4. Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ
Elżbieta Zagożdżon-Kuśmirek
Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki
322[10].O1.04
Poradnik dla ucznia
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

1
Recenzenci:
Lek med. Mariusz Długosz
dr n. med. Piotr Majcher
Opracowanie redakcyjne:
mgr Elżbieta Zagożdżon-Kuśmirek
Konsultacja:
mgr Ewa Łoś
Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 322[10].O1.04
,,Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki”, zawartego w programie nauczania dla
zawodu technik farmaceutyczny.
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

2
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie 3
2. Wymagania wstępne 4
3. Cele kształcenia 5
4. Materiał nauczania 6
4.1. Działalność gospodarcza 6
4.1.1. Materiał nauczania 6
4.1.2. Pytania sprawdzające 8
4.1.3. Ćwiczenia 9
4.1.4. Sprawdzian postępów 10
4.2. Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej 11
4.2.3. Ćwiczenia 13
4.3. Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego usługi zdrowotne 15
4.4. Kontraktowanie usług medycznych 19
4.5. Finansowanie świadczeń zdrowotnych 33
5. Sprawdzian osiągnięć 38
6. Literatura 45

3
1. WPROWADZENIE
Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o funkcjonowaniu gospodarki
rynkowej, prawie pracy, formalno–prawnej obsłudze i organizacji usług medycznych oraz
zagadnieniach cywilnoprawnych, niezbędnych w pracy zawodowej pracownika medycznego.
W poradniku zamieszczono:
– wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,
– cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,
– materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,
– zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy już opanowałeś określone treści,
– ćwiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować
umiejętności praktyczne,
– sprawdzian postępów w nauce,
– sprawdzian osiągnięć – przykładowy zestaw zadań; zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,
– literaturę.
Schemat układu jednostek modułowych
322[10].O1
Podstawy działalności zawodowej
322[10].O1.01
Stosowanie przepisów
bezpieczeństwa
i higieny pracy,
ochrony
przeciwpożarowej
oraz ochrony
środowiska
322[10].O1.02
Nawiązywanie
i utrzymywanie
kontaktów
społecznych
322[10].O1.03
Charakteryzowanie
budowy, fizjologii
i patofizjologii
organizmu człowieka
322[10].O1.04
Stosowanie
przepisów prawa
i zasad ekonomiki

4
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
– korzystać z różnych źródeł informacji,
– posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu przedsiębiorczości,
– rozróżniać czynniki wpływające na popyt i podaż usług,
– wyjaśniać mechanizmy funkcjonowania gospodarki rynkowej,
– sporządzać dokumenty związane z poszukiwaniem pracy i zatrudnieniem,
− charakteryzować podstawowe przepisy prawa dotyczące praw i obowiązków
pracowników i pracodawców,
– interpretować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej,
– współpracować w grupie,
– obsługiwać komputer.

5
3. CELE KSZTAŁCENIA
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
– wyjaśnić podstawowe pojęcia prawne,
– rozróżnić podstawowe gałęzie prawa,
– przedstawić rodzaje aktów prawnych i źródła informacji o nich,
– przedstawić zakres obowiązywania prawa,
– posłużyć się przepisami prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego, prawa pracy oraz
prawa o ubezpieczeniach społecznych,
– wskazać podstawy prawne funkcjonowania zakładów ochrony zdrowia,
– określić podstawowe prawa i obowiązki pracowników ochrony zdrowia,
– określić prawa pacjentów,
– zastosować przepisy prawa obowiązujące w działalności zawodowej technika
farmaceutycznego,
– zastosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej,
– posłużyć się terminologią z dziedziny zarządzania i organizowania ochrony zdrowia,
– scharakteryzować system organizacji ochrony zdrowia w Polsce,
– wyjaśnić istotę i zasady funkcjonowania systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce,
– wskazać czynniki wpływające na popyt i podaż usług medycznych,
– wyjaśnić mechanizmy konkurencji między podmiotami świadczącymi usługi medyczne,
– zastosować zasady marketingu w obrocie produktów leczniczych
i wyrobów medycznych,
– uzasadnić znaczenie profesjonalizmu i zaufania do personelu medycznego udzielającego
świadczeń zdrowotnych.

6
4. MATERIAŁ NAUCZANIA
4.1. Działalność gospodarcza
4.1.1. Materiał nauczania
Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy „Prawo działalności gospodarczej” jest
zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, budowlana, usługowa oraz wyszukiwanie,
rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych, wykonywana w sposób zorganizowany
i ciągły. Aby działalność była zakwalifikowana jako gospodarcza, musi spełnić łącznie dwa
warunki, które odnoszą się do celu prowadzonej działalności oraz stopnia samodzielności
ekonomiczno–finansowej, a także prowadzić interesy w sposób zorganizowany i ciągły, czyli
w formie przedsiębiorstwa.
Współczesne ustawodawstwo uznaje zasadę wolności gospodarczej, której treścią jest
reguła, według której podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne
i dozwolone każdemu na równych prawach, ale z zachowaniem warunków określonych
przepisami prawa.
Zasadzie wolności gospodarczej towarzyszy zasada równości gospodarczej, według
której przedsiębiorcy niezależnie od typu własności, na jednolitych zasadach podlegają
obciążeniom publiczno–prawnym, w tym zwłaszcza podatkom oraz korzystają z kredytów
bankowych i zaopatrzenia w środki produkcji.
Rozróżnienie rodzajów przedsiębiorców wprowadza ustawa „Prawo o działalności
gospodarczej”, stanowi ona, że przedsiębiorcą może być osoba fizyczna, osoba prawna,
a także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Osoba fizyczna
to człowiek, który dysponuje zdolnością prawną od chwili urodzenia, dzięki czemu ma
możność bycia podmiotem prawa. Zdolność prawna osoby fizycznej nie może być niczym
ograniczona i kończy się z chwilą jej śmierci. Przedsiębiorcą może być tylko osoba fizyczna,
posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, czyli mogąca nabywać prawa i zaciągać
zobowiązania np. poprzez zawieranie umów gospodarczych.
Osobą prawną jest, zgodnie z kodeksem cywilnym, skarb państwa i jednostki
organizacyjne, którym przepisy przyznają osobowość prawną np. na drodze ustawowej. Poza
skarbem państwa i gminami – osobami prawnymi, które nie są przedsiębiorstwami, występują
osoby prawne, dla których cecha bycia przedsiębiorcą jest najważniejsza w opisie ich statusu
prawnego. Spośród nich najważniejsze są spółki kapitałowe, duże znaczenie mają
też przedsiębiorstwa państwowe i spółdzielnie.
Typy działalności gospodarczej zostały określone bardzo ogólnie, dzięki czemu możliwe
jest objęcie jej zakresem bardzo różnych dziedzin aktywności, w tym ochrony zdrowia.
Wyznacznikami działalności gospodarczej są:
1. gospodarczy charakter prowadzonej działalności,
2. cel zarobkowy,
3. prowadzenie działalności w sposób zorganizowany i trwały,
4. prowadzenie działalności na własny rachunek prowadzącego.
Z gospodarczym charakterem prowadzonej działalności wiąże się występowanie
w stosunkach prawnych w charakterze profesjonalisty, a więc prowadzenie przedsiębiorstwa,
w oparciu o które można wyodrębnić kompleks majątkowy. Z kolei wskazanie celu
zarobkowego pozwala zakładać, że celem działalności gospodarczej musi być osiąganie
zysku.

7
Działalność musi być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, czyli musi być
realizowana w ramach procesu prowadzenia przedsiębiorstwa jako koncepcja prowadzenia
działalności, a nie czynność jednorazowa. Działalność musi być prowadzona we własnym
imieniu, czyli właściciel ponosi odpowiedzialność za podejmowane czynności.
Kryterium podmiotowym uznania za przedsiębiorcę jest zawodowe występowanie
we własnym imieniu, co łączy się z posiadaniem określonej wiedzy i umiejętności
związanych z wykonywaną działalnością zarobkową.
Działalność gospodarcza może być prowadzona bezpośrednio, wtedy, w zależności
od tego, czy będą ją prowadzić sami przedsiębiorcy, czy też z innymi osobami – będzie im
przysługiwał status przedsiębiorcy indywidualnego lub wspólnika spółki cywilnej. Istnieje
też forma spółki handlowej, wtedy przedsiębiorcą będzie powołana w tym celu spółka
handlowa, zaś jej uczestnicy będą przedsiębiorcami jedynie pośrednio.
Jeśli osoby tworzące spółkę handlową chcą wpływać bezpośrednio na podejmowanie
przez spółkę decyzji gospodarczych, mogą wybrać formę prawną spółki osobowej z pozycją
wspólnika jawnego, partnera lub komplementariusza prowadzącego sprawy spółki. Mogą
też wybrać formę prawną spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej,
wtedy mogą wejść do zarządu takiej spółki.
Do prowadzenia działalności gospodarczej ustawodawca przewidział też:
− przedsiębiorstwa państwowe,
− spółdzielnie,
− towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,
− inne osoby prawne, jeśli prowadzą działalność gospodarczą i podlegają obowiązkowi
wpisania do rejestru przedsiębiorców np. fundacje, stowarzyszenia.
Aby podjąć działalność gospodarczą, należy zastosować się do obowiązujących przepisów
prawnych określonych w ustawie „Prawo działalności gospodarczej”. Przewidują one,
że podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na
równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. Przedsiębiorca
prowadzący działalność gospodarczą powinien zapewnić, o ile ustawy wprowadzają
obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji, aby prace, zajęcia lub czynności, gdzie taki
obowiązek istnieje, były wykonywane przez osoby, które je posiadają.
Prowadzenie praktyki medycznej jest rodzajem działalności gospodarczej
w zakresie świadczenia usług medycznych. Działalność ta może być realizowana albo
w postaci indywidualnej praktyki, albo poprzez zakład opieki zdrowotnej publiczny lub
niepubliczny. Wybór formy determinuje w dużym stopniu przyszły kształt działalności,
a także decyduje o trybie rejestracji działalności gospodarczej.
Definicję świadczeniodawcy można znaleźć w ustawie o ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia, według niej przez pojęcie świadczeniodawcy rozumie się:
1. zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego statucie, grupową
praktykę lekarską, grupową praktykę pielęgniarek lub położnych, osobę wykonującą
zawód medyczny w ramach indywidualnej lub specjalistycznej praktyki,
2. osobę fizyczną inną niż wyżej wymieniona, która uzyskała fachowe uprawnienia
do udzielania świadczeń zdrowotnych i udziela ich w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej,
3. jednostkę budżetową tworzoną i nadzorowaną przez Ministra Obrony Narodowej,
ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Ministra Sprawiedliwości, posiadającą
w strukturze organizacyjnej ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki
zdrowotnej, w której gromadzone są środki specjalne na finansowanie wydatków
związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

8
Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym także zawiera definicję
świadczeniodawcy: jest nim zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego
statucie oraz osoba fizyczna wykonująca zawód medyczny w ramach indywidualnej lub
specjalistycznej praktyki albo osoba, która uzyskała fachowe kwalifikacje do udzielania
świadczeń zdrowotnych i udziela je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Zasady wykonywania świadczeń zdrowotnych przez osoby fizyczne wykonujące zawód
medyczny lub grupową praktykę lekarską określają przepisy ustawy o zawodzie lekarza.
Wynika z niej, że usługi medyczne mogą być wykonywane w formie zakładów opieki
zdrowotnej lub w formach określonych w ustawie.
Ustawy zasadniczo dopuszczają dwie formy prowadzenia praktyk grupowych: spółkę
cywilną oraz spółkę partnerską. W przypadku gdy świadczeń refundowanych udzielają
lekarze, pielęgniarki lub położne wykonujący zawód w formie praktyki grupowej
prowadzonej jako spółka cywilna, świadczeniodawcami powinni być odpowiednio wszyscy
wspólnicy spółki cywilnej. Stroną kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia będzie wtedy
każdy z podmiotów wykonujących zawód w tej formie.
W przypadku gdy praktyka grupowa prowadzona jest w formie spółki partnerskiej,
ze względu na zdolność prawną spółek partnerskich do zaciągania zobowiązań, stroną
kontraktu będzie spółka.
W przypadku praktyk grupowych prowadzonych jako spółki partnerskie należy w roli
świadczeniodawcy widzieć spółkę partnerską, a nie prowadzoną przez wspólników praktykę
grupową. Umowa o udzielanie świadczeń może być zawarta wyłącznie ze świadczeniodawcą,
który został wybrany do udzielania świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych
w ustawie.
Usług medycznych w formie praktyki indywidualnej lub grupowej mogą udzielać,
zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza i ustawą o zawodzie pielęgniarki i położnej, tylko
wymienione w niej grupy zawodowe. Można wyróżnić jeszcze inne grupy zawodowe (średni
personel ochrony zdrowia), które mogą udzielać świadczeń zdrowotnych refundowanych
z ubezpieczenia, nie mają one jednak możliwości zawarcia samodzielnie umowy
z Funduszem i praktykują u innych świadczeniodawców. Do katalogu tych podmiotów
wchodzą m.in. podmioty realizujące usługi zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne
i medyczne środki pomocnicze oraz wykonujące czynności techniczne z zakresu protetyki
i ortodoncji, jak również świadczące usługi transportu sanitarnego innego niż określony
w ustawie o ratownictwie medycznym. Do tych podmiotów można zaliczyć
np. uprawnionych do prowadzenia rehabilitacji magistrów rehabilitacji leczniczej
lub fizykoterapii, psychologów lub inne osoby posiadające wykształcenie przydatne przy
udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie, w jakim mogą samodzielnie ich udzielać.
4.1.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Co to jest działalność gospodarcza?
2. Co jest wyznacznikiem działalności gospodarczej?
3. Czym różni się osoba prawna od osoby fizycznej?
4. Jakie są różnice między prowadzeniem działalności gospodarczej pośrednio
i bezpośrednio?
5. Jakie znaczenie dla przedsiębiorstwa ma wybór określonej formy działalności
gospodarczej?
6. Kto i na jakich zasadach może utworzyć zakład opieki zdrowotnej?
7. Kto i na jakich zasadach może świadczyć usługi zdrowotne?
8. Jakie przepisy prawne regulują świadczenie usług zdrowotnych?

9
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Dokonaj analizy form organizacyjno–prawnych prowadzenia działalności gospodarczej.
Wskaż ich wady i zalety oraz możliwość wykorzystania jako formy prowadzenia publicznego
i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) dokonać analizy materiału na temat form organizacyjno–prawnych prowadzenia
działalności gospodarczej,
2) dokonać analizy przepisów prawa mówiących o zakładaniu działalności gospodarczej
w ochronie zdrowia,
3) wypisać wady i zalety poszczególnych form prowadzenia działalności,
4) określić możliwość wykorzystania poszczególnych form organizacyjno–prawnych
do prowadzenia działalności usługowej w ochronie zdrowia,
5) wskazać formy prowadzenia działalności przydatne do prowadzenia publicznego
i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.
Wyposażenie stanowiska pracy:
− papier formatu A4, flamastry,
− komputer z dostępem do Internetu,
− literatura zgodna z punktem 6 poradnika.
Ćwiczenie 2
Sporządź wykaz czynności związanych z zakładaniem działalności gospodarczej
pozwalającej na świadczenie usług medycznych w twoim zwodzie. Przydatne będą adresy
internetowe: www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl, www.iFirma.pl,www.wskazowkiksiegowe.pl,
www.eGospodarka.pl
1) odszukać we wskazanej przez nauczyciela literaturze i w Internecie odpowiednie akty
prawne, regulujące działalność gospodarczą w ochronie zdrowia,
2) dokonać analizy przepisów prawa mówiących o zakładaniu działalności gospodarczej,
3) ustalić wykaz czynności niezbędnych do założenia działalności gospodarczej,
4) wskazać instytucje, w których dokonuje się rejestracji przedsiębiorstwa osoby fizycznej.

10
4.1.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) odszukać akty prawne określające działalność gospodarczą
w ochronie zdrowia?
 
2) znaleźć przepisy prawne regulujące świadczenie usług zdrowotnych?  
3) znaleźć akty prawne określające warunki powstania
i funkcjonowania praktyki w twoim zawodzie medycznym?
 
4) uzasadnić wybór formy prowadzenia działalności gospodarczej
w ochronie zdrowia?
 
5) ustalić wykaz czynności niezbędnych do założenia działalności
gospodarczej?
 
6) wskazać instytucje, w których dokonuje się rejestracji
przedsiębiorstwa osoby fizycznej?
 

11
4.2. Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej
Przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym oznacza kompleks majątkowy
zorganizowany w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W takim ujęciu
przedsiębiorstwo składa się z elementów majątkowych takich, jak: zespoły budynków,
maszyny, urządzenia, surowce oraz firma, czyli nazwa przedsiębiorstwa, patenty, licencje itp.
Składnikiem przedsiębiorstwa jest także jego struktura organizacyjna.
Według kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo to zespół składników materialnych
i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zdań gospodarczych, obejmuje
ono wszystko, co wchodzi w jego skład, a w szczególności:
1. firmę (nazwę), znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo,
2. księgi handlowe,
3. nieruchomości i ruchomości należące do przedsiębiorstwa, w tym produkty i materiały,
4. patenty, wzory użytkowe i zdobnicze,
5. zobowiązania i obciążenia związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
6. prawa wynikające z najmu i dzierżawy lokali zajmowanych przez przedsiębiorstwo.
W znaczeniu podmiotowym przedsiębiorstwo to wyodrębniony ustawowo zespół praw
i obowiązków, ściśle związanych z tym przedsiębiorstwem. Takie przedsiębiorstwo musi
przybrać konkretną postać formalno–prawną.
Podjęcie działalności gospodarczej wiąże się z dokonaniem wielu czynności formalnych
i organizacyjnych.
Zanim zarejestruje się przedsiębiorstwo, należy prześledzić akty prawne, np.:
− ustawa „Prawo działalności gospodarczej” z 1999 r. z późniejszymi zmianami,
− ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (sierpień 2007 r. – tekst jednolity),
− ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z października 2006 r. – tekst ujednolicony),
− ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (z lipca 1991 r. z późniejszymi
zmianami),
− ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne (z listopada 1998 r. z późniejszymi zmianami),
− ustawa o podatku od towarów i usług ( z marca 2004 r. z późniejszymi zmianami),
− inne ustawy wprowadzane w trakcie trwania działalności.
Z kolei przy rejestracji firmy mogą okazać się niezbędne takie dokumenty, jak:
− wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej,
− karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Pracy – wymagana, gdy firma,
oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,
− karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Sanitarnej – wymagana, gdy
firma, oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,
− NIP – 1 – jeśli zamierzasz samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą,
− VAT – R – zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług,
− ZUS ZFA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby fizycznej,
− ZUS ZPA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,
− ZUS ZUA – zgłoszenie do ubezpieczeń,
− ZUS ZZA – zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego,
− wniosek o numer REGON.

12
Utworzenie przedsiębiorstwa, zwłaszcza prywatnej praktyki medycznej, w określonych
ramach prawno-organizacyjnych, powinno być poprzedzone rzetelną analizą, gdyż wybór
określonej formy działalności decyduje o:
− rodzaju i skali odpowiedzialności przedsiębiorstwa i jego właściciela/właścicieli wobec
wierzycieli (cały majątek lub do pewnej jego wysokości),
− uprawnieniach właściciela/właścicieli i osób prowadzących przedsiębiorstwo w zakresie
zarządzania, kontroli, reprezentowania na zewnątrz,
− stopniu upublicznienia działalności przedsiębiorstwa (informowanie o wynikach
działalności),
− możliwości i stopniu trudności pozyskania lub zmiany kapitału przedsiębiorstwa,
− sposobie rozliczania przez księgowego,
− procedurze powołania, rozwiązania i likwidacji przedsiębiorstwa,
− stopniu zaufania potencjalnych klientów i wierzycieli.
Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z 1991 r. z późniejszymi zmianami, z sierpnia
2007 r. – tekst jednolity) mówi, iż zakład opieki zdrowotnej to wyodrębniony
organizacyjnie zespół osób i środków majątkowych, utworzony i utrzymywany w celu
udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia.
W zależności od podmiotu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej, można wyodrębnić
publiczne i niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej. Zakłady opieki zdrowotnej mogą być
tworzone i utrzymywane przez osoby fizyczne. Świadczenia zdrowotne mogą być udzielane
przez zakłady opieki zdrowotnej, np. tworzone przez osoby fizyczne jako spółki lub przez
osoby fizyczne o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych (art. 4 Ustawy).
Zakładając zakład opieki zdrowotnej, czy też tylko podejmując w nim pracę, każdy
człowiek powinien dobrze przeanalizować akty prawne dotyczące prawa cywilnego, prawa
pracy, prawa o ubezpieczeniach społecznych oraz prawa o ubezpieczeniach zdrowotnych. Jest
to potrzebne, aby nie złamać obowiązujących przepisów i nie ponosić w związku z tym
konsekwencji karnych, ale także po to, aby potencjalny pracodawca, świadomie bądź
nieświadomie, nie wykorzystał naszej nieznajomości prawa (nieznajomość prawa nie zwalnia
od jego przestrzegania).
Podstawy prawne funkcjonowania zakładu opieki zdrowotnej to:
− ustawa z 30 VIII 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91 poz. 408 z 1991 r.
z późniejszymi zmianami),
− wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, rejestrze publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, prowadzonym przez właściwy sąd rejonowy,
− wpis w rejestrze zakładów opieki zdrowotnej, prowadzonym przez właściwego
wojewodę,
− statut zakładu opieki zdrowotnej.
Oto zestaw przepisów, z którymi należy się zapoznać, aby uniknąć problemów
prawnych:
− kodeks pracy, a w nim przepisy dotyczące m.in.: kwalifikacji zawodowych
pracowników, rodzaju stosunków pracy, nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy,
równego traktowania w pracy, konsekwencji dyskryminacji w pracy, praw i obowiązków
pracodawcy i pracownika, czasu pracy, zasad przyznawania urlopów, zasad
rozwiązywania sporów o roszczenia w sprawie pracy, wynagrodzenia za pracę i jego
ochrony, odpraw emerytalnych, rentowych, pośmiertnych, zakazu konkurencji, nagród

13
i wyróżnień, bezpieczeństwa i higieny pracy, zatrudniania młodocianych, kobiet, kobiet
w ciąży i karmiących,
− kodeks cywilny, a w nim przepisy dotyczące m.in.: zdolności prawnej i zdolności
do czynności prawnych, osoby prawnej i osoby fizycznej, przedsiębiorców i ich
oznaczenia, czynności prawnych i ich form, zawarcia umowy, wad oświadczenia woli,
przedstawicielstwa, pełnomocnictwa, własności, użytkowania przez osoby prawne
i fizyczne, zobowiązań, przedawnienia roszczeń,
− Ustawa o ubezpieczeniach społecznych, a w nim przepisy dotyczące m.in.:
organizowania i finansowania ubezpieczeń społecznych, zasad przyznawania emerytur
i rent, zaopatrzenia emerytalno-rentowego pracowników i ich rodzin, zaopatrzenia
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, ubezpieczenia społecznego
na wypadek choroby i macierzyństwa, ubezpieczeń zdrowotnych, pomocy społecznej,
− Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, a w niej przepisy dotyczące
obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego, sposobu zbierania składek na ubezpieczenie
zdrowotne, świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, organizacji udzielania świadczeń
z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, organizacji i zakresu działania Narodowego
Funduszu zdrowia oraz jego gospodarki finansowej, uprawnień kontrolnych Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych i Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, przepisów
karnych.
1. Które akty prawne regulują powstanie przedsiębiorstwa usługowego?
2. Jakie dokumenty są niezbędne przy zakładaniu firmy?
3. Jakie są podstawy prawne funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej?
4. Jakie warunki należy spełnić, żeby utworzyć niepubliczny zakład opieki zdrowotnej?
5. Jakie przepisy prawa pracy, cywilnego oraz które ustawy należy znać, aby być
pracownikiem świadomym swych praw i obowiązków?
6. Które przepisy prawne regulują obowiązek ubezpieczenia społecznego pracownika
i pracodawcy?
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Znajdź i przeanalizuj akty prawne określające zasady powoływania oraz warunki
działania i funkcjonowania prywatnej praktyki w twoim zawodzie medycznym. Przydatne
będą adresy internetowe www.nfz.gov.pl, www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl
1) odszukać w materiałach dydaktycznych i w Internecie akty prawne określające zasady
powoływania i warunki działania prywatnej praktyki w twoim zawodzie medycznym,
2) dokonać analizy tych aktów prawnych,
3) zapisać warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła funkcjonować
prywatna praktyka.

14
Ćwiczenie 2
Znajdź w dostępnej literaturze i w Internecie, a następnie dokonaj analizy aktów
prawnych, dotyczących prawa cywilnego, prawa pracy, prawa o ubezpieczeniach społecznych
i zdrowotnych, które powinien znać nowo przyjmowany pracownik.
1) przeanalizować dostępną literaturę,
2) wskazać akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw i obowiązków pracownika,
3) wskazać akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach społecznych i zdrowotnych,
4) dokonać ich analizy pod kątem wykorzystania w pracy w Twoim zawodzie.
− papier formatu A4,
1) odszukać akty prawne określające zasady powoływania i warunki
działania prywatnej praktyki w twoim zawodzie medycznym?
 
2) określić warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła
funkcjonować prywatna praktyka świadcząca usługi medyczne?
 
3) scharakteryzować akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw
i obowiązków pracownika?
 
4) scharakteryzować akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach
społecznych i zdrowotnych?
 
5) określić zagrożenia wynikające z niestosowania się pracodawcy
do przepisów prawnych wynikających z Kodeksu cywilnego
i Kodeksu pracy?
 

15
4.3. Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego usługi
zdrowotne
Zanim utworzy się zakład opieki zdrowotnej, zwłaszcza niepubliczny, należy sporządzić
biznesplan, aby móc przewidzieć, czy i jakia inwestycja ma szanse powodzenia. Biznesplan
jest dokumentem, który:
− określa i wytycza działalność przedsiębiorstwa w przyszłości,
− pozwala określić niezbędne zasoby, przewidywane koszty oraz ocenić, czy warto ponosić
ryzyko związane z inwestowaniem, czyli pozwala ocenić opłacalność przedsięwzięcia,
− później stanowi podstawę do kontrolowania, czy działalność firmy zmierza do
osiągnięcia wytyczonego celu,
− umożliwia podjęcie właściwych decyzji dotyczących teraźniejszości i przyszłości
przedsiębiorstwa,
− pozwala pozyskać ewentualnego inwestora lub sponsora, który pomoże rozwinąć
i uatrakcyjnić działalność,
− daje szansę zaprezentowania zamiarów, pomysłów i zdolności w zakresie zarządzania
przedsiębiorstwem,
− gdy jest pisany samodzielnie, pozwala wychwycić wszystkie braki i niedociągnięcia,
dzięki czemu można je wyeliminować przed wejściem na rynek.
Zanim rozpocznie się prace nad biznesplanem, należy odpowiedzieć sobie na pytania:
− jaka jest usługa lub produkt, który chcemy oferować na rynku usług medycznych,
− czy będzie czymś zupełnie nowym, czy też zastąpi coś, co już istnieje,
− czy cena usługi/produktu będzie konkurencyjna, jakość wyższa niż u konkurencji,
a dostępność lepsza.
Odpowiedzi na powyższe pytania pozwolą wyodrębnić te cechy usługi/produktu, które
świadczą o ich przewadze rynkowej.
Kolejny krok, to zastanowienie się, w jaki sposób należałoby wprowadzić usługę/produkt
na rynek, do jakich klientów będą one adresowane, na jakiej podstawie uważamy, że właśnie
ci klienci wybiorą właśnie nasz zakład i nasze usługi, a także, w jaki sposób wprowadzimy
naszą usługę czy produkt na rynek.
Bardzo ważne jest to, że konstrukcja biznesplanu zależy od tego, kto będzie jego
odbiorcą. Na przykład, jeśli staramy się o kredyt, to w biznesplanie musi znaleźć się
wystarczająco duża ilość informacji dotyczących finansów.
Podsumowując, w biznesplanie powinny być opisane: cel firmy, jej osobowość prawna,
rodzaj działalności, struktura organizacyjna, osoby zarządzające, a także klienci, do których
chcemy dotrzeć i rynek, na który chcemy wejść. Ważne jest, aby przedstawić cechy
usługi/produktu, kanały i sposoby dystrybucji, sprzedaży, a także sposoby pozyskania
klientów, strategie marketingowe, jakie zamierzamy zastosować. Niezbędna jest też prognoza
sprzedaży usług/produktu, zysków, a na koniec analiza ryzyka spowodowana
np. pojawieniem się konkurencji.

16
Części, z których powinien składać się prawidłowo opracowany biznesplan:
1. Wstęp – powinien przyciągnąć uwagę czytelnika pokazując pozycję przedsiębiorstwa
na rynku, produkty/usługi, które chcemy zaoferować, ich przewagę nad konkurencyjnymi,
powody, dla których klient wybierze nasz produkt, docelowy rynek, perspektywy wzrostu
sprzedaży, cele firmy krótko- i długookresowe, przewidywane: sprzedaż, zyski,
zapotrzebowanie na gotówkę, korzyści dla inwestorów z tytułu udzielenia pożyczki.
Tę część pisze się na samym końcu.
2. Opis przedsięwzięcia: nazwa, adres, misja, cele przedsiębiorstwa, forma prawna,
struktura organizacyjna firmy, dane o właścicielu przedsiębiorstwa, załodze, informacje
o profesjonalistach, radzie nadzorczej (jeśli jest), zaciągniętych kredytach,
proponowanych zabezpieczeniach kredytu.
3. Kierownictwo i zarządzanie przedsiębiorstwem: wykształcenie, osiągnięcia, awanse,
kariera zawodowa, dotrzymywanie zobowiązań, zakres obowiązków i odpowiedzialności
poszczególnych członków kierownictwa.
4. Plan marketingowy: strategia marketingowa i oferta firmy, klienci firmy, ich
charakterystyka, opis rynku, rynek docelowy, opis konkurencji, oddziaływanie na rynek –
narzędzia marketingowe, charakterystyka dostawców.
5. Plan finansowy – jest to fundament biznesplanu i punkt wyjścia do jego opracowania.
Dla nowego przedsiębiorstwa najczęściej opracowuje się prognozę finansów na 3–5 lat.
Założenia co do przyszłości powinny uwzględniać: koniunkturę gospodarki, perspektywy
rozwoju sektora, prognozowany popyt na usługi, inflacyjny wzrost cen, stopy procentowe
kredytów, politykę podatkową. Dobrze jest sporządzić prognozę finansową w wariancie
optymistycznym, pesymistycznym i pośrednim.
6. Czynniki ryzyka i powodzenia, czyli szanse i zagrożenia.
7. Kalendarium, czyli harmonogram działań związanych z uruchomieniem firmy, terminy
wyznaczające kolejne etapy rozwoju przedsiębiorstwa.
8. Załączniki: prognoza wyniku finansowego, plan wpływów i wydatków, inne
opracowania związane z branżą przedsiębiorstwa.
Poprawnie przygotowany biznesplan stanowi nie tylko dokument niezbędny dla
kredytodawcy, ale jest też podstawą działania przedsiębiorcy. W przypadku zakładu opieki
zdrowotnej tym bardziej jest pomocny w precyzyjnym określeniu zakresu działalności,
doborze personelu o niezbędnych, ważnych kwalifikacjach i dokładnym ustaleniu
potrzebnych urządzeń i sprzętu. Biznesplan to podstawa i bez niego niezwykle trudne jest
osiągnięcie sukcesu, zwłaszcza w branży usług medycznych.
1. Jaki jest cel opracowywania biznesplanu dla zakładu opieki zdrowotnej?
2. Jakie elementy powinien zawierać prawidłowo sporządzony biznesplan?
3. Który z elementów biznesplanu jest najważniejszy dla potencjalnego inwestora?
4. Który z elementów biznesplanu może Ci pomóc poprawnie ocenić sytuację finansową
firmy?
5. Jaki jest związek między planowaniem a ryzykiem w działalności gospodarczej?

17
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Analiza SWOT wykorzystuje prosty schemat klasyfikacji, dzieląc wszystkie czynniki
wpływające na obecną i przyszłą sytuację strategiczną przedsiębiorstwa według miejsca
powstania (na wewnętrzne i zewnętrzne) i sposobu oddziaływania (na pozytywne
i negatywne). Ze skrzyżowania tych dwóch kryteriów powstają szanse, zagrożenia, mocne
i słabe strony. Dokonaj analizy SWOT przedsiębiorstwa z opisu:
Pan Janek, który skończył szkołę medyczną wraz ze swoim kolegą Markiem, który
właśnie kończy szkołę zarządzania i marketingu postanowili, że założą własną firmę. Będą
szkolili pracowników małych zakładów opieki zdrowotnej i ośrodków pomocy rodzinie
w świadczeniu opieki medycznej w warunkach domowych, gdyż na te usługi jest bardzo duże
zapotrzebowanie. Produktem ich firmy, którą nazwali „Medicopter” będzie pakiet usług
edukacyjnych, za który mężczyźni planują pobierać opłatę 2000 zł za kurs.
Realizacja tej usługi pociągnie za sobą koszty związane z używaniem telefonów
komórkowych, zużyciem benzyny i materiałów biurowych, koszt wynajęcia pomieszczenia,
ogłoszenia w mediach, zakup materiałów komputerowych i biurowych, opłata abonamentu
komórkowego, koszty energii i wynagrodzeń pana Jana i pana Marka wraz z pochodnymi,
a także podatek od działalności gospodarczej – wszystko w sumie 7000 miesięcznie.
Na początek, żeby nie zwiększać kosztów, będą wykorzystywać w firmie własny sprzęt
komputerowy i samochód Jana.
W ich miejscowości działa już od kilku lat jeden zakład szkoleniowy, ale on prowadzi
kursy w wielu dziedzinach, nie tylko medycznej. Czy w liczącej 50.000 mieszkańców
miejscowości wypoczynkowej znajdzie się wystarczająca ilość klientów, którzy zechcą kupić
produkt firmy „Medicopter”?
1) przeanalizować literaturę na temat dokonywania analizy SWOT,
2) wskazać podstawowe elementy analizy,
3) dokonać analizy SWOT,
4) określić brakujące informacje,
5) zaplanować, jakie jeszcze dane należy uwzględnić, aby analiza SWOT była pełna.
− opis przypadku,
Ćwiczenie 2
Opracuj projekt biznesplanu przydatny dla prowadzenia działalności gospodarczej
we własnym zawodzie medycznym.
1) przeanalizować wskazaną przez nauczyciela literaturę na temat opracowywania
biznesplanu,
2) wskazać podstawowe elementy biznesplanu,

18
3) wybrać sposób zapisania biznesplanu,
4) dokonać analizy SWOT,
5) określić założenia strategiczne i plan działania,
6) dokonać wstępnej analizy finansowej,
7) sporządzić biznesplan.
− komputer z dostępem do Internetu, wyposażony w program Excel,
− nośnik elektroniczny ze wzorem biznesplanu (płyta, dyskietka),
1) scharakteryzować zakres działań, jakie należy podjąć, aby opracować
poprawny biznesplan?
 
2) scharakteryzować zawartość podstawowych działów biznesplanu?  
3) dobrać sposób zapisania biznesplanu i uzasadnić ten wybór?  
4) dokonać wstępnej analizy SWOT niezbędnej przed przystąpieniem
do wykonania biznesplanu?
 
5) określić założenia strategiczne i plan działania firmy?  
6) opracować projekt biznesplanu dotyczącego własnej działalności
gospodarczej?
 

19
4.4. Kontraktowanie usług medycznych
Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z 30 sierpnia 1991 r. (z późniejszymi zmianami)
oraz Rozporządzanie Ministra Zdrowia z 5 sierpnia 1993 r. stworzyły podstawy prawne dla
systemu, w którym może być rozdzielone finansowanie opieki zdrowotnej i jej świadczenie.
Płatnik (Narodowy Fundusz Zdrowia) może skoncentrować się na planowaniu strategicznym,
finansowaniu i procesach regulacji w ochronie zdrowia, natomiast świadczeniodawcy mogą
poświęcić swą uwagę podnoszeniu poziomu opieki zdrowotnej i zarządzaniu swoimi
praktykami w sposób coraz bardziej efektywny.
Jednym z instrumentów stosowanych przy rozdzieleniu funkcji płatnika
i świadczeniodawcy jest kontrakt zawarty pomiędzy nimi. Jest to umowa prawna pomiędzy
dwiema lub więcej niezależnymi stronami, a warunki kontraktu stanowią przedmiot
negocjacji.
Kontrakty służą wielu celom:
− ustalają prawny stosunek między stronami,
− regulują prawa i obowiązki stron,
− potwierdzają intencje obu stron,
− eliminują niepewności dotyczące praw, obowiązków i współpracy,
− chronią przed konfliktami w przyszłości,
− przyczyniają się do ustalenia związku opartego na otwartości, dobrej wierze, wzajemnym
szacunku i zaufaniu partnerów oraz na racjonalnym stosunku do podstawowych zasad
ekonomii.
Kontrakt zawierany jest pomiędzy zleceniodawcą (Narodowy Fundusz Zdrowia)
a zleceniobiorcą (lekarz prywatnie praktykujący, zakład opieki zdrowotnej publiczny lub
niepubliczny). Wymagane jest, aby zleceniobiorca posiadał prawo wykonywania zawodu,
właściwą specjalizację, dysponował odpowiednim lokalem i sprzętem medycznym,
a niepubliczny zakład opieki zdrowotnej musi być wpisany do rejestru zakładów.
Zanim zostanie odpisana umowa, zleceniodawca musi dokonać analizy zapotrzebowania
na określone świadczenia oraz analizy ich kosztów. Zakład opieki zdrowotnej już
funkcjonujący powinien mieć opracowane oferty usług medycznych; jest to potrzebne do
przygotowania kontraktu na świadczenie tych usług. Zanim podejmiemy decyzję o tym, co
wejdzie w zakres oferty naszej firmy, wskazane jest zapoznanie się z klasyfikacją procedur
medycznych ICD – 9, gdyż to w niej znajdziemy pełen wykaz procedur/świadczeń, które
możemy zakontraktować w Narodowym Funduszu Zdrowia. Opracowując ofertę należy także
przeanalizować takie czynniki, jak:
− ilość posiadanych pracowników i ich kwalifikacje zawodowe,
− posiadaną aparaturę i sprzęt medyczny – rodzaj, stan, nowoczesność,
− możliwości lokalowe,
− zasoby finansowe,
− ocenić ryzyko związane z wprowadzeniem zbyt wielu świadczeń lub zbyt wysokiej ich
ceny,
− zdolności finansowe odbiorców świadczeń.
Dopiero teraz, gdy odpowiemy na te pytania, można przystąpić do konstruowania oferty
usług medycznych.

20
W trakcie trwania umowy musi być dokonywana kontrola jej realizacji. Zakres i forma
kontroli zależą od zapisów w umowie, najczęściej jest to: liczba, rodzaj i koszty świadczeń
zdrowotnych, liczba osób objętych opieką, czas udzielania świadczeń, czas oczekiwania na
nie.
Zawarcie umowy następuje w wyniku ogłoszenia publicznego przetargu, o którym
obwieszczenie musi być umieszczone w prasie terenowej, na tablicy ogłoszeń organizatora
przetargu, w Okręgowej Izbie Lekarskiej i w Internecie. Umowa zawierana jest
po zrealizowaniu ściśle określonej w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. procedury,
musi być zawarta na piśmie i muszą się w niej znaleźć elementy określone także
w tym Rozporządzeniu. W trakcie trwania umowy może ona zostać rozwiązana w przypadku
jej niewykonywania lub wadliwego realizowania przez którąkolwiek ze stron, ale dopiero
wtedy, gdy strona winna uchybień nie jest w stanie doprowadzić do ich wyeliminowania
w wyznaczonym terminie.
Należność za wykonanie świadczeń medycznych przekazywana jest świadczeniodawcy
w wysokości ustalonej podczas negocjacji przy zawieraniu umowy. Przy jej ustalaniu
uwzględnia się liczbę osób objętych opieką, liczbę i rodzaj świadczeń, zużycie sprzętu,
leków, koszt użytkowania lokalu itd. W razie zaistnienia zwłoki w przekazywaniu należności
zleceniobiorcy przysługują umowne odsetki.
Kontrakt na usługi medyczne nie może być zawarty na dłużej niż jeden rok, po tym
okresie należy go ponownie zawrzeć, choć istnieje możliwość jego przedłużenia bez
konieczności ogłaszania ponownego przetargu.
W systemie ochrony zdrowia funkcjonują różne typy kontraktów, które różnią się między
sobą relacjami między płatnikiem a usługodawcami. Mogą różnić się zakresem świadczeń,
mechanizmami płacenia za usługi czy miejscem świadczenia usług. Jednym ze sposobów
klasyfikacji jest podział kontraktów ze względu na ponoszone ryzyko, z czym wiąże się
zwiększenie korzyści finansowych dla poszczególnych stron kontraktu. Mniejsze ryzyko
oznacza dla stron kontraktu zazwyczaj mniejszy dochód.
Podział kontraktów pod względem ryzyka pozwala wyodrębnić następujące rodzaje
kontraktów:
1. kontrakt, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko,
2. kontrakt, w którym całe ryzyko ponosi płatnik,
3. kontrakt, w którym żadna strona nie ponosi ryzyka,
4. kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko.
Kontrakty, w których usługodawca ponosi całkowite ryzyko to takie, w których
dochód świadczeniodawcy nie jest określony, ale całkowity wydatek płatnika jest ściśle
określony. Przykładem takiego kontraktu jest ten, w którym usługodawcy są opłacani
na podstawie budżetu kapitacyjnego. Płatnik kontraktując ściśle określoną liczbę i rodzaj
usług decyduje o kwocie pieniędzy na nie przeznaczonej, natomiast usługodawca godząc się
nań nie wie, czy pacjenci objęci jego opieką nie będą wymagali większej ilości świadczeń,
czy wychodzących poza kontrakt usług medycznych. Może się zdarzyć, że usługodawca,
który ma pod opieką populację wymagającą mniej drogich konsultacji specjalistycznych,
mniej badań laboratoryjnych i diagnostycznych, będzie miał większy dochód, aniżeli
usługodawca opiekujący się bardziej chorowitą populacją. W tym typie kontraktu całe ryzyko
ponosi więc usługodawca, tym bardziej jeśli zobowiąże się do dodatkowych usług
zdrowotnych. I odwrotnie, jeśli usługodawca jest odpowiedzialny tylko za świadczenie usług
podstawowych, ponosi dużo mniejsze ryzyko.
Druga grupa kontraktów to te, w których całe ryzyko ponosi płatnik, czyli takie,
w których świadczeniobiorcy są opłacani za usługę. Zwraca się w nich koszty za wszystkie
wykonane usługi bez względu na to, ile one kosztują, czyli dochód świadczeniodawcy zależy
od liczby i rodzaju usług, nie ma więc żadnych ograniczeń jego dochodu. Płatnik nie ma tu

21
żadnej gwarancji, że jego wydatki będą wynosić tyle, ile zakontraktował, mogą być mniejsze,
ale może się spodziewać, że będą przewyższały kontrakt.
Kontrakt, w którym żadna strona nie ponosi ryzyka to taki, w którym obie strony:
płatnik i świadczeniodawca nie mają wątpliwości co do wzajemnych rozliczeń. Ma to miejsce
na przykład przy zatrudnieniu na podstawie pensji, gdy obie strony zabezpieczone są stałymi
wpływami i wydatkami, a nie ma ryzyka, jakie niosą wcześniej przedstawione rodzaje
kontraktów.
Kolejny rodzaj to kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko, czyli w przypadku,
gdy świadczeniodawca opłacany jest na podstawie zróżnicowanych grup diagnostycznych.
Grupa diagnostyczna ustalana jest w oparciu o jednostkę chorobową, główną procedurę i inne
zmienne opisujące stan pacjenta. Na podstawie częstotliwości występowania danych
przypadków określa się średnią grupę, która stanowi podstawę do obliczenia kosztów danej
grupy diagnostycznej. W takim kontrakcie usługodawca opłacany jest za fakt wizyty, a nie za
usługę medyczną, wykonywaną w czasie jej trwania. Dochód zależy więc od liczby i rodzaju
usług świadczonych podczas wizyty: im jest ich mniej, tym wyższy dochód, im więcej
przypadków cięższych, tym dochód mniejszy. Płatnik z kolei ponosi ryzyko związane
z występowaniem dużej ilości przypadków lżejszych, mniej kosztownych niż te,
na podstawie których ustalana była opłata. Nie ma też pewności odnośnie do całkowitych
wydatków na ochronę zdrowia, gdyż opłaca świadczeniodawców w oparciu o liczbę
pacjentów, może więc wydać więcej, niż zakontraktował.
Analizując powyższe zagrożenia związane z kontraktami na usługi medyczne, widzimy,
że płatnicy i świadczeniodawcy powinni tak dostosować kontrakty między sobą, żeby
zminimalizować ryzyko dla obu stron, pozwolić obu stronom na zyski, nie tracąc przy tym
dobra świadczeniobiorców, dla których przede wszystkim kontrakty są zawierane.
Zanim jednak podejdziemy do procedury zawierania umowy na świadczenie usług
medycznych, koniecznie należy przeanalizować ustawy i zarządzenia mówiące
o wymaganiach płatnika (obecnie: Narodowego Funduszu Zdrowia) w tym zakresie. Ważnym
elementem w postępowaniu przetargowym jest oferta. Musi ona spełnić kilka warunków, aby
mogła być uznana za ważną, i aby komisja przetargowa wzięła ją pod uwagę. Warunki
te powinny być podane w ogłoszeniu o przetargu. Część z nich wynika z obligacji prawnych
(rozporządzenie), część dodaje ogłaszający przetarg (np. preferowane kwalifikacje).
Rozporządzenie podaje następujące warunki, jakie powinna spełniać oferta:
„§14. Oferta, o której mowa w §13, winna zawierać:
1. nazwę i siedzibę zakładu, a jeśli ofertę składa osoba fizyczna – imię, nazwisko, adres
oraz numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu,
2. określenie warunków lokalowych, wyposażenia oraz aparatury i sprzętu medycznego,
środków transportu, środków łączności,
3. wskazanie liczby i kwalifikacji zawodowych osób udzielających świadczeń i personelu
pomocniczego,
4. określenie przewidywanych kosztów udzielania świadczeń, będących przedmiotem
przetargu oraz sposobu ich kalkulacji,
5. proponowany czas trwania umowy.”
Warto zwrócić uwagę na kilka spraw:
− w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. używa się określenia „oferta winna
zawierać”. Jest to zalecenie, sformułowane jednak w taki sposób, że już na wstępie
sugeruje wyjątki od reguły,
− w tym świetle dość duże wymagania wobec oferty są nieco łagodniejsze,
− wymagania są podane w postaci raczej zaadresowanej do większych podmiotów
(np. niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej), niż do osób prowadzących działalność
gospodarczą, jak np. osoby fizyczne.

22
W tej sytuacji osoba zainteresowana udziałem w przetargu przygotuje ofertę
zawierającą:
− imię, nazwisko, adres, numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu,
− oświadczenie o gotowości wykonywania kontraktu na terenie ewentualnie
udostępnionym przez przychodnię i wykorzystania dostępnego tam sprzętu,
− oświadczenie o gotowości zatrudnienia personelu współpracującego z podaniem liczby
osób i ich kwalifikacji,
− propozycję wysokości wynagrodzenia, np. z roczną opiekę nad jedną osobą,
z ewentualnym zaznaczeniem, o jaki zakres opieki chodzi,
− proponowany czas trwania umowy – czyli maksymalnie jeden rok (do czasu nowelizacji
Rozporządzenia MZiOS z 5 sierpnia 1993 r.).
Przedstawiam tu istotny załącznik do zarządzenia Prezesa NFZ w sprawie warunków
postępowania dotyczących zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej
na rok 2008. Załącznik ten może być pomocny w trakcie pracy nad ćwiczeniami do tego
działu.
Załącznik do zarządzenia Nr 53/2007/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia
z dnia 10 września 2007 r.
WARUNKI POSTĘPOWANIA DOTYCZĄCE ZAWIERANIA UMÓW
O UDZIELANIE ŚWIADCZEŃ OPIEKI ZDROWOTNEJ
I. Postanowienia ogólne
§ 1
1. Warunki postępowania dotyczące zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej, zwane dalej „warunkami postępowania”, stosuje się do postępowań
prowadzonych w trybie konkursu ofert lub rokowań, których celem jest zawarcie umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2008 i lata następne.
2. Warunków postępowania nie stosuje się do postępowań w sprawie zawarcia umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna oraz
w rodzaju zaopatrzenie w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi
i środkami pomocniczymi.
3. Warunki postępowania określają sposób przygotowania i składania ofert oraz składania
środków odwoławczych.
4. Opis przedmiotu postępowania, zakresy świadczeń w poszczególnych rodzajach
świadczeń opieki zdrowotnej, zasady udzielania i finansowania świadczeń opieki
zdrowotnej oraz warunki wymagane od oferentów określają warunki zawierania umów
dla poszczególnych rodzajów świadczeń opieki zdrowotnej, ustalone przez Prezesa
Funduszu.
§ 2
Ilekroć w warunkach postępowania jest mowa o:
1) ankiecie – rozumie się przez to zestaw pytań Funduszu kierowanych do oferentów;
2) aplikacji ofertowej – rozumie się przez to aplikację informatyczną udostępnioną przez
Fundusz do przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej;
3) formularzu ofertowym – rozumie się przez to pisemną, zunifikowaną część oferty
zawierającą ofertę rzeczową i cenową wraz z opisem proponowanego potencjału
wykonawczego oferenta, odpowiedziami na pytania ankietowe;
4) Funduszu – rozumie się przez to Narodowy Fundusz Zdrowia;
5) miejscu udzielania świadczeń – rozumie się przez to pomieszczenie lub zespół
pomieszczeń oferenta lub podwykonawcy oferenta, w tej samej lokalizacji, powiązanych
funkcjonalnie i organizacyjnie, w celu wykonywania świadczeń określonego zakresu;

23
6) nośniku elektronicznym – rozumie się przez to dyskietkę albo płytę CD;
7) oddziale Funduszu – rozumie się przez to oddział wojewódzki Funduszu, który
prowadzi postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej;
8) ofercie – rozumie się przez to ofertę w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego
złożoną przez oferenta zgodnie z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu
o postępowaniu. Oferta składa się z formularza ofertowego oraz innych dokumentów
wymaganych od oferenta w danym postępowaniu;
9) ofercie elektronicznej – rozumie się przez to formę elektroniczną formularza ofertowego
wraz z danymi o charakterze informacyjnym, dotyczącymi oferenta i profilu
świadczeniodawcy;
10) oferencie – rozumie się przez to świadczeniodawcę w rozumieniu art. 5 pkt 41 ustawy,
który ubiega się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;
11) ogłoszeniu o postępowaniu – rozumie się przez to ogłoszenie o konkursie ofert albo
ogłoszenie o rokowaniach i zaproszenie do rokowań, o którym mowa w art. 139
ust. 2 ustawy;
12) portalu – rozumie się przez to środowisko komunikacyjne, przeznaczone dla
świadczeniodawców i Funduszu, zrealizowane w technice www;
13) potencjale wykonawczym – rozumie się przez to zasoby będące w dyspozycji
świadczeniodawcy, służące wykonywaniu świadczeń opieki zdrowotnej, w szczególności
posiadany sprzęt (np. pojazdy-karetki) oraz osoby udzielające tych świadczeń;
14) postępowaniu – rozumie się przez to postępowanie w sprawie zawarcia umowy
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej prowadzone w trybie konkursu ofert albo
rokowań;
15) profil świadczeniodawcy – struktura organizacyjna i wykonawcza świadczeniodawcy
z danymi o potencjale wykonawczym;
16) przedmiocie postępowania – rozumie się przez to określone w ogłoszeniu
o postępowaniu świadczenia opieki zdrowotnej należące do jednego rodzaju i zakresu
świadczeń, które są kontraktowane przez oddział Funduszu w ramach danego
postępowania;
17) regulaminie komisji – rozumie się przez to regulamin komisji prowadzącej
postępowanie, ustalony na podstawie art. 139 ust. 4 ustawy;
18) regulaminie technicznym przygotowania oferty – rozumie się przez to zasady
zastosowania aplikacji informatycznych (w tym portalu i aplikacji ofertowej) oraz sposób
przygotowania formularza ofertowego;
19) rodzaju świadczeń – rozumie się przez to wyodrębnione świadczenia opieki zdrowotnej
oznaczone wspólną nazwą, określone w ogólnych warunkach umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej, wydanych na podstawie art. 137 ust. 9 albo ust. 10 ustawy;
20) warunkach zawierania umów – rozumie się przez to warunki określone
w zarządzeniach Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu świadczeń;
21) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
22) wzorze umowy – rozumie się przez to wzór umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej określony w zarządzeniu Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania
umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu
świadczeń;
23) zakresie świadczeń – rozumie się przez to świadczenie lub grupę świadczeń opieki
zdrowotnej wyodrębnionych w danym rodzaju świadczeń, dla których w umowie określa
się kwotę finansowania;

24
24) zapytaniu ofertowym – rozumie się przez to elektroniczną definicję przedmiotu
postępowania, która użyta w aplikacji ofertowej pozwoli oferentowi na przygotowanie
formularza ofertowego.
§ 3
Postępowanie prowadzone jest na podstawie ustawy, przepisów wykonawczych do ustawy
oraz niniejszych warunków postępowania.
§ 4
Oferent jest zobowiązany do przygotowania i złożenia oferty zgodnie z warunkami
postępowania oraz z warunkami zawierania umów.
§ 5
Warunki postępowania, warunki zawierania umów oraz inne dokumenty oferent pobiera
w formie elektronicznej w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.
§ 6
1. Postępowania prowadzone są przez oddziały Funduszu.
2. W ogłoszeniu o postępowaniu zamieszcza się informacje, o których mowa w art. 139
ust. 3 ustawy, w szczególności nazwę, siedzibę oraz adres oddziału Funduszu
prowadzącego dane postępowanie.
§ 7
1. Przedmiot postępowania oraz jego maksymalna wartość są określone w ogłoszeniu
o postępowaniu.
2. Przedmiot postępowania określa się dla zakresów świadczeń.
§ 8
1. Oferent musi spełniać wymagania określone w ogłoszeniu o postępowaniu, w warunkach
postępowania oraz w warunkach zawierania umów.
2. Warunkiem przystąpienia do postępowania jest złożenie oferty, z zastrzeżeniem § 4.
II. Sposób przygotowania oferty
§ 9
1. Oferent zobowiązany jest złożyć ofertę w formie pisemnej wraz z ofertą elektroniczną.
2. Oferta w formie pisemnej obejmuje:
1) wydruk formularza ofertowego, zgodny z jego postacią elektroniczną;
2) dokumenty i oświadczenia wymienione w § 12.
3. Formularz ofertowy sporządzany jest z użyciem aplikacji ofertowej w sposób określony
przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.
4. Formularz ofertowy obejmuje:
1) dane identyfikacyjne oferenta;
2) wykaz podwykonawców z informacją o umowach podwykonania, w przypadku gdy
w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy, dopuszczone jest zlecanie
podwykonawcom udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;
3) wykaz personelu z opisem kompetencji, w tym personelu podwykonawcy
w przypadku podzlecania zakresu świadczeń;
4) wykaz sprzętu, w tym sprzętu podwykonawcy w przypadku podzlecania zakresu
świadczeń;
5) wykaz miejsc udzielania świadczeń z danymi identyfikacyjnymi, w tym
podwykonawcy;
6) ofertę ilościowo-cenową dla przedmiotu postępowania i miejsca udzielania
świadczeń, w tym:
a) określenia potencjału wykonawczego na podstawie wykazów, o których mowa
w pkt 2–5;
b) harmonogram udzielania świadczeń;
c) harmonogram pracy personelu lub jego ogólną dostępność godzinową;
7) ankiety dotyczące danego postępowania.

25
§ 10
1. Oferent zobowiązany jest do zapoznania się z aplikacjami informatycznymi określonymi
przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.
2. W celu przygotowania oferty oferent jest zobowiązany, w szczególności, do:
1) pobrania materiałów niezbędnych do przygotowania oferty wraz z ofertą
elektroniczną;
2) zarejestrowania profilu świadczeniodawcy z użyciem portalu – jeśli regulamin
techniczny przygotowania oferty to przewiduje;
3) przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej na podstawie
zapytania ofertowego i danych o profilu świadczeniodawcy;
4) zapisania oferty elektronicznej na nośniku elektronicznym, z opisem zawierającym
następujące informacje:
a) wyraz: „oferta”,
b) nazwa i adres oferenta,
c) numer i przedmiot postępowania;
5) wydrukowania formularza ofertowego zgodnego z ofertą elektroniczną, a następnie
opatrzenia każdej strony tego wydruku kolejnym numerem oraz podpisami lub
parafami osób uprawnionych do reprezentowania oferenta, zgodnymi z załączonym
wzorem podpisów;
6) umieszczenia wydruku formularza ofertowego oraz nośnika elektronicznego
z ofertą elektroniczną, o których mowa w pkt 4 i 5, w odrębnej, zaklejonej
kopercie. Opis koperty powinien zawierać następujące informacje:
a) wyraz: „oferta”,
b) nazwa i adres oferenta,
c) numer i przedmiot postępowania;
7)umieszczenia koperty, o której mowa w pkt 6 wewnątrz koperty lub paczki
zawierającej pozostałe dokumenty określone w § 12; każdą stronę dokumentów
wymienionych w § 12 załączanych do oferty należy opatrzyć kolejnym numerem
oraz podpisami lub parafami, zgodnymi z załączonym wzorem podpisów osób
uprawnionych do reprezentowania oferenta;
8)umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, informacji według
wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszych warunków postępowania;
9)umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, wydruku formularza
rejestracyjnego zawierającego kod graficzny wygenerowany z aplikacji ofertowej.
§ 11
1. Ofertę sporządza się, pod rygorem nieważności, w języku polskim i w sposób czytelny.
2. Do wszystkich dokumentów składanych w językach obcych należy dostarczyć ich
tłumaczenie na język polski dokonane przez tłumacza przysięgłego.
3. Każda strona oferty w formie pisemnej powinna być podpisana lub parafowana, zgodnie
z załączonym wzorem podpisów, przez osoby uprawnione do reprezentowania oferenta
oraz opatrzona kolejnym numerem, zgodnie z § 10 ust. 2 pkt 5 i 7.
§ 12
1. Oferta w formie pisemnej powinna zawierać ponadto następujące dokumenty
i oświadczenia:
1) w przypadku zakładów opieki zdrowotnej:
a) decyzję o wpisie do rejestru zakładów opieki zdrowotnej wojewody albo ministra
zdrowia albo wypis z takiego rejestru, wystawione nie wcześniej niż 6 miesięcy
przed upływem terminu składania ofert,
b) kopię obowiązującego statutu zakładu opieki zdrowotnej,
c) kopię umowy spółki cywilnej lub wyciąg z tej umowy zawierający postanowienia

26
o zasadach reprezentacji spółki albo uchwałę wspólników spółki cywilnej
w przedmiocie zasad reprezentacji spółki – w przypadku zakładów opieki
zdrowotnej, dla której organem założycielskim jest spółka cywilna;
2) w przypadku samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej – aktualny
odpis z Krajowego Rejestru Sądowego z części dotyczącej rejestru stowarzyszeń,
innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów
opieki zdrowotnej wystawiony nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem terminu
składania ofert;
3) w przypadku indywidualnych lub grupowych praktyk – dokument stwierdzający wpis
do rejestru praktyki prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską albo
okręgową radę pielęgniarek i położnych;
4) w przypadku oferentów prowadzących działalność gospodarczą:
a) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub
b) aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego z części dotyczącej rejestru
przedsiębiorców – wystawione nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem
terminu składania ofert;
5) w przypadku oferentów składających ofertę na świadczenia w rodzaju leczenie
uzdrowiskowe – kopię koncesji na eksploatację naturalnych surowców leczniczych
lub kopię umowy na korzystanie z usług świadczonych przez zakład posiadający taką
koncesję;
6) kopię polisy lub innego dokumentu potwierdzającego zawarcie przez oferenta umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oferenta za szkody wyrządzone w związku
z udzielaniem świadczeń w zakresie przedmiotu postępowania na okres
obowiązywania umowy, z zastrzeżeniem ust. 7–11; oferent może złożyć także umowę
przedwstępną lub inny dokument, w tym także oświadczenie, stwierdzające, że
umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zostanie zawarta na okres
obowiązywania umowy, zastrzeżeniem ust. 7–11;
7) w przypadku gdy w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy,
dopuszczone jest zlecanie podwykonawcom udzielania świadczeń opieki zdrowotnej
objętych umową – kopię zawartej umowy (bez postanowień określających
finansowanie) albo zobowiązanie podwykonawcy do zawarcia umowy z oferentem,
zawierające zastrzeżenie o prawie Funduszu do przeprowadzenia kontroli na zasadach
określonych w ustawie, w zakresie wynikającym z umowy zawartej z oddziałem
Funduszu;
8) w przypadku gdy oferent nie przedstawi dokumentów, o których mowa w pkt 7 –
oświadczenie, że będzie wykonywał umowę samodzielnie bez zlecania
podwykonawcom udzielania świadczeń będących przedmiotem umowy;
9) oświadczenie według wzoru określonego w załączniku nr 2 do niniejszych warunków
postępowania;
10) w przypadku gdy oferent jest reprezentowany przez pełnomocnika – pełnomocnictwo
do składania oświadczeń woli w imieniu oferenta, w szczególności do złożenia oferty,
udzielone przez osobę lub osoby, których prawo do reprezentowania oferenta wynika
z dokumentów przedstawionych wraz z ofertą;
11) inne dokumenty lub oświadczenia, jeżeli obowiązek dołączenia ich do oferty został
określony w warunkach zawierania umów.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, składane przez oferenta, muszą być zgodne
z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym.
3. W przypadku gdy w dniu składania oferty oddział Funduszu posiada dokumenty,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, a potwierdzony w nich stan prawny lub faktyczny nie
uległ zmianie, oferent może złożyć oświadczenie zgodne ze wzorem określonym

27
w załączniku nr 3 do niniejszych warunków postępowania.
4. Kserokopie dokumentów muszą być poświadczone za zgodność z oryginałem przez
osoby uprawnione do reprezentowania oferenta.
5. Oddział Funduszu może zażądać przedstawienia oryginału dokumentu, w przypadku gdy
kopia dokumentu jest nieczytelna lub budzi wątpliwości, co do jej zgodności
z oryginałem, a oddział Funduszu nie może sprawdzić jej prawdziwości w inny sposób.
6. W przypadku złożenia przez oferenta oryginalnych dokumentów oddział Funduszu
zwraca je, na wniosek oferenta, pod warunkiem dostarczenia przez niego kserokopii tych
dokumentów poświadczonych zgodnie z ust. 4.
7. Oferent jest zobowiązany do złożenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 6,
w przypadku gdy w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy zastrzeżony jest
obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku
z udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej na okres obowiązywania umowy.
8. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu
do jednego zdarzenia, którego skutki objęte są umową ubezpieczenia, wynosi,
z zastrzeżeniem ust. 11, równowartość w złotych:
1) 46.500 euro w odniesieniu do:
a) zakładów opieki zdrowotnej,
b) osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub
indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej na zasadach określonych
w odrębnych przepisach,
c) grupowej praktyki lekarskiej prowadzącej działalność na zasadach określonych
w odrębnych przepisach;
2) 25.000 euro w odniesieniu do:
a) osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub
indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarek, położnych na zasadach
określonych w odrębnych przepisach,
b) grupowej praktyki pielęgniarek, położnych prowadzących działalność na zasadach
określonych w odrębnych przepisach;
3) 12.000 euro w odniesieniu do osób legitymujących się nabyciem fachowych
kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub
w określonej dziedzinie medycyny, które dysponują lokalem oraz aparaturą i sprzętem
medycznym, odpowiadającym wymaganiom przewidzianym dla zakładów opieki
zdrowotnej, oraz spełniają warunki określone w przepisach o swobodzie działalności
gospodarczej.
9. Kwoty, o których mowa w ust. 8, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa
ubezpieczenia została zawarta.
10. Ubezpieczenie, o którym mowa w ust. 7, obejmuje w szczególności odpowiedzialność
cywilną z tytułu przeniesienia chorób zakaźnych i zakażeń, w tym zakażenia wirusem
HIV i wirusami hepatotropowymi powodującymi WZW.
11. W przypadku dysponentów jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego,
w rozumieniu przepisów o Państwowym Ratownictwie Medycznym, dokument
potwierdzający ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy
wykonywaniu medycznych czynności ratunkowych przez wykonujące te czynności
zespoły ratownictwa medycznego, oraz przy udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej
przez szpitalne oddziały ratunkowe, powinien odpowiadać wymogom określonym
w przepisach o obowiązkowym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej dysponentów
jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego.
12. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 i 4, uważa się za wystawione

28
w terminie, jeżeli organ uprawniony do ich wystawienia potwierdzi, wcześniej niż 6
miesięcy przed upływem terminu składania ofert, aktualność danych określonych w tych
dokumentach. Adnotacja organu powinna być dokonana na takim dokumencie i zawierać
datę potwierdzenia oraz podpis uprawnionego pracownika.
III. Sposób składania ofert
§ 13
1. Oferent może złożyć w danym oddziale Funduszu tylko jedną ofertę dotyczącą danego
przedmiotu postępowania.
2. Oferent, którego miejsca udzielania świadczeń, są zlokalizowane na obszarze działania
więcej niż jednego oddziału Funduszu, może złożyć oferty dotyczące poszczególnych
postępowań prowadzonych przez oddziały Funduszu. W takim przypadku ofertę składa
się w oddziale Funduszu właściwym ze względu na miejsce udzielania świadczeń,
zgodnie z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.
3. W przypadku gdy oddział Funduszu prowadzi kilka postępowań w ramach jednego
rodzaju świadczeń, oferent może złożyć oferty dotyczące poszczególnych postępowań
prowadzonych przez oddział Funduszu. W takim przypadku ofertę składa się zgodnie
z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.
§ 14
1. Ofertę składa się w oddziale Funduszu w terminie i miejscu określonym w ogłoszeniu
o postępowaniu.
2. Oferty składa się w zamkniętych kopertach lub paczkach, z zachowaniem wymagań
określonych w § 10 ust. 2 pkt 6–8.
§ 15
1. Składający ofertę osobiście otrzymuje potwierdzenie jej złożenia zawierające datę
złożenia oraz numer z rejestru ofert według wzoru określonego w załączniku nr 4 do
niniejszych warunków postępowania.
2. Ofertę przesłaną drogą pocztową uważa się za złożoną w terminie, jeżeli:
1) data stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niż termin składania ofert
określony w ogłoszeniu, oraz
2) wpłynie ona do oddziału Funduszu najpóźniej na jeden dzień przed terminem otwarcia
ofert.
§ 16
1. Oferent może uzupełnić złożoną przez siebie ofertę, pod warunkiem, że oddział Funduszu
otrzyma pisemne powiadomienie o uzupełnieniu oferty przed upływem terminu składania
ofert. Powiadomienie musi być oznaczone w taki sam sposób jak oferta oraz dodatkowo
zawierać dopisek „UZUPEŁNIENIE OFERTY”. Postanowienia § 10 ust. 2 pkt 8 stosuje
się odpowiednio.
2. Oferent może, przed upływem terminu składania ofert, wycofać złożoną przez siebie
ofertę, pod warunkiem że oddział Funduszu otrzyma pisemne oświadczenie oferenta
o wycofaniu oferty. W przypadku gdy oferta została złożona osobiście, oferent powinien
przedstawić ponadto pisemne potwierdzenie złożenia oferty, o którym mowa w § 15 ust. 1.
3. W przypadku wycofania złożonej oferty, oferent może, przed upływem terminu składania
ofert, złożyć nową ofertę z zachowaniem warunków określonych w warunkach
postępowania.
4. Po upływie terminu składania ofert, oferent jest związany ofertą do czasu rozstrzygnięcia
postępowania.
5. Po upływie terminu składania ofert, złożone w postępowaniu oferty wraz z wszelkimi
załączonymi dokumentami nie podlegają zwrotowi. Oferent nie może po otwarciu ofert
żądać zwrotu, zamiany lub przeniesienia do oferty złożonej w innym postępowaniu
dokumentów będących częścią tej oferty, z zastrzeżeniem § 12 ust. 6.

29
§ 17
1. W przypadku wezwania oferenta przez komisję do usunięcia braków formalnych oferty,
oferent wykonuje wskazane czynności w terminie określonym w wezwaniu.
2. Jeżeli oferent wykonuje wezwanie komisji poprzez przesłanie dokumentów lub
oświadczeń drogą pocztową, uważa się, że termin został zachowany, jeżeli data stempla
pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niż termin określony w wezwaniu do
usunięcia braków.
3. Kopertę lub paczkę zawierającą dokumenty lub oświadczenia stanowiące realizację
wezwania komisji do usunięcia braków formalnych oferty oznacza się jak ofertę oraz
dodatkowo umieszcza się dopisek „USUNIĘCIE BRAKÓW FORMALNYCH
OFERTY”.
IV. Zasady przeprowadzania postępowania
§ 18
Ofertę pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli:
1) format oferty jest niezgodny z formatem zapytań ofertowych i towarzyszących jej ankiet
w danym postępowaniu;
2) została złożona w innym miejscu niż określone w ogłoszeniu o postępowaniu;
3) dotyczy przypadku, o którym mowa w art. 156 ust. 2 ustawy.
§ 19
Tryb pracy komisji prowadzącej postępowanie określa regulamin komisji.
V. Sposób składania środków odwoławczych
§ 20
1. W toku postępowania oferent może złożyć w formie pisemnej do komisji prowadzącej
postępowanie umotywowany protest w terminie 7 dni roboczych od dnia dokonania
zaskarżonej czynności.
2. Protest uważa się za wniesiony z chwilą, gdy dotarł on do komisji prowadzącej
postępowanie w taki sposób, że mogła się zapoznać z jego treścią.
3. Tryb rozpatrywania protestów określa ustawa oraz regulamin komisji.
§ 21
1. Odwołanie od rozstrzygnięcia konkursu składa się w formie pisemnej.
2. Odwołanie przesłane drogą pocztową uważa się za złożone w terminie, jeżeli data
stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niż termin do jego składania.
4. Odwołanie wnosi się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o rozstrzygnięciu
postępowania.
5. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu.
6. Odwołanie powinno zawierać w szczególności dane identyfikacyjne oferenta, w tym jego
adres, żądanie wraz z uzasadnieniem, oznaczenie przedmiotu postępowania oraz
wskazanie terminu ogłoszenia o rozstrzygnięciu postępowania, którego dotyczy. Do
odwołania dołącza się dowód potwierdzający umocowanie składającego odwołanie do
działania w imieniu oferenta.
7. Przesłanie odwołania za pomocą teleksu, poczty elektronicznej lub telefaksu wymaga
potwierdzenia w formie pisemnej przed upływem terminu do jego złożenia.
§ 22
Rozpatrywanie odwołań, o których mowa w § 21 odbywa się na zasadach określonych
w ustawie.

30
OŚWIADCZENIA OFERENTA
Oświadczam, że jako oferent:
1) zapoznałem się z warunkami postępowania oraz z warunkami zawierania umów i nie
zgłaszam do nich zastrzeżeń oraz przyjmuję je do stosowania;
2) zapoznałem się i akceptuję ogólne warunki umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej, określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2005 r.
w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;
3) zapoznałem się i akceptuję wzory umów;
4) zapoznałem się z regulaminem technicznym przygotowania oferty określonym przez
oddział Funduszu;
5) zapoznałem się z aplikacjami informatycznymi określonymi przez oddział Funduszu
w regulaminie technicznym przygotowania oferty;
6) posiadam tytuł prawny do korzystania z:
a) lokali lub budynków, w których będą udzielane świadczenia,
b) sprzętu i aparatury medycznej stanowiącej ich wyposażenie;
7) będę wykonywał świadczenia objęte umową z oddziałem Funduszu w lokalach
i pomieszczeniach oraz przy pomocy sprzętu i aparatury, o których mowa w pkt 6;
8) spełniam wymogi sanitarno-epidemiologiczne dla pomieszczeń, w których będą
wykonywane świadczenia;
9) spełniam inne wymogi określone w odrębnych przepisach dla podmiotów udzielających
świadczenia opieki zdrowotnej;
10) dane przedstawione w ofercie i niniejszych oświadczeniach są zgodne ze stanem
prawnym i faktycznym;
11) nie zachodzi wobec mnie przeszkoda do zawarcia umowy, o której mowa w art. 132
ust. 3 ustawy.
............................................................ .............................................................
(miejscowość, data) (pieczątka, podpis)
1. W jakim celu są zawierane kontrakty na świadczenie usług medycznych?
2. Jakie można wyodrębnić rodzaje kontraktów na świadczenie usług medycznych?
3. W oparciu o jakie procedury są zawierane kontrakty?
4. Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko?
5. Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym całe ryzyko ponosi płatnik?
6. Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym żadna strona nie ponosi ryzyka?
7. Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym obie strony ponoszą ryzyko?
8. Jaka procedura towarzyszy opracowaniu i zgłoszeniu oferty na usługi medyczne?
4.4.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Dokonaj analizy poszczególnych rodzajów kontraktów na świadczenie usług medycznych.
Wskaż ich wady i zalety oraz możliwość wykorzystania w publicznym i niepublicznym
zakładzie opieki zdrowotnej.

31
1) dokonać analizy materiału na temat kontraktów na świadczenie usług medycznych,
2) dokonać analizy przepisów prawa mówiących o kontraktowaniu świadczeń
w ochronie zdrowia,
3) wypisać wady i zalety poszczególnych kontraktów,
4) określić możliwość wykorzystania poszczególnych rodzajów kontraktów do prowadzenia
działalności usługowej w ochronie zdrowia,
5) wskazać rodzaje kontraktów przydatne do prowadzenia niepublicznego zakładu opieki
zdrowotnej.
Ćwiczenie 2
Opracuj ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania kontraktu na świadczenie
usług medycznych w Twoim zawodzie. Pomocna będzie klasyfikacja procedur medycznych
ICD-9.
1) odnaleźć stronę internetową Narodowego funduszu zdrowia,
2) dokonać analizy wymagań stawianych wybranym podmiotom medycznym przez
Narodowy Fundusz Zdrowia,
3) dokonać analizy usług i procedur medycznych świadczonych przez te podmioty
medyczne,
4) wybrać usługi medyczne, dla których opracujesz ofertę,
5) przygotować ofertę wybranych usług medycznych.
− nośnik elektroniczny (płyta, dyskietka),

32
1) odnaleźć akty prawne regulujące przyznawanie podmiotom
medycznym prawa do świadczenia usług medycznych?
 
2) scharakteryzować wady i zalety kontraktów na świadczenie usług
medycznych?
 
3) dokonać analizy wymagań stawianych wybranym podmiotom
medycznym przez Narodowy Fundusz Zdrowia?
 
4) scharakteryzować elementy, z jakich powinna składać się oferta
na świadczenie usług medycznych?
 
5) opracować ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania
kontraktu?
 
6) dokonać wstępnej oceny opracowanej oferty na świadczenie usług
medycznych?
 

33
4.5. Finansowanie świadczeń zdrowotnych
Aby zakład opieki zdrowotnej mógł przynosić swoim właścicielom zaplanowane
dochody, ktoś musi finansować świadczone przez niego usługi zdrowotne. Głównym źródłem
finansowania jest ubezpieczenie zdrowotne w Narodowym Funduszu Zdrowia – obywatele są
obciążeni obowiązkową składką ubezpieczeniową, która odprowadzana jest do instytucji
ubezpieczenia zdrowotnego (NFZ). Narodowy Fundusz Zdrowia cyklicznie organizuje
konkurs ofert na udzielanie świadczeń zdrowotnych. Świadczeniodawcy, którzy zaoferowali
w konkursie najkorzystniejsze warunki, zawierają z NFZ umowę o udzielanie świadczeń
zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych. Niektóre świadczenia
wysokospecjalistyczne finansowane są bezpośrednio z budżetu Ministerstwa Zdrowia, a nie
ze środków NFZ.
W publicznych zakładach opieki zdrowotnej płatnikiem jest Narodowy Fundusz Zdrowia
i na podstawie rachunku za świadczenia udzielone w okresie sprawozdawczym, raportu
statystycznego oraz sprawozdania z wykonania umowy dokonuje wypłaty. Natomiast
niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej część procedur medycznych oferują bezpłatnie, na
podstawie kontraktu z NFZ (jak zakłady publiczne), a część – w pełnej odpłatności, czyli
płaci za nie pacjent/klient. Są to zwykle procedury, na które NFZ nie przeznacza środków,
gdyż nie figurują w klasyfikacji procedur medycznych ICD – 9. Precyzuje to ustawa
z 27 sierpnia 2004 r. (z późniejszymi zmianami) o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
Kontrakt, czyli umowa między świadczeniodawcą a płatnikiem, zastępuje dotychczasowy
stosunek pracy. W systemie kontraktowym można wprowadzić różne formy finansowania
świadczeń medycznych. Mogą to być:
1. opłata stała – pensja,
2. opłata za liczbę osób objętych opieką,
3. opłata za usługę,
4. opłata za przypadek chorobowy,
5. system mieszany.
Wypłacanie pensji jest najpowszechniejszym obecnie systemem wynagradzania
świadczeniodawców w systemie ochrony zdrowia. Polega to na wypłacaniu pracownikom
z góry ustalonej sumy za cały czas pracy, często bez względu na posiadane kwalifikacje, lata
pracy czy w porównaniu z wynagrodzeniami w innych sektorach publicznych. Pensja
nie zależy wtedy od liczby udzielonych świadczeń, stopnia ciężkości przypadku itp.
Taki system wynagradzania nie motywuje do wydajniejszej pracy, przeznaczania
większej liczby czasu dla pacjentów, większej dbałości o jakość świadczeń, inwestowania
w wykonywaną pracę. Mało tego, świadczeniodawcy nie starają się dbać o obniżanie kosztów
czy budowanie i utrzymywanie poprawnych relacji z pacjentami.
Zaletą systemu wynagrodzeń opartego o wypłacanie pensji jest zapewnianie
pracownikom stałego dochodu, a przez to dawanie poczucia bezpieczeństwa, ale to chyba nie
jest najważniejsze z punktu widzenia właściciela zakładu, płatnika czy pacjenta.
Pacjent w takim systemie wynagradzania otrzymuje usługi mierne pod względem jakości
i ilości, często nie może uzyskać dostępu do potrzebnych mu świadczeń, otrzymuje tylko te,
które są niezbędne. Nadmierna opieka i niepotrzebne interwencje w tym systemie nie są
spotykane.
Z punktu widzenia płatnika największą zaletą w tym systemie wynagradzania jest łatwość
administrowania systemem: nie trzeba wystawiać rachunków, wykonywać list pacjentów czy

34
tworzyć grup przypadków, personel medyczny jest traktowany jak pracownicy
administracyjni. Główną wadą systemu jest brak bodźców motywacyjnych
do wykonywania czynności powyżej minimum niezbędnego do utrzymania zatrudnienia.
Innym sposobem finansowania świadczeń zdrowotnych jest wprowadzenie systemu
kawitacyjnego. Kawitacja to opłata za każdą osobę objętą opieką, przy ustalonym czasie,
poziomie świadczeń oraz pakiecie usług medycznych.
W tym systemie pracownik medyczny świadczący usługi otrzymuje określoną kwotę na
każdą osobę objętą opieką, aby móc zapewnić w ustalonym czasie określony poziom
świadczeń medycznych oraz zaoferować określony w kontrakcie pakiet usług medycznych.
Warunkiem, aby taki system mógł zaistnieć, jest utworzenie imiennej listy pacjentów
objętych opieką. Lekarze w systemie kapitacyjnym są zwykle odpowiedzialni za wszystkie
koszty świadczenia określonego pakietu usług (podstawowa opieka zdrowotna, rodzinna
opieka zdrowotna, opieka szpitalna itp.), łącznie z kosztami badań diagnostycznych,
konsultacji specjalistycznych i zabiegów ambulatoryjnych.
Metoda opłaty za liczbę osób objętych opieką także ma wady i zalety. Lekarze są silnie
zmotywowani do obniżania kosztów opieki, a zwiększania jej efektywności, zwracają uwagę
na profilaktykę, jako działania zmniejszające wydatki na późniejsze drogie leczenie. Jednak
mają też tendencję do obejmowania opieką osób relatywnie zdrowych, ograniczania dostępu
do świadczeń, unikania kosztownych procedur czy kierowania pacjentów do specjalistów lub
szpitali, aby tym samym obniżyć swoje koszty.
Zalety dla pacjenta to uzyskiwanie większości świadczeń od np. jednego lekarza, dzięki
czemu pacjent czuje się bezpieczniej. Otrzymuje też tylko niezbędną opiekę czy interwencję,
bardzo rzadko jest obciążany zbędnym leczeniem. Wadą jest utrudnienie zapisu do lekarza dla
pacjentów wymagających częstego i kompleksowego leczenia, otrzymywanie tylko
niezbędnych świadczeń, nie zawsze najwyższej jakości, gdyż pociągałoby to za sobą
zwiększone wydatki z puli przeznaczonej na świadczenie usług przez lekarza, a przez
to pomniejszało jego dochód.
Z punktu widzenia płatnika jest to prosty system opłat, nie wymaga złożonej
administracji, a wyliczenie budżetu lekarza nie wymaga skomplikowanych operacji, gdy jest
ustalona lista pacjentów.
Metoda kapitacyjna jest systemem dobrym, jeśli wprowadza właściwe bodźce
prowadzące do poprawy efektywności kosztowej, dostępu i jakości opieki medycznej oraz
satysfakcji pacjenta.
Kolejny sposób finansowania to opłata za usługę. W tym systemie finansowania
świadczeń medycznych pracownicy wynagradzani są na podstawie liczby i rodzaju
udzielonych usług medycznych. Za każdą usługę ustalana jest w ramach zawieranego
kontraktu określona cena, a rachunki są oparte na tych stawkach.
Opłata za usługę dostarcza usługodawcom wielu finansowych i zawodowych bodźców,
które motywują do zwiększania liczby usług i podnoszenia ich jakości, a przez to pozwalają
na zwiększenie dochodów. Może jednak prowokować do zbędnego zwiększania liczby
świadczonych usług, aby wygenerować większe, ale nieuzasadnione dochody.
Ten system finansowania daje pacjentowi łatwy dostęp do większości usług medycznych,
łatwą możliwość wyboru i zmiany lekarza. Pułapką natomiast jest dość duże
prawdopodobieństwo zlecania zbędnych badań czy leków przez lekarza otrzymującego
wynagrodzenie za usługę. Niepotrzebne świadczenia są obciążone dodatkowym ryzykiem
powikłań, a pacjent może ponosić dodatkowe koszty związane z koniecznością odbywania
częstych wizyt u lekarza, dojazdów, absencji w pracy, zakupu leków itp.
Płatnik w tym systemie płaci tylko za faktycznie świadczone usługi na podstawie
szczegółowej dokumentacji prowadzonej przez świadczeniodawców. Rachunek jest dokładnie

35
badany, co powoduje, że koszty administracyjne są wysokie dla obu stron. System ten
przyczynia się do zwiększenia liczby świadczeń i kosztów opieki, dlatego kontrola zasadności
zleceń i wprowadzenie górnych limitów refundacji środków mogą pomóc w ich ograniczeniu,
choć dodatkowo przyczyniają się do wzrostu kosztów administracyjnych.
Opłata za przypadek chorobowy to system finansowania, w którym personel medyczny
jest opłacany na podstawie stałej stawki dla danego przypadku czy jednostki chorobowej.
Opracowane są procedury pozwalające określić opłatę za leczenie konkretnego przypadku.
Dostarczają one bodźce finansowe i zawodowe, gdyż dają silną motywację
do racjonalizacji kosztów leczenia, ponieważ płaci się za diagnozę przypadku, a nie pracę
przy jego leczeniu. Z drugiej strony, jeśli pacjent wymaga częstego i kompleksowego
leczenia, może się spotkać z ograniczonym dostępem do usług, gdyż generuje koszty
obciążające świadczeniodawcy, zmniejszając jego zyski. Jeśli lekarz zechce utrzymać niskie
koszty – pacjent może otrzymać niewystarczającą opiekę.
Z perspektywy płatnika opłata za przypadek chorobowy wiąże się z wysokimi kosztami
zarządzania systemem informacji i prowadzenia rachunku kosztów. I są to koszty wysokie
zarówno dla płatnika, jak i świadczeniodawcy, natomiast sam system charakteryzuje się
niskim poziomem wydatków kosztem kompromisów w zakresie dostępności do usług i ich
jakości. Możliwe jest osłabienie bodźców negatywnych poprzez ograniczenie liczby kategorii
przypadków, co ułatwia zarządzanie nimi oraz wprowadzenie skutecznych systemów
monitorowania i kontroli w celu zapewnienia właściwej jakości opieki.
W celu zoptymalizowania efektywności, ilości i jakości usług medycznych podjęto się
wprowadzenia systemu mieszanego opłacania personelu medycznego. Stosuje się w nim
różne metody opłacania, biorąc z każdej z nich to, co w nich jest najlepsze. Na przykład
metoda kapitacyjna razem z opłatą za usługę daje korzyści obu metod, a pozwala na
zminimalizowanie ich wad. Jeśli do tego doda się pensję, to świadczeniodawca zyskuje
dodatkowe zabezpieczenie. Także powiązanie pensji z opłatą za usługę daje takie bodźce
finansowe, których nie można uzyskać tylko przy zastosowaniu samej pensji.
Każdy z systemów finansowania usług medycznych niesie ze sobą określone zalety
i wady dla świadczeniodawcy, świadczeniobiorcy, jak i płatnika. Dlatego warto prześledzić
wszystkie za i przeciw, aby wybrać ten, który będzie najlepszy w naszej sytuacji jako
świadczeniobiorcy, nie gubiąc przy tym pacjenta/klienta. W polskich warunkach obecnie
do kontraktowania usług medycznych w podstawowej opiece zdrowotnej wykorzystuje się
system kapitacyjny lub mieszany, ale oparty głównie o opłatę kapitacyjną. W lecznictwie
zamkniętym natomiast dominuje system oparty o procedury medyczne.
Przystępując do uruchomienia działalności gospodarczej warto wiedzieć, że oprócz
dobrego i realnego pomysłu, niezwykle ważne są pieniądze. Oczywiście w zależności od tego,
jakiego rodzaju działalność chcemy podjąć, mogą to być różne kwoty. Aby określić Ile
to będzie kosztowało, należy na wstępie odpowiedzieć na pytania:
1. czy do prowadzenia działalności potrzebny będzie lokal? Jeżeli tak, to czy go posiadam,
czy będę wynajmował, czy też muszę kupić potrzebny lokal? Ile to będzie kosztowało?
2. jakie wydatki należy ponieść w związku z rejestracją firmy?
3. jakie niezbędne opłaty będę musiał ponieść (energia, woda, telefon, ubezpieczenie itp.)?
4. jakie wydatki będę musiał ponieść z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej
(ubezpieczenie społeczne, podatki)?
5. czy do prowadzenia zaplanowanej działalności potrzebne jest wyposażenie, maszyny,
urządzenia?

36
6. czy będę wykorzystywał jakieś środki transportu i jakie opłaty się z tym łączą (zakup lub
wynajem, koszt benzyny)?
7. ile potrzebujeę gotówki na początek, na zakup surowców lub towarów?
8. czy zatrudnię pracowników i jakie będę im płacić wynagrodzenie?
9. jakie działania marketingowe (promocja, reklama) będę prowadzić, aby zdobyć klientów?
Rzetelna odpowiedź na pytanie: Ile pieniędzy trzeba mieć, aby rozpocząć działalność
gospodarczą? – jest podstawą planowania finansowego. Pozwala ono uniknąć
nieprzyjemnej sytuacji, kiedy co chwilę pojawiają się nieprzewidziane wydatki,
a przedsięwzięcie, które miało być olśniewającym sukcesem finansowym, kończy się
kłopotami właściciela.
1. Kto może sfinansować świadczenia zdrowotne w zakładach opieki zdrowotnej?
2. Jakie są zasady finansowania świadczeń zdrowotnych w publicznych i niepublicznych
zakładach opieki zdrowotnej?
3. Jakie warunki należy spełnić, aby otrzymać środki pozwalające sfinansować prowadzoną
działalność medyczną?
4.5.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Wyniki spółki „Medicopter” za dwa kolejne okresy obrachunkowe zawiera poniższa
tabela.
Tabela 1.
Lp. Wyszczególnienie Okres ubiegły
Okres
bieżący
1 Przychody ze sprzedaży netto 3 420 000 4 270 000
2 Koszt własny sprzedanych usług 2 850 000 3 470 000
3 Aktywa 5 000 000 5 500 000
4 Odsetki od kredytów 285 000 525 000
5 Wskaźnik zadłużenia ogólnego 40% 42%
6 Stopa podatku dochodowego 38% 36%
W oparciu o powyższe dane:
a. oceń rentowność kapitału własnego,
b. oblicz efekt dźwigni finansowej,
c. dokonaj rozliczenia czynników, które wpłynęły na zmianę rentowności kapitału własnego
w dwóch kolejnych okresach obrachunkowych.
1) znaleźć właściwą literaturę w wykazie literatury do przedmiotu,
2) dokonać analizy literatury i przystąpić do rozwiązania zadania,
3) dokonać obliczeń w kolejności podanej w poleceniu,
4) dokonać analizy otrzymanego wyniku i określić stan finansowy badanej spółki.

37
− zadanie do rozwiązania,
− kalkulator,
− papier formatu A4, długopis,
Ćwiczenie 2
Dokonaj analizy literatury i przepisów prawnych mówiących o sposobach finansowania
usług medycznych i ustal, jaki rodzaj kontraktu na świadczenie usług medycznych może Ci
przynieść największe zyski jako świadczeniodawcy w twoim zawodzie. Określ też, jakie
wiążą się z tym zagrożenia dla świadczeniobiorcy i płatnika.
1) znaleźć właściwą literaturę w wykazie literatury do przedmiotu oraz akty prawne
mówiące o finansowaniu świadczeń zdrowotnych,
2) dokonać analizy literatury i aktów prawnych i wybrać najlepszy według Ciebie rodzaj
kontraktu,
3) uzasadnić wybór i określić jego wady i zalety,
4) określić zagrożenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym przez Ciebie wyborem
kontraktu.
1) scharakteryzować sposoby finansowania świadczeń zdrowotnych
udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?
 
2) scharakteryzować wady i zalety systemów opłacania personelu
medycznego świadczącego usługi medyczne?
 
3) określić najskuteczniejszy, według ciebie, sposób finansowania
świadczeń zdrowotnych udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?
 
4) wybrać korzystny dla twojego przedsiębiorstwa medycznego sposób
finansowania usług medycznych?
 
5) wskazać zagrożenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym
przez Ciebie wyborem kontraktu?
 

38
5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ
INSTRUKCJA DLA UCZNIA
1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 30 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.
5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.
6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.
8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.
Powodzenia!

39
ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH
1. Jeżeli prowadzisz działalność gospodarczą, informację o ubezpieczeniu do Narodowego
Funduszu Zdrowia zgłasza
a) Twój pracodawca.
b) ZUS.
c) KRUS.
d) Ty sam.
2. Opiekę zdrowotną można podzielić na
a) stacjonarną, ambulatoryjną.
b) stacjonarną, podstawową.
c) podstawową, specjalistyczną.
d) specjalistyczną, ambulatoryjną.
3. O prawie obywateli Rzeczypospolitej Polskiej do ochrony zdrowia mówi
a) Konstytucja RP art. 64.
b) ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z dn. 5 sierpnia 1993 r. z późniejszymi
zmianami.
c) ustawa o pomocy społecznej z dn. 12 marca 2004 r.
d) Konstytucja RP art. 68.
4. Źródła zewnętrzne finansowania działalności zakładów opieki zdrowotnej to
a) leasing.
b) zysk netto.
c) amortyzacja.
d) sprzedaż usług.
5. Umowę na czas określony można wypowiedzieć
a) nie można jej wypowiedzieć.
b) za 2-tygodniowym wypowiedzeniem.
c) za 2-tygodniowym wypowiedzeniem po zasięgnięciu opinii zakładowej organizacji
związkowej.
d) za 3-dniowym wypowiedzeniem.
6. Umowa na okres próbny nie może być dłuższa niż
a) 1 tydzień.
b) 2 tygodnie.
c) 3 miesiące.
d) 6 miesięcy.
7. Skargi i wnioski dotyczące świadczenia usług medycznych mogą być składane do
a) sądu Pracy.
b) sądu Grodzkiego.
c) Wojewódzkiego lub Miejskiego Rzecznika Praw Konsumenta.
d) Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izb Zrzeszających.

4. Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki

4. Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (19)

Similar to 4. Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki

Similar to 4. Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki (20)

4. Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki