2. Το τρένο
Φεύγουν οι άνθρωποι σαν τρένα
και συνήθως σε ξεχνάν.
Ψάχνοντας για νέους τόπους,
λησμονούν πως σ’ αγαπάν
Διαγράφουν αναμνήσεις,
όσα πέρασες μ’ αυτούς.
Επομένως δεν αξίζαν!
Έτσι κάναν με πολλούς!
Δρομολόγια αλλάζουν
κι όλο βρίσκουν αφορμές
σε πληγώνουν, μετά φεύγουν
μα σου μάθαν να μην κλαις!
Σ’ όσους τόπους κι αν διαβούνε,
όσους και αν συναντούν
στο μυαλό τους αντηχείς,
κι αυτοί ψάχνουν εισιτήριο επιστροφής.
Ελένη Μακρή
3. Σαν τρένο νυχτερινό
Σαν τρένο νυχτερινό
είναι η καρδιά σου
που από ταξίδι μακρινό
θα’ ρθει στα όνειρά σου!!!
Σαν τρένο νυχτερινό
σφυρίζεις κάθε βράδυ
και με ξυπνάς σα φωτεινό
φεγγάρι στο σκοτάδι
Δημήτρης Κωνσταντάς
4. Με ένα αγκάθι στην καρδιά
Με ένα αγκάθι στην καρδιά
φεύγω χωρίς αντίο,
φεύγει το τρένο μακριά
θλίβομαι, παραλύω.
Το βαγόνι περιμένω.
Το βαγόνι πουθενά!
Κι εσένα σε προσμένω
με σπασμένα τα φτερά.
Με του συρμού το σφύριγμα
να ελπίζω σταματώ
πως θα ρθεις να με βρεις
Μη ξεχνάς πως σ’αγαπώ!!!!
Μαρίνα Κοντού
5.
Μες στα τρένα
Μες στα τρένα
στριμωγμένοι
άνθρωποι μικροί μεγάλοι
την πραμάτεια τους
φορτώνουν
για να παν ταξίδι πάλι.
Όπως άλλοτε και τώρα,
η ανεργία τους θυμώνει.
Τα σπιτάκια τους αφήνουν
για να παν στα ξένα
μόνοι.
Φίλους, συγγενείς κι αδέρφια
όλους πίσω τους αφήνουν.
Μια ελπίδα έχουν τώρα
στη ζωή τους να πετύχουν.
Η δουλειά και η καριέρα
νέους και μεγάλους θέλει
με τα τρένα νύχτα μέρα
να πηγαίνουν σ’ άλλα μέρη.
Άρτεμις Αντωνιάδου
6.
Τρένο –Βροχή
To τρένο της γραμμής θα ρθει σε λίγο
Θα ρθει μαζί του κι η βροχή.
Θα συναντήσει τ’ όνειρο,
σκισμένο πανωφόρι, ξεχασμένο
στην κρεμάστρα του παλιού σταθμού.
Ήρθε η βροχή!!
Χαρακώνει με ράγες τη γη, τις ψυχές,
τ’ όνειρο.
Παράλληλες ράγες, παράλληλα
πρόσωπα,
ασύμβατες υπάρξεις βουτηγμένες στα
λασπόνερα της ματαίωσης ,
σημαδεμένα τραπουλόχαρτα
προορισμένα για απάτη
Βρέχει… απάτη - αγάπη απόψε
κι εσύ
ακούς το σφύριγμα και το βάζεις στα
πόδια
χάνεσαι….
Α.Δ
8. Σαν τρένο….
Σαν τρένο έρχεσαι
Σαν τρένο φεύγεις
Μα εκεί που πας
Εμένα αναζητάς!!!
Το τρένο στις ράγες
Εμένα πεθυμά
Το ίδιο κι ο σταθμάρχης
γι’ αυτό και δεν σφυρά….
Σαμπρίνα Κοτομπέλη
9.
Φεύγουν τα τρένα
Φεύγουν τα τρένα
μα όχι για μένα
Δε θα με φέρουν
ποτέ σε σένα.
Θα μείνω εδώ
Θα προσέχω
ό,τι άφησες πίσω
Βελούδο θα γίνω
Τη σιωπή θα μισήσω…
ώσπου να σε συναντήσω!!
Κωνσταντινίδου Σοφία