CONCELLOS: Camariñas, Vimianzo e Zas
A Terra de Soneira ten unha gran diversidade paisaxística: costa exposta e recortada (costa da Morte) costa protexida (Ría de Camariñas) vales fluviais (Val de Soneira -cunca do río Grande-, curso alto do río Castro e encoro da Fervenza no Xallas) e pequenas serras( Serra da Pena Forcada, serra de Santiago, Faro da Fontefría, estribacións de Buxantes e montes de Santa Bárbara ) que sen chegar aos cincocentos m de altura ondulan a paisaxe, enriquécenna e súrtena, segundo a súa estrutura e composición, de atractivas formas.
CONCELLOS: Camariñas, Vimianzo e Zas
A Terra de Soneira ten unha gran diversidade paisaxística: costa exposta e recortada (costa da Morte) costa protexida (Ría de Camariñas) vales fluviais (Val de Soneira -cunca do río Grande-, curso alto do río Castro e encoro da Fervenza no Xallas) e pequenas serras( Serra da Pena Forcada, serra de Santiago, Faro da Fontefría, estribacións de Buxantes e montes de Santa Bárbara ) que sen chegar aos cincocentos m de altura ondulan a paisaxe, enriquécenna e súrtena, segundo a súa estrutura e composición, de atractivas formas.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. O espazo abrangue o curso do río Grande desde Baio (Zas) ata a súa desembocadura, incluíndo o esteiro, a enseada da Basa e o fondo da Ría de Camariñas entre a punta da Basa e a praia da Barreira. CONCELLOS: Camariñas, Muxía, Vimianzo e Zas
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. Inclúe o curso do río Sor e as súas cabeceiras coas serras que o rodean: Faladoira, Tras da Serra, Veiga do Xunco... Únese polo nordeste co LIC “Costa da Mariña Occidental” na desembocadura do Sor, na ría do Barqueiro, e polo suroeste co LIC “Río Baleo”, na serra da Faladoira. CONCELLOS: As Pontes e Mañón (A Coruña), Muras, Ourol e O Vicedo (Lugo).
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. O espazo abrangue o curso do río Grande desde Baio (Zas) ata a súa desembocadura, incluíndo o esteiro, a enseada da Basa e o fondo da Ría de Camariñas entre a punta da Basa e a praia da Barreira. CONCELLOS: Camariñas, Muxía, Vimianzo e Zas
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. Inclúe o curso do río Sor e as súas cabeceiras coas serras que o rodean: Faladoira, Tras da Serra, Veiga do Xunco... Únese polo nordeste co LIC “Costa da Mariña Occidental” na desembocadura do Sor, na ría do Barqueiro, e polo suroeste co LIC “Río Baleo”, na serra da Faladoira. CONCELLOS: As Pontes e Mañón (A Coruña), Muras, Ourol e O Vicedo (Lugo).
La Ribeira Sacra es una zona que comprende las riberas del río Cabe, río Sil y Miño. En la zona sur de la provincia de Lugo y el norte de la provincia de Orense, en Galicia (España)
Un percorrido polos principais humidais e lagoas da Terra Cha, dentro da Reserva da Biosfera "Terras do Miño"
Complexo húmido da Terra Cha: un conxunto de ecosistemas de grande valor ecolóxico. Podemos atopar humidais en Cospeito (lagoa de Cospeito, Abelleiras, Seixas, Carballosa, Ramiro e As Lamas), Castro de Rei (Veiga de Pumar, Caque ou Bardancos e Castro), Begonte (Riocaldo e Pedroso, O Ollo, Denune e Fontefría), Vilalba (Codesido, Fabás e Reboredo), Guitiriz (Brañas do Barreiro e Poza Grande) e Rábade (O Rei).
CONCELLOS: Dodro Padrón e Rois
A comarca do Sar está situada ao sur da provincia da Coruña ocupando parte do esteiro e do último tramo do Ulla e os vales de varios afluentes entre os que destaca o Sar. É un terreo de contrastes entre as terras baixas, as Veigas de Padrón e pequenos cumes, restos de antigas superficies de erosión que se sitúan polos lindes leste e oeste.
A comarca conta con interesantes espazos naturais, sobre todo a área protexida no río Ulla e o seu esteiro.
CONCELLOS: A Baña e Negreira
A comarca de a Barcala está situada no centro-oeste da provincia da Coruña.
O territorio está formado por unha sucesión de vales amplos e cumes de formas suaves e redondeadas con poucas diferenzas de altitude.
O río máis importante é o Tambre que percorre o linde sur e leste e o seu principal afluente é o Barcala que lle da nome á comarca.
A maior parte do territorio está ocupado por pasteiros e cultivos forraxeiros e por piñeiros e eucaliptos. Os espazos de maior interese natural atópanse na contorna dos ríos, sobre todo ao longo do percorrido do Tambre.
O 26 de marzo cumplíronse 500 anos do nacemento de Conrad Gesner, considerado o fundador da zooloxía moderna
Johann Conrad Gessner foi un naturalista e bibliógrafo suízo que naceu en Zúrich en 1516 e morreu en decembro de 1565.
A Illa Grande de Hawaii é o edificio volcánico máís grande da Terra, con máis de 5.000 metros de altura sobre o nivel do mar e outros tantos baixo el. Aqui podemos ver unha descrición da súa orixe e o seu contexto xeolóxico.
2. O MIÑO é o río máis longo e máis
importante de Galicia. Percorre o seu
territorio de Nordeste a Suroeste
recollendo auga de milleiros de afluentes.
Val do Miño desde a serra do Faro
39. ESPAZOS PROTEXIDOS.
●
RESERVAS DA BIOSFERA:
Terras do Miño e Terras de
Allariz.
●
PARQUES NACIONAIS:
Invernadoiro, Enciña da Lastra
●
LICS: Serra do Xistral, Parga-
Ladra-Támoga, Canóns do Sil,
O Courel, Monte do Faro, Pena
Veidosa, Baixo Miño, Careón,
Río Cabe, Pena Trevinca,
Macizo Central, Bidueiral de
Montederramo, Río Navea, Río
Tea, Gándaras de Budiño.
●
ZEPA: Enciña da Lastra.
40. DATOS HISTÓRICOS
●
O Miño e algúns dos seus afluentes (Sil, Bibei...) foron amplamente
explotados polos romanos para extraer ouro. Quedan restos das
explotacións en Montefurado e Caldesiños.
Montefurado
41. TRADICIÓNS-LENDAS
●
Existen lendas que falan de homes e mulleres peixe no río Miño. Tamén
neste río se citan as lavandeiras, as feiticeiras, os encantos e os xacios e
xacias. A pervivencia destes seres ven de moi antigo. San Martiño de
Braga (século VI) na súa obra''De correctione rusticorum'' dinos:
''Numerosos son os demos que, expulsados dos ceos, presiden mar, os ríos,
as fontes e os bosques, aos que os homes ignorantes do Deus verdadeiro
lles fan sacrificios, no mar adoran a Neptuno, nos ríos as Lamias, nas
fontes as Ninfas, nos bosques as Dianas...''
42. En Galicia nas épocas de secura o pobo adoita pedir chuvia por medio de
oracións, procesións e rogativas e a certos santos ''hidróforos''
considerados ''portadores de auga''. En algúns lugares acostúmase a
meter o santo no río ou simúlase facelo. Tal como ocorre no río Deva,
afluente do Miño, onde os veciños de San Breixo de Deva levan ao San
Bartolomeu ao río.