Karistiani ppoint

Η ΙΩΆΝΝΑ
ΚΑΡΥΣΤΙΆΝΗ ΣΤΗΝ
ΚΩ
http://leshianagnosisko.blogspot.gr/

Η Ιωάννα Καρυστιάνη στην Κω
Ασχολήθηκε επαγγελματικά με το σκίτσο και την
εικονογράφηση. Έχει εκδώσει τις συλλογές σκίτσων
“ΜΕ ΓΚΡΙ ΚΑΙ ΓΚΡΙΖΟ” το 1987 και “ΕΝΑ ΣΚΙΤΣΟ
ΣΤΟ ΤΣΕΠΑΚΙ” το 1988. Εργάστηκε στην
εφημερίδα “Ριζοσπάστης” και στα περιοδικά
“Τέταρτο”, “Ένα” και “Εικόνες” αλλά και σε ξένες
εφημερίδες

Ιωάννα
Ένα σκίτσο στο
τσεπάκι
Εκδότη : Αίολος
Σελίδες: 112
ISBN: 9789605210595
Έτος: 1988
Ιωάννα
Με γκρι και γκρίζο
Εκδότη : Αίολος
Σελίδες: 120
ISBN: 9789605210588
Έτος: 1987

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη
λογοτεχνία το 1994 με την συλλογή
διηγημάτων
“Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΤΑΚΗ”

Γράφοντας, αν όχι
καταγράφοντας πιστά, ζωές
και ιστορίες, αναπλάθει
πρόσωπα που βλέπουμε
καθημερινά, πρόσωπα που
δεν μπορούμε ή δεν
αντέχουμε να δούμε. Κι
αυτές οι εικόνες, αυτά τα
πρόσωπα ζωντανεύουν,
μιλούν, εξομολογούνται, λένε
ιστορίες που ξετυλίγονται
επιδέξια για να μας τυλίξουν
στη μαγεία τους.

Η κυρία Κατάκη
(Ηχώ των αιθέρων)
Τις προάλλες,
Σάββατο, αγόρασα
έξι βαθειά πιάτα
και μια κουτάλα
της σούπας. Το
πρωί αυτό…..

….Έβαλα πρόχειρη πλύση, χώρια,
εννοείται, για κάλτσες και εσώρουχα που
πάντα λείβονται…
Η κυρία Κατάκη (Ηχώ των αιθέρων)

 Ακολούθησε το μυθιστόρημα της
“ΜΙΚΡΑ ΑΓΓΛΙΑ”
το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο
Μυθιστορήματος το 1998 και ήταν υποψήφιο για το
Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας αλλά και για το
λογοτεχνικό βραβείο BALCANIKA.

H ιστορία … ταξιδεύει επί μία
εικοσαετία μεταφέροντας
θαλασσοφαγωμένους άντρες και
θαλασσοφαγωμένες γυναίκες στους
μεγάλους ή ασήμαντους πλόες της
ζωής…
… βυσσινοχώραφα της Άνδρου, ….στις
ασκήσεις μελαγχολίας μιας παρέας
κοριτσιών… κι από τις συμμαχικές
νηοπομπές κατά τη διάρκεια του
δεύτερου παγκόσμιου πολέμου … και
στο λευκό διώροφο των Σαλταφέρων με
το τσιγκούνικο ταβάνι, που σαν
απλωμένο τουλπάνι έσταζε τους ήχους
τού απάνω σπιτιού και μαζί τους ήχους
του έρωτα στο πανομοιότυπο κάτω
σπίτι, είκοσι τέσσερις λεπτές
κυπαρισσοσανίδες που ρήμαξαν ζωές.

οι Σαλταφέροι …. καταξοδεύτηκαν στα
κουφώματα και στα πόμολα και
τσιγκουνεύτηκαν στο πάτωμα , σαν ένα
απλωμένο τουλπάνι έσταζε τους ήχους και τη
ζωή τού επάνω σπιτιού στο κάτω , σκέτες λεπτές
κυπαρισσοσανίδες , δίχως λάσπη ανάμεσα ,
δίχως ένα στέρεο υλικό που να αποδεικνύει ότι
τα σπίτια ήταν δύο , να ξεχωρίζει τις ζωές τους
και να τις κρατάει σε απόσταση ασφαλείας …
Μικρά Αγγλία

-" Κάποιοι κάθονται
στο παράθυρο και
περιμένουν να δουν
τη ζωή τους να
περνάει απ' έξω , μια
περιπέτεια να τη , μια
φυγή , περνάει απ' το
δρομάκι μιαν αυγή,
μας χαιρετάει και
προσπερνάει και ως
συνήθως μας μένει το
ήθος ... "

Χίλιες φορές
καλύτερα να μην
παντρεύονται τα
κορίτσια αυτούς που
αγαπούν , γιατί όταν
θα τρέχουνε
γραμμή στις
παστρικές , ο πόνος
θα παλεύεται «

 Το επόμενο μυθιστόρημά της “ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΣΤΟ
ΧΩΜΑ” τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος
του περιοδικού “Διαβάζω” το 2001 και με το βραβείο
του “ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΟΥΡΑΝΗ”
της Ακαδημίας Αθηνών

Ο Κυριάκος Ρουσιάς πήγε στην
Αμερική στα δεκαπέντε του. Στα
σαράντα τρία του μένει στο
Γκαίηθερσμπεργκ και δουλεύει στο
Φρέντερικ, ερευνητής στο Εθνικό
Ινστιτούτο Υγείας. Δεν πολυμιλάει για
το σόι του, δεν πολυμιλάει για τα
παλιά. Το καλοκαίρι του 98,
απροειδοποίητα, επιστρέφει στο
χωριό του για πρώτη φορά. Και
πέφτει πάνω στον άλλο Κυριάκο
Ρουσιά. Ακούει εκείνη τη φωνή που
τρυπούσε το ρόδι και ξεφλούδιζε το
πετραμύγδαλο. Ψάχνει κάποια Μάρω
με μια ελιά σα δάκρυ στην πίσω μεριά
της γάμπας. Αναρωτιέται πώς είναι το
βλέμμα του ανθρώπου τη στιγμή που
παίρνει μια μοιραία απόφαση.

“Πολυξένη ήταν σα στο
σπίτι της, καρφωμένη
στην καρέκλα και
ταυτόχρονα απούσα,
παρούσα εκεί όπου την
έστελναν οι σκέψεις της,
όλες κι όλες δυο τρεις
τοποθεσίες - στα
γεγονότα της ζωής της
δεν είχαν
χρησιμοποιηθεί
περισσότερες.”
Κοστούμι στο χώμα

Η απείθεια έγινε τρόπο ζωής. Τα όπλα, η μόνη
πολυτέλεια του φτωχού. Η αυτοδικία, ο
αποδεκτός από τις τοπικές κοινωνίες τρόπος
πλήρωσης των κενών της απονομής της
δικαιοσύνης, σε κείνους τους δυσπρόσιτους,
φτωχούς τόπους .
Ο απόηχος όλων αυτών φτάνεις στις μέρες μας ως
παρέκκλιση, είπε, και οι ενεχόμενοι σε βίαιες
πράξεις με σοβαρό ηθικό κίνητρο δε θεωρούν
εαυτούς εγκληματίες και δεν κατανοούν γιατί
βάλλονται ως βάρβαροι.

Η δίκη ήταν σύντομη, σε
αίθουσα μισοάδεια, οι
συγγενείς, μοιρασμένοι,
κρατούσαν αποστάσεις
και πώς να’ ρθουν από τα
βουνά. Η οικογένεια του
Κυριάκου Ρουσιά,
θύματος, κατηγόρησε
τον άλλο Κυριάκο
Ρουσιά ως ζωοκλέφτη
και δράστη δολοφονίας
εκ προμελέτης…

Μεσάνυχτα και δεν είχαν φανεί στα σπίτια τους. Στη βεράντα
του ασοβάντιστου η άγρυπνη περίμενε, περίμενε, είχε δει το
ημιφορτηγάκι από τις εννιά να τσουλάει κατάκοπο προς της
κουμπάρας, τα καφενεία είχαν πάρει τέλος, το μοτοσακό ήταν
δίπλα στο αποχωρητήριο και στο τραπέζι της αυλής
καπακωμένο το πιάτο με τους ντολμάδες, μα ο άνδρας της
άφαντος, το όπλο επίσης. Κυριάκο, βρε Κυριάκο, του φώναζε
στο βρόντο.

 Ακολούθησε, το 2003, το μυθιστόρημα
“Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ”

Η Στέλλα Σαλαγιά θέλει να «σπάει» χωρίς
θεατές.
Ο Σίμος Σεμερτζίδης διορίστηκε στη ζωή με
ρουσφέτι. Η Κλαίρη κάνει πέρα όσους
χαφιεδίζουν τις δυστυχίες του σπιτιού της. Ο
Λεόντιος αφιερώνεται στους πολλούς αγίους
της μοναξιάς. Η ακούραστη Μόρφω πιστεύει
πως η τρέλα είναι σαλόνι. Ο Ιορδάνης σέρνει
στα στενάκια την εργαλειοθήκη του και το
πιστεύω του, κανένα ενθύμιο, καμία
ανάμνηση, κανένας δικός. Η κατεψυγμένη
lady Giannoula ξαναζωντανεύει την πόλη με
τα ξεκούρδιστα πιάνα και τις
ανεμοφαγωμένες πινακίδες. Μια ερωτική
ιστορία της εποχής μας με σκηνικό και ουσία
την παραίτηση και τη μοναχικότητα, που
οδηγούν στον εσωτερικό εγκλεισμό σαν το
μόνο ασφαλές καταφύγιο του καθενός. Ένας
κόσμος που έχει ανάγκη να αγαπήσει ξανά,
με κάθε τίμημα, τη ζωή, τον τόπο του, κάτι.

Παλιά πίστευε όπως η μονίμως αναμμένη τιβί εμπόδιζε τους
ανθρώπους να μιλήσουν, με τον καιρό κατάλαβε ότι τους
εμπόδιζε να σφαχτούν, περιχαρακωνόταν ο καθένας στη
δική του μοναξιά με άλλοθι ένα ντοκιμαντέρ ή ένα ματς και η
βραδιά κυλούσε όπως όπως.
Ο άγιος της μοναξιάς

…μίλησε για την
αδυναμία της στις
ψηλοτάκουνες γόβες,
η καημένη της φοράει
μες στο σπίτι, δεν
γουστάρει να
πολυβγαίνει…
Ο άγιος της
μοναξιάς

-Στέλλα, δε μυρίζεις πια πολλή ήττα.
Ο άγιος της μοναξιάς

 Για το μυθιστόρημά της “ΣΟΥΕΛ” βραβεύτηκε με
το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2007

- Ό,τι κι αν είναι αυτό, πες μου τι συμβαίνει.
- Το σουέλ μου 'βαλε μπελά στο μυαλό.
- Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που δε
γυρίζεις;
- Η θάλασσα δεν με επιστρέφει.
- Τι γυρεύεις τώρα πια;
- Δεν έχω θέληση για στεριά.
Δώδεκα χρόνια μακριά από την οικογένειά του.
Μακριά από τη στεριά, από τα αγαπημένα αλλά
και λησμονημένα του πρόσωπα. Σπίτι του είναι
πλέον το ATHOS III. O τόπος όπου αναμετριέται
με τις μνήμες του. Το καταφύγιο όπου
διαφυλάσσει ερμητικά κλεισμένα τα μυστικά του.
Το μόνο μέρος απ' το οποίο μπορεί και
παρακολουθεί -όπως εκείνος θέλει- τη σιωπηλή
πορεία του να χαράσσεται ερήμην του· τη
μοναξιά του συντροφιά με το σουέλ: το βουβό
κυματισμό του ωκεανού.

"Προτού
ξαπλώσω,
διαλέγω ένα
όμορφο όνειρο
και πάω στο
κρεβάτι μ'
αυτό".
Σουέλ

"Τα μικρά
παιδιά θα
έπρεπε να είναι
η μόνη σοβαρή
δικαιολογία για
τα μισά που
συμβαίνουν
στον κόσμο".
Σουέλ

Τελικά η απόσταση δεν υπάρχει παρά
στο μυαλό. Η θάλασσα χωρίζει όσους
θα χώριζαν και στη στεριά και ενώνει
όσους θα έμεναν μαζί οπωσδήποτε,
είτε από μίσος είτε από αγάπη«
Σουέλ

 Το μυθιστόρημά της “ΤΑ ΣΑΚΙΑ” βραβεύτηκε
από το περιοδικό “Διαβάζω” με το βραβείο
Μυθιστορήματος για το 2011

"Τι έχουν, μωρέ, τα δικά σας σακιά; Μια
χρεωκοπία, έναν ξενιτεμένο,
κατραπακιές της εφορίας, αποτυχία στον
ΑΣΕΠ, μια κακιά πεθερά, έναν
νευρασθενικό προϊστάμενο, ένα παιδί
που πετάει μολότοφ, ένα τζάκι που
ντουμανιάζει το λιβινγκρούμ, οισοφαγική
παλινδρόμηση, υψοφοβία, κερατλίκια,
ραγάδες στον πισινό. Για περάστε να
ρίξετε μια ματιά στο δικό μου, να σας
κοπεί ο βήχας.»
Ένα βιβλίο που "ζυγίζει" τα άχθη των ανθρώπων
των λαϊκών περιοχών και μας ανοίγει διάπλατα τις
πόρτες στις απαγορευμένες ζώνες της
καθημερινότητάς μας.

Την έβλεπε να στρώνεται στο τραπέζι, με φακέλους, χαρτιά
και χαρτονομίσματα, όλο μετράς λεφτά, της μιλούσε, μικρέ,
μη γαβγίζεις, έχω τρελή δουλειά, του απαντούσε, μα είναι
πολύ βράδυ, την παρακαλούσε, κάνε ησυχία μην μπερδευτώ
και βρω τον αλίμονό μου, τον διέταζε κι αυτός σώπαινε, το
ίδιο και ο Μπάντυ το αδερφάκι του, ένα σκυλί που
απαγορευόταν να γαβγίσει. Τα σακιά

Τα πελώρια ματάκια την παρατηρούσαν ολημερίς και της
ζητούσαν βοήθεια και εξηγήσεις… Τα σακιά

Οι άκακοι είναι οι παλιάτσοι στο λάσο των
καουμπόηδων. Οι κλαψιάρηδες πάνε άκλαυτοι.
Μόνον η βία λέει, μόνο το κακό δουλεύει
ασταμάτητο ανεμπόδιστο, αυτός θα είναι ο τρόπος
να συγχρονιστεί κανείς με τα φερσίματα των
άλλων, να πιάσει τον τόνο της εποχής, να μπει στο
πνεύμα των καιρών.
Οι εντάξει είναι λίγοι, τα θηρία είναι πολλά, άρα
να μια λύση, αν θες να είσαι κάποιος για να
υπάρχεις στο πλήθος, σκέφτηκε.
Τα σακιά

 Τελευταίο δημοσιευμένο βιβλίο της είναι η συλλογή
διηγημάτων
“ΚΑΙΡΟΣ ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ”

Ο Μπάρδο γίνεται χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η
Σούλα, που δεν το βάζει κάτω, φιλάει ένα ζυμωτό
ψωμί με ωραίο πρόσωπο. Ο Γαρύφαλλος
τριγυρίζει στο θεσσαλικό κάμπο και του φαίνεται
μια τσέπη τόπος. Η χήρα Αρτεμισία λαχταράει
κάποια σωματική επαφή. Ο Διονύσης αποχαιρετά
το βασανισμένο μοναχογιό του, που ταξιδεύει στο
γαλαξία των ωραίων ψυχών. Ο Αργύρης για μια
φορά στη ζωή του κάνει κάτι πίσω από την πλάτη
της Φραντζέσκας. Η Βούλα και ο Μάκης επινοούν
με σθένος θέματα συζήτησης. Η κυρία Σοφία
γράφει ένα μεγάλο γράμμα για να περνά τα
βράδια της. Ο Τόλης και ο Μίλτος ζουν
αποτραβηγμένοι στην Κινέττα για να γλυτώνουν
τα σχόλια των νταγκλαράδων.
Άνθρωποι που τους χωρίζουν οι τόποι και τους
ενώνει ο χρόνος, μοναχικοί ήρωες που παίρνουν
το τιμόνι αλλιώς, με ρυτίδες-μαχαιριές που κόβουν
τη φόρα στο χαμόγελο, αλλά και με μια καλοσύνη
που κάποιες φορές τους ξελασπώνει.

ΜΠΑΡΔΟ
«Ο Μπάρδο αγαπά τη Βιόλτσα, τη γυναίκα
του αδελφού του Αρμπέν, από τα
δεκαπέντε του, σαν την πρωτάκουσε στην
αυλή, στο τραπέζι του αρραβώνα, να
κελαηδάει για τη βλαχοπούλα με την
τσάντα στον ώμο.
Κάθε μέρα από τότε, λίγο σχολειό, λίγο
τσομπάνης στα πρόβατα, λίγο σκαφτιάς
στα πράσα και κάθε νύχτα, κάτω από τα
σκεπάσματα στη γωνιά του, έκλεινε
τ΄άφτιά του, μα η φωνή της υπήρχε πια
μέσα του, μπήκε στο αίμα του, φώλιασε
στην καρδιά του.
Τα τραγούδια της έγιναν το φαί του. Τα
κατάπινε μπουκιά –μπουκιά, τους χειμώνες
κάθε στιχάκι μια κουταλιά από τη γαβάθα
με τη ζεστή σούπα, τα καλοκαίρια κάθε
στιχάκι μια ρώγα σταφυλιού κι όλο το
τραγούδι γλυκό τσαμπί.»
Καιρός σκεπτικός

ΓΕΡΑΣΕΣ , ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ
«Δε θα βρισκόταν δεύτερη σύζυγος να ανέχεται
νυχθημερόν τον πυρετό του πρωταθλήματος της
Γ΄Εθνικής. Βρέθηκαν γκόμενες , και πέντε και δέκα,
δεσμοί υπό προθεσμία ,τόσο βαστούσε ο
ενθουσιασμός για το χουβαρντά , που η νίκη της
ομάδας του σήμαινε γι΄άυτές μπουζούκια και
καινούργιο φουστάνι, αλλά η ήττα κλεισούρα και
χριστοπαναγίες.
Ποδοσφαιριστές υπό δοκιμή που δεν πέρασαν το
τεστ, έτσι έλεγε για τις γυναίκες που εγκατέλειπαν
τον αγώνα πριν τη λήξη του ά ημιχρόνου, καμιά φορά
και πάνω στην προθέρμανση.»

«Όλα αυτά τα σκέφτεται από μέσα του, δεν τα αραδιάζει
δεξιά κι αριστερά με όλες τις λεπτομέρειες , όχι μόνο για να
γλυτώνει την καζούρα, αλλά, επιτέλους για να απολαμβάνει
και κάτι μόνος του, ιδίως τελευταία που αρχίσανε τις
επισκέψεις και τις αρμένικες βίζιτες οι αναθεματισμένες
μελαγχολίες» Καιρός σκεπτικός

ΨΑΡΟΝΙΑ
«Ποτέ της δεν είχε μανία
με την ευτυχία ή με τις
αναμνήσεις. Και τις
σπάνιες φορές που
χρειάζεται να αναπολήσει
κάτι και πάει και στέκεται
μπροστά στον καθρέπτη
του χολ, οθόνη τον κάνει,
βλέπει τις σκηνές από τα
περασμένα με όλους τους
άλλους εκτός από τον
εαυτό της . Λείπει από την
ίδια της τη ζωή.»

 Παράλληλα με την λογοτεχνική της δραστηριότητα
έχει γράψει το σενάριο της ταινίας “ΝΥΦΕΣ” και
έχει κάνει την
σεναριακή
προσαρμογή του
βιβλίου της “ΜΙΚΡΑ
ΑΓΓΛΙΑ” τα οποία
έχουν γυριστεί για
τον κινηματογράφο
από το σύζυγό της και
σκηνοθέτη
Παντελή Βούλγαρη.

Οι Νύφες είναι βραβευμένη
δραματική και ηθογραφική ταινία
του γνωστού σκηνοθέτη Παντελή
Βούλγαρη, με σενάριο της
Ιωάννας Καρυστιάνη.
παραγωγής 2004. Το θέμα της
ταινίας είναι το ταξίδι 700
γυναικών, Ελληνίδων,
Τουρκάλων, Ρωσίδων, από την
Κωνσταντινούπολη προς τη Νέα
Υόρκη, όπου θα συναντήσουν
τους άντρες που πρόκειται να
παντρευτούν καθώς και ο έρωτας
μεταξύ μίας από αυτές τις
γυναίκες και ενός αμερικανού
φωτογράφου.

Η Λέσχη Ανάγνωσης Κω ευχαριστεί την κυρία
Ιωάννα Καρυστιάνη
για την παρουσία της στο νησί μας
και τους χορηγούς που επέτρεψαν την πραγματοποίηση της εκδήλωσης
Στέργο Παπαποστόλου
Ασφαλιστική Εταιρία Ελευθέριου Δρόσου
Zero Cafè
Artemi’s Heaven
Πολυχώρο Θαλασσινό
Ξενοδοχείο Kos Aktis
Εκδόσεις Καστανιώτη
*** Όλα τα σκίτσα της παρούσας παρουσίασης είναι παρμένα από τα βιβλία της
Ιωάννας Καρυστιάνη,
“Με γκρι και γκρίζο" & “Ένα σκίτσο στο τσεπάκι“.

Karistiani ppoint

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Viewers also liked

Viewers also liked (20)

Similar to Karistiani ppoint

Similar to Karistiani ppoint (20)

More from The Auntie

More from The Auntie (7)

Recently uploaded

Recently uploaded (13)

Karistiani ppoint