Θεατρική παράσταση βασισμένη στο έργο του Ζαχ. Παπαντωνίου "Τα ψηλά βουνά"

1. 1
ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ
1. Η ΦΩΤΙΑ
Αφηγητής
Βραδιάζει. Τι λαμπρή φωτιά είναι αυτή που φάνηκε στο βουνό!
Πρώτος ο Νίκος την είδε. Πρώτος αυτός βλέπει τις ομορφιές της φύσης και του
ουρανού και τις δείχνει σ΄ όλα τα παιδιά. Τον ήλιο που βασιλεύει, τα σύννεφα που
τρέχουν στον ουρανό, το άστρο που καθρεφτίζεται στο ρυάκι.
Ν. - Κοιτάξτε μια φωτιά εκεί πάνω!
- Ναι αλήθεια μια φωτιά
- Πώς λάμπει! Σαν το χρυσάφι!
- Ποιος τάχα την άναψε; (απορημένοι όλοι)
- Μήπως οι τσοπάνηδες που βόσκουν τα κοπάδια;
- Μήπως οι υλοτόμοι που κόβουν τα δέντρα;
- Ή μήπως κανένας που πήγε να προσκυνήσει στον Αϊ – Λια; Κάπου εκεί κοντά
είναι το μοναστήρι.
- Μπορεί να μην την άναψαν άνθρωποι.
- Τότε ποιος;
Ν. - Μπορεί να την άναψε ο Αράπης.
-Και τι είναι αυτός ο Αράπης;
Ν - Είναι ένας μεγάλος Αράπης που έχει την σπηλιά του εκεί πάνω σε ένα βράχο. Στη
μέση του βουνού είναι αυτός ο βράχος, λένε.
-Σώπα , καημένε Νίκο. Το πιστεύεις εσύ; Εγώ δεν το πιστεύω! Ποιος το είδε;
Ν. - Το έλεγε η γιαγιά μου.
- Και πού το ξέρει αυτή;
Ν.- Είναι πολύ γριά η γιαγιά μου.
(Μπαίνουν τα κορίτσια)
Κορίτσια: -Νίκο, Νίκο 3 φωτιές, 3 φωτιές!!!
1ο κορίτσι: -Ποιος την άναψε; Τι λες εσύ Νίκο;
Ν.- Να ήμασταν εκεί πάνω!!!
2ο κορίτσι: Πολλές φορές ο δάσκαλος μας είχε πει στο μάθημα, πως εμείς που
είμαστε στην τελευταία τάξη μπορούμε να πάμε μόνοι μας στο βουνό φτάνει να

2. 2
έχουμε θάρρος και πειθαρχία. Μπορούμε να κατοικήσουμε μόνοι μας ένα- δυο μήνες,
φτάνει να πάρουμε άδεια από τον πατέρα μας, να βρούμε την κατοικία και την τροφή.
1ο κορίτσι: Θυμάμαι τα λόγια του. «Πόσα πράγματα θα μάθετε όταν πάτε εκεί ψηλά
στα βουνά!!! Ούτε το βιβλίο μπορεί να στα πει ούτε εγώ. Λέω να παρακαλέσουμε
τους γονείς μας.
-Ναι, ναι πάμε.
Αντρέας: -(Χτυπάει παλαμάκια) Λοιπόν παίδες είμαστε έτοιμοι; Ο πατέρας μου ο
κυρ Στέφανος τα έχει όλα έτοιμα και μας περιμένει.
Τα παιδιά φαίνονται στη σκηνή να ετοιμάζουν τα πράγματά τους. Όλοι με σακίδια
φορτωμένοι συγκεντρώνονται και φωνάζουν: Είμαστε όλοι μια χαρά πάμε στα
ψηλά βουνά!!! Κατεβαίνουν από την σκηνή όλα μαζί μπροστά ο Ανδρέας και
τραγουδούν το τραγούδι: <Πάνω στα ψηλά βουνά> (ανεβαίνουν πάλι στην σκηνή)
2. ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ
Ακούγονται πουλάκια.
-Πω! Πω! Σωστός παράδεισος! Γεια σας ψηλά βουνά!!!
-Τι ωραία που΄ναι εδώ ψηλά!!
-Κοιτάξτε!!! αρνάκια στην κόψη του βράχου!!!
-Μου φαίνεται σαν ψέματα. Τι ομορφιά!!
-Καλώς ορίσαμε στο κρύο αεράκι
-Ααα! Μυρίστε, μυρίστε, Ελάτε να πάρουμε όλη τη δροσιά με μια ανάσα.
Όλοι μαζί: Γεια σας ψηλά βουνά!!!
-Πάμε να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας στις καλύβες.
- Καληνύχτα!!! -Όνειρα γλυκά!! -Καλό ξημέρωμα. (Ακούγονται από τις σκηνές)
Κλείνουν τα φώτα της σκηνής. Ήχος από κουκουβάγιες-γρύλοι (Νύχτα)
3. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΩΙΝΟ
Ανοίγουν τα φώτα της σκηνής
Ακούγεται λάλημα κόκορα
-Σηκωθείτε έχουμε δουλειά.
-Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά.
-Τα τζιτζίκια λαλούν δυνατά. Τζ-τζ-τζ
-Τι δουλειά; (τρίβει τα μάτια)
-Γιατί ρε παιδιά τόσο πρωί; Σχολείο θα πάμε;
-Πού θα πλυθούμε; Έχει φέρει κανείς καμιά λεκανίτσα;
-Τρίτο πεύκο δεξιά. Μπάνιο πολυτελείας.
-Μμμ, Νεράκι καθαρό σα διαμάντι, κατευθείαν απ’ την καρδιά του βουνού.
-Ποτηράκι γυάλινο έχει κανείς;
-Βάλε για πορσελάνη τις χούφτες σου να δροσιστεί η ψυχή σου.

3. 3
- Στην υγειά σας.
-Στην υγειά της κοινότητας. Εβίβα.
Όλοι μαζί: Στην υγειά μας
-Δεν ξέρω ποιος είναι, μα εκείνος που την έφτιαξε αυτή τη βρύση, δροσισμένος να
είναι σαν κι εμάς.
-Ξέρω εγώ την ιστορία, μου την είχε πει ο παππούς μου.
-Λοιπόν είμαστε έτοιμοι για εξερεύνηση στο βουνό;
-Το πολύ σε δέκα λεπτά ξεκινάμε για αναρρίχηση, αφού πρώτα περάσουμε το ποτάμι.
Περνούν το ποτάμι. (ποτάμι ήχος)
Ανοίγουν ένα πανί μπλε και με ένα σκοινί που κρατούν
ο Ένας βοηθάει τον άλλον και περνούν το ποτάμι
4. Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ
-Αχ, κουράστηκα.
-Κι εγώ.
-Έχω μια πείνα! Τι γάλα θέλω τώρα, τι γιαούρτια, τι μυζήθρες! Όλες τις στάνες του
βουνού μαζί!
-Όλοι πεινάμε αλλά πρέπει να φτιάξουμε πρόγραμμα.
-Εικοσιτέσσερις άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει να τα κάνουμε όλα με τα
χέρια μας. Να ψήσουμε ψωμί, να κουβαλήσουμε το νερό, να βράσουμε το φαϊ.
Είμαστε 24 συγκάτοικοι που πρέπει να ζήσουμε στο ίδιο μέρος. Έχουμε τις ίδιες
δυσκολίες αλλά τις ίδιες ωφέλειες. Είμαστε μια κοινότητα.
-Κάποιος από εμάς να γίνει φούρναρης, άλλος μπακάλης, άλλος μάγειρας. Ό,τι
χρειαστούμε να το βρούμε μόνοι μας, όπως οι βοσκοί.
- Θα φάμε ή δεν θα φάμε σήμερα;
-Ο………………, η …………………….., η …………………………και
η……………… θα ξεφλουδίζουν τις πατάτες.
-Ο…………… για ψωμί, η …………….για κρεμμύδια.
-Κι εκείνοι που περισσεύουν τι θα προσφέρουν;
-Την όρεξη μας.
-Απ’ αυτήν έχουμε κι εμείς.
-Να κοιτάξουμε τις θέσεις στις καλύβες,
να ορίσουμε τα δέντρα, που θα΄ναι το μαγειρειό, η αποθήκη, τα ράφια, αν έχει
κοντινό χωριό, πόσο μακριά είναι,
πού είναι οι βλάχοι.
Μήπως μας λείπει καμιά κουτάλα, καμιά κατσαρόλα, να πάμε να ζητήσουμε.
- Απ’ ότι κατάλαβα έχουμε πολλή δουλειά. Φύγαμε.
Ακούγεται κλαρίνο
5. ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΒΛΑΧΟΥΣ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Τα παιδιά σηκώθηκαν και πήγαν για τους βλάχους. Δεξιά τους είχαν πει πως είναι.
Μπήκαν στα δέντρα κι άφησαν το μονοπάτι να τους βγάλει στο δάσος. Έμοιαζε με
άλλο τόπο. Γύρισαν από εδώ γύρισαν από κει, δεν το ξαναβρήκαν. Προχώρησαν τότε
χωρίς δρόμο προς ένα σημείο, που φαινόταν ένας τόπος χωρίς δέντρα.

4. 4
-Κοίτα ψηλά! Μου φαίνονται κάτι σαν καλύβες.
-Ένας άνθρωπος.
-Εεεεεε!!! (φωνάζουν κι οι δυο)
-Δεν είναι άνθρωπος, σκυλί είναι.
-Παναγίτσα μου, έρχεται καταπάνω μας!!
Ο Δήμος αρπάζει μια πέτρα και την πετάει με ορμή στον σκύλο.
Ο σκύλος δαγκώνει την πέτρα και ξαναεπιτέθηκε. Ο Δήμος την ξαναπέταξε και του
κόβει την ορμή.
-Σιγά μην σε φοβηθούμε!!!
ΣΦΥΡΙΓΜΑ βγαίνει το τσοπανόπουλο και φωνάζει τον σκύλο. Τον αρπάζει,
σηκώνει την γκλίτσα να τον χτυπήσει και ο σκύλος μαζεύεται.
-Ξέρεις που είναι η καλύβα του Γεροθανάση; -Δείχνει με το χέρι.
-Τι τον έχεις τον Γεροθανάση; -Παππούλ.
-Εσύ σε ποια καλύβα κάθεσαι; --Δείχνει με το χέρι.
-Αυτή ποια είναι; - Αφρόδου.
-Αδερφή σου είναι; -Χα.
-Έχεις κι άλλες αδερφές; -Αχα.
-Ο πατέρας σου είναι εδώ; -Τσ.
- Η στάνη είναι δική σου; -Γνέφει ναι.
-Βρε καλώς τα πιδιά!!! (χαμογελώντας)
-Τι τυχεροί που είστε εσείς εδώ πάνω στα βουνά!!!
-Να΄χαμε κι εμείς πρόβατα και γίδια!!
-Εσείς έχετε στην πόλη σπίτια και ξέρετε γράμματα που δεν ξέρουμε εμείς. Σπύρο,
γιατί κάθεσαι στην πόρτα; Έλα μέσα να δεις τα παιδιά!!!
-Τσ. (Σκύβει το κεφάλι και σκάβει τη γη με το τσαρούχι του και φεύγει)
-Ελάτε καθίστε.
Οι βλάχοι παιδιά μου περνούν σκληρή ζωή. Πολεμούν με τους βαρείς χειμώνες, με
τους βράχους, με τα ποτάμια. Ταξιδεύουν από τόπο σε τόπο, από ψήλωμα σε
χαμήλωμα. Σήμερα στήνουν την καλύβα δω, αύριο πέρα. Δουλειές απ’ το πρωί ως το
βράδυ. Βοσκή, άρμεγμα, τάισμα των ζώων, ζύμωμα. Ύπνος λίγος, ξαγρύπνια,
νυχτοπερπατήματα…
-Δεν αφήνεις τα πρόβατα να’ρθεις κάτω στα δικά μας τα κορίτσια;
-Έχω συγγένεια με κάθε δεντρί. Έχω γίνει ένα με τα κλαδιά. Μαζί μεγαλώνουμε, μαζί
χιονιζόμαστε, μαζί παίρνουμε τον ήλιο. Έχουν κι εκείνα χάδι και χαϊδεύουν, φωνή
και λαλούνε. Πρόβατα και γίδια αποκοιμίζει στον ίσκιο του το πεύκο. Αυτά έχουμε
φίλους εμείς. Τη μέρα τα δέντρα, τη νύχτα τ΄αστέρια . Εδώ θα μείνω, εδώ θα ζήσουν
τα παιδιά μου. Την άλλη Κυριακή παντρεύομαι. Είστε όλοι καλεσμένοι στον γάμο
μου. Θα καεί το πελεκούδι.
-Αα ευχαριστούμε. Η ώρα η καλή!!! (όλοι μαζί)

5. 5
-Θα μείνετε να σας φιλέψω;
-Καθυστερήσαμε πολύ. Έχουμε να αποτελειώσουμε τα τρία μονοπάτια.
Ακούγεται κλαρίνο
6. ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ –ΓΡΙΟΥΛΑ
-Α!! καλώς την κυρούλα!! Από πού έρχεσαι;
-Μεγάλη η χάρη της. Πήγα κι άναψα το καντήλι στην Άγια-Ζώνη,το ρημοκλήσι. 30
χρόνια βάνω λάδι στο καντήλι της και φοβάται ο ξορκισμένος.
-Και ποιος είναι αυτός;
-Η ώρα η κακή του. Ο Αράπης είναι, μακριά από δω. Φτ!! Στον αραπόβραχο
κάθεται.
-Είναι μαύρος;
-Μαύρος, κατάμαυρος. Τόοοοσος αράπης. Τον έχω δει.
Σκύβουν όλοι ν’ ακούσουν.
-Ήμουνα μικρή . Να, σαν εσάς. Καθώς βράδιαζε κοιτάζουμε κατά τον βράχο και τι να
δούμε!!! Καθότανε και κοίταζε. Ναίσκε!!!
-Πω πω, και πού είναι αυτός ο βράχος;
-Μακριά από δω σε άλλο βουνό. Πίσω από τον ήλιο.
-Ανάβει και φωτιές;
-Πολλές φωτιές και καίει τα χρυσαφικά και τα χρυσά μαλλιά των νυφάδων που
αρπάζει. Φαίνονται στην ανηφοριά και τα πετρωμένα συμπεθεριά. Ας πούμε 3 φορές
το «Κύριε Ελέησον».
- «Κύριε Ελέησον». (Όλοι μαζί)
-Η ώρα η καλή παιδιά μου!!
- Η ώρα η καλή κυρούλα!!
-Δεν πιστεύω τίποτα απ’ όλα αυτά.
-Εγώ τα πιστεύω και φοβάμαι. Ποιος ξέρει τι θα μας συμβεί εδώ πάνω; Μήπως δεν
ήταν καλή ιδέα να ξεκινήσουμε;
-Αααα!!! Τι έχουμε πεί; Δε φοβόμαστε. Ούτε Αραπάδες υπάρχουν ούτε
μαρμαρωμένες νύφες και πετρωμένα συμπεθέρια.
Ακούγεται ήχος από κουδούνια προβάτων
7. Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ
- Μα τι μικρός τσοπάνης που οδηγεί ένα τόσο μεγάλο κοπάδι; Νάναι ο
Λάμπρός; Αυτός είναι.
- Α!!!! Το αγριοκάτσικο!! Για πάμε να του βγούμε μπροστά.
- Θα μας μιλήσει ή πάλι θα έχουμε ΧΑ ΝΤΣ!
- Γειά σου Λάμπρο!
- Γειασ’
- Είπε μια λέξη.

6. 6
- Τι κάνει η Αφρόδω καλά είναι; Ο παππούλης;
- Καλά κι σι χαιρετάν!!!
- Τέσσερις λέξεις κιόλας.
- Πού τοχτι του χαρτί;
- Ποιο χαρτί; (ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ)
- Να, το χαρτί που σας μαθαίν γράμματα.
- Το βιβλίο θέλει να πεις; Το έχουμε στο σπίτι. Έχουμε διακοπές, τι να το
κάνουμε εδώ;
- Μι μαθαίντι την άλφα;
- Ποιος; εμείς; Αμ ποιος; Εσείς ξέρτι γράμματα.
- Τώρα κιόλας!!! Αλλά δεν έχουμε βιβλίο.
- Έχου γω.
- Να το άλφα. (Είπε ο Λάμπρος.)
- Α!! μπράβο Τώρα θα μας δείξεις και το βήτα.
- Αμ αν ήξερα το βήτα!!
- Κάθισε λοιπόν. Ότι σου δείχνουμε στο χαρτί κι ότι λέμε να λες κι εσύ.
(Κάθεται σταυροπόδι) Τα παιδιά του δείχνουν γράμματα. Α μικρό εεε,
- Πααν τα γίδια μ! (Πετάγεται απότομα και τρέχοντας)
Ακούγεται ήχος από κουδούνια προβάτων
8. ΚΟΡΦΟΛΟΓΟΣ
Ακούγεται μουσική.
Εμφανίζονται στην σκηνή δυο Πουρναρίτες με τσεκούρια και πελεκούν τον
πεύκο. Ο κορφολόγος έρχεται και διαμαρτύρεται γιατί το κάνουν αυτό. Τον
χτυπούν και τον αφήνουν τραυματισμένο. Τρέχουν τα παιδιά.
-Εσύ είσαι μπαρμπα-Κώστα;
-Παναγίτσα μου τι έγινε;
-Τρέξτε φέρτε νερό και πανί. (σκίζουν μια μπλούζα, έρχεται και το φαρμακείο)
-Τι έγινε μπαρμπα-Κώστα; Ποιος το έκανε;
-Να, αυτά τα θηρία οι Πουρναρίτες. Ήταν και πάλι δυο απ΄αυτούς και χτυπούσαν ένα
θεόρατο πεύκο με το τσεκούρι.
-Και σε χτύπησαν με το τσεκούρι;
-Γιατί Πατριώτη; Λέω στον έναν. Τι σου φταίει το πεύκο; Τα βοτάνια σου να
κοιτάζεις μου απαντάει. Μα καλά του λέω καταστρέφετε ένα πράμα του Θεού που
θέλει πενήντα χρόνια να ξαναγίνει. Εσείς οι Πουρναρίτες θα φάτε το δάσος. Την
εξουσία δεν την λογαριάζετε; Αυτό απαγορεύεται. «Εξουσία, απάντησε, είναι εκείνο
που μας αρέσει. Να πας από δω κι εσύ κι αυτοί.» Λέγοντας αυτά ο ένας με φοβέριζε
με το τσεκούρι κι ο άλλος σήκωσε ένα ξύλο και με χτύπησε.
-Τα θηρία!!! Ως τώρα χτυπούσαν τα κλαριά, τώρα πληγώνουν και τους ανθρώπους;
- Το δάσος έχει φύλακες;
-Έναν έχει και τι να κάνει κι αυτός; Πώς να φυλάξει ένα δάσος ολόκληρο;-
-Να πάμε στην αστυνομία να το καταγγείλουμε.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ

7. 7
Τα παιδιά βοήθησαν να συλληφθούν οι δολοφόνοι του δάσους. Πρώτη φορά έβλεπαν
πληγωμένα πεύκα, με ανοιχτές πληγές που έτρεχε ρετσίνι. Η σφαγή γινόταν για το
ρετσίνι. Τα πεύκα το τέλος τους το έχουν νιώσει. Όμως συνεχίζουν να σαλεύουν, να
φυσούν, να τραγουδούν και να δροσίζουν τους ανθρώπους. Δέντρα περήφανα
δέντρα!!!
Ακούγεται το τραγούδι «Η κατάρα του πεύκου» (Ορχήστρα της ΕΡΤ)
https://www.youtube.com/watch?v=HMoQ10gP_ko
Δραματοποιείται από δυο μαθητές. Ο Γιάννης φαίνεται ιδρωμένος….. και το παιδί -
πεύκο τον ρωτά γιατί; Ο Γιάννης με κίνηση του λέει άσε με. Τότε πάει πίσω από τον
πεύκο και τον μετακινεί. Ο Γιάννης δεν μπορεί να βρει πουθενά δροσιά και ίσκιο να
ξαποστάσει.
9. Ο ΦΑΝΗΣ ΧΑΝΕΤΑΙ
-Πάμε εκεί πάνω σε εκείνο τον έλατο ψηλά;
-Ετοιμαστείτε πάρτε σακίδια, παγούρια και ραβδιά.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Σταμάτησαν σε πολλά μέρη. Κυνήγησαν έντομα, γουστερίτσες, πέταξαν πέτρες στον
κατήφορο, είδαν πλαγιές και φαράγγια, το μοναστήρι, τα γίδια, πέρασαν ρυάκια,
ήπιαν γάργαρο νερό από τις βρύσες και ανέπνεαν τον δροσερό και καθαρό αέρα.
-Ο Νίκος λείπει πολλή ώρα. Πήγε να κόψει μια βέργα κι ακόμα δεν γύρισε.
-Θα κάθεται στον ίσκιο κάποιου δέντρου. Τράβα προς εκείνα τα δέντρα.
-Μήπως αποκοιμήθηκε πουθενά;
-Παιδιά, τα πράγματα είναι σοβαρά. Ο Νίκος σίγουρα χάθηκε.
-Αυτό μας έλλειπε τώρα. Εγώ φταίω. Έπρεπε να πάω μαζί του.
-Ο Νίκος είναι γενναίος και δεν φοβάται καθόλου.
-Κι αν γλίστρησε και έπεσε στο φαράγγι;
-Κι εγώ κάνω τέτοιες σκέψεις αλλά δε θέλω να τις λέω.
Φωνάζουν όλοι μαζί. (Νίκο!!!!)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Μέρες συλλογιζόταν ν’ ανέβει σ’ έναν πολύ ψηλό τόπο και ν’ αγναντέψει τον ήλιο
που θα βυθίζεται στη θάλασσα. Μαγεμένος από τις ομορφιές της φύσης, το μονοπάτι
που είχε πάρει το είχαν σβήσει τα γίδια. Τράβηξε κατά τον κατήφορο για να τον
φέρει στη ρίζα του βράχου. Λάθος τα λογάριασε. Τον πήρε το σκοτάδι κι όλα γύρω
του αγρίεψαν. Η καρδιά του πάει να σπάσει από τον φόβο του, τα πόδια του τρέμουν
και το κορμί του παγώνει. Προσεύχεται και κλαίει πολύ. Αποκοιμήθηκε κοντά σε ένα
θάμνο κάνοντας θετικές σκέψεις. Το ίδιο και οι φίλοι του. Ξημερώνοντας το φως του
ήλιου έφερε το μήνυμα της ελπίδας και της χαράς. Η ωραιότερη μέρα. Ήταν η μέρα
που ο ένας θα έδινε τη ζωή του για τον άλλον.

8. 8
10. Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΩΣ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κι ήρθε η Κυριακή που θα παντρευόταν η Αφρόδω.
Εμφανίζονται τα παιδιά σε δυο ομάδες η μια της νύφης και η άλλη του γαμπρού.
Προαναγγέλλουν τον γάμο τραγουδώντας «Σήμερα γάμος γίνεται»
Στην ομάδα του γαμπρού ένας από τους φίλους του φωνάζει:
-Φέρτε ξουράφια διαλεχτά ξουράφια κονισμένα, να ξουριστούν χρυσά μαλλιά, με
τέτοια ομορφάδα. Σήμερα ο νιος ξυρίζεται σε λίγο αρραβωνίζεται.
Ξυρίζουν κι ετοιμάζουν τον γαμπρό. Η πεθερά δίνει τα παπούτσια την κουλούρα να
τα πάνε στην νύφη. Κεράσματα γέλια.
Στην ομάδα της νύφης μια από τις φίλες της φωνάζει:
- Εκεί που πας νυφούλα μου σα δέντρο να ριζώσεις και σα μιλιά γλυκομιλιά
τους κλώνους σου ν’απλώσεις.
Να κάνεις γιους γραμματικούς και πλούσιες θυγατέρες.
Τα κορίτσια και οι γυναίκες στολίζουν την νύφη.
Ακούγεται το τραγούδι του γάμου. (Οι μαθητές κάνουν μόνο κινήσεις δεν μιλάνε)
https://www.youtube.com/watch?v=NvmOpLdD-_0
Έρχονται οι φίλοι του γαμπρού εύχονται για τους νεόνυμφους κερνιούνται και
φορούν τα παπούτσια της νύφης βάζοντάς της χρήματα. Εκείνη κάνει ότι δεν της
χωράνε και κάνει νόημα να βάλουν περισσότερα χρήματα. Οι φίλοι του γαμπρού
επιστρέφουν στην καλύβα του γαμπρού με ένα ρόδι, μήλο και ένα σταυρό
Ταυτόχρονα μοιράζονται στο κοινό μπομπονιέρες.
Ο πατέρας παραδίδει στην εκκλησία την νύφη στον γαμπρό. Ο ιερέας τελεί το
μυστήριο σχηματίζοντας στον αέρα τον σταυρό τρεις φορές και ο κουμπάρος αλλάζει
τα στέφανα. Αφού τελειώσει και ο χορός του Ησαΐα κατεβαίνουν από την σκηνή και
τραγουδούν «Έβγα μάνα μου να δεις» (παραδοσιακό ηπειρώτικο)
https://www.youtube.com/watch?v=V8_mE8O4El0
Βγαίνει η πεθερά στην σκηνή και όταν ανεβαίνουν οι νεόνυμφοι τους ρίχνει ρύζι τους
ασπάζεται, τους δίνει μέλι και τους ενώνει με ένα λευκό μαντήλι.
Κάποιος φωνάζει: - Ας αρχίσουν οι χοροί
Και το γλέντι ξεκινάει. Μια ομάδα χορεύει με την νύφη και τον γαμπρό
και η άλλη ομάδα κάθεται πίνει ρίχνει πιστολιές, φωνάζουν «να μας
ζήσουν» «και στα δικά μας» κρατούν το μήλο, το ρόδι και τον σταυρό και
τα σηκώνουν ρυθμικά.
Ο γάμος τελειώνει
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία, μας είπαν, πως
φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος, που άφησε όνομα. Έπαιρνε τα
παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντρα. Τους μάθαινε να γράφουν όσα
έβλεπαν γύρω τους κι όσα είχαν στο νου και στη ψυχή τους.
Τραγούδια

9. 9
ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ
Πάνω στα ψηλά βουνά,
φιλία καινούρια ξεκινά
Είμαστε τρελή παρέα
θα περάσουμε ωραία.
Πάνω στα ψηλά βουνά,
φιλία καινούρια ξεκινά
μες την άγρια τη φύση
δίπλα από την κρύα βρύση.
Πάνω στα ψηλά βουνά,
φιλία καινούρια ξεκινά
θα ‘μαστε αγαπημένοι
κι όλοι μας ευχαριστημένοι
Παραδοσιακό ηπειρώτικο
Έβγα μάνα μου να δεις
πέρδικα που σου ‘φερα,
πέρδικα και περιστέρα
του παπά τη θυγατέρα.
Έβγα πεθερά στη σκάλα
με το μέλι με το γάλα ,
με το μέλι με το γάλα ,
Έβγα πεθερά στη σκάλα
ρίξε ρύζι να ριζώσει
σαν το στάρι να φυτρώσει( 2)
για να το θερίσει η νύφη.
ΣΚΗΝΙΚΑ: Δάσος, ποτάμι, καλύβες, βράχος,
αραπόβραχος, μοναστήρι, πεύκο, βρύση.
Ο πεύκος είναι στερεωμένοςσε έναν
καλόγερο ρούχων για να κινείται εύκολα στο
τραγούδι «Γιάννη γιατί έκοψεςτον πεύκο».