กล่าวถึงกิจกรรมทางเศรษฐกิจของประเทศไทย ซึ่งได้แก่ การเพาะปลูก การเลี้ยงสัตว์ การทำป่าไม้การประมง อุตสาหกรรม และการค้า

2. กิจกรรมทางเศรษฐกิจของไทย
ความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมทางกายภาพกับการประกอบอาชีพ ของประเทศไทย มีดังต่อไปนี้ การเพาะปลูก การเลี้ยงสัตว์ การทาป่าไม้ การประมง อุตสาหกรรม และการค้า

3. กิจกรรมทางเศรษฐกิจของไทย
การเพาะปลูก
การเลี้ยงสัตว์
การทาป่าไม้
การประมง
อุตสาหกรรม
การค้า

4. การเพาะปลูก
การเพาะปลูกพืชของประเทศไทยมีความหลากหลายและแตกต่างกันใน แต่ละภูมิภาค ทาให้เรามีพืชเศรษฐกิจที่สาคัญในระดับโลกหลายชนิด เช่น ข้าว มันสาปะหลัง อ้อย สับปะรด ยางพารา ทุเรียน และกล้วยไม้ เป็นต้น

5. การเพาะปลูก
การเพาะปลูก
พืชอื่นๆ
พืชเส้นใย
พืชน้ามัน
พืชอาหาร

6. พืชอาหาร
พืชอาหาร ได้แก่
1. ข้าว จัดเป็นพืชเศรษฐกิจอันดับหนึ่งของประเทศ เป็นพืชที่เหมาะสมที่ จะปลูกในประเทศไทยเพราะเป็นพืชเมืองร้อนต้องการอุณหภูมิเฉลี่ยไม่ต่า กว่า 25 องศาเซลเซียส ต้องการความชื้นสูง มีฝนตกเฉลี่ยปีละเกิน 1,50 มิลลิเมตร แหล่งปลูกข้าวของประเทศไทยปรากฏทุกภาค ดังนี้

7. การเพาะปลูกข้าวในภาคต่างๆ
ภาคกลาง เป็นแหล่งปลูกข้าวที่สาคัญที่สุดของประเทศ ผลผลิตแต่ละปีได้ มากกว่าทุกๆ ภาค เพราะเป็นที่ราบดินตะกอนลุ่มแม่น้าที่กว้างขวาง มี ปริมาณฝนเพียงพอ และมีระบบชลประทานทั่วถึง
ภาคเหนือ ให้ผลผลิตเฉลี่ยต่อไร่สูงสุด แหล่งปลูกข้าวจะอยู่บริเวณที่ราบ ลุ่มแม่น้าระหว่างภูเขา ซึ่งเป็นเขตที่ราบที่มีดินและน้าอุดมสมบูรณ์
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีพื้นที่นามากที่สุดแต่ดินขาดความอุดม สมบูรณ์ มีปริมาณฝนไม่สม่าเสมอ ระบบการชลประทานไม่ทั่วถึง จึงเป็น ภาคที่มีผลผลิตเฉลี่ยต่อเนื้อที่ต่า

8. การเพาะปลูกข้าวในภาคต่างๆ
ภาคใต้ มีปริมาณฝนสม่าเสมอและเพียงพอ แต่มีพื้นที่ทานาเป็นบริเวณ แคบๆ โดยเฉพาะที่ราบชายฝั่งตะวันออก
ภาคตะวันออก พื้นที่ทานาในภาคนี้มีอยู่น้อย ทั้งๆ ที่เป็นภาคที่มีปริมาณ ฝนสูง มีการทาสวนผลไม้และปลูกพืชอื่นๆ เป็นส่วนใหญ่
ภาคตะวันตก ลักษณะภูมิประเทศและภูมิอากาศเหมาะสมสาหรับการปลูก พืชไร่ พื้นที่ในการปลูกข้าวจึงจากัดเฉพาะบริเวณที่มีระบบการชลประทานดี

9. พืชอาหาร
2. ข้าวโพด เป็นพืชพื้นเมืองดั้งเดิมของทวีปอเมริกา ต้องการปริมาณฝน 600 - 1,200มิลลิเมตร ดินอุดมสมบูรณ์และน้าไม่แช่ขัง ต้องการแสงแดด จัดในขณะที่เมล็ดกาลังแก่ ในระยะไม่กี่ปีมานี้ข้าวโพดกลายเป็นพืช เศรษฐกิจที่สาคัญอย่างหนึ่งของประเทศไทย มักปลูกบริเวณที่เป็นเนินเขา หรือที่ราบที่ไม่มีน้าแช่ขัง

10. พืชอาหาร
3. ถั่วเขียว เป็นพืชที่ชอบขึ้นบริเวณที่มีอากาศร้อนและมีความชื้นไม่มาก นัก แหล่งที่ปลูกมาก ได้แก่ ทางตอนเหนือของที่ราบภาคกลาง

11. พืชอาหาร
 4. มันสาปะหลัง เจริญงอกงามได้ในพื้นดินทั่วไป โดยเฉพาะดินปนทราย ทนต่อความแห้งแล้งได้ดี แหล่งเดิมของมันสาปะหลังในประเทศไทยคือภาค ตะวันออก เนื่องจากใกล้ตลาดศูนย์กลางของประเทศ แต่ในระยะหลังได้ย้าย ไปสู่ภาคตะวันนออกเฉียงเหนือจนมีปริมาณการผลิตมากกว่าทุกภาค

12. พืชอาหาร
5. อ้อย เป็นพืชที่เจริญเติบโตได้ดีในเขตร้อนและกึ่งร้อนที่มีแสงแดดและ ความชื้นเพียงพอ คือมีปริมาณฝนไม่ต่ากว่า 1,150 มิลลิเมตรต่อปี และมี อุณหภูมิสูงประมาณ 15 องศาเซลเซียส อ้อยที่ใช้ทาน้าตาลเรียกว่าอ้อย โรงงาน เดิมปลูกมากที่ภาคตะวันออก แต่ต่อมามีการปลูกมากในภาค ตะวันตก ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคกลาง การปลูกอ้อย ในปัจจุบันขึ้นอยู่กับองค์ประกอบที่สาคัญ คือ เส้นทางคมนาคมขนส่งสะดวก และใกล้โรงงาน

14. การพืชอาหาร
6. ข้าวฟ่าง เป็นพืชที่ปลูกง่ายเพราะสามารถทนความแห้งแล้งได้ดี ใช้เป็น อาหารคนและสัตว์ สาหรับในประเทศไทยมีการปลูกข้าวฟ่างมานานแล้ว แต่ ก็มีไม่มาก แหล่งปลูกข้าวฟ่างมักปรากฏในเขตอากาศแห้งแล้งทางตอนกลาง ของประเทศ

15. พืชน้ามัน
พืชน้ามัน ได้แก่
1. มะพร้าว เป็นพืชที่ชอบขึ้นในที่ดินปนทรายแถบริมฝั่งทะเลที่มีฝนตกชุก บริเวณที่มีความเหมาะสมและปลูกกันมากจึงอยู่ทางภาคใต้ของประเทศ และจังหวัดที่อยู่ริมฝั่งทะเลแถบก้นอ่าวไทย

16. พืชน้ามัน
2. ถั่วเหลือง นอกจากบริโภคแล้วยังใช้ประโยชน์ในทางอุตสาหกรรม เช่น ทาสบู่ ทาเครื่องสาอาง ทาหมึกพิมพ์ ส่วนกากใช้ผสมอาหารสัตว์ ถั่วเหลือง ขึ้นได้ในดินแทบทุกชนิด ประเทศไทยนิยมปลูกถั่วเหลืองในนาข้าวในช่วง ฤดูแล้ง หลังจากการเก็บเกี่ยวแล้ว โดยเฉพาะประมาณเดือนเมษายน

17. พืชน้ามัน
3. ปาล์มน้ามัน เริ่มเข้ามาปลูกในประเทศไทยที่จังหวัดกระบี่และสตูล ซึ่งเป็น พันธุ์ที่ชอบอากาศร้อนและฝนชุก น้ามันปาล์มที่ผลิตได้ทั้งหมดในปัจจุบันกว่า ร้อยละ 90 อยู่ใน 5 จังหวัดภาคใต้ ได้แก่ กระบี่ สตูล สุราษฎร์ธานี ตรัง และชุมพร

18. พืชเส้นใย
พืชเส้นใย ได้แก่
1. ฝ้าย เป็นพืชที่เจริญเติบโตได้ดีในดินเหนียว และดินเหนียวปนทรายที่มีความ อุดสมบูรณ์ปานกลาง มีอากาศร้อนและต้องการความแห้งแล้งในฤดูเก็บเกี่ยว แหล่งผลิตที่สาคัญอยู่ที่ภาคกลางตอนบน และภาคเหนือตอนล่าง ปัจจุบัน ประเทศไทยผลิตฝ้ายได้ไม่เพียงพอที่จะใช้ภายในประเทศ จึงต้องสั่งฝ้ายเข้าปีละ จานวนมาก

19. พืชเส้นใย
2. ปอ ที่นิยมปลูกมี 2 ชนิด คือปอแก้วพันธุ์แอฟริกา ปลูกได้ง่ายและทนความ แห้งแล้งได้ดี แหล่งเพาะปลูกที่สาคัญอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนปอ กระเจาต้องการดินที่มีความอุดมสมบูรณ และต้องการน้ามากกว่าปอแก้ว แหล่ง ปลูกที่เหมาะสมจึงอยู่ในภาคกลาง

20. พืชเส้นใย
3. นุ่น เป็นพืชที่เหมาะสมกับสภาพภูมิอากาศและดินในทุกภาคของประเทศไทย จึงปลูกกันโดยทั่วไป แต่ผลิตได้มากในภาคกลางและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

21. พืชชนิดอื่นๆ
พืชอื่นๆ ได้แก่
1. พืชผลไม้ มีความแตกต่างกันตามภูมิภาคต่างๆ พืชยืนต้นที่เป็นพืชสวนจาพวกเงาะ ทุเรียน มังคุด ลางสาด เป็นพืชที่ชอบอากาศร้อนชื้น แหล่งปลูกสาคัญอยู่ทางภาค ตะวันออกและภาคใต้ ซึ่งมีลักษณะอากาศเหมาะสม ได้แก่ ระยอง จันทบุรี ตราด ชุมพร สุราษฎร์ธานี และนราธิวาส มะม่วงและส้มต่างๆ ปลูกมากแถบภาคกลางตอนล่าง ส่วนภาคเหนือสามารถปลูกพืชผลเมืองหนาวได้ดี

22. พืชชนิดอื่นๆ
 2. ยางพารา เป็นพืชเขตร้อนชื้นมีความต้องการอุณหภูมิสูงตลอดปี เฉลี่ยประมาณ 27 องศาเซลเซียส และปริมาณฝนสูงประมาณ 3,500 มิลลิเมตร และตกสม่าเสมอตลอดปี ชอบขึ้นในภูมิประเทศที่มีการระบายน้าได้ดี ภาคใต้และภาคตะวันออกจึงมีลักษณะภูมิ ประเทศและภูมิอากาศเหมาะสม ซึ่งภาคใต้สามารถผลิตได้ถึงร้อยละ 90

23. พืชชนิดอื่นๆ
4. ยาสูบ ที่นิยมปลูกในประเทศไทยเป็นพันธุ์พื้นเมืองและพันธุ์เวอร์จิเนีย เป็นพืช ที่ชอบอากาศแห้งและเย็น ต้องการฝนเฉพาะในระยะแรกปลูก แหล่งที่มีการปลูก ยาสูบมากได้แก่ภาคเหนือของประเทศ

24. การเลี้ยงสัตว์ (Domestication)
การเลี้ยงสัตว์
การเลี้ยงกระบือ
การเลี้ยงโค
การเลี้ยงสุกร
การเลี้ยงสัตว์ปีก

25. การเลี้ยงสัตว์
1. การเลี้ยงกระบือ กระบือเป็นสัตว์ชอบน้า นิยมเลี้ยงไว้เพื่อใช้งาน ปัจจุบันจานวน กระบือลดลงเป็นจานวนมาก แหล่งที่มีการเลี้ยงกระบือมาก ได้แก่ ภาค ตะวันออกเฉียงเหนือ ที่เลี้ยงกันน้อยคือภาคกลางตอนล่างและภาคใต้ของประเทศ

26. การเลี้ยงสัตว์
2. การเลี้ยงโค การเลี้ยงโคแบ่งออกเป็น 2 ลักษณะ คือ การเลี้ยงโคเนื้อ และการ เลี้ยงโคนม ทั้งสองประเภทจะเลี้ยงเพื่อการบริโภคในลักษณะของการผลิตทางการ อุตสาหกรรม

27. การเลี้ยงสัตว์
3. การเลี้ยงสุกร ประชากรไทยได้อาหารประเภทโปรตีนจากเนื้อสุกรมากเป็นที่สอง รองจากปลา การเลี้ยงสุกรมีมากในทุกภาค แต่ภาคกลางมีจานวนมากที่สุด

28. การเลี้ยงสัตว์
4. การเลี้ยงสัตว์ปีก สัตว์ปีกที่เลี้ยงกันทั่วไป ได้แก่ เป็ด ไก่ และห่าน ผลผลิตจาก สัตว์ปีกภายในประเทศเพียงพอแก่ความต้องการบริโภคของประชากร และยังส่ง เป็นสินค้าออกทารายได้เข้าประเทศปีละจานวนมาก

29. การทาป่าไม้
ป่าไม้ของประเทศไทยอยู่ในสภาพที่น่าเป็นห่วง เพราะตามความเป็นจริงพบว่า
1. ปริมาณเนื้อที่ป่าลดลงเป็นจานวนมาก เกินกว่าป่าไม้จะเกิดทดแทนตาม ธรรมชาติได้
2. เนื้อที่ป่าถูกบุกเบิกเพื่อทาการเกษตรอยู่ตลอดเวลาโดยชาวบ้านและนายทุน
3. การลักลอบตัดไม้นอกเหนือจากการได้รับสัมปทานจากทางราชการก็มีอยู่มาก
4. การได้รับสัมปทานป่าไม้ ไม่ได้มีการควบคุมการปลูกป่าทดแทนอย่างจริงจัง
ในปัจจุบัน ป่าไม้ในประเทศไทยเหลือเพียงร้อยละ 31.57 ของพื้นที่ทั้งหมดใน ประเทศ (2556)

30. การประมง
การประมง
การประมงน้าจืด
การประมงทะเล
การประมงน้ากร่อย

31. การประมงน้าจืด
การประมงน้าจืด ได้มาจากแหล่งน้าจืดในท้องถิ่น แต่ปัจจุบันประสบปัญหาเรื่อง สภาพแวดล้อมถูกทาลายซึ่งก็กระทบต่อแหล่งประมงน้าจืดตามธรรมชาติด้วย ดังนั้นปลาน้าจืดที่ใช้บริโภคกันทุกวันนี้จึงเป็นผลผลิตที่ได้มาจากการเพาะเลี้ยง แทบทั้งสิ้น โดยมีแหล่งเพาะเลี้ยง ดังนี้

32. การประมงน้าจืด
ภาคกลาง และภาคตะวันตก แหล่งผลิตที่สาคัญคือแม่น้าลาคลอง หนอง บึง
ภาคเหนือ แหล่งผลิตคือบึง หรือกว๊านขนาดใหญ่
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แหล่งผลิตคือ ลาน้าและห้วยที่มีน้าขังตลอดปี
ภาคใต้ และภาคตะวันออก มีการประมงน้าจืดไม่มากเพราะส่วนใหญ่เป็นการ ประมงน้าเค็ม

33. การประมงทะเล
การประมงทะเล มี 2 บริเวณ ได้แก่
1. บริเวณอ่าวไทย
 บริเวณอ่าวชั้นใน ได้แก่บริเวณพื้นที่น่านน้า 6 จังหวัด คือ เพชรบุรี สมุทรสงคราม สมุทรสาคร สมุทรปราการ ฉะเชิงเทรา และชลบุรี เป็นเขตที่ จับปลาได้มากเพราะเป็นเขตน้าตื้น
 บริเวณอ่าวชั้นนอก แบ่งออกเป็น 2 เขต คือแถบชายฝั่งตะวันออกของ อ่าวไทย ในเขตจังหวัดระยอง จันทบุรีและตราด เป็นบริเวณพื้นที่แคบจึงจับ สัตว์น้าได้ปริมาณไม่มาก ส่วนแถบชายฝั่งตะวันตกของอ่าวไทย ตั้งแต่ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ลงไปจนสุดเขตประเทศไทยที่จังหวัดนราธิวาสนั้นจับ สัตว์น้าได้มากรองจากอ่าวชั้นใน

34. การประมงทะเล
2. บริเวณชายฝั่งทะเลอันดามัน : อยู่ทางด้านมหาสมุทรอินเดีย ประกอบด้วย เขตจังหวัดระนอง พังงา ภูเก็ต กระบี่ ตรัง และ สตูล จับปลาได้น้อยกว่าทั้งสอง เขตที่กล่าวมาแล้ว เนื่องจากไหล่ทวีปแคบห่างจากฝั่งประมาณ 100 กิโลเมตร

36. ทะเล
ทะเลไทยมีอาณาเขตติดต่อทะเลถึง 2 ด้าน คือ
1. ทะเลจีนใต้ คือทะเลบริเวณอ่าวไทย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทร แปซิฟิก ทะเล ด้านนี้เป็นเขตน้าตื้นจัดเป็นเขตไหล่ทวีป ใช้เดินเรือขุดก๊าซ ธรรมชาติ น้ามันปิโตรเลียม ประมง และการท่องเที่ยว
2. ทะเลอันดามัน เป็นทะเลด้านตะวันตกของภาคใต้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ มหาสมุทรอินเดีย เป็นเขตน้าลึก นอกจากใช้เดินเรือแล้วยังใช้ในการ ประมง ขุดแร่ และท่องเที่ยว

37. ทะเล
ตามกฎหมายทางทะเลระหว่างประเทศ น่านน้าในทะเลมี 4 ส่วน ดังนี้
1. น่านน้าอาณาเขต คือ ท้องทะเลที่ห่างจากฝั่งไม่เกิน 12 ไมล์ทะเล เป็น อาณาเขตของประเทศ
2. เขตเศรษฐกิจจาเพาะ คือ ท้องทะเลที่อยู่ถัดออกไปจากน่านน้า เป็น ท้องทะเลที่ประเทศบนฝั่งประกาศสงวนใช้ซึ่งทรัพยากรธรรมชาติ มักจะ ประกาศกัน 200 ไมล์ทะเล
3. เขตไหล่ทวีป เป็นเขตน้าตื้น ซึ่งประเทศที่อยู่บนฝั่งจะประกาศสงวนไว้ ซึ่งทรัพยากร
4. น่านน้าทะเล เป็นน่านน้าลึกที่อยู่ไกลจากฝั่ง ไม่มีประเทศใดเป็น เจ้าของ

38. อุตสาหกรรม (Industry)
อุตสาหกรรม คือ กระบวนการแปรรูป หรือ การผลิตสิ่งของจากวัตถุดิบให้ เป็นวัสดุใหม่ เพื่อให้ใช้ประโยชน์ได้ตามวัตถุประสงค์ โดยการใช้เครื่องจักร หรือแรงคน เพื่อให้ผลิตได้ครั้งละมาก ๆ จนสามารถนาไปขายเป็นสินค้าได้
อุตสาหกรรมที่สาคัญของประเทศไทย มีดังนี้

39. 1. อุตสาหกรรมสิ่งทอ
อุตสาหกรรมสิ่งทอ หมายถึงอุตสาหกรรมปั่นด้ายการถักและการทอผ้าฝ้ายการถักและ การทอจากใยสังเคราะห์การพิมพ์ผ้า การฟอกและการย้อมสีผลิตภัณฑ์เครื่องนุ่งห่ม สาเร็จรูป ปัจจุบันประเทศไทยสามารถผลิตสิ่งทอได้เหลือใช้ภายในประเทศ และส่งเป็น สินค้าออกมีมูลค่าสูงขึ้นทุกปี โรงงานทอผ้ามักจะปรากฏอยู่แถบชานเมืองหลวงและ จังหวัดใกล้เคียง เช่น ปทุมธานี สมุทรสาคร สมุทรสงคราม

40. 2. อุตสาหกรรมน้าตาล
อุตสาหกรรมน้าตาล ปัจจุบันโรงงานผลิตน้าตาลของประเทศไทยเป็น โรงงานขนาดใหญ่ และจะตั้งอยู่ในเขตไร่อ้อย ซึ่งเป็นวัตถุดิบของการผลิต น้าตาลและมีกระจายอยู่ทุกภาค (ยกเว้นภาคใต้)

41. 3. อุตสาหกรรมซีเมนต์
อุตสาหกรรมซีเมนต์ เป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ใช้ทุนดาเนินการสูง และกรรมวิธีการ ผลิตค่อนข้างซับซ้อน ซีเมนต์เป็นปัจจัยสาคัญอย่างยิ่งในการพัฒนาประเทศในปัจจุบัน โรงงานอุตสาหกรรมซีเมนต์ส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ใกล้กับแหล่งวัตถุดิบ เช่น หินปูน ดิน เหนียว และยิปซั่ม ซึ่งเป็นวัตถุที่มีน้าหนักมากไม่สะดวกในการขนส่ง จังหวัดที่มีโรงงาน อุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ ได้แก่ สระบุรี เพชรบุรี นครสวรรค์ และนครศรีธรรมราช

42. 4. อุตสาหกรรมกระดาษ
อุตสาหกรรมกระดาษ โรงงานอุตสาหกรรมกระดาษขนาดใหญ่และมีการลงทุนสูงใน ประเทศไทยยังมีอยู่น้อย วัสดุที่ใช้ทากระดาษได้แก่ ฟางข้าว ไม้ไผ่ และไม้เนื้ออ่อนบาง ชนิด ซึ่งบางครั้งก็ต้องสั่งซื้อมาจากต่างประเทศ โรงงานผลิตกระดาษในประเทศไทยใน ปัจจุบันมีทั้งของรัฐและของเอกชน

43. 5. อุตสาหกรรมผลิตและแปรรูปเหล็ก
อุตสาหกรรมผลิตและแปรรูปเหล็ก ได้แก่การผลิตลวด เหล็กเส้น ท่อ แผ่นเหล็ก เหล็ก แท่ง ถือเป็นรากฐานของอุตสาหกรรมอื่นๆ ที่ใช้เหล็กเป็นวัตถุดิบ ประเทศไทยต้องสั่งซื้อ เหล็กจากต่างประเทศปีละจานวนมากเนื่องจาก การผลิตเหล็กภายในประเทศไม่เพียงพอ

44. 6. อุตสาหกรรมน้ามัน
อุตสาหกรรมน้ามัน ปัจจุบันประเทศไทยมีโรงกลั่นน้ามันอยู่เพียง 4 แห่ง คือ ที่อาเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ นับว่าเป็นแหล่งที่เก่าแก่ที่สุด โรงกลั่นน้ามันที่บางจาก กรุงเทพมหานคร และโรงงานกลั่นน้ามันที่อาเภอศรีราชาจังหวัดชลบุรีจานวน 2 โรง แต่ประเทศไทยยังคง ต้องสั่งซื้อน้ามันดิบจากต่างประเทศ เนื่องจากการผลิตไม่เพียงพอ

45. 7. อุตสาหกรรมประกอบรถยนต์
อุตสาหกรรมประกอบรถยนต์ อุตสาหกรรมประกอบรถยนต์ทั้งหมดตั้งอยู่ในเขตเมือง หลวง และปริมณฑล อุตสาหกรรมประเภทนี้มีแนวโน้มที่จะขยายตัวไปสู่เขตนิคม อุตสาหกรรมทางชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกด้วย

46. 8. อุตสาหกรรมท่องเที่ยว
อุตสาหกรรมท่องเที่ยว เป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เพิ่งจะพัฒนาขึ้นในระยะหลัง สงครามโลกครั้งที่ 2 การท่องเที่ยวในประเทศไทยได้เจริญเติบโตขึ้นในระยะไม่กี่ปีมานี้เอง และปัจจุบันได้กลายเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวแห่งหนึ่งของทวีปเอเชีย

47. การค้า
1. สินค้าออก สินค้าออกที่สาคัญของประเทศไทยมี 4 หมวด ได้แก่
1. หมวดสินค้าอุตสาหกรรม ที่สาคัญได้แก่ ผลิตภัณฑ์สิ่งทอ คอมพิวเตอร์ และชิ้นส่วน ผลิตภัณฑ์พลาสติก แผงวงจรไฟฟ้าและชิ้นส่วน รองเท้า อัญมณี และเครื่องเพชรพลอย
2. หมวดสินค้าเกษตรกรรม ที่สาคัญได้แก่ ยางพารา ข้าว ผลิตภัณฑ์มัน สาปะหลัง เป็ดและไก่แช่แข็ง
3. หมวดสินค้าประมง ที่สาคัญได้แก่ กุ้งสดแช่เย็น ปลาสด
4. หมวดสินค้าอื่นๆ

48. การค้า
2. สินค้าเข้า สินค้าเข้า ที่สาคัญของประเทศไทย ได้แก่
น้ามัน ประเทศไทยสั่งซื้อน้ามันจากต่างประเทศปีละจานวนมาก และมีอัตรา การสั่งเพิ่มขึ้นทุกปี แหล่งนาเข้าน้ามันดิบ ได้แก่ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ซาอุดิอาระเบีย คูเวต บรูไน และมาเลเซีย

49. การค้า
สินค้าอุปโภค บริโภค มีมูลค่าการสั่งเข้าเพิ่มขึ้นร้อยละ 26 ได้แก่ เครื่องใช้ไฟฟ้า สินค้า ในครัวเรือน เภสัชภัณฑ์ ผลไม้ แป้งสาลี และรถจักรยานยนต์
วัตถุดิบและกึ่งวัตถุดิบ มูลค่าเพิ่มขึ้นร้อยละ 31 ส่วนหนึ่งเพื่อทดแทนการขาดแคลน ภายในประเทศและอีกส่วนหนึ่งเป็นการขยายตัวของภาวะการผลิตภาคอุตสาหกรรม ได้แก่ กระดาษและกระดาษแข็ง เยื่อกระดาษและไม้เคมีภัณฑ์ และโลหะต่างๆ
สินค้าทุน มีมูลค่าเพิ่มสูงขึ้นถึงร้อยละ 29 ตามภาวะการลงทุนภายในประเทศที่ยัง ขยายตัวในเกณฑ์ดี สินค้าทุนได้แก่ เครื่องจักรกลที่ใช้ในอุตสาหกรรมโลหะ อาหาร เครื่องดื่ม และเยื่อกระดาษ
สินค้าหมวดอื่นๆ ขยายตัวในอัตราสูงเช่นเดียวกัน เช่น ตัวถังรถยนต์ สินค้าเข้า ดังกล่าว นาเข้ามาจากประเทศญี่ปุ่นร้อยละ 30.6 กลุ่มนาฟตาร้อยละ 13 สหภาพยุโรป ร้อยละ 14.5 กลุ่มประเทศอาเซียนร้อยละ 12.7 กลุ่มอินโดจีนร้อยละ 0.7 กลุ่ม ตะวันออกกลางร้อยละ 3.9 ยุโรปตะวันออกร้อยละ 0.4

50. เอกสารอ้างอิง
สกลวรรษ สุธามณี.(ม.ป.ป).เอกสารสรุปเนื้อหาสาระในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคม ศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมเพื่อเตรียมความพร้อมในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย เล่ม 2. 462 หน้า.