2. ภาษา C ได้ถูกคิดค้นโดย Dennis Ritchie ในปี ค.ศ. 1972 (พ.ศ. 2515)
ซึ่งมีการพัฒนามาจากภาษา ALGOL, ภาษา BCPL และภาษา B โดยมีจุดเด่น
ดังนี้
• เป็น ภาษาคอมพิวเตอร์ที่มีแนวคิด ในการพัฒนาแบบ “โปรแกรมเชิ ง
โครงสร้าง (Structure Programming)” ทาให้ภาษา C เป็นภาษาที่
เหมาะสมสาหรับนามาพัฒนาระบบ
• เป็นภาษาคอมพิวเตอร์ที่เป็นภาษามาตรฐาน ซึ่งการทางานของภาษา
ไม่ขึ้นกับฮาร์ดแวร์ ทาให้สามารถนาไปใช้ใน CPU รุ่นต่าง ๆ ได้
• สามารถทางานแทนภาษา Assembly ได้
• ความสามารถของคอมไพเลอร์ในภาษา C มีประสิทธิภาพสูง ทางานได้
รวดเร็ว โดยใช้รหัสออบเจ๊กต์ (Object) ที่สั้น จึงทาให้เหมาะสาหรับงาน
ที่ต้องการความรวดเร็ว

3. โครงสร้างของภาษา C
ในโปรแกรมที่พัฒนาด้วยภาษา C ทุกโปรแกรมจะมีโครงสร้าง
การพัฒนาไม่แตกต่างกัน ซึ่งประกอบด้วย 6 ส่วนหลัก ๆ โดยที่แต่ละ
ส่วนมีหน้าที่แตกต่างกัน ดังนี้
1. ส่วนของเฮดเดอร์ไฟล์ (Header File or Processing
Directive) ส่วนนี้จะขึ้นต้นด้วยเครื่องหมาย # เสมอ การทางาน
ของคอมไพเลอร์จะทางานในส่วนนี้เป็นส่วนแรก จะเป็นส่วนที่
เก็บไลบราลีมาตรฐานของภาษา C ซึ่งจะถูกดึงเข้ามารวมกับ
โปรแกรมในขณะแปลภาษาโปรแกรม (Compile) โดยใช้คาสั่ง
# Include ซึ่งสามารถเขียนได้ 2 รูปแบบ คือ
• รูปแบบที่ 1 #include<HeaderName>
• รูปแบบที่ 2 #include“HeaderName”

4. โครงสร้างของภาษา C
แบบที่ใช้เครื่องหมาย <…> คอมไพเลอร์จะค้นหาเฮดเดอร์
จากไลบราลี ข องภาษา C เพี ย งที่ เ ดี ย วเท่ า นั้ น ส่ ว นที่ ใ ช้
เครื่องหมาย “…” คอมไพเลอร์จะค้นหาเฮดเดอร์จากไลบราลีที่
เก็บ Source Code ของเราก่อน ถ้าหากไม่เจอก็จะไปค้นหาที่ไล
บราลีของภาษา C และเฮดเดอร์ไฟล์นี้จะมีนามสกุลเป็น .h
เท่านั้น
ในการเขียนโปรแกรมภาษา C เฮดเดอร์ไฟล์ที่เก็บไลบราลี
มาตรฐานในการจั ด การเกี่ ย วกั บ อิ น พุ ต และเอาต์ พุ ต ของ
โปรแกรมก็คือ stdio.h ซึ่งถือว่าเป็นส่วนสาคัญที่ขาดไม่ได้

5. 2. ส่วนของตัวแปร Global เป็นส่วนประกาศตัวแปรที่สามารถใช้
ร่วมกันได้ทั้งโปรแกรม ซึ่งส่วนนี้จะมีหรือไม่มีก็ได้
3. ส่วนของฟังก์ชัน (Function) เป็นส่วนการทางานของโปรแกรม ใน
โครงสร้างภาษา C จะบังคับให้มีอย่างน้อย 1 ฟังก์ชัน คือ
ฟังก์ชัน main() ซึ่ง เป็น ฟั งก์ ชั นเริ่ ม การทางานของโปรแกรม
โดยในขอบเขตของฟังก์ชันจะเริ่มต้นด้วยเครื่องหมาย { และ
สิ้นสุดด้วยเครื่องหมาย }

6. 4. ส่วนของตัวแปร Local เป็นส่วนประกาศตัวแปรที่สามารถ
ใช้ ไ ด้ เ ฉพาะภายในฟั ง ก์ ชั น ของตนเองเท่ า นั้ น ซึ่ ง ส่ ว นนี้ จ ะมี
หรือไม่มีก็ได้
5. ส่วนของตัวโปรแกรม เป็นส่วนคาสั่งการทางานของ
โปรแกรม โดยที่แต่ละคาสั่งจะต้องจบด้วยเครืองหมาย ; เสมอ
่
6. ส่วนของตัวส่งค่ากลับ เป็นส่วนของการส่งค่ากลับเมื่อฟังก์ชัน
จบการทางาน โดยค่าที่ส่งกลับนั้นจะต้องเป็นค่าที่มีชนิดของ
ข้อมูลตรงกับชนิดของข้อมูลที่ฟังก์ชันคืนค่ากลับ (Return Type)
ในกรณีไม่ต้องการให้ฟังก์ชันมีการส่งค่ากลับ สามารถกาหนดได้
โดยใช้คีย์เวิร์ด void

7. ที่มา : คู่มืออบรมครูวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ คอมพิวเตอร์ โลก ดาราศาสตร์ และอวกาศ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
หนังสือเรียนรายวิชาเพิ่มเติม การเขียนโปรแกรมเบื้องต้นด้วยภาษา C บริษทซัคเซสมีเดีย
คู่มือเรียนเขียนโปรแกรมภาษา สานักพิมพ์ IDC PREMIER