2. Plantas epífitas ou epifitas son as que medran enriba de outras
plantas ás que usan como soporte -para aproveitar mellor a luz e
poñerse lonxe do alcance da maioría dos herbívoros-. Tamén se lles
chama plantas do aire porque non enraizan no chan. As máis
numerosas e chamativas atópanse nos climas cálidos e húmidos
(bromelias, orquídeas, fentos, cactus,…) pero tamén se poden
atopar nos bosques temperados, sobre todo, fentos e brións.
Arredor dun 10% das
plantas coñecidas,
entre elas o 20 %
dos fentos e o 90%
das orquídeas, son
epifitas.
Un 80% das epifitas
son orquídeas,
bromelias e araceas.
3. Dentro da categoría de
epífitas hai plantas que son
epífitas obligatorias (só se
atopan como epifitas) e
outras epífitas facultativas
(que se poden desenvolver
como epifitas ou como
plantas terrestres), e plantas
hemiepífitas: primarias (que
xerminan nas árbores e van
desenvolvendo talos e raíces
ata que se asentan na terra) e
secundarias (que xerminan
na terra pero logo agabean
polas árbores e perden a
parte terrestre para viviren
como epífitas)
4. Nalgunhas zonas da selva unha soa árbore pode acoller ata 50 especies
diferentes de plantas epífitas.
5. Ás veces as plantas epífitas aproveitan outros soportes como rochas, postes,
valados e ata os cabos do tendido eléctrico.
7. Follas en “roseta” coas
que forman un depósito no
que recollen a auga da
chuvia e nutrientes que
depositan os animais ou
son transportados polo aire.
8. Debuxo dunha planta epífita
con follas en “roseta” e o
complexo sistema vital que se
pode desenvolver no seu
entorno:
Aproveitando a auga medran
mosquitos, rans arborícolas e
ata cangrexos das árbores; e
achéganse a beber aves e
mamíferos.
Atraídos polas cores
achéganse insectos que
serven de alimento aos
pequenos cazadores que se
asentan no entorno (rans,
arañas, lagartos,…).
Os residuos e deposicións
dos visitantes quedan retidos
nas follas e acumúlanse no
centro onde se
descompoñen e transforman
en alimento para a planta.
15. Talos cubertos de escamas que reteñen a humidade do aire e os nutrientes
16. Follas carnosas nas que
almacenan auga, coirentas
con poucos estomas e
follas pequenas ou
convertidas en espiñas
para reduciren a
transpiración
17. Sementes de facil
dispersión:
pequeniñas
(orquídeas), aladas
ou plumosas
(bromelias) para que
as leve o vento; ou
metidas en froitos
carnosos e coloridos
(cactus e araceas)
para atraer aos
animais que logo as
dispersan nas súas
deposicións.
Sementes de
orquídea vistas
ao microscopio
Sementes plumosas de
bromelia
Froitos carnosos e
chamativos dunha
aracea e un cactus.
18. PLANTAS EPÍFITAS GALEGAS.
En Galicia, agás os brións, non hai plantas exclusivamente epífitas (epífitas
obligadas) aínda que si algunhas que se desenvolven frecuentemente como si o
foran (epífitas facultativas).
49. Cactáceas. Viven na
mediasombra dos bosques
tropicais. Case todos os
cactus de talos longos e, ou,
aplanados que temos nas
casas pertencen a este tipo.
52. Hylocereus.Son nativos
de Centroamérica e o
Caribe. Teñen flores de
ata 30 cm (as máis
grandes de todos os
cactus).
Algunhas especies (H
costaricensis, H.
megalanthus e H.
undatus) cultívanse polos
seus froitos de sabor moi
doce, coñecidos como
pitaias ou froitos do
dragón
53. Cousiñas feitas na casa
As imaxes foron collidas da internet.
Agradezolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que
saiban disculpar o uso que fixen delas.
Mon Daporta
fin