1. 4 xanerio 2015
2º Domingo de Nadal
Xn 1, 1-18
Texto: J.A. Pagola
Presentación: B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain
A C O L L E R
A D E U S

2. Xesús apareceu en Galilea cando o poboXesús apareceu en Galilea cando o pobo
xudeu vivía unha profunda crise relixiosa.xudeu vivía unha profunda crise relixiosa.
Levaban moito tempo sentindoLevaban moito tempo sentindo
o afastamento de Deus.o afastamento de Deus.
Os ceos estaban “pechados".Os ceos estaban “pechados".

3. Unha especie de muro invisible parecía impedirUnha especie de muro invisible parecía impedir
a comunicación de Deus co seu pobo.a comunicación de Deus co seu pobo.
Ninguén era capaz de escoitar a súa voz.Ninguén era capaz de escoitar a súa voz.
Xa non había profetas.Xa non había profetas.
Ninguén falaba impulsado polo seu EspíritoNinguén falaba impulsado polo seu Espírito..

4. O máis duro era esa sensación de que DeusO máis duro era esa sensación de que Deus
os tiña esquecido.os tiña esquecido.
Xa non lle preocupaban os problemas de Israel.Xa non lle preocupaban os problemas de Israel.
Por que permanecía oculto?Por que permanecía oculto?
Por que estaba tan lonxe?Por que estaba tan lonxe?
Seguramente moitos recordaban a ardenteSeguramente moitos recordaban a ardente
oración dun antigo profeta que rezaba así aoración dun antigo profeta que rezaba así a
Deus: "Oxalá racharas o ceo e baixases".Deus: "Oxalá racharas o ceo e baixases".

5. Os primeiros que escoitaron o evanxelio de MarcosOs primeiros que escoitaron o evanxelio de Marcos
tiveron que quedar sorprendidos.tiveron que quedar sorprendidos.
Segundo o seu relato, ao saír das augas do Xordán,Segundo o seu relato, ao saír das augas do Xordán,
despois de ser bautizado, Xesúsdespois de ser bautizado, Xesús
«viu racharse o ceo»«viu racharse o ceo» e experimentou quee experimentou que
«o Espírito de Deus baixaba sobre el»«o Espírito de Deus baixaba sobre el»..

6. Por fin era posible o encontro con Deus.Por fin era posible o encontro con Deus.
Sobre a terra camiñaba un home cheo doSobre a terra camiñaba un home cheo do
Espírito de Deus.Espírito de Deus.
Chamábase Xesús e viña de NazaréChamábase Xesús e viña de Nazaré..

7. Ese Espírito que descende sobre el é oEse Espírito que descende sobre el é o
alento de Deus que crea a vida, a forza quealento de Deus que crea a vida, a forza que
renova e cura os viventes, o amor que orenova e cura os viventes, o amor que o
transforma todo.transforma todo.
Por iso Xesús dedícase a liberar a vida, aPor iso Xesús dedícase a liberar a vida, a
curala e facela máis humana.curala e facela máis humana.

8. Os primeiros cristiáns non quixeron serOs primeiros cristiáns non quixeron ser
confundidos cos discípulos do Bautista.confundidos cos discípulos do Bautista.
Eles sentíanse bautizados por Xesús co seuEles sentíanse bautizados por Xesús co seu
Espírito.Espírito.

9. Sen ese Espírito todo seSen ese Espírito todo se
apaga no cristianismo.apaga no cristianismo.
A confianza en DeusA confianza en Deus
desaparece.desaparece.
A fe debilítase.A fe debilítase.
Xesús queda reducido a unXesús queda reducido a un
personaxe do pasado, opersonaxe do pasado, o
Evanxeo convértese enEvanxeo convértese en
letra morta.letra morta.
O amor enfríase e a IgrexaO amor enfríase e a Igrexa
non pasa de ser unhanon pasa de ser unha
institución relixiosa máis.institución relixiosa máis.....

10. Sen o Espírito de Xesús,
a liberdade afógase, a
alegría apágase, a
celebración convértese
en costume, a comuñón
ráchase.
Sen o Espírito a misión esquécese, a esperanza
morre, os medos crecen, o seguimento a Xesús
termina en mediocridade relixiosa.

11. O noso maior problema é oO noso maior problema é o
esquecemento de Xesús e oesquecemento de Xesús e o
descoido do seu Espírito.descoido do seu Espírito.
É un erro pretender lograrÉ un erro pretender lograr
con organización, traballo,con organización, traballo,
devocións ou estratexiasdevocións ou estratexias
diversas o que só pode nacerdiversas o que só pode nacer
do Espírito.do Espírito.
Temos que volver á raíz,Temos que volver á raíz,
recuperar o Evanxeo en todarecuperar o Evanxeo en toda
a súa frescura e verdade,a súa frescura e verdade,
bautizarnos co Espírito debautizarnos co Espírito de
Xesús:Xesús:

12. Non nos temos que
enganar.
Se non nos deixamos
reavivar e recrear por ese
Espírito, os cristiáns non
temos nada importante
que achegar á sociedade
actual tan baleira de
interioridade, tan
incapacitada para o amor
solidario e tan necesitada
de esperanza.

13. ACOLLER A DEUS
Xesús apareceu en Galilea cando o pobo xudeu vivía unha profunda crise
relixiosa. Levaban moito tempo sentindo o afastamento de Deus. Os ceos estaban “pechados".
Unha especie de muro invisible parecía impedir a comunicación de Deus co seu pobo. Ninguén era
capaz de escoitar a súa voz. Xa non había profetas. Ninguén falaba impulsado polo seu Espírito.
O máis duro era esa sensación de que Deus os tiña esquecido. Xa non lle preocupaban
os problemas de Israel. Por que permanecía oculto? Por que estaba tan lonxe? Seguramente
moitos recordaban a ardente oración dun antigo profeta que rezaba así a Deus: "Oxalá rachases o
ceo e baixases".
Os primeiros que escoitaron o evanxeo de Marcos tiveron que quedar sorprendidos.
Segundo o seu relato, ao saír das augas do Xordán, despois de ser bautizado, Xesús «viu racharse
o ceo» e experimentou que «o Espírito de Deus baixaba sobre el». Por fin era posible o encontro
con Deus. Sobre a terra camiñaba un home cheo do Espírito de Deus. Chamábase Xesús e viña de
Nazaré.
Ese Espírito que descende sobre el é o alento de Deus que crea a vida, a forza que
renova e cura os viventes, o amor que o transforma todo. Por iso Xesús dedícase a liberar a vida, a
curala e facela máis humana. Os primeiros cristiáns non quixeron ser confundidos cos discípulos
do Bautista. Eles sentíanse bautizados por Xesús co seu Espírito.
Sen ese Espírito todo se apaga no cristianismo. A confianza en Deus desaparece. A fe
debilítase. Xesús queda reducido a un personaxe do pasado, o Evanxeo convértese en letra morta.
O amor enfríase e a Igrexa non pasa de ser unha institución relixiosa máis..
Sen o Espírito de Xesús, a liberdade afógase, a alegría apágase, a celebración
convértese en costume, a comuñón ráchase. Sen o Espírito a misión esquécese, a esperanza
morre, os medos crecen, o seguimento a Xesús termina en mediocridade relixiosa.
O noso maior problema é o esquecemento de Xesús e o descoido do seu Espírito. É un
erro pretender lograr con organización, traballo, devocións ou estratexias diversas o que só pode
nacer do Espírito. Temos que volver á raíz, recuperar o Evanxeo en toda a súa frescura e verdade,
bautizarnos co Espírito de Xesús:
Non nos temos que enganar. Se non nos deixamos reavivar e recrear por ese Espírito, os
cristiáns non temos nada importante que achegar á sociedade actual tan baleira de interioridade,
tan incapacitada para o amor solidario e tan necesitada de esperanza.