2. Ορισμός
• Ανθρώπινα δικαιώματα είναι
αυτά που δικαιούται να
απολαμβάνει κάθε άνθρωπος
μόνο και μόνο επειδή είναι
άνθρωπος.
• Μας επιτρέπουν να αναπτύξουμε
πλήρως τις αρετές, τα ταλέντα
και τη συνείδηση της υπόστασής
μας και να ικανοποιήσουμε τις
βιοτικές και πνευματικές μας
ανάγκες.
• Πρέπει επομένως να ισχύουν για
όλους τους ανθρώπους,
ανεξαρτήτως τόπου, φύλου,
έθνους, φυλής, πολιτικού
καθεστώτος, ή οποιασδήποτε
άλλης διαφοροποίησης.
3. Η διακήρυξη των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων
• Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμ. Πολέμου και
τις βαρβαρότητες που αυτός επέφερε, η
Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ συνέταξε την
Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Η
Διακήρυξη αποτελείται από 30 άρθρα και ένα
προοίμιο.
• http://www.ohchr.org/EN/UDHR/Pages/Language
4. Ποια δικαιώματα προβάλλονται στην
Οικουμενική Διακήρυξη
• Ζωή, ελευθερία, ασφάλεια. • Κοινωνική ασφάλιση.
• Απαγόρευση της δουλείας. • Εργασία και ελεύθερη επιλογή
• Απαγόρευση βασανιστηρίων. επαγγέλματος.
• Ίση προστασία από το νόμο. • Ίση αμοιβή για ίση εργασία.
• Απαγόρευση της αυθαίρετης σύλληψης και • Αμοιβή στην εργασία που να διασφαλίζει
εξορίας. την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
• Δίκαιη εκδίκαση από αμερόληπτο δικαστήριο. • Ίδρυση και συμμετοχή σε συνδικάτα.
• Απαγόρευση της αυθαίρετης επέμβασης στην • Ανάπαυση και ελεύθερος χρόνος.
ιδιωτική ζωή, την οικογένεια, την κατοικία, την
αλληλογραφία. • Ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο(τροφή,
• Ελευθερία διακίνησης και εγκατάστασης σε ρουχισμός, στέγη, ιατρική περίθαλψη)
οποιαδήποτε χώρα. • Ασφάλιση σε περίπτωση ανεργίας,
• Σύναψη γάμου και δημιουργία οικογένειας. αρρώστιας , αναπηρίας, χηρείας, γηρατειών
• Ιδιοκτησία. ή άλλων περιπτώσεων ανεξαρτήτων από τη
θέληση του ατόμου.
• Ελεύθερη σκέψη, συνείδηση και θρησκεία.
• Προστασία μητρότητας και παιδικής ηλικίας.
• Ελευθερία γνώμης και έκφρασης.
• Ελευθερία ειρηνικών συγκεντρώσεων και
• Εκπαίδευση, στην επιλογή της οποίας
συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας. δικαίωμα έχουν οι γονείς.
• Συμμετοχή του καθενός στην πολιτιστική
ζωή της κοινότητάς του.
5. Οι τρεις γενιές των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων
• Η πρώτη γενιά: αναφέρεται στην ελευθερία.
Περιλαμβάνει δικαιώματα πολιτικά, που
σκοπό έχουν να προστατέψουν τους πολίτες
από τις υπερβάσεις του κράτους, όπως
ελευθερία λόγου και σκέψης, ανεξιθρησκία,
το δικαίωμα για δίκαιη δίκη.
6. • Η δεύτερη γενιά σχετίζεται με την ισότητα.
Περιλαμβάνει δικαιώματα κοινωνικά,
οικονομικά, πολιτιστικά. Μ΄ αυτά
διασφαλίζονται όσες ευκαιρίες για όλους
τους πολίτες. Εργασία, στέγη, περίθαλψη,
εκπαίδευση είναι μερικά από αυτά.
7. • Η τρίτη γενιά περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα
δικαιωμάτων, όπως:
• Δικαιώματα μειονοτήτων
• Οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη
• Υγιές περιβάλλων και προστασία των φυσικών
πόρων από την υπερεκμετάλλευση
• Βιώσιμη ανάπτυξη
• Επικοινωνία και προστασία της πολιτιστικής
κληρονομιάς των λαών.
8. Σε ποιες περιπτώσεις προσβάλλονται
τα ανθρώπινα δικαιώματα;
1. Οι κάθε λογής διακρίσεις των πολιτών,
φυλετικές, εθνικές ή θρησκευτικές.
Καταργείται η ισότητα έναντι των νόμων και παραβιάζονται
τα δικαιώματα κοινωνικών και εθνικών ομάδων.
Κοινωνική περιθωριοποίηση.
αποτέλεσμα
Οικονομική εκμετάλλευση ασθενέστερων στρωμάτων.
Ανισότητα στις μορφωτικές και επαγγελματικές ευκαιρίες
των φτωχότερων, των ΑΜΕΑ, κ.α.
9. 2. Η οικονομική εξαθλίωση αποτελεί
παράβαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Οδηγεί τους ασθενέστερους σε έναν ευτελή τρόπο
ζωής και δυναμιτίζει τη φυσική και πνευματική
τους υγεία.
Επομένως Η (ευνομούμενη) πολιτεία και η
(πολιτισμένη) κοινωνία πρέπει να
διαμορφώνουν θεσμούς προστασίας
των ασθενέστερων: ηλικιωμένων,
αναπήρων από την περιθωριοποίηση,
την ανισότητα, την οικονομική εξαθλίωση.
10. 3. Η άνιση αντιμετώπιση των γυναικών
συνιστά παράβαση της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας. Αποτέλεσμα Περιορισμένες επαγγελματικές
ευκαιρίες.
Ανεργία.
Ενδοοικογενειακή βία.
Σεξουαλική παρενόχληση και βία.
Trafficking.
11. 4. Η κακοποίηση των παιδιών. Η αποστέρηση
των δικαιωμάτων που χαρακτηρίζουν την
παιδική ηλικία και των δυνατοτήτων για
ολοκληρωμένη ανάπτυξη
Μελέτη, παιχνίδι, ανάπαυση, στοργικό
περιβάλλον.
12. 5. Η κακή αντιμετώπιση όσων πάσχουν από
χρόνια νοσήματα. Το πρόβλημα προκύπτει
από τις κακές συνθήκες που επικρατούν σε
ιδρύματα για χρόνια πάσχοντες και
ενδεχομένως και από τη συμπεριφορά του
προσωπικού. Ιδρυματοποίηση και
ισοπέδωση της
ανθρώπινης
αξιοπρέπειας και
ταυτότητας.
13. 6. Τα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας.
Αυτά που καθιστούν το θύμα έρμαιο στις
διαθέσεις του θύτη.
14. 7. Η υποτίμηση του οποιουδήποτε ανθρώπου
από συνανθρώπους ή από την κοινή γνώμη.
Ιδιαίτερα προβληματίζει ο διασυρμός της
υπόληψης των απλών ανθρώπων από τα
ΜΜΕ.
15. 8. Ο άνθρωπος χάνει ο ίδιος την αξιοπρέπειά
του όταν χάνει τις ηθικές αξίες του και τον
αυτοσεβασμό του. Όταν γίνεται κόλακας,
δουλοπρεπής, χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα
για να αναρριχηθεί επαγγελματικά.
• Τότε χάνει και το σεβασμό των γύρω του.
16. Τα δικαιώματά μας….
ΔΕΝ μας τα παραχωρεί κανένας
ΔΕΝ μας τα χαρίζει κανένας
Για τα δικαιώματά μας…
ΔΕΝ παρακαλούμε
Τα δικαιώματά μας…
τα γνωρίζουμε
τα διεκδικούμε
τα κατακτάμε
17. Trafficking (Τράφικινγκ)
• Ο όρος τράφικινγκ, ο οποίος προσδιορίζεται στο Πρωτόκολλο για το Τράφικινγκ των Ηνωμένων
Εθνών ως καταναγκαστική και παραπλανητική μεταφορά προσώπων υπό συνθήκες
εκμετάλλευσης που προσομοιάζουν στη δουλεία,8 χρησιμοποιείται συχνά με τρόπους που
εξομοιώνουν μια μεγάλη γκάμα διεργασιών. Αυτές έχουν να κάνουν κατ’ αρχάς με τη
«στρατολόγηση» γυναικών και τη μεταφορά τους από τη χώρα αναχώρησης στη χώρα
προορισμού, καθώς και με τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας μετά από την άφιξη στον
προορισμό τους. Αρκετοί μελετητές έχουν υποστηρίξει (Anderson & O’Connell Davidson 2003,
Wijers & Lap-Chew 1997) πως ενώ μια γυναίκα, μεταφερόμενη σε ξένη χώρα, μπορεί πράγματι να
βρεθεί υπό συνθήκες εργασίας που θυμίζουν δουλεία (βία ή/και απειλή βίας, κατάσχεση νομικών
εγγράφων, απαγόρευση ελεύθερης κυκλοφορίας), μπορεί επίσης να εμπλακεί στο τράφικινγκ
χωρίς να την έχουν εξαναγκάσει και μπορεί να βρεθεί ή να μη βρεθεί σε συνθήκες
καταναγκαστικής εργασίας. Η ανάλυσή μου διακρίνει αυτές τις διεργασίες, εστιάζοντας σε εκείνη
τη φάση του τράφικινγκ που αφορά την εύρεση γυναικών και τη μετακίνησή τους προς τη χώρα
προορισμού. Η μεθοδολογική αυτή προσέγγιση συναντά μια σχετικά πρόσφατη σειρά κειμένων
για το τράφικινγκ, τα οποία θέτουν υπό αμφισβήτηση τη θεωρούμενη αυτονόητη συσχέτιση
μεταξύ τράφικινγκ και οργανωμένου εγκλήματος και προτείνει να διερευνηθούν οι τρόποι με τους
οποίους τα συνοριακά και μεταναστευτικά δικαιικά καθεστώτα καθιστούν νομικά, οικονομικά και
σωματικά πιο ευάλωτες τις διακινούμενες γυναίκες
