บทความแปลจากเอกสารวิจัย The Principle of War in the 21st Century: Strategic Considerations โดย William T. Johnsen, Douglas V. Johnson II, James O. Kievit, Douglas C. Lovelace, Jr และ Steven Metz สถาบัน Air War College, USAF

1. ๑
หลักการสงครามในศตวรรษที่ ๒๑: การพิจารณาทางยุทธศาสตร์
The Principle of War in the 21st Century: Strategic Considerations
By
William T. Johnsen
Douglas V. Johnson II
James O. Kievit
Douglas C. Lovelace, Jr
And
Steven Metz
แปลและเรียบเรียงโดย
นาวาอากาศโท วชิรศักดิ์ พูสิทธิ์
-----------------------------------------------------------------------------------ตอนที่ ๑
บทนา
จากประวัติศาสตร์การสงครามที่ผานมา นักยุทธศาสตร์ นักประวัติศาสตร์ นักปรัชญา และนักการ
่
ทหาร ได้ ใช้ ความความพยายามอย่างยิ่งที่จะทาความเข้ าใจในความสลับซับซ้ อนของการสงคราม ด้ วย
ความพยายามอันยาวนานตลอดยุคประวัติศาสตร์ของการสงคราม นับตังแต่การยุทธของทุธโมสที่ ๓
้
(Campaign of Thutmose III) เมื่อ ๑๔๘๑ ปี ก่อนคริสตศักราชจนถึงปั จจุบน นักทฤษฎีการสงครามเหล่านี ้
ั
ได้ สร้ างวิธีการปฏิบติการสงครามด้ วยการบีบอัด “บทเรียนจากการสงคราม ” ออกมาเป็ น “คาพังเพย
ั
กล่ าวไว้ ว่า...” สัน ๆ หลายต่อหลายข้ อ เพื่อให้ นกปฏิบติทางทหารนาไปใช้ เป็ นศิลปแห่งการทหารสาหรับ
้
ั
ั
์
ช่วยในการ “ดาเนินสงคราม” ต่อไป
สุดยอดของความพยายามคิดค้ นศาสตร์แห่งการสงครามในมุมมองของ สหรัฐ ฯ ก็คือ การจัดทา
“หลักการสงคราม” ซึ่งบรรจุอยู่ใน Joint and Service Doctrines ที่ได้ กล่าวไว้ วา “หลักการสงครามจะ
่
เป็ นแนวทางในการสู้รบทั้งในระดับยุทธศาสตร์ ยุทธการ และยุทธวิธี รวมทั้งเป็ นหลักฐานอัน
ยั่งยืนของหลักนิยมทางทหารของสหรัฐ ฯ”
Robin Cross, Warfare: A Chronological History, Quantum Books Ltd, London, 1998
T.R. Phillips, The Military Maxims of Napoleon, PA: Stackpole Books, 1985

2. ๒
คาถามก็คือ หลักการเหล่านี ้จะยังยืนและใช้ ได้ ไปจนถึงเมื่อใด เมื่อได้ พจารณาถึงการค้ นคว้ า
่
ิ
และ การจัดทาหลักการสงครามที่ใช้ กันโดยทั่วไปในปั จจุบัน ต่ างล้ วนได้ มาจากสมมติฐานของการ
สงครามในยุคนโปเลียนและยุคอุตสาหกรรม ( Napoleon and Industrial Age Warfare) ซึ่งถึงแม้ จะ
ได้ รับการวิเคราะห์อย่างลึกซึ ้งและพิจารณาอย่างถี่ถ้วนทังในระดับยุทธวิธีไปจนถึงระดับยุทธการ เช่น การ
้
ควบคุมในหลายพื ้นที่การรบ (Theaters) แล้ วก็ตาม แต่ในระดับยุทธศาสตร์ใหญ่เช่นสงครามในปั จจุบนและ
ั
ต่อ ๆ ไปในอนาคต ประเด็นการตีความในหลักการเพื่อการนาไปใช้ ยงจัดได้ วาอ่อนอยู่ ทาให้ เกิดปั ญหาว่า
ั
่
หลักการดังกล่าวนี ้จะสามารถนาไปใช้ ในสงครามระดับยุทธศาสตร์ ภายใต้ สภาพการเปลี่ยนแปลงอัน
รวดเร็วยิ่งของเทคโนโลยี หรือที่เรียกกันว่า “ยุคข่าวสาร ” (Information Age) และ “การปฏิวติในกิจการ
ั
ทหาร (Revolution in Military Affair-RMA)” ได้ อย่างไร
ด้ วยเหตุวา สงครามในระดับยุทธศาสตร์ต้องการการระดมพลังสมอง ต้ องการแนวความคิดของ
่
นักยุทธศาสตร์การทหารที่คร่าหวอดอยู่ในแวดวงการสงครามมาอย่างช่าชอง เข้ ามาร่วมกันสรรค์คิดพัฒนา
หลักของการรบ ซึ่งแน่นอนว่าจะต้ องประกอบไปด้ วยขันตอนและกิจกรรมการดาเนินการอย่างเป็ นระบบ
้
ที่สามารถเปิ ดรับข้ อมูลทังหมดสูการพินิจพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนได้ ปั ญหาที่เกิดขึ ้นประการหนึ่งก็คือ ทัง
้
่
้
ทฤษฎีและแนวคิดต่าง ๆ ที่พยายามสร้ างสรรค์ขึ ้นใหม่เหล่านี ้ ต่างก็มีขีดจากัดในตัวของมันเองในแต่ละ
สงคราม หลักการสงครามข้ อหนึ่งหรือหลายข้ ออาจถูกยกเว้ นไม่สามารถนาไปใช้ ได้ ในสถานการณ์การรบที่
แตกต่างกันออกไป ถึงกระนัน หลักการสงครามก็ยงต้ องมีการสร้ างสรรค์ในตัวของมันเอง เพื่อที่จะสามารถ
้
ั
นาไปขยายร้ อยเรียงให้ สะท้ อนเห็นความท้ าทายทางยุทธศาสตร์ได้ อย่างเจาะจงและสมดุลมากที่สดเท่าที่
ุ
จะเป็ นไปได้
นักการทหารที่มีทกษะและความเข้ าในใจหลักการสงครามอย่างลึกซึ ้ง จะสามารถนาหลักการ
ั
สงครามไปใช้ เพื่อช่วยในกระบวนการวางแผนและตัดสินใจสาหรับเตรียมยุทธศาสตร์การรบได้ อย่างเป็ น
รูปธรรม โดยจะสามารถนาไปใช้ ในการตรวจสอบ วิเคราะห์ยทธศาสตร์การรบในอดีตที่ผานมา ทังที่ประสบ
ุ
่
้
ผลสาเร็จและล้ มเหลว หรือใช้ เป็ นเครื่องมือในการกาหนดกรอบการวางแผนยุทธศาสตร์สาหรับสถานการณ์
ปั จจุบนและอนาคตได้ อย่างมีระเบียบแบบแผน
ั
อย่างไรก็ตาม การนาหลักการสงครามไปใช้ ประกอบการวิเคราะห์หรือวิจารณ์แผนยุทธศาสตร์
การรบที่จดทาขึ ้นแล้ ว ดูจะมีความเหมาะสมกว่าการนาหลักการสงครามไปเป็ นตัวตังในการกาหนด
ั
้
ยุทธศาสตร์การรบ นักยุทธศาสตร์หลายท่านเห็นด้ วยกับความคิดนี ้ เนื่องจากสถานการณ์ของแต่ละการรบ
นันแตกต่างกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต้ องไม่ลืมว่าฝ่ ายตรงข้ ามก็อาจใช้ หลักการสงครามเดียวกันในการ
้
เตรียมแผนยุทธศาสตร์การรบเช่นเดียวกับฝ่ ายเรา ประเด็นสาคัญอีกประการหนึ่งก็คือ ตัวหลักการสงคราม
เองไม่ใช่ “รายการตรวจสอบ” หรือ Checklist ที่จะนามาใช้ กาหนดขันตอนการปฏิบติ เพื่อจัดทายุทธศาสตร์
้
ั
การรบแบบสาเร็จรูปได้ ซึ่งความเห็นเหล่านี ้ยังคงเป็ นที่โต้ แย้ งในการดาเนินการจัดทาหลักการสงครามของ

3. ๓
นักการทหาร นักวิชาการ นักประวัติศาสตร์การทหาร และนักยุทธศาสตร์ทหาร ถึงความเหมาะสมในการ
เตรียมหลักการสงครามสาหรับศตวรรษที่ ๒๑ ที่สามารถรองรับรูปแบบของสงคราม แนวความคิดในการทา
สงครามและการนาไปใช้ ของนักการทหารที่ต้องการยุทธศาสตร์การรบทังแบบเร่งด่วนหรือระยะยาวได้
้

4. ๔
ตอนที่ ๒
กล่ าวทั่วไป
ในการทบทวนหรือจัดทาหลักการสงครามเพื่อให้ มีความเหมาะสมกับสภาวะแวดล้ อมทาง
ยุทธศาสตร์ (Strategic Environment) ที่เปลี่ยนแปลงไปนัน เป็ นเรื่องที่ต้องการข้ อมูลในหลาย ๆ ด้ าน เช่น
้
สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปของโลกปั จจุบน การคาดหมายสถานการณ์ในอนาคต สภาวะแวดล้ อมใน
ั
แต่ละภูมิภาคและบทเรียนต่าง ๆ จากรูปแบบของการรบที่พฒนาไปเป็ นลาดับ ข้ อมูลเหล่าล้ วนต้ องใช้ เป็ น
ั
ส่วนประกอบในการประมวลกลันกรองเพื่อให้ ได้ มาซึ่งหลักการสงครามในแต่ละข้ อ ด้ วยเหตุนี ้ การจัดทา
่
หลักการสงครามเพื่อให้ ครอบคลุมยุทธศาสตร์การรบที่เปลี่ยนแปลงไปจึงเป็ นไปได้ ยากและต้ องมีการ
ทบทวนในแต่ละช่วงระยะเวลา เมื่อมีข้อมูลและส่วนประกอบมากมายที่ต้องนามาใช้ พิจารณาเช่นนี ้ ก็
จาเป็ นต้ องมีหลักเกณฑ์ที่ใช้ เป็ นกรอบในการดาเนินการ นันก็คือ ยุทธศาสตร์การปองกันภัยแห่งชาติ
่
้
(National Security Strategy) และยุทธศาสตร์ทหารแห่งชาติ ( National Military Strategy) โดยมี
กระบวนการพิจารณายุทธศาสตร์ตอเนื่องในภาวะสันติสข ภาวะวิกฤต และภาวะสงคราม รวมทังต้ องผนวก
่
ุ
้
การเป็ น “ยุคข่าวสาร” เพื่อให้ สอดคล้ องกับสภาพความเป็ นไปในศตวรรษที่ ๒๑ ที่มีการเปลี่ยนแปลงทังใน
้
ด้ านเทคโนโลยีและภูมิรัฐศาสตร์ (Geo-Political) ทังนี ้จะต้ องมีการร่วมมือกันจากนักยุทธศาสตร์ทงของพล
้
ั้
เรือนและทหาร เพื่อให้ เกิดกรอบยุทธศาสตร์อนครอบคลุมที่จะบรรลุถึง “วัตถุประสงค์แห่งชาติ ” และ
ั
ถึงแม้ วา ในการพิจารณาจะได้ เน้ นถึงยุทธศาสตร์การรบในระดับชาติแล้ วก็ตาม ในโลกแห่งความเป็ นจริง
่
กระบวนการพิจารณาและตัดสินใจระดับชาตินัน ยังได้ รับอิทธิพลจากความสัมพันธ์ ระหว่ างชาติ
้
ใน
อีกหลายระดับ อีกด้ วย องค์ประกอบเหล่านี ้ล้ วนทาให้ การจากัดกรอบหลักการสงครามมีความ
ยุ่งยาก ซับซ้ อนขึ ้นเป็ นเงาตามตัว
นอกจาก “หลักวัตถุประสงค์ ” ในหลักการสงครามซึ่งถือว่ าเป็ นหลักสาคัญที่สุดแล้ ว
หลักการอื่น ๆ จะไม่ มีการจัดลาดับความสาคัญ เนื่องจากการมองภาพรวมของยุทธศาสตร์นน
ั้
ไม่สามารถมองได้ เพียงด้ านใดด้ านหนึ่ง แต่จะต้ องมองถึงความเชื่อมโยงของแต่ละหลักการต่อยุทธศาสตร์
การรบนัน ๆ ซึ่งประเด็นนี ้เป็ นจุดสาคัญที่นกยุทธศาสตร์จะต้ องเล็งเห็นส่วนเชื่อมต่อเหล่านันให้ กระจ่างชัด
้
ั
้
และครอบคลุม สิ่งที่เป็ นอันตรายที่สุดก็คือ การยกเอาหลักการที่ไม่ ถกต้ องเพียงสองสามหลักการ
ู
ไปใช้ เพียงเพื่อตอบสนองความต้ องการในการรบ โดยไม่คานึงถึงความเสียหายอันอาจเกิดจากการ
มองข้ ามหลักการอื่นไป
มักจะมีข้อถกเถียงกันเสมอว่า การนาหลักการสงครามไปใช้ นน จะเริ่มจากการนาหลักการสงคราม
ั้
ไปจับต่อสถานการณ์ หรือนาผลที่ต้องการจากสถานการณ์กลับไปจับต่อหลักการสงคราม คาตอบในชันต้ น
้
ก็คือ โดยทัวไปนัน นักยุทธศาสตร์ มักจะมุ่งเน้ นการนาหลักการสงครามไปประยุกต์ ใช้ เพื่อให้ เกิด
่
้

5. ๕
ประสิทธิผลที่ต้องการ ซึ่งในภาวะที่ต้องการความรวดเร็วในการตัดสินใจในยุคข้ อมูลข่ าวสารนี ้
ผลลัพธ์ ท่ ต้องการในการทาสงครามย่ อมมาก่ อนหลักการเสมอ
ี
ในการวิเคราะห์เพื่อนาหลักการสงครามมาใช้ ในลาดับแรก จะต้ องพิจารณาจุดมุงประสงค์ของ
่
แต่ละหลักการสงครามในภาพยุทธศาสตร์รวมระดับชาติเสียก่อน จากนันจึงวิเคราะห์ตีความเพื่อขยาย
้
ความหมายแล้ วจึงนาไปประยุกต์ใช้ อีกครังหนึ่ง
้
การทบทวนและปรับปรุง
”หลักการสงครามในศตวรรษที่ ๒๑ : การพิจารณาทางยุทธศาสตร์ ” นี ้
มิใช่การดาเนินการแบบเลขคณิตที่ต้องการผลลัพธ์เป็ นลาดับขันจากหนึ่งไปสอง แต่จะเป็ นการปรับเปลี่ยน
้
แนวความคิดในองค์ประกอบย่อยเพียงบางส่วน มีการปรับปรุงให้ ทนกับยุคสมัย และการมุงเน้ นเฉพาะจุด
ั
่
แทนที่จะต้ องเปลี่ยนแปลงหลักการทังหมด เหตุผลเพราะว่า หลักการสงครามที่ใช้ กนอยู่ในปั จจุบน ได้ รับ
้
ั
ั
การคิดค้ นพัฒนาอย่างระแวดระวังจากประสบการณ์อนยาวนาน และโดยองค์รวมแล้ วสามารถสะท้ อนถึง
ั
“ความเป็ นจริง” ของการสงครามได้ อย่างใกล้ เคียงที่สดเท่าที่จะเป็ นไปได้ แล้ ว
ุ
เนื่องจากการวิเคราะห์หลักการสงครามเพื่อนาไปประยุกต์ใช้ จะมีองค์ประกอบทางข้ างที่
จาเป็ นต้ องนามาพิจารณามากมาย ดังนันการนาหลักการสงครามไปใช้ ต้ องมีการอภิปรายถึงประเด็นที่
้
เกี่ยวข้ องและตัดประเด็นการพิจารณาหลักการสงครามที่ไม่เกี่ยวข้ องออกไป ทังหมดนี ้ รูปแบบของเกณฑ์
้
การพิจารณานาหลักการสงครามไปใช้ จะมี ๒ รูปแบบคือ ประการแรก แบบ “Maximalist” ซึ่งมา
จากการตังสมมติฐานว่ า สงครามมีความสลับซับซ้ อนและไม่ มีหลักการใดหลักการหนึ่งที่จะ
้
ครอบคลุมการแปรเปลี่ยนของสงครามที่มีหลายรูปแบบได้ กลุมของหลักการสงครามที่จะนาไปใช้ กบ
่
ั
สงครามเบ็ดเสร็จ (Conventional Warfare) จะแตกต่างกันเป็ นอย่างมากกับกลุมของหลักการสงครามที่จะ
่
นาไปใช้ กบสงครามกองโจร (Guerilla Warfare), สงครามข่าวสาร ( Information Warfare) หรือสงครามใน
ั
รูปแบบอื่น ๆ และในทางตรงกันข้ าม เกณฑ์ การพิจารณาแบบ “Minimalist” จะแสดงให้ เห็นว่ า การนา
หลักการสงครามไปพิจารณาใช้ สามารถที่จะกลั่นกรองเพื่อลดหลักการที่ไม่ เกี่ยวข้ องหรือไม่
เหมาะสมออกไปได้

6. ๖
ตอนที่ ๓
หลักการสงคราม “วัตถุประสงค์ ” (OBJECTIVE)
หลักวัตถุประสงค์ (OBJECTIVE)
ชี้ชัดและบ่ งเปาหมายที่ต้องการอย่ างกระจ่ างแจ้ ง เพื่อให้ บรรลุผลในการรักษา
้
ผลประโยชน์ แห่ งชาติทั้งในปั จจุบันและอนาคตได้ อย่ างสมบูรณ์
หลักวัตถุประสงค์ เป็ นหลักการหนึ่งเดียวที่จาเป็ นและสาคัญที่สดของหลักการสงคราม โดยเฉพาะ
ุ
อย่างยิ่งในการพิจารณาระดับยุทธศาสตร์ แม้ โดยเนื ้อแท้ ของคาว่ายุทธศาสตร์นนจะเป็ นการพัฒนาแนวทาง
ั้
ที่ต้องการใช้ เวลาในการพินิจพิเคราะห์ ตัดสินใจ และนาไปปฏิบติเพื่อให้ บรรลุผล แต่หากเราสามารถ
ั
กาหนดจุดมุงหมายหรือวัตถุประสงค์ที่ถกต้ องชัดเจนก่อนล่วงหน้ าได้ เร็วมากเท่าใด ก็จะทาให้ สามารถวาง
่
ู
ยุทธศาสตร์ที่จะนาไปสูความสาเร็จได้ มากขึ ้นเท่านัน ทังนี ้จะต้ องมีการเตรียมการ เตรียมข้ อมูล และ
่
้ ้
ต้ องการผู้เกี่ยวข้ องจานวนมากมาร่วมมือกันทุ่มเทให้ กบการกาหนดเปาหมายสุดท้ ายที่สน รัดกุม ชัดเจน
ั
้
ั้
และปราศจากข้ อสงสัยเคลือบแคลง
พิจารณาในแง่ของการปฏิบติ
ั
การกาหนดวัตถุประสงค์ ท่ ต้องการในระดับยุทธศาสตร์ ใหญ่
ี
มักต้ องการ “กาลัง” เกินกว่ าที่กองทัพจะสามารถสนับสนุนให้ ได้ หลายประเทศจึงนาผลการพิจารณา
เปาหมายสุดท้ ายที่ต้องการนี ้ไปเป็ นข้ ออ้ างในการจัดซื ้อ จัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์จนเกินความจาเป็ น ดังนัน
้
้
ประโยคที่วา “เพื่อให้ บรรลุในการรักษาผลประโยชน์แห่งชาติทงปั จจุบนและอนาคตได้ อย่างสมบูรณ์ ” จะ
่
ั้
ั
เตือนให้ นกยุทธศาสตร์ต้องหันกลับมามองอีกว่า ใน “วัตถุประสงค์แห่งชาติ ” นันยังมีสวนประกอบอื่น ๆ ที่
ั
้
่
หลากหลาย เช่น การเมือง การเศรษฐกิจ การทูต การจิตวิทยา และการทหาร ดังนัน “หลักวัตถุประสงค์ ”
้
จะต้ องเน้ นไปยัง “การปฏิบัติท่ จาเป็ นสุดยอด” และต้ องได้ รับการกลั่นกรองจากหลายแนวทางที่
ี
ได้ รับการกาหนดกรอบขึนมา
้
การตกลงใจเลือกวัตถุประสงค์สดท้ ายที่ต้องการย่อมเป็ นเรื่องที่ยากยิ่ง เนื่องจากมีปัจจัย
ุ
หลายประการดังที่กล่าวมาแล้ ว เข้ ามาเป็ นส่วนประกอบในการพิจารณา และในแต่ละส่วนประกอบก็ยงมี
ั
จุดอ่อน จุดแข็งในตัวของมันเองที่จะคอยหักเหแนวความคิดในการกาหนดวัตถุประสงค์ในแต่ละครังออกไป
้
ยิ่งไปกว่านัน ผู้ที่จะรับเอาวัตถุประสงค์สดท้ ายที่ต้องการเพื่อนาไปปฏิบติ ยังมีสวนที่จะโน้ มน้ าวให้ การ
้
ุ
ั
่
กาหนดวัตถุประสงค์เป็ นไปตามขีดความสามารถและยุทธวิธีที่ตนเองคุ้นเคยและสามารถปฏิบติได้ อีกทัง
ั
้
ธรรมชาติของ “การยุทธศาสตร์ ” นัน เป็ นการมองกลหมากในระยะยาว ทาให้ การเตรียมข้ อมูลของอนาคต
้
เพื่อนามาวิเคราะห์ประกอบการพิจารณาเลือกวัตถุประสงค์ที่เป็ นไปได้ มีความยากยิ่ง สิ่งสาคัญท้ ายที่สด
ุ
ของการวางยุทธศาสตร์ใหญ่ก็คือ การเข้ ามามีสวนร่วมของประเทศพันธมิตร อันเป็ นลักษณาการของวิถีโลก
่

7. ๗
ในปั จจุบนและอนาคตที่จะเข้ ามามีสวนให้ การกาหนดวัตถุประสงค์สดท้ ายมีความลาบากยุ่งยากยิ่งขึ ้น
ั
่
ุ
เนื่องจากต้ องให้ ทกฝ่ ายเกิดความพอใจนันเอง
ุ
่
ในสถานการณ์ของยุคข้ อมูลข่าวสาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการก้ าวกระโดดในระบบบัญชาการและ
ควบคุม ดูเหมือนจะทาให้ ผ้ บงคับบัญชาสามารถปฏิบติภารกิจได้ หลายภารกิจอย่างต่อเนื่องในเวลา
ู ั
ั
เดียวกัน ด้ วยเหตุนี ้เอง อาจเป็ นเหตุให้ นกยุทธศาสตร์ประเมินว่า วัตถุประสงค์สดท้ ายเพียงประการเดียว
ั
ุ
อาจไม่ครอบคลุมและเหมาะสมอีกต่อไป แต่ในความเป็ นจริงแล้ ว การแยกย่อยภารกิจเพื่อการปฏิบติการใน
ั
แต่ละครัง ไม่ใช่การแยกย่อยวัตถุประสงค์ของยุทธศาสตร์ที่ต้องการ ในทางกลับกัน ภารกิจแยกย่ อยที่มี
้
เปาประสงค์ เฉพาะ จะต้ องเป็ นตัวสร้ างเสริมให้ บรรลุผลสาเร็จในวัตถุประสงค์ ใหญ่ เพียงหนึ่งเดียว
้
อย่างไรก็ตาม นักยุทธศาสตร์จะต้ องเสนอวัตถุประสงค์ของการสงครามในทุกแง่ทกมุมที่อาจเป็ น
ุ
ไปได้ ซึ่งบางครังอาจต้ องรวมไปถึง การประเมินค่าใช้ จ่าย ค่าการสูญเสีย และความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ ้นได้
้
วัตถุประสงค์สดยอดที่ได้ รับการกลันกรองแล้ วเท่านัน ที่จะได้ รับการยกขึ ้นเสนอต่อผู้มีอานาจตัดสินใจใน
ุ
่
้
ระดับสูง ถึงจุดนี ้ นักยุทธศาสตร์จะต้ องเข้ าใจอีกว่า นันเป็ นเพียงจุดเริ่มต้ นในกระบวนการที่มีการ
่
เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา และมีความเป็ นไปได้ สงที่วตถุประสงค์ซึ่งนาเสนอไปนัน จะได้ รับการ
ู ั
้
ปรับเปลี่ยนไปจากเดิมตามเวลาและสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป
บางครังความก้ าวหน้ าในเทคโนโลยีข้อมูลข่าวสารกลับยิ่งทาให้ เกิดความยุ่งยากซับซ้ อนในการ
้
กาหนดวัตถุประสงค์มากขึ ้นไปอีก นันเป็ นเพราะทุกฝ่ ายไม่วาทหาร พลเรือน รัฐบาลประเทศพันธมิตร หรือ
่
่
แม้ แต่องค์กรอิสระที่ได้ รับข้ อมูลในการเตรียมยุทธศาสตร์ใหญ่เช่นนี ้ ต่างก็ต้องการเข้ ามามีสวนร่วมในการ
่
นาเสนอ หรือแสดงข้ อขัดแย้ งตลอดเวลา ดังนัน ในกระบวนการพัฒนาวัตถุประสงค์ นี ้ จาเป็ น ที่จะต้ อง
้
จากัดผู้เข้ าร่ วมดาเนินการ ให้ มีเฉพาะผู้ท่ ีเกี่ยวข้ องโดยตรงเท่ านัน อีกทังระบบในสายการติดต่อ
้
้
สื่อสารและการส่งข้ อมูลจะต้ องไม่แพร่งพรายสูระบบภายนอกให้ มากที่สดเท่าที่จะเป็ นไปได้
่
ุ
ในยุคข้ อมูลข่าวสาร แม้ เป็ นที่ยอมรับว่า การมีผ้ เู ข้ าร่วมดาเนินการมากขึ ้นเท่าใด ก็จะได้ ข้อมูลที่
จาเป็ นเพิ่มมากขึ ้นเท่านัน และแต่ละข้ อมูลที่หลากหลายย่อมส่งอิทธิพลต่อการพัฒนาวัตถุประสงค์ทงสิ ้น
้
ั้
แต่นนก็เป็ นเหตุให้ กระบวนการดาเนินการต้ องประสบความยุ่งยากซับซ้ อน เกิดการกระจัดกระจายใน
ั่
แนวความคิดและการลงมติให้ เป็ นเอกฉันท์เกิดความล่าช้ า ความล่าช้ านี ้เองจะก่อให้ เกิดความเสี่ยงและ
เปิ ดโอกาสให้ ศตรูฝ่ายตรงข้ ามได้ ฉวยประโยชน์ในการมีเวลาตระเตรียมการมากยิ่งขึ ้น
ั
ในภาพรวมแล้ วจะเห็นได้ ว่า ควรจะต้ องมีองค์ กรที่ทาหน้ าที่ในการวิเคราะห์ พิจารณา
วัตถุประสงค์ ทางยุทธศาสตร์ โดยเฉพาะ และต้ องเป็ นองค์ กรระนาบเดียวที่ปราศจากอิทธิพล
ทางระดับชั้นและสิ่งแวดล้ อมนอกระบบ จึงจะเกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการดาเนินงาน
มากที่สุด

8. ๘
โดยสรุปแล้ว หลักวัตถุประสงค์ยงคงเป็ นหลักการสงครามที่มีความสาคัญที่สด และต้องมี
ั
ุ
กระบวนการกลันกรองวัตถุประสงค์สดยอดสุดท้ายที่สมบูรณ์ โดยยึดถือผลประโยชน์แห่งชาติ เป็ นหลัก ทังนี้
่
ุ
้
จะต้องดาเนิ นการอย่างมีประสิ ทธิ ภาพและรวดเร็วที่สด นับตังแต่เริ่ มมีความชัดเจนของสถานการณ์ ที่
ุ
้
เกิ ดขึ้นแล้วและกาลังดาเนิ นต่อไป ในยุคข้อมูลข่าวสาร การควบคุม จากัด หรื อปิ ดบังแนวความคิ ดในการ
กาหนด
วัตถุประสงค์มีความจาเป็ นอย่างยิ่ ง จึงต้องจากัดผูเ้ กี่ยวข้องและป้ องกันข้อมูลรั่วไหลออก
จากระบบสู่ภายนอกและศัตรูฝ่ายตรงข้าม

9. ๙
ตอนที่ ๔
หลักการสงคราม “ริเริ่ม” (INITIATIVE)
หลักการริเริ่ม (ทดแทน “หลักการรุ ก”-OFFENSIVE)
เข้ าควบคุมสถานการณ์ ชิงความได้ เปรียบ และแสวงผลจากการริเริ่มก่ อน
การเปลี่ยนชื่อหลักการสงครามจาก “หลักการรุก ” เป็ น “หลักการริเริ่ม ” นี ้ เป็ นการปรับเปลี่ยน
มุมมองจากรูปแบบของยุทธวิธีการรุกให้ เป็ นรูปแบบของ “การริเริ่ม” อันจะเป็ นการเปิ ดกว้ างแนวทางในการ
วางยุทธศาสตร์การรบ เป็ นที่ทราบกันดีวา “การวางยุทธศาสตร์ ” เป็ นกระบวนการที่ต้องใช้ เวลาในการศึกษา
่
หา “สาเหตุ” (Causes) และ “ผลสนอง” (Effect) เพื่อประมาณการณ์ถึงแนวโน้ มที่อาจเป็ นไปได้ ดังนัน มิใช่
้
ว่านักยุทธศาสตร์หรือผู้มีอานาจตัดสินใจจะต้ องเตรียมการในเชิงรุกอยู่เพียงด้ านเดียวเสมอไป ในบางครัง
้
การเตรียมยุทธศาสตร์การรบอาจเป็ นการเตรียมการในเชิงรับ หรือทังเชิงรุกและเชิงรับในขณะเดียวกันก็ได้
้
ทังนี ้ต้ องระลึกเสมอว่า มูลเหตุของการเตรียมยุทธศาสตร์ใหญ่นน ก็เพื่อต้ องการผลสนองให้ เกิดการปฏิบติ
้
ั้
ั
จนกระทังบรรลุวตถุประสงค์แห่งชาติที่ต้องการ ดังนัน การมุงเน้ นไปยังการวิเคราะห์เชิงรุกทังในระดับ
่
ั
้
่
้
ยุทธวิธีและระดับปฏิบติการนันอาจไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนแนวทางในระดับยุทธศาสตร์ได้
ั
้
เนื่องจากข้ อจากัดด้ านเวลาในการพิจารณาหา “สาเหตุ” และ “ผลสนอง” ของสถานการณ์ที่เกิดขึ ้น
ในระดับยุทธศาสตร์ นักยุทธศาสตร์จาเป็ นต้ องเตรียมข้ อมูล วิเคราะห์ ศึกษาสภาวะแวดล้ อมทาง
ยุทธศาสตร์ ( Strategic Environment) และสถาปนา “การริเริ่ม ” ไว้ เสียตังแต่แรกเมื่อเกิดแนวโน้ มของ
้
สถานการณ์ การเตรียมการก่อนเช่นนี ้ จะส่งผลดีตอฝ่ ายเราในการที่จะสามารถกาหนดผู้รับผิดชอบ
่
ดาเนินการได้ ตงแต่ต้นและสามารถพัฒนาการดาเนินการไปได้ อย่างต่อเนื่อง เป็ นที่แน่ชดว่าการวาง
ั้
ั
ยุทธศาสตร์การรบในยุคข้ อมูลข่าวสารนี ้ การรอให้ ฝ่ายตรงข้ ามดาเนินการก่อนย่อมส่งผลให้ ฝ่ายเราเกิดการ
เสียเปรียบเป็ นอย่างมาก เนื่องจากในปั จจุบน การไหลของข้ อมูลและเหตุการณ์ดาเนินไปอย่างรวดเร็วด้ วย
ั
ระบบบัญชาการและควบคุมอันทรงประสิทธิภาพ ดังนัน การเข้ าควบคุมสถานการณ์ ให้ ได้ ก่อน จะทา
้
ให้ ฝ่ ายเราสามารถกาหนดและควบคุมสภาวะแวดล้ อมของสถานการณ์ เอาไว้ ได้ นั่นก็คือ ศัตรู
จาเป็ นจะต้ องปรับเปลี่ยนวิถีทางของตนให้ สอดคล้ องกับสถานการณ์ ท่ เราเป็ นฝ่ ายเลือก
ี
ดังที่กล่าวมาแล้ วว่า การดารงความริเริ่มจะส่งผลให้ เกิดความได้ เปรียบในแง่ของการที่ฝ่ายตรงข้ าม
จาเป็ นต้ องปรับเปลี่ยนแนวทางและจังหวะเวลาตามฝ่ ายที่ได้ ริเริ่มก่อน ดังนันแล้ ว ฝ่ ายที่ได้ ริเริ่มก่อนก็จะ
้
สามารถดาเนินการพัฒนายุทธศาสตร์ของตนได้ สะดวกขึ ้นและควบคุมได้ มากขึ ้น
ตัวอย่างของประโยชน์จากการดารงความริเริ่มและความล้ มเหลวของการที่มิได้ มีการเตรียมการ
ก็ดงเช่น กรณีที่อิรักบุกเข้ ายึดคูเวตในปี พ.ศ.๒๕๓๔ ซึ่งได้ ทาลายความเปราะบางของสมดุลทาง
ั

10. ๑๐
ยุทธศาสตร์ และความหวังที่จะสร้ างเสถียรภาพความมันคงในภูมิภาคตะวันออกกลางของสหรัฐ ฯ หลังจาก
่
ที่อิรักเข้ ายึดครองคูเวตได้ แล้ ว สหรัฐ ฯ ได้ ดาเนินยุทธศาสตร์ในการริเริ่มก่อน โดยการรวบรวมประเทศ
พันธมิตรโดยเฉพาะประเทศในกลุมอาหรับให้ เข้ าร่วมปฏิบติการโล่ห์ทะเลทราย ( Desert Shield) และพายุ
่
ั
ทะเลทราย (Desert Storm) ซึ่งเป็ นการปฏิบติการเชิงรับและการปฏิบติการเชิงรุก ตามลาดับ
ั
ั
ซัดดัมพยายามเปิ ดเกมรุกด้ วยยุทธศาสตร์การริเริ่มบ้ าง ด้ วยการโจมตีอิสราเอลด้ วยอาวุธ SCUD
missiles ด้ วยหวังว่า จะส่งผลให้ ประชาชนชาวอิสราเอลพากันเรียกร้ องให้ ยติความสัมพันธ์กบสหรัฐ ฯ ซึ่ง
ุ
ั
วางตนเป็ นแกนนาอยู่ ขณะเดียวกัน สหรัฐ ฯ ได้ ใช้ ความพยายามทางการทูตและส่ง Patriot missiles ให้ แก่
อิสราเอลเพื่อหยุดยังไม่ให้ ประชาชนของกรุงเทลอาวีฟดาเนินการใด ๆ ในอันที่จะสนับสนุนวัตถุประสงค์ของ
้
อิรัก ในการดาเนินยุทธศาสตร์เช่นนี ้ สหรัฐ ฯ ยังคงรักษา “การริเริ่ม ” ไว้ ก่อนเสมอ จากปฏิบติการพายุ
ั
ทะเลทรายตามมาด้ วยปฏิบติการดาบทะเลทราย ( Desert Saber) และท้ ายที่สด สหรัฐ ฯ ก็สามารถบรรลุ
ั
ุ
วัตถุประสงค์ในการขับไล่กาลังทหารของอิรักออกจากคูเวตได้ สาเร็จ ประเด็นสาคัญก็คือ ในระยะยาว
สหรัฐ ฯ จะได้ ใช้ บทเรียนของความสาเร็จจากการร่วมมือของประเทศพันธมิตรและการจากัดท่าทีของ
อิสราเอลต่อการยัวยุของอิรักเพื่อเป็ นแนวทางของกระบวนการสันติภาพในตะวันออกกลางต่อไป
่
ในอนาคตอันใกล้ ความได้ เปรียบในการรับส่งข่าวสารจะเป็ นขีดความสามารถสาคัญ ที่จะต้ อง
นามาใช้ พิจารณาเพื่อการกาหนดกรอบและรักษา “การริเริ่ม ” อย่างไรก็ตาม ขีดความสามารถนี ้เป็ นเพียง
ความได้ เปรียบขันต้ นเท่านัน สิ่งสาคัญจะอยู่ที่ความสามารถในการนาข้ อมูลข่าวสารมาวิเคราะห์ตีความ
้
้
และเปลี่ยนข่าวสารไปเป็ นการตัดสินใจเพื่อนาไปสูการปฏิบติ ถึงแม้ วาเทคโนโลยีขาวสารในปั จจุบนจะมี
่
ั
่
่
ั
ความก้ าวหน้ าและสามารถนาไปประเมินผลได้ อย่างรวดเร็ว ประโยชน์ที่ได้ รับอย่างแท้ จริงจะขึ ้นอยู่กบกลุม
ั ่
ผู้ปฏิบติที่จะสามารถสร้ างส่วนประกอบของอนาคตจากข่าวสารที่ได้ แล้ วนาไปใช้ เพื่อการตัดสินใจได้ อย่างไร
ั
โดยสรุป เพื่อให้บรรลุผลในการปฏิ บติภารกิ จ นักยุทธศาสตร์ จะต้องคานึงถึงองค์ประกอบทัง
ั
้
ภายในและภายนอกของ “การริ เริ่ ม” องค์ประกอบภายในอยู่บนพื้นฐานของการทาให้แน่ใจว่า กระบวนการ
ดาเนิ นงานเพื่อการตัดสิ นใจจะต้องมีประสิ ทธิ ภาพและพอเพียงมากที่สดเท่าที่จะเป็ นไปได้ ส่วน
ุ
องค์ประกอบภายนอก จะมีพื้นฐานอยู่บนความเข้าใจในขีดความสามารถของการคาดการณ์ และการ
ตัดสิ นใจของฝ่ ายตรงข้าม และที่สาคัญยิ่ งไปกว่านัน ในสภาวะแวดล้อมทางยุทธศาสตร์ ของปัจจุบน บรรดา
้
ั
ประเทศพันธมิ ตรหรื อประเทศที่ให้ความร่วมมือแก่ฝ่ายเราทังหลายนี้เอง ที่จะเป็ นปัจจัยสาคัญและมีอิทธิ พล
้
ต่อ “การริ เริ่ ม ” ทังหลายทังมวล องค์ประกอบทังภายในและภายนอกนี้จะต้องดาเนิ นไปอย่างสอดคล้อง
้
้
้
ต้องกันเพื่อให้เกิ ดผลประโยชน์ทางยุทธศาสตร์ สงสุด
ู

11. ๑๑
ตอนที่ ๕
หลักการสงคราม “เอกภาพของความพยายาม” (UNITY OF EFFORT)
หลักเอกภาพของความพยายาม
(ทดแทน “หลักเอกภาพของการบังคับบัญชา”-UNITY OF COMMAND)
ในทุกวัตถุประสงค์ ของระบบการทางาน จะต้ องมุ่งสู่เอกภาพของความพยายามอย่ างเป็ น
อันหนึ่งอันเดียวกัน
นักยุทธศาสตร์ล้วนทราบกันเป็ นอย่างดีวา การกาหนดยุทธศาสตร์ชาติ จะพิจารณาไปตาม
่
องค์ประกอบของความมันคงแห่งชาติ นันก็คือ ยุทธศาสตร์ทางการเมือง ยุทธศาสตร์ทางเศรษฐกิจ
่
่
ยุทธศาสตร์ทางการทูต ยุทธศาสตร์การทหาร และยุทธศาสตร์การสังคมจิตวิทยา ซึ่งในแต่ละกาลังอานาจ
แห่งชาติที่กล่าวมานี ้ ล้ วนมีวตถุประสงค์และมาตรการในการปฏิบติที่แตกต่างกัน ความแตกต่างนี ้จะส่งผล
ั
ั
เสียหายร้ ายแรงหากจุดมุงหมายของยุทธศาสตร์ในแต่ละด้ านนันสวนทางกัน โดยเฉพาะในเรื่องของ
่
้
แนวความคิด เช่น เปาประสงค์ในความต้ องการที่สวนทางกันระหว่างการทหารและการเศรษฐกิจ
้
ความล้ มเหลวในการประสานวัตถุประสงค์ ต่อกันและกันนี ้ จะนามาซึ่งความล้ มเหลวใน
วัตถุประสงค์ รวมของทังระบบ
้
ตังแต่อดีตกาล องค์กรทหารมีการปกครองบังคับบัญชาอย่างเป็ นระดับชัน ความเป็ นอันหนึ่ง
้
้
อันเดียวกันในการปฏิบติภารกิจ หรือ “เอกภาพของความพยายาม” มาจาก “เอกภาพของการบังคับบัญชา”
ั
ของผู้บญชาการ จากบทเรียนการรบในอดีต “เอกภาพของการบังคับบัญชา ” เป็ นหลักการที่สามารถ
ั
นาไปใช้ ในการสงครามในระดับยุทธการและระดับยุทธวิธีได้ ประสบผลสาเร็จเสมอมา แต่สาหรับการ
สงครามในระดับยุทธศาสตร์ตามภาวะการณ์ของปั จจุบนแล้ ว “ความพยายาม ” หรือการมีสวนร่วมในการ
ั
่
ดาเนินการขององค์กรผู้ปฏิบติตาง ๆ ที่ต้องมาประกอบกันเพื่อเข้ าสูการสงคราม จะมีขอบเขตของการ
ั ่
่
ดาเนินการกว้ างกว่าการใช้ การ “บังคับบัญชา” เพื่อให้ เกิดความสาเร็จเพียงประการเดียว
ในความหลากหลายของผู้เข้ าร่วมดาเนินสงครามในระดับยุทธศาสตร์นน ต้ องการความคล่องตัวที่
ั้
ไหลลื่นมากกว่าการอธิบายด้ วยคาว่า “เอกภาพของการบังคับบัญชา ” เพียงประการเดียว ยกตัวอย่างเช่น
ระบบบัญชาการของรัฐบาลสหรัฐ ฯ ที่จะต้ องมีความโปร่งใส ตรงไปตรงมา และต้ องถูกตรวจสอบจากทัง
้
ฝ่ ายบริหารและตุลาการอย่างสมดุล ถึงแม้ จะมีข้อโต้ แย้ งว่า ฝ่ ายบริหารต่างหากที่มีอานาจสูงสุดในการ
ตัดสินใจและบัญชาการเมื่อเกิดความคิดเห็นขัดแย้ งกันในแต่ละส่วนของรัฐบาลกลาง แต่ในกระบวนการ
เพื่อให้ ได้ มาซึ่งอานาจในการตัดสินใจนี ้ ฝ่ ายบริหารยังคงต้ องการใช้
“การประสาน ” เพื่อรวบรวม
“ความพยายาม” ของรัฐบาลให้ เป็ นอันหนึ่งอันเดียวกันมากกว่าการ “บัญชาการ”

12. ๑๒
ในระดับสากลจะเห็นได้ ว่า ปั จจุบันประเทศอิสระเล็กๆ มีแนวโน้ มที่จะต้ องพึ่งพาและ
อยู่ภายใต้ “บัญชาการ ” ของประเทศที่มีกาลังอานาจขนาดใหญ่ ซึ่งแม้ แต่นาโต้ เองก็ได้ เล็งเห็นถึง
แนวโน้ มในจุดนี ้ อย่างไรก็ดี ในความเป็ นจริง ไม่มีรัฐอิสระใดที่ต้องการขึ ้นชื่อว่าอยู่ “ภายใต้ ” การควบคุม
ทางทหารของประเทศอื่นอย่างแน่นอน ดังนัน ในยุทธศาสตร์ระดับประเทศ นักยุทธศาสตร์หรือผู้กาหนด
้
นโยบายจะต้ องยึดถือใน “หลักเอกภาพของความพยายาม” มากกว่า “เอกภาพของการบังคับบัญชา”
“หลักเอกภาพของความพยายาม” ในสภาวะแวดล้ อมทางยุทธศาสตร์ของศตวรรษที่ ๒๑ จะยิ่งทวี
ความสาคัญและจาเป็ นที่นกยุทธศาสตร์จะต้ องสนใจและเอาใจใส่มากขึ ้น เนื่องจากแนวโน้ มของการ
ั
ปฏิบติการทางทหารในปั จจุบนและอนาคต จะเป็ นการปฏิบติการร่วมแบบพหุภาคีที่ประกอบด้ วยชาติ
ั
ั
ั
หลายชาติตามพันธะสัญญาหลายรูปแบบที่มีตอกัน เทคโนโลยีในยุคข่าวสารจะช่วยอานวยความสะดวก
่
ในการประสานงานกันระหว่างองค์กรต่าง ๆ หรือแม้ กระทังระหว่างรัฐบาลต่อรัฐบาล การดาเนินการแก้ ไข
่
ปั ญหาความขัดแย้ งหรือการประกาศสงครามใด ๆ ในปั จจุบน ไม่อาจกระทาได้ หากไม่พิจารณาถึงความ
ั
ร่วมมือและความสัมพันธ์อนละเอียดอ่อนต่อมิตรประเทศ ปั ญหาสาคัญอีกประการหนึ่งก็คือ ความไม่
ั
ชัดเจนในการกาหนดเส้ นแบ่งกันระหว่างภาวะสันติ ภาวะวิกฤต และภาวะสงคราม ดังนันการโน้ มน้ าวเพื่อ
้
้
ขอความร่วมมือจากมิตรประเทศเพื่อให้ เกิด “ความพยายาม ” ในการแก้ ไขปั ญหา ก็อาจไม่ชดเจนและ
ั
ยากลาบากยิ่งขึ ้นด้ วย ด้ วยเหตุนี ้ การชักชวนหรือชวนเชื่อในระดับยุทธศาสตร์ จะทวีความสาคัญ
มากกว่ าที่เคยปฏิบัติ ๆ มาในอดีต
ยุทธศาสตร์การแผ่อานาจ ( Power Projection Strategy) ของสหรัฐ ฯ จะประสบผลสาเร็จไม่ได้
หากไม่มีการเคลื่อนย้ ายกาลังทางทหารของตนกระจายไปยังหมูมิตรประเทศและภูมิภาคต่าง ๆ ทัวโลก แต่
่
่
การเคลื่อนย้ ายกาลังจะประสบกับปั ญหาอย่างแน่นอนหากปราศจากการดาเนินการเพื่อให้ เกิดความ
พยายามและความร่วมมือกันระหว่างสหรัฐ ฯ กับดินแดนที่ต้องเหยียบย่างเข้ าไป ช่วงเวลาที่ผานมา
่
การวางกาลังโพ้ นทะเลของสหรัฐ ฯ ทาให้ สหรัฐ ฯ สามารถปฏิบติการร่วมกันกับชาติตาง ๆ ได้ อย่างมี
ั
่
ประสิทธิภาพ แต่ในขณะเดียวกัน ก็ทาให้ เกิดเป็ น “กฎ” ที่สหรัฐ ฯ จะละเลยหรือมีข้อยกเว้ นต่อประเทศใด
ประเทศหนึ่งไม่ได้ ดังนัน สหรัฐ ฯ จึงต้ องมีมาตรการในการถ่วงดุลที่วา หากสหรัฐ ฯ ต้ องการที่จะสร้ างความ
้
่
ร่วมมือและการเกื ้อหนุน “ความพยายาม ” ร่วมกันกับชาติมิตรประเทศเพื่อปองกันการเกิดวิกฤตฉุกเฉิน
้
(Fast Breaking Crisis) แล้ ว สหรัฐ ฯ ก็ไม่ควรลด “การปรากฏตน” ของสหรัฐ ฯ ในภูมิภาคต่าง ๆ ของโลก
ลง ในทางกลับกัน หากสหรัฐ ฯ จะต้ องลดการปรากฏตนในโพ้ นทะเลลง สหรัฐ ฯ จะต้ องเพิ่มความมันใจใน
่
การปฏิบติการด้ วยตนเองให้ มากยิ่งขึ ้น ซึ่งหากเป็ นเช่นนัน หลัก “เอกภาพของการบังคับบัญชา ” ก็จะ
ั
้
กลับมามีบทบาทสาคัญเช่นเดิม
ในปั จจุบน ประเทศต่าง ๆ ทัวโลกต่างพยายามพัฒนาวิถีทางของตนเพื่อให้ รับกับการเป็ นยุค
ั
่
ข่าวสารเพิ่มมากขึ ้น ซึ่งก็เป็ นผลดีในอันที่จะช่วยสนับสนุน “หลักเอกภาพของความพยายาม ” อยู่แล้ ว

13. ๑๓
แต่ขณะเดียวกัน สหรัฐ ฯ เองก็ยิ่งเพิ่มความเร็วในการคัดสรรค์เทคโนโลยีและความรู้เพื่อตอบรับยุคข่าวสาร
ให้ ก้าวล ้าไปอย่างไม่รงรอ ในขณะที่สหรัฐ ฯ กาลังลอยอยู่บน “คลื่นลูกที่สาม ” ตามที่ Alvin and Heidi
ั้
Toffler ได้ บรรยายไว้ นี ้ มีบางประเทศที่ยงคงเป็ น “คลื่นลูกที่สอง ” ซึ่งยึดแน่นพึ่งพาอยู่กบการอุตสาหกรรม
ั
ั
แม้ จะใช้ ความเป็ นยุคข่าวสารอยู่บ้างก็ตาม แต่อีกหลายประเทศยังคงเป็ น “คลื่นลูกแรก” ที่เลี ้ยงชีพด้ วยการ
เกษตรกรรมและกสิกรรมติดดิน ณ จุดนี ้ ทาให้ สหรัฐ ฯ ต้ องหันกลับมามองว่า ตนจะรวมคลื่นทังสามลูก
้
ให้ เกิด “เอกภาพของความพยายาม” ได้ เช่นไร
อันที่จริงแล้ ว ยังมีปัจจัยอื่นอีกหลายประการที่อาจส่งผลกระทบต่อ “เอกภาพของความพยายาม ”
กระบวนการสร้ างสรรค์ยทธศาสตร์ที่ต้องใช้ เวลาอันยาวนาน การกาหนดวัตถุประสงค์ที่ชี ้ชัดสูหนทางปฏิบติ
ุ
่
ั
การเปิ ดกว้ างในความคิดทางการเมืองของอเมริกนชน และอิทธิพลจากความคิดของสาธารณชน ล้ วนส่งผล
ั
ต่อความเป็ น “เอกภาพ ” ทังสิ ้น อีกทังการปราศจากศัตรูที่ชดเจน เพื่อที่จะใช้ กาลังขนาดใหญ่เช่นใน
้
้
ั
ยุคสงครามเย็นก็เปลี่ยนแปลงไป ทาให้ “หลักเอกภาพในการบังคับบัญชา” ไม่อาจยืนยงต่อไปได้
โดยสรุป การดาเนิ นการในระดับยุทธศาสตร์ ต้องการความร่วมมือจากมิ ตรประเทศซึ่งอาจเรี ยกได้
ว่า “ทัวทังโลก” เป็ นอย่างมาก ทังเป็ นการร่วมมือในระดับที่เรี ยกว่า “เท่าเทียมกัน” มากกว่าการชี้นาทิ ศทาง
่ ้
้
แบบ “บังคับบัญชา” อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็ นการควบคุม ชี้นา หรื อชักชวน นักยุทธศาสตร์ และผูกาหนด
้
นโยบายจะต้องคานึงถึง “หลักเอกภาพของความพยายาม” อันเป็ นข้อเท็จจริ งที่ไม่อาจละเลยได้
พล.อ.อ.ไมเคิล ไรอัน เสธ.ทอ.สหรัฐ ฯ กล่าวในระหว่างการประชุมทางวิชาการในหัวข้ อ ”Unified Aerospace Power” ว่า “มิ ตร
ประเทศของสหรัฐ ฯ จาเป็ นต้องใช้ภาษาอังกฤษได้ หากต้องการทีจะบิ นเคี ยงข้างกับกองทัพอากาศสหรัฐ ฯ ยิ่ งไปกว่านัน เขาต้องมี ระบบ
่
้
บัญชาการและควบคุมทีเ่ ข้ากันได้กบอุปกรณ์ ของสหรัฐ ฯ หรื อ มิ ฉะนันก็ทาได้แค่เพียงงานวงนอก นันแหละคื อหนทางทีมนเป็ น ” เสธ.ทอ.
ั
้
่
่ ั
สหรัฐ ฯ ยังกล่าวต่อไปว่า “กองทัพอากาศสหรัฐ ฯ จะไม่หยุดยังการพัฒนาความก้าวหน้าของกองทัพเพือรอให้ผอื่นตามทัน ” หัวข้ อสนทนาใน
้
่
ู้
เรื่ องความก้ าวทันกันนี ้กลายเป็ นหัวข้ อสาคัญเนื่องจากการที่องค์การ NATO ได้ ขยายสมาชิกเพิมขึ ้นในการเข้ าร่วม เป็ น Operation Allied
่
Force

14. ๑๔
ตอนที่ ๖
หลักการสงคราม “มุ่ งเน้ น” (FOCUS)
หลักการมุ่งเน้ น (ทดแทน “หลักการระดมกาลัง-MASS”)
มุ่งเน้ นในแต่ ละองค์ ประกอบของกาลังอานาจแห่ งชาติต่อสถานการณ์ ในจังหวะเวลาที่
เหมาะสมที่สุดเพื่อการบรรลุวัตถุประสงค์ แห่ งชาติ
ผู้บญชาการสงครามในระดับยุทธวิธีและระดับยุทธการมักมุงมันต่อการทาลายขีดความสามารถ
ั
่ ่
ของกาลังทางทหารและความตังใจในการรบของฝ่ ายข้ าศึก ดังนัน แนวทางการรบแบบดังเดิมจึงเป็ นการ
้
้
้
“ระดม” สรรพกาลังในการรบทังหมดสูพื ้นที่ที่กาหนดให้ เป็ นสมรภูมิ ณ เวลา และสถานที่ที่ต้องการ แต่ใน
้
่
ระดับยุทธศาสตร์ ความต้ องการในสถานภาพสุดท้ าย (End State) ของการสงครามกลับมิได้ พิจารณาเพียง
“กาลังรบ” เท่านัน เพราะ “ผลประโยชน์แห่งชาติ ” จะต้ องมาจากการพิจารณาและ “มุงเน้ น ” ไปยังกาลัง
้
่
อานาจแห่งชาติทงหมดในทุกมิติ ถึงแม้ วาวัตถุประสงค์ในการเข้ าสงครามของรัฐ จะได้ กาหนดไว้ ตาม
ั้
่
“หลักวัตถุประสงค์” แล้ วก็ตาม แต่ความหลากหลายของผู้ที่มีอานาจในการกาหนดนโยบายระดับสูง ก็ยงมี
ั
ส่วนที่จะก่อให้ เกิดการกระจัดกระจายใน “ความพยายาม” ร่วมกัน ดังนัน “หลักการมุ่งเน้ น ” จะให้ แง่ คด
้
ิ
แก่ นักยุทธศาสตร์ ในอันที่จะต้ องเพ่ งเล็งไปยังการดาเนินการที่ต้องการการประสานสอดคล้ อง
โดยหลีกเลี่ยงข้ อขัดแย้ งที่อาจเกิดขึนระหว่ างกัน ทังในด้ านการเมือง การทูต การเศรษฐกิจ สังคม
้
้
จิตวิทยา และความพยายามทางทหาร
“หลักการมุงเน้ น” ยังเจาะจงไปถึงปั ญหาเรื่อง “ที่ไหน” และ “เมื่อใด” ที่กาลังอานาจในแต่ละด้ าน
่
ของรัฐจะถูกหยิบนาไปใช้ เพื่อให้ บรรลุวตถุประสงค์ที่ต้องการได้ อย่างถูกจังหวะและเหมาะสมสูงสุด อีกทัง
ั
้
ต้ องคานึงถึงศัตรูฝ่ายตรงข้ าม ที่ยงอาจเป็ นเพียง “มีศกยภาพที่อาจรุกรานฝ่ ายเรา ” หรือ “ประกาศการเป็ น
ั
ั
ศัตรู” อย่างสมบูรณ์แล้ ว ดังนัน การพิจารณาระดับความเป็ นศัตรูและความพร้ อมของกาลังอานาจแห่งชาติ
้
ฝ่ ายเรา ย่อมเป็ นงานที่ท้าทายสาหรับนักยุทธศาสตร์ และในยุทธศาสตร์ระดับสูงเช่นนี ้ ไม่ใช่เพียง “เวลา”
เท่านันที่จะเป็ นตัวจากัดกรอบการดาเนินการ แต่ในสภาวะการณ์ของการดาเนินการระดับสากลที่มีความ
้
เคลื่อนไหวอย่างเป็ นพลวัตต์เช่นนี ้ กาลังอานาจแห่งชาติจะต้ องมีจดยืนและต้ องได้ รับการมุงเน้ นให้ เข้ ากับ
ุ
่
โอกาสของแต่ละสภาวะการณ์ เปรียบเทียบไปยังกาลังอานาจแห่งชาติของฝ่ ายตรงข้ าม และสภาวะแห่งการ
ยอมรับของสังคมโลก สิ่งเหล่านี ้ล้ วนเป็ นปั จจัยที่นกยุทธศาสตร์จาเป็ นต้ องนามาพิจารณาอย่างละเอียด
ั
ถี่ถ้วน
ในยุคข่าวสาร ความท้ าทายของ
“การมุงเน้ น” ไปยังการใช้ กาลังอานาจแห่งชาติจะมีทงความยาก
่
ั้
และความง่าย การใช้ กาลังอานาจทางการเมืองและการทูตตามที่เคยปฏิบติมาในอดีต เป็ นตัวอย่างที่เห็นได้
ั
ชัดเจนว่า อาจจะประสบผลสาเร็จหรือประสบล้ มเหลวก็ได้ เมื่อมีสื่อที่สามารถปอนข่าวสารให้ แก่สาธารณชน
้

15. ๑๕
ได้ อย่างทันเหตุการณ์และไม่มีขีดจากัดเช่นนี ้ ผู้สื่อข่าวจะรายงานข่าวด้ วยคาว่า
“ขณะนี ้” พร้ อมภาพ
เหตุการณ์สดที่กาลังเกิดขึ ้น และรัฐบาลก็ถกกดดันให้ ต้อง “ทาอะไรสักอย่าง ” อย่างฉับพลันทันใดเช่นกัน
ู
ดังนัน การดาเนินการทางการทูตในปั จจุบน จะใช้ ขนตอนตามแบบธรรมเนียมเดิมที่ลาช้ าไม่ได้ อีกต่อไปแล้ ว
้
ั
ั้
่
ขณะเดียวกัน สื่อเองก็ไม่ได้ จากัดขอบเขตในการให้ ขาวสารเฉพาะภายในประเทศเท่านัน แต่ยงส่งสัญญาณ
่
้
ั
แนวความคิด การชักจูงและชักชวนตามมุมมองของนักข่าวตรงไปยังผู้นาประเทศต่าง ๆ ตลอดไปจนถึง
ประชาชนในระดับล่างพร้ อม ๆ กัน ด้ วยความอิสระในการให้ ขาวสารทังในระดับบนและระดับล่างพร้ อมกัน
่
้
เช่นนี ้ ย่อมกระทบต่อกระบวนการทางการเมืองของชาติอย่างแน่นอน โดยเฉพาะการเมืองและการทูตจะถูก
มุงเน้ นและถูกจับตามองอย่างใกล้ ชิด ดังนัน การประสานสอดคล้ องเพื่อการดาเนินการร่วมกันระหว่างกาลัง
่
้
อานาจแห่งชาติในแต่ละด้ าน จึงสมควรได้ รับการพิจารณาและ “มุงเน้ น” อย่างระมัดระวัง
่
ในขณะเดียวกัน กาลังอานาจทางเศรษฐกิจจะถูก
“มุงเน้ น” มากยิ่งขึ ้น เนื่องจากเทคโนโลยีขาวสาร
่
่
ที่สามารถแพร่กระจายข่าวทุกรูปแบบออกไปได้ ในวงกว้ างและส่งผลกระทบโดยตรงต่อเศรษฐกิจโลก ที่เห็น
ได้ ชดเจนที่สดก็คือ การขึ ้นลงของตลาดหุ้นต่อปั จจัยในสถานการณ์ตาง ๆ ของโลก ฉะนัน นักยุทธศาสตร์
ั
ุ
่
้
จะต้ องระวัง “ความเสียหายข้ างเคียง ” (Collateral Damage) หรือ “ผลกระทบโดมิโน ” (Domino
Effect) ซึ่งอาจทาให้ เกิดความเสียหายต่อเนื่องทางเศรษฐกิจจนถึงขันล่มสลายให้ มากยิ่งขึ ้น การโจมตีระบบ
้
เศรษฐกิจสามารถกระทาได้ ง่ายด้ วยการควบคุมกลไกเศรษฐกิจซึ่งเชื่อมโยงกันทัวโลก อีกทังผลที่ได้ รับจะ
่
้
ชัดเจนและรุนแรงกว่าการกีดกันด้ วยภาษี การลงโทษทางการค้ า หรือการควบคุมด้ วยกาลังทางทหาร
เช่นเดียวกัน ในยุคข่าวสารนี ้ การใช้ กาลังอานาจทางทหารเพื่อให้ บรรลุถึงเปาประสงค์ย่อมต้ องการ
้
การปฏิบติการที่รวดเร็ว ใช้ ทรัพยากรให้ น้อยที่สด แต่สามารถบรรลุภารกิจที่สาคัญได้ ด้วยการประสาน
ั
ุ
ช่องว่างของจังหวะเวลาอย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม ยังมีจดอันตรายที่เกิดจาก“การเชื่อมันในตนเอง
ุ
่
จนเกินเลย” (Over-Reliance) ซึ่งก็คือ การเข้ าใจว่ าตนนันมีความชานาญในการปฏิบัติทางทหารเป็ น
้
อย่ างดีแล้ ว และนั่น อาจทาให้ นักการทหารละเลยที่จะพิจารณาถึงขีดจากัดบางประการของ
ตนเองที่อาจแฝงเร้ นอยู่ หรือทาให้ ขาดการประสานและไม่ ได้ สนับสนุนจากหน่ วยงานหรือองค์ กร
อื่นอย่ างเพียงพอ
ท้ ายที่สด การเปลี่ยนแปลงในสังคม-วัฒนธรรม (
ุ
Socio-Cultural) อันเป็ นผลกระทบที่เกิดจากความ
เป็ นยุคข่าวสารซึ่งได้ แพร่กระจายไปทัวทุกสังคมโลกแล้ วนัน ได้ ก่อให้ เกิด
่
้
“พลังทางด้ านจิตวิทยา ”
(Psychological element of Power) ซึ่งเปรียบเสมือนพลังความคิดของมวลชนโลก ดังนัน การใช้ กาลังทาง
้
ทหารในอนาคต จึงจาเป็ นที่นกการทหารจะต้ องคานึงถึง “พลังทางด้ านจิตวิทยา ” และจะต้ องตรวจสอบ
ั
ผลกระทบนี ้เป็ นอย่างดีก่อนที่จะลงมือปฏิบติการใด ๆ
ั

16. ๑๖
นักยุทธศาสตร์จะต้ องเล็งเห็นความจาเป็ นของการ
“มุงเน้ น ” ไปยังกาลังอานาจแห่งชาติในแต่ละ
่
ด้ าน เพื่อเปิ ดโอกาสให้ กาลังอานาจแห่งชาติในแต่ละด้ านได้ แสดงศักยภาพในการแก้ ไขปั ญหาความขัดแย้ ง
หรือการสงครามได้ อย่างเต็มขีดความสามารถ จึงจะทาให้ ประสิทธิภาพในองค์รวมของกาลังอานาจ
แห่งชาติปรากฎออกมาได้ เด่นชัด ในทางปฏิบติ นักยุทธศาสตร์ จะต้ องมีวสัยทัศน์ ในการจัดลาดับการ
ั
ิ
ใช้ กาลังอานาจแห่ งชาติในแต่ ละด้ าน การตัดสินใจเพื่อเลือกแนวทางการปฏิบัติท่ เชื่อมโยง
ี
ต่ อเนื่อง และการพัฒนากลไกการประสานกาลังอานาจแห่ งชาติในแต่ ละด้ าน
เทคโนโลยีขาวสารที่ก้าวล ้าของปั จจุบนมีสวนสาคัญเป็ นอย่างมากในการนา
่
ั ่
“หลักการมุงเน้ น ”
่
ไปพิจารณาใช้ ตอกาลังอานาจแห่งชาติในแต่ละด้ าน ทังนี ้เนื่องจากสาธารณชนสามารถเข้ าถึงข้ อมูลต่าง ๆ
่
้
ได้ มากยิ่งขึ ้น ลึกยิ่งขึ ้น และกว้ างขวางยิ่งขึ ้น ดังนัน รัฐบาลจะต้ องแน่ใจว่า สาธารณชนได้ รับข้ อมูลที่ถกต้ อง
้
ู
เป็ นจริง และต้ องสามารถแก้ ไขข้ อข้ องใจของประชาชนและการโฆษณาชวนเชื่อจากฝ่ ายตรงข้ ามให้ ได้
โดยสรุป “หลักการมุ่งเน้น ” เป็ นการพิ จารณาจาเพาะไปยังกาลังอานาจแห่งชาติ แต่ละด้าน คือ
การเมือง การทูต การเศรษฐกิ จ สังคมจิ ตวิ ทยา และการทหาร เพื่อให้สามารถใช้ศกยภาพของแต่ละกาลัง
ั
อานาจแห่งชาติ ในการแก้ปัญหาความขัดแย้งหรื อการเตรี ยมพร้อมเข้าสู่สงครามได้อย่างเต็มประสิ ทธิ ภาพ
โดยต้องมีกลไกในการจัดลาดับ การประสาน และการวิ เคราะห์การใช้กาลังอานาจแห่งชาติ เพื่อให้บรรลุถึง
เป้ าหมายทางยุทธศาสตร์ โดยต้องคานึงถึงตัวแปรคือ “การเป็ นยุคข่าวสาร” เข้ามาร่วมพิ จารณาด้วย

17. ๑๗
ตอนที่ ๗
หลักการสงคราม “การออมความพยายาม”(ECONOMY OF EFFORT)
หลักการออมความพยายาม (ทดแทน “หลักการออมกาลัง”-ECONOMY OF FORCE)
จากัดทรัพยากรที่จาเป็ นขั้นต่าสุดในแต่ ละลาดับขั้นของความพยายาม
ในการพิจารณาระดับยุทธการและระดับยุทธวิธี นักการทหารย่อมเข้ าใจดีวา การประเมินกาลังและ
่
การวางกาลัง เป็ นสิ่งสาคัญยิ่งต่อการปฏิบติการรบให้ ประสบผลสาเร็จ เพราะการเสริมกาลังรบในรอบที่สอง
ั
อันเนื่องมาจากการปฏิบติการในครังแรกไม่ประสบผลตามเปาหมายย่อมเกิดปั ญหาด้ านความเสี่ยงที่เพิ่ม
ั
้
้
มากขึ ้น ในระดับยุทธศาสตร์ก็เช่นเดียวกัน การระดมกาลังอานาจแห่งชาติมาใช้ จะเป็ นมากกว่าการ
เคลื่อนย้ ายกาลังทหารเพียงองค์ประกอบเดียว เพราะทุกองค์ประกอบของกาลังอานาจแห่งชาติจะถูกนามา
ประสานพลังเพื่อให้ เกิดอานาจรวมแห่งรัฐ ดังนัน
้
“การออมความพยายาม ” จึงมีความเหมาะสมที่
นักยุทธศาสตร์จะต้ องนามายกอ้ างอิงและผนวกไว้ ในหลักการสงครามระดับยุทธศาสตร์นี ้
“หลักการออมความพยายาม ” มีประเด็นสาคัญที่ต้องพิจารณาอยู่ ๓ ประการคือ ประการแรก
การกาหนดวัตถุประสงค์ ตามที่ได้ กล่าวมาแล้ วว่า ธรรมชาติของการกาหนดวัตถุประสงค์ย่อมต้ องการ
ทรัพยากรมาใช้ สนับสนุนเพื่อให้ บรรลุเปาหมายมากเกินกว่าที่รัฐจะจัดหาให้ ได้ ดังนัน แม้ นกยุทธศาสตร์จะ
้
้
ั
พยายามมุงเน้ นไปยังหัวใจหลักสาคัญสุดยอดของความต้ องการสุดท้ ายตามวัตถุประสงค์แล้ วก็ตาม ก็ยง
่
ั
ต้ องจัดลาดับความเร่งด่วนของทรัพยากรที่จะหยิบนามาใช้ เพื่อสนับสนุนการปฏิบติในแต่ละขันตอนของ
ั
้
กระบวนการอยู่ดี รวมทังจะต้ องคานึงถึงขีดความสามารถทางเศรษฐกิจอันเป็ นปั จจัยสาคัญที่ต้องนามาใช้
้
สนับสนุนตลอดกระบวนการ นับตังแต่แรกเริ่มไปจนกว่าจะบรรลุวตถุประสงค์ในระดับชาติ เช่นนี ้ก็คล้ ายกับ
้
ั
ว่า นักยุทธศาสตร์อาจจะต้ องมีวตถุประสงค์ย่อย ๆ รองรับในแต่ละขันตอนตามลาดับความสาคัญ จากนัน
ั
้
้
จึงพิจารณาจัดทรัพยากรสนับสนุนในแต่ละวัตถุประสงค์ย่อยเท่าที่จาเป็ นเพื่อให้ บรรลุวตถุประสงค์หลัก
ั
รวมทังต้ องทาการ “ประเมินค่ าความเสี่ยง ” (Risk Assessment) อย่างเป็ นตรรกะในการผสานการใช้
้
ทรัพยากรที่เหมาะสมตามยุทธศาสตร์ทางเลือกเฉพาะนัน ๆ อีกด้ วย
้
ประการที่สอง เนื่องจาก “การเศรษฐกิจ ” นันเกี่ยวพันใกล้ ชิดกับ “ผลประโยชน์ ” ดังนัน
้
้
นักยุทธศาสตร์จะต้ องไม่สบสนหรือเข้ าใจว่า “การออมความพยายาม ” คือ การประหยัดค่าใช้ จ่ายและ
ั
ทรัพยากร ขณะเดียวกัน ต้ องระลึกเสมอว่า การประเมินทรัพยากรที่ต้องการในสภาวะแวดล้ อมที่มีการ
เปลี่ยนแปลงด้ านความมันคงปลอดภัยระหว่างประเทศ และการที่มีผ้ เู ข้ ามาร่วมมีบทบาททังประเทศ
่
้
พันธมิตรหรือแม้ แต่องค์กรอิสระจะกระทาได้ ยากขึ ้น ยิ่งไปกว่านัน ความซับซ้ อนในการก้ าวล ้าทาง
้
เทคโนโลยียงช่วยเสริมทฤษฎีของเคลาสวิทซ์ในเรื่อง Fog & Friction Of War คือ ทาให้ สงครามมีความ
ั
คลุมเครือและติดขัดไปทุกระบบได้ เป็ นอย่างดี การวิเคราะห์ภาคสงครามโดยมิได้ คานึงถึงกาลังอานาจทาง

18. ๑๘
เศรษฐกิจอย่างเพียงพออาจนามาซึ่งความพ่ายแพ้ และไม่สามารถบรรลุวตถุประสงค์ที่ต้องการได้
ั
“หลักการออมความพยายาม ” ที่แท้ จริงจะต้ องวางน ้าหนักลงไปที่วตถุประสงค์หลัก เพื่อให้ มนใจได้ วา
ั
ั่
่
เปาหมายที่ตงไว้ จะประสบผลสาเร็จได้ ในสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงและมีปัจจัยหลายอย่างที่สงผลกระทบ
้
ั้
่
เกี่ยวข้ อง
ประการที่สาม “การเศรษฐกิจ ” อาจไม่จาเป็ นที่จะต้ องสอดคล้ องกับคาว่า “ประสิทธิภาพ ”
ในขณะที่นกยุทธศาสตร์และนักปฏิบติพยายามพิจารณาใช้ ทรัพยากรให้ มีประสิทธิภาพสูงสุด แต่โดยมาก
ั
ั
แล้ ว ผู้กมนโยบายระดับสูงมักไม่ให้ ความชัดเจน ( Bottom Line) ว่าจะสามารถทุ่มทรัพยากรให้ ได้ เท่าใด
ุ
อีกทังระยะเวลาและการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ก็ยงเป็ นปั จจัยในการกาหนดทรัพยากรใน
้
ั
กระบวนการเตรียมแผนยุทธศาสตร์เช่นเดียวกัน นอกจากวัตถุประสงค์หลักในระดับชาติที่ตงขึ ้นไว้ แล้ ว ยังมี
ั้
“ผลประโยชน์แห่งชาติ” เข้ ามาควบคุมอีกครังหนึ่ง ดังนัน ยุทธศาสตร์ที่วางไว้ เริ่มแรกอาจจะต้ องได้ รับการ
้
้
พิจารณาอีกครังเพื่อตัดส่วนที่ไม่ก่อให้ เกิดประสิทธิภาพหรือไม่เกี่ยวข้ องออกไปได้ อีก
้
โดยสรุป ในระดับยุทธศาสตร์ “การออมความพยายาม” จะรวมการสถาปนาความสมดุลระหว่าง
กาลังอานาจแห่งชาติ การจัดสรรทรัพยากร การวางทรัพยากรและการใช้ทรัพยากรที่เหมาะสมตามลาดับ
ความสาคัญที่กาหนดไว้ การวิ เคราะห์จานวนทรัพยากรที่ตองการเพื่อนาไปใช้ จะต้องคานึงถึงผลประโยชน์
้
แห่งชาติ และวัตถุประสงค์หลักของยุทธศาสตร์ ที่ตองการนัน ๆ ร่วมกัน ภารกิ จที่มีความยากลาบากและ
้
้
สาคัญยิ่ งของนักยุทธศาสตร์ ก็คือ การวิ เคราะห์และพิ จารณาหาความเชื่อมโยงระหว่าง “ผลประโยชน์ ” และ
“ความเสี่ยง” ในการวางยุทธศาสตร์ ซึ่งจะต้องมีความชัดเจนและพิ จารณาข้อมูลในปัจจัยแวดล้อมของเวลา
และสถานการณ์ ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างละเอียดรอบคอบ