2. Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
• Σε ό,τι αφορά στη γυναίκα στην
Αρχαία Ελλάδα, η πρώτη κύρια
δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα
νεογέννητο κορίτσι ήταν να του
επιτραπεί να ζήσει.
• Εξαρτάτο άμεσα από την απόφαση
του πατέρα, καθώς η γέννηση ενός
θηλυκού μέλους θεωρείτο ανώφελο
επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο,
εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν
πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς
δεν είχε τη δυνατότητα να
διατηρήσει το οικογενειακό όνομα.
3. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ
ΑΘΗΝΑ
• Η πατριαρχική κοινωνία της εποχής είχε
πολλές ελευθερίες για στους άντρες και
περιόριζε σε μεγάλο βαθμό το ρόλο της
γυναίκας. Στην Αρχαία Αθήνα οι γυναίκες
ήταν κλεισμένες στο σπίτι και δε
συμμετείχαν στην κοινωνική ζωή.
• Η Αθηναία δεν είχε πολιτικά δικαιώματα,
δεν είχε το δικαίωμα να κατέχει ιδιοκτησία
και στο μόνο γεγονός που συμμετείχε ήταν
οι θρησκευτικές τελετές. Σε όλη της τη ζωή
βρισκόταν υπό την κηδεμονία του πατέρα
και αφότου παντρευόταν, υπό την
κηδεμονία του συζύγου.
4. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ
ΣΠΑΡΤΗ
• Σε καμία Ελληνική πόλη στην Αρχαία
Ελλάδα οι γυναίκες δεν απολάμβαναν
την ίδια ελευθερία και κοινωνική θέση
όπως οι Σπαρτιάτισσες.
• Μόνο στη Σπάρτη οι γυναίκες
διέθεταν οικονομική δύναμη και
επιρροή.
• Τα κορίτσια ασχολούνταν με τον
αθλητισμό και ελάμβαναν δημόσια
εκπαίδευση εν αντιθέσει με άλλες
πόλεις, όπου οι περισσότερες
γυναίκες ήσαν τελείως αγράμματες.
5. Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ ΜΙΝΩΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
• Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά
στη Μινωική Κρήτη ήταν η
μεγάλη ελευθερία των γυναικών
που συμμετείχαν σε κάθε
εκδήλωση της κοινωνικής ζωής.
• Έπαιρναν μέρος σε κάθε είδους
εξωοικιακές ασχολίες
συμμετείχαν σε επικίνδυνα
αγωνίσματα, εξορμούσαν σε
κυνηγετικές εκδρομές, και σε
χορευτικές επιδείξεις.
6. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
• Ο κόσμος των γυναικών στη Μακεδονία
ήταν εσωστρεφής. Η Μακεδόνισσα ήταν
βασίλισσα στο σπίτι της.
• Οι κοπέλες μετά τα 14 μπορούσαν να
ακολουθήσουν το σύζυγο που επέλεγε για
αυτές ο πατέρας τους. Ηταν υπεύθυνες για
τα παιδιά, τους γέρους, αλλά και τη
φροντίδα των νεκρών. Εγνεθαν, έκλωθαν,
ύφαιναν, έραβαν ρούχα και στρωσίδια,
άλεθαν τα δημητριακά, μαγείρευαν,
ζύμωναν και έψηναν ψωμί.
• Στις επίσημες γιορτές οι εμφανίσεις τους
ήταν περιορισμένες, εκτός από τις τελετές
της Δήμητρας και της Περσεφόνης που ήταν
παραδοσιακά δικές τους όπως και η λατρεία
του Διονύσου.