1. MICHELANGELO di LODOVICO BUONARROTI SIMONI LAURA SANDE MUNÍN ANA CEA GARCÍA EDUARDO CASTRO PRADO ERIKA Mª GONZÁLEZ SEOANE

2. BIOGRAFÍA Miguel AnxoBuonarrotinaceu o 6 de marzo de 1475 en Caprese, pequeño centrodo val Tiberina, na actual provincia de Arezzo. Fillo de Ludovico de Leonardo BuonarrotiSimoni ( que desempeñaba un cargo importante no goberno de Florencia) e de Francesca di Neri del Miniato di Siena. Poucodespois do seunacemento a familia Buonarrotivolve a Florencia donde súanaimorreu en 1481 cando Miguel Anxo tiña 6 anos. Así pois, en Florencia, Miguel Anxo pasa a súa infancia, mocidade e madureza. A situación económica da familia nun principio era boa pero entrou en decandenciacoavó de Miguel Anxo e posteriormente coseupai, poisfracasou no intento de manter a posición social da familia.

3. O paifixolleestudar gramática en Florencia co cal Miguel Anxo non estaba de acordo, pois el quería ser artista; e cando llocomunicouaoseupaitiveronmoitasdiscusións porque non era un oficio recoñecido. Aínda así, Miguel Anxoconseguiu convencer aoseupai. En abril do 1488, con 12 anos entrou no taller dos famosos Ghirlandaio. A sua familia formalizou un contrato de estudios durante 3 anos con estes famosos. As súasprimeiras obras artísticas despertaron a admiración en Lorenzo El Magnífico, que o acolleu no seu palacio onde se relacionou con moitos humanistas. Estas relaciónspuxérono en contacto coas teorías idealistas de Platón, que se acabaron convertindonun dos pilares fundamentais da súa vida.

4. Despois da morte de Lorenzo el magnífico, en 1492 Miguel Anxomarchou de Florencia. En 1496 partiu cara Roma ondetriunfou e ondefoi considerado artista de primeiraliña. Nesta época fixo o David, obra cumbre da escultura. Morre en Roma o 18 de febreiro de 1564.

5. A CAPELA SIXTINA. En marzo de 1505, Julio II encargoulle a realización do seumovemento fúnebre. Entusiasmado con esta idea, permaneceu en Carrara durante oito meses para ocuparse persoalmente da elección dos mármores necesarios. Posteriormente Miguel Anxoaceptou a importante encarga dos frescos da Capela Sixtina en 1508; con moipouco entusiasmo por ter que interromper os traballos da tumba de Xulio II.

6. O traballo consistía en realizar un conxunto de imaxes que substituíse a bóveda estrelada pintada por PierMatteod’Amelia. Miguel Anxoinventou, así, ese organismo grandioso que constitúeunha das meirandes empresas artísticas de tódolos tempos. A enorme boveda esta definida por un pesado armazón arquitectónico e subdividida en tres lenzos, correspondendo cada un a unha iconografía precisa: O primeiro comprende os lunetos e as paredes triangulares nas que aparecen os antepasados de Cristo. O segundo contén os sete profetas e as cinco Sibilas. O central presenta nove episodios tomados do libro da Xénese; sobre os membros arquitectónicos, que encadran cinco de eses episodios, aparecen figuras de Ignudi, sostendomedallóns de bronce simulado con representacións bíblicas. Finalmente nos ángulos extremos da bóveda representansecatro episodios da salvación de Israel.

7. Acabou os frescos 4 anos máis tarde. Nesta obra ideouunha grandiosa estuctura arquitectónica pintada. O tema bíblico en xeral é unha interpretación neoplatónica e deu forma de a un tipo de interpretación das imaxes que consiguirían ser un símbolo do arte do renacemento.

8. O deseño de salvación A bóveda da Capela Sixtina representa unhasíntese entre temas e feitos distantes, pero conceptualmente relacionados, expresa o pensamento de Miguel Anxo e a súa adhesión aoneoplatismo. O tema central e a historia da humanidade antes da revelación e a súapertenza a dimensión redentora do Cristianismo. Os antepasados de Cristo, desde Abrahám a Xosé, representan a xentes do Antigo Testamento. Os profetas e as Sibilas son os que, de xeito diverso, anuncian a vida de Cristo, demostrando o valor universal da redención: un único Deus para pagáns e xudeus. Nas historias da Xénese o deseño da salvación perfeccionase, poisenténdese como prefiguración da historia do Salvador. A salvación demóstrasehistoricamente nos catro penachos da bóveda, onde o pobo elixido se libra da destrucción, o mesmo que acontecerá un día con toda a humanidade. Os Ignudi, representantes dun mundo pagán, tamén se poden interpretar como criaturas anxelicais.

9. Creación do home O episodio da Xénese, representa a creación e está dividido claramente en dúas partes: á esquerda, Adán, nunleito de terra, vólvese cara a Deus nunha lenta torsión. Deus aparece rodeado e unhadesaspersoas é Eva. O grupo está enmarcado en unha tea que subliña o movemento aéreo.

10. Profetas e Sibilas As figuras dos profetas e das sibilas están unidas por Miguel Anxo, no plano interpretativo, polacapacidade eliminatoria: ambolosdous inspirados por Deus, ainda que dunxeito diverso, tiveron o presentimento do renacemneto: os profetas xudeusprevirono con certeza; as sibilas tiveron un sentimento confuso.

11. Situación da Capela Sixtina A Capela atópase no interior dos Palacios Vaticanos, unida directamente os apartamentos privados do Papa e destinada a satisfacer as esixenciasdevocionais e ceremoniais da corte pontificia, sustituíndo a máisantigaCapella Magna. Trátasedun espacio rectangular cuberto por unha bóveda de canón, de proporcións análogas aás da tumba de Salomón de Xerusalén, e provisto dunha serie de ventásnaorde superior das paredes. Estas, subdivididas en catrorexistros por fortesliñas que marcaban os planos, estaban decoradas con cortinaxes simuladas na parte inferior, mentres as zonas superiores estaban destinadas a acoller os frescos que foronexecutados desde 1581 polos pintores máis importantes de entónincluído Miguel Anxo.

12. O David Conservada naGalleriadell`Accademia en Florencia, a obra representa o heroe bíblico e simboliza as virtudes civís dos florentinos , rabia e fortaleza, celebradas na época do autogoberno da cidade. Dátase entre 1501 e 1504. A cabeza dirixida de repente á esquerda, expresa determinación e conciencia da súaidentidade moral. O rostro, contraído e intrestecido, e a expresión preocupada dos ollos denotan a tensión do momento que predece a acción. A mandereita, que suxeita a pedra destinada a Goliat, prmite apreciar tanto as dimensiónscolosais de toda a figura como a minuciosa execución dos detalles anatómicos.