ภาษาไทย
- 3. วิชชุมมาลา ฉันท์๘
ข่าวเศิกเอิกอึง ทราบถึงบันดล
ในหมู่ผู้คน ชาวเวสาลี
แทบทุกถิ่นหมด ชนบทบูรี
อกสั่นขวัญหนี หวาดกลัวทั่วไป
ถอดบทประพันธ์
ข่าวศึกแพร่ไปจนรู้ถึงชาวเมืองเวสาลี แทบทุกคนในเมืองต่าง
ตกใจและหวาดกลัวกันไปทั่ว
- 4. ตื่นตาหน้าเผือด หมดเลือดสั่นกาย
หลบลี้หนีตาย วุ่นหวั่นพรั่นใจ
วุกครอกซอกครัว ซ่อนตัวแตกภัย
เข้าดงพงไพร ทิ้งย่านบ้านตน
ถอดบทประพันธ์
ทุกคนในเมืองต่างตกใจและหวาดกลัวกันไปทั่ว หน้าตาตื่น หน้า
ซีดไม่มีสีเลือด ตัวสั่น พากันหนีตายวุ่นวาย พากันอพยพครอบครัวหนี
ภัย ทิ้งบ้านเรือนไปซุ่มซ่อนตัวเสียในป่า
- 5. เหลือจักห้ามปราม ชาวคามล่าลาด
พันหัวหน้าราษฎร์ ขุนด่านดาบล
หารือแก่กัน คิดผันผ่อนปรน
จักไม่ให้พล มาคธข้ามมา
ถอดบทประพันธ์
ไม่สามารถห้ามปรามชาวบ้านได้ หัวหน้าราษฎรและนายด่าน
ตาบลต่าง ๆ ปรึกษากันคิดจะยับยั้งไม่ให้กองทัพมคธข้ามมาได้
- 6. จึงให้ตีกลอง ป่าวร้องทันที
แจ้งข่าวไพรี รุกเบียนบีฑา
เพื่อหมู่ภูมี วัชชีอาณา
ชุมนุมบัญชา ป้องกันฉันใด
ถอดบทประพันธ์
จึงตีกลองป่าวร้องแจ้งข่าวข้าศึกเข้ารุกราน เพื่อให้เหล่ากษัตริย์
แห่งวัชชีเสด็จมาประชุมหาหนทางป้องกันประการใด
- 7. ราชาลิจฉวี ไป่มีสักองค์
อันนึกจานง เพื่อจักเสด็จไป
ต่างองค์ดารัส เรียกนัดทาไม
ใครเป็นใหญ่ใคร กล้าหาญเห็นดี
ถอดบทประพันธ์
่
ไม่มีกษัตริยลิจฉวีแม้แต่พระองค์เดียวทีคิดจะเสด็จไป แต่ละ
์
พระองค์ทรงดารัสว่าจะเรียกประชุมด้วยเหตุใด ผู้ใดเป็นใหญ่ ผู้ใดกล้า
หาญ เห็นดีประการใดก็เชิญเถิด
- 8. เชิญเทอญท่านต้อง ขัดข้องข้อไหน
ปรึกษาปราศรัย ตามเรื่องตามที
ส่วนเราเล่าใช่ เป็นใหญ่ยังมี
ใจอย่างผู้ภี รุกปราศอาจหาญ
ถอดบทประพันธ์
จะปรึกษาหารืออย่างไรก็ตามแต่ใจ ตัวของเรานั้นไม่ได้มีอานาจ
ยิ่งใหญ่ จิตใจก็ขี้ขลาด ไม่องอาจกล้าหาญ
- 9. ต่างทรงสาแดง ความแขงอานาจ
สามัคคีขาด แก่งแย่งโดยมาน
ภูมิศลิจฉวี วัชชีรัฐบาล
บ่ ชุมนุมสมาน แม้แต่สักองค์ ฯ
ฯลฯ
ถอดบทประพันธ์
แต่ละพระองค์ต่างแสดงอาการเพิกเฉย ปราศจากความสามัคคี
ปรองดองในจิตใจ กษัตริย์ลิจฉวีแห่งวัชชีไม่เสด็จมาประชุมกันแม้แต่
พระองค์เดียว
- 14. ๒.การใช้โวหาร:เพื่อให้ผู้ฟังเกดจินตนาการเห็นภาพชัดเจน เข้าใจ
และเกิดอารมณ์คล้อยตาม
• บรรยายโวหาร : ใช้คาให้เห็นภาพชัดเจนตามลาดับเหตุการณ์ รวดเร็ว
ไม่เยิ่นเย้อ เข้าใจง่าย เช่น
ข่าวเศิกเอิกอึง ทราบถึงบันดล
ในหมู่ผู้คน ชาวเวสาลี
แทบทุกถิ่นหมด ชนบทบูรี
อกสั่นขวัญหนี หวาดกลัวทั่วไป
ตื่นตาหน้าเผือด หมดเลือดสั่นกาย
หลบลี้หนีตาย วุ่นหวั่นพรั่นใจ
วุกครอกซอกครัว ซ่อนตัวแตกภัย
เข้าดงพงไพร ทิ้งย่านบ้านตน