3. A CIDADE PREINDUSTRIAL
A CIDADE ANTIGA: GRECIA
●
As cidades gregas tiñan un plano ortogonal: As rúas cortábanse perpendicularmente.
●
Contaban con edificios e espazos públicos como a ágora.
4. A CIDADE PREINDUSTRIAL
A CIDADE ANTIGA: ROMA
●
As cidades romanas tiñan un plano regular derivado dos campamentos militares
●
Había dúas rúas principais: cardus e decumanus.
●
Contaban con canalizacións, pontes, edificios para espectáculos,...e unha praza
chamada foro onde estaban os edificios máis importantes da cidade.
Foro
5. A CIDADE PREINDUSTRIAL
A CIDADE NA IDADE MEDIA
●
Eran centros económicos, relixiosos, políticos e lugar de refuxio.
●
Estaban rodeadas de murallas.
●
O plano era irregular con rúas estreitas e sinuosas.
●
Había unha praza central rodeada dos edificios máis representativos.
6. A CIDADE PREINDUSTRIAL
A CIDADE NA IDADE MODERNA
●
●
●
Construíronse novos barrios fóra das murallas.
As cidades incorporaron prazas, xardíns, fontes monumentais, rede de sumidoiros e
pavimentación das rúas.
Os planos eran variados: ortogonal, radiocéntrico e irregular.
7. A CIDADE INDUSTRIAL
●
●
●
A Revolución Industrial fixo que as
cidades aumentaran o seu número
de habitantes.
Derrubáronse as murallas.
Configuráronse
novas
áreas
residenciais diferenciadas por clases
sociais.
–
–
●
Na
periferia
os
barrios
obreiros : vivendas humildes.
Ensanches: barrios destinados á
burguesía,
amplos
e
ben
urbanizados.
Os novos medios de transporte
modificaron o trazado das rúas e a
conexión entre os barrios e entre as
vilas próximas.
8. A CIDADE POSTINDUSTRIAL
●
●
●
●
As cidades postindustriais localízanse
nos países desenvolvidos.
As actividades industriais sitúanse
fóra do núcleo urbano, en polígonos
industriais ubicados na periferia e ben
comunicados.
A cidade convértese nun espazo
reservado a actividades do sector
servizos e vivendas.
Na periferia tamén se constrúen áreas
residenciais (prezo do solo máis
barato, facilidades nas comunicacións)
que dan lugar a que as cidades se
convirtan en aglomeracións urbanas.
18. ●
●
●
●
●
A globalización da economía transformou o espazo urbano dando lugar á
aparición dun novo tipo de cidades: as cidades globais.
As cidades globais concentran as sedes dos principais bancos, empresas
multinacionais e bolsas, son os centros de produción das actividades máis
innovadoras e dos servizos máis avanzados e controlan a gran maioría dos
intercambios internacionais.
As principais cidades globais son Nova York, Londres e Tokyo. Tamén
son centros importantes Hong Kong, Pekín, Osaka, Frankfurt, París,
Moscova, Os Ánxeles, San Francisco, Amsterdam e Milán.
As cidades adáptanse ás novas funcións globais, con cuantiosos
investimentos en infraestruturas de transporte, telecomunicacións e novos
servizos, ocasionando unha forte suba nos prezos do solo e dos edificios
As cidades únense por fluxos que forman redes urbanas e configuran unha
rede interconectada entre si, convertendo ás grandes cidades en lugares
privilexiados.
21. ●
●
A globalización agravou as desigualdades sociais e territoriais dentro das cidades.
As vivendas urbanas distribúense no territorio segundo o poder adquisitivo da
poboación:
–
–
●
As persoas con máis ingresos buscan zonas privilexiadas para residir, como
poden ser as urbanizacións privadas.
Nas áreas da periferia urbana existen zonas marxinais con asentamentos
precarios, onde malvive parte da poboación: favelas, slums, chabolas.
Os centros das cidades tamén experimentaron cambios, xa sexan de elitización
ou de degradación:
–
–
●
Elitización. Recuperáronse espazos do centro histórico, transformado
algúns edificios en hoteis ou comercios de luxo o que causa a suba dos prezos
do solo e atraen residentes cun alto nivel de vida.
Degradación. Noutros casos os barrios do centro, deterióranse por falta de
investimentos e sofren déficit de servizos. A poboación de escasos recursos
queda relegada nestas zonas degradadas.
O solo urbano é un ben desexado. Comprando e vendendo solo e edificacións
conséguense elevadas ganancias. É o que se coñece como especulación
inmobiliaria. Por mor da crise económica descendeu e moitas construcións
quedaron paralizadas.
24. ●
O crecemento das cidades dá como resultado un mundo moi urbanizado cuxas
características principais son:
–
–
Cidades moi desenvolvidas tecnoloxicamente pero con grandes problemas ambientais e
sociais.
–
Cidades que compiten por ter un lugar preferente entre as principais cidades do mundo e,
por último.
–
●
Grandes concentracións urbanas de millóns de habitantes.
Son cidades multiculturais.
A forma de crecemento urbano varía segundo os países:
–
–
●
Algunhas cidades de países en vías de desenvolvemento posúen elevadas densidades e
convértense en megacidades ou megalópoles (máis de dez millóns de hab.). Inclúen
extensas áreas de urbanización espontánea (chabolas). Coinciden normalmente coa
capital do país. Forman parte, á súa vez, de conurbacións urbanas.
–
●
As cidades dos países desenvolvidos experimentaron un gran crecemento das áreas
metropolitanas. É un tipo de urbanización continua, na que se fai difícil establecer os
límites de onde comeza e remata a cidade.
As megalópoles son características tanto dos países desenvolvidos como dos que están en
vías de desenvolvemento: Río de Janeiro – Sao Paulo; Tokio – Yokohama; Boston –
Washington.
Unha área metropolitana é unha rexión urbana que engloba unha cidade central que dá nome
á área e unha serie de cidades satélites.
Unha conurbación é a unión de áreas metropolitanas.
27. TIPOS DE PLANOS URBANOS
PLANO IRREGULAR
●
●
●
●
●
O seu trazado é tortuoso.
Característico
das
cidades
musulmás e a zona antiga
medieval das cidades europeas.
Falta de planificación urbana.
Dificultoso para as comunicacións.
É onde se atopan os principais
edificios históricos.
TOLEDO
28. TIPOS DE PLANOS URBANOS
PLANO ORTOGONAL
●
●
●
●
O
trazado
das
perpendicular.
rúas
é
Plano simple pero que non se
adapta a calquera topografía
Orixe
grega
e
romana.
Utilizouse nos ensanches das
cidades europeas.
As rúas perpendiculares non
permiten unha circulación fluída,
polo que é necesario trazar
eixes diagonais.
ENSANCHE DE BARCELONA
29. TIPOS DE PLANOS URBANOS
PLANO RADIOCÉNTRICO
●
●
●
Ao redor dun punto central as rúas
distribúense en forma de círculos
concéntricos.
Permite un rápido accedo ao
centro da cidade polas vías radiais.
Constrúense vias de comunicación
que unen os eixes formando
círculos concéntricos ou roldas.
MOSCOVA
31. ●
●
●
●
Nas áreas metropolitanas difumínanse os límites entre a cidade e o
campo. A cidade esténdese, e as actividades rurais e urbanas mestúranse.
Isto orixina a cidade difusa, área periurbana ou rur-urbana.
Na cidade difusa instálanse actividades urbanas segundo as necesidades
da metrópole: urbanizacións, polígonos industriais, instalacións deportivas,
centros comerciais, aeroportos...
A cidade difusa medra a causa do aumento do prezo do solo nas cidades, e
grazas ao desenvolvemento dos medios de transporte e das infraestruturas
viarias.
Sen unha planificación axeitada o modelo de crecemento da cidade
difusa pode ser moi negativo porque: consome moito solo, aumenta a
necesidade de servizos, esixe unha alta mobilidade das persoas e
desenvolve un modelo social individualista.
34. ●
●
●
●
●
A cidade difusa reorganizou o espazo urbano e as funcións da cidade
central.
As actividades industriais establécense na periferia das áreas
metropolitanas. Os polígonos industriais sitúanse en áreas con boa
accesibilidade, e evitan os problemas da cidade central: conxestión,
altos prezos do solo, conflitos coa veciñanza.
Respecto as funcións da cidade central cabe dicir que: as grandes
cidades son o lugar escollido polas multinacionais para instalar os seus
centros de decisión e imaxe. A cidade central acolle servizos
especializados para empresas (seguros, banca, publicidade) e
actividades de cultura, turismo, ocio e comercio.
Os parques tecnolóxicos están situados preto das cidades. Concentran
industrias de alta tecnoloxía (microelectrónica, informática e
telecomunicacións). Localízanse en lugares de boa accesibilidade
Os centros comerciais son centros de consumo nos que se mesturan o
comercio e o lecer. Son espazos pechados, seguros e de ambiente
controlado.
37. ●
●
●
A creación de novos núcleos urbanos altera o espazo natural e orixina
unha paisaxe humanizada.
As características naturais (solo, auga, vexetación,...) son explotadas,
modificadas ou utilizadas como recursos para construír o espazo urbano.
O avance da urbanización provoca:
–
A deforestación e a falta de zonas verdes.
–
A escaseza e/ou contaminación da auga potable, polo exceso de
consumo e a contaminación das capas freáticas.
–
O aumento da contaminación atmosférica, debido ao fume dos
vehículos e das fábricas.
–
O incremento da contaminación acústica, debido ao ruído dos
vehículos, das fábricas, da maquinaria e dos habitantes incívicos.
–
Unha grave acumulación de residuos sólidos difíciles de tratar e
eliminar.
–
Un gran consumo de enerxía non renovable (petroleo, gas natural).
