πρόφταξες σια στ δύσηὲ ἴ ὴ
σ μα ρο περιστέρι.ὰ ῦ
δρόμος σπριζε μπροστά μου,Ὁ ἄ
παλ ς χν ς πνουἁ ὸ ἀ ὸ ὕ
στ γέρμα ν ς μυστικοὸ ἑ ὸ ῦ
δείπνου...
Στιγμ σπυρ τ ς μμου,ὴ ὶ ῆ ἄ
πο κράτησες μονάχη σου ληὺ ὅ
τ ν τραγικ κλεψύδραὴ ὴ
βουβή, σ ν ε χε δε τ ν δραὰ ὰ ἶ ῖ ὴ Ὕ
στ ο ράνιο περιβόλι.ὸ ὐ
(συλλογή Στροφή, μώνυμο ποίημα)ὁ

9. Τον ίδιο χρόνο διορίζεται υποπρόξενος και
στη συνέχεια διευθύνων στο Ελληνικό
Γενικό Προξενείο του Λονδίνου όπου και θα
παραμείνει μέχρι το 1934.
Το 1941 ο Γιώργος Σεφέρης τελεί τους
γάμους του με την Μαρία Ζάννου

10.  στις 22 Απριλίου το ζεύγος ακολουθεί την
Ελληνική κυβέρνηση που μέσω Κρήτης στις
16 Μαΐου φθάνει στην Αίγυπτο
παραμένοντας στην Αλεξάνδρεια

11.  Όλη του τη ζωή σχεδόν ταξίδευε. Στην αρχή
ως ακόλουθος κι αργότερα ως πρεσβευτής,
υπηρέτησε σε πολλές ελληνικές πρεσβείες
του εξωτερικού. Αυτό, βέβαια, υπήρξε πηγή
έμπνευσης αρκετών έργων του.

12.  Το 1963 η φήμη του Σεφέρη ξεφεύγει από
τα όρια της πατρίδας μας κι απλώνεται σε
όλον τον κόσμο με τη βράβευσή του με το
Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

14. «Ἀνήκω σὲ μία χώρα μικρή.
Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ
Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο
ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ
λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς
τοῦ ἥλιου. Εἶναι μικρὸς ὁ τόπος
μας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του
εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγμα
ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι
μας παραδόθηκε χωρὶς
διακοπή. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα
δὲν ἔπαψε ποτέ της νὰ μιλιέται

15. Δέχτηκε τ ς λλοιώσεις πο δέχεται καθετὶ ἀ ὺ ὶ
ζωντανό, λλ δ ν παρουσιάζει κανέναἀ ὰ ὲ
χάσμα. λλο χαρακτηριστικ α τ ς τ ςἌ ὸ ὐ ῆ ῆ
παράδοσης ε ναι γάπη της γι τ νἶ ἡ ἀ ὰ ὴ
νθρωπιά, κανόνας της ε ναι δικαιοσύνη.ἀ ἶ ἡ
Στ ν ρχαία τραγωδία, τ ν ργανωμένη μὴ ἀ ὴ ὀ ὲ
τόση κρίβεια, νθρωπος πο ξεπερν τἀ ὁ ἄ ὺ ᾶ ὸ
μέτρο, πρέπει ν τιμωρηθε π τ ςὰ ῖ ἀ ὸ ὶ
ρινύεςἘ .»

16.  Κατά τη διάρκεια της
δικτατορίας
(1969)συντάσσει
δήλωση ενάντια στη
Χούντα που
δημοσιεύθηκε λίγες
μέρες μετά το θάνατό
του μαζί με το ποίημα
«Επί
ασπαλάθων»(1971)

17. ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ
ταν ρα ο τ Σούνιο τ μέρα κείνη το Ε αγγελισμο .Ἦ ὡ ῖ ὸ ὴ ἐ ῦ ὐ ῦ
πάλι μ τ ν νοιξη.ὲ ὴ ἄ
Λιγοστ πράσινα φύλλα γύρω στ ς σκουριασμένες πέτρεςὰ ὶ
τ κόκκινο χ μα κα ο σπάλαθοιὸ ῶ ὶ ἱ ἀ
δείχνοντας τοιμα τ μεγάλα τους βελόνιαἕ ὰ
κα το ς κίτρινους νθούς.ὶ ὺ ἀ
πόμερα ο ρχα ες κολόνες, χορδ ς μι ς ρπας πο ντηχο νἈ ἱ ἀ ῖ ὲ ᾶ ἅ ὺ ἀ ῦ
κόμη...ἀ
Γαλήνη
-Τί μπορε ν μο θύμισε τ ν ρδια ο κε νον;ῖ ὰ ῦ ὸ Ἀ ῖ ἐ ῖ
Μι λέξη στ ν Πλάτωνα θαρρ , χαμένη στο μυαλο τ α λάκια.ὰ ὸ ῶ ῦ ῦ ᾿ ὐ
Τ νομα το κίτρινου θάμνου᾿ ὄ ῦ
δ ν λλαξε π κείνους το ς καιρούς.ὲ ἄ ἀ ὸ ὺ
Τ βράδυ βρ κα τ ν περικοπή:ὸ ῆ ὴ
«τ ν δεσαν χειροπόδαρα» μ ς λέειὸ ἔ ᾶ
«τ ν ριξαν χάμω κα τ ν γδαρανὸ ἔ ὶ ὸ ἔ
τ ν συραν παράμερα τ ν καταξέσκισανὸ ἔ ὸ
πάνω στο ς γκαθερο ς σπάλαθουςἀ ὺ ἀ ὺ ἀ
κα π γαν κα τ ν πέταξαν στ ν Τάρταρο κουρέλι».ὶ ῆ ὶ ὸ ὸ
τσι στ ν κάτω κόσμο πλέρωνε τ κρίματά τουἜ ὸ ὰ
Παμφύλιος ρδια ος πανάθλιος ΤύραννοςὉ ὁ Ἀ ῖ ὁ
31 το Μάρτη 1971ῦ

18.  το 1971 (20 Σεπτεμβρίου), κλείνει για
πάντα τα μάτια του, αφήνοντας ένα
δυσαναπλήρωτο κενό στη νεοελληνική
λογοτεχνία. Μετά το θάνατό του εκδόθηκε
το προσωπικό του ημερολόγιο με τίτλο
«Μέρες…» καθώς και το «Πολιτικό» του
ημερολόγιο.