Η Σινώπη (τουρκικά: Sinop) είναι σήμερα παραλιακή πόλη της βόρειας Τουρκίας, στις ακτές του Εύξεινου Πόντου

1. 1ο Δημοτικό Σχολείο Θρακομακεδόνων
Τασιοπούλου Μαρία Παυλίνα Τμήμα Δ1
Τασιόπουλος Γιώργος Τμήμα Δ2

2. Η Σινώπη (τουρκικά: Sinop) είναι
σήμερα παραλιακή πόλη της βόρειας
Τουρκίας, στις ακτές του Εύξεινου
Πόντου.
Η επαρχία Σινώπης είναι επαρχία της
βόρειας Τουρκίας στην περιοχή
Μαύρης Θάλασσας. Βρίσκεται
ανάμεσα στις επαρχίες Κασταμονής
και Σαμψούντας.
Η επαρχία καταλαμβάνει έκταση 5.862
τ.χλμ. και ο πληθυσμός της είναι
185.891 σύμφωνα με εκτίμηση το 2007.
Πρωτεύουσα της είναι η Σινώπη,
χτισμένη στην θέση της ομώνυμης
αρχαίας πόλης. Κατά την τελευταία
απογραφή (2012) είχε 38.571
κατοίκους.

3. Η Σινώπη ήταν πόλη της
αρχαίας Παφλαγονίας.
Πήρε το όνομα της από τη
νύμφη Σινώπη, τη θυγατέρα
του Ασωπού (Απολλώνιος
Ρόδιος).
Ο Απολλώνιος αναφέρει
«Αμέσως άραξαν στη γη της
Ασσυρίας, όπου τη Σινώπη,
τη θυγατέρα του Ασωπού,
είχε εγκαταστήσει ο ίδιος ο
Δίας.

4. Είναι άγνωστος ο χρόνος ίδρυσής της. Πρώτοι
άποικοι ήταν οι κάτοικοι της Μιλήτου περί τον 8ο
αι. π.Χ., σε συμφωνία με τους παλαιούς κατοίκους.
Ο Ηρόδοτος θεωρεί πρώτους οικιστές τους
Κιμμέριους, άλλοι θεωρούν τους Αργοναύτες. Ο
Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι στη Σινώπη οι
Αργοναύτες συνάντησαν τους γιους του Τρικκαίου
Δηιμάχου που κατοικούσαν ήδη εκεί, Δηιλέων,
Αυτόλυκο και Φλόγιο, οι οποίοι χωρίστηκαν από τον
Ηρακλή, όταν ο Ηρακλής πραγματοποίησε τον άθλο
του παίρνοντας τη ζώνη της Ιππολύτης.
Η Σινώπη ήταν η πρώτη ελληνική αποικία στο Πόντο
Η Τραπεζούντα, η Κερασούντα και τα Κοτύωρα ήταν
αποικίες της Σινώπης.
Κατά τον 5ο αι. π.Χ. απετέλεσε μέλος της
Αθηναϊκής Ηγεμονίας, ο δε Περικλής έστειλε εκεί
600 Αθηναίους κληρούχους, μετά την απαλλαγή της
πόλης από την τυραννία του Τιμησέλεω.
Στη συνέχεια, η ελληνική πόλη ήταν ανεξάρτητη και
από αυτή πέρασαν οι «Μύριοι» του Ξενοφώντα.

5. Το 368 π.Χ. καταλήφθηκε από τον
Δατάμα, πέρση Σατράπη της
Καππαδοκίας, αλλά διατήρησε την
αυτονομία της.
Το 183 π.Χ. καταλήφθηκε από τον
Φαρνάκη Α' ο οποίος την κατέστησε
πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου.
Στη πόλη αυτή γεννήθηκε ο Μιθριδάτης ο
Μέγας που την καλλώπισε με ναούς,
στοές, νεώρια (μαρτυρία Στράβωνα).
Τέλος δε το 70 π.Χ. καταλήφθηκε από το
Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλο που και
αυτός της παραχώρησε αυτονομία.
Το 44 π.Χ. έγινε οριστικά ρωμαϊκή
αποικία με ρωμαίους εποίκους,
υπαγόμενη στη Βιθυνία.

6. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο δεν είχε σπουδαία σημασία.
Μετά την Δ' Σταυροφορία έγινε μήλο της έριδος μεταξύ
της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, της Αυτοκρατορίας
της Νίκαιας και των Σελτζούκων Τούρκων που την
κατέκτησαν πρώτη φορά το 1214.
Από τα μέσα του 13ου αιώνα πέρασε στην κυριαρχία
τοπικών τουρκομανικών δυναστειών.
Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ο Μωάμεθ Β' ο
Πορθητής την κατέκτησε το 1461, καθοδόν στην
εκστρατεία του κατά της Τραπεζούντας, και μετέφερε
τους κατοίκους της στην Κωνσταντινούπολη για αύξηση
του εκεί πληθυσμού.
Στην οθωμανική περίοδο η Σινώπη υπαγόταν στο εγιαλιέτι
της Κασταμονής.
Αξιοσημείωτο γεγονός των νεοτέρων χρόνων υπήρξε η
Ναυμαχία της Σινώπης μεταξύ του ρωσικού στόλου με τον
τουρκικό στις 30 Νοεμβρίου του 1853 στην αρχή του
Κριμαϊκού πολέμου, που οδήγησε στην καταστροφή του
οθωμανικού στόλου και έδωσε το έναυσμα για να
εισέλθουν η Αγγλία και η Γαλλία στον πόλεμο κατά της
Ρωσίας

7. Η Σινώπη κατά το μεσαίωνα απετέλεσε
επισκοπή υπαγόμενη στη Μητρόπολη
Ελενοπόντου, στους δε νεότερους χρόνους
στη Μητρόπολη Αμάσειας.
Κατά τη χριστιανική παράδοση, πρώτος που
κήρυξε το χριστιανισμό στη πόλη ήταν ο
Απόστολος Ανδρέας ο οποίος χειροτόνησε τον
πρώτο επίσκοπο της, τον Φιλόλογο.
Επί αυτοκράτορα Τραϊανού φέρεται να
μαρτύρησε εδώ ο επίσκοπος Φωκάς.
Αργότερα φέρονται μνημονευόμενοι επίσκοποι
της Σινώπης ο Προαιρέσιος, ο Αντίοχος (στη
Δ' Οικουμενική Σύνοδο), ο Σέργιος (στη ΣΤ'
Οικουμενική Σύνοδο), ο Γρηγόριος (στη Ζ'
Οικουμενική Σύνοδο) και άλλοι.

8. Ο ελληνικός πληθυσμός της Σινώπης πριν το 1914 ήταν 5.000 και ο τουρκικός
9.000.
Οι Έλληνες διατηρούσαν αστική σχολή, Παρθεναγωγείο και 3 εκκλησίες.
Στα περίχωρα, υπήρχαν άλλοι 2.000 Έλληνες.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου, οι Έλληνες της πόλης και των
γύρω χωριών υπέστησαν πολλές κακουχίες και οι επιζήσαντες μετανάστευσαν
στην Ελλάδα κατά τη διετία 1923-1924, κατά την υποχρεωτική ανταλλαγή
πληθυσμών, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.

9. Η αλιεία καθώς επίσης και η ναυπηγία των ψαράδικων πλοίων έπαιζε
σημαντικό ρόλο στην οικονομία της Σινώπης. Έτσι κυριάρχησαν και τα
επαγγέλματα που ήταν συνδεδεμένα με την κατασκευή διχτυών, το
πάστωμα και τη συσκευασία των ψαριών.
Η πόλη επωφελούνταν ιδιαίτερα από την αλιεία της παλαμίδας. Τα ψάρια
παστώνονταν, εξάγονταν και πωλούνταν, συχνά σε αρκετά υψηλές τιμές.
Στις νότιες ακτές του Ευξείνου Πόντου ψάρευαν το μαυροθαλασσίτικο
τόνο. Επίσης, στις κεντρικές και νότιες ακτές του Ευξείνου Πόντου, οι
κέφαλοι ήταν ακόμα ένα ψάρι που η αλιεία του μπορούσε να αποφέρει
πολλά έσοδα.

10. Η Σινώπη, και ιδιαίτερα η ενδοχώρα της, ήταν ονομαστή για την ποσότητα και
την ποιότητα της ξυλείας της. Τα έλατα, τα σφεντάμια και οι βελανιδιές της
περιοχής ήταν ονομαστά ως τα πλέον κατάλληλα ξύλα για την κατασκευή
πλοίων.
Αυτό είχε αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ιδιαίτερα η ναυπηγία στην περιοχή, ήδη
από τα μέσα του 4ου αι. π.Χ.
Σύμφωνα με το Στράβωνα, στην περιοχή της Σινώπης, σε αντίθεση με άλλες
περιοχές στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, υπήρχαν ελαιόδεντρα. Το ελαιόλαδο
ήταν ένα από τα σημαντικότερα εξαγώγιμα προϊόντα της πόλης, όπως μαρτυρά
το πλήθος σινωπικών αμφορέων που έχει βρεθεί στις βόρειες και δυτικές ακτές
του Ευξείνου Πόντου.
Ένα από τα πλέον εξαγώγιμα προϊόντα της Σινώπης, για το οποίο είχε ένα είδος
μονοπωλίου, ήταν η επονομαζόμενη σινωπική βαφή. Επρόκειτο για μια κόκκινη
βαφή, η οποία χρησιμοποιούνταν στη ζωγραφική από τους καλύτερους Έλληνες
ζωγράφους, στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και στην ιατρική.
Η κατασκευή δρόμων στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας κατά τη Ρωμαϊκή
περίοδο έφερε το τέλος του σινωπικού μονοπωλίου και η σινωπική βαφή έφτανε
στο μεσογειακό κόσμο μέσω Εφέσου.

11. Οι Έλληνες άποικοι εκμεταλλεύτηκαν τα φυσικά λιμάνια
της περιοχής και έχτισαν τη Σινώπη σε αυτόν ακριβώς τον
ισθμό. Είναι επίσης γνωστό ότι κοντά στην πόλη υπήρχε
άλλο ένα λιμάνι, το οποίο χρησιμοποίησαν οι Μύριοι κατά
το ταξίδι της επιστροφής τους.
Σύμφωνα με την περιγραφή του Στράβωνα, κατά τον 1ο αι.
μ.Χ., η πόλη ήταν οχυρωμένη, διέθετε λιμάνια, δρόμους,
κήπους, προάστια (πιθανόν με όμορφες και πλούσιες βίλες),
γυμναστήριο και αγορά.
Από τις επιστολές του Πλινίου του Νεότερου γνωρίζουμε
ότι χτίστηκε υδραγωγείο και κανάλια τα οποία μετέφεραν
στην πόλη καθαρό νερό από απόσταση περίπου 25 χλμ.
Επίσης, στη Σινώπη υπήρχε ρωμαϊκό αμφιθέατρο.
Η αστική περιοχή της Σινώπης αναπτύχθηκε σημαντικά
όταν ήταν τμήμα του Μιθριδατικού
Βασιλείου.νακαλύφτηκαν σπίτια εκείνης της περιόδου
σχεδόν σε όλη την περιοχή μέσα από τα τείχη που
διασώζονται μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα με τη θάλασσα
βρέθηκε μια σειρά από μεγαλύτερες κατοικίες.
Η Σινώπη σήμερα

12. Ο Διογένης ο Κυνικός είναι ένας απ’ τους
μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαίας
Ελλάδας, αλλά ελάχιστα στοιχεία για τη ζωή
του είναι γνωστά.
Ο Διογένης γεννήθηκε το 412 π.Χ. στην ιωνική
πόλη Σινώπη. Ο πατέρας του, Ικεσίας, ήταν
κατασκευαστής νομισμάτων και ο Διογένης
έμαθε την τέχνη δίπλα του. Κάποια στιγμή,
τον συνέλαβαν για την παραχάραξη
νομισμάτων και τον εξόρισαν. Τότε, ο
Διογένης έφυγε για την Αθήνα.
Λέγεται πως ο Διογένης είχε απαρνηθεί κάθε
πολυτέλεια και ζούσε μέσα σε ένα πιθάρι, με
κουρελιασμένα ρούχα. Με αυτό τον τρόπο
ήθελε να δείξει, ότι οι χαρές της ζωής είναι
αυτές που προσφέρει η φύση κι ότι όλες οι
άλλες ανάγκες του ανθρώπου είναι τεχνητές.
Λέγεται ότι πέθανε κοντά στα ενενήντα κατά
την εκατοστή δέκατη Τρίτη ολυμπιάδα (328-
325)

13. O Μάρκος Βαφειάδης Γεννήθηκε στο χωριό Τόσια του
Πόντου σε μεγαλοϊδεατικό - πατριωτικό περιβάλλον από
πατέρα δάσκαλο και μικρέμπορο, τον Γιάννη Βαφειάδη, ο
οποίος πέθανε το 1917. Το 1920 πέθανε η μητέρα του η
Κυριακή που είχε καταγωγή από τη Σινώπη του Πόντου.
Μεγάλωσε μαζί με τα αδέρφια του σε συνθήκες στέρησης και
φτώχειας. Τέλειωσε μόνο το δημοτικό σχολείο. Μετά τη
Μικρασιατική Καταστροφή έμεινε στην Κωνσταντινούπολη για
ένα χρόνο, όπου πουλούσε κουλούρια και πορτοκάλια στους
δρόμους. Το 1923 ήλθε στη Θεσσαλονίκη, όπου δούλεψε ως
σερβιτόρος και το 1924 πήγε στην Καβάλα ως καπνεργάτης.
Το 1924 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και ξεκίνησε μια σημαντική
πορεία στο εργατικό κίνημα της Καβάλας. Το 1928 έγινε
μέλος του ΚΚΕ. Το 1932 φυλακίστηκε και εξορίστηκε για την
κομμουνιστική του δράση. Η δικτατορία του Μεταξά τον
εξόρισε στο νησάκι του Αη - Στράτη, από όπου δραπέτευσε.
Εργάστηκε στην Κρήτη για την ανατροπή του καθεστώτος,
συνελήφθη ξανά στην Αθήνα, φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία
και εξορίστηκε στη Γαύδο.

14. Σινώπη (1959)

15. Η εκκλησία της
Θεοτόκου
Η Σινώπη σήμερα

17. Πατήστε πάνω στην
εικόνα για να μάθετε
περισσότερα για την
πόλη.

18. https://www.pontiaka.gr/sinopi-w-33130.html
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CF%80%CE%B7
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CF%80%CE%B7#/media/%CE%91%CF
%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%C
E%AD%CF%82_%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CE%95%CF%85%
CE%BE%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85
.svg
https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=K-e2SfiNXw4