Chapter 9 of Venkatachala Mahtmyam

1. 1
1
श्री भविष्योत्तर पुराणान्तर्गत
श्रीिेङ्कटाचलमाहात्म्यम्
Day 4
निमोsध्यायः
224 Sloka

2. 2
2
शतानन्द उिाच –
भोजनान्तेऽस्मरद्देवी, देवान् स्वक
ु लपूजजतान्
आदौ नारायणं ध्यात्वा, पश्चाल्लक्ष्ीं जपतामहममह् ।। १ ।।
सरस्वतीमहुमहाकान्त-महुमहाजमहन्द्रमहतः परमह् ।
शचीमहजियमहाद्ांश्च, सदारान्दिक्पतीनथ ॥ २ ॥
देवानृषीन्दितॄन् राजन्, गन्धवाान् राजसत्तमहान् ।
काशीशं जवश्वनाथं च, जिन्दुमहाधवमहेव च ।। ३ ।।
जवष्णुपादं प्रयागं च, गोदातीरजनवाजसनमह् ।
नारजसंमं जगन्नाथं, पाण्डुरङ्गमहमोजिलमह् ।। ४ ।।
पम्पाध्यक्षं जवरूपाक्षं, श्रीशैलं पुण्यकाननमह्
श्रीवेङ्कटजगरीशं च, कालमस्तीश्वरं मरमह् ।। ५ ।।

3. 3
3
घजटकाचलसंस्थानं, वृद्धाचलजनवाजसनमह् ।
वरदं सवालोक
े शं, श्रीरङ्ग
ं श्वेतरूजपणमह् ।। ६ ।।
क
ु म्भघोणालयं क
ृ ष्णं, शाङ्ग
ा पाजण महमीपते ।
सेतुं रामहक
ृ तं राजन्, पद्मनाभं जनादानमह् ।। ७ ।।
सुब्रह्मण्यं क
ु महाराख्यं, महधुसूदनशङ्करौ
चन्द्रेश्वरं च गोकणं, तथा मररमरौ नृप ॥ ८ ॥
गङ्गां गोदावरी क
ृ ष्णां, तुङ्गभद्ां महलापमामह्
कावेरी कजपलां क्षीरां, सुवणामहुखरीं तथा ।। ९ ।।
महूकान्दिकां भैरवं च, कालभैरवमहेव च ।
कामहाक्षी च जवशालाक्षी, महत्स्याक्षीमहजप सौख्यदामह् ॥ १० ॥
सस्मार लोकभावेन, चोवाच महधुरं वचः ।
रमहे कोल्लापुराध्यक्षे, पाजम महााँ परदेशगामह् ।। ११ ।।
इजत स्वकीयभावेन, स्मरन्ती धमहादेवता

4. 4
4
क
ृ त्वा महौन्दिकराशींस्त्रीन्, महध्यराशी जवजचन्त्यतामह् ।। १२ ।।
मस्ते दत्त्वा परां यजटं, एष्वेकमहनया स्पृश ।
इत्युिया तया देव्या, महध्यराशी जवलोजिते ।
भावसाम्यं ततो ज्ञात्वा, प्रहृटा वाक्यमहब्रवीत् ।। १३ ।।
धमगदेव्युिाच –
वदेयं कारणं देजव, दुजमतुस्तेऽङ्गशोषणे ।
आगतः पुरुषेणास्ाः , येन क
े नाप्युपद्वः ।। १४ ।।
इतः पूवाजदने कजि-त्पुरुषं तुरगाऽन्दस्थतमह् ।
दृष्ट्वा महोमवशं याता, कामहज्वरसुपीजिता ।। १५ ।।
शृणु महातः सजवस्तारं, शपे गुल्मं सपुत्रगमह् ।
भत्ताारं िदरीवासं, महातरं जपतरं गुरुमह् ।। १६ ।।
पजतं श्रीवेङ्कटाधीशं, कतुाजमहच्छजत ते सुता।
तथा भजवष्यजत शुभं, वाजगयं नान्यथा भवेत् ।। १७ ।।

5. 5
5
स्वात्मानं तु शपे राजज्ञ, सत्यजमहत्यवधारय ।
सत्यं वदाजमह सुश्रोजण, तािूलं देजम महेऽङ्गने ।। १८ ।।
एलालवङ्गकपूार-जातीपत्रैः सपूगक
ै ः ।
नागवल्लीदलैयुािं, पुनदेजम वरानने ।। १९ ।।
इत्युिा धरणी देवी, तािूलं पुनरप्यदात् ।
पुनरालोचयन्ती सा, पुजलिा वाक्यमहब्रवीत् ।। २० ।।
योऽसौ तुरगमहारूढः , पुरुषः पूवामहागतः ।
जकरातरूपधारी स, साक्षान्मन्मथमहन्मथः ॥ २१ ॥
तं दृष्ट्वा महोममहायाता, कामहज्वरसुपीजिता ।
दुजमता तेऽभवद्ाज्ञ, ततोऽस्ा अङ्गशोषणमह् ।। २२ ।।
तच्छान्त्यथं वरारोमे, तस्मै सा सम्प्रदीयतामह् ।
इत्युिा धरणीदेवी, धमहादेवीं वचोऽब्रवीत् ।। २३ ।।

6. 6
6
धरण्युिाच –
क्वास्ते जकरातरूपी स, दुजमतुमहेऽङ्गशोषकः ।
वद तन्नामह जक
ं भद्े, वरं दास्े तवेन्दितमह्
इजत पृटा धमहादेवी, धरणीं वाक्यमहब्रवीत् ॥ २४ ॥
धमगदेव्युिाच
वैक
ु ण्ठस्ो मररः साक्षा-द्वताते वेङ्कटाचले ।
श्रीजनवास इजत ख्यातो, जवद्ावान् धनवान् िली ।। २५ ।।
तस्ाश्वं त्वत्सुता िाला, ताियामहास चाश्मजभः
आरामहद्वारजनकटे, पजततः स मयोत्तमहः ॥ २६ ॥
अश्मजभस्ताजितोऽत्यन्तं, जवह्वलः पृच्छ तत्सखीः ।
गौरवाद्ाजपुत्र्यास्तु, क्षमहते पुरुषः स तत् ।। २७ ।।
इजत महे सत्यवचनं, दत्त्वा तां सुखमहेष्यजस ।
अदत्त्वा दुः खमहाप्नोजष, न महे वाणी महृषा भवेत् ॥ २८ ॥

7. 7
7
अदाने जदनमहाने खां, जियेत न जम संशयः ।
इजत तस्ा वचः श्रुत्वा, धरणी पुनरब्रवीत् ।। २९ ॥
धरण्युिाच
जक महां वदजस दुवााक्य-महसत्यं वामहलोचने ।
इजत तस्ा वचः श्रुत्वा, पुनराम महनन्दस्वनी ॥ ३० ॥
धमगदेव्युिाच –
नासत्यं वचनं देजव, महयोिं पूवामहेव तत् ।
इजत भीता तद्वचना-द्ाज्ञी वाक्यमहथाब्रवीत् ।। ३१ ।।
धरण्युिाच-
अयाजचता महया कन्या, कथं देया भजवष्यजत ।
इजत जचन्तापरा राज्ञी, धमहादेवीं वचोऽब्रवीत् ॥ ३२ ॥

8. 8
8
धमगदेव्युिाच
अद्ैव घटकान्तै त्वा-महागजमहष्यजत काचन ।
अिला िहुवृद्धा च, धमहााथाक
ु शला भुजव ।। ३३ ।
महद्वाक्यं जवश्वसन्ती त्वं, राजानं पररचोदय ।
तोण्डमहानं च ते भतुा-र्भ्ाातरं समहुद्गमह् ।। ३४ ।।
सिोध्य साधुमहागं त्वं, समहाश्रय नृपजप्रये ।
सजन्नधौ महमह सङ्कल्पं, क
ु रु कन्याजनजमहत्तकमह् ॥ ३५ ॥
धरण्युिाच
येन क
े नाप्युपायेन, जीजवता स्ात्सुता महमह।
सुतां तस्ैव दास्ाजमह, जगररगह्वरवाजसनः ।। ३६ ।।

9. 9
9
धमगदेव्युिाच
एवं चेत्ते सुता राजज्ञ, जीजवष्यजत न संशयः ।
पजत वताते यत्र, देजव तत्र व्रजाम्यममह् || ३७ ॥
इत्युक्त्वा तद्वचः सत्यं, द्ष्ट्टुकामहा धराऽब्रवीत् ।
धरण्युिाच-
तदा ते वचनं सत्यं, यद्ेवं सम्भजवष्यजत ॥ ३८ ॥
इत्युिाऽसौ जगामहाशु, जनजधामह वराङ्गना ।
साऽजप तां िाढजमहत्युक्त्वा, जनजागामह पुराद्वजमः ।। ३९ ।।
कक्षे िद् वा सुतं राजन्, स्वणाशूपं सगुल्मकमह् ।
जगामहोत्तरमहभ्येत्य, पुजलिा जमहजथलेश्वर ।। ४० ।।

10. 10
10
पुजलिायां गतायां तु, धरणी वामहलोचना ।
पुल्या जनक
े तनं प्राप्य, रुदन्ती भृशदुः न्दखता ॥ ४१॥
जक
ं ते महनोगतं पुजत्रय-त्त्वजमहच्छजस तद्वद ।
व च महातृसमहं जमहत्रं, पुत्रीणामहन्दस्त नन्दिजन ।। ४२ ।।
जकन्तु कायामहकाया वा, तन्ममहाचक्ष्व भाजमहजन ।
पूरयाजमह महनः स्थं च, जकमहथं तव शोषणमह् ।। ४३ ।।
अभाग्याऽमं महमाभागे, जवषपानं करोजमह च ।
इत्युक्त्वा सा पराधीना, दुन्दखता रुजदताऽभवत् ।। ४४ ।।
दुः न्दखतां जननीं दृष्ट्वा, महिमहाम महनोगतमह् ।

11. 11
11
पद्माित्युिाच
जक
ं वजदष्याजमह मे महातः , सूजतकादुः खमहागतमह् ।। ४५ ।।
अथवा पुत्रलाभं जक
ं , प्रवदाजमह जनगूढजमह् ।
नाक
ृ त्यं तादृशं जकजि-ज्जाता क्वाजप तु महे वरे ॥ ४६ ॥
काङ्क्ां सम्प्रजत तामहद्, विुं शक्नोजमह न स्वयमह् ।
तथाजप तव वक्ष्याजमह, महातृत्वाच्छृ णु भाजमहजन ।। ४७ ।।
पद्मावती कजथत भगवल्लक्षणतद्भिलक्षणाजन
त्वयाऽज्ञप्तागमहं महातः , पुण्यारामहं सखीयुता
तत्रायातः पुमहान्कजश्च-त्पुराणपुरुषोत्तमहः ।। ४८ ।।
महातः स्मराजमह तद्वक्त्रं, पुण्डरीक जनभेक्षणमह् ।
तं जवना न जम जानाजमह, सत्यजमहत्यवधारय ।। ४९ ॥
चररतं तस् क
ृ ष्णस्, जानन्दन्त जविुधेश्वराः
पातालजाश्च महनुजाः , न जानन्दन्त मरर परमह् ।। ५० ।।

12. 12
12
सत्यं सवोत्तमहः साक्षा-त्स एव पुरुषोत्तमहः ।
दजक्षणं पजणमहाजश्रत्य, राजते चक्रमहुत्तमहमह् ॥ ५१ ॥
तथा सव्ये शङ् खराजो, राजते राजवल्लभे ।
यत्कण्ठे कौस्तुभं रत्नं, श्रुत्योमहाकरक
ु ण्डले ।। ५२ ।।
यस् चक्रप्रभावेण, दग्धा वारणासी पुरी ।
यस् शृङ् खवजनं श्रुत्वा, जवद्वन्त्यसुरादयः ।। ५३ ।।
तद्भिलक्षणं वक्ष्ये, श्रुणु महातः सजवस्तरमह् ।
वेदशास्त्रपरा ये च, स्वधमहााचरणे रताः ।। ५४ ॥
वेदोिं कमहा क
ु वान्दन्त, तद्भिान्दिन्दद्ध वैष्णवान् ।
शङ् खचक्राजङ्कता ये चा-प्यूवापुण्ड
र धराश्च ये ।। ५५ ।।
नासत्यवचना ये तु, जपतृमहातृमहते न्दस्थताः ।
तद्भिलक्षणं त्वेत-त्तं जवना को नु जीवजत ।। ५६ ।
तनयावचनं श्रुत्वा, सानिा वाक्यमहब्रवीत् ।

13. 13
13
धरण्युिाच
सत्यं वद महमप्राज्ञे, र्भ्महो वा ज्वरकारणमह् ।। ५७ ।।
पद्माित्युिाच –
सत्यं वदाजमह महातयो, दृटपूवो महमाप्रभुः ।
तद्दशानजधयो महेऽद्, जायते देमशोषणमह् ।। ५८ ।।
शतानन्द उिाच-
सान्त्वजयत्वा सुतां भद्ा, भतुाभावनमहभ्यगात् ।
पाकाथं परमहानिा, भररता भाग्यसम्पदा ।। ५९।।
पुत्र्यङ्गशोषं संक्षुब्धं, क
ृ छ्
र सन्तापसंयुतमह् ।
अवदत्स्वपजत प्राप्य, पुत्रीकायजवशेषणे ।। ६० ।।
कारणं धमहादेव्युि-महथ तच्छान्दन्तकारणमह् ।
सवा संिोधयामहास, पुत्र्या हृद्गतमहादरात् ।। ६१ ॥

14. 14
14
धरणीशं प्रजत पद्मावतीसखीजभः सम िक
ु लागमहनमह्
एतन्दस्मन्नेव समहये, कन्याश्च िहुलान्दिताः ।
अजभजषच्याप्यगस्त्येशं शङ्करं ब्राह्मणैः सम ॥ ६२ ॥
सम्भारान्दिरसा धृत्वा, ब्राह्मणैः सुपुरोजमतैः ॥
राजधानीं समहासाद्, भतृाभावनमहभ्ययुः ।। ६३ ।।
समहागतान्दन्द्वजान्सवाा-न्त्सम्पूज्य जवजधपूवाकमह् ।
गन्धपुष्पाक्षताद्ैश्व, वस्त्रालङ्कारभूषणैः ।। ६४ ।।
जवप्राशीवाादमहन्त्रैश्च, महाजाजयत्वा स्वकां सुतामह् ।
अभुङ् ि च स्वयं राजा, ब्राह्मणानामहथाऽज्ञया ।। ६५ ॥
सा भुक्त्वाऽथ महमाभागा, धरणी िजमरागता ।
ददशा तां महमाराज, िक
ु ला नवरुजपणीमह् ।। ६६ ।।
धमहादेव्या वचः स्मृत्वा, तत्समहीपमहुपागमहत् ।
पप्रच्छ तास्तदा कन्या, एतद् वृत्तान्तकोजवदाः ।। ६७ ॥

15. 15
15
धरण्युिाच
क
ै षा कस्मादुपायाता, पूज्येव प्रजतभाजत महे ।
पृच्छ्यतां कन्यकाः अस्ाः , जकमहागमहनकारणमह् ।। ६८ ।।
एवमहुिाः कन्यकास्तु, धरणीमहब्रुवंस्तदा ।
कन्यकाः ऊचुः
वासः पन्नगशैलेऽस्ाः , स्वामही श्रीवेङ्कटेश्वरः ॥ ६९ ॥
तदाज्ञाकाररका काजच-न्नाम्ना िक
ु लमहाजलका
अनया धरणीदेव्याः , संजनधो र्भ्मह जक
ं चन ॥ ७० ॥
कायामहस्तीजत कजथतं, ततस्तु सजमतास्तया ।
वयं प्राप्ता महमाभागे, त्वत्समहीपजमहमाधुना ।। ७१ ।।
पृच्छ्यतां सैवं वृत्तांतं, तदागमहनकारणमह् ।
एवमहुिाऽथ कल्याणी, िक
ु ला समहभाषत ।। ७२ ।।

16. 16
16
जतष्ठ भद्े वरारोमे, रत्नपीठे सुजनमहाले ।
इत्युिानिभररता, िक
ु ला तत्रसंन्दस्थता ।। ७३ ।।
महेने क
ृ ताथामहात्मानं, साफल्यं जन्मनोऽजप च ।
धरण्युिाच
स्वागतं ते वरारोमे, महमह पुण्यसमहुच्चयत् ।। ७४ ।।
महन्ये क
ृ ताथामहात्मानं, सफलं साधुसङ्गमहात् ।
जनदेटव्यं भवत्कमहा, तदद् जवदधीमहजम ।। ७५ ।।
जकमहथामहागमहो महातः , शीघ्रं तत्कत्थ्यताजमहजत ।
िभाषे िक
ु ला भायां, राज्ञस्तस् महमात्मनः ।। ७६ ।।
धरणीं प्रजत िक
ु लोि-स्वागमहनकारणमह्
बक
ु लोिाच
कन्यापेक्षा महुख्यकायं, पुनः कायाशतेन जकमह् ।
महुख्यकायं ततः श्रुत्वा, िक
ु लामहब्रवीजददमह् ।। ७७ ।

17. 17
17
धरण्युिाच
सम्यगुिं त्वया देजव, वरापेक्षाजप वताते ।
को वरः कि देशोऽस्, गोत्रं नक्षत्रक
ं च जकमह् ॥ ७८ ॥
जक
ं नामह जनकश्चास्, महाता चाजप महमात्मनः ।
जक
ं क
ु लं कोऽस् चाचारो, जाजतवाा तस् का वद ।
क
ु लाचाराजदक
ं पृटा, िक
ु ला वाक्यमहब्रवीत् ॥ ७९ ॥
िक
ु लोिाच
शृणु राजज्ञ सजवस्तारं, गतं िन्धुजनं तथा ।
देवकी जननी तस्, जनकः शूरनिनः ॥ ८० ॥
जनशाकरक
ु लं तस्, नामह क
ृ ष्ण इजत स्मृतमह् ।
वजसष्ठगोत्रे चोत्पजत्त-नाक्षत्रं श्रवणं तथा ।। ८१ ।।
आवासो वेङ्कटजगरर-जवाद्ावान् धनवान् िली।
िहुलाचारसम्पन्नो, वयसा पिजवंशकः ।। ८२ ।।

18. 18
18
पाजणिमणकाले तु, तं दृष्ट्वा तोषमहेष्यजस ।
जकमहत्र िहुनोिेन, दशानात्ते सुखं भवेत् ॥
तद् वृत्तमहन्दखलं श्रुत्वा, तामहामानिजनभारा ॥ ८३ ॥
धरण्युिाच
शङ्का जाता वरारोमे, समह ते वचनात्सन्दख |
सभाग्यश्च क
ु लीनश्च, िुजद्वमहाि युवा िली ।। ८४ ॥
वाग्मी चोिोऽक्ष्य चैताव-जद्ववामो न क
ृ तः क
ृ तः ।
सा तद्वचनमहाकण्याा-नपत्त्यमहनुजचन्त्य तमह् ।
धैयेण वचनं प्राम, धरणीं राजवल्लभामह् ।। ८५ ।।
बक
ु लोिाच
क
ृ तवैवाजमको दैजव, िाल्ये भागीरथीजपता ।
तत्रापत्यमहनालोक्य, जद्वतीयं कतुामहुत्सुकः ।। ८६ ।।

19. 19
19
न दोषजमहतरं जवन्ददद, श्रीजनवासे जनरामहये ।
तद् वृत्तमहन्दखलं श्रुत्वा, समहाहूय स्वक
ं सुतमह् ॥ ८७ ॥
नृपमहाह्वापयामहास, धरणी पजतमहात्मनः ।
एकान्ते राजशादूाल-जमहदं वचनमहब्रवीत् ॥ ८८ ॥
धरण्युक्त्या जवयन्नूपक
ृ त पद्मावत्याश्वासनप्रकारः
धरण्युिाच
कन्याथामहागता राजन्, िक
ु ला वैङ्कटाचलात् ।
सुतं संप्रेक्ष्य चाजप त्वं, स्वपुरोजमतमहन्दन्त्रजभः ।। ८९ ।।
वरस्ाजप जवचायााशु, क
ु ल जवद्ािलाजदकमह् ।
गोत्रऋक्षाद्ानुक
ू ल्यं च, ब्राह्मणैवेदपारगैः ।। ९० ।।
जवचाया वरववोश्च, योजननािी सुसङ्गजतमह् ।
सवं सम्यक्समहालोच्य, कन्यादानं क
ु रु प्रभो ।। ९१ ॥
कन्याथामहागता सावी, दुजमतुजवाजदतं महनः ।

20. 20
20
तमहेवेच्छजत ते पुत्री, वेङ्कटाचलवाजसनमह् ।। ९२ ।।
धमहादेवी वचः सत्यं, शुभं शीघ्रं जवधीयतामह् ।
इजत पत्न्या वचः श्रुत्वा, सोऽभूदानिजनभारः ।। ९३ ।।
आकाशराज उिाच
अमो महङ्गलमहस्माक
ं , सम्प्राप्तं पूवापुण्यतः ।
अस्माक
ं जपतरः सवे, क
ृ ताथाा महुन्दिभाजगनः ॥ ९४ ॥
त्वद्वाक्यामहृतपानेन, रोमहमषास्तु जायते
कदा पश्याजमह कल्याणं, वधूवरसमहागतमह् ।। ९५ ।।
सभतृाका राजपुत्र, राजजसंमासने न्दस्थतामह् ।
कदा पश्याजमह ताभ्यां, िन्धुमहण्डलमहध्यगामह् ।। ९६ ॥
इत्युक्त्वा भवने चागाद् , दुजमतुदुाजमतृजप्रयः ।
नृपः पद्मावतीं प्राम, सान्त्वयन् वचसा सुतामह् ।। ९७ ।।

21. 21
21
नृप उिाच
भद्े दुः खं महनस्स्थं ते, त्यज शीघ्रमहतः परमह् ।
हृदये तव कल्याजण, काऽपेक्षा वताते वद ।। ९८ ।।
तामहद्ामं कररष्याजमह, नात्र कायाा जवचारणा ।
जनकस् वचः श्रुत्वा, जननीं वाक्यमहब्रवीत् ।। ९९ ॥
पद्मोिाच
महातस्ते कजथतं सवं, जनकाय वचो महमह ।
समहाचक्ष्वाद् सङ्कोचा-न्नामं विुं समहुत्समे ॥
पुत्रीजगरं जवजदत्वा सा, भताारं वाक्यमहब्रवीत् ॥ १०० ॥
धरण्युिाच
साधयस्व महमाभाग, जववामं जवजधपूवाकमह् ।
जवलिो नैव कताव्य:, शुभाथं तु शुभानन ॥ १०१ ॥

22. 22
22
राजोिाच
तस्मै दास्ाजमह क
ृ ष्णाय, श्रीजनवासाय धीमहते ।। १०२ ॥
इत्याश्वास् सुतां राजा, पुत्रजमहन्द्रजनक
े तनमह् ।
प्रेषयामहास राजेन्द्र, गुवाानयनकाङ्क्या ।। १०३ ।।
जवजलख्य पजत्रकां राजा, पुत्रीकल्याणसूजचकामह्
संप्रेषयामहास तदा, स्वपुत्रेण जवयन्नृपः ॥ १०४ ॥
जवयन्नृपाज्ञया घरातलं प्रजत िृमस्पत्यागमहनमह्
स गत्वा वायुवेगेन, चन्द्रांशत्वात्तु भूजमहप ।
अविताऽनपूणो गुरु-जमहन्द्रस् च क्षणात् ॥ १०५ ॥
सपत्रं राजपुत्रं च, समहालोक्यागतं गुरुः ।
प्रजतष्ठाप्यासने तं च, तेनानीतां तदा शुभामह् ।। १०६ ॥
पपाठ च महमाराज, पजत्रकां शुभसूजचकामह्
तत्क्षणादागमहद्ाजन्, राजानं स पुरोजमतः ।। १०७ ।।

23. 23
23
प्राप्तं पुरोजमतं दृष्ट्वा, क
ृ त्वाऽचां जवजधपूवाकमह् ।
कालोजचतं वाचजयत्वा, विमहान उवाच सः ॥
राजोवाच
तवाज्ञया कररष्याजमह, जववामं दुजमतुमहामह ।। १०८ ।।
श्रीजनवासस् सिन्धो, जवजदतस् प्रशस्ते ।
कन्याथामहागता सावी, जवजदते गोत्रनामहनी ।। १०९ ।।
तथाजप तव वाक्येन, जववामं कतुामहुत्समे ।
स राज्ञो वचनं श्रुत्वा, राजानं प्रत्यभाषत ।। ११० ।।
गुरुरुवाच
सफलं वृक्षमहाजश्रत्य, जीवन्दन्त िमवो भुजव ।
तथा वयं च जीवामह-स्तव भाग्यावलन्दिनः ।। १११ ॥
अमं कदाजचदेवात्र, समहागच्छाजमह भूतलमह् ।

24. 24
24
न जानाजमह ततः सम्य-क्शुक आजश्रतवान्सदा ।। ११२ ।।
स जानाजत महमाराज, न्दस्थजतमहेतस् शाजङ्ग
ा णः ।
अत्रैवोत्तरजदग्भागे, पिकोशजमहते नृप ।। ११३ ।।
शुकोऽन्दस्त व्यासतनयः , श्रीजनवासपरायणः ।
तमहाह्वय महमाराज, शीघ्रं ते पृजथवीपते ।।
स वक्ष्यत्यात्मनः सौख्यं, वृत्तान्तं तस् चाजदतः ॥ ११४ ॥
िृमस्पत्युिया जवयन्नृपक
ृ न शुकाह्वानमह्
एवमहुिोऽथ गुरुणा, र्भ्ातरं ब्राह्मणजप्रयमह् ।
सन्दिदेश महमाराज, शुकश्रमहमहररिमहः ।। ११५ ।
स गत्वा वायुवेगेन, रथेनाजदत्यवचासा ।
ध्यानयोगादुन्दितं -तं दृष्ट्वा शुकमहुवाच ।। ११६ ॥

25. 25
25
तोण्डमानुिाच
श्रृणु तापसशादूाल, वचनं राजभाजषतमह्
पद्मावती जववामाा सम्पन्ना गुरुपूजजता ॥ ११७ ॥
श्रीजनवासाय तां कन्यां, प्रदातुं काङ्क्ते नृपः ।
युिायुिजवजचन्तायै, गुरुमहाहूतवानजप ।। ११८ ।।
तदथामहेव चाद् त्वां, समहाह्वयजत भूजमहपः ।
युिायुिे जवजचन्त्याथ, लेन्दखतुं शुभपजत्रकामह् ।। ११९ ।।
अवकाशं च क
ृ त्वाद्, गच्छ तन्नगरीं प्रजत ।
एवमहुिो महमीदेव, महमीपालेन भूजमहप ॥ १२० ॥
स संर्भ्महात्समहुिाय, व्यर्भ्महजद्वर्भ्महजन्नव
जभिन् कमहण्डलुं राजं-न्दििन् क
ृ ष्णमहृगत्वचमह् ॥ १२१ ॥
जवन्दच्छद् महजणमहालाश्च, स ननता महमामहुजनः ।
महुहूताजमहिं राजेन्द्र, तद् िुन्दद्धरवशं गता ।।

26. 26
26
उवाच पश्चाद्ाजानं, काष्णाद्वैपायजनमहुाजनः ।। १२२ ॥
श्रीशुक उिाच –
साधूजदतं वाक्यमहुदारजवक्रमह, त्वया मरेवेङ्कटशैलवाजसनः ।
कन्याप्रदानं पुरुषाथासाधनं, समहस्तलोकस्पजवत्रकारकमह् ।१२३
आकाशराजजधषणौ, श्रीजनवासक
ृ पािलात्
महमादानपराजविं, भूयास्तां च जदने जदने ।। १२४ ॥
इत्याजशषा प्रशस्ाथ, पद्मतीथेऽवगाह्य च ।
क
ृ त्वा महाध्याजिकीं सन्ध्ां, त्यक्त्वा जीणोपिमाणमह् ।। १२५
स नवाजन क
ु शािाजण, जनक
ृ त्य महुजनसत्तमहः ।
जकरीटं िन्धजयत्वा तै-रुत्तमहाङ्गजनिन्धनमह् ।। १२६ ।।
कवचं कल्पयामहास, क
ु शािैः क
ु सुमहैस्तदा ।
तुलसीमहजणमहालाजभः , कण्ठकणाजवभूजषतः ।। १२७ ।।

27. 27
27
आपादलन्दिक
ृ ष्णत्व-क्कवचैस्समहलङ् क
ृ तः ।
अश्वयानेऽजधरोप्यैनं, जननाय स नृपानुजः ।। १२८ ॥
तमहायान्तं महुजनं दृष्ट्वा, चतुरङ्गिलान्दितः ।
पुरोजमतं पुरस्क
ृ त्य, क
ु शमहूलफलोदक
ै ः ।। १२९ ।।
अजभयातस्तदा राजा, सन्तोषं प्राप सा पुरी ।
यानादुत्तीया राजेन्द्र, साटाङ्ग
ं प्रजणपत्य तमह् ॥
गजमहारोप्य नगरी, स पुरोजमत आनयत् ।। १३० ॥
जनक
े तनान्तभावने जनवेश्य, जनजधं महुनीनां प्रवरं स राजा ।
सम्पूजयामहास जवधानजवत्तमहो, जवद्ागुरु
ं ज्ञानगुरु
ं च नत्वा।
राजोिाच-
तापसं पररपप्रच्छ, कन्याथं जधषणाितः ।
पद्मावती प्रदास्ाजमह, भवद्भ्यामहनुमहोजदतः ।

28. 28
28
श्रीजनवासाय क
ृ ष्णाय, जनजश्चतो जम महया वरः ।। १३२ ।।
स तद्वचनमहाकण्या, राजानं राजसत्तमह ।
कोऽब्रवीजद्गरं पुत्री, कारणात्करुणान्दितः ।। १३३ ।
पद्मावतीपररणयोद् युिजवयन्नृपं प्रजत शुक्रक
ृ तलाघाघाक्रमहः
श्रीशुक उिाच
महा क
ु रुष्व महमाराज, सिेमं दानकमहाजण ।
धन्योऽजस त्वं महमीपाल, क
ु लं पावनतां गतमह् ॥ १३४ ॥
जपतरस्तु जदवं प्राप्ताः , नात्र कायाा जवचारणा ।
जक त्वयाऽचररतं पुण्यं, पूवाजन्मजन भूजमहप ॥ १३५ ॥
भगवानरजविाक्ष:, श्रीजनवासः सतां गजतः ।
जामहातृत्वं समहापन्न-स्तस्मान्नान्दस्त तवाजधकः ।। १३६ ।।
जवलिो नैव कताव्यः , शुभं शीघ्रं जवधीयतामह् ।
वयं धन्याः क
ृ ताथााः , स्मस्तव सङ्ग
े न भूजमहप ।। १३७ ।।

29. 29
29
वयं तु तपसाराध्य, किमहूलफलाशनाः ।
सवासङ्ग
ं पररत्यज्य, न पश्यामहोऽत्र तं जवभुमह् ।। १३८ ।।
सङ्गतेस्तव पश्यामहः , श्रीजनवास जश्रया युतमह् ।
सङ्गजतस्तव भद्ा नो, भवेज्जन्मजन जन्मजन ।। १३९ ॥
एवं तमहुक्त्वा राजजषा, तूष्णीमहास स तापसः ।
शुकवाक्यं ततः श्रुत्वा, स राजाऽऽनिजनभारः ।। १४० ।।
वैयासक
े वाचः श्रुत्वा, प्रशशंस प्रजापजतः ।
महन्ये क
ृ ताथामहात्मानं, व्यासपुत्र नमहोऽस्तुते || १४१ ।।
िमाणां च गजतस्तात,तयोयोगो जवजचन्त्यतामह् ।
ऋक्षयोगं गोत्रयोगं, पश्य जवप्र िलािलमह् । १४२ ।।
इजत राज्ञो वचः श्रुत्वा, सुराचायाः ससंर्भ्महमह् ।
छ्ायाशास्त्रजवधानज्ञो, िक
ु लां वाक्यमहब्रवीत् ।। १४३ ।।
गुरुक
ृ त पद्मावती- श्रीजनवास जववामयोगाद्ानुक
ू ल्यजवचारः

30. 30
30
बृहस्पवतरुिाच –
गोत्रं श्रीवेङ्कटेशस्, तन्नामहाऽचक्ष्व भाजमहजन |
नक्षत्रं च वरारोमे, कयताजमहजत चाब्रवीत् ॥
सा तस् वचनं श्रुत्वा, जकजित्कोपान्दिताऽब्रवीत् ।। १४४ ॥
बक
ु लोिाच-
ब्राह्मणाः सत्यसम्पन्नाः , कलौ जमहयाप्रवाजदनः ।
जानन्तोऽजप महमाराज, न वदन्दन्त जमताजमतमह् ।। १४५ ।।
श्रीशुक उिाच
अजवश्वासश्च जवप्रेषु ,क्षजत्रयाणां वरानने ।
धमहोऽप्यधमहातामहेजत,ह्यधमहो धमहातां गतः ॥ १४६ ॥
तस्मात्त्वया महमाभागे, कथनीयं जमताजमतमह् ।
बक
ु लोिाच –
नक्षत्रं श्रवणं तस्, गोत्रं वाजसष्ठसंज्ञकमह् ।। १४७ ॥

31. 31
31
ऊचुः पुरातना महत्स्य, क
ू महाक
ृ ष्णाजदरूजपणः ।
राजोिाच
गोत्रमहत्रेमहामाभाग ,नक्षत्रं महृगशीषाकमह् ॥ १४८ ॥
सीतासत्याजदरूपायाः , पद्मावत्या जवदुिुाधाः ।
उभयोवाचनं श्रुत्वा, गुरुयोगं जवजचन्त्य सः ।।
मषोजद्िमहना भूत्वा, सत्यमहाम महमामहजतः ।। १४९ ।
र्ुरुरुिाच -
नािीक
ू टं जवशेषेण, सूत्रक
ू टं जवशेषतः ।
योजनक
ू टं चानुक
ू लं, िमाश्च शुभदशानाः ।। १५० ।।
सवं जवचाया भूपालः , स्वाथाभावं समहाजश्रतः ।
सम्मन्त्र्य िन्धुजमहत्राद्ैः , कन्यादानं क
ु रु प्रभो ।। १५१ ।।
एवं गुरुवचः श्रुत्वा, जवचायााऽशु जवचक्षणः ।
भक्त्या परमहया राजा, स्वाथाभावं समहाजश्रतः ।। १५२ ।।

32. 32
32
ज्ञाजतिान्धवसिन्दन्ध-सुहृन्दन्मत्रजनैयुातः ।
महन्त्रं चकार राजेन्द्रः , कन्यादानजनजमहत्तकमह् ।। १५३ ।।
ते सवे िन्धुवगााश्च, राजानं प्रत्यपूजयन् ।
सभां च कारयामहास, रत्नजसंमासने न्दस्थतः ।। १५४ ।।
वाचजयत्वाऽथ पुण्यामं, कन्याजनश्चयकारणात् ।
तािूलं दजक्षणां चादा-त्पूजजयत्वा गणाजधपमह् ॥
भुजमहुद् धृत्य राजेन्द्रः , सभामहध्ये वचोऽब्रवीत् ।। १५५ ॥
राजोिाच
पद्मावतीं प्रदास्ाजमह, श्रीजनवासाय शाजङ्ग
ा णे ।
यूयं िन्धुगणाश्चात्र - दयां क
ु रुत महां प्रजत ।। १५६ ॥
प्रजतज्ञामहकरोजदिं, कन्यायै वेङ्कटेजशतुः ।
स चोवाच महमाराजो, गुरु
ं गुरुजनजप्रयः ॥ १५७ ।।

33. 33
33
राजोिाच -
जक
ं कायं वद जवप्रेन्द्र, सङ्कल्पानन्तरं महया ।
राजानमहब्रवीद्ाज-न्नजङ्गरा देवतागुरुः ।। १५८ ।।
बृहस्पवतिाच -
जवजलख्य पजत्रका राजन्, श्रीजनवासाय जवष्णवे ।
जवप्रं प्रेषय राजेन्द्र, तस्ागमहनकारणात् ॥
स्वगुरोवााक्यमहाकण्या, राजा गुरुमहभाषत ।। १५९ ।।
राजोिाच-
जक
ं लेख्यं प्राक
ृ तैजवद्व-न्नप्राक
ृ तशरीररणः ।
तथाजप लेखनीयं य-त्तद् ब्रूजम गुरुसत्तमह ।। १६० ।।
आकाशराजवचनं, श्रुत्वा गीष्पजतरादरात् ।
जलन्दखत्वा िोधयामहास, राज्ञस्तस् महमात्मनः ।। १६१ ।।
गुरूपजदटमहागेण, जवजललेख स पजत्रकामह् ।

34. 34
34
श्रीजनवासं प्रजत जवयन्नृपजलन्दखत जववाम पजत्रकाप्रकारः
अप्राक
ृ ताय जनत्याय, सन्दच्चदानिमहूताये ।। १६२ ।।
स्वतन्त्रायाजद्वतीया-यानन्तरूपाय शाजङ्ग
ा णे ।
भिजप्रयाय भक्त्यैक-वेद्ोपादेयरूजपणे ।। १६३ ।।
देवाजधदेवपूज्याय, ब्रह्मपूज्याय जवष्णवे ।
श्रीजनवासाय क
ृ ष्णाय, वेङ्कटाचलवाजसने ।। १६४ ।।
साङ्ग
ै स्सवैश्व वेदाद्ै-रागमहैः सपुराणक
ै ः ।
अवेजदतानन्त गुण-कमहाणे श्रीधराय ते ।। १६५ ।।
आशीवाादं कररष्याजमह, िन्धुत्वात्ते सुरोत्तमह ।
त्वत्पादपद्मसम्वीक्षा-कामह आकाशनामहकः ।। १६६ ॥
त्वदाश्रयं समहकांक्षाँ-ल्लेखयाम्यद् महाधव ।
स्त्रीपुत्र र्भ्ातृजभः साक
ं , सवे क
ु शजलनो वयमह् ॥ १६७ ॥
त्वदनुिममहात्रेण, वसामहोऽव मरेः पुरे ।

35. 35
35
सवेषां भवतां क्षेमहं, पत्रद्वारा जनिोधय ।। १६८ ॥
चैत्रशुक्ल त्रयोदश्या-महेतत्पत्रं जवजलख्यते ।
कन्या पद्मावतीं तुभ्यं, ददामहीजत महजतमहामह ॥ १६९ ॥
तामहङ्गीक
ु रु गोजवि, जववामजवजधपूवाकमह् ।
शुको वेजत्त गुरुवेजत्त, हृदयं महमह सवातः ।। १७० ।।
महा क
ु रुष्वात्र सिेमं, कन्याथं पुरुषोत्तमह ।
वैशाख शुक्लदशमही -भृगुवारे शुभे जदने ।। १७१ ।।
िन्धुजभः सम सम्प्राप्य, महामहुद् धृत्य गणैः सम ।
मषेण पाजणिमणं, कताव्यं महे महनोगतमह् ।। १७२ ॥
अजधक
ं लेखनीयं ते, जकमहन्दस्त पुरुषोत्तमह ।
शुको वदजत यत्सत्यं, तत्सवं क
ु रु क
े शव ।। १७३ ।।
इत्याजशषः सन्तु महमानुभाव ते,
समहस्तकल्याणगुणाणाव प्रभो।

36. 36
36
जनत्याय सत्याय सुखस्वरूजपणे,
समहस्तलोकप्रभवे महमात्मने।
इिं जलन्दखत्वा वरपजत्रकां शुभ-
महाकाशराजो जगदीशसजन्नजधमह्
सम्प्रेषयामहास शुक
ं महमान्तं,
सपुत्रजमहत्रः समिान्धवानुगः ।।१७५।
क्रोशमहात्रमहुपागम्य, शुक
ं वचनमहब्रवीत् ।
राजोिाच-
येन क
े न प्रकारेण, तस् जचत्तं वशीक
ु रु ।। १७६ ॥
अयुतं स्वणालक्षं वा, कोजटं वाऽिुादमहेव वा ।
दास्ाजमह द्व्यजनचयं, नात्र कायाा जवचारण ॥
एवमहुिो महमीदेवो, गतः शेषाचलं प्रजत ।। १७७ ।।

37. 37
37
महध्यं गते दीप्तकरे महमात्मा,
समहागतस्तत्र शुकस्सजशष्यः ।
मरेजानन्याऽनुगतो जवरागी,
तद्दशानाह्लादगतावशेषः ।।
अिामहवीक्ष्य चायान्तीं, वेङ्कटाजद्जशखामहजणः ।
महाता च नागता कस्मा-जदजत जचन्तापरो मररः ।
एतन्दस्मन्नेव काले तु, क
ृ ष्णद्वैपायनात्मजमह् ।। १७९ ।।
ददशा सजशरः पाजणं, क
ृ तकायाजवजनश्चयमह् ।
शुक
ं प्राम स्म भक्त्यैव, चासनादुन्दितो मररः ।। १८० ॥
श्री श्रीवनिास उिाच –
कायं महदीयं जवप्रेन्द्र, पक्व
ं वाऽपक्वमहेव वा ।

38. 38
38
श्रीशुक उवाच-
कायं तव, क
ृ पाजसन्धो पक्वमहेव न संशयः ।।१८१
शुभं वाक्यजमहजत श्रुत्वा, दण्डवत्प्रणतं भुजव ।
समहाजलङ् ग्य शुक
ं क
ृ ष्णो, भक्त्या मषावशं गतः ।। १८२ ।।
अजतजचत्रचररत्रात्मा, शुकमहाम महमीपते ।
श्री श्रीवनिास उिाच –
वदन्दन्त लोका अनृतान् समस्रान्,
जववामकामहा नरजन्मनो ये ||
ते यान्दन्त महद्धामह जकमहत्र वाच्यं,
जगत्क
ु टुिस् जववामकामहे ।
नरो जिभजता स्वसुतं, स्वभायां स्वजनं गुममह् ।। १८४ ॥
ब्रह्माण्डं भवनं जवद्व-न्ब्रह्मा महे नाजभसम्भवः ।
या लक्ष्ीमहामह कल्याजण, ये चान्ये महमह चौरसाः ।। १८५ ।।

39. 39
39
चतुनावजतलक्षाजण ,जीवाः सन्दन्त ह्यसङ् ख्यकाः ।
एतेषां रक्षणे िद्ध-दीक्षोऽमं महुजनसत्तमह ।। १८६ ॥
महमाक
ु टुियुिस्, महमह कल्याणकारणात् ।
यन्दन्मया भाजषतं स्वाजमहं-स्त्वयाऽद् महुजनसत्तमह ॥ १८७॥
त्वत्क
ृ तस्ोपकारस्, प्रजतदातुं न जवद्ते ।
तथाजप तत्र दास्ाजमह, शरीराजलङ्गनं महुनेः ॥ १८८ ॥
महच्छरीराद्गररष्ठन्तु, न जवजानाजमह ते शुभमह् ।
एवमहुक्त्वाऽङ्गसङ्ग
ं च, तस्ादात्पुरुषोत्तमहः ।। १८९ ॥

40. 40
40
त्वत्पुण्यस्ावजधनाान्दस्त, महत्सङ्गस्तव पुण्यजः ।
यथा त्वया क
ृ तं कमहा, तथा पूवं कपीश्वरः ।। १९० ।।
सीताजनजमहत्तं यः कमहा, क
ृ तवान्मारुतात्मजः ।
तस्मै प्रादां महमीदेव, सन्तुटः समभोजनमह् ।। १९१ ।।
सत्यलोकाजधपत्यं च, सीतावाताावलन्दिने ।
तस्माद्वररष्ठं ते कमहा, महुने तापसपुङ्गव।। १९२ ।।
एवमहुक्त्वा सुभद्ाजण, वाक्याजन जवजवधाजन च ।
ततः प्रोवाच भगवान्, कक्षे जक भाजत भानुवत् । १९३ ।।
श्री श्रीजनवाससजन्नधौ जवयन्नृपप्रेजषतशुकोि जववामोदन्तः
श्रीशुक उिाच
राजराजेन जलन्दखता, पजत्रका पुरुषोत्तमह ।। १९४ ॥
प्रोिं तव महमाभाग, पूवामहेवास् कारणमह् ।
इत्युिः सन् रमहाकान्तः , पजत्रकां जशरसा दधौ ॥। १९५

41. 41
41
श्री श्रीवनिास उिाच
क
ु शली वताते राजा, भायाा तस् पजतव्रता ।
र्भ्ाता तस् महमाभागः , पुत्रस्तस् जवशांपते ।। १९६ ॥
श्री शुक उिाच –
सवं तु क
ु शलं तस्, भगवन् भूतभावन ।। १९७ ।।
जवयन्नृपं प्रजत श्रीजनवास जवजलन्दखतशुभपजत्रका
एवमहुिः पापाठाथ, पजत्रकां पुरुषोत्तमहः ।
पठन् हृटमहना भूत्वा, वाचमहूचे रमहापजतः ।। १९८ ।।
श्री श्रीवनिास उिाच
पजत्रका जलख्यते जवप्र, महयाऽऽकाशनृपाय च ।
त्वद्वाचमहनुसृत्यैव, राज्ञः प्रीजतजवधाजयका ।। १९९ ।
ततः स पत्रं पुरुहूतजमहत्रं,
स्वयं जललेखाथ महमाथासंयुतमह् ।

42. 42
42
अत्यन्तसंहृटमहनः प्रसूचक
ं ,
क
ृ ष्णावतारे प्रजतरुन्दिणीजमहव॥
राजाजधराजपूज्याय, सुधमहातनयाय च ।
नमहो नमहोऽजत भक्त्यैव, क
ृ त्वेयं पजत्रकाधुना ॥ २०१ ॥
जलख्यते श्रीजनवासेन, शुभजवज्ञन्दप्तगजभाणी ।
श्रीमहद्ाजाजधराजेन्द्र-जकरीटाघृटपादुक ।। २०२ ।।
अस्मद्बन्धुवरेण्याढ्य-गुणपूणासमहृन्दद्धमहन् ।
सुधमहातनयाकाशनाम्न-ऽशासु सुकीजतामहन् ॥ २०३ ॥
नमहो नमहोऽस्तु ते राजन्, श्रीजववासस् शाजङ्ग
ा णः ।
श्रीजनवासेन िालेन, जवज्ञन्दप्तः जक्रयतेन्दत्वयमह् ॥ २०४ ॥
भवन्दद्भजलन्दखतं दृष्ट्वा, सन्तोषो ह्यभवन्ममह ।
वैशाखशुद्धदशमही-भृगुवारे महमोत्सवे ॥ २०५ ॥

43. 43
43
अङ्गीकरोजमह राजेन्द्र, कन्यां तव जवशाम्पते ।
यथा पुरा सागरो महे, कन्यादानं सुकीजतामहान् ।। २०६ ॥
तथा दत्त्वा तु महे कन्यां, भवेस्त्वं िहुकीजतामहान् ।
यथा वै सागरान् पूवाान्, कजपलेन जनपाजततान् ॥ २०७ ॥
भगीरथो महमाराजो, गङ्गामहादाय वै पुरा ।
उद् धृत्य कीजतामहापेदे, तथा त्वं राजसत्तमह ।। २०८ ।।
दत्त्वा महे सुभगां कन्यां, तव पूवोत्तरं क
ु लमह् ।
उद् धृत्य िहुला कीजतं, लभस्वेतरदुलाभामह् ।। २०९ ।।
जलन्दखतव्यं जवशेषेण, जकन्तेऽन्दस्त नृपसत्तमह ।
जवशेषज्ञोऽजस धमहाात्मा, वेजत्त सवं शुको महुजनः ।
इजत जवज्ञापनं ज्ञेयं, महमह प्रणजतपूवाकमह् २१० ॥

44. 44
44
इिं जलन्दखत्वा वरपजत्रकां शुभां,
शेषाजद्नाथो महुजनना शुक
े न ।
सम्प्रेषयामहास सुरेन्द्रपूज्यं,
पुरं नृपेन्द्रस् जवयन्नृपस् || २११ ।।
श्री श्रीवनिास उिाच-
अजवजदत्वा क
ु लं गोत्रं, नामह संस्थानमहन्दिरमह् ।
कथं दास्जत राजेन्द्रः , कन्यां महमह महमीसुर ।। २१२ ।।
श्रीशुक उिाच –
व क
ु लं न च गोत्रं, ते न जन्ममहरणे मरे ।
न जरा न च वृन्दद्धश्च, न च स्थानं न चाश्रयः ।। २१३ ।।
जवििमहात्रं गोजवि, क
ु रुषे पुरुषोत्तमह ।
न तेऽपेक्ष्यं क
ु लं गोत्रं, जवजदतस् जगत्पतेः ।। २१४ ॥

45. 45
45
महमह वाक्याजद्वयद्ाजः , कन्यां ते सम्प्रदास्जत ।
महमह वाक्याज्जगन्नाथ, दयां क
ृ त्वा जवयन्नृपे ।
इयं च कन्या गोजवि, स्वीकायाा क
ृ पया त्वया ।। २१५ ।।
श्रीजनवासाज्ञया शुकस् जवयन्नृपनगरं प्रत्यागमहनमह्
इजत स्तुत्वा शुकस्तीव्रं, जवसृटो मररणा पुनः ।
मररसिशानाल्लब्ध-मषो राजपुरं ययौ ।। २१६ ।।
गते तु महुजनशादूाले, भगवान् भिवत्सलः ।
महातरं सिदशााथ, महागाश्रान्तां वयोगतामह् ॥
िक
ु ला प्रजणपत्याथ, महाधवो वाक्यमहब्रवीत् ।। २१७ ।।
श्रीजनवासाय िक
ु लाकजथतपद्मावतीपररणयोदन्तः
श्री श्रीवनिास उिाच-
अि कालजवलिस्ते, जकमहथं कमहलानने ।
का तत्र वाताा नगरे, तन्ममहाचक्ष्व भाजमहजन ।।२१८ ।।

46. 46
46
बक
ु लोिाच-
साजधता िहुयत्नेन, कन्या ते पुरुषोत्तमह ।
दैवमहेव परं महन्ये, पौरुषं नैव कारणमह् ।। २१९ ।।
नारायणाश्रमहात्क
ृ ष्ण, धमहादेवी समहागता ।
दैवयोगेन सा भद्ा, सम्प्राप्ता राजमहन्दिरमह् ।। २२० ।।
उवाच तां भवद्दान-योग्यां कन्यां नृपात्मजामह् ।
कन्याजप त्वदृतेऽन्यं सा, नैवाकाङ्क्जत लौजककमह् ।। २२१ ।।
तयोवााक्यं समहाकण्या, दातुं ते सोऽिमहन्यत ।
इमहां दास्ामहमे पुत्रों, वेङ्कटाजद्जनवाजसने ।। २२२ ।।

47. 47
47
इिं सङ्कल्पयामहास, सभामहध्ये महुदा नृपः ।
त्वयैव जातमहेतन्दद्ध, न दैवं भवतः परमह् ।। २२३ ॥
इजत महातृवचः श्रुत्वा, जकजिद्धास्महुखो मररः ।
महातरं प्रजतनन्द्ाथ, जचन्तयन् वाक्यमहब्रवीत् ।। २२४ ।।
इजत श्रीमहद्भजवष्योत्तरपुराणे श्रीवेङ्कटाचलमहामात्म्ये
पद्मावतीपररणयजनश्चयो नामह नवमहोऽध्यायः ।।
दशमोऽध्यायः
श्रीजनवासाज्ञया ब्रह्माद्ानयनाथं शेषगरुिागमहनमह्
जनक उिाच-
महातुवाचनमहाकण्या, क
ृ तवान् जक
ं रमहापजतः ।
तन्ममहाचक्ष्व भगवन्, सजवस्तारं सतां जप्रय ॥ १ ॥