2. • Πολύ παλιά, στον ποταμό Ρήνο ζούσε
μία γυναίκα πάνω σε έναν βράχο, η
Λορελάι
• Η Λορελάι ήταν κάτι σαν σειρήνα,
πανέμορφη, που τραγουδούσε
ανεβασμένη στο βράχο της, για να
μαγεύει τους θαλασσινούς και να
τραβάει τα σκάφη τους πάνω στα
βράχια.
• Ήταν πραγματικά πολύ όμορφη. Τόσο
που όμοια της δεν υπήρχε. Κι η φωνή
της ήταν υπέροχη.
3. • Η Λορελάι δεν ήταν καλή και
τραγουδούσε για να κάνει τους
ναυτικούς να ξεχάσουν το σκληρό τους
επάγγελμα και τους κινδύνους του
ποταμού, που πολλές φορές θυμώνει
και τους πολεμάει.
• Λένε μάλιστα πως έδειχνε με το δάχτυλο
της στους ψαράδες, πού βρίσκονταν τα
ψάρια.
4. • Την ήξεραν όλοι οι βαρκάρηδες, γιατί
την έβλεπαν κάθε ηλιοβασίλεμα να
χτενίζει τα ξανθά της μαλλιά, που
έφταναν ως τη μέση της.
• Φυσικά η παρουσία μιας τόσο
όμορφης γοργόνας σε ένα βράχο δε
μπορούσε να μείνει μυστικό των
θαλασσινών.
• Στα καράβια υπήρχαν πολλές φορές
και επιβάτες και όσοι έβλεπαν έστω και
μια φορά τη Λορελάι, δεν έπαυαν να
μιλούν γι’ αυτήν.
5. • Κάποια μέρα, ο γιος ενός πανίσχυρου και
πλούσιου κόμη, του Άλμπρεχτ, αποφάσισε να
κλέψει τη Λορελάι.
• Έφτασε στην όχθη πάνω στο κατάμαυρο
άλογο του και ζήτησε από ένα γέρο βαρκάρη
να τον οδηγήσει στη βάση του βράχου.
• Ο γέρος κατάλαβε πως ο νεαρός θα έκανε
κάποια τρέλα και αρνήθηκε.
• Μα ο νεαρός, που είχε συνηθίσει να του
κάνουν όλα τα χατίρια τράβηξε το σπαθί του
και τον απείλησε.
• Ο γέρος πήρε τη βάρκα του και άρχισε να
τραβάει κουπί προς το βράχο.
6. • Ήταν σούρουπο, το φως ήταν χρυσαφί και τα
κύματα σταχτιά. Ήταν η αγαπημένη ώρα της
γοργόνας. Καθόταν πάνω στο βράχο της και είχε
αρχίσει να τραγουδάει. Ο νεαρός έμεινε για μια
στιγμή βουβός, με κομμένη την ανάσα και έπειτα
άρχισε να φωνάζει στο βαρκάρη:
- Πλεύρισε! Πλεύρισε στο βράχο!
• Ο γέρος άφησε τα κουπιά και είπε ήρεμα:
- Αδύνατο! Κανένας δε μπόρεσε ποτέ να
πλευρίσει εδώ. Τα κύματα είναι πολύ άγρια
και θα αναποδογυρίσουν τη βάρκα μου…
• Ο νεαρός θύμωσε, απείλησε τον γέρο, αλλά αυτός
δεν τον άκουγε και τότε ο νεαρός του είπε:
- Πλησίασε όσο μπορείς. Θα καταφέρω να
πηδήξω ως το βράχο.
7. • Ο γέρος προσπάθησε να τον συνετίσει,
αλλά ο νεαρός επέμενε κι ο γέρος
πλησίασε στο βράχο όσο μπορούσε.
• Ξαφνικά ο νεαρός γιος του κόμη πήδηξε.
Ήταν ελαφρύς και ευκίνητος, αλλά το
πήδημα του ήταν πολύ κοντό.
• Βρέθηκε λοιπόν στο ποτάμι και το κύμα τον
παρέσυρε. Βαρύς από την πανοπλία και τα
όπλα του άρχισε να βουλιάζει, πριν ο
βαρκάρης προλάβει να τον βοηθήσει.
• Μάταια έψαχναν το σώμα του, δεν τον
βρήκε ποτέ κανείς.
8. • Μαθαίνοντας για το θάνατο του
μοναχογιού του, ο κόμης θύμωσε
πάρα πολύ. Τα έβαλε με τους
βαρκάρηδες και ήθελε να εκτελέσει
αυτόν που είχε οδηγήσει το γιο του
στο βράχο.
• Κανένας όμως δε μίλησε και ο κόμης
δεν έμαθε ποτέ το όνομα του
βαρκάρη. Έστρεψε λοιπόν το θυμό
του στη Λορελάι και πρόσταξε τον
αξιωματικό της φρουράς του να την
συλλάβει.
• Έλεγε πως ήταν μάγισσα και ότι θα
την έκαιγαν ζωντανή.
9. • Ο αξιωματικός ξεκίνησε με μια ντουζίνα
στρατιώτες για την επίθεση, και με πολύ
πονηριά και πείσμα, αφού έπνιξε πολλούς
από τους άντρες του, κατάφερε να
σκαρφαλώσει στην κορυφή του βράχου,
όπου είχε κρυφτεί η γοργόνα και της
φώναζε:
- Σε κρατάω μάγισσα! Σκότωσες το γιο
του αφέντη μου! Θα σε δέσουμε και
θα σε κάψουμε ζωντανή στην αυλή
του πύργου! Θα δεις τι σημαίνει να
μαγεύεις τους νέους!
10. • Ήθελε να πιάσει τη Λορελάι για να την
τραβήξει κοντά του, αλλά εκείνη
τρομαγμένη άρχισε να φωνάζει:
- Ποταμέ, βοήθεια! Ω, ποταμέ! Σώσε με
από το θυμό των ανθρώπων! Δεν
έκανα κανένα κακό! Σώσε με από την
αδικία!
• Και τότε ο ποταμός άρχισε να φουσκώνει.
Τα νερά του άρχισαν να κοχλάζουν και
έκανε τόσο θόρυβο που γέμισε την
κοιλάδα, σαν βροντή κεραυνού.
11. • Ο αξιωματικός ξεκίνησε λοιπόν με μια
ντουζίνα στρατιώτες για την επίθεση,
και με πολύ πονηριά και πείσμα, αφού
έπνιξε πολλούς από τους άντρες του,
κατάφερε να σκαρφαλώσει στην
κορυφή του βράχου, όπου είχε κρυφτεί
η γοργόνα και της φώναζε:
• - Σε κρατάω μάγισσα! Σκότωσες το γιο
του αφέντη μου! Θα σε δέσουμε και θα
σε κάψουμε ζωντανή στην αυλή του
πύργου! Θα δεις τι σημαίνει να μαγεύεις
τους νέους!
12. • Οι στρατιώτες και ο αξιωματικός
παρασύρθηκαν.
• Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απέγιναν, μα το
σίγουρο είναι ότι κι η Λορελάι χάθηκε κι
αυτή κάτω από τα νερά.
• Ποτέ δεν την ξαναείδαν πάνω στο
βράχο της.
• Από τότε οι βαρκάρηδες του Ρήνου
είναι πολύ λυπημένοι όταν περνάνε από
εκείνο το σημείο.
13. • Μερικά βράδια, όταν ο ήλιος ρίχνει
το χρυσάφι του στην πέτρα και το
ποτάμι μοιάζει με τα ξανθά μαλλιά
της Λορελάι, ακούγεται η φωνή της.
• Μια φωνή δροσερή και καθάρια,
σαν τις πηγές που γεννιούνται στη
βάση των πάγων, μια φωνή που
υψώνεται από το Ρήνο με το πρώτο
φύσημα του νυχτερινού αέρα.
