2. Προλογικά
• Η σημερινή κοινωνία είναι κοινωνία ανισοτήτων και
διακινδύνευσης. Σε πολλές δηλ. περιπτώσεις οι κοινωνικές
και οικονομικές σχέσεις μπορεί να αλλάξουν και να
οδηγήσουν κάποιους συνανθρώπους μας στην ένδεια και
την απελπισία. Ο εθελοντισμός, ως άμισθη
κινητοποίηση ατόμων στα πλαίσια της συλλογικότητας,
έρχεται να συμπληρώσει και να καλύψει την αδυναμία ή
την αδιαφορία του κράτους για την άρση αυτών των
ανισοτήτων.
3. Επιπτώσεις στο άτομο
• Ενημέρωση, εξοικείωση και συνειδητοποίηση των
κοινωνικών προβλημάτων που ταλανίζουν τις
αναπτυγμένες και μη κοινωνίες → Προβληματισμός,
ευαισθητοποίηση, απελευθέρωση από προκαταλήψεις,
φανατισμούς, δογματισμούς.
• Συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι η ολοκλήρωση,
εξέλιξη του ατόμου δεν επιτυγχάνεται στην απομόνωση,
αλλά μέσω της επαφής και της γνωριμίας με τον άλλο →
Σχέσεις αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης συνδέουν
άτομο – κοινωνία (αποδοχή ετερότητας).
4. • Ο εθελοντής μέσω της αυτογνωσίας και
επικοινωνίας μαθαίνει να σέβεται και να εκτιμά την
προσωπικότητα όλων των ανθρώπων και εκείνων
που πάσχουν, αλλά και εκείνων με τους οποίους
συνεργάζεται (αποδοχή ετερότητας, εκτίμηση
συλλογικότητας ).
• Αποκτά συνείδηση του γεγονότος ότι η κοινή
δράση και αντιμετώπιση προβλημάτων είναι
αποτελεσματικότερη από τις μεμονωμένες
προσπάθειες.
5. Επιπτώσεις στην κοινωνία
• Πνεύμα συλλογικότητας = απαραίτητο για την ύπαρξη
και την εξέλιξη της κοινωνίας.
• Εξαίρεται και προάγεται το «εμείς» αντί του «εγώ», το
συλλογικό και όχι το ατομικό συμφέρον.
• Διαμορφώνεται έτσι η Κοινωνία των Πολιτών = οι
πολίτες συνειδητοποιούν ότι η προσωπική τους ευτυχία
είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόοδο του συνόλου.
• Οι πολίτες συμμετέχουν στα κοινά, στη βελτίωση των
συνθηκών της καθημερινότητάς τους, πιέζουν την
πολιτεία για να θεσπίσει ανάλογους νόμους.
6. Συμπερασματικά
• Ο εθελοντισμός παρακάμπτει το ατομικό συμφέρον
προκειμένου να υποστηρίξει το συλλογικό συμφέρον και
κατά συνέπεια λειτουργεί ως ατομική έκφραση, ενταγμένη
στα πλαίσια μιας συλλογικότητας,. Ο εθελοντής
συνειδητοποιεί τα όριά του και ανιχνεύει τις πραγματικές
ανάγκες του πλησίον του, τις οποίες και προσπαθεί να
ικανοποιήσει. Με τον τρόπο αυτό ασκεί αυτογνωσία και
την επικοινωνία.
7. Η πεμπτουσία του εθελοντισμού βρίσκεται στο «είναι»
και όχι στο «έχειν». Το «είναι» είναι πηγή ανεξάντλητη, το
«έχειν» είναι σχετικό και επομένως κάποτε τελειώνει. Ο
εθελοντισμός αποτελεί αντίδραση στην επιβαλλόμενη
παθητικότητα του πολίτη και έκφραση των αισθημάτων
ενοχής των ηθικά ευαίσθητων συνειδήσεων για τα
προβλήματα που προκαλούν οι ανισότητες και οι αδικίες
του κυρίαρχου πολιτικοοικονομικού συστήματος.
Ο εθελοντισμός είναι η ανώτατη έκφραση της πίστης του
ανθρώπου προς την ενότητα της ανθρωπότητας και προς τη
Ζωή.
