Plantas curiosas. As plantas carnívoras. Xeralidades e adaptacións das plantas carnívoras. Xéneros de plantas carnívoras. As plantas carnívoras galegas e algunhas das plantas carnívoras do mundo.

1. Plantas
curiosas
as plantas carnívoras

2. planta carnívora é a que cobre parte
ou a maioría das súas necesidades
nutricionais capturando e consumindo
animais e protozoos, normalmente
insectos. As plantas carnívoras
medran xeralmente en terreos pobres,
sobre todo en nitróxeno, como os
lugares pantanosos e rochedos
húmidos.
Existen arredor de 600 especies de
plantas que atraen e atrapan as súas
presas, producen enzimas para
dixerilas, ou teñen bacterias
dixestivas, e absorben os nutrientes
resultantes.
Coñécense ademais unhas 300
especies de plantas protocarnívoras,
plantas que amosan algunas das
características das plantas carnívoras:
poden capturar e matar pequenos
animais ou teñen capacidade para
absorber os nutrintes que resultan da
súa descomposición.

3. Para pillar ás presas teñen órganos especializados, normalmente follas
adaptadas, que se activan, nalgúns casos, ao contacto; outras captúranas
coa axuda de substancias pegañentas ou con engados que as conducen a
recipientes dos que e case imposible saír.

4. “Folla” que se pecha e
captura os insectos e outros
animaliños que se pousan
nela.

5. Folla cuberta de “peliños”
pegañentos nos que os pequenos
animais quedan atrapados

6. Recipientes de paredes esbaradías
con líquidos olorosos e pelos cara
abaixo que impiden a saída dos
animais que caen dentro.

7. Xéneros de plantas
carnívoras

8. Dionea atrapamoscas ou
Venus atrapamoscas
(Dionaea muscipula).
Especie única do xénero
Dionaea. É orixinaria do
surleste dos Estados
Unidos. Está formada por
unha roseta de 4 a 7 follas
que xorden dun curto talo
soterrado de forma bulbosa,
o conxunto da planta pode
acadar unha altura entre 3 e
10 cm. Cando se cultiva a
partir de semente, a planta
tarda de 4 a 5 anos en
chegar á madurez e pode
vivir de 20 a 30 anos.
A Dionaea é a planta
carnívora máis cultivada.
Véndese como planta de
interior e nos últimos dez
anos apareceron no
mercado más de 30
variedades.

9. O xénero Drosera inclue 194
especies de formas e tamaños moi
variados que poden atoparse en
todos os continentes, a non ser na
Antártida. As droseras atraen,
capturan e dixiren insectos
utilizando as glándulas
mucilaxinosas da superficie das
follas.
Son plantas herbáceas, case
todasperennes, que poden vivir ata
50 anos. Habitualmente forman
pequenas moutas de uns
centímetros, pero hai especies que
poden chegar ata 1 m de altura e
especies trepadoras, que se enlean
nos talos de outras plantas e poden
acadar os 3 m.

10. Pinguicula Xénero formado
por unhas 80 especies. Son
plantas pequenas, herbáceas,
con forma de roseta de
poucos centímetros de
diámetro. Na primavera botan
un, ou dous, talos florais de 10
a 15 cm de lonxitude con
flores blancas, azuis ou
rosadas. Viven preto de
regueiros e tnas turbeiras. O
maior número de especies de
pinguicula atópanse en
Europa e Centroamérica.

11. Sarracenia xénero con 9 especies
nativas de Norteamérica. Ten as
follas ocas, en forma de vaso que
conteñen un líquido de olor doce que
atrae aos insectos. Os recipientes
teñen as paredes moi lisas, polo que
as presas esbaran e caen dentro,
logo non poden subir porque uns
peliños dirixidos cara abaixo llo
impiden.
Na primavera botan unha flor de
forma globosa de 3 a 8 cm de
diámetro, no alto dun talo de ata 70
cm. Viven varios anos.

12. O xénero Nepenthes está formado por
116 especies, con numerosos híbridos
naturais e cultivados. Son plantas das
rexións tropicais do sudeste asiático,
tamén hai algunhas especies en
Australia, a India e Madagascar.
Normalmente teñen raices superficiais e
un talo trepador ou deitado de varios
metros de lonxitude. Do talo saen follas
lanceoladas, duns 30 cm de longo, e da
punta das follas un gabian no que se
forman as trampas que conteñen un
líquido que atrae aos insectos e serve
para dixerilos cando caen dentro. Son
plantas dioicas que teñen flores pouco
aparenes.

13. Byblis. Xénero do
que se coñecen seis
especies. Todas son
nativas de Australia
e medran en
pantanos. Teñen as
follas cilíndricas
cubertas de pelos
pegañentos cos que
atrapan e dixiren
aos insectos.

14. Drosophyllum lusitanicum. Único
representante do xénero
Drosophillum. É unha planta de
follas pegañentas que só se atopa en
Portugal, no sur de España e o norte
de Marrocos. Vive en terreos pobres,
secos no verán e húmidos no
inverno. Pode acadar 50 cm. Está
formada por unha mouta de follas
estreitas e longas, de ata 20 cm, coas
puntas enroladas cubertas de pelos
pegañentos cos que captura e dixire
aos insectos. As flores amarelas, de
4 cm de diámetro, teñen cinco
pétalos e agrúpanse nunha
inflorescencia sobre un talo central.

15. Darlingtonia californica, ou lirio
cobra, único membro do xénero
Darlingtonia. É unha planta rara,
nativa do norte de California e de
Oregón, que medra en pantanos e
augas correntes. O "lirio cobra“
regula a cantidade de auga das
follas de captura bombeándoa ou
expulsándoa coas raíces. Non
produce enzimas dixestivas, a
dixestión dos insectos que captura
realízanna bacterias simbióticas.
A flor, que medra no alto dun talo
longo, está formada por 5 sépalos
verdosos, máis longos que os 5
pétalos veteados de vermello
púrpura e amarelo..

16. Heliamphora xénero con 18
especies. Todas son plantas
herbáceas perennes que
medran desde un rizoma
subterráneo e forman rosetas
agás H. tatei que medra como
un arbusto de ata catro
metros de altura. O tamaño
das follas tamén varía desde
uns poucos centímetros (H.
minor, H. pulchella) ata máis
de un metro (H. ionasi).
As follas trampa rematan
nunha “culler do néctar” que
segrega unha substancia
doce para atraer aos
insectos.

17. Cephalotus é un xénero cun só
representante, Cephalotus
follicularis. Orixinaria do suroeste
de Australia. Ten follas normais,
perennes, enteiras, en mouta na
base, e follas de captura con forma
de xerra na que caen os insectos
que lle serven de alimento. Mide ata
20 cm. As follas de captura
vólvense de cor cando están
expostas a luz intensa. As flores,
pequenas regulares, hermafroditas,
de seis pétalos, de color crema ou
branca, forman un acio na punta
dun talo floral bastante alto.
Cultívase como ornamental.

18. Utricularia é o xénero máis
numeroso con 215 especies, que
viven na auga doce e en terreos
húmidos de todos os continentes
menos na Antártida. A maior
diversidade de especies atópase en
Sudamérica e Australia. Cerca do
80% das especies son terrestres,
pero viven en terreos encharcados, e
algunhas especies tropicais
sudamericanas son epifitas. Todas
capturan pequenos organismos por
medio vexigas de succión, que nas
especies terrestres son diminutas
(entre 0,2 y 1,2 mm), e só capturan
protozoos e rotíferos, mentras que as
das especies acuáticas miden ata
máis de 5 mm e capturan larvas de
insectos e outros pequenos animais..
Moitas especies forman longos talos.
As flores, bilabiadas, aparecen nas
puntas de talos erguidos e son de
cores e tamaños variables.

19. O xénero Aldrovanda ten un
único representante a
Aldrovanda vesiculosa, unha
planta que vive aboiando en
pozas e lagoas de aguas
ácidas en áreas de Europa,
Asia, África e Oceanía nas que
captura pequenos animais coas
follas. Mide entre 15 e 20 cm
de lonxitude. É unha herbácea
perenne, sen raíces, formada
por un talo con entre 12 e 19
verticilos de 5 a 9 follas, de 1
cm de longo. Ten flores
solitarias que só son viables en
zonas cálidas.

20. Plantas carnívoras
galegas

21. Rorela ou orballiña (Drosera rotundifolia). Atópase en brañas e
turbeiras. Florece entre xuño e setembro.

22. Rorela ou orballiña
(Drosera
intermedia).
Atópase en brañas,
turbeiras e sitios
húmidos. Florece
entre xuño e agosto.

23. Pinguicula grandiflora.
Atópase en fontes e
paredes moi húmidas das
montañas orientais. Florece
entre maio e xuño.

24. Pinguicula vulgaris. Atópase en lugares húmidos nas serras
orientais. Florece en maio e xuño.

25. Pinguicula
lusitanica. Florece
nas brañas entre abril
e xullo.

26. Utricularia australis.
Vive aboiando entre
augas en pozas de
brañas e lagoas. Florece
no verán.

27. Utricularia minor. Florece
en pozas e lagoas no verán.
Rara.

28. algunhas carnívoras
do mundo

29. Drosera bulbosa
Drosera adelae
Drosera madagascarensis
Drosera binata

30. Drosera
peleacea
Drosera derbyense
Drosera
stenopetala
Drosera regia

31. Drosera rosulata
Drosera
capensis
Drosera
slackii
angle
Drosera peltata

32. Drosera paradoxa
Drosera
aff
lanatta
Drosera prolifera
Drosera falconeri

33. Drosera burkeana
Drosera macrophylla
Drosera caduca
Drosera aliciae
Drosera nitidula

34. Drosera gigantea. Perenne
australiana de máis de 1 m de
altura.

35. Drosera erythrogyna.
Perenne trepadora australiana.

36. Pinguicula florian
Pinguicula laueana

37. Pinguicula gypsicola
Pinguicula
mirandae
Pinguicula esseana

38. Sarracenia minor
Sarracenia purpurea

39. Sarracenia flava con follas
trampa de ata 1 m de altura.

40. Nepenthes sp.

41. As Nepenthes cos recipientes de captura máis grandes
Nepenthes merrilliana
Nepenthes palawensis
Nepenthes rajah

42. Nepenthes argentii
A Nepenthes cos recipientes
de captura máis pequenos

43. Nepenthes hamata
Nepenthes attenborourghii

44. Nepenthes villosa
Nepenthes mirabilis

45. Byblis gigantea

46. Darlingtonia californica

47. Heliamphora tatei
Heliamphora nutans
Heliamphora minor

48. Heliamphora folliculatta
Heliamphora elongata

49. Cephalotus follicularis

50. Utricularia nephrophylla
Utricularia striatula
Utricularia alpina

51. Utricularia calycifida Utricularia menziesii

52. Utricularia radiatta
Utricularia Sandersonii

53. Verticilo de Aldrovanda vesiculosa

54. Ilustración do libro “A
terra e o mar” de J. W.
Buel do ano 1887.
Despois do visto ata aquí,
aínda que sigades a gozar
das creacións da inventiva e
a imaxinación dos autores,
agardo que teñades unha
idea do que son as plantas
carnívoras e sepades que a
realidade non se parece en
nada ao que creían as
persoas de outros tempos

55. nin ás creacións das xentes de agora.

56. Cousiñas feitas na casa
As imaxes foron collidas da internet.
Agradezolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que
saiban disculpar o uso que fixen delas.
Mon Daporta
fin