2. NASAAN KA LAURA
(26-38)
• "Kung siya Mong ibig na ako'y magdusa,
Langit na mataas, aking mababata;
isagi Mo lamang sa puso ni Laura —
ako'y minsan-minsang mapag-alaala."
"At dito sa laot ng dusa't hinagpis,
malawak na lubhang aking tinatawid;
gunita ni Laura sa naabang ibig,
siya ko na lamang ligaya sa dibdib."
3. • "Munting gunam-gunam ng sinta ko't mutya
nang dahil sa aki'y dakila kong tuwa;
higit sa malaking hirap at dalita,
parusa ng taong lilo't walang awa."
"Sa pagkagapos ko'y guni-gunihin,
malamig nang bangkay akong nahihimbing;
at tinatangisan ng sula ko't giliw,
ang pagkabuhay ko'y walang hangga mandin."
4. • "Kung apuhapin ko sa sariling isip,
ang suyuan naman ng pili kong ibig;
ang pagluha niya kung ako'y may hapis,
nagiging ligaya yaring madlang sakit."
"Nguni, sa aba ko sawing kapalaran!
Ano pang halaga ng gayong suyuan ...
ang sing-ibig ko'y katahimikan
ay humihilig na sa ibang kandungan?"
5. • "Sa sinapupunan ng Konde Adolfo,
aking natatanaw si Laurang sinta ko;
kamataya't nahan ang dating bangis mo,
nang 'di ko damdamin ang hirap na ito?"
Dito hinimatay sa paghihinagpis,
sumuko ang puso sa dahas ng sakit;
ulo'y nalungayngay, luha'y bumalisbis,
kinagagapusang kahoy ay nadilig.
6. • Magmula sa yapak hanggang sa ulunan,
nalimbag ang bangis ng kapighatian;
at ang panibugho'y gumamit ng asal
ng lalong marahas, lilong kamatayan.
Ang kahima't sinong hindi maramdamin,
kung ito'y makita'y magmamahabagin
matipid na luha ay paaagusin,
ang nagparusa ma'y pilit hahapisin.
7. • Sukat na ang tingnan ang lugaming anyo
nitong sa dalita'y hindi makakibo,
aakayin biglang umiyak ang puso,
kung wala nang luhang sa mata'y itulo.
Gaano ang awang bubugso sa dibdib
na may karamdamang maanyong tumitig,
kung ang panambita't daing ay marinig
nang mahimasmasan ang tipon ng sakit?
8. • Halos buong gubat ay nasasabugan
ng dinaing-daing na lubhang malumbay,
na inuulit pa at isinisigaw
sagot sa malayo niyong alingawngaw.
9. • PALIWANAG SA BINASA
• Kahit na anong pasakit ay matitiis ng binata
kung paminsan minsan ay maalala siya ni Laura.
Naguguniguni niya na siya’y isang malamig nang
bangkay at tinatangisan ng kanyang mahal.
Ginugunita rin niya ang kanilang suyuan ngunit
ang lahat ng ito ay nanwawalang saysay sapagkat
ang mga gunitain ay napaparam tuwing maaalala
na si Laura ay umibig na kay Konde Adolfo.
• Nawalan ng malay ang binata sa matinding
hirap at sama ng loob. Ang sino mang makakita
sa kanyang kaawa-kaawang kalagayan ay
sapilitang mahahabag
10. • Dagdag kaalaman
• Ang panibugho ay kakambal ng pagmamahal.
Mahirap iwaglit sa isipan ang ganitong damdamin
lubha pa’t ang iyong kasintahan ay ubod ng ganda.
Karaniwan na kasing ang maganda ay nauunang
kumalas sa sumpaan. Maraming manliligaw-
mayaman, makisig din may pinag-
aralan, samakatwid mamaring maghinala ang
lalaking lumimot at magtaksil sa kanya.
•
11. • Sa kabilang dako, kung pangit ang iyong
kasintahan, malyang magtaksil ito. Baka iisa lamang
ang manliligaw niya.
• Kung hindi maiaalis ang mga aalalahaning
nagpapahirap sa isang umiibig makakabuting gunitain
na lamang ang nagdaang pagsusuyuan, humigit
kumulang nakabawas ito sa paghihirap ng loob.
12. • Kaisipan ng binasa
Nakapagpapatighaw ng damdamdamin ang pag-
gunita sa mgagandang tagpo ng pag-iibigan.
