1. Vrijdag 16 november 2012
www.limburger.nl
regio
B3
Maatschappelijke stages
‘Een maatschappelijke stage hoort voor mij bij school’
De maatschappelijke stages waren net een schooljaar verplicht, maar het nieuwe kabinet is alweer van plan ze af te
schaffen. Juist nu de middelbare scholen in Maastricht en het
Heuvelland heel tevreden zijn over hoe het loopt met de stages. Op deze themapagina aandacht voor het verhaal van de
leerlingen, de scholen en de centrale die de stages regelt en
over deze (nog verplichte) kennismaking met het vrijwilligerswerk voor jongeren.
Wie: Nathalie Obrusnik (16) uit Wijlre
Klas: 5 vwo Sophianum Gulpen
Stage: Restaurant Talentino in Margraten
I
k had wel zin in de stage, het leek me
wel wat om mensen te helpen. Ik kon
niet kiezen, er zaten veel leuke plaatsen
tussen. Het liefst had ik op een zorgboerderij gewerkt, maar op het laatste moment ging die stage niet door. Dus kon ik bij
Talentino terecht, waar jongeren met een
verstandelijke beperking werken. Talenten
heten zij. Vijf dagen heb ik er gewerkt, ik
hielp mee in de bediening maar deed ook
kleine klusjes. Poetsen, stofzuigen, kaarsjes
aansteken, suikerpotjes vullen. Je was aan
het helpen, maar deed tegelijkertijd een stapje terug. De ‘Talenten’ vertelden mij hoe ik
alles moest doen. Het was leuk en ik vond
het eigenlijk wel jammer toen de week om
was: je leerde de mensen net een beetje kennen. Ik vind een maatschappelijke stage wel
bij school horen. Hier leer je theorie, maar
tijdens een stage zie hoe het is als je echt
gaat werken. Als ik later tijd heb, zou ik best
vrijwilligerswerk willen doen. Iets met bejaarden, gehandicapten of dieren.”
Tekst: Merel Visscher en Ruud Maas
Foto’s: Johannes Timmermans en Annemiek Mommers
‘Stage heeft echt
een meerwaarde’
Doodzonde zou het zijn
als de maatschappelijke
stage zou verdwijnen, vinden diverse scholen. Stagebedrijf LVO Maastricht
maakt zich geen zorgen.
T
oegegeven: toen Marlies
van de Boorn voor het
eerst hoorde van de verplichte maatschappelijke stage was ze huiverig. Wéér
iets wat ze er als docent bij moet
doen. Nu, vijf jaar later, is ze om.
„Het is een verrijking van de opleiding. Het zou doodzonde zijn
als het moet verdwijnen.”
Samen met collega-docent Idy
Theeven begeleidt ze de leerlingen van Stella Maris (in Valkenburg en Meerssen) bij de stages.
Hiervoor werken ze nauw samen
met het Sophianum, dat eveneens vijf jaar geleden al is begonnen met de (toen nog vrijwillige)
stage. De scholen wilden daarmee inspringen op de schreeuw
om jonge vrijwilligers, maar al
snel zagen ze ook de opbrengst
in van zo’n stage, die leerlingen
verder doet kijken dan alleen de
school, vertelt coördinator Rob
Mennen van Sophianum. „Daarna kwam pas het hele verhaal
van minister Bijsterveld om de
hoek kijken. Eerst was er sprake
van een landelijke verplichting
van zeventig uur, maar toen
moest er worden bezuinigd en
twee jaar geleden kregen we te
horen dat het nog maar dertig
uur zouden zijn. Wij hebben
toen gezegd: ‘Daar doen wij niet
aan mee.’ Onze leerlingen kwamen wat inzet betreft al eerder
in de buurt van zeventig dan dertig uur. Maar los van de verplich-
ting zien wij er ook de meerwaarde van in.” Het is lastig nu al een
effect te meten, zegt Mennen.
„Ze kunnen er nu even aan snuffelen, mogelijk is het iets waar ze
later op terugkomen. In ieder geval is de maatschappelijke stage
op onze school zo vanzelfsprekend geworden dat het de leerlingen is ontgaan dat die tegenwoordig verplicht is.”
Ook bij Stella Maris zijn de ervaringen positief. Terwijl de leerlingen daar de stage echt in hun
vrije tijd moeten lopen. Daar horen ze nooit klachten over, zeggen Van de Boorn en Theeven.
„Ze mogen zelf de tijden bepalen, dus hun sportclub of bijbaantje hoeven ze niet te schrappen.”
Guido Rijninks van Stagebedrijf
LVO Maastricht maakt zich geen
grote zorgen over het mogelijk
wegvallen van de verplichting
van een maatschappelijke stage
en de bijbehorende overheidsfinanciering. „Ik denk liever in
mogelijkheden en geloof dat de
maatschappelijke stage nog belangrijker wordt dan ze nu al is.
Bij het United World College verrichten jongeren jaarlijks honderdvijftig uur sociale service en
steken ze dus aardig de handen
uit de mouwen. De onderwijsinstellingen moeten doorkrijgen
dat ook bij hen genoeg stages te
lopen zijn. Een meisje neemt bij
mij bijvoorbeeld een hoop werk
uit handen door de administratie
te doen. Zoiets kan natuurlijk op
veel meer plekken.”
Van de Boorn en Theeven zullen
hoe dan ook hun stem laten horen. „Het wegvallen zou zonde
zijn van al onze investeringen.
De stages lopen nu net op rolletjes. Ook de vrijwilligersorganisaties rekenen op onze leerlingen.
Als de stages verdwijnen, hebben
ook zij straks een probleem.”
Stageplaatsen in Maastricht
Veel jongeren denken bij
vrijwilligerswerk aan de
zorg, maar er zijn veel mogelijke plekken voor maatschappelijke stages, zoals:
¼ voorlezen voor kinderen
in Centre Céramique;
¼ meehelpen bij de dierenambulance;
¼ een handje helpen op je
oude basisschool;
¼ het jeugdteam van je
sportclub trainen;
¼ Zwarte Piet spelen voor
de buurtvereniging;
¼ het opzetten van een project bij het Mondiaal Centrum om het imago van migranten te verbeteren;
¼ meehelpen bij de campagne van een politieke partij;
¼ een figurant spelen in de
halloweentocht;
¼ snoeien tijdens de Natuurwerkdag van IVN;
¼ jeugd begeleiden bij de
scouting of tijdens kindervakantiewerk;
¼ toezichthouder zijn tijdens de pauzes in de kantine van je eigen school.
‘Op een gegeven moment werd het werk wel saai’
Kinderen van de buitenschoolse opvang in Valkenburg en Berg voetballen met de toekomstige jeugdsportleiders.
Ballen met de grote jongens
Als je als jongere wat
met sport hebt, is een
cursus jeugdsportleider
heel aantrekkelijk.
Die telt niet alleen als
maatschappelijke stage,
maar je hebt ook een
streepje voor als je
een opleiding tot
sportdocent wilt gaan
volgen.
E
ven luisteren, jongens. „Nee!” roept
een klein bijdehandje van de buitenschoolse opvang rebels naar gymleraar Eric Marees. De veertien pubers op de
bank grinniken. Ja, nu is het
nog grappig, maar straks mogen ze al die kinderen zélf in
goede banen leiden. Toch gaat
dat goed. Heel goed zelfs. Want
voor de kinderen is niets zo
spannend als voetballen met
een ‘grote’ jongen, iemand
naar wie ze opkijken. Ook al is
zo’n sportleider amper groter
dan zijzelf, zoals Diego Hanssen uit Bunde.
De 14-jarige vmbo-leerling van
Stella Maris in Valkenburg
heeft zelf een jonger broertje
en zusje. „Ik vind het leuk om
iets met kinderen te doen. En
de kinderen zeiden ook tegen
mij dat ik het heel goed deed,
dus dat was mooi om te horen.
Zij leren van mij, maar ik leer
ook van hen. Hoe je met kinderen om moet gaan. Bijvoorbeeld hoe je moet reageren als
een kind verdrietig is. Ik zag
net ineens een jongetje huilen,
dat een elleboog in zijn gezicht
had gekregen.”
In de gymzaal van de Polfermolen deelt een van de leerlingen
hesjes uit aan een paar jongetjes. Vertwijfeld kijken ze hem
aan. Hoe trek je dat aan? Hij
helpt ze, maar heeft nog moeite met het aantrekken van zijn
eigen hesje. Vanaf de eerste les
is deze maatschappelijke stage
al leerzaam, al lijkt het op een
beetje spelen. De leerlingen leren niet alleen met kinderen
om te gaan, maar ook hoe ze
een lesprogramma in elkaar
moeten draaien. Ze worden begeleid en beoordeeld door Marees en als ze slagen, krijgen ze
naast het stagecertificaat een diploma waarmee ze drie tiende
extra punt verdienen voor hun
toelatingsexamen bij CIOS,
mochten ze verder willen. Ook
als de maatschappelijke stage
wordt afgeschaft, gaat deze cursus gewoon door. Waarschijnlijk wel met minder leerlingen,
denkt Marees. „Want dan komen alleen nog de jongeren
die er verder in willen.”
Scott Linckens uit Vilt (15)
hoort daar zeker bij. Hij is heel
gemotiveerd en dat maakt een
maatschappelijke stage wel erg
fijn. „Ik zou alleen vrijwilligerswerk willen doen als het met
sport te maken heeft”, zegt
Scott. „Ik moet het zelf ook
leuk vinden.”
De buitenschoolse opvang is
maar wat gelukkig met de stagiairs, vertelt Dagmar Ninnin
van BSO Valkenburcht. „Wij
kunnen nu dingen doen die
we eerst niet mochten omdat
we geen gymlicentie hebben.
Er zijn kinderen die hier met
de leerlingen hebben gehockeyd, die later bij een club zijn
gegaan.”
Wie: Joeri Notermans (15) uit Bocholtz
Klas: 4 havo Sophianum
Stage: Amerikaanse begraafplaats Margraten
I
k wist vooral wat ik niet wilde. Liever
niets met bejaarden. Niet iets in de zorg.
Het leek me leuk om eens ergens mee te
lopen. Er stond een lijst met stages op
het internet en ik heb gekozen voor groenonderhoud op de Amerikaanse begraafplaats, omdat ik dan tenminste buiten kon
werken. Wat me ook wel aansprak, was dat
er nog een stel leerlingen van onze school
deze stage liepen. Wat we moesten doen,
was met een heggenschaar het gras rond de
kruisjes bijwerken. Een week lang hebben
we dat met zes man gedaan. Achtduizend
kruisjes. Op een gegeven moment werd het
wel saai. Het voelde echt als een klus. Als ik
daar vrijwilliger zou zijn, zou ik het denk ik
niet zo lang volhouden. Ik vind het niet echt
bij mijn opleiding horen. Wat heeft het te
maken met wat ik op de havo leer? Het is
niet zo dat ik geen vrijwilligerswerk zou willen doen. Nu heb ik het wel druk, met school
en mijn bijbaan in de supermarkt. Maar de
vrijwillige brandweer lijkt me wel wat.”
‘Beeld van vrijwilligers heb ik moeten bijstellen’
‘Scholieren leren dat je ouderen niet benadert zoals je
dat wellicht op Facebook doet’
Terwijl in Heuvelland een welzijnsinstelling de maatschappelijke stages regelt, doen de negen middelbare scholen in
Maastricht dat zelf. Dat gebeurt via Stagebedrijf LVO
Maastricht. Op deze manier
wordt verdringing voorkomen. De scholieren die een
maatschappelijke stage doen,
rijden zo niet in de wielen van
de leerlingen die een beroepsstage moeten doen. Guido Rij-
ling. Ze moeten echt vrijwilligerswerk doen. De instructie moet helder zijn:
deze stage loop je niet
voor jezelf”, zegt Rijninks.
Al kunnen ze er wel wat
van leren. „Onder meer
hoe je je sociaal gedraagt.
Leerlingen die normaal
voornamelijk communiceren via Facebook kunnen
nu ook ervaren hoe je bijvoorbeeld met ouderen in
ninks van Stagebedrijf LVO
Maastricht: „Het verschil tussen die twee soorten stages is
helder. De maatschappelijke
stage voer je belangeloos uit,
terwijl de beroepsstage is bedoeld voor je eigen ontwikkeling. Daar zit een leeraspect
aan.” Rijninks heeft bijna drieduizend leerlingen in zijn bestand staan en evenzoveel vacatures. „Bedrijven staan in de
rij.” Bij een vijfde van de vaca-
tures gaat het om stages bij
zorginstellingen als Vivre of
sportverenigingen. Net als in
het Heuvelland wordt gewerkt
met een digitale vacaturebank
waarop scholieren hun vaardigheden en interesses invoeren.
Het computersysteem selecteert vervolgens mogelijk vrijwilligerswerk. „Sommige leerlingen willen al graag iets
doen wat in de beroepssfeer
ligt, maar dat is niet de bedoe-
contact treedt. Hen benaderen doe je natuurlijk
niet zoals je dat wellicht
via het internet doet.”
Rijninks zegt dat stageaanbieders verrast zijn over
de motivatie die jongeren
tonen. „Mede door de inzet van de scholieren blijft
vijftien procent na de
maatschappelijke stage
plakken bij de instelling of
de vereniging. Mooi toch?”
Wie: Jacqueline Verhagen (16) uit Meerssen
Klas: 4 havo Stella Maris in Meerssen
Stage: Openluchttheater Valkenburg
E
erlijk gezegd vond ik die verplichte
maatschappelijke stage in eerste instantie grote onzin. Ik en de meeste
mensen met wie ik omga, hebben
naast school allemaal al een baantje, dus weten we best hoe het in de maatschappij
werkt. En het moet ook na schooltijd, terwijl ik het druk heb met huiswerk, mijn
paard en het werk in de bediening in het restaurant van mijn ouders. Dus ik heb gevraagd of ik ook in de zomer stage kon lopen
en dat mocht in het openluchttheater. Ik had
niet verwacht dat ik het zó leuk zou vinden.
Nooit ging ik met tegenzin. De ene keer
moest je koffie schenken, de andere keer
schoonmaken of vegen. Kaartjes scannen
was het leukste. Mijn beeld van vrijwilligers
heb ik bijgesteld. Ik dacht dat het om mensen ging die niks beters te doen hadden. Nu
zie ik dat deze mensen het ook druk hebben,
maar het doen vanuit een passie. Een maatschappelijke stage is niet onmisbaar voor een
opleiding, maar je hebt er echt wel wat aan.”
MA-B02R