Posías infantiles y juveniles del otoño, para que jueguen los versos en el aula, con el viento y la lluvia que acompañan la palabra. Una selección de poemas otoñales para empezar las clases con poesía.
Se pueden leer muchos más poemas del otoño en el blog de "Poesia Infantil i Juvenil", cuyo enlace está en la portada de esta presentación y aquí mismo (pinchando sobre el "Sàlvia").
Posías infantiles y juveniles del otoño, para que jueguen los versos en el aula, con el viento y la lluvia que acompañan la palabra. Una selección de poemas otoñales para empezar las clases con poesía.
Se pueden leer muchos más poemas del otoño en el blog de "Poesia Infantil i Juvenil", cuyo enlace está en la portada de esta presentación y aquí mismo (pinchando sobre el "Sàlvia").
Relato gañador do Concurso de Relatos de Terror do CPI de Pontecesures na categoría de 3º ciclo de E. Primaria, organizado polo ENDL e a Biblioteca do centro.
2. Aquela tarde, Papá Noel estaba de mal humor. Doíalle a barriga Comera tres veces patacas con maionesa. Iso era DEMASIADO… aínda para o estómago de Papá Noel. 1 2 3
4. Algo máis lonxe, no bosque… agochábase un lobo. Tiña… FAME DE LOBO.
5. O pobre do lobo tremía co frío. Tiña o nariz conxelado, as orellas moradas e as dedas dos pes tesas. O frío facíalle chorar e as bágoas que lle caían dos ollos conxelábanse antes de caer ao chan.
6. De pronto, através do xeo que cubría os seus ollos viu unha silueta vermella que se achegaba a él.
7.
8. Cando a figura vermella pasou ao seu carón… saltou sobre ela dando un berro arrepiante. ¡AARRRRGGGG!
9. ¡Terrible erro! Como todo o mundo sabe, Papá Noel é coma un xigante, indestructible e… ¡ABSOLUTAMENTE INCOMESTIBLE!
11. O lobo non quería confesar que confundira a Papá Noel con Carapuchiña Vermella, así que, para salvar a orella díxolle que o confundira cun porco. ¡A QUEN SE LLE OCORRE!
12. Papá Noel sacou as luvas, colleu ao lobo, puxoo debaixo do brazo e doulle tal mallerira que ata a neve caiu dos pinos.
13. Cando por fin aquilo rematou… Ben, pois como castigo, este Nadal vas facer un traballiño. ¿Así que tes fame? Ehh, si, unha pouca ¿¿Qué??
14. Si, este ano ti vas facer o meu traballo. E non comerás nada ata que remates de entregar todos os regalos. Moito coidado que non che esqueza ningunha cheminea.
15. Sen preguntarlle ao lobo se estaba de acordo, Papá Noel levouno á súa cova, púxolle un disfraz de Papá Noel e… ¡hala! Mandouno ao ceo co trineo, os renos, a cesta, as campaíñas e todo o necesario para facer o seu traballo.
16. A Papá Noel todo lle saira ben. Agora podería descansar. PERO AO LOBO...
17. ... ao lobo todo lle saía mal Cada vez tiña máis fame. Ata os renos se burlaban de él.
18. Entón deu comezo a noite máis espantosa que un lobo malvado poida imaxinar. Un gran lobo malvado coma él, voando polo ceo disfrazado de Papá Noel. Era para tolear.
20. Ao chegar aos tellados, tiña que ler as cartas dos nenos.
21. E, en cada carta, os nenos enviaban bicos, apertas, mimos, felicitacións e máis bicos En todas, menos nesta
22.
23. Entón o lobo, case chorando deslizou unha bonita cabuxiña branca pola cheminea tendo moito coidado para non manchala co feluxe.
24. A noite avanzaba. Cantos máis regalos e chuches repartía o lobo, máis fame tiña. As tripas soábanlle unha barbaridade, e estaba terríblemente canso.
26. De volta á cova, nada máis entrar Deixouse caer nun rincón e adormeceu.
27. O lobo empezou a roncar e a soñar con cestos cheos de salchichas, xamóns, casiñas de mazapán e Papá-Noeis de chocolate Papá Noel, mirandoo con cariño, pensou se non sería demasiado duro co castigo. ¿..? ZZZ ZZZ ZZZ
28. Cando o lobo espertou, viu que xunto ao lume da cheminea lle esperaba unha mesa perfectamente preparada. Aquel ano, por primeira vez o lobo e Papá Noel celebraron o Nadal xuntos, ante a asombrada mirada dos renos que non entendían nada daquela historia tan rara.
