Recommended
Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Viewers also liked
Similar to "ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ" ΣΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ Ε.Π.
Similar to "ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ" ΣΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ Ε.Π. (20)
Recently uploaded
Recently uploaded (20)
"ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ" ΣΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ Ε.Π.
- 2. «Αντίλογοι λογοτεχνικοί» Πολιτιστικό Πρόγραμμα μελέτης λογοτεχνικών έργων σε αγώνες λόγου Υπεύθυνες προγράμματος: Νάννου Αικατερίνη, φιλόλογος Στογιάννη Ευαγγελία, φιλόλογος Γυμνάσιο Καπνοχωρίου Σχολ. Έτος 2014-2015
- 3. Ομάδα εργασίας ☺Ελευθεριάδου Κατερίνα ☺ Ελευθεριάδου Σοφία ☺Ζενουλάρη Δήμητρα ☺Κρίκη Πηνελόπη ☺Μουρατίδου Λαμπρίνα ☺Τεντζίδου Σοφία ☺Φωτιάδου Ιωάννα ☺Κικίδης Στάθης ☺Κουσαλίδης Γιώργος ☺Μελίδης Δημήτρης ☺Ξυνόπουλος Γιάννης ☺Πουτογλίδης Γιώργος ☺Τσαουσίδου Κυριακή ☺Τσοπανίδης Ηλίας
- 4. ΤΤο Ε.Π της Ζωρζ Σαρή και τα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου σε αγώνες λόγου
- 5. Η ιδέα… Στα πλαίσια του μαθήματος της Λογοτεχνίας και της δράσης της Βιβλιοθήκης «Τα παιδία διαβάζει» και με στόχο τη φιλαναγνωσία , αποφασίσαμε αυτή τη φορά να προσεγγίσουμε δύο λογοτεχνικά βιβλία, εντελώς διαφορετικά ως προς το περιεχόμενο.
- 6. Στόχοι Να απολαύσουν οι μαθητές ολόκληρο λογοτεχνικό έργο. Να συνειδητοποιήσει ο μαθητής ότι έχει αξία η δική του ανάγνωση. Να διαλέγεται με το κείμενο, να διεισδύει στον κόσμο των ιδεών του, να προβαίνει σε προσωπικές διαδρομές ανάγνωσης . Να στοχάζεται κριτικά πάνω στο κείμενο ,να το ερμηνεύει με το δικό του τρόπο και να γίνεται ο ίδιος παραγωγός κειμένων.
- 7. Η πορεία Ένα εφηβικό και ένα ιστορικό μυθιστόρημα , αντίστοιχα το Ε.Π και τα Ματωμένα Χώματα, γίνονται αντικείμενο μελέτης από δύο ομάδες μαθητών. Οι μαθητές κάθε ομάδας καταγράφουν σε φύλλα εργασίας τις πρώτες παρατηρήσεις μετά την ανάγνωση του βιβλίου: περιεχόμενο και ιστορικό πλαίσιο του έργου, πρόσωπα, αφηγηματικά στοιχεία, εντυπώσεις, συναισθήματα, προβληματισμοί, μηνύματα.
- 8. Καθώς «εξοικειώνονται» με το βιβλίο ,δίνεται στους μαθητές κάθε ομάδας το επόμενο φύλλο εργασίας με στόχο την παραγωγή ενός λόγου πειθούς : συγκεκριμένα κάποιοι μαθητές από τη θέση του συγγραφέα, άλλοι του βιβλιοκριτικού και άλλοι του αναγνώστη αναζητούν και προβάλλουν επιχειρήματα προβολής- προώθησης των παραπάνω βιβλίων.
- 9. Ποια από τις δύο ομάδες θα καταφέρει να πείσει και να… παρασύρει το κοινό στην ανάγνωση του δικού της βιβλίου; Το ιστορικό ή το εφηβικό μυθιστόρημα θα προσελκύσει τους αναγνώστες;
- 10. Αγώνες λόγου ☺Η συγγραφέας του βιβλίου προσκεκλημένη σε εκδήλωση όπου με το δικό της τρόπο παρουσιάζει το βιβλίο της και επιχειρηματολογεί προκειμένου να πείσει το κοινό να το διαβάσει . ☺Ο βιβλιοκριτικός ενός εκδοτικού οίκου ο οποίος καλείται με την κριτική του να προωθήσει το βιβλίο ώστε να μπει στη λίστα των ευπώλητων. ☺Ο αναγνώστης –μαθητής που διάβασε το βιβλίο και προσπαθεί να πείσει τους συμμαθητές του, αλλά και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας να το διαβάσουν.
- 12. Ποιο μυθιστόρημα θα επιλέξουν οι ακροατές να διαβάσουν: το εφηβικό «Ε.Π» ή το ιστορικό «Ματωμένα Χώματα»;
- 14. Τα Ματωμένα χώματα με λίγα λόγια Ο Μανώλης Αξιώτης ζει στον Κιρκιντζέ με την οικογένειά του ειρηνικά με τους Τούρκους . Οι δυσκολίες αρχίζουν κυρίως όταν η Τουρκία μπαίνει στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών. Η ενίσχυση του τουρκικού εθνικισμού και τα γερμανικά συμφέροντα στην περιοχή διαταράσσουν τις γενικά καλές ως τότε σχέσεις ανάμεσα στο χριστιανικό και τον μουσουλμανικό πληθυσμό. Περίπου 150.000 Έλληνες εκτοπίζονται στο εσωτερικό της Μ. Ασίας στα Τάγματα Εργασίας , όπου προσφέρουν καταναγκαστική εργασία σε εξοντωτικές συνθήκες. ( Αμελέ Ταμπουρού).
- 15. Το 1915 ο Αξιώτης ζει αυτή τη φοβερή εμπειρία, που στόχο είχε την εξόντωση των μικρασιατών Ελλήνων. Ο Μανώλης ύστερα από πολλές περιπέτειες λιποτακτεί και για μικρό διάστημα ζει ήρεμα στο χωριό του. Το τέλος του πολέμου και η συνθήκη των Σεβρών παραχωρεί την περιοχή της Σμύρνης στην Ελλάδα. Ακολουθούν στιγμές ενθουσιασμού για τον ελληνισμό και αρνητικής αντίδρασης από τους Τούρκους.
- 16. Με ευθύνη και των δύο πλευρών σημειώνονται επεισόδια με νεκρούς και τραυματίες. Ο Ελληνικός στρατός συχνά προχωρεί σε πράξεις εκδίκησης απέναντι στον τουρκικό πληθυσμό, για να αντιμετωπίσει τις άτακτες τουρκικές ομάδες, τους Τσέτες. Ο Μανώλης στρατεύεται ως εθελοντής στο μικρασιατικό μέτωπο και πολεμά ως την κατάρρευση. Φτάνει στη Σμύρνη, όπου βρίσκει τους δικούς του. Ζει τις στιγμές της πυρπόλησης της πόλης από τους Τούρκους , των σφαγών, των βιαιοτήτων. Ένας ολόκληρος πολιτισμός έγινε στάχτη, καπνός και πτώματα. Ο Μανώλης δραπέτευσε και κατέφυγε στην Ελλάδα. Την ίδια μοίρα είχαν ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες που σώθηκαν από την καταστροφή και έπρεπε πια να ριζώσουν στην Ελλάδα.
- 17. Ματωμένα χώματα: η συγγραφέας «Ένα μικρό κορίτσι ξεκινάει απ' τ' ανώμαλα καλντερίμια μιας επαρχιακής πόλης της Μικρασίας, που λέγεται Αϊντίνι. Το μελαχρινό πρόσωπό του με τα μαύρα μάτια το πλαισιώνουν ολόξανθες μπούκλες που πέφτουν καλαίσθητα, κάτω από ένα ροζ, ανάλαφρο καπελάκι, χαρωπό σύμβολο μιας ρόδινης , ξένοιαστης ζωής. Εκείνες οι παιδιάστικες μπουκλίτσες , που ήταν απαλές σαν μετάξι κι έλαμπαν σαν το χρυσάφι στον ήλιο, έδιναν στο χλωμό κοριτσίστικο πρόσωπο μια παράξενη χάρη, μια υπόσχεση, μια ελπίδα... Η μικρή, που άφηνε πρόωρα, τον ξέγνοιαστο παιδιάτικο κόσμο της και ξεκινούσε ανυπόμονη για τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής, ήμουν εγώ η ίδια, η Διδώ.
- 18. Γεννήθηκα σε μια ζεστή χώρα που οι γιαγιάδες βάζουν τον "Μάρτη" στα χεράκια των παιδιών, στη Μικρά Ασία, στο Αϊντίνιον. Χώματα ευλογημένα., καρπερά, χορτάτα από βλάστηση .Όπου έβαζες ένα κλαράκι ξεραμένο έβγαζε φύλλα. Σαν άνοιγες την Κυριακή τις πόρτες των σπιτιών , αντάμωνες έναν κόσμο δουλευτάδων με την καθαρή του αλλαξιά, το γιορτινό του τραπέζι, το ρακί του, το μερτικό του στη χαρά και άσβηστο τον πόθο να λυτρωθεί απ' τη ραγιαδοσύνη. Αυτή η γη η εύφορη, η όμορφη, όπου οι Μικρασιάτες μέχρι τον πόλεμο είχαν τα πάντα στα χέρια τους, είναι η γη μου. Κι ύστερα πέρασε πάνω απ' αυτή τη χώρα ο πόλεμος και ο ξεριζωμός ...»
- 19. Γι’ αυτή λοιπόν την πατρίδα μου, την αγαπημένη Μικρασία, μιλούν τα Ματωμένα Χώματα. Προσπάθησα αρχικά να ζωγραφίσω με χρώματα όμορφα μα και φοβερά μαζί μια πλατιά τοιχογραφία : τη σκληρή ζωή των Ελλήνων χωρικών της Μικράς Ασίας και την ειρηνική συνύπαρξή τους με τους Τούρκους αγρότες. «Κείνοι που έζησαν μέσα στη θύελλα φεύγουν ένας-ένας κι η ζωντανή μαρτυρία τους χάνεται. Χάνονται οι λαϊκοί θησαυροί ή μπαλσαμώνονται στα ιστορικά αρχεία. ˝Απ’ του πεθαμένου το μάτι, μην περιμένεις δάκρυ˝ λέει μια μικρασιατική παροιμία. Γι’αυτό έσκυψα στις μνήμες των ζωντανών .Ακούμπησα μ’ αγάπη και πόνο τ’ αυτί στις καρδιές τους, εκεί που κρατούν τις θύμησες, όπως στο κονοστάσι τα βάγια και τα στέφανα».
- 20. Οι πρωταγωνιστές μιας εποχής συνταρακτικής, ακόμα και οι απλοί αυτόπτες μάρτυρες, όταν πάψουν να βρίσκονται στο προσκήνιο, νιώθουν την ανάγκη κάποιας μεγαλύτερης ειλικρίνειας, είτε απομνημονεύματα γράφουν ή αφηγήσεις κάνουν. Κι επωφελήθηκα από τη νηφαλιότητά τους, όπως και από τις κραυγές της οργής τους μπρος στο "συμμαχικό εμπαιγμό", που πήρε την έκταση εθνικής συμφοράς στη Μικρασία. Το αίμα, αχ το αίμα, τι άδικο, ξεχνιέται και μένει το μελάνι. Κι αυτό το μελάνι πρέπει να μιλήσει, γιατί πρέπει κάπου να ζούνε αυτοί οι άνθρωποι... ». Για μένα «λογοτεχνία είναι να υπηρετείς την ιστορία και τη ζωή. Να βάλεις να κατοικήσει μέσα στο βιβλίο η ζωή». Αυτό προσπάθησα να κάνω . Εσύ ο αναγνώστης θα κρίνεις αν τα κατάφερα.
- 21. Ματωμένα χώματα ,ο βιβλιοκριτικός «Η Βίβλος της σύγχρονης εξόδου του Μικρασιάτικου Ελληνισμού», ένα βιβλίο υπερεθνικό… Πολλά βιβλία περιγράφουν τη μικρασιατική καταστροφή, κανένα όμως όπως τα Μ.Χ. Η Διδώ Σωτηρίου με αυτό το έργο της παρουσιάζει τη μικρασιατική καταστροφή, αλλά και την προηγούμενη εποχή ,της ειρήνης ,με την προσωπική της ματιά, καθώς υπήρξε γέννημα της μικρασιατικής γης και έζησε από κοντά τα γεγονότα. Κρατά λοιπόν μια πιο αντικειμενική, αλλά και πιο σοφή ίσως στάση απέναντι στην ελληνοτουρκική διαμάχη. Τα «Ματωμένα χώματα» είναι ένα έντιμο βιβλίο γιατί πείθει για το δράμα και των δύο λαών, χωρίς ακρότητες και εθνικές προκαταλήψεις, παρόλο που η ματιά της Διδώς Σωτηρίου είναι καθαρά ελληνοκεντρική.
- 22. Μέσα στην επική ατμόσφαιρα του βιβλίου αυτού, που είναι ένα βιβλίο «Πολέμου και Ειρήνης» της Ελλάδας αντί να αναζωπυρώνεται το μίσος, ζωντανεύει το ανθρώπινο δράμα όλων των μικρών λαών που σφαγιάζονται στο βωμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Για τη Διδώ Σωτηρίου δεν υπάρχουν Έλληνες και Τούρκοι. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν το ίδιο, που αντιδρούν στα γεγονότα κατά τον ίδιο, πανομοιότυπο σχεδόν τρόπο, και ζούνε με το ιδανικό της απλής, ήρεμης και ειρηνικής ζωής. Και όμως, οι άνθρωποι αυτοί, κάτω από συνθήκες που δημιουργεί ο πόλεμος, χάνουν τον ανθρωπισμό τους, μεταβάλλονται, χωρίς να το αντιληφθούν οι ίδιοι, σε πραγματικά κτήνη. Ο μεγάλος υπεύθυνος για την τραγωδία του Μικρασιατικού λαού, για τη συγγραφέα, είναι ο πόλεμος και τα συμφέροντα που τον υποκινούν. Και εναντίον του στρέφεται.
- 23. Τα «Ματωμένα χώματα» είναι ένα «έντιμο βιβλίο», «σεισμική δόνηση». Μυθιστόρημα που «τσούζει. Ζεματάει. Καίει. Τιμωρεί. Έχει ψυχή ανθρώπινη. Οργή λαού. Πόνο εθνικό» «Κάστρο σωστό λόγου, ενάντια στον καιρό, τη λησμονιά και το ψέμα» Θα σας έλεγα να το διαβάσετε μόνο αν έχετε γερό στομάχι αλλά όχι, διαβάστε το έτσι κι αλλιώς, γιατί έτσι πρέπει να είναι η Ιστορία, χωρίς καλλωπισμούς...
- 24. Ματωμένα χώματα ,ο αναγνώστης «Τόσα χρόνια πέρασαν κι οι μνήμες δε λησμονούνται, φουντώνουν και καίνε» είναι η κουβέντα που από μικρό παιδί άκουγα από τον προπαππού μου για τον ξεριζωμό από τη Μικρασία και την προσφυγιά. Μέχρι που ζούσε πάντα άκουγες ιστορίες από κείνα τα μέρη, ιστορίες που ,ευτυχώς ,έμαθαν και οι νεώτεροι. Για μένα ήταν ένα παραμύθι με άσχημο τέλος. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμη την καταγωγή των προγόνων μου , ούτε ότι αυτό το παραμύθι δεν ήταν παραμύθι αλλά το παρελθόν της ίδιας μου της οικογένειας. Όταν τα Ματωμένα Χώματα έπεσαν στα χέρια μου στη Βιβλιοθήκη του σχολείου, δεν ξέρω αν θυμήθηκα το παραμύθι του παππού ,αλλά βλέποντας ότι αναφέρονται στη μικρασιατική καταστροφή ήξερα μέσα μου ότι πρέπει να τα διαβάσω.
- 25. Μέσα από τα προσωπικά βιώματα της Διδώς και με πρώτη ύλη ,όπως μάθαμε μετά, το γραπτό ενός πραγματικού προσώπου , του Μανώλη Αξιώτη έχουμε ένα λογοτεχνικό ιστορικό μυθιστόρημα που χωρίς να είναι η σχολική ιστορία μπορεί να σου μάθει την ιστορία του μικρασιατικού πολέμου, την ιστορία των προγόνων μας, να βοηθήσει να κατανοήσουμε όλοι οι Έλληνες τι πραγματικά συνέβη εκεί που σημάδεψε την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
- 26. Μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του κεντρικού της ήρωα από το Κιρκιντζέ παίρνει τον αναγνώστη από το χέρι και τον τριγυρνά στην ύπαιθρο και στις πολιτείες της Μικρασίας, σε ήθη και έθιμα, σε γλέντια, λεβεντιές, έρωτες, σκληρότητες, τρυφερότητες, αγωνίες, αγριότητες, πληγές, θανάτους. ... Γιατί ζωντάνεψαν μπροστά μας σκηνές από τα ειρηνικά χρόνια της συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων, από τη Σμύρνη μιας άλλης εποχής και τον πλούτο του ευλογημένου τόπου. Πώς έγινε και άναψαν οι πρώτες σπίθες αντιπάθειας ανάμεσα στους Έλληνες και τους Τούρκους, πώς φούντωσαν οι πυρκαγιές, ποιοι τις υποκίνησαν έντεχνα (βασικά οι Γερμανοί) πώς έκαψαν τη Μικρά Ασία, τη φιλία και την αγάπη ανάμεσα στους δυο λαούς. Μιλά για όσα έκαναν οι μεν στους δε, αλλά και οι δε στους μεν.
- 27. Δεν περιγράφει μια σύγκρουση ανάμεσα σε καλούς και κακούς αλλά ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους, που ξένα συμφέροντα τους ανατρέπουν την ζωή και τους καταστρέφουν. Οι ήρωές της δεν διαιρούνται αντιθετικά σε Έλληνες και Τούρκους, αλλά σε πλούσιους και φτωχούς, δίκαιους και άδικους. Αποδίδει την ευθύνη της μικρασιατικής καταστροφής όχι στην αντιπαλότητα των δύο λαών, αλλά σε παράγοντες όπως η διείσδυση των Μεγάλων Δυνάμεων, που επιδίωκαν σχέσεις (κυρίως οικονομικές και εμπορικές) με την Τουρκία, ο αυξανόμενος τουρκικός εθνικισμός, η κακή εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, η απληστία ορισμένων Ελλήνων για περισσότερα κέρδη, που τους οδηγούσε σε κακή συμπεριφορά απέναντι στους Τούρκους και στους ομοεθνείς τους .
- 28. Έτσι τα συναισθήματα του αναγνώστη εναλλάσσονται. Από την συγκίνηση που του δημιουργούν οι πράξεις ανθρωπιάς, αγάπης, πάθους για ζωή, ελπίδας για ειρήνη και συμφιλίωση, σε συναισθήματα φρίκης, απόγνωσης και αγανάκτησης που του δημιουργούνται από εικόνες απάνθρωπης, ωμής βίας, θηριωδίας, αφανισμού της ανθρώπινης ψυχής, παραίτηση από τη ζωή. Και μαζί με τα συναισθήματα και τη λογοτεχνική απόλαυση μας συνεπήρε η ιδέα ότι προσεγγίσαμε την ιστορία αλλιώς, σε βάθος ,ότι κατανοήσαμε ,ερμηνεύσαμε, προβληματιστήκαμε μαζί με τον Μανώλη, τον Σεφκιέτ, το Δροσάκη , το Στρατή, ήρωες της ιστορίας , θύματα πολέμου και διακρατικών συγκρούσεων στο όνομα των συμφερόντων, και συνειδητοποιήσαμε την κοινή μοίρα των ανθρώπων, τη συναδέλφωση των λαών ενάντια στον πόλεμο και την εκμετάλλευση των «μεγάλων».
- 29. Αποσπάσματα που μας συγκλόνισαν : Πολύ πριν κηρυχτεί ο πόλεμος, είχαν μπουκάρει στην χώρα Γερμανοί "ειδικοί" .............. και η σούμα που έβγαλαν από τις έρευνες και τις στατιστικές τους δεν άρεσε. Κάτι σαν παραπανήσιοι πέφταμε εμείς οι Ρωμιοί. ....... Ήμασαταν ένας δημιουργικός, κεφάτος λαός και γίναμε ξαφνικά ένα παθητικό στα τεφτέρια των ξένων, που έπρεπε μονοκοντυλιάς να σβηστεί. Τόσα φαρμάκια, τόση συφορά κι εμένα ο νους να γυρίσει θέλει πίσω στα παλιά! Να ‘ταν, λέει, ψέμα όλα όσα περάσαμε και να γυρίζαμε τώρα δα στη γη μας, στους μπαξέδες μας, στα δάση μας με τις καρδερίνες, τις κάργες και τα πετροκοτσύφια, στα περιβολάκια μας με τις μαντζουράνες και τις ανθισμένες κερασιές, στα πανηγύρια μας με τις όμορφες... Αντάρτη του Κιορ Μεμέτ, χαιρέτα μου τη γη όπου μας γέννησε, Σελάμ σοϊλέ. Ας μη μας κρατάει κάκια που την ποτίσαμε μ’ αίμα. Καχρ ολσούν σεμπέπ ολανλάρ! Ανάθεμα στους αίτιους!»
- 30. Και ξαναθυμήθηκα την κουβέντα του παππού από το «παραμύθι των πρώτων παιδικών μου χρόνων: «Τόσα χρόνια πέρασαν κι οι μνήμες δε λησμονούνται, φουντώνουν και καίνε» κι ένιωσα να’χω γευτεί όλη τη χαμένη ευτυχία κι όλο τον πόνο της Μικρασίας.
- 33. Το Ε.Π με λίγα λόγια… Λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μερικά κορίτσια φοιτούν σε ένα Γυμνάσιο Θηλέων. Οι μαθήτριες τολμηρές, χαρούμενες, παίζουν, τσακώνονται, φιλιώνουν και ονειρεύονται το μέλλον τους: θαυμαστές καριέρες, γεμάτες χειροκροτήματα. Πάνω απ’ όλα όμως ορκίζονται πως θα είναι Ε.Π., δηλαδή Ενωμένες Πάντα. Τα χρόνια στο γυμνάσιο περνούν, αλλά αυτές προχωρούν πάντα μαζί. Η Ζωρζ, η Άλκη, η Αννούλα, η Αθηνά και η Αθηνούλα φοιτούν μαζί στη Σχολή Θηλέων.
- 34. Μια αυστηρή διευθύντρια τις ταλαιπωρεί με τις πολλές απαγορεύσεις και τους περιορισμούς της. Παρ’ όλα αυτά χαίρονται που είναι μαζί και προσπερνούν όλα τους τα προβλήματα ενωμένες. .… Ώσπου, μια σειρά από ατυχείς συμπτώσεις, έπειτα από μια καινούρια απαγόρευση της διευθύντριας, της κυρίας Ερασμίας, γίνεται αιτία για να εκδιωχθεί η Άλκη από το σχολείο.
- 35. Τα κορίτσια στεναχωριούνται έτσι χωρισμένες: η Άλκη στη Σχολή Γαλανοπούλου και τα άλλα κορίτσια, η Ζωρζ, η Αννούλα, η Αθηνά και η Αθηνούλα, στη Σχολή Θηλέων. Χωρισμένες απ’ τη μια στη Σχολή Θηλέων, με την κυρία Ερασμία και τις απαγορεύσεις της, και απ’ την άλλη στη Σχολή Γαλανοπούλου, που, όπως λέει ξανά και ξανά η Άλκη, όλα είναι υπέροχα χωρίς καθόλου αυστηρότητα και γεμάτα ελευθερία. Αρχικά, όλα τα κορίτσια λυπούνται για την Άλκη που είναι μόνη της ανάμεσα σε αγνώστους, αλλά ύστερα, που η Άλκη άρχισε να αναθαρρεύει και να κάνει καινούριες φιλίες στο νέο της σχολείο, τα κορίτσια, και ιδιαίτερα η Ζωρζ, στεναχωριούνται ακόμα περισσότερο, γιατί η φίλη τους τις ξέχασε.
- 36. Επιπλέον, ένας σχολικός χορός της Άλκης γίνεται η αιτία για να πάει η Ζωρζ στη Σχολή Γαλανοπούλου για να δει αν είναι όλα τόσο όμορφα και χαρούμενα όσο τα έχει περιγράψει η Άλκη. Πράγματι, έτσι ήταν… Αυτή είναι και η χαριστική βολή για τη Ζωρζ. Χάνει την ισορροπία της πάνω στα καφάσια από τα οποία παρακολουθεί και βρίσκεται σωριασμένη στο χώμα. Την επόμενη μέρα, ξυπνώντας, πονά πολύ… Έχει σπάσει το πόδι της. Προς μεγάλη της έκπληξη, η Άλκη είναι εκεί, δίπλα της. Έχει χάσει το χορό για να έρθει να δει πώς είναι η Ζωρζ. Οι δυο κοπέλες συμφιλιώνονται και ορκίζονται ξανά να είναι Ε.Π.
- 37. Ε.Π.- Η συγγραφέας Το να μιλήσει κανείς για το έργο του , δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τι περιμένει ν΄ακούσει ο μελλοντικός αναγνώστης ενός βιβλίου; Μάλλον μία κατάθεση ψυχής. Μια εξωτερίκευση όλων αυτών που πάλευαν μέσα του μέχρι να γίνουν λόγος… Γιατί οι συγγραφείς γράφουν πριν απ΄ όλα για τον εαυτό τους, για να εκφραστούν οι ίδιοι πριν απ΄ όλα, για να σωθούν».
- 38. Ξεκινώ λοιπόν και σας λέω ότι σε κάθε μου βιβλίο «Παίρνω στοιχεία από την ίδια τη ζωή, από τα βιώματά μου, τα “μαγειρεύω”, πλάθω ένα μύθο και μετά κάθομαι και τον γράφω». Η φίλη μου, η Άλκη Ζέη, γράφει στον πρόλογο του καινούργιου μου βιβλίου Ε.Π: «μόνο συγγραφέα δεν μπορούσα να σε φανταστώ. Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τι σ’ έκανε να γίνεις συγγραφέας, και δεν πίστευα βέβαια, το παραμύθι που λες στα παιδιά: πως τάχατες το 1967 που ήρθε η χούντα, οι ηθοποιοί στην αρχή της δικτατορίας αποφάσισαν να μην παίζουν στο θέατρο, κι εσύ, μην ξέροντας τι να κάνεις, από απελπισία άρχισες να γράφεις τις ιστορίες και τα παιχνίδια των παιδιών. Μετά θέλησες να πάμε ξανά χέρι με χέρι στο σχολείο… πιασμένες τώρα από το χέρι πάμε στα σχολεία σ’ όλη την Ελλάδα και κουβεντιάζουμε με τα παιδιά και τους λέμε πως μια φιλία μπορεί ν’ αντέξει στο χρόνο»
- 39. «Αυτό είναι το νέο μου μυθιστόρημα Ε.Π. , ένα εφηβικό μυθιστόρημα που έχει στο κέντρο του τη φιλία ,τη φιλία μου με την Άλκη Ζέη ,τα σχολικά μας χρόνια και τοποθετείται χρονικά στα 1936-1937 ,εποχή της δικτατορίας του Μεταξά , λίγο πριν από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι ένας ύμνος στη φιλία που πρέπει να διαβαστεί από όσους έχουν βρει τη μεγάλη φιλία στη ζωή τους αλλά και από όσους έχουν απογοητευτεί από ένα φίλο ή δεν έχουν βρει ακόμη. Αυτό άλλωστε αποκαλύπτει και ο τίτλος που για πολλούς από σας θα είναι μυστηριώδης : είναι τα αρχικά δύο λέξεων που αποτελούν ένα συμβόλαιο φιλίας που δεν έχει χαλάσει: Ενωμένες Πάντα στη ζωή και στο θάνατο.
- 40. Μέσα στο Ε.Π. ζωντανεύουν όλες οι μνήμες από τη σχολική ζωή στο γυμνάσιο Θηλέων, όπου φοίτησα τρία χρόνια. Έτσι κάποιοι από σας παρακολουθώντας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου τις δικές μου εμπειρίες, θα κάνουν μια αναδρομή στις δικές τους εμπειρίες από τα σχολικά χρόνια, βρίσκοντας ομοιότητες ή διαφορές. Οι μεγάλοι θα νοσταλγήσουν, θα ξαναζήσουν, θα ξαναγίνουν έφηβοι. Οι μικροί θα γνωρίσουν, θα συγκρίνουν, και θα διαπιστώσουν πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει. Χαρακτήρισα το βιβλίο εφηβικό, νεανικό. Όμως η πανταχού πρωταγωνίστρια (εγώ) είναι το "κόλπο" για να μιλήσω και για το ιστορικό παρελθόν της χώρας. Γιατί η πολιτική σκέψη, ο κοινωνικός προβληματισμός, συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα, δεν είναι θέματα για να απασχολήσουν μόνο ενηλίκους.
- 41. Το 1936 επιβλήθηκε η δικτατορία του Μεταξά. Το πολιτικό αυτό γεγονός περνά στις σελίδες του βιβλίου αφού επιφέρει αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων, άρα και στις ζωές των κοριτσιών, περνά όμως χαλαρά μέσα από τις σχολικές εμπειρίες των κοριτσιών χωρίς να βαραίνει τόσο το κλίμα. Γιατί όλα παρουσιάζονται μέσα από την οπτική των εφήβων κοριτσιών. Η πρόθεση μου, γράφοντας, ήταν η δική μου ανακούφιση, για να μην πω τη λέξη "λύτρωση". Το ίδιο θα νιώσει και ο αναγνώστης…
- 42. Ε.Π. Ο βιβλιοκριτικός «Κάποτε οι συγγραφείς εμπνέονται από γεγονότα που έχουν συμβεί στους ίδιους ,τότε αυτά ξαναζωντανεύουν στα βιβλία τους με τους ήρωες να ζουν όσα έζησαν οι ίδιοι. Λίγα όμως είναι τα βιβλία που καλούμε αυτοβιογραφικά και στα οποία ένας από τους βασικούς ήρωες είναι ο ίδιος ο συγγραφέας .Ένα τέτοιο βιβλίο είναι το Ε.Π.» Ένα ακόμη εφηβικό μυθιστόρημα που διεκδικεί μία θέση στη λίστα των ευπώλητων. Είναι το Ε.Π. της Ζωρζ Σαρή. Φρέσκο, νεανικό, ευχάριστο βιβλίο για μικρούς και μεγάλους εφήβους. Για όσους θέλουν να θυμηθούν, να ξαναζήσουν, να νοσταλγήσουν, για όσους θέλουν να γνωρίσουν, να συγκρίνουν, να προβληματιστούν.
- 43. Το Ε.Π. είναι ζωντανό, ρεαλιστικό γιατί εσύ ο αναγνώστης θα νιώσεις ως δικό σου βίωμα αυτό που η συγγραφέας σου έχει τόσο πειστικά μεταφέρει. Είναι αυτοβιογραφικό , αλλά αυτό που το ξεχωρίζει από άλλα του είδους του και θα σας ενθουσιάσει είναι ότι με ένα βιβλίο εισέρχεσαι για λίγο στις ζωές δύο καταξιωμένων συγγραφέων. Για άλλη μια φορά ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι ενώ μιλάμε για παιδική- εφηβική λογοτεχνία δεν υπάρχει το προστατευτικό ύφος και ο διδακτικός χαρακτήρας. Η συγγραφέας αντιμετωπίζει το παιδί ως αυτόνομο άτομο με δική του προσωπικότητα.
- 44. Κι ενώ απευθύνεται σε νεαρές ηλικίες δε λείπει η πολιτική σκέψη ή τα σοβαρά πολιτικά γεγονότα γιατί για τη Ζωρζ Σαρή αυτά δεν είναι θέματα βιβλίων μόνο για ενηλίκους. Τολμά να βάλει και πάλι πολιτικούς προβληματισμούς, γιατί πιστεύει ότι η πολιτική σκέψη δεν πρέπει να είναι προνόμιο των μεγάλων. Στην πραγματικότητα λοιπόν και αυτό το βιβλίο απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Αυτή είναι η γοητεία κάθε εφηβικού μυθιστορήματος.
- 45. Ε.Π. Ο αναγνώστης Από που να τηλεφωνήσεις να πεταχτεί η φίλη, ν” ακούσεις την αγαπημένη φωνή, να περνάει μέσα από το μαγικό καλώδιο και να γίνεται βάλσαμο στην πληγή σου;» «Αχ Γιωργάκη μου πώς μας χώρισαν έτσι! Τους μισώ πιο πολύ κι από τα εις-μι ρήματα. Φοβάμαι πως θα με ξεχάσεις, και τι θα απογίνω χωρίς εσένα. Όχι όμως, δεν γίνεται, θα μείνουμε για πάντα φίλες κι όταν γίνουμε γριούλες με κάτασπρα μαλλιά και περπατάμε με τα μπαστουνάκια μας θα σιγοψιθυρίζουμε η μία στην άλλη: Ε.Π.»
- 46. Είναι αποσπάσματα αγαπημένα από το Ε.Π. Το βιβλίο με τον ευρηματικό τίτλο που διαβάσαμε μετά από παρότρυνση της φιλολόγου μας. Άξιζε τον κόπο. Είναι ευχάριστο, νεανικό, δροσερό, κατάλληλο για την ηλικία μας και όχι μόνο. Γιατί κοντά σ’εμάς το διάβασαν και οι μαμάδες μας και δεν το μετάνιωσαν καθόλου.
- 47. Είναι ένα βιβλίο ύμνος στη φιλία, φιλία της Ζωρζ με την Άλκη Ζέη «Η φιλία μας με τη Ζωρζ Σαρρή ξεκίνησε στην πρώτη γυμνασίου. Ήταν ένα κορίτσι διαφορετικό από τα άλλα. Είχε κοντά μαλλιά, φορούσε αγορίστικα παπούτσια, μιλούσε με το "ρ", είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της. Μας έλεγε "εγώ θα είμαι ηθοποιός". Κάθισε δίπλα μου στο θρανίο και νόμισα, ότι επειδή ήταν τόσο διαφορετική από μένα, πως δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα. Αλλά δεν χρειάστηκαν παρά μόνο λίγες μέρες για να κολλήσουμε για πάντα…», θυμάται η Άλκη Ζέη.
- 48. Ταυτόχρονα είναι ένα βιβλίο για τα σχολικά χρόνια πριν από το Β Παγκόσμιο πόλεμο. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη που αντιστοιχούν στα τρία γυμνασιακά χρόνια των κοριτσιών. Είμαστε σε μια σχολή θηλέων με μαθήτριες από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις αλλά με κάποια οικονομική ευχέρεια ,από τις οποίες κάποιες φοιτούν εσώκλειστες ενώ άλλες πηγαινοέρχονται στο σχολείο από τα σπίτια τους. Τα κορίτσια, γεμάτα ζωντάνια, γελούν, κάνουν σκανταλιές, δημιουργούν φιλίες που δοκιμάζονται καθημερινά, γνωρίζουν ανθρώπους, ονειρεύονται και σχεδιάζουν το μέλλον τους. Η Άννα ονειρεύεται να γίνει ζωγράφος, η Αθηνά δασκάλα, η Άλκη συγγραφέας, η Ζωρζ ηθοποιός, Υπάρχουν καθηγητές καλοί, αστείοι, αγαπημένοι, παράλογοι ή οπισθοδρομικοί.
- 49. Διαβάζοντας το βιβλίο εικόνες ζωηρές περνούν μπροστά από τα μάτια μας: μπαίνουμε στην τάξη μαζί με τα κορίτσια, ζούμε το άγχος των μαθημάτων, τις επιτυχίες και αποτυχίες τους, νιώθουμε να συμπαθούμε ή όχι τους καθηγητές, να αντιδρούμε στην υπερβολική αυστηρότητα της διευθύντριας …. Μπαίνουμε στις παρέες τους, ακούμε τις σκέψεις και τις διαφωνίες τους, τα καυγαδάκια, τα ψέματα, τις πλάκες τους, τις παρεξηγήσεις, τις απογοητεύσεις, τα όνειρα… Ε.Π. το όνομα του βιβλίου, το σύνθημα της ομάδας των κοριτσιών αλλά και η υπογραφή σε κάθε γράμμα που ανταλλάζουν, για να τους θυμίζει πως θα’ναι, Ενωμένες για Πάντα.
- 50. Τ ο σχολείο διευθύνει η κυρία Ερασμία, μια αυστηρή και συντηρητική γυναίκα, η οποία επιβάλλει αυστηρούς και καμιά φορά παράλογους κανόνες με τους οποίους τα κορίτσια άλλοτε συμμορφώνονται και άλλοτε αντιδρούν. Έτσι κι εμείς μαζί τους πιεζόμαστε, αγανακτούμε, διαμαρτυρόμαστε, στενοχωριόμαστε Έχουμε λοιπόν μια μοναδική ευκαιρία: να γνωρίσουμε τις παιδαγωγικές αντιλήψεις της εποχής: αυταρχικότητα, αυστηρότητα, καταπιεστικοί κανόνες που μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πόσο δημοκρατικό είναι το σύγχρονο σχολείο.
- 51. Όμως η συγγραφέας δίνει και πληροφορίες για το πολιτικό σκηνικό της εποχής και μας κάνει μάθημα ιστορίας με ευχάριστο τρόπο: βασιλιάς, δικτατορία του Μεταξά, η Εθνική οργάνωση νέων ,η ΕΟΝ , με την οποία η δικτατορία προσπάθησε να ελέγξει τη νεολαία της εποχής με την υποχρεωτική συμμετοχή των νέων σ’αυτή ,ακόμη συγκρούσεις στην κοινωνία αλλά και μεταξύ των κοριτσιών που επηρεάζονται από τις πολιτικές πεποιθήσεις των γονιών τους και αντιμετωπίζουν διαφορετικά τις νέες συνθήκες που επιβάλλονται αλλά και την ένταξη στην ομάδα, που άλλες δέχονται ευχάριστα όπως η Ζωρζ ,ενώ άλλες όπως η Άλκη κατακρίνουν.
- 52. Στα δεκατέσσερα μας χρόνια σού μπήκε στο κεφάλι να καλέσεις τον βασιλιά στο σπίτι σου να παίξει χαρτιά με τους γονείς σου! Σε κορόιδεψα εγώ η βενιζελικιά κι ούτε πίστευα πως θα τολμούσες κάτι τέτοιο. Μια μέρα όμως που καθόμασταν στο μπαλκόνι του σπιτιού σου είδαμε να σταματάει από κάτω μια μαύρη κούρσα και να βγαίνει από μέσα ένας σοφέρ με πηλήκιο και κρατούσε στα χέρια του ένα μεγάλο άσπρο φάκελο. «Α» " έκανες αδιάφορα «θα φέρνει απάντηση από τον βασιλιά», κι αφήνοντας με σύξυλη κατρακύλησες τις σκάλες ν' ανοίξεις. Και πράγματι, έλαβες ένα γράμμα από τον βασιλιά! Σε ευχαριστούσε για την πρόσκληση αλλά λόγω των πολλών υποχρεώσεων του δεν μπορούσε να έρθει.»
- 53. Ένα εφηβικό μυθιστόρημα πάντα θα είναι στις προτιμήσεις των εφήβων, όχι μόνο κοριτσιών αλλά και αγοριών. Γιατί αν το Ε.Π. νιώθετε ότι δε σας εκφράζει ,πολλά άλλα θα βρείτε να ταιριάζουν στον καθένα από σας.
- 56. Ποιο μυθιστόρημα κέρδισε το κοινό; Το εφηβικό ή το ιστορικό; Όποια κι αν είναι η απάντηση κερδισμένη θα είναι σίγουρα η… ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- 57. ΑΝ