2. INTRODUCIÓN
●
●
●
●
●
En 1957, coa sinatura do Tratado de Roma, creouse a Comunidade
Económica Europea (CEE) formada por Alemaña, Francia, Italia, Bélxica,
Países Baixos e Luxemburgo.
O seu obxectivo era crear unha unión de alfándegas (aduanas) que
permitisen a libre circulación de mercadorías, persoas, capitais e servizos
entre os países membros, así como a coordinación de políticas agrícolas,
comerciais e de transportes comúns.
En 1987, coa sinatura da Acta Única Europea, incorporouse o principio de
cohesión económica e social para que fose posible un desenvolvemento
equilibrado dos países membros.
En 1992, logo do Tratado de Maastricht, a CEE pasou a denominarse
Unión Europea (EU) e puxóse en marcha a idea da unión monetaria.
De seis membros fundadores pasouse na actualidade á Europa dos vinte
e oito.
5. ●
●
●
●
●
●
●
A creación dun mercado común europeo iniciouse co Tratado de Roma
(1957), asinado por Francia, Alemaña, Italia, Bélxica, Países Baixos e
Luxemburgo. Nace a CEE.
Prevía a unidade política e económica de Europa. Para iso, a CEE
estableceu as bases para a libre circulación de bens, servizos, persoas,
capitais, fomentou a liberdade de competencia e o desenvolvemento de leis
comúns. Isto permitía as economías de escala, ou sexa, abaratar os
produtos ao aumentar a cantidade total producida.
O Tratado da Unión Europea, asinado en Maastricht (1992), decidiu a
unión monetaria, facilitou a participación cidadá a través das eleccións ao
Parlamento europeo, fixou políticas de solidariedade entre rexións e
estableceu obxectivos comúns para a politica exterior e de defensa.
A Unión Económica e Monetaria aprobouse en 1999, e o euro empezou a
circular a partir de 2002. En 17 países é a moeda oficial (eurozona).
A UE é unha zona moi diversa (distintas linguas, relixións,...) mais réxese
por uns valores básicos: a paz, a democracia, o Estado de dereito e o
respecto aos dereitos humanos.
A UE é unha gran potencia económica pero en política exterior, defensa
e nalgúns aspectos sociais e culturais aínda é débil.
Os países membros da Unión Europea na actualidade son vinte e oito.
8. ●
●
●
●
●
Os obxectivos da UE son: impulsar o progreso económico e social, afirmar
a identidade europea, implantar unha cidadanía europea e desenvolver un
espazo de liberdade, seguridade e xustiza.
A Unión Europea é un conxunto heteroxéneo de Estados con distintos
niveis de desenvolvemento e diversidade cultural: variedade de linguas
e diferencias sociais e económicas.
Existe unha política económica para reducir as desigualdades rexionais
Para desenvolver esta política económica existen os fondos estruturais
e os fondos de cohesión. Con eles concédense préstamos e créanse
infraestruturas nas rexións máis pobres. Ademais destínanse tamén a
cultura e educación, crear emprego e axudarlles aos sectores agrícola e
pesqueiro.
Os países que se foron incorporando á UE nos últimos anos teñen un grao
de desenvolvemento distinto ao dos integrantes máis antigos. Para
reducir as diferenzas entre países é necesario usar os fondos
comunitarios para destinalos a este novos países membros.
10. ●
A Unión Europea está formada por institucións supranacionais, que están por
enriba dos Estados e das que forman parte representantes deses Estados.
–
O Consello Europeo. Formado polos xefes de Estado ou de Goberno dos
Estados membros e mais o seu Presidente e o Presidente de la Comisión
Europea. É o máximo órgano político e define as orientacións xerais.
–
O Consello da Unión Europea. Formado por un ministro de cada país, que
varía en función dos temas a tratar. Nel tómanse as decisións máis
importantes.
–
O Parlamento europeo. Elixido por sufraxio universal. Exerce a función
lexislativa, crea e reforma leis e aproba os orzamentos da UE.
–
A Comisión Europea. Formada polo Presidente e os Comisarios, exerce a
función executiva. Garante o cumprimento das normativas europeas,
elabora os orzamentos,...
–
O Tribunal de Xustiza. Garante o respecto, a interpretación e o
cumprimento das leis europeas.
–
O Defensor do Pobo. Pode ser consultado polos cidadáns que crean
que foron tratados inxustamente por algunha institución da UE.
–
Outras institucións: o Banco Central Europeo (BCE), o Tribunal de
Contas ou o Comité das Rexións ou o Banco Europeo de
Investimentos.
11. SEDE UNIÓN EUROPEA. BRUXELAS
PARLAMENTO EUROPEO. ESTRASBURGO
BANCO CENTRAL EUROPEO. FRANKFURT
13. ●
●
●
●
●
A Unión Europea potenciou a agricultura para autoabastecerse e non depender
doutros países. Para isto gastou moito en modernizar as instalacións, fomentar a
agricultura intensiva ou na concesión de créditos agrícolas baratos.
A, Política Agrícola Comúncuxa finalidade é o autoconsumo na UE, deu como
resultado un exceso de produción agrícola e gandeira, polo que houbo que tomar
medidas como reducir a superficie dedicada ao cultivo e diminuír o número de
cabezas de gando.
O Fondo Europeo Agrícola de Garantía (FEAGA) e o Fondo Europeo Agrícola
de Desenvolmemento Rural (FEADER) serven para financiar a Política Agraria
Común e respaldar os mercados agrícolas.
A Política Pesqueira Común (PPC) establece as zonas de pesca, o volume e o
tamaño das capturas e os tratados de pesca con Estados que non pertencen á UE.
O que pretende a PPC é evitar a sobrepesca, modernizando o sector e
fomentando, por exemplo, a acuicultura para contrarrestar a diminución das
reservas de pesca.
15. ●
●
●
●
●
●
A UE é unha das áreas máis importantes de produción industrial xunto
con América do Norte, Xapón e China. Emprega o 25% da poboación
activa.
A principal zona de desenvolvemento industrial é un eixe vai do sueste
do Reino Unido ata o norte de Italia, seguindo o val do Rin (Alemaña).
As industrias de alta tecnoloxía (telelcomunicacións, electrónica,
aeroespacial,...) experimentan un gran dinamismo.
En zonas do Reino Unido, a cornixa cantábrica e nos países de Europa do
Leste, a actividade industrial reduciuse e moitas industrias tradicionais
tiveron que pechar por quedarse obsoletas.
A industria europea sufriu grandes procesos de desestruturación
(repartición do proceso produtivo en diversas fases e lugares) e de
deslocalización (traslados de fábricas a países con salarios e custos de
produción máis baixos) co conseguinte peche de fábricas e incremento do
paro.
Outro problema que ten a produción industrial da UE é a escaseza de
recursos enerxéticos e de materias primas, que han de ser importados e
por iso encarecen o prezo dos produtos.
18. ●
●
●
●
Actualmente, o sector servizos (comercio, transportes, banca, ensino, sanidade,
lecer ou turismo) emprega preto do 70% da poboación activa da Unión Europea e
proporciona a maior parte da riqueza.
O desenvolvemento tecnolóxico modernizou a produción agraria e industrial e
liberou man de obra para os servizos. Ademais, xorden novas actividades
relacionadas con necesidades sociais, investigación, comunicación ou informática.
Os intercambios comerciais da UE co resto do mundo adquiren un gran volume.
A UE conta cunha potente rede de transportes para a circulación de persoas e
mercadorías e parte da polítca comunitaria céntrase en mellorala e actualizala:
–
O transporte adoita ser por estrada.
–
A rede ferroviaria estase mellorando coas liñas do Plan Xeral de Rede de Alta
Velocidade.
–
O transporte marítimo de mercadorías representa o 90% do comercio exterior
da UE.
–
O transporte aéreo é fundamental para a cohesión económica e social da UE.
Os aeroportos máis transitados son os de Londres, París, Frankfurt, Madríd e
Amsterdam.
20. ●
En 1979 España iniciou as negociacións para a súa adhesión á CEE. Estas
duraron sete anos e caracterizáronse pola necesidade de adaptación da economía
española á comunitaria.
●
Esta adaptación deuse sobre todo no ámbito da produción agraria e pesqueira.
●
España e Portugal incorporáronse á Comunidade Económica Europea en 1986.
●
Conta cun único Comisario e 54 deputados no Parlamento europeo.
●
●
O desenvolvemento económico e social de España débese, en parte, ao proceso
de integración europea. Os fondos e os investimentos procedentes da UE fixeron
posible gran parte do seu crecemento.
Os fondos europeos serviron para financiar infraestruturas como autovías, o AVE,
aeroportos ou portos; programas educativos (Erasmus), tarxeta sanitaria europea e
proxectos de restauración do patrimonio histórico e cultural.
22. ●
●
●
●
●
●
Cando España entrou na CEE, Galicia posuía un elevado número de
poboación rural e o PIB per cápita era moi baixo, por iso foi considerada
rexión de converxencia e recibiu axudas preferentes para favorecer o seu
desenvolvemento económico.
Coa axuda dos fondos europeos aumentou o seu nivel de renda per
cápita.
Dos fondos que recibe na actualidade destacan o Fondo Europeo de
Pesca (FEP) para modernizar a frota, desenvolver a acuicultura ou manter
o nivel de vida nas zonas pesqueiras; o Fondo Social Europeo (FSE) que
trata de fomentar a igualdade entre homes e mulleres no ámbito laboral ou
incentivar a creación de empresas e o Fondo Europeo Agrícola de
Desenvolvemento Rural (FEADER) para mellorar a calidade de vida nas
zonas rurais.
No 2008 constituiuse a eurorrexión Galicia-Norte de Portugal encargada
de promover intereses e proxectos comúns entre as dúas zonas.
Os precedentes da eurorrexión foron o Eixo Atlántico e a Comunidade de
traballo Galicia-Norte de Portugal.
Ademais de cooperar coa política española, Galicia intervén na UE a
través do Comité das Rexións e do Consello da Unión Europea.
