ΙΣΤΟΡΙΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

1. Η ΖΩΉ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΏΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΊΑ
ΑΘΉΝΑ
ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

2. Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ
 Η ανατροφή των παιδιών διαφέρει ανάλογα με το
φύλο. Ενώ τα κορίτσια έμεναν στο σπίτι και
μάθαιναν από τη μητέρα τους το σύνολο των
οικιακών εργασιών, τα αγόρια από την ηλικία των
επτά ετών στέλνονται σε ιδιωτικά σχολεία, για να
μορφωθούν.

3. ΤΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ
Οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν ως μέσο
αυτοαγωγής, γι’αυτό και έδιναν μεγάλη
σημασία στον ρόλο του. Αυτοί ήταν οι
πρώτοι που κατάλαβαν την αξία των
ομαδικών παιχνιδιών και πίστεψαν ότι
με αυτά μπορούσε να πραγματοποιηθεί
η τελειοποίηση της ανθρωπότητας. Για αυτόν τον λόγο τα
εντάξανε στο πρόγραμμα αγωγής των παιδιών .. Στην αρχαία
Ελλάδα έπαιζαν πολλά ομαδικά παιχνίδια στις αυλές και στο
δρόμο και πάντα υπήρχαν κανόνες οι οποίοι τηρούνταν πιστά
από όλους. Γι’αυτό το λόγο, κιόλας, έλεγαν πως το παιχνίδι
ήταν ένα μεγάλο αγαθό. Το παιχνίδι αναπτύσσει την
συντροφικότητα, ασκεί το σώμα, καλλιεργεί το πνεύμα,
μαθαίνει τα παιδιά να σέβονται τους κανόνες-νόμους του
παιχνιδιού και έτσι να σέβονται και να τηρούν τους νόμους της
πατρίδας τους όταν μεγαλώσουν.

4. Η ΔΙΑΤΡΟΦΉ
 Η τροφή της αθηναϊκής οικογενείας ήταν λιτή και
αποτελούνταν από λαχανικά, ελιές, παστά ψάρια
και σπάνια από κρέας.

5. Η ΕΝΔΥΜΑΣΊΑ
 Τα ρούχα ήταν, σχεδόν αποκλειστικά, χειροποίητα φτιαγμένα στο
σπίτι και χρησιμοποιούνταν και ως κλινοσκεπάσματα ή
στρωσίδια. Παρά την γενική αντίληψη ότι τα ρούχα ήταν όλα
λευκά, στην πραγματικότητα, σύμφωνα με ίχνη χρωμάτων σε
αγάλματα και από συμπεράσματα βάσει αγγείων, τα υφάσματα
που φορούσαν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αρκετά έντονα χρώματα
και τα ρούχα ήταν περίτεχνα διακοσμημένα. Άνδρες και γυναίκες
φορούσαν ένα εσωτερικό ρούχο, είτε τον πέπλο είτε τον χιτώνα,
και ένα εξωτερικό, το ιμάτιον. Ο πέπλος ήταν από πιο βαρύ
ύφασμα, μάλλινος συνήθως ενώ ο χιτώνας ήταν ελαφρύτερος,
από λινό ύφασμα. Εφάρμοζαν στο σώμα με την βοήθεια πόρπης
ή/και ζώνης. Αν τραβούσε κανείς τον πέπλο προς τα πάνω κάτω
από την ζώνη, το άνω μέρος φαινόταν σαν ξεχωριστή μπλούζα
και αυτό λεγόταν κόλπος. Επίσης μπορούσε να φορεθεί ένα πχ
Δωρικός χιτώνας πάνω από έναν Ιωνικό δημιουργώντας ένα
δημοφιλές αποτέλεσμα για τις γυναίκες της εποχής. Ο χιτώνας
των ανδρών ήταν συνήθως πιο κοντός, έφτανε το πολύ μέχρι το
γόνατο. Οι πλούσιες Αθηναίες αγαπούσαν πολύ και τα
κοσμήματα τα όποια αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα της
αμφίεσης τους.

7.  ΟΝΟΥΡ Α4
 5Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΞΑΝΘΗΣ