1. Rodzic lustrem dla swojego dziecka
- co może zrobić, aby uwierzyło w siebie?

2. O tym jak obserwować i
wzmacniać poczucie własnej
wartości dziecka

3. Co to jest poczucie wartości u dziecka?
Poczucie wartości u dziecka to wartość jaką dziecko
przypisuje sobie i innym
Kształtuje się na podstawie:
Kolejności urodzenia dziecka,
Atmosfery panującej w rodzinie,
Niewerbalnych komunikatów od rodziców dotyczących
dziecka, jak i ich samych (wzorców emocjonalnych),
Werbalnych komunikatów (powtarzających się przekazów
werbalnych),
Sposobu traktowania dziecka przez najbliższe otoczenie,
Własnej aktywności dziecka w poznawaniu siebie i świata.
3

4. Co to jest poczucie wartości u dziecka?
Poczucie własnej wartości kształtuje się od
początku naszego życia, ale w jego
formowaniu się ważne są dwa kryzysy
rozwojowe:
między 6 a 7 rokiem życia
i między 10 a 12 rokiem życia
4

5. Co to jest poczucie wartości u dziecka?
Od początku życia dziecka ważne jest to
jak rodzice traktują dziecko
a nie to, co do niego mówią.
Dziecko silniej zareaguje na
postawę rodzica
niż na treść wypowiedzi rodzica.
5

6. Po czym poznajemy poczucie własnej wartości dziecka?
Poczucie własnej wartości dziecka
rozpoznajemy po tym:
Jak mówi o sobie,
Jak mówi o innych,
Jak się zachowuje w sytuacjach zadaniowych,
Jak podchodzi do sytuacji związanych
z przeszkodą, trudnością, brakiem,
Jak nazywa przeżywane przez siebie uczucia,
Jak zachowuje się w sytuacjach nowych.
6

7. Kryzys rozwojowy, który zaczyna się ok. 6 -7 roku życia jest
związany z tym, że dziecko zaczyna kształtować obraz siebie
poprzez powtarzające się doświadczenia i związane z nimi
uczucia.
Dotychczasowe luźne wrażenia zaczynają kształtować się
w takie formy rozwojowe jak samoocena, samoakceptacja.
W tym okresie dziecko zaczyna różnicować swój świat
wewnętrzny od zewnętrznego – stąd mogą pojawiać się różne
zachowania niezrozumiałe dla dorosłych, przerysowane,
zachowania typu błaznowanie, wygłupianie się, popisywanie się.
7

8. Jak wspierać dziecko?
Wspieranie rozwoju dziecka w tym okresie wymaga od rodzica:
Konsekwencji,
Spójności w przekazywanych komunikatach,
Jednoznaczności postawy,
Zdolności do zaspokajania psychologicznych potrzeb dziecka, jak
i do stawiania granic związanych niekiedy z frustrowaniem dziecka,
Zdolności do „kontenerowania” (niesienia, uznawania, akceptowania)
w sobie rożnych emocji pojawiających się u dziecka,
Zdolności do bycia w kontakcie z dzieckiem, a nie tylko kontrolowania
go,
Zdolności do modelowania sposobów wyrażania złości, radości,
smutku i strachu jako emocji zdrowych i potrzebnych dla rozwoju.
8

9. Zadaniem rodzica jest uporanie się
z dylematem:
jak być idealnym rodzicem?
IDEALNY RODZIC NIE ISTNIEJE, SĄ
JEDYNIE WYSTARCZAJĄCO DOBRZY
RODZICE
9

10. Literatura:
D.W. Winnicott „Dzieci i ich matki” Wydawnictwo W.A.B. 1994,
D.W. Winnicott „Dziecko, jego rodzina i świat” Jacek Santorski & Co
Agencja Wydawnicza 1993,
Lothar Schon „ Synowie i ojcowie” GWP 2002.
10

11. Dziękuję!
Magdalena Sękowska
Kontakt
ul. Mydlarska 4
30-703 Kraków
Biura
ul. Wiśniowa 36 m. 2
02-520 Warszawa
sekretariat@ud.edu.pl
www.uniwersytetdzieci.pl
ul. Iwana Pawłowa 1/1
53-604 Wrocław
ul. Kościuszki 31a/8
10-503 Olsztyn

12. Wykład został zrealizowany
dzięki pomocy finansowej przyznanej przez:
12