1. Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain
Música: Bach. Aria de a Suite en Re.
José Antonio Pagola
27 setembro 201527 setembro 2015
26º Timpo Ordinario26º Timpo Ordinario
Marcos 9, 38-43. 45. 47-48Marcos 9, 38-43. 45. 47-48
2. A pesar dos esforzos de Xesús por ensinalos a vivir coma El, aoA pesar dos esforzos de Xesús por ensinalos a vivir coma El, ao
servizo do reino de Deus, facendo a vida das persoas máisservizo do reino de Deus, facendo a vida das persoas máis
humana, máis digna e ditosa, os discípulos non terminan dehumana, máis digna e ditosa, os discípulos non terminan de
entender o Espírito que o anima, o seu amor grande aos máisentender o Espírito que o anima, o seu amor grande aos máis
necesitados e a orientación profunda da súa vida.necesitados e a orientación profunda da súa vida.
3. O relato de Marcos é moi iluminador.
Os discípulos informan a Xesús dun feito que
os desagradou moito.
Viron un descoñecido ««expulsando demosexpulsando demos».».
Está actuando ««no nome de Xesúsno nome de Xesús»» e na súa mesma
liña: dedícase a liberar as persoas do mal que as impide
vivir de maneira humana e en paz.
4. Con todo,
aos discípulos non lles
gusta o seu traballo liberador.
Non pensan na alegría dos que son
curados por aquel home. A súa actuación
parécelles unha intrusión
que hai que cortar.
5. Expóñenlle a Xesús a súa reacción:
«Quixémosllo impedir porque
non é dos nosos».
Aquel estraño non debe seguir curando
porque non é membro do grupo.
6. Non lles preocupa
a saúde da xente,
senón o seu
prestixio de
grupo. Pretenden
monopolizar a
acción salvadora
de Xesús: ninguén
debe curar no seu
nome se non se
adhire ao grupo.
7. Xesús reproba a actitude dos seus discípulos e
colócase nunha lóxica radicalmente diferente.
El ve as cousas doutra maneira.
O primeiro e máis importante non é o crecemento daquel
pequeno grupo, senón que a salvación de Deus chegue a
todo ser humano, incluso por medio de persoas que non
pertencen ao grupo: «o que non está contra nós, está
connosco».
8. O que fai presente no mundo a forza
curadora e liberadora de Xesús está a
favor do seu grupo.
9. Xesús rexeita a postura sectaria e excluínte dos seus
discípulos que só pensan no seu prestixio e crecemento,
e adopta unha actitude aberta e inclusiva onde o
primeiro é liberar o ser humano daquilo que o destrúe e
o fai desditado.
Este é o Espírito que ha de animar sempre os seus
verdadeiros seguidores.
10. Fóra da Igrexa católica, hai no mundo un número
incontable de homes e mulleres que fan o ben e
viven traballando por unha humanidade máis
digna, máis xusta e máis liberada. Neles está
vivo o Espírito de Xesús.
11. Temos que sentilos como amigos e aliados,Temos que sentilos como amigos e aliados,
nunca como adversarios.nunca como adversarios.
Non están contra nós pois están a favor doNon están contra nós pois están a favor do
ser humano, como estaba Xesús.ser humano, como estaba Xesús.
12. SON AMIGOS, NON ADVERSARIOS
A pesar dos esforzos de Xesús por ensinalos a vivir coma El, ao servizo do reino de Deus,
facendo a vida das persoas máis humana, máis digna e ditosa, os discípulos non terminan de
entender o Espírito que o anima, o seu amor grande aos máis necesitados e a orientación profunda
da súa vida.
O relato de Marcos é moi iluminador. Os discípulos informan a Xesús dun feito que os
desagradou moito. Viron un descoñecido «expulsando demos». Está actuando «no nome de Xesús»
e na súa mesma liña: dedícase a liberar as persoas do mal que as impide vivir de maneira humana e
en paz. Con todo, aos discípulos non lles gusta o seu traballo liberador. Non pensan na alegría dos
que son curados por aquel home. A súa actuación parécelles unha intrusión que hai que cortar.
Expóñenlle a Xesús a súa reacción: «Quixemos impedirllo porque non é dos nosos».
Aquel estraño non debe seguir curando porque non é membro do grupo. Non lles preocupa a saúde
da xente, senón o seu prestixio de grupo. Pretenden monopolizar a acción salvadora de Xesús:
ninguén debe curar no seu nome se non se adhire ao grupo.
Xesús reproba a actitude dos seus discípulos e colócase nunha lóxica radicalmente
diferente. El ve as cousas doutra maneira. O primeiro e máis importante non é o crecemento daquel
pequeno grupo, senón que a salvación de Deus chegue a todo ser humano, incluso por medio de
persoas que non pertencen ao grupo: «o que non está contra nós, está connosco». O que fai
presente no mundo a forza curadora e liberadora de Xesús está a favor do seu grupo.
Xesús rexeita a postura sectaria e excluínte dos seus discípulos que só pensan no seu
prestixio e crecemento, e adopta unha actitude aberta e inclusiva onde o primeiro é liberar o ser
humano daquilo que o destrúe e fai desditado. Este é o Espírito que ha de animar sempre aos seus
verdadeiros seguidores.
Fóra da Igrexa católica, hai no mundo un número incontable de homes e mulleres que
fan o ben e viven traballando por unha humanidade máis digna, máis xusta e máis liberada.
Naqueles está vivo o Espírito de Xesús. Temos que sentilos como amigos e aliados, nunca como
adversarios. Non están contra nós pois están a favor do ser humano, como estaba Xesús.
José Antonio Pagola
