Fabulosa presentación sobre esta gran película.

1. Yago Vicente Rañó
Historia e Cultura das Relixións
4º E.S.O. A

3. I. Resumo e síntese da filmografía.
II. Principais persoaxes: (biografía, personalidade e outros
aspectos).
III. Persoaxes secundarios e otros salientables.
IV. Contexto histórico , relixioso e social no que situamos o
desenvolvemento da historia.
V. Análise dun edificio relixioso desta época.
VI. Opinión subxectiva e comentario personal.
VII. Bibliografía e fontes de externas.
EL NOMBRE DE LA ROSA

5. RESUMO E SÍNTESE DA FILMOGRAFÍA

6. Adso de Melk acompañaó sabio Guillermo de Baskerville a visitar unha abadía sin saber que ocorre nela
. Prodúcense unha serie de asesinatos, os cales danse en varios días, desde o primeiro ata o séptimo. O
abad Abbone explícalle a Guillermo o haxazgo do cadáver do monxe Adelmo, que esto dase no
primeiro día, e no segundo día é atopado o corpo sin vida do especialista do grego, Venancio, entran no
scriptorium donde atopan un libro o cal é robado sin saber quen fora, e no terceiro día atopan nos
baños a Berengario afogado nunha bañera.

7. No cuarto día Guillermo e Severino analizan o corpo de Berengario e se dan conta que nos últimos 3
casos de morte foron producidas por envenenamento xa que os cadáveres tiñan a lengua e as huellas
dos dedos negras, no quinto día aparece morto Severino no seu herbolario xa que minutos antes díxolle
a Guillermo que atopou un libro extraño. Bernardo foi duramente acosado e rematou dicindo cousas
que fixera e a súa complicidade con Malaquías. No sexto día o abad fala con Guillermo e prácticamente
o bota da abadía pero antes de marchase descobren a entrada á finis africae onde gardábase o
misterioso libro do cal falaba Severino, ó escoitar uns ruidos deducen que nun dos pasadizos secretos
quedou atrapado alguén, o cal era moi difícil sacar dalí e só tendría unhas horas de vida debido ó
espacio que había.

8. No sexto día o abad fala con Guillermo e prácticamente o vota da abadía pero antes de marchase
descubren a entrada á finis africae onde se gardaba o misterioso libro do cal falaba Severino, ó
escoitar uns ruidos deducen que nun dos pasadizos secretos quedou atrapado alguén, o cal era moi
difícil sacar dalí e só tendría unhas horas de vida debido ó espacio que había. No séptimo día Guillermo
e Adso consiguen entrar no finis africae onde se atopan a Jorge ( un monxe cego) que dice saber todo
o ocurrido xa que o libro esta impregnado de veneno e o humedecer o dedo para pasar páxina o veneno
que hai no dedo deposítase na lengua ( as marcas negras son debido a esto).

9. Jorge e Guillermo exponen a súa filosofía sobre o segundo libro de Aristóteles ( La Comedia) e
recoñece que lle tenderan unha trampa ó abad deixándoo encerrado no pasadizo e que todavía
quedaba unha morte por xurdir , a súa ( morte de Jorge) Tras esta conversación xurde unha pelexa
para evitar a morte de Jorge e facerse có valioso libro pero unha das lámparas é golpeada caíndo
sobre unha montaña de libros que comenza a arder e arrasa con todo o seu pasa. Anos más tarde
regresa Adso onde estaban as ruinas da abadía, alí pasou os seus últimos anos de vida, escribindo no
seu manuscrito a última frase que dice: “da rosa queda únicamente o nome”. Cabe selientar que
existen numerosos elementos esotéricos: toda a historia así é un elemento relixioso conxunto, os
textos sagrados… e moitos outros destacables.

10. PRINCIPAIS PERSONAXES (BIOGRAFÍA,
PERSONALIDADE E OUTROS ASPECTOS)

11. PERSONAXES
PRINCIPAIS
Adso de Melk
Fray Guillermo
de Baskerville
Adelmo de
Otranto
Ubertino da
Casale

12. Adso de Melk: Novicio benedictino. Presentanolo nunha das clásicas dualidades de Eco, pois é á vez
un vello monxe en Melk que narra os feitos e pensamentos que viviú cando xoven na Abadía. Acompaña
a Guillermo de Baskerville, seu mestre e é o narrador dos sucesos que motivan a novela. Personaxe moi
ben debuxado e que serve de excusa para explicar numerosas escenas históricas que doutro modo
resultaran difíciles de colocar.

13. Fray Guillermo de Baskerville: Franciscano inglés ó servicio do Emperador, mestre de Adso, antigo
inquisidor e o protagonista da novela. Era unha persoa alta, moi enxuta, con unha mirada aguda e
penetrante, con unha nariz afilada e o seu rostro cuberto de pecas. Con aproximadamente 50 anos de
idade
Adelmo da Otranto: primeira víctima. Era copista e tiña aspecto afeminado. O seu cadáver apareceu
ó fondo do barranco, ante o edificio, pero ningunha ventá estaba aberta. Curioso e deseoso de
coñecemento.

14. Ubertino da Casale: foi un franciscano espiritualista. A secta foi declarada herexe e refuxou na
orde benedictina e na abadía. Era amigo de Guillermo de Baskerville, os dous foron inquisidores, pero
con un espíritu distinto; por eso Guillermo abandonouno. Tivo unha relación espiritual con Chiara de
Montefalco que marcou a sua vida

15. PERSOAXES SECUNDARIOS E OUTROS
SALIENTABLES

16. Abbone: E o Abad do monasterio, con un papel bastante destacado e que Eco utiliza para explicar
cultura monástica e pensamento medieval en xeral. Na novela revelase coma un personaxe mais
mundano que eclesiástico, interesado no poder e no diñeiro, e refléxase de forma especial nun
diálogo/monólogo de gran erudición acerca das pedras preciosas.

17. Jorge de Burgos: O monxe de mais idade, salvo Alinardo de Grottaferrata, da Abadía. E o confesor
de moitos monxes. Antagonista da historia e personaxe tamén diabólico con alas de santidade, algo o
que Eco lle da as suas boas voltas en toda a novela. O final descubrirase como causante, dunha maneira
u outra, de todolos crímes.

18. Venancio de Salvemec: É traductor de linguas e a segunda vítima. Este xoven e atractivo admiraba a
Aristóteles. Berengario da Arundel: Este personaxe é o axudante de bibliotecario. Será a terceira
víctima do asasino.
Salvatore: o falar mezcla moitas linguas. Ten un pasado herético ó lado de Dulcino. El e Remigio
comparten este pasado e serán torturados por Bernardo Gui. No é responsable das suas acciones,
manipulado.

19. Bernardo Gui: inquisidor. A su vez toma parte na política dos franciscanos, frente ós benedictinos.
Utiliza o asunto das mortes para criticar ós herexes e os franciscanos. Malvado e inhumano; cegado
por unha idea morbosa para con a igresia.
Venerable Jorge: anciano cego que odiaba e temía a Aristóteles, con unha mentalidade muoi dogmatica
con respecto á risa, e por elo envenena os Monxes.

20. CONTEXTO HISTÓRICO, RELIXIOSO E SOCIAL NO
QUE SE DESENVOLVE A OBRA

21. A historia está orientada a finais da idade media que abarca dende o século V ata o XV. Está época
organízase económica e políticamente por un modelo chamado feudalismo que comezará a estar en
crise a partir do século XII a consecuencia dun gran auxe económico.

22. ARQUITECTURA BIZANTINA
(San Vital de Ravena)

23. ARQUITECTURA ROMÁNICA
(San Martín de Fromista)

24. ARQUITECTURA GÓTICA
(Catedral de
León)

25. · Escultura da Idade Media:
Escultura na
Idade Media
Desenvolvéronse
tres estilos
principais:
Bizantino: Influído
durante todo o
período
Románico: Dado
entre os séculos
XI e XII
Gótico: Situado
dende o século
XII ata o XV
Desenvólvense principalmente tres estilos: o bizantino, a que influe durante todo o período, o
románico entre los séculos XI y XII, e o estilo gótico entre el século XII ata o século XV.

26. ESCULTURA BIZANTINA

27. ESCULTURA ROMÁNICA
Fuentidueña, San Miguel
(Huesca)
Tímpano de Santa fe, Conques
(Francia)

28. ESCULTURA GÓTICA

29. ANÁLISE DUN EDIFICIO RELIXIOSO DA ÉPOCA

30. Monasterio o convento cristián baixo as órdes dun abad o unha abadesa, que son o pai ou aa nai
espiritual da comunidade. Un priorato sólo difiere da abadía en que o monxe superior leva o título de
prior en lugar de abad. Os prioratos eran orixinariamente ramificacions das abadías, e os priores
continuaban sendo subordinados ós abades; sin embargo, a distinción actual entre abadías e prioratos
perdeuse no Renacemento. Xurdiron na Idade Media.

31. Denomínase arte cisterciense o desenrrolado polos monxes cistercienses na construcción das suas
abadías a partires do século XII, momento da expansión inicial desta orde relixiosa. A orde
cisterciense naceu coma unha reforma da cluniacense, co desexo de eliminar todo o peso que exercían
na vida temporal.
Por eso buscan o xenro como lugar de emplazamiento para seus mosterios. Pero a verdade e que a
organización perfecta do traballo terminaría en riqueza, e a orde sería víctima do defecto que en
orixe censurou. As suas construcciones prescinden dos adornos, en consonancia cos preceptos da sua
orde de ascetismo riguroso e pobreza, conseguindo uns espacios conceptuales, limpos e orixinais.

32. O Seu estilo inscribese con elementos do gótico inicial, o que se chamou "estilo de transición". Tiña
unha muralla ca rodeaba. Construcción octogonal, os seus lados meridionais erguíanse sobre a meseta
da abadía. Tres órdes de ventana expresaban a elevación. En cada ángulo a forma cuadrangular
enxendraba un torreón heptagonal, cinco dos lados asomaban hacia fora.

34. Os materiais utilizados son:
- Na lixereza estructural e na iluminación das naves do interior dos edificios.
- O pilar composto e de núcleo prismático.
- O arco de medio punto.
- A cuberta de bóveda de medio cañón e de arista.
- As ábsides semicirculares en planta de cruz latina nas igresias.
- Uso con preferencia a planta centralizada o de cruz grega con grandes
cúpulas sobre pechinas.
- Os materiais constructivos non son especialmente ricos.
- Decorados con mosaicos, pinturas murales e/o baixo releve, a
particularidade desos baixos releves resalta uhna perda de proporción e
volume, todolos personaxes representados có mesmo estilo.
- Usaban o mármore, o cobre, o ouro, a plata e o ivory.

37. OPINIÓN SUBXECTIVA E COMENTARIO PERSOAL

38. A verdade é que penso que esta película é realmente boa e entretida. A ambientación na que se
desenvolven os feitos é realmente dura xa que estamos ante unha etapa histórica moi complexa.
Ademais a película ten unha característica verdadeiramente destacable, que é que che fai pensar como
era a vida relixiosa cristiá na antiguedade e cales eran os seus costumes.
Recomento altamente esta película para tod@ aquel@ que decida pensar e abrir a súa mente ó mundo
que nos rodea.

39. BIBLIOGRAFÍA E FONTES EXTERNAS

40. A información deste traballo está extraída de outras presentacións e de numerosas páxinas e
traballos realizados, así como da miña propia reflexión e imaxinación