1. OLEIROS

2. Superficie: 43,2 km2 Población: 29.671 habitantes Parroquias: Dexo (Santa María) , Dorneda (San Martiño) Iñás (San Xorxe) , Liáns (Santaia) , Maianca (San Cosme) Oleiros (Santa María) , Perillo (Santa Locaia) , San Pedro de Nós (San Pedro) , Serantes (San Xián) Oleiros forma parte da comarca coñecida como "Mariñas dos Frades" e localízase entre a ría da Coruña e a parte máis exterior da ría de Ares-Betanzos. Alterna tramos do interior da ría, resgardados e apracibles, con abundantes praias de recoñecida beleza coma a de Santa Cristina ou a de Bastiagueiro. O relevo do concello non é moi acusado, acadando a súa máxima altitude no Castelo (171 metros). Numerosas canles deixaron a súa impronta nos amplos vales que se abren ao mar en recollidas e abrigadas praias, as de maior índice de ocupación de toda a área metropolitana. A bondade do clima, de precipitacións moderadas e temperaturas suaves (media anual de 13,3 graos) contribúe en gran medida a configurar Oleiros coma un concello cun marcado carácter turístico, residencial e de ocio e esparexemento.

3. Aspectos Xeográficos Oleiros encádrase dentro da unidade denominada "xistos cristalinos de Bergondo", orixinarios do Precámbrico. Pertence á comarca de "Mariñas dos Frades", denominación na que algúns quixeron ver unha atávica relación cos templarios, monxes guerreiros que tiveron sede na veciña localidade do Burgo, señorío da Orde do Temple e rival da Coruña no pasado. A arquitectura prehistórica deixounos importantes vestixios de natureza castrexa. Unha ducia de fortificacións desta cultura evócanos a importancia que este tipo de asentamentos tivo nesta terra, destacando o castro de Serantes, os castros do Castelo e varios en Dexo como o de punta Torrella. Son visibles os depósitos sedimentarios recentes de gravas, areas e arxilas datables no Cuaternario antigo e interpretadas como abanos aluviais. Estes foron depositados durante períodos interpluviais, nos que se viron favorecidos pola desaparición da vexetación e a erosión intensa da rocha alterada. Estes conos torrenciais constitúen o fenómeno xeolóxico máis sobresaliente do concello e, incluso, están catalogados como "puntos de interese xeolóxico".

4. Cada ano celébranse máis de 30 festas en todo o concello, en honra de santos e patróns que se caracterizan e se distinguen pola fama da orquestra ou grupo que contratan ou pola celebración gastronómica que fan. Ademais, os mariñeiros de Mera e Lorbé fan unha homenaxe anual á Virxe do Carme cunha procesión marítima. Centos de sardiñadas teñen lugar durante o verán así coma un bulir incesante de actividades festeiras coma a Xuntanza de Corais de Mera, a romaría das Merendiñas ou a chamada “Semana Cultural” de Santa Cruz, un completo programa de actos deportivos e creativos. Os días 6 e 24 de cada mes hai feira en Oleiros Festas

6. Oleiros é un concello galego da Provincia da Coruña . Limíta co concello da Coruña , é o segundo concello máis poboado da Comarca da Coruña . Limita ao norte coa ría de Ares , ao leste cos concellos de Sada e Bergondo , ao sur cos de Cambre e Culleredo e ao oeste co concello da Coruña e coa ría do Burgo , da cal abrangue a costa da marxe dereita oposta á da cidade da Coruña . Límites

7. Gastronomía La gastronomía de Oleiros siempre fue muy rica y afamada, por eso muchos gastrónomos son atraídos a esta región. Estos sabores de piñal incluyen platos típicos, como el famoso cabrito estofado, los maranhos, as truchas asadas (da ribera), el conejo panado y la sopa de castañas. En cuanto a los postres, nos podemos deleitar con la torta de miel, el puré de maíz, las tortas fritas y la tigelada, elaboradas según recetas ancestrales. En algunos distritos es posible probar las tradicionales cavacas, como es el caso de Estreito y de Madeirã. En el campo de los vinos, podemos decir que existe en la región una casta única, que se estableció a lo largo de las márgenes de la ribera y que da origen al vino callum, un vino exclusivo de Oleiros. Se trata de un vino blanco, muy ligero, con bajo tenor alcohólico, y es frecuentemente comparado con el famoso vino verde. Debido a la abundancia de medronheiro,(árbol de la familia de las ericáceas, de fruto semejante a la fresa, en la forma y el color) en esta región, existe una larga tradición en la producción de aguardiente de medronho o “medronheira”, como es popularmente designada, dando uso a los alambiques que existen distribuidos por todo el distrito. Esta bebida puede ser servida como digestivo